Heimskringla - 10.12.1908, Blaðsíða 5

HEIMSEiINGLA
WINNIPEG, 10. DES. 190». bls 5
Fréttabréf.
SEATTLE (Ballard), WASH.
2. des. 1908.
Kær.i licrra ritstjóri !
í>að er orð'ið svo Lanpt síðam
ó'g' sendi þér Hnu, að ýg hield að ójr
verðá að hripa, ]*r eina nú. —
Kaunar mam óg nú fátt sérstak-
Kga markviert, em rmeð þ.ví ég sá
varla aWrei niertt í ísl'anzku bJöð-
unum liéðan írá SeiatitLe (eða Bal-
lardi), eí ég ekki læt til min heyra,
|>á er ég að hugsa mn, aö halda
þvi áfram vdð og við, mieðam ég
dvel hér. Ég álit rétt og gotit, að
fréttakiaílar sjáist við og váð írá
hinium ísliemzku bygðum, einkum
himum íjölmemmari. Óg þó að viö
séum ckki alv©g e-ins fjölmanmir
her og t.d. í Blaime, þá >er féilaigslii
otíað fjörugra og til'brevtilagria
hér, emm aniivarsstaðar á Kyrra-
hafsströndimni.
Jaija, tíðin hefir mátt heiita rim-
niuma góð, það af er vetri, rign-
imgar litkir, em lireinviðri meiira,
miieð dálitlu frosti á nóttum. Vimma
með trueiria móti mm allam bæinm,
vn v.imnuleitem'dur virðast einnig
Jmeð imestia móti. En yfir höíuð ihú
a'S't menn við talsverðri vimnu í
Vetiur. Heil'brigði má heita góð
ineðal lamidia hcr. Kitt hais hefir þó
verið sóttkviað um timia (Jóns Jó-
■^ephssoMar) vegiiia “diipthieriia”, em
hnim mum nú um gnrð 'gengin.. Eng-
ir nýlega dánir, það éig iman, nieina
hvað einm tsLmdlngur fanst dauH-
ur á járnibr.aut«rteinnm hér í nt-
jaðri 'hæjarins fyrir nokkuru. —
Hanm fanst snemma mongunis, og
var höfuð hans mjöig skadd'að og
næstum áf, og ifætur og haindloggir
hrotnir. En aí skjölum í vösum
hiams sást, a.ð hamiiii hét Baldwin
Kristjámsson (bróð’ir Jómasar
Kristjáinssonar, aö Milton, N. D.,
°Sf var áður kvæntur Guðrúiniu
d'óttur Árna Bryn'jólfssanar og
koinu hans Jónínu, w heiimia áttu
1 Winnipeg fyrir æði löngu síðan).
Hanm var mýkominn hér t'il bæjar-
hi'.s í þeitta »inm, en hafði verið
nokkuð við öl kyíeldið áiðmr >em slys
ið vildi til. Aö öðru leyiti er mömn-
iiin ókunnugt um, hviernig á því
sbóð, að hami' va.r konninn' þartiia
ut á 'járnfcirau'tarteinana, þar sem
eiigiu' mannaferð er um. Séra J.
A. Si'gurðsson jarðsiing hann.
Samkomur hafa verið hér alltið-
ar. Fyrst og freinst heldur »ú fé-
lagið ‘‘Vestri” 2 fundi í mánuði
hvierjum, og svo liafa ýiinsar aðrar
skiemtisamkomur verið haldnar. —
1’ólk er nú i óða önm að fciiia sig
undir jólatréssainkomur, og þá
cltki síður Gamla árskvelds sam-
komm, sém er ávalt svo sem höf-
uðsamkoma hér. — Fyrir ekki
löngu síðan myndaðist hér dálitáð
, unidit forusitn H. S.
tónskálds. Hljóðfærin,
er á, eru : Piano, 2
fiölur, 2 lúðrar og flaivta. Hefir
það látið tid sín heyra sfcöku sinn-
um og þótt takast mæta vel, þag-
ar tekið er tillit til, hve stnttam
timia það hefir staðdð og litla æf-
itngu hiaét. Fvrir skömmu lék þajð
misðial annars hergöngulag —
klarch — ef't;r II. S. Helgason,
sotn hamn nafuir “Vikávaka”, og
var ’geröur að því mikill róimur.
Þóititi hanm sýn,a sína ágætu sötig-
fræð'i.slieigu þekkingu og snnekkvísi
höfundarints, eins og flest aannað,
vr hanrn lætur hicv.rast, eða sjást,
eífcir s'ig í þairri gnein.
þá er og verið að æfa dálítiimu
sjónlieik, og munt þú geita nærri,
livser hiefir helzitu afskilfci þar af.
IHimnist ég miáskle á hanm síðar.
Og svo síðast en ekki sfzt, þá
var stofnuð hér Gooditeanplrara-
sttika hinm 18. f. m. Húu iveínist
Í'SLAND. Ilerra Wm. Andierson,
Irá Vancouver, B.C., stofntrðii hæna
niioð aðstoð ýmsra, hérlemiclra Tean-
plara,. Stofiiiendur voru 34, em síö-
an hafii' hc.nini bacttst nokkrir moð-
liinir og von á fleirum.. Er búist
' ið, að h,ún eig5 góða framtíð fyr-
if ltömdum.
Embttismenn Voru kjörndr þess-
ir : —
F. Æ).T.—Skúli S. Bergimatnn.
K.T.—J. A. Sigttrðsson.
V'.T.—Bjiir.g Fredierickson.
Ka,p.—Svafe Thorlakson.
Bit.—Sig Maignússon.
A.R.—II. S. Hielgmsom.
KR.—'Torfi Sigurðssoti.
Gk.—Mrs. Anmia Isleifsson.
D.—'Maríia Johnson.
A.I).—Margrét Andersott.
V-—Arnólfur Johnsom-.
D-V.—Einar C. Kiríksson-.
G. Ú.T. var kjörinn Grace Bjarrtia
son, eit» m-ælt íneö Frank R. Joh-n-
som, setn umboðsitiianni Stórtiem-
plars.
I>etta mun fyrsta íslenzka Good-
templar sfcúkan, stofnuð vesta.n
Klattaifijalla, en vonandi og líkindi
'il, að fleiri mttmi á eftir fara.
Eg held é,g hætti nú að þesstt
simtiii, og bið þig vel aö liáa.
Sigurðnr Magnvsson.
333 Westlak-e Ave., Seattle.
'‘Orchiastra'
Hitlgasomar,
swn ledkið

Flutt á íslendingadags-
samkomu aB Bed Deer
Point, 1907. —
Nú svífiuT vor amdi að æ.ttjaröar strömd,
í úitliafsins víðliemda geimi.
þar sjáum vér fögur og ljómamdi lönd
í l jósroðmnn ísamma hieimi, —
']iar fjaJfbunigur gmoefia, moð fammlivítumi tindum,
með fossum og döKwn og suðamdi limdum.
Vér sjámn í amda þimn eldfjaHa hrimg
og algrónar, dimmtibifáar heiiðar,
oig seigultnatgmks fluigelda svifa þig kring
og sædijúp ni'eð biásandi reyðar.
því hér iertu dro<tm.i.mg í hafgeimnum kalda,
er hefir þar sieitið um þúsundir alda.
Og var., sem að S'nækf'ý'nda ættjörðiin ól,
er yzit útd vies-trínu st-ömdum,
vér ’líitum mieð undram á líðandi sól
með fjósklædda vornótt i höndrnn,
er upphimins b'fádjúp á e-ldfáki reið ttm,
svo oft var þar jafmbjart á döltmi og heiðum.
O'g unmirnar bláu, er sttða v’ið stind,
þær symgja-’ okkur norræma fræði,
og fammhvítir svamir, er svífia’ yfir land
með sumarsins heilögu kvæði.
Em fiossbvta hítnpam, hún hljómar þó skærast
við hástramda brúnir, þar loftið er tærast.
það 'aru hér margtir, satn unna- þér hieátt,
vor einmana, hjartkæra rmóðir.,
úr uwgdóm i hrörmum þó alt sé nú breytt,
því ei voru kositirmir góðir,
er hlnuzt þú að seeta á tiimliðnum árttm, —
hve oít varstu gráitföl og, þakin í sárutn.
þeir segjia mú flost sé til batmaðar breytt,
að brjós't þi'tt sé fagurra’ em áður,
að 'timiainmia samdauön er sólbtótnum skreytt,
því sífis'l't er bardaig'itm háðnr.
En fiéindurniir harðsnúmir finnast þó marigir,
em íaerra utn Viíirmir, og- mimna unt bjargir.
■þaö fciendir víst mamgt á að braittin sé grýfct,
þó 'blóm fratn mieð V'eginum finimist,
að U'ttdra martrit gtrgist ttpp ilfgresi nýitt,
og einmdig að fvlkingar þynm'ist.
Km flýija’ umdain mierki, það mum- ei hið rétta,
því mtargir fá eflaust gert sóknima léitta.
Kn rökkrið það dvínar, þvi rísamdi sól
slær roða’ út um loftihafið bláa, —
•það birtir nú krinig ttm þimi bláfjalla stól,
af fclundi rís þjóðim vor smáa.
Húm .geitigur nú ótrauð á orustu völfinn,
og “áifiraim, í guðsmafmi” bergmála íjöll.ki.
■Húm sigrar, því emn á hún karlmensku kjark
frá kynslóð, er igrafirnar hylja,
oig ásýndim geymiir sitt 'ættiernis-inark,
er emn sýmir frainsóknar viXja.
Húim hræðist ei storminn né hafróitið kalda, —
ég hygg, að hún kcmist því bráðutn til valda.
Að lieigigija- fram krafita til liðsiinnis þér
er lönigun vor, barnanma þin'ma,
cu trniiðu því fast, ef að traust á oss ber,
að oss takdist ])á tnieið þér að vinna,
og ibrjóita í edmdmtgu bmamt yfir fjöllin,
svo ibráðum þú komist á rennslé'ttai völlinn.
0, tslaind! ó, ÍS'land! Vér élskmm þig heitt,
vor eimmaua, h jartkæra tnóðdr !
Sú hö-md, er gat fyr þig í hœttumni leifct
um heiimslífsins þyrnóttu slóðir,
húrti lyifitd þér hærra mót ljósi og sólu
og lifigi þau ’blóm., er í næðingli kólu.
Og loístýr þiinn teriist um hauður og höf,
vor háfjailfa drottmimgim bjarta,
iþín lýöírægö skial hljótna’ vfir látitina gröf
og fetrast í sérhverjtt hjarta.
•þá gteymiist þú aldrei, vor ástkæra móðir,
mieð isfijaJ a-bumgur og logandi glóðir.
Heimdallur.
væru sarnt atiðuigustu námar lands
ins ekki mema hálfdræittingur í
samamburði víð lamd'búnaðinn. Vdð
náimama er það að aithuga-, að
tíitir þvi, sem meira er úr þeim
tekið, efitdr því tæmast. þeir, þar
til að lokum þeir vcrða algerlega
ónýtir.. En um lamdbúmaðinn háms-
vegar «r 'þess að gœta-, að hanm
gieifur árfega uppskeru, — sama
tkram firamifeið'ir auðæfi ár cítir ár
og öld cftir öld.
Herra Jamies kvað Omtar.io
bændur framJeiða 200 milión doll-
afca virði aí lifsmauðsymjuim á ári
hverju. Framleiðsía kvikfjár þar í
fylkinu er mcitim J80 milióm'ir doll-
ar.a á ári, og smjör og ostar 25
■milíón dollara virði, og þessi lið-
ur famdhúima'ðarins getur tvöfiald-
ast með sama kúaíjölda og nú er,
ef ibœmdur vifdu leggja meári rækt
við kymbiæ'tur, en þedr gcra nú..
Mcð alt þetta í h-mga, hélt herra
Jaimes því fram, að bændur æfctu
að sýmta sjáJfum sér mciri sóma
og saningirni í því, að koma mönm-
trm úr sínum flokki á þimgim, emm
þeir hafia gcrt til þessa. Verk-
smiðjttíðnaður.inn er minna virði
enn fandbúmaðtir'imn, em samt sjá
verksmiðjueigeindur iim, að koma
sæmiitegum fjölda af símum flokks-
mömmum á þimg, tdl þess þar að
balda fram öliu því í löggjöíimnii,
er styrkja megi a'tvimnuv'ag þeirra.
B'ændallokkurimn virðiist að vera
sá edni llokkur, sem vamrækir að
hlynma að aitvimmuvegi símum
lögigjöf tamdsins. Járnifcjrautafé-
löigin eru eJtki, eins nauðsymfegi í
landi eiims og lamd'búnaðurimm eöa
viJji má áhrifmm á löggijöfima, J)á
velji þ:iu jaínam lögfiræðimg'a til
þess að sækja ttm þinigmieinsku, og
styðja þá að málmm við kosmimig-
ar, og eági þá síðam sem handhæg
verkfæri í þimgiimu til þess að tafa
rrtiáli sínu. Og með því að Iög-
m.emmi sétt sérstaklegia æfðir í því,
að fáta það sýnast fegurst áferð-
ar, sem oft er þvert á móti, þá
ís’andii. ForeJdrar hams vorit bau
hjániim': Tómras J. Jómsson, Jöns-
sonar frá Sjóundará á Rauða'sattdi
í Barðastramdarsýslu og þóru
Gí'sladóit'tur, Sfigurðssonar í Bæ á
ScJströnd í Steiimgrímsfirði í
Straindasýslu. — Hjá foreldrum
símttm ólst hamn upp 'jtar til árið
1884, að Tórnás seldi edg.marjörð
síma, er lefididi af himim ógmarlegit
verðd afleiðiingiin sú, að þimigdð barðfimdum', er höfiðtt geiiigiiö umlam
sinmi mesit kröíum auðfiéla'ga, em
gleymi kröfum bændastéititarinmar.
Til þcss, að íbót fádst á J)iessu
ráðdm, verða bœndur að vakma til
mieiðviitundiar itm gildi sit't í þjóð-
félagdnu og krefjast róttar síns.
Gísli Magnús Thompson
(ÆFIMINNING).
Eimn mcðal hinna fyrri, er flmtitu
til Nýja íslamds og koma aJltmjög
við sögu Jneirrar hygðar, má telja
Gísla Mmignús Thompson.. í amd-
letgum múJum ijjeirrar bygðar í
ýmsiun skiiluimgi stóð hamn að
mörgu Icyti framarkga fram uhd-
ir síðustu ár. Hann var hvata-
maður flestra eða allra hJaðam'ála
G.fimli liéraðsims, og prantsmiðju
hélt hanm uppi á heimab* sínúm
frá 1893 tiiJ dauðadags.
Á fráfa'll hans hefir lítíS verið
miinst í falöÖunuim, og er Jiað að
tiilni'ælmm vina og aðstamdemáa, að
ég bið mér rúms fyrir J>essar fáu
linur um fráíall hans.
A£ eiigirn. viðkynmimgu J>ekti éig
Gísla heitiimn lítið. Eg sá hamn
nokkruin sinnmtn og átti tal við
hanim. Hann var helditr fálá’tur á
j mamn við ókunnuga, en gat vertð
rei,f.ur og glaður í vinæbóp. Maður-
imn var aU-ia'mkeniitd'lagur, stórskor-
inn (m stórleiitur. Kkki vsir hann
farin ár, og fór til Ameriku, og
sefctist að í Nýja tslandi. Tók
Grsli þá ré'tt ó landi skaimt fyrir
no-rðáin Gim-Ii og mafiidi Fögru-
mýri, og bjó li anm þar tál dauða-
i daigs.
Hiimn 24- maí árið 1889 gekk
| Gísli Magnús að eiga Momiku
i Helgu Friðbjörmsdóttir úr Sltaga-
i firði á tsJandi, og lifir hún mann
simjti. Ffimmi böra eiigmuðust þau
samiam og liía öll. R. P.
fríður, emda var því sjaldan gleymt
Vierksmiðju iðn.aðttrinn, og iþó hafa'cr amtstæðiimgar áttu.lilut að máli,
járnibrautafé'lö'gin lag á því, að sjá ' céiis og maðurimn hefði ráðið' sírnu
hagsmunnm sinum, borgið af hálfit cfo“n va,x,t ,rt’a'k'' _ væri gefiaindi
þiimgs og stjórnar, og að draga tiJ
sín 'tiil'töluleiga laii'gimestam sk-erf af
lamdsfiému.
Ræðuimaðurimn héft því frarn, að
]>eitta ástand sé ekkd holt íyrir
lamdið, Jjví að bœði bæmdaðokkur-
initt og ’Jijóðfélaigið i heild sinni
það að sök. J)ó var hamn ckkj ó-
tríður, og aldrai ógreiimdarlegur, em
bamn hafði vieikfað ít'tlit, enda Jfcjáið-
ist hamm ai lKÍI.sutasleik í mörg ár.
líkki var hainu áteitimn aö fvrra
braigði við ímanm eða máfefmi, en
vgert gait hamn að gatnmii sínu að
jVia’imu tiik'fiti.
r
i
Það kostar
minna en 4
cent á viku
að f.4 itF.iMSKHiN-st.i- heim
til þfti vikuletra árið um
kring. bað gerir engan
mismun hvar I heimiu-
um þú ert, — þ v í
itFiMSKRmoi.A mun rata
til þín. Þú heflr máske
heyrtað “blindurer bók-
laus maður”, en ef þú
mitt missa 4c. á viku
fyri r hkimskrint.i.i: J)á
verður þú hvorugt. 4c.
á viku eða $2 um árið.
Hkrifið eftir Hkr. nú
þegar, til P. O. B'>x 3083
\\ innipeg, Man.
Boðorðin.
'I' 'Jxini tvieim máhtin, er tnest
fciðd tjón við það. Ilvar og hvcmaer sncrta 'fcyigðir vorar, íslemdimga ]
sem J>að kiemttr fyrir, að e.iii'ti ai hér í Ganada, var Gísli hpitiinn i
aðiaJatV'immuvieiguin eins lands er jifittan á vísum stað, og fór ckkiert ;
v.æmræk.tur, þá feiðir það óhji- dult 1 stjórnmáXmn hucigðis,t i
, . hanm að •‘J.ifcieral” flokkmum, en I
•s b ý ! framian af t það mvnsta var ltann I
skont á friamfiörum, lveldur baina ;í-ckxii- Únítara megin i kirkjuinál-
afturför J)jóðfiéXagsins, og þó sér- J nm, þó síðari ár sín stæði hamn í
staiktoga þess atvinnuvegar, sotn lú't'ersknm söfnttði, og væri ekki
vamræk'tur lnefir vcrið. Hluthafiarn-I íutðu gogna
... . . x . ! fyrir þá, er ekki eru kttnnugir hér
tr, eða þeiir, semt enga ínnstæ-ðufie 1 | J ? ■
' 1 h irtieiðal vor Islenainiga, ett emgtvm o-
dæmum sætir það hér, því svo má
Bændur afskiptir.
i ariimniar femigin. þeir æ ttu að vera
ráðattdi allið í þjóðfélaginti, eu í
þe-ss stað gætir þeirra svo scan
þeiirri aitvinnugreiin, sem Jwntimig er
vanrækit, þeir finna iljótast allra
tniamma til skaðams, og þar mæst
mm margiin sogja.
Vedki sú, er l.iddi
Gisla h'.itinn
þeiir, som lífsuppeidii sitt hafia ai til fcama, var tæring, og 14 hann
aibvftui'U vfið liana, — og svo síðast ! rúimfi tstur alt s’.öastliðið suiniar.
aifjttýöani. En samkveemt skoðtnt Meðan á bamalsgu hans stóð, fet
herra Jaineis, J>á gerir landbúnað-
ar aitviinnuvegurinn miklu nneiira
em að eiga siitt eiigið inusUvöuté og
st.jórma þvd, — hamn lcggnr cánimfig
til það i.iinstæöufié, að mdklu lcytd,
semi' verksmdð'jti C'igiendur vimna
nteð, tneð því að á landbúnaðar
iðmaiðinnm byggist verksiniðju iðn-
aðurinn og vierzlum landanna, og
borgirnajr byggjast ttpp og hald-
ast algarloga við' á stmðnimgi þeám,
sem svieifitabónditin veiitir Ji'eim. —
Búið er landsstólþinn.
Af 'Jtcsstttn ástæöinn cr það
ljóst, að bæitdaflokkuriinn gertr
3.
þú skalt ekki biða eftir, að
láit'ið hlaupi tt'pp i f.iimgið á
þiér, hicl'diir skalt þú fara úr
itreyijunni og taka tiJ starfa,
svo að þér nnegi vog.ma \.l og
ól'án þitt og amiœða niiegi smú-
ast upp i heppit'i og lvaigsibætur.
Jni ska-lt ekki láta Jxr nægja,
að koina fram fvrir aXimetnning
i stiarLser'imdutn þínum í ræfils-
l'Ogtt tii fcú nimgi, — þar eð J)ú
ættir að vita, að snyrtii'niamív-
lei.'t útlit er fcctra em mioðniiæla
fcrél.
þú skatt ckki royna að fcfera
frajn afsakamir, tvé ska’.tu segija
við J>á, sf'iii finitva að við ]>fig :
“Eg hu'.'sað'i ekkert mnt J;að”.
Nýfega béit C. C. James, að- 4 þimgum. Lögfræðiit'garnir, | þ)óð£é.laigifiú hið iriie-sta tjórn tneð
stoðarráðgjafi akuryrkjudoildar On binsvasaT; haifa sjaldnast amttað að
viminu stofnfé, em skriíBorð og rit-
tario stjðmarinmar, ræðtt á fttttdi
í Caimadian Club í Toromto, sam
vaJtiið beíir talsverða eítirfcekt. —
Hann gait þess, aÖ landbuitiaður-
inmi væri l.xmg.sa'mleiga mesta og
arðsairtasta atvinmugreiiii Canada-
rikás. I Omtario íylki sa'gði hamm,
að 175 þús. ba-ndnr settu 1200 mil-
ión dollxira höfuöstól, en samt
beíðu þeir svo sem 'eimga máJsvara
í ríkisþinigittiu. Að eims 7 bœmdur
heíðu verið kosttir til rikisjxinigsins
úr öllu Ontario fylkt, og einm
þeirra vær'i J>ó ekki bómdi íMtia að
naáníimu tfií, heldur ymmi að IxLað-
stjórn í Toronto l)org. — A hinn
bógimn hiefiðu kosnir verið til ])inigs
ins 8 titniburkomgar, 13 verksiniðju
oigendur og 25 lögfræðingar. Hann
taldi tvísýmt, að af 220 m.anns í
Ottawa Jt'iniginu, ínundti nú eiga
sæiti fleiri em 7 vinmandi bætvdur,
eða mienn, sem gerðtt lanidbúnað
að aðal atvinnu stftni. Og þó er
það sú sté'ttin, sem mest áfcrfif
ætiti að hafa á löggjöf lamdsins og
st'jórnarstörf, því að með veilsæld
bæmdannia, er velsæld allrar þjóð-
áhöfd og nokkrar bœkitr. þieir
starfa á eíligan hátt að framfeerslu
þjóðairinnar, fradnfeiða ekkcrt
hciitnitinm til fa'ðu eða klæönaðar,
eða annara þeirra Jvarfa, sem t'il
þjóð'Jrrifia miða', heldur hafast við
á og vierða foitir og auðugir af
sundurþykkju mánna og illdeilttnt.
H'fimsvegar vcrðttr því ekki meit-
að, að þeir ertt á sína vísu imikl'ir
þarfaigrfi])ir í þ.jóðféJaginu, ntieð
því iað þeir starfa að því að komia
á sáitit og satnlymdi og að skýra
fyrir mömmtvra lög landsins og
brýna íymir þe.im skyldttr þeirra
gaigtvvart hvier öðrtvm og Jvjóðfc-
lægiinu í heóld sinni. jve-ss viegna er
það nokkuð eðlifegt, að Jxíir sæki
til ]>iingsims tmeð sömu áfergju og
því, að hafia ekki sanitök til Jness,
að senda eiins mairga tnemn úr sín-
um flokki á rikisþvmgið, eins og
J>eir eiga frekast kost á, að korna
Jvamgaö, af því að svo tindurhæitt
við þvf, að Júngið vamræki að
mestu feyti þann aitvfinuuveg, J>eig-
ar J>að sér, að hændtimum sjálfttm
er saina ttm hamn, og meö þessn
afskiftaleysi skaða Jxir ekki, -að
eins fcundbúmaðar aitvinnu vegmin
lveidur e/iinttig v'erksnviðju aitvinmvi-
vdg.inm og vierzlun fandsins.
Afcöktui' ibæivdanina er að nveistu
leytl sú, að þteir séu svo önmum
kafitiiir, að Jxiir hafi cmgam tíma til
að sittma latt'dsmálum, og að í
þedrri sté-tt sétt svo tiltölufega fáir
tttiamv, sem hafi mægifega víð'tæka
'þeJckiim/gu til þess að geta beitt
nokkrúm vieruleigmm áhrifum á
þittigi, og að það gamgi jafnan svo,
þogtr t'il kosnimga konti, aðt ekki
veröi J:ieir bændur í k jöri, sem nái
hraifmar sækja æti sfitt í sorpltaug- almemnri hyUi sbóttarbræðra
ama.
Herra Ja'tiies gat Jvess, að þó
má'maiðn lvofði mtkið aðdráttaraíl
fyrir tnest 1 fjölda fólks, og þús-
ttndir karla og kvennia legöu spari-
fé si'bt í hættu í þatt fyrirtæki, þá
smna til þeiss aö tryggja þeim
þimgsætim, sem um er kept, og
þotifca dragi ivr þeifim kjarkinn að
kap p a um sætcm.
Hierra Jainies skýrir ástæðuna
fvrir tölu lögSræðimgamma á Jiimigi
á þanm hátt, að jnegar auðfélögin
hamu. vandaimeinn sína skilja }>að ó-
tvfirætt, aö óskir s'nar allar og
hug.tir væri mieð frjálstrúar har-
á/titu íislemdimga, og þeitn tnogin
kysi hamn, að böru sín tnætti
verða.
Arið 1893 kont Gísli sér upp
pronitsin'iöju. það var ttm Jwö
teyti, er trúmálaró'tið varö i Nýja
ísLandi og. séra Maigiítts J. SkupiUi-
son sagði sig úr kirkjul. lagittu f.et-
erska og hóf Únitara truiboðiö.
Bvrj'tiön þ-ir J)á í félagi sóra Magn-
ús og hann aö gefa út maitfaoar-
blað, h'ittni •niýju hreyfimgu til
stuðnings, er •þoir ttefú'du “Dágs-
brúitti”. A þriðj.i ár gaf Gísli heAt.
út hlaðið unz það var flutt til
Winmipag.
Sama' ár og “Dagslvrúu” byrjaði
að kotna út, bvrjað'i G-ísli á öðrú
tímariti, »r hatvn nefndi “Svava”.
Flutiti Jxið nv.st siigur og kvæði,
og kom ívrst út í lveiftiinn nioð viss
ttim arkaif'jökla á ári, em fiiutan
skants tima breytti ha.hu þvi og
gerði úr þvi tná<naðarrvt. Fram að
1904 kotn ‘‘Svava” út, og að eifni
t'il var að tnÖrgiu gott rfit.
ViktrbJaði hélt Gisli hefitinn út á •
GimXi um nærni 3. ára títna, meúvdi !
haon biaöið •‘Bergmálið”, og mun j
Jwvð ltafci byrjað að konna út 189F>. j
Blað -Jxtð gaí sfig tiKxst við imálum j
b)’gðiairitiinar og lltvtti afittvemmar 1
firéittdr. Nokkttr rfit graf hiáum út j
líka, cr ekki veröa hér talin.
þeigar -Jjbss er gæfct, að hann virr
eíinaXítill allu æli, hcilsittæpur og
haifði eikki notið nednmar sérstakrar
uppfræðsltt í æsku, verður k'itun á
bónidamiaturi í bygömn vor ísknd-
iruga, er sýivt ltefir tneiri dugtiað
og skifið tneira eítir sig á bóklega
v-ísm e.n hann.
Af systkinuim Gisla eru tvær
systur á lífi : Sumárlíua, hús&tt i
Kiaitiiptnianmnhöfin og Ingi'b'jörg, t-i-1
heimilis hér í Winmipeg.
Gísli Ma.gtvús Thompsott er fxedd-
ur 12. okt. 1863, að Gnölaugsvik
við Hrútafjörð í Strand tsýslu á
4.
o.
6.
J>ú skalt ekki bíða «.'fitir, að
þér sé sagt, hvað J>ú átt að
ger t, cða hvernig Jvú átt að
g. ra J>að, heklttr s’altu ganiga
að starli þínu eius og hv.ggiinn
nvaður, svo að ]>ú itnmgir 1 ngi
lialda 1 >v i stirfi, setti hopmiin
h. 'fir lagt þ.r til hauda.
]>ú s ai’.t ekki 1 vta urtdir höfuð
fegpj.usti að r.'Viti ist áreii'ðan-
l.vnr. Ekki heJdur skalt þú
gíraist scknr tim m.itt Jxxð,
se:n getur minkað \ irðingu
■þvna f\ rir sjál-.umt J>ér.
Jnt skalt ckki ágdriiast amúars
trt mms vi.tMiu, tvé verkáláiim
hans. I\kki hefdttr stöðu þá,
s 'im ha nm Irefir hafið sig np.p í
mcð e.figin vcrðloika s ntmv.
7. ])ú skalt ekki fe.yfia sjál utn Jx’r,
að eyða ini.-iru ,-u J>ú vfinnur
|xr inni. Né skalt þú bfinda þér
nokkrar skuldabvrðar á herð-
ar, sem J>ú sérð þér ekki fært
að lúka í seifctalt gyalddagta.
8. þú skalt ekki óttast að mæla
tneð sjálftnn þér, 'því að hver
sá, sem ekki mælir tneð sjálf-
ttm sér, Jreigar J>örf knefiur,
ha nm fau ekki aðra til að gera
það.
9. ])ú skaJt ekki vil-.i fyrir Jnár að
seg;a “Xe’, Jy.gar J)ú mieiittiar
“Nei”. Né ska.lt þú gfeyana
J)ví, að oft kemur J>að fvrir, að
J)að er hættmleg't að fcindast
loforðum í fcugsvt'Urtrleysi.
þú skalt breyt-a sanngjarttfega
v'ið hvern itMMt. — þe vta er
hið síðasta og r.iifci!vs:gr.sta
boðorö, og ekkiert anmað er
líkt Jiví. Á þessu boðorði hvtla
öll ta'grt'boð og allur haigmaðmr
af starfi tnainmamttia.
10.
Framanprisnituð boðorð erm semd
scm opið bré'f frá Northiern Paciific
járobratt'tarfálaginu út um aJt
lamd'. Vér töl'dmm við efiga, að lofia
ísfenzkum lesemdum að sjá þau í
íslenzkri þvðinigu.