Heimskringla - 23.11.1908, Blaðsíða 4

bls 4
OTNNIPIÍC, 26. NÓV. 1908.
heimskringi;a'
tœt:
m%iz
♦♦♦♦♦♦
♦♦♦♦♦♦
stmsti
o
♦♦♦♦♦♦
ÞRJÚ KYÆÐI.
Á HRlSATEIGI.
,J>oldu menn ci þrældómsbön/d,
þeigiar Gliknur neúð uin viegi,
v.aröi 'göíuig 'hiefbju'höíKÍ
hioiður sinn að bamiadietgi.
Harðtlæigit viar á Hrísiaitiaigi.
Sk/iftir nú tyn virt og vörn,
vctnin sú, ít'ð Eániar þngli,
'hreysti glaitia Hialga börn, —
hollu.stan við Dana miagd
siitur hast 4 Hrísaiteigd.
Ræna skiert ei ráin®hönd sér
róttindum þó burtu lloyigi,
tnelsismierki ftek ýa'ö er,
fósturjörðu gleður edgd
höíSinigislund 4 Hrísatitdgi.
Drunigd logigist um dal og Sjöll,
Dátnimjr yfir strönd cg lagi,
svi; líkt því, a>ð 9yrgd öll
sveitiarg.oð — cg höfuð beyigi —
hor.'ni fræg'ð af Hrísaibaigi.
Hisiillaivættdr lýðs og kinds
lýsið þjóð og ryðjdð v©gi,
bmeyttu kjöri ibúiaindains
fciinta skær mcð nýjum dogd.
Hækki sól 4 Hrísa'teigi !
M I N N I N G.
þar sem nöldur hra.nnar hrín,
hntinu földii'ð trafi,
siitur öldruð eiyjam tníh
austur í köldu hnfi.
Mam íig Kýrrtans kaldia land
kvöid O'g hijartia miongna,
íiii.ns er hj ir-ta hilíðast bamd,
fcmúiðarskartið forna.
Ef í vainda vafst þibt n4ð,
vjlji 'brandiar sæm,
si þ:nn and' æskndáð,
æibbairla«nd mitt kæra.
GAMLA SAGAN.
þiað «r giriLsli’ í gömlum sið,
Gnottir hiandur varði,
óttalaust við aftarið
ófmeskjuna biarðd.
— þeirnar smiáði tíðar tál,
trúnmi hraitit úr skorðum ,
hneimmd giekk með hetju sál
halgidóm'S frá borðuim.
Drangey myrðir dug og þor,
döipur girrir kveldin,
þá eru launuð þrauita spor
þeiirra’., er sótitu oldinn.
S. S. tiSFELD
♦ ♦♦■■•♦♦
*y
♦♦*.**
♦♦♦♦«♦

♦♦♦»♦♦
Atímgasemdir.
1 Baidri er ritgierð eiítir J.P.S.,
undir fyrirsögm ‘‘Hi.n bneiða
kristni”, hvar saigrt er edtt ttneð
íleirtti, að Únítariskiín neiti þrem-
ur liðtum, sutn Búterskaiti játar öll-
utn í bemmar trúarbrögðutn. jiciir
eru þiossir : 1)
Gyðinigum vilja sirnu
Að guð lvafi biirt
í skrifuðu
lögmáli”, 2) ‘‘Boðað þeim fyrir-
ætlim sína, að sandia þedim fnelsara
í 'hiedaninm”, 3) “Kam.nast við, að
fnelsariitiin sé komdmm'. — það er
þri'ð'jiii li'ðuninm.', setn ég ætla aö láta
í ljósi álit mdtt um, því fyrir tnína
skynijam gieit vig eikki ammiað on Vió-
fengt han.m — að nokkru leyti —
fyrir báðum. Eg álit að Lúrtierskir
séu of stra:'gir, þar sam Únótarar
ieru of v.ídkir. Lútorskir trúa að
fnelsarinn sá kominn. Hann hafi
veirið Jiesús Kristur, o.g þedr virð-
ast trúa á hanm öllu fnekara em
guð. lím Úoíbarar liklegast trúa
ekkert á hamm í guðs stað. Lút-
erskir viðurkemtia, að Jesús sé sá
íyrirhieditmii Messías og fnelsari
manmbynEiins frá sjrnd o.g daiuða.
Af á.vöxtum að dæraa og hatnv-
komu lúberskra — presta sérstak-
legia — hafa Únítarar áistæðu tdl
að álykta freilsaramm ókomitwi emm,
en hvort þeir værnta hans, er tinér
ókumnugt um, eða mpip af hvaða
stoímun þeir voma hiamn spratt'i.
Em þieigiar ég heyr.i hans innsemd-
inigu nieitað á þemnam hátt, þá fer
ég iaið spyrja sálu mína, hvaðam óg
mieigi væinta hams. því fyrir þaö
ljós, semi einm þá skin í sálu mína,
vdll húm ekki neita þe:m Krisrtd,
sem bijó í Jesú, fyrir að hiaía vierið
frinmgróður þess MessSasar, sem
fneilsa skad heiminm. “Sá fyrsti
■ Kristur. Hvar frá “Amtnar Krist-
ur”. — S'jáift lífstróð uppvax.
Jiosús Kristur itiefmdii sig “miamms-
itvs som”; og “Mahnsims sonur”
sagiir hiainm' a;ð ntiumi sjá'St sitja til
hægr.i handar guðs krafrtar, komi-
amdi í skýjum hkninis moð mdkilli
dýrð. Sá “Maomsins sonur” bemdir
sál mím miér til að sé “Anmiar
Kristur”. Hinn framvaxoii Krist-
tir.' Hið fiill.þroska'ða lífstréi. —
“Krists síðari tilkoma” (lifainidii
Kris'tur). Jlan.ndómtir Krisvs í
Jesú tileónkar honutn að vera
mamiasins sonur., endia þótt mamns-
ins sonnr í fvlstu merkitiigm sé
gu.ðs somir. Lifamdi Kr’istur í Jesú
sáði réittvísvn.nar frumgróðri (frið-
þægÍTtigumni) í hjörtu simmá fylg}-
ura. liaom var þar til ai£ guði kull-
aður. Sá frunngróður réfrtivísinmiar
og frielsis jjroskaðist og plamtaðist
ú’t í hjörtum allra þedrra, .er ham.n
haifa viðurkent og skilið né.tt. 0.g
þeiss fledri af oss, sem lofa rótar-
amigu þess góða lífstrés a>ð skjóta
ömgum í hjöntu s:n, iþeiss medr
þroskast tréð, þar til að síðustu
það ltiefir skotið önigttm í allra
hjörtu. þá í satinledka er mamnkym-
tð fnelsað, og líístré'5 fuBþroskað,
og helgra ávnx'ta- von, samkynja
fyrstia frumgróðri. þ®Vta Vré ex
hinn fvrirséÚi Messías í fullutn
sk lrimgi (lifandd Kristur), sem við
sjámim korna í skýjum himáims með
divrð, frið, fnelsi o’g néttvísi til
allra jaímt, sem hann V'iiðurkemitira
og haía viðurkant. Hiarnn er eiitt
með guði föður, hans andlieigair_
kraítur, en engin sérstök líkamfeg'
persóna. Hdnir, aem ekki gerast
niiað'limir þe«sa Kri«ts, framfeiða
frá sínum hjörtuni fals Krist, sem
grumidviallast á óréttvísí. Haoo er
þiess fiokks “Miainmsinis sonor” —
miaimimon — og eins og vér skilj-
uin, er h unm af öðru sauðaltuei emm
þá, em tiyr jar af hioium samma
Krdsti imm' að feiðasrt með tið oig
t ímmiing til þeiss samja sauðahúss
(guðsnkds). Kristur samdikir síma
sierimmÍL tilkomu við edd ngu í loft-
imiu, sem tilkynnir mér, aö h.ains
tilkomia verði .andleg, á samia
máta og amdans semding yfir post-
uluna gerði-st. þ©gar óréititvLsi
heimsins er fullþrosku'ð, þá eibt af
tviemmu slæst húm niður, ©ða vismar
fyrir .‘-jálfisey&ifegigingar aíli dattð-
ans, sem alt óieiðílifegt cr háð. En
sattoiur Kristur tekur ríkið og
frels'tr oss,. því fyrr, siemn við til-
edr.'kurni oss hdon sairoa Krists líf
og ljós, þess fyr frelsumst v.ér frá
syr.d og dauða, sem er satnia o,g
holdsfýsminnar vaoiþekking o.g villa.
I.iitinidi Kristmr — rét'ttetið, frið-
uriiito og kærleiktirinm — er sá
fyrsei Kristur, er fredsar oss, og
færir oss líf og frið. Hami er nú
þeigar hijá oss, nietð fráimiboðnar sín
ar iþeer sömu fyrstu írelsisigjafir,
“náðarboðskapinm”, jafafr.amrt og
V'ir seigjum' skilið við tiicimjuoins-
dýrkum og allskonar órébtvísi ó-
réittvísra val*lráö.a, :»n vi'ðurkiemn-
um hamn. o.g fylgijum sem guðs-
symj, og vagljó'si voru á réttum
veigá áljiöis til vorrar guðfegiit full-
kommunar. Ám han,s er oss ómögu-
legt, að fullkommiast og £á á oss
guðsmymd, — því valds og ramg.-
læúis dýrkun fjartegir oss guði.
Hú.u er fiall og fráhvarf frá guði og
öllu g'ó'ðu, it’il symdar og se'krtar,
og gerir oss að myrkram.na þræl-
um,, er ekkert ljós fá að sjá, fy-r e»
þerir soúa sér o.g viðurkenina síma
eymd í aiindrægnds aftiurhvarfs
a.nda,, Með dýrknm valdsumiboðs
þjóntum vcr raOigdaetámu og þess her
sk.ara., því þó vér s&gjiumsit trúa. á
Kr.ist, þá er það ylirskin em einigrim,
alvara á meðan orð og at.hafciir
e.kki bera því meðvitmii. Slíkum er
Kr.istur ómogmugur að hijálpa. —
þess k vms ítiamt nogldu hamn' á
krossinini, og megla einm' þá, svo
lemigi sieoi þe.ir ervt á móti honium,
á mió'ti ré.ttvísi o.g fr.iði. Viið v.erð-
ntn að kysa sjálf þoð biundið höf-
uttti, oig biindia sjálf það leysrt höf-
uttfe. Riéítjtvisi'n er cmmþá í ‘bömidum
af mdiklum meiri hluta, ern órébtivís-
im gemigiur laus. þiegar þið sagdst
trúa á Kriist og bamm krossfestam,
þá er h.anit þarma í yðar en.gin
bötiidum eða sattiia og á þaim
krossi, sem yða»r l’kar niagldu hamn
á. þið fegg'ið fram aila yðar
kraíita, að ha.no sé þar sam feoigsrt.
Af hv.erju ? Af því hjörrtu yðar c.g
huigisijómir eru b'limduð af oreit'tvísi.
Ef þdð skilduð rétta þýðdng, að
trúa á Krist krossfestan, í stað
þiess að trúa á, cða trúa, ókross-
'éstum ldfandi Kristi, þá mumdiuð
þið aldirei tala slíka hieimsku. því
þeigar þ.ið hafið glætt skilmímg yð-
ar og hug'árfar U1 þass sitágs, að
þekkja blessum réittvísi'S frá bölvun
óréttvisis, san.nian lifamdii Krisrt fra
dit'uðttm fals Kristi, þá hryllir yð-
u r við yðar fyrra ásta'tiidi. þá sjá-
ið þið, aö trúleysi yðar var svo
trtikið, aö mafnið “trú” var því ó-
samiboöið. "
B. G. Backman.
Skriflð
yður fyr-
ir Heims-
kringlu,
svoað þér
getið ætíð
fylgst 122£^
málum
íslend-
inga liér
og heima.
3 0 8 3
Pióstdiús Box Hiéi'mskrimglu er
mú 3083, em ekki 116, cins og áður
hefir verið. V'iðskiftavindr eru þvi
beð'inir, að semda bréf til blaðsims
í P.O. Box
Municipality of Bifröst.
Alisli'iict St itemeBt ot' Rcceipt & Expenditure Frorn March
101 h \m to July dÖlli 1908
RECEIPTS :
Tiixes Collected to Date............. $ 519.13
Provincial Treasurer................. 30.00
Discount at Bank..................... 1500.00
Total Receipts...................... $2,049.13
EXPENDITURE:
Expenditure........................... $ 181.00
Roads and Bridges.................... 329.18
Municipality of Gimli, Reapportionment.. 790.22
Halaries............................. 265.25
Railway Delegation..................... 110.00
Miscellaneous......................... 268.60
Cash on liand and in Bank............ 104 88
Total Expenditure .................. $2,049.13
Certified Correct,
J. A. MACDOUGALL,
Piov. M m. A' ditor.
Moft þvi að biöja œfinlega um
“T.L. CIGAR,” I>á ertu viss að
fá ágætan vindil.
T.L

(UNIQN MAItE)
Western Clgai' Factory
Thomas Lee, eigandi WinnnipeK
Styrkið
taugarnar tneð f>ví að
drekka eitt staup af
öðrum hvorum þess-
urn ágæta heimilis
bjór, á undan hverri
máltíð. — Reynið !!
EDWARD l. DREWRY Winnipeg, Canada.
Department of Agriculture and Immiyration.
MANIT0BA
þetta fylki hefir 41,169,089 ©krur lands, 6,019,200 ekrur eru
vötn, sem veirta landinu raka til akuryrkjuþarfa. þess vegua
höfuni vcr jafnan nacgam raka til ttppskeru tryggingar.
Ennþá e.ru 25 milíónir ekrur ót'eknar, setn fá má mieð beim-
ilisré.t'ti eða kaupum. k j j 1 , j , .. e{
íbúataja árið 1901 var 255,211, nú er húm orðin 400,000
tnanns, hefir nálega tvöfaldast á 7 árum.
Ibúatala Wtumipeg borgar árið 1901 var 42,240, em nú um
115 þúsundir, hefir meir en tvöfaldast á 7 ártttn.
Flutningstæki eru nú sem næst fullkomin, 3516 m'íl-ur járn-
brauta eru í fylkimu, serrt allar liggja út frá Winmcipeg. þrjár
þverlandsbrauta lestir fara dagfega frá Wimmipeg, og innan
fárra mánaða verða þær 5 talsins, þegar Grand Trunk Pacific
og Canaddan Nortbern bætast við.
Framför fylkisims er sjáanleg hvar sem litið er. þér ættuð
að taka þar bólfestu. Ekkert annað lamd getur sýmrt sama vöxt
á sama tiiitab'ilt.
TIIi i nRÍIUIAXXA :
F arið e^ki framhjá Winnipeg, án þess að grenslast um stjórn
ar og járnbrautarlönd til sölu, og útvega yður fullkomnar upp-
lýsingar um heimilisréttarlönd fjárgróða ntögufeika.
Stjórnarformaður og Akaryrkjumála Ráðgjafi.
Skriflö eftir upplýsiogum til
JoM-pft Bnrke Jss. M11 * f
178 LOGAN A VE., WINNIPEG. 77 YORK ST., TUltONTO.
LEYNDARMÁL CORDULU FRÆNKU 127
XV.
HJÚKRUNARKONAN.
Eld og v.a'tr.s-r.auni'in, er birr.ið cg Felicitas höfðu
gengiið í g-'grn ttm, dirógu aílei5fc:-gar á eftir sér. —
Barrnið fékk u.m nj.ttimia hjtaveiki, og um morgur.iitim,
e.r F'.lieitas vjVnað'i, hafði hún ákafam höfaðverk. —
Samit gietkk húm að vinmu sinni eins og ekkert væri.
Sárið á hiamd'lei’ignium odH bemni heldur ekki neiimina ó-
þæ■ i-’itnd t ,• 'því hin ái'.yetu smyrsli liöfðu um» oóttina
ciregiiS úr öllum sviða.
Sei 'nd poxrt drgxias kom læknirinin heim. Ilamm
liafðii verið að íást við augnauppsKurð, sem enginv
læi.nir hir.gað til h ifði l;orað að gera. Oll fr.i.it-
kcma hi'.ttis tar eáts og vanrt var votrt nm rósetni og
s’eyt jti arl ivsi. það f it ekki út fyrir, að neitt
g ti hag: að" j fmvai d t.ilfim.nriingia hams. Hann var
hieldur ei k:rrt rjjðari mu harm áitti að íér, en liver,
sam þektd vi.l auigu h m.s, hi.íði ur.-drasrt yfir ltdatum ó-
van le.ga fjóma, er nú skcin úr þessum v.vnahga
kcldu, síálgráu au.gmim, seim sýmd'Usit helzt vera skóp-
uð til að horfa ranr.s.tkem<dii imn í sálir annara. Nú
sáfrt þ.rð, að j au gá.Ui líka fýst ir.mri ánagju og
blíðu.
Ha:m srtaðiniæm'disiti við húsdyrn.ar, og sipurði
Frdðr'iku, scm kom í því s;ma a.ð með vatnsfötu, er
húm va.r að íara m©ð inn í húsið, hveT.nd'g be.ntvi liði.
“Ó, tniér er rnút tatinað, h.erra •prófcssor”, svaraði
húm. — ‘i‘Ivn hún þarna” — o.g hún bomti um. leiið yfir
a.ð 'glugTia á ntiðsrta lofti, — “Karólína! Hún hefir
í gær orðáð fyrár ljótia skakkaíadlinu vtð þessa eld-
128
SÖGUSAFN HEIMSKRINGLU
tautt. Eg hefi ekkf getað sofaað væram dúr í alla
nó'tt fyrir því, hverndig hún helir þvaðrað up.p úr
svefadi’iium, og í dag gemg'ur húm. með amdlitdð 'efais
rautit og hún befði skarlatssórtt — og —”
'>{jijir átituð a.ð vera búnar að segja miér þeitba,
Friðrika”, gtieip hiann fraond í höstum róm”.
‘■‘Eig hefi líka sag't frtiittmii það, en hún héft að það
liði frá. — þiaið hiefir addred vierið semrt orð eftir lækni
h.mmiar vogma, eittda heíir hún ekki oft verið v®ik. —
Illgneisið tortímiLs't ckkfc herra prófcssor. — það hefir
held'ur emga iþiýðóngiu, þó ma.ður æitli a.ð A'ena um-
buröarU-mdiur við hana'”, hiætiti hún við í 'alsakandd
róm, er hún sá., að hann varð þnngibrýnm mjög. —
II úm hefir aft frá æsku vierdð óþjált barn, og lá'tið
sem húm vær.i koingsdcittjr. — ó, guð mdskuni okkur,
amrað edns loddia.raib'rn ! — Ég bcfi cft, er ég bakaði
eöa stríkti ed'ttdivað gott hamda frúnni, tekið 'bi'ta af
því hflindu h:mmd, — því, herra guð, maður hefir þó
hjarta í l.rjósti sér, — en haldi'ð þér að húm hflfi
bra.gðuð á 'því ? — Neii. Ég befi alt af orðið aS taka
|að ósnert sifUir. — Sjá.ið þér, berra prófcssor, þann-
ig hagaðd húm scr, þá er hún var barn, — — og hún
hefir lediginfegB aldr.ed 'borðað sig sadda síðan húsbómid-
tnn sæli dó. það ertt mie-stu undur, hvað stór hún
er orðdm'.------En þeitta ar altsaimam tara aif edn'tóim'-
ttm þráa og syndsamfcgu dramibi. — Húm vill ekki,
að sér sé nrcifct gi.'fið. — Eg he.íi rnieð mínum edi'.fin
eyrtim hsynti hama. segija við Hinrik, að þcigar húm
loksfas sé komrm hurtu, a.f þessu hræðilegu heim.i’i, þ.á
ærtli húm að vVtmu svo hart, að blóðiö hlattpi fram
undrn ncglum.um, og. siemda svo frú He.ilvvig hvern
skiidiimig rti'l fiaka., sem uppeldi h.emmar hiafi kosrtað”.
G.ami'a ©ldiaikomam tók ekkert e.ftir því, að blóðiið
steig prófcssormiiim æ tmeira og tneira tdl höfuðsfas, á
meðam húm útjós hjarta sdmu fyrir hoitmm. Og húm
var nammiast þöeinuð, þiegar hamn smeri sér v'ið, og
LEYNDARMÁL CORDULU FR.ENKU
129
gekk yfir garðfam að glugga þeim, er áðttr var n:fad-
ur. — það var stór 'bogamyndaður gluggi og glugga-
kistr.m- úr steind, og náði n.iður til jirðar. Gluggiinm
lá að heribergi því, er Friðrika og F'elicilias sviófu í.
Gluiggdmm stóð o.pinM og sást inn tim li'iinn hvítkialk-
aðir veiggir og m.jög li'tilfjörfegur húsibúmaður.----------
þieitta v.ar samra. feiðiin Jijgia henhergið, er l átt íjögra ára
gamla Fielioitas gnéit fyrstu tái’iimim í, yfir því að
verða að skilia vdiö foTclidra sína. — — Nú sart húm
vlð gluggamm.--------Kúm ! — Hin úitskúifaða,/þrjósku-
f.ull 1 srtúlka., or ekki borðaði sig sodda af ammiar.a
brauðí,-------scm vildi vimma þnogað -til blóðið rymm.i
úr ltöndtim her.mar, tdl þi:ss að þurfa ekki að sitiandia í
nedmmd þaikkteliisskiil'd v.ið aðra.. — — IIim draatiifcláitn
srtúlkfl., er nuað sam.nmi.ifmdti karlmianinsþirieki hafðd srtiað-
i'ð hnarreist og uip.pméitt ttiitrt í himmi dýipsrtu niðurteig-
ingH ! — Tá'pimdik.il sál, m.eð ótœmomdd þöli og óbil-
amd't kjarki ! Og alt þertita- bjó í hinmii tingu stúlku,
scm sa.t við gl'Uigiganm svo ymddsk'ga harnsdeg. — þ ið
feit hrdzit ú.t fyrir, að húrj væri scfamidi. Hún haifði
lag.t aðra hemddma í gduiggakistuiiia, og hvíldi með höf-
ttðiið cíami á hiemmi. — það stakk í s'túl, að sjá hdmm
mytllhví'ta vcin.-ia og failfe.ga hár 'innanvið gr.ámm múr-
v egrTÍnm, er farimm v.ar að molast niðtir. — það lá ró
og friðmr yfir hpnrum ragilulcru amd'íitsdráititum. Var-
irmur voru hálfopriar, og þtimiglymidisdræ'titir krinigtmf'
tim tmvnmvikin, og. auig.tin., seim oft kóOtruðu í roið'i,
voru nú lokuð.
Prófessorinm gokk htjóðlieiga að g'lngganum. —
H.am virti hiaitta fyrir sér eétt amgnaéi'lik, árn þ.ess að
hrey.fn si'r., svo beygðii hiamm, sig mn'ðtir að hemmi.
■‘Foli. it.ais ! ", mæliti hann í blíðum, ttieðaumkvum-
arítilhi'm róm.
Húm lirökk viið. — Húm' vild.i ekkt trúa sínum
eigin eyrum, og horf'Sd framamí iþiamm, er lauit yfir
h .tntii. Að heyra n ifn siitt nofmit af honum, hafðii
130
SÖGUSAFN HEIMSKRINGLU
h.'frt álíka áhrif á hatta ,og h.fSi hún smert á rafur-
maigmd. — En húm., sam alt í 'efau hafði fegið fratn 4
hönd' srér ©ins og saklamst hairm, — stóð alt í eánu
u.pp. Ilver 'ejmas.ta tau,g i ldkama ben.nar var í æs-
imgu, og 'það vo.r ongu líkaria em hún biðd albúim eftdr
að ráð'ist væri á sdig.
Prófessor’imitt Kit sorn hiammi tæki ekkerrt eftir iþedrrí
breytfagu, 'ar varð á henitid.
“Friðrika sieigdr miér, að þér séu'ð veikar”, mæltá
l.amn róLega og viingj ttmfeiga..
“Eig er ttiú aiftur mriklu bieitri”, mœlti húm lin.uggi-
in. “ Mér biatmi.ir adt af fáii éig a.ð viera í ró og natði”.
“Hmnml Utfiit yðar bier niú sam.t ekki vott
mti —V Hranm emdaði ekki seitniimgiuma, ern rétti hömd
s ttia inm um gluggiainini, og æit’aðd að grípa um hand-
fegg Fielicdtas. — En húm geikk mokkur fieit aírtur á biak.
“Gastiið nú skyitiiseittiiim/nar”, niæliti hamm. eariþá í
savna vimigjaimliega mádrónnnium., —' em hamm hrukkaði
brýrnar, og þráitit fiyrir skieiggiið sást aö ha.nn heit
sainati rtöinmn.num í redði, — þeigar l:.:nnin sá -að stúlk-
an stóð grafkyr og krosshrfjðii höudurnar.
“■Nú, þá vil ýg 'ekki ler.'gur rtnla til yðar sem
læhnir, hieldur sr.m húisbóinidii yðar”, mælti hamm í
höstum róm, “o.g éig skiip.a yðmr að koma straix himg-
að ti-t mim”.
Húm hrökk stamiam. og leildr'oðmiaði, brjóst hemmiar
ge>kk í byl' jum af i.ninri bar.áittiu ] 1 irri er húm átti í.
En svo gekk húm haagt að gduiggtnmim, snori s.ér und-
an og rótitri, homum þeigjamidi hieinidina, — som hamm svo
larjffi hfiðfe'ga í sima. — — þiessi litla, falfega hönd,
■er har vortt utn hiarða vinm'U., hún skadf svo ákai'it í
höjidum læ'kmiis.:m, að immdifegtirtit in'-iðn unikunarsrvip
brá fyrir á hdm.ii alvainlaga amdlitd hams.
“'Heditn®kulie|gai, stíf'simmiaiða b.airit ! Nú hafið þér
af'tur misyitit mig tdl að be'iita- hörku við yður”, maelti
lt. íiiit ibl ðlegia em alvarlega, og ég óskaðd þó eftir, að