Heimskringla - 21.01.1909, Blaðsíða 4

blS 4 WINNIPEG, 21. JANÚAR 1909
SEIMSEEINGCX
LEIÐBEININGAR—SKRÁ
YFIR ÁREIÐANLEGA VERZLUNARMENN í WINNIPEG
MUSIC OG HLJÓDFÆRI
CROSS, QOULDINQ & SKINNER, LTD.
323 PortaKO Ave. Talsími 4413
MASON & RISCH PIANO CO., LTD.
356 Maiu Stree Tolsími 4 80
W. Alfred Albert, Isleozkur uniboösmaOur
WHALEY ROYCE & CO.
356 Main St. Phone 26 3
W. Alfred Albert, búöarþjóun.
VlNSÖLUMENN
„ ,7 QEO. velie,
Heildsölu Vfnsali. l»r,. 1S7 i'ortaKe Ave E
bina-sölu talsínn 352. Stór-sölu talsfmi 4<H.
8TOCKS & BONDS
.... W SANEORI) EVANS CO.
•.-t. Njja Uram ExcUauge Talsími 3696
Til Carl J. Olsons.
‘•‘í Qu'Appelle og Pipestone” —
heátir ritsmíSá niokkurt, sem herra
Carl J. Oilson hefir látið 9. mirner
S’a,mamingarm;i'ar sl. fiyitja lasan/d-
um .sínutrv. Af því a-ö iþar er íarið
fáainmm opðum um bygð okkar í
þessu' gf'Mmarkorni, lia,ngiar mig til
aö biðja þig, herra ritstjóri, aö
ljá mér rúmi í þínu heiðraöa blaöi,
ef veröa mætti, að þedr, sem lasa
áðurneírida grein, vildu líta öðru-
vísi 4 sumit' af því, sem þar er
sagit, en herra Carl J. Olson synist
ai tilast 'til.
þflið sanmast beriaga á homum
gflimla m,áltækið : Að íáir bregöa
því b.etra, ef þeir vita þaö verra.
Og þó skyldi maður ímynda sír,
að h'ið heiðraöa k'irkjufjlag semdi
pnestlinga sína út utn bygiðir okk-
ar t'i einhviers þarhegra etn aÖ
skrifa ófnæigiissögur um þær á eftir
í aðfllmálgaign þass, — þó miamn
séu ekki allir svo Isiöitaanir, að
sagija, já og amen við öllum þciirra
fjarstæiðinni.
það skal strax tekið frarn, aiö
hér í hygð er frákAit't eins ákjósam-
legur fáliagss'kiapur og gætá verið,
og giat ég hugsað, aö þaö mostti
umi fieiri bygðir segja. Em aö sl.t
því fram ai mjannii, sem befir að
eins verið hér nokkra daga við og
við, að hér sé hver höndin upp á
móti amnari og hér geti emiginn fé-
lagsskapur þrifist, — mumdu fáir
leyfa sár að sagja af 'þeim, sam
hafa vieriö hér í sl. 15 til 20 ár,
og geit ég fært rök að því uær sem
herra Carl J. Olson vill. Og sízt
firnst mér, að herra Carl J. Olson
befði árit aö láta sér dierita í hug
að se-gja þetta, þar sem hamm eim-
mitit veát það gaignsitæöa, ef hanin
mam rétt hvað kom fram við s.álí-
am hatin, við síðustu guðsþjónustu,
sem h inn hélt bér. því aldrei hefi
ég fundið bygð'arme.nn batur saim-
huiga og standia b'etur hver með
öðrum í v* m ;ngu og eininiitt þ'á. —
þvo var mál með vexti, að þaÖ
mun hnfa veriö útrunmdmn sá tími,
sem söfnuðurinn hér hafði ráði')
herra Olson til að gera prestsverk
hjá sér. En einhverra or&aka
vegna, var hann t’il m©ð að vera
einn eðia tvo sunnudaga lengur, —
hefir líklega sýnst og heyrst, að
en.n þá væru nokkuð marg’tr, sern
erfitt ættu með að fallast 4 allar
hams fjarstiæður, og því viijað
reyma eins kmgi og haegt væri. —
Jæja, í fám orðum sagt, bauðst
hann til að messsa bér einn eöia
tvo sunnudaga langur. Mig minmir,
að forseti bæri þetta upp strax eft
ir miessti, og var þá ei/ns og van t
var meiri hluti bygðarmamna' við-
staddur. En, viti mi .nn, emg'i.nn
sagöi orð, aÖ imdam'skildumi ó-
kinnnum mianni, — og var að sjá,
aö menm vildu ekki skaprauna vi&s-
.alimgs Olson með því, að hafia orð
á iþví, að þir væru húnir að fá
hjartanlega nóg.
Jiá, Olson minn, það þarf sýni-
lega mejra en sjálfsálitið tómt til
að hiamra inn í okkur gömlu karl-
ana óskeikulum ininblástri bSblí-
unmiar, eða að Inigersoll, með öll-
um hains meiria enn gullvægu kenn-
’.migum sé líklagur til að siitja nú í
vomdui staönum. það er ekki nóg,
aÖ seigjast kenua náöarboðskap
Jieisú hreiinian, því ég held ekki, aö
aö yreimarstú'fur'inn í Sameining-
unmi sá af sama togia spunnirm og
hanm kemdi. — Annars er það auð-
lesiið tiit úr grein þi'nni, aö þú hefir
veriö í slæmu skapi, þegar þú
skrifaðir hana, og er það e!itt út
af ftyrir sig, sem nauðsynlegt er
unigum mönnum, að mér fimst að
reyrna að stilla svo skap sitt að
þiað ekki hlau.pi með þá í gönur.
Em einu gatum við verið upp
mieö okkur af, hérna í litlu bygð-
dnni okkiar, að þú vieitir okkur
þann heiður, að setja okkur á
bekk með t’.inhverjurn miestu guð-
fræöiugum íslands, neifnilega bisk-
upii þórhalli og séra J óni Halga-
symi, og virðist mér það mjög
skymsamLegt hjá þér, aö koma öllu
í eina bendu, seim þér lá á hja.rta
í þaið siinn. En viðvikjimdi k’.rkju-
sókmiinni okkar hérna, er það að
sag.'la um mig, að ég hefi ætið
gamian áð koma á mannfund'i og
hlusta á það sem fram íar, þó
stumdum sé ekki mikið á því að
græöa.
Skrifaö í Tantallon á þorláks-
messu 1908.
Jón ísfjord.
“---------------
Hugsanir skepnanna
( sem tnaOurinn kvelur ó gaddinum ).
E,g Viait hann hefir vegiiagt mál
og verka stóran hrimg.
Em á maöurinn enga sál
og emgia t'ilfimning ?
Eg veit hann hofir viti og imál
og vamdlæ tinga-haus.
Hamm hefir einnig barða sál, —
er hlut'tiekiAmgarlaus.
Hamn vait aö ég á ekkert mál.
— 0, hve frostið sker! —
Mér finst h tns vera freðin sál, —
s.im íæturnir á' m>ér.
Að v'örum ber hann varma sáál.
í viei/lum gleður sig,
Homs finmur ekki famta-sál,
hvie frostið kvelur mig.
Ée Eið að tniegi batna þed
þess blinda og harða manms.
þó'tt léti hann mér líöa vel
ei léttist pyngjam hans.
K. J. DAV.lÐSSON
Arena Rink
Skautaskemtun á hverju
kveldi. Át>ætt Music.
JAMES BELL. eigaadi
I
Islands fréttir.
Chrfjstjansan, fvrrum skipstjóri á
Laura, er látinn. -------- Séra Jón
Heigiasom hefir íemgiö konungsveit-
imgu fyrir forstöðumanns embætiti
pr'eistiaskólam's.----Sigurður Sí-
momarson á Hofsós, einhleiypur og
velstæður, réð str bana i 'byrjun
dieis- sl.--Fyrsti snjór kom 4 sl.
hausti á Norðurlflnidi mámubfi íyrir
jól. ---- Eit't þúsund íslem’Zliir he&t
ar hafa veriö fluttir utam á sl. ári
— miast til Dammierkur.--------Ibúa-
taJia Isaifjaröar kaupstað.ar ;r nú
orðin yfir 1800 mianms. --------- Vin-
ílu tnimgsbamn í Norður-.l'safjarðar-
sýslu samiþykt m®ð 205 atkvæöum'
geigm 37, 17 atkv. ógild.--------1
hríðarbylmum 27. nóv. sl. misti
Einar ibómd' Gottsvainsson í Hijarð
arnesi á Kjalarnesi imeginið af
sauðíé sínu í sjóinn.-------Giamlir
pemi.mgar, 41 aö tölu, fumdust í
haust í jörðu í Geldimgaholti í
Skagiafiröi. Elztur þeirra er iþýzk-
ur penimgur frá 1588.--------Kirkjam
að Reykjum í Ölfvsi £auk í oifsa-
veðri 27. nóv. sl., fœrðdst 10 fet af
grunni og valt uim. Um sama leyti
brotnuðu 2 vélabátar að Bakka í
Arnarfirði. ------ Góður afli og
gæítir ái Siglufiröi í byrjun des. sl.
---- Jóm Liaxdail, fyrrum verzlunar
stjóri, er orðimn konsúll Norð-
marnnia á Isafirði. ---- Tíu umgir
og ©finifegir íslemdimgar fórust meö
skipinu ''‘Goldoni Hope” á feið frá
t'slandi til Englamds, í móv. sl.
Skipdö viar fermit vörum. Allir
þessir mienm voru ættaö r úr og í
gnernd við R eyk javík og heimilis-
fastir þar.-----Gufuibátuflimn ‘Gier-
aldinie’, sem veriö hefir i miilliferð-
um á Brieiðafirði í sutmar, sökk 28.
nóv. sl. mt af Snæfellsn'esi. HafÖi
stýrið brotnað í ofsavieðri 2 dög-
um áður, svo skiþið hrakti fyrir
sjónum. Blindhríð hafði verið og
ofsastormur og öldugangur mnkill.
I,©ki koim U'pp í skipið svo eld/ur
dó undir gamgviélditimi, em skipver jiar
stóöu í austri 27 klukkustumidir
samfleyitt. ivmskur hotnvörpumigur
hjargiaöi skipshöfriintfi með' illan
leik og 3 farþegum, sem á bátmum'
voru. Áður höfðu þó 3 nnemm á
skipjmu orðið lausir viö þflð i stná
báit eimumi, oig eru miann hræddir
um, aö þr-'ir hafi farist. 1 þessu
satma ofvieðrii skemdist fjöldii botn
vörpunga fvrir Vestitrlandi, og 1
botnvörpungur fórst algerfega með
allri áhöfln. ---- Lá'timm cr Jóm
B;iarnason á Galtafolli i Hrieippum,
faðir Einars myndhöggviara.-----------
Fjórir morðlemizkir glímukappar,
Jé>hannes Jósefsson, Jón Hvlgflson
Jóm Pálsson og Kristján þorgils-
son, hafa veriö ráönir t'il aö sýma
list sina utn mámiaðartímia í Edin-
borg og Navcastk. þaöam halda
þiair til Gautaborgar í Sviþjóð og
sýma þar um mámaðartímia--------------
Ákveöið er, að koma upp giasfram-
leiðslu í Rieykjavík til hitumar og
ljósa í húsum iborgarinmar.-----------
Vieirsta ofsaveður, sem monn mmna
aö konniö hafi um sl. ‘2í>—-30 ár,
varð á ísiafirði þainm 24. móv. sl.,
og olli það miklumi skemdum í
í-saájirðar kanpstflð. Sjórinm velt-
ist imn yfir bætnn, svo aö margir
báitar, sem stóöu á lamdi uppi,
bratmuðu í spón. Einm vél ibát rak
4 land og ibrotmaöi batim í spón.
Skeimdir urðu og á ýmsutn húsum
er nærri stóðu sjómum. Sjórinn
mölvaði gat á kjallara eins þedrra
og f.yl'LÍ hann og skemdfi, rma'tbjörg,
sem í honum var. E'inmiig reif sjór-
imm gruttm umdan öðrtt h'úsi og
gerði ýmsar aðrar skemidir.
Það kostar
minna en 4
cent á viku
að fá tieimskrinoí.u heim
til þfn vikulega árið um
kring. Það gerir engan
mismun hvar í heimin-
um þö ert, — þ v 1
HF.iMSKRtxoi.A mun rata
til þín. Þö hefir máske
hey rt að “blindur er bðk-
laus maður”, en ef þö
mátt missa 4c. á viku
fyrir iiEiMSKRiNom þá
verður þö hvorugt. 4c.
á viku eða $2 um árið.
Skrifið eftir Hkr. nö
þegar, til P. O. Box 3083
Winnipeg, Man.
S A M T A L A. OQ B.
Aiimar á leáö á pósthúsið, hinn
að kotma þaðan.
A.—Góöan daigimni.
'B'—Góöam dagimn. Hvað er í
fréttumi kunniingi ?
A. —Eg hefi ekki meiinar fréthir
að seigja. þær eru allar í bemni
Hieimskrimglu eims og vamit er. Já,
það ©r líka sabt, þú ert má'ttúrlagia
einm af þeim mörgu kauipeiitdum
hemmiar. Svo á það líka að vera,
lagstmaður.
B. —Eg þykist ihtia, að þú kaupir
harna líka, fyrst þú talar svona vel
í bcmrnar garð ?
A. —Já, það segi ég saitit, og þyk-
ir emgim vamvjrða í því, Eg tala
ekki meira eöa betra í hemnar garð
en hnn 4 skilið Ég áji't harna blátt
áfram ómissamdi fyrir okkur smæl-
imgjama.
B. —Hvers vegrna ?
A. —Vegma þess, aö húm er okk-
ar varnarblað. En hvaö ertu að
buröast rrneð þarna upp á'vasamm?
B. —það eru fetyiar af homum “—
bergi”.
A. —Heldurðu svoma mikið upp á
hanm, að þú terir hanm moö þér,
hvert sem þíi ferð ?
B. —Ö, ég stakk 'þessu rifrildi i
vasa imimn, ef é.g skyldi þuría að
grípa til þess áður en ég kem
heim.
A. —Kiaupir þti hamn líka?
B. —Nei, ég keypti hamn fyrir
nokkrum árumt, jaifmhliða “Kringl-
unmi”, til þess að sjá tmisimumónm á
þeim.
A.—Hæ, hæ! þetta gerði ég líka
fyrst, en nú er ég hæ't'tur við “—
b.Tgdð”, en held áfraim' “Krimgl-
unni”. þótt hún sé dálítið brelló'tt
stundiim, þá ýfir búm þó við ýms-
um kammum, og læknar maxgar
mid.msemdir, þótt vondar séu við-
ure'gnar,. Ég voma því fastleiga',
þrátt fyrir alt og alt, að þú íylgir
mín'U dæmi og haldir áifriam að
kanpa “Krimgluma”, og svo ættu
fleiri að gera, ef þeir vitia sinm vitj-
umiaritíma, og tmeta nokkurs eigim
hagsmumi s:n». — Vertu svo í
guðsfriði, B. minn. Viö lút'turnst
tmáske seinatiai.
DR.H.R.ROSS
C.P.R. meðala- ogskurðlækair.
íSjökdómum kvenna og barna
veitt sérstök umönnun.
WrYNYARD, -- SASK.
K-J-Ö-T.
“Ef það kemur
frá Johnson,
þá er það gott”
C. G. JOHNSON, Kjötsali,
3öl Sherbrooke St. Talsími 2631.
Russell A.
Thompson
and Co.,
Cor. Sargent & Maryland St.
Selja allskonar MATVÖRU
af beztu tegund með lægsta
verði. Sérstakt vörutírval nú
fyrir Jólin ! Vör óskum að
Islendingar viidu koma og
skoða vörurnar. Hvergi betri
né ódýrari.—
Munið staðinn:—
HORNI SARGENT AVE.
OG MARYLAND ST.
PHONE 3112.

Department of Agriculture and Irnmigration.
MANIT0BA
þetta fylk-i hefir 41,169,089 ekrur lamds, 6,019,200 ekrur eru
vötn, sem vedta landinu raka til akuryrkjuþarfa. þess vegna
höfum vér jafnam nœgam raka til uppskeru trygginga'r.
Ennþá eru 25 milíónir ekrur óteknar. sem fá má trueð heim-
ilisréibti eða kaupum.
lbúata;a árið 1901 var 255,211, nm er nún orðin 400,000
manns, hefir náfega tvöfaldast á 7 árum.
íbúatala Winmipeg borgar árið 1901 var 42,240, em nú um
115 þúsundir, hefir meir en tvöfaldast á 7 árum.
Flutningstæki eru nú sem næst fullkomin, 3516 mílur járn-
brauta eru í fylkimu, sem allar liggja út frá Winmipeg. þrjár
þverlandsbrauta lestir fara daglega frá Wimnipeg, og innan
fárra mánaða verða þær 5 taisins, þegar Grand Trunk Pacific
og Canadian Northern bætast við.
Framför fylkisims er sjáanfeg hvar sem litiö er. þér ættuð
að taka þar bólfestu. Ekkert annað lamd getur sýnt sama vöxt
á sama tíma'bili.
TII/ ITiRDAJUNKA :
Farið ekki framhjá Winnipeg, án þess að grensJast um stjórn
ar og járnbrautarlömd til sölu, og útvega yöur fullkommar upp-
lýsittigar um heimilisréttarlönd og fjárgróða möguletka’.
Stjórnarformaður og Akuryrkjumála Ráðgjafi.
SkriíiO eftir upplýsingurn til
Jom-pli Bnrke. Jj»*. Hnrtser
178 LOGAN AVE., WINNIPEG. 77 YORK ST,, TORONTO.
LEYNDARMÁL CORDULU FR.-ENKU 191
vitmi ain hefði ráðið ferðum hfnnar ungu stúlku, — Ef
öðruvisi bafð'i staðið á', mmndi hún hafa hegtiit þ-ss
hárðfega, — -em veignia hims, er bar v'ið það samia
kvöld, álait húm skynsamlegast, að það gfeymdist
se.m fyrst.
Foliciibas var ekki lemgi á feiðinni frá kirkjugarðin-
um. þiegar hún gekk fr.am hjá .skiemit.garðd frú Framk
staldraöi húm við og dró amndatim djúpt, gekk svo
hvatl'agia að hliöimi, 'e'ims og hiún hefði mú ráðiÖ við
sig hvaö .ger-a skyldi, o.g lauk því ttpp.
I garðimitm hitti hún frú Frank. Húm sagði
heitwiii strax, að húm óskaðii eltir aö komast í vist á
einhverju góöu heimiili.
‘ 'Viijið þír seg a mér, hvað þér gie'tiÖ gert, barnið
mitt ?” spurði frúin og leit frarmam í FeLcitas hinmm
greinidrrfegu augum sínum, er líkitust svo m’ög aug-
uim somar heminar.
Fielicibas eldroðir.aði. Nú á'tti húm aÖ skýra frá
kunmiáibtu si n’j, sem hún hitngflð til hafði haJdið svo
leyndrd, og traltia þekkingu sinni íram álíka og kaup-
m.jin vöruin símum. — Hanmi fíll það illa, en það
Viarð þó að gerasit.
“Eg ímyrnda mér, að ég geti kemt bæöi frömsku
og þiýzku, veraldarsögu cg landfræi'ii”, mælti hún
hikaniclii. “I.ika hefi ©g aft mig í dr.át«tlist. Fttll-
komma' þiekkingu í tómfræöii he.fi ég ekki, ©n ég vieit þó
nokkurtiivaginm, hvernig beita ska.l röddin.r.’L”. — Frú-
'i.n lerit mpp stórunt auigum af undrun. — “tSvo get ég
þvegiö og sfeittað þvottiinn og g.rt alla grófari vinnu
sem fyrir kiemmr”.
Auöheyrt var, að him ttngfl sitúlka talcli ttpp það
síðas'tmefrid'a með irn.íri djórfmmg em hið fyrtalda.
“Hér í okkar góöa bœ óskjð þér víst ekk'i að
vera?” spmrði frúin fjörfega.
,‘'N*i, mjtr íHli ekki v»l, aö dvslja hér um lan.gian
192 SÖGUSAFN HEIMSKRINGLU
títrua, em vimir mímiir «ru graín'ir hér, — svo strax
óska éig ©kk'i beldiur eiftir aö fara héðam”.
“Nú, — þá skial ég seigjfl yður nokkuð : Syistir
min í Dresdem hefir lagismieyju, er ætlar að giftflst
eftir seix miámuði, — ég skial komfl yður fyrir hjá
hemmoi, og þflmgað til diviefjið þém hjá mér. Eruð þér
ásátbar mietð það?”
FeJicitas kyst'i þiakklátleiga og forviða hönd bemn-
sr. — Svo néttd hún sig upip og feit biðjvndi framan
í hamai.
Yður lamigar vísit til aö biðja mdg eimihvers ? Úr
því við æt'lum aö dvitíja samian' laingam tíma, þá
meg'iim við um fraim «Jt til -aö vera hreimsk'ilniar hvor
' ið aör-a. Segfð mór jiað”, sagöi frúin glaðfega. *
“Mig lamgar til að b.iöja yður aö ætla mér eitt-
hvert v’ist verk á heiimili yðar, hvaö svo auðv'irðitegt
sem þaö kiamn að veröai, og þó támiiinm veröi ekki
femgri en þatita. Ei'ttihvemt akveðiö verk”, sagði Feþ-
eitas d'jarfiéga og kvað fast að orðumaim,
“AJveg róbt, — éig skil yöur! þér eruð orömar
þr.eyttiar af aö 'borða Máðarbrauö. — Lfltum okkur
nefma hlutimia símu rótta na-fni. — Og þér hafið lík-
lega þiar á ofarn orðiö að vinma nokkuö hart fyrir
því?”
Feilicitias kvaö þaö satt vierai.
'“Nú, — í jafn ©rviðri stöðu v-erðið þér ekki hjá
mír, mitrt kæra, sfcórláta. brarn. Ég rað yöur hér
mieö lil aÖ vera liagsmieyja min. Ná'ttúrfega þurfið
þier ek.k-, aö þvo eöia igera hin grcifnri verkim, en' ofi
niuin éig þó ibicðja yöur, aö lita eftir h'inu og öðru í
■eJd'hiúsdnu, þvi ég og Dóra mnn gamla erumi farnar að
lýjast. Samiþykkið þér þetta ?”
“Já, mieö gJöðu geöi”. Og í fyrs'ta skifti síðan
damðia Cordulu fræmku, lék ofurliitiiö bros ttm hið al-
viarlaga andli't hiemnnr.
Ofurl'tiH sólarge!i®li, er skeiu á grangresið i for-
leyndarmAl cordulu frænku 193
sælugömgumum, hvarf mú alt í einu. það var komið
kveJd. FeJicitas varð að vera komin í garðimn, áöur
en fr,ú HiedJwig, kaimi þamgaö, og bað hún því um
ieyfi, að miega mú fara. Frúin tók vi'ngjarmiaga um
hönd henmax, og straix var Felicitas komim yfir i hinn
garð,mm, og tók ömmu litlu á hamdfegg sér. — Rótt
þar á leftir kom Friiörika, og >bar hú.n stóra og þurngia
körfiu mieö kv’eldtnflitnium í, og virtist vera sbaðupp-
gefim.
“þau eru kornin fyr’ir einmm felukkntíma síöam”,
saigöi húm og máðd varla amdaoum um ledö og hún
satitil körfuma frá sér. þaö er víst, að aldrei heíir
önamir eins óriegla komið fyrir 4 ofekar heimili eins og
i kvield”, ibaeititi húm v'ið í vondu skapi. — “Jjegar
vagininm kemur eftir toriginu, seigir frúin við mig, að
mú verði horöflö heima i húsinu í kveld, og ég trúi
þessu og 'bý olt undir það, — svo alt í ©imu vill pró-
fessorirui lemdifega fara út í gaT&inm, og ég verð
þarriia að itflfea al't samam upp aftur og 'bera þtað út
hingað”.
því uæst hljóp hún aö einm ibeöimiit og skar tt'pp
nofekur sarlait.blöö.
“þaö hefir þó gemgiö tfllsvieirt mikiö á heima, —
það var Ijótr gamragamgurinm! ” sagöi húm lágt \ ið
FeliciitflS', er stóð viö hlið heminar í eldihúsimu og bjó
út salaitiö. — “Frúin var varla búdm aö heilsa honaim
þiegar hún fór aö tala við hamm um erfðaskráma.--------
Hea’rðu, Karólíma, jafm 'bamdvitlausa oig í dag hefi ég
aldrei séö húsmóöur okkar, — en iþað var líka ósköp
heiimskmleigt, aö heyra til búsbóndnms. Getur þti í-
miymda,ð þór þaö ? H,ann sagði, aö ga.mla frœnka
heíði lifað á beimlilinu setn, útskúftiö vena, og eng’rim
a< ættinni hieföi kært sig um, hvort he'dmr hún var
Iifamdi eða dauö, og hiamtii gæti því ekki séö, hvers-
vtgitta húm hefði átrt aö áítaifna þteim peninga sína,
s*n« befðu fyriirlitii# koe*. — Hatui. feefði aJdrei á æfi
194 SÖGUSAFN HEIMSKRINGL U
sinmi imyndað sér, aö hamm myitidi erfa hana'. — Og
svo þtegar frúin réifct, í svip, lóit< miunindmn aftur, þá
spurði hianm sttiraix effcir, hvort öllum hér beföi li&ið
vel á meöam hamim var buritu. — Mér finst hamm hafa
briayzit svo fjarsfea 'tui’ikið í ferðitimi. — Og vesalimgs
máðmgia ftrú n viarð svo dæitniaJ/aust smey.pt og lúpu-
feg”.
Að v.andiai amsaöi Fialicibas emgu orðum, g'ömlu
fee'rlin'gar'imnar. Síðar mieiir seibtist búm við vinmu
sima unidir hmeitutréö, og libla Amna lék sér á flat'Jn-
um umihvierfis. Úr sæ'ti sínu sá húm í gegmu'tn rauf
í kjarrgiröimgummi aö garðshliðim.u. Grimdahurðin
var úr sbeyptu stiáJi, og baggja miegim uxu rósarutimar
í ljmdiv.öargömgumum iiuman vdð hliðið. þar var alt
«f hiáil'jhjirit, og sló græmum lit ð rökkurbirtuma. Him
umgia stúlfea hatfði áviailt flðihylst þeninfln. sta'ö. —
Mamgiaif mtammeskjur ha,fði hún séð gamga út og imm
um þiatba hlið, — ástvdmi síua, sein húm í fyrri daga
hljóip h'læjamdi á móitdi, og ei’imig' líka ma'n'meskjur, er
hiemmi stóð srtuggur af, og bún. varð fegtmst aö »já
fama í brott s:m' fyrst. — Em. aldrsi hafÖi húm orðið
jafn ófcbaslegdin', — hienmii f.imst s.m* 1 væri húm stumgim í
hjaritað, — og mú, ©r hliðimi var lokið upp og pró-
físsorimiii áisaimit móðir sin.nS og ríkisti.órafrúmmi gekk
inm í paröimii — — Eti hvað svo sem þurfti húm að
hræÖia'St ? Frú Hieiilwig lét alt af s>em ht’im. sæi bana
ekki, og hamin, sem gekfe þarna, hmm var hæ'ttur við,
að rayma a>ö sruúa loddiaradótturir.mi! Samkvæmt
skoöumum hans, vár htim úrhrak! Mamnskeipma, er
heirniuriimn haföi biar.m5æiit!
Friörifea haföi sagt hamni, að haimn væri míkiö
umibreyittiur, og F'ílicitas áfeit, aö húm heföi ré.tt iyrir
ser í þv'. Framkomia hams var mú alt ömnur ©n áö-
ur. — þó að hoinm vaitifllega sýndist þurietgur og
hiröufeysisl'eigmr, — miaöur, sem aldrei Viti ;ér amit, —
þá gat Fielicttaa uie-ð sííinm twzta vilja cfeki áfetift