Heimskringla - 25.02.1909, Blaðsíða 2

bls 2 WINNIPBG, 25. FEBR. 1969.
HKIMSKRINGJLA
Heimskringla
Pnblished every Thursdaj by Tho
Heiinskriiigla News&Fahlishing Co. Ltd
Verö blaOsins í Canada opr Handar
$2.00 nm áriö (fyrir fram bí>raraö),
Sent til ií-líiiids $2.14) (fyrir frem
borgaOaf kanpeudum blaösins hér$1.50.)
B. L. BALDWINSON,
Editor áí Manaarer
Office:
729 Sherbrooke Street, Winnipeg
P.O, BOX 3083. Talsími 3812,
Þorrablótið
eða danssainkoma
magrj kljbburinn
sú, sem Ileljri
stofnaöi til á
Mani toba-*Nall hér í borjrinni þann
II. þ.m., var vel sótt af íslending-
um víösvejrar úr nýlendunum, ojr
talgvert mörgum einnijr héöan úr
bænum, þótt marjrir hins vegar
sætu heima, sem á liðnum árum
hafa sótt þessar samkomur. Um
400 manns, eÖa rúmlejra þaö, voru
á samkomunni. En misjafnlega
voru gestiri/j: ánæjröir meö hana,
— eins og reyndar á öllum liðnum
árum. En það, sem að þessu sinni
anlejrt, aö aöal áherzlan var á
þaö löjrð, að hæna fólkið að þorra
blótinu með íslen/.kum matarrétt-
um. Ojr það tójist.
Um eða yfir 50,0 manns sóttu
veizlu þessa. þar var samankomið
mikið fjölmenni úr flestum eða öll-
um íslen/.kum byjrðarlöjrum í Can-
ada ojr Bandaríkjunum. það var
vonin um, að fá að bragða al-
íslenzkan mat, sem dró fólkið sam
an á það þorrablót. þá kostaði
innjranjrunnn 75 cents fyrir hvern
fulloröinn mann.
Næsta ár (1904) var þprrablótið
haldið á sama dejri ojr árið áður,
29. janúar. þá bað klúbburinn
karla að klæðast “eins ojr Gunnar
á Hlíðarenda, er hann var á þinjri
í fyrsta sinni i; en konur eins og
Hallgerði (langbrók), þegar þau
fundust þar og hann hóf bónorð
sitt til hennar”. Allir skyldu i-
klæðast bónorðs og trúloíunar
brókum. — þar er einnig fast-
lega skorað á konur, að klæðast !a elns .... v
íslenzkum búninjþ, til þess aö sam- | *eKu hundavaði en þa, þvi að eins
koman fengi sem þjóöernislegastan i0tr áður er framtekið, ,fer tnat'
blæ. Einnig er þar' minst á lvangi- ! reiðslan stoðugt hrakversnandi, i
kjöt, skyr og laufabrauð, - ekk- réttum hlutfollum víö vaxandi að-
ert þá minst á morkin skyrhákarl göngugjald.
eða súra selhreifa. Menn voru að | Ef Helgi mí(gri klúbburinn hefði
því leybi látnir lifa í von um upp- ilátið sér nokkuð ant um, að beita
meira á hverju borði en svo, að
vart hcfði nægt einum sönnum ís-
ilenzkum matmanni, ef svangur
jhefði verið.
Nú þótt það sé vitanlegt, að
margir borði kveldmat heima hjá
| sér, áður en þeir fara á þessar
samkomur, þá eru þeir þó einnig
j margir,i bæði innanbæjarmenn og
aðkomugestir, sem ekki neyta
kveldverðar áður enn þeir koma á
Blótið, i þeirri öruggu trú, að
J)eir muni fá ])ar sæmilega- fram-
l)orna máltíð fyrir $1.25, — þris-
var til 5 sinnum hærra gjald, en
hægt er að fá jafngóða eða betri
máltíð fyrir annarstaðar hér i
borg, — og fáir munu lá þeim það.
Flestir munu líta svo á, að það,
að mega horfa á unga fólkið
dansa, sé auka-atriði, og að þessi
gífurlejþ inngangseyrir sé aðallega
borgun fyrir ærlega útilátna mál-
tíð af íslenzkum réttum. En aldrei
hafa þeir, sem þannig hugsa, farið
Trúmálin og deiluefnið.
Eftir
Lárus Guðmundsson.'
fræði, hefir náð rótum í hjörtum
þjóðar vorrar, bæði hér vestra og
heima á íslandi.
það er ekkert efamáf um það,
að þessi nýja stefna er búin að
smáþroskast um langan aldur hjá
þjóð vorri, og búin að ná föstum
rótum. Sá maður, sem hefir gefið
glöggar gætur að trúmálastefnu
íslenzku þjóðarinnar siðastliöin 40
I til 50 ár, hann getur nákvæmlega
rakið upptök og áframhald hennar
fram á þennan dag. Og ekkert ný-
mæli til farsældar vorri þjóð liefir
| skapast af göfugra stofni og átt
I jafn samvalda mestu ágætismenn
J)jóðarinnar sér til viðhalds og
i framþróunar.
það var vor hágöfgi biskup og
valmenni P. Pétursson, sem mynd-
Hverjir eiga að ráða úrslitum
deilunni hér vestra ? Eru ekki trú-
málin almenningsmál ? Hvers ein-
asta einstaklings sannfæringarmál,
hjartansmál, heitasta þrá og sam-
band við föðurinn og gjafarann
allra góðra hluta, geislabrautin
eða Bifröstin, sem tenjjir vorar
skammvinnu æfistundir hér við ei-
lífa lífið og eilífu náðina eftir dauð
ann hjá vorum himneska föður. —
þannig skil ég að trúin tilheyri
hverjum manni. Getur þá nokkur
trúaður maður, sem kominn er til
vits og ára, og hefir næga skyn-
semi og manndóm í sinni eigin sál jaði jarðveginn. Enginn r.ithöfundur
og meðvitund ti( þess að sjá og
viðurkenna, að ábyrgðin hvílir á
hans eigin trúargrundvelli, á hans
hraparlega hálu hagfræðis- elfiln
sálarsjón, — ábyrgðin fyrir
hans — livers eins — breytni og
lífsstefnu, uppá hvers eigin reikn-
ing verður skrifað á dómsdegi,
frammi fyrir augliti drottins vors
'Vg herra, náðin og syndakvittunin,
eða dómsúrskurðurinn, hver sem
liann kann að verða, en ekki nema
að sárlitlum parti á ábyrgð leið-
ai uui. ryu ov,m u. y/ piwui * - ... . . ... “O oaini.iuiu pcn u c*. 0,1J J
hefir aðallega, og með réttu, verið fylling á loforði klúbbsins frá fyrra heiðarlegri íslenzkri hreinskilni við toganna, prestanna, sem stríða nú
að henni fundið, og gert hefir bæði
metin og konur óánægða með
“þorrablótið”, var það, hve alger-
lega óíslenzkt það var að öllu
leyti. Svo kvað ramt að þessu, að
ef forstöðumenn hefðu lagt alla
krafta sína fram til þess að gera
samkomuna svo algerlega óís-
lenzk, sem Jæim var f r e k a s t
mögulegt, þá hefði þeim ekki get-
að tekist það betur en raun varð
á í þetta sinn. því að alls ekkert
var það á Jzessu þorrablóti, sem á
þaö benti, að samkoman væri ís-
lenzk og halobn fyrir Islendinga,
nema málið. Menn töluöu þar ís-
lenzku hver við annan, eða að
minsta kosti eldri kynslóð gest-
anna. — Við því gat forstöðu-
nefndin ekki spornað. — Að öðru
levti var alt framlagt af nefndar-
innar hendi til þess að búa sem
bezt undir skemtafiir fyrir unga
dansfólkið f Winnipeg, — og það
eingöngu : Salurinn leigður með
sérstöku tilliti til dansendanna, og
réttirnir sniönir eftir þeirra smekk.
' En hverjþ varð þess vart, að
neitt annað hefði verið sérstaklega
undirbúið fyrir íslenzkt fólk úr ný-
lendutium, en það, aö veita að-
gönguevrir ]>ess móttöku, og lcfa
því svo að horfa á, hvernig unga
fólkið í Winnipeg færi að dansa.
Um réttina er það að segja, að
matur var að vísu framborinn öll-
ttm gestunum, ttngum og gömlum,
án manngreinarálits eða Jæss,
hvaðan þeir voru að komnir. En
ef satt skal segja, þá var matur j
sá bæði lítill og illur, og með öllu j
óboðlegttr fyrir $1.25. það má ó- j
hætt fvllyrða, að víða hér í borg !
megi fá óviðjafnanlega betri má;-
tíð íyrir þriðjung þess verðs, sem
Helgi magri klúbburinn setti gest-
um sínum, sem inngöngugjald á
þessa santkomu.
þessar þorrablóts samkomur
voru stofnaðar hér í borg með
byrjun ársins 19C3. Ttlgangurinn
með stofnun þeirra, eins og hantt |
var þá atiglýstur, var sá, að veita
liinttm dreifðu íslendingum í hintim I
ýmsu bygðum hér vestra kost á |
að íslendinga hér í landi, þá hefði
an. — Jzess var og þá getið,
ekki væri unt, að lækka að^öngu- hann átt að orða auglýsingu sina 1 ^tur þí
ið niður úr 75 centum fyrir eða heimboð á þetta þorrablót, Kteinþegii
gjaldið
hvern mann, vegna þess, hve Is-
lendingar ætu mikið, — sjá aug-
lýsingu klúbbslns í Heimskringlit
dags. 14. janúar 1904.
Næsta ár var þorrablótið fært
fram til 15. febrúar. 1 auglýsingu
klúbbsins þá, er ekkert um matinn
talað.
Síðatt hafa samkomur þessar
verið haldnar árlega, og sú síð-
asta J>ann 17. þessa mánaðar, og
hafa }>ær verið vel sóttar af al-
þýöti fólks vors yfirleitt.
En inngangseyrir eða aðgöngtt-
gjald að þeitn, er nú orðið sem
næst 'tvöfalt hærra en það var á
fyrstu árttm, meðan sainkomurnar
voru þol tnlega góðar og ánægju-
legar, — hefir liækkað úr 75 cent-
um upp í $1.25 nú i ár. En þorra-
blótunitm fcr stöðugt hntmandi.
þær samkomur verða tftir því
verri, sem þær veröa dýrafli., —
þar til að svo langt er gengið, að
alls ekkert íslenzkt snið er orðið á
})eim. Og ekki er attnað sjáanlegt,
á þessa leið
og líða fyrir sína andlegu sauði,—
á nokkur maður staðið
steinþegjandi hjí þessu háalvar-
lega deilumáli ? Hangið við sakir
meðal vor hefir lagt neitt svipað
])ví annað eins latidnám tindir sig
j sem hantt. það mátti næstum
segja, að hann ætti ítak í hverjtt
tin ista mannshjarta í allri þjóð-
' inni, og hann íærði þattgað inn
l.jós og yl. Aðferðin hans var eins
jog elskulegrar móðttr. Ilann lagði
j mann tipp að brjósti síntt, og sagö
ist ekki sleppa manni fyrri en mgð
| ur væri kominn í skilning um, að
guð væri góður og réttlátur og
| við mættum til að leggja af lest-
•..na og hegða okkttr í ölltt vel, svo
að hann elskaði okkur. Jafnvel
hver einasta smásaga, sem hann
gaf út, hafði bætandi trúar og sið-
j vinsemda eða i virðingarskyni, eða , 'ferðis áhrif á alla þjóðina. Alt,
VESTUR-ÍSLF.NZKIR B.END-
UR OG BtAI.IÐ !
Kontið nú á þorrablót klúbbs-
jins Ilelga magra. Matur verður
j þar m a g u r, að efni og vöxt-
um, og alls ekki íslenzkur, því
samkoman er ekki stofnuð fyrír
í yöur. E,n fyrir $1.25 skuluð þér fá
j að standa undir }>aki og horfa á
Winnipeg Islendinga dansa heila
i kveldvöku á olíubornu gólfi.
Hraðið því ferðutn yðar á vagn-
stöðvarnar. Ivaupið farbréf til
Winnipeg og kostið uppihald yðar
hér ttm nokkra daga, þar til yður
veitist sú sæmd, að mega horfa á
unga fc.lkið dansa. Að því búnu er
yður frjálst að kaupa yður frabréf
htim aftur, og hverfa héðan sem
skjótast úr þessari siöfáguðu en
syndum spiltu borg.
PÓSTSKRIFT : — þó að klúbb-
taf þráa, heigulskap og sjálfsbæðis-
leysi. Nei, það er skylda, lteilög
skylda, eins og sakir standa nú í
trúmáladeilit lútersku prestanna
hér vestra, fýrir hvern einasta
mann og konu, að gera grandgæfi-
lega ttpp reikningana við sjálfa sig,
gæta vandlega að hvar hann stend
ur í tillití tU sinnar hjartanlegu
trúarsanníæringgr, vera ákveðinn
og óskiftur að fylgja þeim leiðtog-
aiium að málttm í stíðinu og stapp
sem var kalt, gerði hann hlýtt, og
alt, sem var hart, gerði ltann
mjúkt. þannig undirbjó þessi ó-
jgleymalilegi maðtir alla s'na þjóð
fyrir nýja framför í trúarlegum
skilningi. Enda hefir ttpp af þess-
um jirðvegi sprottið blómaríkt og
lifandi trúarlíf. Bókstafurinn og
; harðneskjan hafa oröið í lægra
í lægra hlut, en feguröin og kær-
i leikurinn ltafa tekið hásætið. Og
þótt prestaköllum hafi fækkað á
intt, sem er samkvæmt insta eðli íslandi, þá hefir trúarlíf þar verið
Sparið
Línið Yðar.
Ef þér ðskið ekki að fá
þvottitin yðar rifinn og slit-
inn, þá sendið hann til þess-
arar fullkomnu stofnui.ar.
Nýtfzku aðferðir, nýr véla-
útbúnaður, en gamalt og æft
verkafólk.
LITIJN, HREINSUN
OG PRESSUN
SÉRLEGA VANDAÐ
og eftirlangan hans eða hennar
helgustti og dýrmætustu hugsjóna.
Sem færir frið og fttllnæging inn í
meövitund vors trúarlega sam-
battds við kærleiksríkan guð, og
leiöir ljós og bl issun inn í og yfir
alt vort trúarlega sálarástand, ef
svo mætti að orði komast.
Og svo, ef allttr einstaklinga-
fjöldinn, sem tnyndar söfnuði og
heildir í hvívetna, stæðu þaiinig á
en að þær séu haföar að hreintt óg í urinn Ileljji magri sé ekki beinlínis ]>essttm cijjin sannfæringar ov sjálf
beinu fjárplógsfyrirtæki, til þess
. að rýja grandalausan ett góöviljað-
att almúga af þeim fátt centum,
sem hann fær mtrlað saman í
skammdeginu, án þess þó að
nokkttr viti, hvert gróðinn geng-
ttr, ef hann er nokkut. Og hann
ætti sannarlega einhver að vera,
tneð því ránsverði, sem fólki er nú
stofnaður í þeim tilgangi, að \bnna
að útbreiðslu IIEIMSKRINGLU,
í þá getum vér ekki þeirra orða
j bundist, að hvetja alla væntanlega
| þorrablótsgesti til þess að koma
j.við á skrifstofu blaðsins. þeir,
Jsem ertt kaupendur Ileimskringlu
j og ekki hafa borgað hana fyrir-
jfram, geta þá
stæðis grundvelli í sínum trúartfn-
nm, — eru þá ekki sjálfsögð úr-
slit’ deilunnar þeittt megin, hjá ttl-
menningi, en ekki hjá prestunum,
nema fvrir trúar og sannfæringar-
fylgi altnennings ?
i mikilli framför. Og þegar maður
bettdir á aðra eins menn eins og
séra Valdimar Bricm, sem á orð á
hverri tungu og í hverjtt hjarta
þjóðarinnar, og tekpr <511 börnin
sér í fung, og kennir þeim sína
vndislegtt, litlu barnasálma, sem
ekki ertt minna meistaraverk en
mörg hans önnttr. Og svo presta-
skólakennara sérs Jón Ilelgason,
séra H. Níelsson og biskupinn, sem
nú er, þórhall Bjarnason, og lítum
yfir starf þessara manna réttlát-
ttm attgtim, — þá segi ég, með
mörgu fleiru, setn ég gseti bent á,
að trúarlífið heitna á íslandi hefir
aldrei staðið tneð fegri og göftnrri
blóma ett nú. það er umbætt, og
umbótamenn þessa tíma hafa fegr-
að það og bætt.
goldið andvirði
sett til þess að horfa á Winnipeg-i blaðsins. F.n hinir, sem ekki eru
Islendinga dansa. því matinn telj-j kaupendur, geröu vel í, aö kattpa
ttm vér að litlu, eins og hann var blaöið og borga það. *
Ileimskringla hefir það sér til á-
j gætis, að hún þorir að segja mein-
| ingu sína á málum þjóðar vorrar
j ög öllum öðrum málttm, hvað sem
skoðunum eða óskttm cinstakra
manna líðttr, og án tillits til af-
leiðinga.
Heimskringla er fólksins blað,
vakandi yfir velferð þess, framför
K a u p i
n g 1 tt !
v í II e i m s
á þessari síðustu samkomu. ts-
lenzks matar kendi þar einskis.
Áð vístt er oss sagt, að þar hafi
verið hangikjöt. En hafi svo verið,
þá hefir klúbbnum tekist svo kæn-
lega að fela þaö eða hylja, að
sárafáir af öllum gestafjöldanum
gátu orðið þess varir. Nema ef
hangið svínslteri (“Ham")' á að
teljast til þess réttar, sem alment ,
gengur á íslenzku máli undir nafn- °K réHindttm.
inu hangikjöt.
Sannleikurinn er, að framreiðsla |
því, að koma hér saman einu sinni 'matarins á þessti þorrablóti, bæði j
á vetri, til þess að kvnnast hverjir að efni og vöxtum, var til skamm- j
öðrum, og sameiginlcga að minn- ar.
ast hinna göfugu forfeðra sinna, og I Boröum var svo háttað, aö 8 J
þess alls, sem sérstaklega er ein- manns sátu kringttm hvert þeirra. .
kenni íslenzks þjóðernis. þetta átti Réttirnir á þcim voru þessir . — j
að vera til stuðnings fslenzku þjóð jKjöt á einum diski, 3 tegundir j
erni vestanhafs, og styrkja þjóð- (reykt svínslæri, soðið stórgripa- j
ernis hugmyndina með Vestur- kjöt og fuglakjöt), alt kalt, og |Undir borðum voru á þessu síð-
íslendingum yfirleitt. Ifuglakjötið í rifnum smátætlnm, j asta þorrablóti fluttár 3 ræður,
jdökkleitum, hörðttm og sýnilega j af þeim séra Fr. J. Bergmann (um
, nokkurra daga gömlum, — líkast ísland), Baldur Sveinssyni, að
j því, að levfum hefði veriö safnað stoðar ritstjóra I.ögbergs (um
saman frá hótelum og öðrum mat-
söluhúsum, til þess að gæða gest-
j untim á með sem allra. minstum
tilkostuaði. Brauð, smjörlaust, 2
j tegundir, eða tvílitt, ekki alveg
! nýtt, dg svo lítið af því, eins og
kjötinu, fyrir 6 manns, að illa var
ei-num bjóðandi, ef svangur væri.
Til smekkbaáis var illa súrt kál-
máladeilunni, eins og nú stendur
hér meðal Vestur-íslendinga innan
lútersku kirkjunnar, þá berst alt
að sama brunni. Nákvæmlega
sprottið alt ít’fi sömti rót. Vér eig-
um umbótafrækornið sáð í hjörtu
vor móðurkirkjunni á íslandi,
og höfttm orðið helgaðir og hug-
Ritað að Kristnesi hinu vestra
Bræðramesstt árið 1909.
ÞÓIiUNN J/riiNA
, JIKLOI Ax^Ll.I
þess skal getið, sem gert er : —
Alt átti að vera ram-íslenzkt :
Réttir, klæðnaður, ræður, kvæði,
og yfirleitt áttu þorrablót þessi
að vera endurskin af anda og
mattndáð forfeðranna í þess beztu
mynd. F,n aðal aðdráttaragnið þá
var þaö, að allir gestir blótsins
fengju snæöing alíslenzkra rétta. —
Og svo var auglýst í Heims-
kringlu, dags. 22. janúar það ár,
að tilhlutun Helga tnagra klúbbs-
ins, aö þann 29. satna mánaðar
yrði þorrablótíið haldið í Alham-
bra Hall hér f borg, og að það
vrði sú
Jón Sigurðsson, frelsishetjuna
miklu) og Dr. B. J. Brandson (um
; Winnipeg borg). Allar vortt þær
: liprar og hlutu lof áheyrenda. —
Kvœði voru einnig sttngin : ’“Til
jgestanna”, eftir II. S. Blöndal
j (endurprentaö), “Minni íslands”,
eftir þorst. þ. þorsteinsson, langt
! kvæði og snildarlega hugsað og
meti, af allra lélegustu tegund i kveðið, “Minni Jóns Sigurðsson-
(salad og blóðrófttr). Volgt vatnjar", tftir Steingrím Thorsteinsson
í flöskttm á hverjtt borði, til (gamalt), og “Minni Winnipeg
mikilfenglegasta átveizla, | var f flöskttm á hverjtt borði, til 1 (gamalt), og “Minni
sem nokkrtt pinni hef'ði verið höfð j þess að væta kverkarnar,- og aldiui borgar”, eftir þorst. þ. þorsteins- fallinn því, bæði
hjá Vestur-tslendingum. í auglýs- voru þar tvenskonar : gallsttrar j Son, einnig gott kvæði. I og alla alþýðtt, a
appelsínur og skemd soðepli (cok- j 6 ó el
ttig apples) af blegustu tegund, og Jl borðum,
svo fatt af þessu hvorttvegg t En kl. l efti
hj
ingunni segir meðal annars svo :
“ Meðal annars verðttr þar hang-
iS kjöt, magálar, rúllupilsur, súr
svið og alt annað islenzkt kj )t-
meti af beztu tegund. Sömuleiðis
islenzkur liarðfiskur, laufabrauð,
rúgbrauð, mysuostur, mjólkurost-
ur, skyr og rjómi, rattöavin, og
en það, sem
var ekki á
ftir miðnætti
margt annað góðgæti”.
I rjómt etnmg ; hann var
| á borðum. En kaffið afarslæmt,
jlitlum fingurbjargar bollttm. Ilefir
þar er og tekið frant, að ef sam- vist verið “Postum” kaffi, gert úr
koman hepnist vel það ár, þá brendum gulrófttm og brendu maís
megi fólk vænta þess, að á næsta - horni, eða öðrum slikum óþverra,
ári bæti Helgi ma«ri klúbburinn svo þetta “kaffi” var algerlega ó-
á matarlista sinn 1‘stirutn hval, ' drekkandi. Lemonaöi var og, —
sel-hreifum, æðareggjtim, riklingi, [ ganginum, sem vissi að danssaln-
fjallagrasa búöingi, morknum skyr ^ um — Með þessu er talinn allttr
hákarli, og máske fleira íslenzku maturinni sem fram var borinn
*ælgæti”. —
samantoldu, að ekkt var e tt ^
’ -v v * gerðist ktirr svo mtkill t hðt gest-
vtð borðin ,s
, , v anna, aö þeir toku til stnna raða,
Molðsykttr var goður og - *
, td, ... • - og skemtu ser með song og ræðu-
kaffibrauð, þo littð væn, og is-i !: * *
stykki fyrir
!sátu.
höldtim á
spýtur, meðan
þaö bezta IeIjln . ,.
j junga folktð dansaðt, og gekk svo
| fram um hríð, ttnz menn héldu
iTieim svangir, þyrstir og þreyttir,
eftir 6 til 7 klukkustunda uppi-
haldslattsar stöður eða ttmgang
ttm húsið sér til aíþreyingar.
Hvað attnars hafa ptestafundir,
harðar deilur og aliur þessi gattra-
gangur að þýða, sem er í því einti
attgnamiði, að ná séra F. J. Berg-
mann út úr kirkjtifélagitm, oghel/t
af öllu, að hantf Í' nafni drottins
hætti gersamlega við allan prest-
skap, þar sem ‘ekkert eða sárlítiö
tillit er tekið til trúarstefnu fólks
vors hér ? Séra B. B. Johnson, for-
seti kirkjufélagsins, spyr : Gettir
séra F.J.B. átt heima í kirkjufé-
laginu lengttr ? Hver á að svara
þessari spurningu ? IVIitt álit er,
að almenningur hafi jafnháan rétt
j til að svara því, hvort séra F. J.
‘ hættir við prestskap, ef hann er til
þess fús, að þjóna í víngarði drott
! ins, eins og prestarnir hinir. Ett
vitanlega, eftir grundvallar laga- kærleiksríkum guði
staf, geta þeir rekið hann að naín-
; inu til úr sínttm hirðahóp. Á öðr-
j um stað stendur hjá séra?B.B.J.:
“það er búið að gera nógtt mikið
ilt". Vitanlega er þar átt \*ið
j stefnubreytinguna í trúarflntningi
séra F.J.B., og það sem af henni
hefir leitt. Ilver er svo þessi
stefnubreyting, sem hefir gert svo
mikið ilt? það er “nýja guðfræð-
in. Og aílur almenningur veit
svona hér um bil, hvað sú breyt-
ing meinar. Og attla ég ekkert að
reyna að skýra það mál frekar.
Enda gæti ég fyllilega búist við,
að andstæðingar þessarar nýjtt
guðfræðiskenningar hér vestra
segðti, að slíkt væri ekkv fyrir ó-
lærða' alþ’éðtimettn, og í raun réttri
ætti enginn sauðttr úr gamalli
drottins hjörð lifandi vitund með
það, að minnast á hana, nema ef
vera skvldi til ills og bannfæring-
ar. En sökum þess, að ég er mót-
fvrir sjálfan mig
ið einstakir menn,
hvort heldur er í stjórnmálum j
þessa land.s eða trúarbragðamál- j
um, eigi megin part af fólDi, meÖ j
húð og ltári og allri þeirra sann-
færing, og megi svo hnýta þeim I
hverjtim aftan i annan, eins og
gömlum- húðarbykkjum, — svo j
j eigi þeir gömltt og vfsít og marg- j
reyndtt, að tevma alla lestina, en nægjulegur ræðumaður
strákarnér, sem ertt að vinna sig
uppí framann og frægðarsæti leið-
Modern Laundry &
Dye Works Co.,Ltd.
•3o7—3 15 II n i»* ve St.
WINNIPEO. MANITOBA
Phoues : 2300 og 2301
S. R. HUNTER&CO
Skraddarar,
189 Lombard Street
Búa til ný-mððins karl-
mannafatnaði eftir máli.—
Efni og vinnubrögð afbeztn
tegund, og alt ábyrgst að
vera jafngildi þess bezta
sem fáanlegt er í borginni.
Verðið er við allra hæfi. —
S. R. Hunter & Co.
189 Lombard ISt.
Telephone 1395.
ttna í httga og hjarta, áður enn
hann kvað upp úr eins og nú er
fram komið. Og því er miður, því
þegar gengið er út í þantiig lagað
stríð, þá þarf sál og líkami að
vera í fylsta fjöri og maöurinn
með ólanrað þrek. það er við
ramman rt-ip að draga, þar sem
er æfagamall bókstafur og eld—
gamlar venjur og siðalærdómur„
j því þrátt fyrfr alla galla og allan
ljótleik, sem nýrri tíma gcifugur*
mannsandi getur ekki hýst i helgi-
j dómi sinnar sálar, þá verða samt
J ætíð nógu margir til að halda með
j því og stríða fyrir það, og því
j lltíiri, sem það gera, þess örðugra’
I eiga nútíðar mannúðar og siðferð-
is hugsanir framgangs inn í með—
vitund og hjörtu þjóðar vorrar.
Spá mín er sú, að þessi nýrri
þegar vér snúttm oss að trú- stefna í trúmálum verði ráðandi
hjá allri íslenzku ]>jóðinni, — beri
sigur úr bvtum. því er það rétt
gert og sjálfsögð skylda fyrir
hvern mann, sem er henni í hjarta
s’nu hlyntur, að skipa sér undir-
merki séra Friðriks J. Bergmanns.
það er engin hætta á, að þessi
umbótastefna deyi út, þó lífið
fangnir af álirifttm þess manns, |yröi kvalið úr séra Friðriki, annar
sem t-g gíit iim, að ætti ítak í I mundi rísa upp, eða umbótamenn.
hverjtt mannshjarta af allri ísl. hér verða sér í útvegum með ann-
þjóðinni. Allur fjöldinn af fólki an leiðtoga. En það er rétt, að-
voru hér, hefir þráð umbætur, — (slá járnið, meðan það er heitt, —
þráð fagran, mildan og kærleiks-
ríkan kristindóm. þráð, að mega
strika yíir í hjarta sínu alt, sem
cr ljótt og ósamrýmanlegt góðum, I Vestur-íslendingar ekki til. Og
hann er þjóðílokki sínum til sæmd-
ar, hvar sem nafns hans er getið.
að fylgja þessum leiðtoga meðati
kostur er til og vegur stendur op-
inn. Betri og göfugri mann eiga
j Af þesstim orsökttm myndaðist
i ('nítara söfntiðiir hér meðal vor
j vestra. Og í hreinasta og insta
eðli s»nu mætti metð réttu kalla þá
umbótamenn í trúarbragðalegtt
tilliti. En þeir áttu ekki því láni
j að fagna í upphafi, þegar þeim
reið mest á, að diga slíka leiðtoga
sem vortt nógu hæfir til að þekkja
kröfu hjartans og þrá trúarinnar.
Eða með öðrum orðum : þeir
Fréttabréf.
(Frá fréttaritara Ilkr.).
það var rangnefni, að kalla sam-
komu þessa þorrablót. Hún
heföi átt aö neínast þaö sem hún
var : Miðsvetrar danssamkoma
Af þessu er það sjá- 'af hérlendum matsveinum, og ekki ungra íslendinga í Winnipeg.
kunnu ekkj að fara tneð efnið, sem j
þeim var á hendur falið, til þeSs
það gæti borið víðtáikan og bless-
unarríkan árangttr. ]>eirra kenn-
j ing heíir öll verið of huggunar-
i snauð og stríði 1 1 vndin, — vegna
mótspyrnunnar sjálfsagt að nokk-
ttru levti. — Svo læt ég úttalað
tim það mál.
En ég sný mér að endingu að
leiðtoga nýjti stefnunnar, séra Fr.
J. Bergmann. Sjálfsagt geta Vest-
ur-ískndingar 7á engan bent að
flestum kostum frægri og betri
mann. Hann er búinn að vinna, og
er líklegur til að vinna þjótbnni
hér frægð og álit í gegn ttm verk
sín og framkomtt, svo lengi, sem
vér fáum ltans að njóta. Og f
kennimannsstöðunni, sem prestur,
hefir hann alla tíð verið talinn hér
fremstur, sem aðlaðandi og á-
Hann er
enginn styrjaldarmaður, og hver
maður, sem hefir glögt auga og
toganna, eigi að reka á eftir, og | næma tilfinning, getur séð, að
sevja til, ef reiðingttrinn raskast, þetta stríð, sem hafið er á móti
svo ekki snarist alt um hrygg, — 'honum, fær ákaflega mikið á hann,
þá er það, að mér kentur til hug-
ar, að serj'i álit mitt um það,
hvernig þessi svokallaða “nýja
gtiðfræði", sem ég vildi mega kalla
mildari, tbðari og bjartari guð-
veiklar heilstt og getur stytt lífs-
stundir hans, ef hattn er eínn lát-
inn bera alla byrðina. það er eng-
inn eft á því, að séra Friöfl.k hefir
leng*i barist með umbótahreyfing-
MARKERVILLE, alta.
10. febr. 1999.
Eftir mánaðamótin síðustu skiftii
urn veðuráttu til lakara. Frost-
hátt og stormkuldi, en snjófall
ntikið. Sleðafæri nú orðið
gott, enda eru menn nú önnumt
; kafnir að draga að sér skógarvið,
j hey, og timbur frá sögunarmyll-
t um.
Herra Stephan G. Stephansson
kom heim úr ferð sinni 6. þ.m.
t Haföi hann ferðast um flestar ís-
lenzktt bygðirnar i Manitoba og
Dakota, og haft yfir 30 satnkomutr
víðsvegar, víða vel sóttar.
Ilið bezta lætur hann yfir við-
tökum og risnu íslendinga, og lýk-
ur lofsorði ét framkomtt þeirræ
gagnvart sér. Ilann er hress og
glaður eftir ferðalagið, sem hann?
segir að hafi farið betur rneð sig,.
en hann gat búist við.
Við sveitungar hans erttm glaðir
yfir því, að sjá hann heim kominn
heilan heilsu, og segjttm hann
hjtrtanlega velkominn.
Land til sölu
hjá undirskrifti'ðuim, umgirt ntieð
bygigiiagum. Hross og gripir, 28 tiL
30 t'Ons af heyi, heyvélar, sleði o.
fl. Gott vi/rð, góöir skilmálar. —
Grípið tækifærið.
þ. HJÁLMSSON,
tf. Otto P.O., Mau,-
<