Heimskringla - 19.11.1908, Blaðsíða 3

H E IM S K B. I N G L A
WINNIPEG, 1!L NÓV. 1908. bls 3
FÉKK FYRSTU VERÐLAUN Á. SAINT
UOUIS SÝNINGUNNI.
Cor. Portage Ave and FoJt St.
Dag og kveld-kensla. LeitiS
fullra upplý'singa og biöjiö uin
vorn ný'ja pa.ppírshníf ókeypis. Vér
kerwium enska tungu.
«. W. DOHALD, ráðstnaður.
MARKET HOTEL
146 PRINCESS ST.
P. O’CONNELL, elgandl, W INNIPEQ
Beztu teeundir af vínföneum og vind
um, aðhlynning góð. húsið endurbætt
JOHN DUFF
PLUMBER, GAS AND STEAM
FITTER
Alt verk vel vandaö, og verðiö rétt
664 Notre Dame Ave. Phone 3815
Winnipeg
Strathcona Hote/
Horni Main og Eupert Str.
Nýbygt ogágætt gistihús; Gest
um veitt öll þægindi með sann-
gjarnasta verði. Frí keyrsla
til og frá öllum járnbr. stöðv-
um. Beztu vfn og vindlar; og
h@rbergi og mákíðar ágætar.
McLaren Brothers
Q
EIOENDUR
Hotel Pacilic
219 Murket I 11 M.IIicks
S treet ' Kigandi
Winnipeg - - - Manitoua
Telephone 1338
Ný-endurbætt og
Ný-tfzku hús f alla
staði. V i ð s k i ft a
yðar óskast virð-
ingarfylst.
$1.25 a Dag
Þingræðið á íslandi.
Eftirfaraind.i tvær groiinar — önn-
ur úr “Lögréttu” (‘‘RáSherra-
skifti og þingræiSi”), og hin úr
•ir.gólfi ’ ’ (‘‘þingræSdð í Loigrétbu”)
— skýra rniáiiö frá háSuim hliöumi.
Einis og siést af þessum greinum,
hefir ráSherra Islands ekki sagt af
sér omibæitti, og fjalla þessar groin-
ar nm þaö mál, bæSi meS og mó't.
þeiss vognia þótti Héimskr.inglu til"
hlýlðilegt aS birta þær. BlaSinu er
knnnuigt, aS allir Viestur-íslendAng-
ar bera stjórnarmál íslands in.ni-
loga fyrir brjósti, og það er óefaS
hiS langmiest rædida mál af öllutn
m'álum tniaSal Vestur-íslendinga nú
um þessar mundir,
Ráðherraskifti og
þingræði.
Herra ritstjóri! — þaS eir svo
mikiS ræitt úr einni átt og víðar
um þotta mál nú, aÖ vert er aS
reyna aS gera mönnum það ljóst ;
því aö þaö sýniist ongan vegiftm
ljóst su'mnm þeim, sem ætla mætti
aS befSu Ijósa hugmynd nm þaS,
og hvaö mu n þá nm suma aðra ?
Fyrst er aö vita, hvaö þingræöi
er. En þimgræSi er kölluð sú meg-
inregla, aö þjóShöföiinigi (konung-
ur, keisari, forseti í þjóSv.eldi) hafi
þaS editt ráöuneyti oSa st'jórn,, er
stuöinimg hefir medri hluta löggjaf-
arþingsins.
Af því er nafndö þingræSi éprarla-
meintarismius) dregiS, aö þingiö
(parlimiantið) ræður þar mestu
um, hver stjór.nin er..
Ekki svo aö S'kilja, að þingið
r.áöi því beinit, hver maðurinn er,
sem ráÖunayitiS mryndar, því aS
það er einkaré.ttur konungs, að
kjósa sér mann eSa m®nn. t'il ráSu-
neiyitis ; hieldur er þaS hinm veg að
skdlja,, að konungur só í vali sinu
buindiinn, vdö a,S vi&lja einhviern
þatiin, miamn, er fylgi gettir try,gt
sór miedri hlu ta þiings * ).
þegar svo fer, þá er það þing-
ræðileg skylda stjórnarinnar aö
víkja frá völduin.
IIvetfaT ? Hve fljó'tt?
VienjuLega' svo fijótt, sem auöiö
er, eða því verður skaðlaust viið-
komið, |©ftir aö þessi vissa er fiwig-
in.
Vér sögðum r “VienjuLetga svo
fljóitit sem auðdð er”. því aö ein
unidanteikninig er frá reiglunind. þaö
jáita allir, og flestar stjórnaxskrár
gera ráS fyrir hennd * * ).
þaö ier sú nndantekndng, að ef
stjórnin ál’tur ástæðu til aS eetla,
að moiri hlutd kjósenda þjóSarinn-
ar sé sín megin, en ekki, þiingsins, í
því sem greimir á um, þá hiefir hún
rétt til að rjúfa þinig og stoíma til
nýrra kosn'iniga,. — En tvent getur
boréö tdil þess, að stjórniin hafi á-
stæðu til að álíta, þetta ; anmað
er, ef, svo er lamgt. um Liðið, síðan
kosningar fóru fr,atn, aS lík,imdi eru
11, að skoSanir þjióSar og .þdmgs
fari ekkd lengur saimam ; hitt er, ef
mál það seim ágreinnnigur verður
um, hefir ekki Legið fyrir þjóðinni
*) Ekkj í eiuhverju smámáli,
sem hvorki 'þing né stjórn rne'tur
þess virSi, heldur í stórmáli, e5a
stiefnm yfirleátt. Hö£.
* * ) M'ill : Reipresentative Gov-
ernment, 14. kapít. Höf.
til aitkvæða, svo að óvíat er um
skoðun hjennar á því.
En eins og það er þingræðdlog
skylda stjórnar, að fara frá völd-
um svo fljótt sem verða má, er
húm be.fir mist fyligd eða stuðndng
meiiri hluta þings, edms víst .er það
þimgræðiLeg skylda bennar, aö
hLaiupa ekki frá vöLdum á þeim
t'íma,, er illa geignir, án nokkurs
máifefnis.
Hvernig fær stjórn vissn fyrir
því, að miedri hlutd þings sé oröi.nn
hcnni andstæður ?
þiað getur orSiS meS tvemmu
móiti :
1) Stjórnin getur fengliS þinigið
anidstætt sér í stórmáli á þingi
viS aitkvæöaignaiðslu, eða þannig,
að þingið Lýsi yfir vantrausti á
benni (en slík yfirlýsing ke'mur jaifn
am fram' sam aíl'eiðing af einihverri
stiefniu-mdsklíð milLi þings og stjórn
ar, eða af einhverjum tilverknaði
stjórnarinmiar, sem þingiS befirekki
ammam bsinnii veig til aS lýsa van-
þóknun sinnd á).
2) Stjórnin gatur haía lægt fyrir
kjósenidur edmhverja þá stefnuskrá,
er hútB vill fram fylgja, en kijósend-
ur eru þar á gagnstæSu máli og
V' lja það se,m stjórnin er a'mdstæð.
þannig var t.a.m. um irtollmáliS o.
fl. miál við sí^juS'tu ko&ndngar á
BretLan'di.
þeigar kosndngar þá fralla svo, aS
sým'itegt er, að þing og stjórm
hljóti að verða á .gagnstœðu máli
um stórmál eða alla stjórnar-
stelfn/u yfirleiiitt, þá hefir stijórnin
með kosningunum einum íemigiö
næiga vissu um, að þingið vilji ekki
sityðja' hana í landsmálum. En
auðvitað er það b&r skilyrSiS, að
um fasta og ákveðna flokkaskipua
sé að ræða.
þi&tta, Siem að framan er sagt,
er alt svo lagaS, aS um það ættd
enginn ágreiningur að geita orSið
meSal þeirra mannia’, sem1 vita,
hvað þingræði er, og xinna þing-
ræöisreiglunini.
En nii cr að hedmfæra þ&ssi al-
mennu og viSurkendu sanndndi upp
4 'þœr ástæöur, sem nú eru fyrir
heindi bér á Landi.
Fyrri ástæðunni er hér ékki til
að dreifa, að ráðberraniu hafi feing-
iS meiri hluit gegn siér viS nokkra
atkvœðagreiiðslu á þingi.
Hiitt er það., sem haiLddð er fram
úr ©inni átt, að þjóSin hafi sýnt
sig honum eöa hans frumvtrpi svo
gagnstæða viS kosmingarnar í
haust, að honum iberi því að Leiggja
náður völd.
Hvað lá fyrir þjóöinni, sem kosn
imgamar áttu að snúast um?
Frumvarp eða u.p.pkast sam-
bandslaiga nefndarinnar, sem í
voru menm af báðum þiingflo^kum.
En það*frumv. var ekki stjomar-
fruimivarp — hefir t.d. ekki emn ver-
ið Laigt fiyr.ir konung til að verða
gent að k,gL. frumvarpi (stjórnar-
frumvarpi). það er ©ins að sín,u
leýiti eins og frumvörip skait'tamieíndi-
arjninar ; þau eru nofndarfrumvörp,
og ©ngim vissa fyrir, hvort þau
v>erði nokkru s!innd tekin upp af
stjóminni, hvier sem hún verður, í
þiedrrx mynd, sem nú bafa þau.
H. Hafistein hefir ekki sem ráð-
herra gert úr garSii stjórnarfrum-
varp það, seim hann ætdar aS ráSa
komumgi til að leggja fyrir þingiS.
En hann er einn nefndarmaður,
og hann >er þingmiaður. Og hverja
afatöðu hefir h-ann sem slikur tekið
til frumvarpsins ?
Sem nefndíurmaður hefir bann í
nieíndarálitinu, ásamt hinuxn nefnd-
armönnium, sagt um frumvarpiS :
‘‘Leyfum vér oss aS leggja fram
sem árangur af starfi nefndar-
innar, ©ftirfaran'di Uppkast að
lögum . . . .”
þatta uppkast var þaS, sem
framast var auðiö aö ná saxn-
komulagi um þá moðail ncfindar-
miannia. þetta uppkast befir bann
eftir megni reyu t að skýra fyrit
kjósendum á ýxnsum fundum í sutn
ar og leiSrótta ranghermi um þaS
og útúrsnxininga.
Nú játa þaS aliir, jafnv el and-
stœðustu blöð fruxuvarpinu, að þó
að þeim líki ekki frumvarpið, þá
sé iþó xnikið unnið við ýmsar þær
viðnrkienitingar, sexn í því eru fólgn
ar oss í hiaig og ©igi hefðu frarn
komið, ef eági befSi náöst sam-
komuLag um nieitt frumvarp. Jiafn-
viei ritstjóri ísai. lét á fundinum á
BarnaskóLavellinuxn í Ijós þiikk til
niefindarinmar, þótt hann vildi ',©kki
faLLast á frv. óbreytt, og dró enig-
an ©fa á, að þeim hiefi5i«tiekist að
þoka Dönum svo langt, sem lik-
lega heíöi verið kostur á þá.
Enigin krafa kom fram úr nainni
átt um það, að ráðheirrann bafiSi
nnnið sér til óhelgi með þvi að
vinna aið því að frumvarpxð varð
tiL.
En hefir hann þá setm þingmaSur
komið í andstæSi vAS þjóöina ?;
Ekki er auSið að sjá þaS enn.
Hann hélt því fraxn, að ráSLegra
væri að taka frxmivarpiinu óbreyttu
en feLLa þaS, ©Sa gera þær brcyt-
ingar á því, sain ©niginti kostur
væri aö fá framgen,git' við hinn
máLsaöALa ; því að þótt xippkast
þatta væri xxppkast að lögxim að
forminu til, þá var það í raun
fiéittri uppkíist áð sa'miuiingi. þar
sam frv. yrði því að e.ins aS lög-
xxrni, að bœði þingin sarni]>yktu það
samhijóSa.
A ixxóiti öllum brieyitingum var
hann ekki, ©n vildx halda feiam
þokn einti'm, sem attðiS neyndist að
£á saimkomuLag uxn. Jnessu til sönn-
txnar má geta þess, að á fundum,
bæðii noröanLands og sunnanlanids,
tók hann það fram, móti þeirri til-
lögu aS fresta þingi til næsta su'in-
ars, aS nauSsynLegt væri að haLda
aliþingi á lögákveönum ■tvma, í
fabrúar, sam'timds ríkiaþingi Dana,
'tiL iþess að auSiS væri að bera sig
samian um væntanlegar breytingar,
e£ tiL kæmx.
Han,n, og aÖrir fyLg’ismenn frum-
varpisins líka, tjáýíu sig fúsa til að
reyna að fá bpeytingum framgengt
m®ð saxnningi við hin.n miáLsaSiia ;
nota til þess máLþráðinn, og sumir
vildu, efi á þyrfti að halda, gera
m'ann ©Sa menn út til Haíxiiar um
þingtímann t'i.l að leita satnkomti-
Laigs uxn 'bitóytingar. Sutnir af þing-
mamirtaieÆnum fcuxxxv'arpsmia.nnæ, og
þar á meiSal ýmsir, sem kosninigxi
náiðu, tijáöu kjósmdum þetitia. á
hvcrjuxn fxindi, sem þeir áttu við
kjósendxxr.
ICnginn þcssara manxxa hefir tjáð
sig miátfiallinn br&ytxnguxn í sjálfiu
sér — mismumirinn að ©ins sá, hv>e
Langt menn vilja ganga, og hverjar
bineytxmgar eru svo vaxxxar, að þcir
vilji fcLLa írv., ef ekki fæst sam-
komuLag um þær.
Um þctta hafa skoSanir frum-
varpsandstæðinga verið ákafLaga
skifitar, svo að sumir haía látið í
ljósi, aS þe>ir gætu sætt sig vdð £á-
ar brieytingar, sem jafnvel ílestar
iniðia til þess ©ins, að láita komia
fram í skýrari og ákveðnaxi orð-
um í frumvarpimx, það sem nefnd-
aráiitJið li’.Ldur fraxn að í því liggi.
Aðrir ieru nokkxxS beiimtufiriekari á
bnevtingar, en óvíst er, hve nxarg-
ir óska svo gagmgerðra 'breytin,gn,
að óhugsandii sé aS ná samkomxi-
lagi um þœr .
Hvort hdnn saimningsaSilinn sé
nú nokkru svei.gjaniegri til Síxm-
kamulags attir kosningarniar, en
áður, er óreynt, og síst hve miik'iS.
Hversu lugaÖ frxixnvarp stjórniin
muni sjá sér fænt aS ieggja fyrir
alþingi, >er ©nn óséS. þaS ligguT
ekki fyrir, og getur ©kki legxð fyrir
fvrri en xxnddr jiing. Og þá fiyrst
g.-'tur hver þingtniaSur fyrir sig tek-
ið fiasta afstöðxx tiL þess, er það
Ligigur fyrir.
'Um feutnvarpiS, en ekki um per-
sónxx ráShernans, ©Öa stjórnmála-
steifiniu hans hafa kosniugarnar smx-
ist. þiað tóku margir aé þingmianna
efniuxn fetxmvanps-and'sliæ5in,ga finam
í koshingabaráttunni. ]f,inn lát jaifin
v©L í ljósi á pnenti, að hann viLdi
saJnþykkja breytingar á frumvanp-
inu, ©n jafinfiramt samjjykkja
tria'ustsyfiriýsdng til ráSherreuns.
&é fært að ná sainkomulagi viö
Dani utn nokkrar bneytingar, þá er
þaS aLmiant áfiit, jafinveL ‘margra
irumvarps-andstæSiinga, að ©ngum
mannx sé tneysti.ii'di ti. aS komast
þar jafinlangt ©ins og Hiannesd Haf-
sitain. En hvaö sexn því liður, þá
gatur enginn sagt fyrir Iratn um
afstööu þingmanna til fruinvarps
þess, sexn stjórnin leggur fiyrir
þir.ig, fyrri eu það sést, hversu það
verSur LagaSv
Fyrni en á alþingi getur því eigi
LagiS fyrir neim vissa uxn, að þing
og stjórn varðÁ sitt á hvoru miáli
um firuimivianp það, sexii þá kexnur
feam.
VieL líklagt ier, aö þingi og stjórn
scxnji þá ekki, og> þá fyrst liggur
fiyrdr ástæða íyrir rá&herramn tái að
seigja af siér völdum. HugsanLiagt
er jaínvel', að þótt þingi og stjórn
kæimii saman uxni frumvarpið, þá
yrði aðrar greinar þairra tnilli, ©r
vaLdiö gaitu vantrausts-yfirlýsingu.
Og eng'inn hcfir neina átyilu til
að æitla Hannesi Hafistcin það, að
hann xmxni ekki fiylgja þingræöis-
ítegiumnii, ,er þar aö kexnur.— Völd-
in mun hann ©kki svo mikið Langa
tdl að haida í, cins og IsafioLd ætl-
ar. En hitt v.ita aLlir, sem þekkja
Lxainn,, að hann mun ekki viija suö
ástæSuLausu hiaupa feá há'Lfunnu
verkd i m'iðjum liljöum,.
lýn iþingræSisregiunni mu,n hann
aidrvi traðka.
n

ROBLIN HöTEL
115 Adehúde St.
WmuÍDek.
B zta$!.áO á diifr hús { Vestnr
Cauvd . K.'ysla óK-ypis milli
vagi)Stöi>va o« hússins a .lóttn ox
deK'. A',hýnuiiia hins b 7. >*. Við-
sKift I-lei diiiRa ó.sknsi. William
A ve. struetiskarið fer hja húsiuu.
, O. ROY, eigandi.
w$MW»ow»m
o
«»
<»
o
<»
o
»»
1»
<»
<»
tl
k't!
þ,aö h'.’fir verið mikið af því lát-
ið, að þdnginu v.eri mesta miein að
því, ©í ráSherraskifrti yrðu xvm
þinigtímiann. Nýi ráSberrann' yröi
aö fiara Uitan, og þá væri þdngið
illa sett á meSan.
En ©£ sá nýii ráðherra gæti nú
fengiS útnefnÍMgu sína nveð sfim-
skieyti og þynfiti aLls ekki utxn að
fara fivrri en efitir þíng ? — og auð-
vit ið má svo undiinbúa, að þatta
geti gengiS gnoit't og fljótt, og, þá
verSur lítiS úr ölluxn ó.þægindun-
um. t
Ett mieS því tnóti, cg þ.ví ©inu,
virðisit oss þíngræðiisragLunnx
verSa fxillnægt.
þórir þögli.
— Dögréttai.
8PÓNNÝTT HÓTEL
ALOERLEGA NÝTÍZKU
Hotel Majestic
John HcDonald,
eigandi.
Jainos St. West, Rétt vestan vifi Mair St.
Wiunipeg: Telefóu 4 9 7 9
$1.50 á dajn 02: þar yíir
Bandaríkja-snið
Alt sem hér er um hönd haft er
af beztu tegund. Reynið oss
MIDLAND HOTEl
285 Market St. Phone 3491
/i/ytt
/» F
„L hús, nýr húsbúnaður
Fullar byrgðir af alls-
konar vönduðustu drykkj-
um og vindlum í hressing-
ctr stofunni. Gisting einn
dollar á dag og þar yfir.
W. G. GUULD :: FIíED. D. PETERS,
Eigendur
winnipeö ::: ::: canada
Jimmy’s
HOTEL
Rétt á bak við Pósthúsið
I
Islendingar ættu að
reyr.a þetta gistihús. í
liressingarstofunni er sá
eini íslenzki víuveitinga-
maður í Winnipeg.
Jniiies Tliorpe,
eiffandi
Fyrrum ei^andi Jimniy's Restaurant

rlf Domiinoii Biink
NOTllE DAMEAve. RKANCH Cor.NenaSt
Vér seljum penin^aá vísanir borR-
anlegar á íslaudt og öðruua löud.
Aliskonar bankastðrf af hendi leyst
SPARISJÓDS-DEILDIN
tekur $1.00 innlag og yfir opr ífefur hrestu
giklandi vexti, sem leggjast viö mn-
stæðuféð 4 sinnum á Ari, 30.
júul, 30. sept. 31. desembr
og 31. march.
LEtNDARMÁL CORDULU FRÆiNKU 115
liit oig jarSvönd,u,lslega' hár, — þenxxan sjáUbyrgiings-
l©ga svip og Léittúðuigiu hneyfixi'gar, — þessd augu, er
blinia fanmianí viirSixiigarvart fólk m©S ósvíini og
hroka. — þaS ©r .erfða,hLixti feá volaSri, óuppaldri
móSur,. — EpLið fellur ©kki Laxigt fná eikinmi, og það,
sem í fiyrstuinxiii ©r sliaajið í skilding, verður aldrei að
dal. Éig hieifi teikið ©ftir þvL í niu fetiSindaár Lw-fi
ég neyuit aS LeiSa einia sál tiL 'guö,sníkis, en þessi
forharta skiepna læitur alt ómak mitt t,il skammar
verSa”.
‘‘•Ói, kæra fnæ.nka, þaS ©r rxú bráSxtxn á enda”,
mœlbi ríkisstjórafrúini í bLíöuim róm, um ledS og húxx
helti kaffiniu í boLla .gesitaxxna, — að ©ins fiáar vikur
©nn þ’á, og hinm slæmi firiSarspillir yfirgefur heimiLi
þitt fiyrir fult og alt. — Eg er líkia mjög hrædd xim,
aS biS 'góöa sæSi hafi talLiS í grýtita jörð. — Engiti
göfuig ita.uig gatur verið í þedrri sál, sem ©r svo van-
þakklát, að húar hingað til befir þráð, að losast úr
þeim iböndum, er skymsemi og .góð siðfiræSi leggur
ha,na í. Að öSnxt licyiti æitituxn við, scm eruxn svo
hamin'gjusö'm, aS vera komixt afi góðum æittum, ekki
að dæma hama hant. Létitúöin li'ggur í blóSinu. —
þagar þéx efitár svo som ©ins árs txma fierðist aftur á
■hrott, herra Framk”, bætti bún viö hlaeigjand'i og snieri
sér aS máLalfænsluman,niinxi'm, — “þá getur vel skeð,
að þér í öðru laandi fádð að dáist að núvena.ndi heimil-
'ismiaxiini frænku, dansandi á línm eða í ciinhverju fim-
leika.húisin,u —”
“'Ekkd l'ítur húin úrt fyrir þaS”, mœl'ti prófessor-
inn í ráLetgttim en fiöstum róm. — Hingaö til hafiðx
hattin. lekki imæLt orS firá mu.ninx. þess veigtxa vöktu
orS haxts, er báru votit utni. óánægjxx etiiiti mieiri efitir-
tekitt Frú Hieilwig snieri sér hvatloga aS syni sínxtm
og leit reiSulega til hamis, og augu hininar ungu ekkjtt
‘töpu&u í svip sínum vaitiiaLeiga lit og blíSu, en svo
stxauci á efitir hristi húin góðláitíega höfuðið, og ætlaði
116 SÖGUSAFN HEIMSKRINGLU
brosaxtidi að komia með aithugasemdi, en nú kom xiiokk-
uð fynir, ©r himidraSi hana í því. — Litía Anna kom
hlaupanidli ©iítis hort og hxxrn gat og var hágráitiaxi'di.
í hœigri heinidinitiii hélt húin á brenxiaxtdi ©Ldspítum, og
kjó'Ll he.nniar stóð í ljósinm loga. Móðir liennar rak
U'PP anigistarvioin, ©n xtm leið leiit hún á binn þxtxtina
húniinig sjálfeiar stm, og er bún sá, að barniið stofndi í
átttania til hemuar, bandaSi hún báSnm höndunum á
móti því, og var alt í ©inu horfiin á bak við stóram
ruriina.
Kvemfiólkið dneifðdsti nú úit um alt, álíka og
hræddur fugkuhiópur. AS ©ins frú Keilwig stóS á
fætur og æitíaði að fireilsa barnið, og karl’m'e,ninirnir
hlupu eanttMg til, exi, — FieLiicitas varS fyrni til, hún
tók ibarxtiið er stóð í ljósum loga, í fiantg sér og
þrýsti fötum sínium utaai um ltamia, — — en það tókst
ekki. E'ldunimm var oröinxi svo magxiaður, og nú
kvikitiiaðii exnmiig í hinum þunmia kjól Felici'tas, og log-
amm Lagði utni haxiiai. — Haixi var samt ©kki lextgi að
hugisa sig iixxi, hvað gera skyldi. Hxin þrýistx barn-
inu fasit að sér, oig hljóp sam fætxxr togxxðu að lækn-
um oa kasbaði sér út í haxin.
Líí'shæittan og björgutiin urSu á svo skjótri svip-
an, að áður em. karLmien.nárnár skildu tiLgaug hinmar
unigu stxiJkn, v.ar hxiin biú.in aS slökkva eldiinn, og er
þeiir komm aS læknmmi, stóð hxin upprétt í honum,
m©S barniS holövott í fiangi sér. Mcð vin&tri hextd-
inni hafiði hxin gripið í viðargrexn, því læknrinn var
strauimiharðu'r. JafinLiiliða karlmönnxinum koxn rfkis-
stjómfirtidxx.
“Barn'iS mitt ! FrolsiS litlxt Önnu !’” hrópiaðx
hxin í örvæintimgarfullum rótn, og gerði sig líkfeiga til
aS hlampa út í vatniið.
‘'Vættm ekki skóittia þxna, Adela, þú gætir femgið
kvef”, saigði Jóthanmeis liírðniiislega xtm, Lei ö og han.n
ré.tttt báðar bendurnar út á móti Felicitas. En
LEYNDARMÁL CORDULU FRENKU 117
hann dró þær afitur að sér mcð liægð. Andlit himniar
itmgu stmLku ltafði í fyrstunni verið alv©g rólogt, en
nú varð bmeytinig á- — það myndaðist djúp ltrxtkka á
milli amgxia hieminiar, og, hið tjandsamlega, kalda auigni.x
ráS, ©r hamm þekti orðiS svo vel, mætti hanis. Hún
sncri sér unidan um leiö og húíi róttó liomvm barnið,
og stökk svo sjálfi mpp á bakkaiiin um fcið og húm
meið ofurlitlu þakklætiisbrosi gDeiip hönd málaíærslu-
manttiisins., er haxini hafiöi róitt hiennii.
Próíeissorinm' b«x litlu Önmu inu í liúsiS og af-
Vlaeödi haitiia mcö hjálpi ínóöur hemxtar, sexn .bar sig
aumiaga,. Il.amm leiit mú efitir, hvar btvrniö heffi
’bncmt sig, — exi þó xmdarLegt miegi virðast, vat það
óskaddað, ncttia hvaö bruxtiasár var á vinstri hend-
iiMii, eiinis og iþarniS gráitamdi bemti á.
Nú kom kviemfóLkiiS afitur til baka, og kv©instafir
og Ltiamiixiigjuóskir til móður barnsims bLönduðust saxn-
am firá öllutrv, þessum rósa muxtmttmi, og vesalimigs
bartiiitnu voru sýnd öll mögulag ástúöarmierki.
“En', kæra Karólína”, meelti ríkisstijórafirúin í
blíSuiitT e,n ávítandi róm við hi.na ungu stúlku, er
S'tv>5 þar skiaimt frá og bcxð kvíðrafiull efitxr að fiá að
vita uxn líSan barnsinis, — “gátirð þér ©kki litið efitxr
barxnimi uiitii j garðinuin ?”
þiessi ofanigjöfi var óráttíát.
“‘þiér voruS rétt áð’ur búnar að banxia mér að
lara út úr liúsinu”, svaraði Felicitas ktxLdaleiga, og
Lext hvast framiamí feúxia. Djúpur reiiðiroði fiærðiisit
yfir kinmar hcnxtiar.
“Svo ? lún því þá það ?” spxtrSi frú Hexlwig
•forváSa.
“GnS minm, kær.a frænka! ” mælti ekkjait án þcse
aS láita sér bmegSa hið niinsta. “það œittdr þú að
gota skdLiS, efi þú að eixiis lítur á þe'tta liár..------Ég
vildi hlífa hemmi og okkur ölluxn feá þeixny laiöixxL.’igxi
118 SÖGUSAFN HEIMSKRINGLU
áhirifuim, semx sóðaskapur alla>jafitia hefir í för meS
sér”.
'FieLdcitas greip óttasfeigin í hár sérv H.úm þótlist
viss txtni, að haía gneitt sér eins vamdle'ga og unt v xr.
En kiaimtburinin, sem aidrei viLdi tolla í ltinum þykku'
lokkum, var faLLitvn buntu, og lá nú að öllum líkiad-
uitn í Lækxiium. Hið fvxllega hár liðaðist nú uttn báls
oa lcröar hcxxmar.
‘Er þiatta afit þakkLæitiS, sern' h ú n fiær, seitn
borið hefir barn ySar óskaddað gegn um eld og va ta,
niáðuga feú?” spurði máiLafiærsLtimaðurinm í hvössuxn
róxn. — Haxin hafði hángað til stöðugt horft á Fe.Li-
cditas.
“GuS mxnn góður, hvað þér dæmið mig rangy
lega, herra Fratik! ” mæl'ti lún unga ekkja grexi ju-
lega. ‘‘Karlxn.vmn.irniir sk.ilja víst aldrei til fulls tdé-
lininingar móöurbjaritains, sexn í fyrstunni roi? ’st
þextru, er heitðu geitað koxnið í veg fivrir þær kvaúr,
sexn hiið élskaSa barn. verður að líSa, — þó þaS svo
þakUátfeiga v.iðurkentij, að bxiið sé að baita xir ,]«ví
tnieð því að frelsa, þaS.---------Kæm Karólína míx? ,
xnaeltá htin 'emttfiremur og stxeri sér að hinni ur gox
stxilku. “’Étg skal aldred gfeyma því, sem þér hriSS
gert fyrir tnig í dtng. — Bara ég gæiti strooc sýmt ytur
hve þakkliáit ég er”. — Og í saina vetfangii, edns og
'hcuind befiSi þá alt í edxtxi dottiS það í hug, tók h in
gull-únliðshriniginn af haxidfeg.g sér og rétti FeLicilas
hariin,.'— “Tiakdð v.ið þiessu,. — það er mér mjög dýr-
mæitt, en íyrir firtlsun litLu Önnu vildi ég meS gleSi
láta afi hiemdx þaS b.ezttia,, sem ég á í eigu mdnui”.
FeLicxtes bo'gSi grexnjttLega hönd frúarinnar 'irá
s'r^ þegir huiin ætíaði að lárta hrdíiginn á xilnliS heam-
ar. ‘‘Lvg þakka fyr.ir”, mæl.ti hún og reigðx sig
drMnbiLeigai. Ilinum auðmjúku, sainntrúxtSu f.undxist
æfinlcga slíkdr tilh.urSir h.já loddarabarninxi svo óitta-
legdr. — “lýg vil ekki láta borga mér fyrir þá á-