Heimskringla - 28.01.1909, Qupperneq 5

BKIM SKEINQbáÉ
WINNIPEG, 28. JANtTAR 1900. bll S
Málmfræðingurinn
sem dómarí.
Herra Arnór Arivasotv, •nváltn-
ír«iöinig.ur í Chicago(?) hefir þýitt
laaiga ritaierð úr ensku, um svik-
s®mi '‘aiuidiaitrinarmiaiiiinia”, ag birt
hiiinia í 'blaðinu þjóSólfi í Kev’kja-
vík.
Eftirnnála setur hann .dálítinn
frá eijrin brjósti, ag þaö ar hiann,
sem é'g vildi vekja leftirbekt á, því
hann lýsir dálítiö innræti oig hugs-
uiiarhætiti maninsios. Eftirmiálinn
e r 'þa nnig :
“OfaniprentuS grein er úr blað-
inu “Tbe Chioago Daily Niews”,
siem út kom fyrir skömnnu. J.afn-
vel þótt mér detti iekki í hug, a.ö
halda því fram, aö hár á laivdi —
(þá var höfuudurinn staddur á ís-
lanidi) — sé verið aÖ íleka þjáöina
meið brög'ðum þeim, siem ritsitjórar
í Vieisturheimi þ y k j a s t hafa
vissu fyrir, að leigi sár sibáð, eins
og greinin ber með séir, þá þót'ti
nivr hún sam.t þess virði, að hún
kaemi i íslen/kri þýðingn, til þass
að almieniningur hé.r á landi fái að
heyra álit merkra mianna og
velmetinna á anda'trúnni er-
lendis. Og ennfremur v.egna þess,
að andatrúin. virðist hafa fest
töluvierðar ræbur hiér á fandi. Ak-
ur á hún þó vonandi ekki til fram-
búðar hér á íslandi, fremur en
annarssitaðar í hieiminum. ÚNÍ-
TARAR eða þá .algerðir GUD-
LEYSINGJAR eru þeir einu
MANNFLOKKAR(! ! ! ) í h.eimi
þessum, sem nii fást við aindairaim-
leiSslugaldttrinn, ie.n ái meðal
SDÍKRA MANNA ttnegia <engir
sannir ís].:.ndin!g.a.r staðnæma'St
stundu lengur”. * )
þannig fiarast honum orð, þess-
um hjartnairuna og nýrnamta ran.n-
sakara, þiagar hann sem dóm.ari
fer a.ð dærna utn mannflokk-
a n a.
Utni áneiðanleik þessarar greinar
úr “The Cbicago Daily News" —
tvm. sviks:mi og blekkingar anda-
trúarmanina, — semi höf. sagir að
“mierkir og velmiátnir mienn þ y k-
i s t hafa vissu fyrir, að eigi sér
stiað”, sk,al ég ekki fjölyrða. Eng-
inn maður ier tilnefndur, hvorki
tn © r k u r eða ómerku r, svo
það væri freisting til að ætla, að
þeir vaeTtt álika “merkir og vel-
truetinir’’ eins og. þeir tnenn á Is-
latndi, s.tm nú ofsækja þá mienn
tni.st, seim þar tást við “dularfull
fyrinbrigði”. Og sögurnar — um
svikin — jafn áreiðanliegiar og þ.'ir
h.a£a borið fram. — Sbr.: þatta
sagði m a ð u r, sem var á Húsa-
vík ; þatta sagöi m a ð u r, sem
var á Akurs}’ri ; þetta sagði m a ð
u r, sem, var á Isafirði, o.s.frv. —
R ö k setn d af ær sl a st j ó rnar bl aö a n na
á ísfandi: Lögiré'ttu og Rieykjavík-
nr). Engínn maður nafngirieindur,
aö ,eins höfð yfir gamla sagan
h-omi.ar Gróu gömlu á Leiti “ólýg-
inn sngði mér”.
En sLeppum þessu. Síðari hluti
“eftirmiálans” þarf athugunar við.
Eftir þieirri hugsanafræiði, sem þar
kem-ur fram, eiga fyrir það fyrsta
þessir tslondingar að vera “Úní-
tana.r eða guðleysinigjar’', ,af því
þeir teljast 'til þess “m a n n -
f 1 o k k s, sem faest við andatrúar-
framleiðslugaldurinn” : Einar Hjör
leifsson, Haraldur Níelssan, Björn
Jón.sson, Jón, sagnfr. Jónsson.,
Skúli Thorod'dsein, Páll bargarstj.
Einarsson o. fl. o. fh, — og mteðal
merkra, nafiikendra útlendra
tnanna má nefna W.T.Sitaad, rit-
stjóra “Rieview of Reviews” og
Sir Oliver I.odge, einn merkasta
vísinda mann Knglaitds. ‘ ‘ Meöal
slíkr,a mann.a” sem þessara, að viö
hæittnm t.d. W. H. Taft, forseta
Bandamanna, sem er Únitari, —
“mega engir samnir IsLandingar
staðnæmast stunidu langur”, að
dómi málmfræðingsins, af því að
þeir ,eru a.nnaðbvort “Únítarar eða
guðleysingjar’ ’.
Nii vil ég spyrja heirra Ámason :
Giatur hann sýut og s a n n a ð
uð þiessir 'tnienn, eðá aðrir, seim
hann, tielur til þeirr.a “majnn-
flokka”, sem hann segir að “góðir
íslenidingar’’ nt egi ekki staönæm-
ast hjá, — hafi hugsaö Ijótari
hugsanir, eða sýij't verri og óheið-
arkgri bireyitni i framkomu sinni í
iniannféLagittu, cm aörir “mattn-
flokkiar”, s,m á hattvs niáli líklega
heita “tétbtrúna'ðar miannflokk-
ur” ?,
Geti hann þetta ekki, — sem
hiyggi erfitt verk — þá’ haföi
homium vieriö mær “aÖ halda sér
saman”, em koma fraim með jafn
csæmilegan sleggjudóm..
A.J.J.
*) Leturbreytingar gerðar af
pkr- ~ A.J.J.
Það borgar sig
að auglýsa
í Heimskringlu
Eitt kveld hjá Onítörum.
J-j'Gr ætla ekki að pegsa við prestana í kvöld,
sem paradfs guðanna fundu. —
En hvað sem að flytur hin ókomna öld,
þ& unum vér þessari stundu : — ;
Sjá, vorsólin geislana á gulldiskum ber ;
sjá, gleðinnar lífvörð f fyikingum hér.
Og við, sem að höfum hér mælt okkur mót,
og manudáð og frelsinu unnum, —
það var þó f öllu okkar andstreymi bót,
að ofra þvf bezta er við kunnum. I'
Og það eru nú engin bláþráða-bfind,
sem binda’ okkar þrá yfir höf eða lönd.
Og þeir, sem að hafa nú haldið upp vörn
mót hégiljum liðiuna alda,
og malað þær sundur f sannleikans kvörn, —
þeir sigra og komast til valda.
Og þá verður hræsnin og hálfvelgjan dauð,
en heilnæmt til nautnar vort andlega brauð.
Að rannsaka og leita eftir orsök til alls,
er eitt þuð, sem mannsandinn þráir.
Og það ber nú ávöxt úr fjöru til fjalls,
hvert frækorn, er skynsemin sáir
En hvar sem að trúin á rotnaða rót !
hún rýrnar og vistiar og treðst undir fót.
Þvf alt það, sem mönnunum miðar til góðs,
og menningin hefir að bjóða,
hvort framsett f ritmáli ræðu eða óðs,
við reiknum það landinu gróða.
Og það eru ljósin, sem lýsa okknr nú,
sem leiðtogar frelsisins gáfu okkar trú. !
En svo eru hópar, sem hylja sig enn,
og hafa þó styrkt oss að málum,
og það eru drenglyndir, dugandi menn,
með dómgreind f heilbrigðum sálurn. —
En þvf ekki að vinna þá allir sem einn,
unz aldan er klofin og vegurinn beinn?
Og andlitin verða ekki flöktandi og föl,
sem frjálstrúin merki sitt gefur. —
Það er ekki hræðslan við helvftis kvöl,
sem liolund f sál þeirra grefur {
en trúin á réttlæti og sannleikans sól
raun senda þeim geisla nm öll komandi jól.
Þó við séum smáir og finnum svo fátt,
við fögnum þvf einhuga, glaðir,
að stórmenni og vfsindin hefja sig hátt
úr hafi yfir aldanna raðir.
Við sjáum, að guð er að varða þann veg,
svo villist ei ókunnir, — þú eða ég.
H. Magnússon,
Góð nýársgjöf,
Nikulás Otten.sou, Esq.
Kæri vin! — Mér þótti beldur
©n ekki vœittt um, að sjá bókaaug-
lýsingu þdna í síðustu Hiedms-
kritiiglu. þegar ég fór aö bera sam-
an bókialista þinn við síðasita
bókalista! Lögibergis, siá ég aö þar
va,r ærinn munur. T. d. Jóns Ölafs
sonar ljóöimiæli eru hjá þér á 60c,
en í síðasta lista I/ögbergs 75c
tnismunur 15c. Sálmiaibókina, seim
seld hefir vieriö hér í sams konar
■bandi á $1.00, au.glýsir þú á 70c,
og Sálininbókina, æm aiigLýst er í
Lögibergi ái 80c, auglýsir þú 4 55c,
mdsmutuir 25c. Og hinar aðr.ar
bækur, »eim þú auglýsir, eru í lík-
um hlu'tföllum.
þiað var kært komin nýársgjöf
til okkar Vie st u r- í slend i r.ga, að
láta okkur hafa kost á, að eign-
ast íslein/.kar bækur með sann-
gjörnu venði. jietta kont líka á
mjög hieintuigu'm tím.a, þar ssm mt
er nýútkomið eitt hið fegursta og
stærsta skáldverk, sem komið hef-
ir úit á íslen/.kri tuingu. Að
öllum líkum verðtir þaö key.pt af
almiemninigi, fútækum jaf.nt sam
himt'mi efnaðri, einkum þar sem
mcn.n edga nú kost á, að eignast
það mieö samn'gjörnu verði. þiatta
skáldverk er : “Ofuriefli”, eftir Ein-
ar Hjörleifsson. Stór bók og
vönduð innra og ytra. Úg sé að
þú auglý'sir o£a.n'iiiefnda bók 4 $1.50
Heitna 4 tslandi er hún seld á 5
kr. Eftir því verði, sem við Vest-
ur-lsliendiniífar höfttm ábt aö ve.ttj-
ast á ísleinzkum bókum, nfl., að
hver króna söluverösins lteima á
'tsLandi væri reikmuð oss á 40c,
heföi þá verð bókarinnar orðið $2.
jni sielur þessa bók 50e iminna, en
við aö öllit'm líkindu'm liiefðuni orð-
ið að 'borga fyrir hana, ief gaimla
einokuni.n hefði viðhaldist. j>afi
hefði hútt lika gert, ef þú hefðir
.ekki komið fra'm á sviðið tneð
duganað þintt og þolgæöi.
Heill sé þér og hverjum öðruim,
sem ketnur fram okkar fátnieinna
þijóöflokki hér til gaigns .e'fia sóm,a,
livort sent þaö er til haigttaðar í
fjáiPmiunialeau tilliti eöa eflingar á
aindleigum framförum. jtessi dugn-
aður þinn gotur leitt til hvoru-
tvelggja. þaö ieru allar líkur til,
aö 1000 eintök af “Ofurefli" seljist
hér vestamihais, og 50c 9parnaöur
á hverju eintaki mieinar $500.00
sparnað fyrir Vtestur-íslendinga,
og þetta 4 að ieins eintii 'biók.
Að hinu lieyitinu tná aö sjálfsögðu
viö því búast, að íslenzkar bækur
verði meira keyptar og lesnar,
þogar þær fást meö sanngjörnu
verði. Mvt.ndi {>að svo auka samiið
Vestur-lslendingia til bræðra þeirra
austanhafs, er jtieir kynmast beitur
hu'gsunutn þeirra í bóku,mtm, sem
liit eru að koirna, og þogar bræður
vorir heima finna þotta, læ>tur að
öllutni líkum, aö jteir myndi giefa
oss þá. viðurkenningu, að kaiupa
og lesa þær bækur og -tímarit, sem
koma mundn út hér vestra, og
þannig kynnast voru hugsamalífi.
Slíkt m.u.ndi á’n efa auk.a saimúð á
báfiar hliöar. Spor það, setn þú
hefir nú stigið, hefir mieiri blessuu-
arríka þýðinigu, en matrgan grunar
nvi. Eg 'SÍast ekki heldur, a.ð land-
ar vorir hér miuni lába þig njóta
þess dnemgile'ga spors, seim þú iteiir
stigið þeim í batg, með því, að
unrna þér frekar viðskifta sitma en
öðrum.
1 satnbandi við þebta, deittur
mér í hug mín fyrstia kaupstaðar-
ferð heima á íslandi. Eg fékk aö
fara að gaimni mímt vtm “lestirn-
ar”, þegar farið var m©ð ullina.
, — þiar, seim verzlað var, vorvt éiíg-
ar búðir á lamdi, en kaupskipin
Iágu á löggiltri höfn. Búist var
við, aö 2 skip væru á höfninini,
setit' voru frá vissttm vierzlunum,
er bænidur voru búnir að verzla
við 45ur. j>egar við kotttum þamg-
að, voru skipin 3. Húsbóndi minn
og samíerðamiann hans tóku nokk-
urra kunningja sína tali, scrn þeir
hi-ttu á áfangaistaö við ski.paleg-
utta. Ivg hevrði sagt, að á þriðja
skipinu vceri sem kallað var
“lausakaupmaður”, og að hann
igæfi 5 auru'tn meira fyrir hvert ttll-
arpiund, og að Rvigurinn væri 2 kr.
ódiý.rari. Var þá talað saiinnvn tvm'
hríð, hvar verzla skyldi. Kom þar
að kunningi satnferðatn'anna' hús-
bónida míns. Segist hann ætla að
selja ullina sína kau.panannimtm,
seim hattn sé vanur að hafa skifti
við. Hann væri nú farinn að ge.f.a
satna fyrir ullina og þessi lausa-
kanptttiiaður, og að Rúgurinm væri
ekki orðinn nema einni krónit dýr-
ari, og svo befði kauiptnaðiirinii
sinn sagt, að hinir heföu lakari
maitvöru. Einnig lét hatm stracx á
það, sam kallaður var ferðap,eli,
og svo gaf hann hotium þriggja-
pelailösku aí messuvini. Lót hann
síðan kunningja sína sanniaerast
um, að ferðapelinn væri ekki tóm-
ur. — Eftir Jxað var haldið áfram
að tala um, hvar verzla ætti.
Húsbóndi minn, sem var alvöru-
maöur, sagði sér dytti ekki attnað
í hug, en að selja “lausakaup-
manninum ullina sína, því þó hinir
gæfu íiú jafn't fyrir hana, þá æ-ttu
þeir þó allir h-onum að þakka fyrir
5 aura hækkunina á hverju ullar-
pundi, svo að ef hamn gæti haft
einhvern lragnað af að fá ullina
sfna, þá væri hann freimiur öllum
öðrum velkotninn að þei-m ágóöa.
jtað vœri líka um að gera, að
breyta svo við hann, að hann
hjldi áfram að koma, og bslzt að
fá hann til aö verða fastakau.p-
munn.
AÖ endittgu óska ég þér bsiztu |
lukku með bókaverzlun þína, —
trisystandi því, aö Vestur-íslettid- |
inigar meti að verðugleikum hagn-
aö þan.n, sem þú gerir þeim, að
•þeir sjái um, að þú verðir þeirra
1 ‘ fasita-bió kakauptnaðuir ’ ’.
þafi geita þsir bszt með því, að
unni i þsr frénnur vifiskifta en öðr-
um.
Með vinssimd og virðingu,
þinn einl.
E. Sumarliðason.
Frá Goodtemplar í
Winnipeg.
1 15. tibl. Kieimskringlu var
prcuituð saiga frá John S. Laxdal,
Ianx'dal P.O., Sask., stíluð til
Goodtiettn,plasa í Winnipeg, Sagan
er ekki lömg, en hún er vel þsss
virði, aö hsJtni sé gautnur gsifinn.
Hún fjallar unt það mál, seim öll-
itm komnr við.
Höfundurinn virðist hafa, eitt- !
hveirt' 'h'Ughoð utn, að vínsöluhús :
m.umi v.erða stofiisQtt á ýmsutn |
stöðuttn i svonsfndri Foam Lake ■
biyigð, og ltainn óttast, afi afleiðing- !
arnar veröi bygöintii til óhsilla, og
mörgum manninum til auðnulevs-
is. Enda er sú hugsun hans hár-
réitt. Eða hvar hefir maöur nokk-
urt dæ'tni til þess, að vínsala hafi
haft bertramdi 4hrif á ,bæ eð.a bvgði?
Hvergi. J>aÖ er ætíö sanna, sorgin,
in, sama eymdin, sama bölvunin,
settn af ofdrykkjunni leiðir og heinni
fylgir, hvar sem húii er, og maður
æititi að vera ibúinn að h:yra þá.
sorigarsögtt syo oft, að nútíðar-
fólk ætti ekki að hafa neitt skiftar
skoðanir á: því, hvað ætti aö gora
við vínið. Kða til hvers er þá öll
meimninig og mentun, sem fólkið er
að stæra. sig af ? Eöa til hvers er
þá þ:ssi ttndrafjöldi af kirkjum ?
Til hvers ertt þær byigðar og þeim
viðhaldið, ef þær eiga ekki að
fe'glgju' alt kapp 4, að eyða vondnm
löstum og varmensku, en auka
dygðir og dámumemsku ? En aldrei
verður verk kirkjunnar nieima hálf-
v,erk, hálfgert kák, á 'mefian að of-
drykkjam á sér sbað. Meö öðruim
oröum : góðu áhrifin fná kirkju-
starfimu vega ekki upp á móti
vondtt áhrifunum frá' vínsölunni.
þ>að eru til mörg dæmi, seon' sanma
það. Ég ætla að eins að draga hér
fram eitt :
Árið 1885—6 var ég hér vestur í
smábœ, sern var að vaixa upp með
amerískum hraöa. Jxgar ég kom
þangað, og átta mánuöi eftir það,
vax þar hvorki kirkja né vínsölu-
hús. Fólkið sýndist aö vera á-
nægt og róleigt. J>ar voru emgin
strákapör framin, .anginn s?ttur í
tukthús, og maður vissi varla af,
að þar væri til lögregluþjónn. þá
var stofnaönr þar söfmuður og
reist kirkja, og á sama títna dreif
einhver lævís náungi þar upp vin-
sölu h'óitel. Svo var reist önnur
kirkja og önnur vínsölukrá. það
gekk þar til rétt eins og Irinn
sagði, aö allstaðar J>ar scm guð
léiti reisa kirkju, þar léti djöfullinm
tiyggja vínsöluhús, því “sá
gamli væri þá ickki neitit hræddur
um, að hanm. héldi ekki sínutn hlut
svo lettgi, sem memnirnir heíðu
tœkifæri til aö sitja í drvkkjustof-
nmimi sex daga vikummar, þó þeir
sæitm þá í kirkjummi sjöunda dag-
inmi.
Ekki leið á lömgu eftir aö þessi
hús. voru komin á laggirnar í
þessumi umrædda bæ, að memm
yrðn varir við illindi, áflog, ólifn-
aö og alls komar óreglu, og vínið
var áneiðamkga orsök í þessum
umskiftumi. J>4 sá maöur glögg-
laaa, aÖ góðu áhrifin frá þessnm
tvieimur kirkjum, vikituöu e.kki upp
á móti vondu áhrifunum frá þess-
um itveimur vimsölukrám.
Siaga þe&sa bæjar emdurtekur sig
allstaöar, þar Kenn Bakkus sest aö.
Mér hefir því oft dottið í hug, þeig-
ar bæir hafa verið að þjó'ta u.pp
þar og hér, og söínuðir eru oftast
fvrsta féiagið, siem stofnað er í
bæjunum, hvort starf þeirra mundi
ekki bera margfalt meiri og bless-
umarríkari ávöoct en nú gierist, ef
LEIÐBEINING AR - SKRÁ
YFIR ÁREIÐANLEGA VERZLUNARMENN í WINNIPEG
MUSIC OG HLJÓÐFÆRI VÍNRÖLUMENN
CROSS, QOULDINQ At SKINNER. LTD. 323 Portaíre Ave. TaLstmi 4413 QEO V E L1B Hei dsölu Vlnsali. 185,187 fortasre Ave. It. Smó-sölu talsimi 352. Stór-sölu taisfmi 4§4.
MASON & RISCH PIANO CO , LTD. 356 Main ötree Talslmi 4 80 W. Alfred Albert, Isleuzkur umboösmaöur
8TOCKS & BONDS W. SANEORD BVANS CO. 32 6 Nýja Grain Kxchange Talsími 3696 ACCOUNTANTS & AUDITORS
WHALEY ROYCE & CO. 356 Main St. Phone 2 63 W. Alfred Albert, búöarþjótm.
A. A. JACKSON, Accountant and Auditor Skrifst.— 28 Merchants Bank. Tals.: 570S.
þeir (söfnuðimir) gerðu það að
skylduverkum síinum, að berjast á
móti vínsöiule'yfi.
fyrir lamdið sitt ? _ Máske þcgar
hún hættir aö borga agentum stór-
fé fyrir ekki neitt.
Yínið er höggormur, sem eitrar
út frá sér á allar hliðar, hefir æfin-
lega og. all'Stnðnr gert. það er því
komimi títni til, aö alt krist-sinn-
að fólk fari nú og bér eftir, að
•bedta bjtur áhrifum sínum til þess
að r.eka slíkam óvin af höndum sér,
em> standa ekki hjá og glápa 4 fá-
eina Goodtomplara vera að stríða
við ofurvaid víns og vana.
Yfirleitt er miú fólkiö beld ég, aö
vakna til msðvitumdar um það, að
það hafi forsó'mað ibim-dindisverkið
heldur mikið. þaö biandir ýmislagt
á það. Til dærnis, var hér í Winni-
pag siðástliöimn vetur haldinm
fjöltniemmur fundur, þar sem. bind-
indisntiálið var rætt af mörgum
tmrkutn mönnum, einkum prest-
um, sem þar voru 4 milli 10 og 20
og allir virtust þeir v.ara sammiála
um þaö, aö bindindismálið væri
þeirra málefni. J>:ir drógu emga
dul 4 þaö, að söfnuöirnir ættu að
vimna í þieim víngarði meira anm
þeir hafa hittgiað til gert. Enginm
ísL:mzku prestamna í Winnipeg voru
þar. J>eir haía aldrei halt tíma til,
aö ámdnna söfnnðina sín.a nm, að
vittna nú viel fyrir bindindismalið,
— rjtta nú bróðurhönd þassum ís-
lenzku Goodtiejnplara stúkum, sam
hér hafa staðið og strítt í síðiast-
liðin 20 ár, og oft legið við íalli,
fyrir oddhvössum örvum Bakkus-
ar vina og laun-fyrirsátrum þedrra.
Sednna er cg vís aö s:gja mieira
um þjtta, em sleippi þ.ví nú, og
bregð miér í anida vestur í svokall-
aðia Foatn Lake bygð, þessa aLar-
stórit íslanzku nýLendu, þar sem
þ:dr eiga í vændum fagra framitíð
fyrir sig og niðja stna. J4, Jjar
verður blótnleig toygð og mianmival
mikið.
En þar miá ekki Bakkus koma,
því verði hanm toúandi í þeirri bygð
— þá smækka blómatoeiðin og
fækka vialmiemmin. Nú ier gott tæki-
færi, að bindast- samitökum meö
það, að vínsala verfii aldrei, aldrei
leyfð inniatí takmarka/ mýlendunmar.
— Beizt að byrgja brunninm' 4ður
en toörnin dat'ta ofam í hanm.
Fcam Lake toygð toefir lika orðið
fyrir því lámi, að .J>ar hafa sest aö
nokkrir einlægir og ákveðnir Good-
tetnpiara:r hér frá Winnipeg. Eg
gæti nefnt hálft dúsin úr sitúkunni
Hieklu, og þá má ekki glevtna- Dr.
S. J. Jóhannessyni, tir stúkunni
Skuld. Fraitnkoina Jxssara manna
var þannig í stúkunum hér, að
okkur Jvykir vænit um þá, hvar
siem þair eru, og við tneystum Jveitn
til að heita áhrifum sínum' á móti
vínsölu og víndrykkju í bygðinni
sinni.
Að endingu skal ég geta J>ess, atS
ensku .pnestarndr hérna í Winnipegt
og ýmsir aörir bindi^ý.vinir^-n
nú að tala um, að biðjíi Manítoba
þingið í vetur, að afnetna allar
drykkjustofur í borginni, að vía
verði ekki Láanlegt, nema í neglu-
legtim vínsölubúðum, sem sé lokaöí
á samia timia og öðrum búðurrt. —
Fenigist þeitta, þá væri J>að estt
spor í néitta átt. En svo er ságt,
að ví'itsalarnir sitji nú á lejmifwtid-
urn. J>á vaintar að biðja stjómma
bónar líka, og þeir piltar gofcsi
borgað alt, sem fyrir þeim er hídt„
tneð bló'ð.pemingnin Bakkusar.
B. M. LONG_
S. R. HUNTER&CO
Skraddarar,
189 Lombard Street
Búa til ný-mfióina karl-
mannafatnuði eftir máli.—
Efni og vinnubrögð af beztn
tegund, og alt ábyrgst að
vera jafngildi þess bezta
sem fáaníegt er f borginni.
Verðið er við allra hæfi. —
S. R. Hunter & Co.
189 Lombard St.
Telephone 1395.
Ágæt meðul.
Ég hefi kynst og panfcað áöur
meðul við nef, kverka- og atwi-
kaia sjúkdómutn hjá Royal Rem-
edy Co. þau fá bezita vitniisburÖ.
þ©Lr, S3in senda mér sjúkdómslýí*-
ingu, og $4.00 fyrirfram, Lá trtietS-
ulin scnd hieim til sín kostnafiar-
lausit hvar sem er í Canada. É.i»s.
dg tnörgum er kunnngt, hefi óg
fengdst töluviert mikið við meðalat-
sölu stundum, og Jækk’i “pafcemit,>
mieöul veL. þessi meöul ern ekta’
gjóð rnicöul, og fólk miá trvysta
þeitm, ef það kaupir þau í tæk a
tið,
K.Ás(j. Benedikhson.
540 Simeoei St., Winni'peg.
Það kostar
m i n n a en 4
cent á viku
Nú eru þar aö stofnast stúkur
og söfnuðir, sem éig æ'tfast til aö
vinni í sa'tnbandi og samfélagi að
bindindistnálinu, og allir einstakl-
ingar, sam hvorugum þeim félög-
um vilja 'tilheyra, ætitu saitnit aö
veia vakandi og vinmamdi a.ð því,
að áLngi yrði útilokað úr öllu
þeirra nágrenni.
J. R. Laixdal gotnr þess, að surti-
ir muni hafa þá trú, að J>að auki
venzlun, fjör og líf í baejunum, ef
þar ,eru ein eöa fleiri drvkkjukrár.
Ég veit, aö Bakkusar vindr halda
því fraim, og óþokkarnir, sQtn
vilja fá að salja vínið, hafa það
fyrir tálbútu við fólkið, þagiar
þeir eru aö snufia sár út atkvæði
j mieö vinsöluLeyfinu.
En ég þori aö fullyrða, að vín-
sala eykitr ekki það fjör og líf,
sem er eftirsókmarvert fyrir nokk-
um 'bæ eða by.gð. Ég hefi hér fvrir
fraanan. mig nokkra vitmisburði
ýmtsra helztu vierzlunarm-amna í N.
Dakota, sem voru þar og verzluðu
áður enn vínsölubann ko-mst á, og
hafa verzlað Jxtr síðan. —
j>eir sagjast hafa unnið á móti
vittbainninu, en nú við r:ynsltma
hafa þe.ir komist á aöra skoðun.
Nú álí'tia þeir hvern þattm bæ h'app-
inm, sem ©kki hefir vínsölu. Ef rit-
stjóri Hiedimskringlu vill taka þesaa
vitnisburði í blaöið, þá eru Jteir
vel þess virði aö v«ra þar. Bind-
itwiisniálið er almemninigs máLefni,
og æfcti að vera meira uitn þaö rit-
aö, iem gemt' befir verið.
Suitmar Norðurlanda þjóðir álita
bindindistniálið svo mikið velferðar-
mál þjóöamna, að þingini haía nú í
nokkur ár veitt fé til úitbreiösln
þess. Hvenær skyldi Camadastjórn
sjá sóma sinn í því, aö ge-ra slíkt
aflfá ttf.imskrtxqt t' beim
til þfn vikuletrti árið um.
kring. Það gerir engani
mismmt hvar í heimin-
um þú ert, — þ v i
hk.imskkimíi,a mun ruta
til J>ín. Þfi heflr míske
heyri að “blindnrer bó k-
laus maður”, en ef þú
raátt missa 4c. á viku
fyrir nmMSKH.iNni.u þá
verður þú hvorngt. 4c.
á viku éða §2 um árið.
Skrifið eftir Hkr. nú
þegar, til P. O. B«'X 3083.
Winnipeg, Man.
James Flett & Co.
° PLUHBERS
Leiða Gas- Vatns- og Hita—
pfpur í hús yðar, fyrir sanngj.
borgun. Verk vandað, fljótlega
gert og ábyrgst.
572 Notre Dume Avenue
Telephone nr. okkar er 3380 {eCa 853*.
Stefán Johnson
Horni Sargent Ave- ojj Downing St* 1**
HEFIR ÁVALT TIL SÖLU
Nyjar Áfir
Beztu í brenum. siffœtar til bö unar. 15r
Woodbine Hotel
Stwrsta Billiard Hall NorövesturlaiKÍlD®
Tlu Pool-borö.—Alskonar rinog rioólmr.
Lennon & Hebb,
Bi^endur.