Heimskringla - 12.08.1909, Blaðsíða 4

bin 4 wtNNlPKfV, 12 AotffWMMO,
nsnisiciuNO. r; m
■%*

Sára Pjörn skarst þá í Loik ojr ætl-
aöi aö hjálpa þeím úr bobbanvtm.
Hann stóS á fætur og sag5i :
“má ég spyrja, hvort ‘Robert’s
Rulæs of Order’’ gilda hér?’’ Hon-
um var sagt, aö svo mundi vera,
og fengnar þœr fundarreglur, því,
til allrar ólukku, haföi einn fund-
armaður þær í vasanum. Hann
fór svo aö blaða í þeirn, en skýrði
aldrei frá niðurstöðunm, því þar
er ákvæði, sem algerlega tnátaöi
haivn. það er þariskýrt tekiö íratn,
að í þeim félagskíip, sem engar
fundarreglur hafi fyrir því, aö at-
kvœðagredðsla skuli fara iframi með
naifniakalli, þurfi meirihluta at-
kvæða á fundi til þess nð sam-
þykkja, að atkvæðagredðsLan skuli
fara fram á þann hátt. Knda er,
heJd ég, flestum kunnugt um þaö
að það er ekki siður að viðhafa
nafnakall viö atkvæðagreiÖslu
nema á þingum og á þeim fundtim
setn erindrekar mæta á, með öör
um oröurn : á “delegate conven
tions’’. því veröur því ekki nedt
að, aö virskuröur forsetans í þessu
efn,i var réttmætur.
Atkvæðagreáðslan fór fram
vanalega,n hátt, og greiddu 115 at
kvæöi með tillöigunni, en 72
mó>ti.
Og í þessu sambandi ætla ég að
leiðrétta þaiin skilning, sem sumir
kunna að draga út úr grein dr
Brandsonar, að minnihlutinn lia
venð hart Leikinn og ekki noiið
réttar síns á fundinum. Ilafi um
nohkurt ranglæti verið að ræð,
er eðlilegt að menn kenni foisetan
um að mestu leyti um þaö. 1
ég neita því afdráttarlaust, að íot
setinn hafi beitt minmhlutann
nokkurum ójöfnuði. í stuttu má
er þetta að segja um framkom
forsetans : þegar séra Kristiliu
var að halda fyrstu ræðu siaa
var forsetanum tvisvar bent
það, að hann væri kominn út frá
efninu, en hann lofaði þó sért
Kristni, að halda sínu striki. þeg
ar um breytingartillögu séruKrist
ins var að ræða, úrskurðaði hann
að hún kæmist að. Og þegar um
atkvœðagreiðsluna var að tæða
úrskurðaði hann, að engmn a:tti
beimting á nafnakalli. þetta e
það eina, sem kom til kasta íor-
setans. Fyrsti úrskurðurinn va
tilslökun við minnihlutann. Anna
úrskurðurínn, og þaö sá eini, sem
gerður var með aðstoð þtirra
prestanna, var algerlega r.inguií,
en var þó minnihlutanum í vil
svo þar er ekki nein ástæða held-
ur fyrir hann að kvarta. Og ég er
þegar búinn að sýna, að úrskurð
ur hans viðvíkjatKli nafnakallinu
var algerlega réttma«tur, og því er
engin ástæða til, að setja út
hann. Ilr. Brandson sogir, að það
hafi ekkert verið því til fyrirstöðu
að atkvœöagreiðslan færi íratn
meö nafnakalli. F.n ég held mér
hafi tekist aö sýna þaÖ, aö al-
mennar fundarreglnr hafi verið
því til fyrirstöðn. Og allir munu
held t'g, kannast viö, að þaö htfði
verið óréttlátt af forsetanum aö
hrjóta fundarreglur, til þess aö
láta þetta eftir minnihluhanum.
þegar forsetinn hafði skýrt frá
því, að tillagan hefði verið sam-
þykt, bar II. Hermann fram svo-
hljóðandi yfirlýsingu :
“Með af því að atkvæða
*“greiðsla hefir í dag farið
“fram um það, hvort Oardar-
“söfntKður ætti að rífa sig út-
“úr kirkjufjelagi voru, og af
“því aö meiri hluti atkvæöa
“sijfnuðinum er með því
“að söfnuðurinn slíti sig útúr
“kirkjufjelagi voru
“•þá lýsum vjer, scm nú er«m
“í minnihluta í þessu máli
“en viljum halda áfram að
“standa í kirkjufjelagtnu yfir
“því, að vjer erum og höldum
“áfram að vera sá rjetti Gord
“ar söfmiður, og stöndum
“kirkjufjelaginu framvegis und-
“ir reglum þess og lögum".
“1 nafni minnihlutans,
“H. Hermann,
“Gardar 12 July 1!X)9”.
þessi yfirlýsing var auðvitað út
í hött. Hún hafði auðsjáanlega
verið 'btiin út í þeiim tilgangi, að
nota hana, ef brcytiingartillaga
séra Kristins hefði verið horin
upp til atkvæða og verið feld.
það hefði þá mátt hafa þetta sem
grýlu á menn, og reynt hefði þá
auðvitað verið að telja mönnum
trú um, að með því að fella þá
tillögu, hefðu þeir nentað safnað-
arlögum sínum, og þvi héldi rrwnni-
hlutinn öllum eignunum. En eins
og sakir stóðu, hafði hún hreint
ekki við neitt að stvðjast. Samt
var hún látin “gossa”. I fyrstu
var enginn skrifaður umLir yfirlýs-
inguna, en þegar forseti henti Mr.
Hermann á þ<ið, bætti hann strax
úr því með því að skrifa sitt eigið
nafn undir.
Annaðhvort verður maður að á-
líta að þeir, sem voru á móti því,
að söfnuðurínn segði sig úr
kirkjuféhtgimi, hafl verið búnir að
halda fund áín á meðal og fela
Mr. Hermann á hendur, að bera
fram þessa yfirlýsingu fyrir sína
hönd, eða maöur verður að álíta
að hann hafi tekið bessaleyfi til
þess að tala fyrir þeirra hönd.
Bæði er það, að Mr. Hermann er
svo merkur maður, að hdð síðara
er óhugsanlegt, og svo var þessari
yfirlýsingu ekki mótmælt af nein
um af hans flokki. Kg geng því út
frá því sem sjálfsögðu, að hann
hafi haft umboð frá þeim flokki
og þá um leið frá séra Kristni
sem helzta manni í þeim flokki
til þess að bera fram þessa yfir-
lýsingu. Með því var séra> Kristinn
að fylla flokk þeirra, sem hé-ldu
því fram, að minnihlutinn vœri sé
“rétti Gardar-söfnuður”. það var
því hálf skringilegt, þegar séra
Kristinn, strax á eitir þessu, stóð
á fætur, og, án þess að méitmæla
þessari yfirlýsingu nokkuð, dró
U'pp tir vasa sinum og las upp
uppsagnarbrcf stílað til “Gardar
safnaðar” á þessa leið :
“Til Gardar safnaðar.
í tilefni af því að ég álít að eg
hafi fengið fullnægjandi bendingu
um það frá söfnuðinum, að kenn
ing sú er ég flyt, sé meirihluta
hans ógeðfeld, leyfi ég. mér hér
með að segja söfnuðinum upp
þjónustu minni með 12 mánaðn
fyrirvara, eins og fram ,var tekið
köllunarbréfi því, er tnér var sent
óski söfnuðurinn eftir því, að sá
fyrirvari sé styttur eða með ölltt
afnuminn, mun ég að sjálfsögðu
taka þá ósk til greina.
Að Gardar í Norður Ilakota.
12. júlí 1909.
Kristinn K. ÓLaJson
F.í minnihlutinn á fundinum var
“sá rétti Gardar-söfnuður”, þá
var þessi uppsögn auðvitað stíluð
tdl hans. Hann átti það þó sann-
ar]ega ekki skilið, að honum væri
sagt upp, eftir að hafa fylgt presti
svona vel að málum. Fnda var
tilgangurinn auðvitað, að segja
hinum upp. Kn það var samt illa
gert af prcsti, að vekja minnihlut-
ann með þessari uppsögn svona
hastarlega af þeim sæta augna-
bliksdraumi, sem hann haffti verift
að dreyma út af yfirlýsingu Mr.
Ilermanns, að hann væri sá rétti
Gardar-söfnuður og héldi öllum
eignunum.
Kundi var slitið á vanalegan
hátt með því að syngja sálm, en
áðnr en séra Kristinn las upp
sálmittn, bað hann minnihlutann
að bíða_ f kirkjunni eítir að hinir
væru tarnir út.
Hér endar sagan aí safnaðar
fundinum, en vegna þess að dr.
Brandson heldur sögunnd um mál
þefcta lengra áfram, ætla ég aö
reyna að rekja söguna eins langt
og hann.
Á fundinum, sem minnihlutinn
hcl't á eftir safnaöarfundinum, v«r
kosin fimm manna nefnd til þess
að hugsa. Verkefni þeirrar tvefndar
var aö ráða fram úr því, hvernig
miinnihlutinn ætti að snúa sér i
þessu máli, því sjálfsagt var, aö
minnihlutinn, með prest í broddi
fvlkingar, geröi uppreist á móti
vilja meirihlutans, þó það þýddi
klofning safnaðarins.
fl/g veit ekki, hvernig séra Krist
inn réttlætir þessa framkomu sina,
en. óneitanlega var það í alla staöi
ótilhlýöilegt af honum, aö nota
kirkju safnaðarins til þess aö
haldai þar fund í þeim eina til-
gangi, aÖ vinna aö eyðilegging
safnaöarins, og þ:iö á meftan hann
gat átt von á, aö eiga eftir að
>jóna söfnuftinum í hoilt ár. Og
ef leikmaður hefði átt í hlut, er
hætt viö, að einhver jum hetöi fund-
st, aö hér væri það oíurkapp en
ekki kristilegt hugariar, sem orö-
iö heffti ofan á. Kn séra Kr. lét
ekki þar við sitja. Daginn efitir hélt
hann fitnd með ncfndinni, og þá
kom þeim saman um, að rétta að-
ferftin væri sú, að fá sem ílesta til
tess að segja sig úr söfnuðinum,
og ef nógu margir fengjust til
icss, þá að mynda atinan söfnuð.
Svo skrifaði séra Kristinn út úr-
sagnarbréfin fyrir menn að skrifa
undir. ltg hefi séð þau <>11, og eru
>au öll oins, og öll skrifuö af séra
Kristinn.
Svo fóru nefndarmentiirtiir í
kring með þessi bréf til þess að
vtna undirskriftum, og s é ra
Kristinn keyrfii líka út
i 1 þess að fá menn til
> e s s , a ð s e g j a s i g ú r
Gardar söfnuði, j>oim söfn-
ðd, sem hann var vígðiir tdl, og
hann þjónar, og geldur hon-
um kaup, leggur honum til hús-
æfti og hefir farist prýöilega við
ann frá fyrstu. þetta var sótt af
svo rniklu kappi, að ekki var svif-
st að slíta þati helgustu bönd,
sem mannf'élariö jækkir, og í þó
nokkurum tilfellum var brot af
fjölskyldu fengið til J>es.s aö segja
sig úr söfnuftinum. Maður og
kona, foreldrar og börn, bræöur
og systur, hafa verið sett hvað sagfti sig úr kii'kju'félaginu og
upp á móti öðru og óáhœgju kom- þahgaö til I/úters-söfnuöur Var
ið inn á heimilin. Alt, þetta hefir j stofnaður. Sjálfsagt hefir hér
verið unnið kirkjufélagínu til dýtð- samt ekki um neitt fljótræði verið
ar, og til þess að láta ósigur þess að ræöa, þó alt sýndist henda til
í bygötnnd vera minna áberandi og j þess, aö meðhaldsmenn kirkjufé-
sýnast minni. Skyldi engum fatm- jlagsdns teldu sér sigurinn vísan
ast þetta nokkuö langt geugið, ' saínaöarfundinum.
Framkomu séra Kristdns í jæssu
efni finst mér ómögulegt að af-
saka með öðru en því aö segja,
að hann hafi gert það, sem hann
þegar ekki er um sáluhjálpai-at-
riði að ræða ? Skyldu allir álita
þetta guði þókuanlegt verk ?
Og í þessu sambandi er tétt að
geta þess, að séra Björn var hefir gert, í lljótræði. Fyrir fund-
staddur í húsi séra Kristins dag- mn var hann búinn að mælast túl
inn, sem þessi nefnd hélt sinn fund þess við forseta safnaðardns, að
þar og ákvarðaði að stíga þetta segja sig ekki tir söfnuði á fundin-
spor. Honum hefir því að sjálf- um, þó hann yrði í minnihlu'ta,
sögðu verið boðið á þann fund og heldur bíða og sjá, hvorti hann sæi
vedtt málfrelsi, og }>að án nokkurr- málið þá ekki í ögn öðru ljósi.
ar mótspyrnu. líg geng út fráþvi, !Viö aðra hafði hann haft lík um-
að hann sem forseti kirkjufél. hafi mæli. Og í fundarbyrjun skoraði
lagt blessun sína yfir það, sem jiví forseti safnaðarins á alla, að
þar var gert, og álíti Jyað heiðar- segja sig ekki úr söfnu&inum á
Lega framkomu hjá prcstum kirkju- j>essum fundi, hvernig sem færi.
télagsins, að vinna að klofning Samt, þegar séra Kristinn er orð-
j>eirra safnaöa, sem þeir þjóna, á inn, í minnihluta, dregur hanti taf-
mcðan þeir eru launaðir af söfn- arlaust upp úr vasa sínum skrif-
uftinum, Nú vantar því ekkert lega uppsögn til safnaftarins, og
annaft, en að “Sameiningin’’ lög- J>etta spor hefir hann því stigiö
helg.i þetta, svo }>að veröi meö köldu blóði. Svo sýndist ekk-
vdðtekdö sem “réttmæt stefna ert Liggja á, aö mynda nýjati söfn-
kirkjufélagsins”, til leiðbeiningar uð, því hann kemst ekki inn í
hinum prestum kirkjufé-lagsins, ef kirkjuíélagið fyr en á naista þingi.
}>etta mál kynni að koma Kinnig fanst sumum, að séra
upp í öðrum söfnuðum. því trú- Kristinn heffti gjarnan mátt láta
legt er, að yfirstandandi árgangur þetta bíða á meðan hann var þjón-
“Sameiningarinnar” verðj af andi prestur Gardar-safnaðar og
1 næsta kirkjuþingi einnig gerður að var launaður af þeim söfnuði. Kft-
trúarjátningu, eins og síðasti ár- ir þá ræðu, sem hann hélt á fund-
gangur var gerður af jfanginu í inum, hefði það líka litið hetur
sumar. j út, ef hann hefði beðdð Jxmgaft til
Á föstudaginn eftir safnaðar- miinm'm hefði gefist kostur á, að
fundinn, eða l(i. júlí, var fundur sÍá ÞingtíÍSindin oll, svo livorki
haldinn í skólahúsinu á Gardar, hefSi wrif> um rangfærslu á gjorð-
og þá var Lúters-söfnuður mynd- um l>,nKs,ns um œsin*u aíS
aður. Og, eins og viö mátti bú- ræ8a’ Hann hef&1 l>a 1>ÍI tru
ast, sat séra Kristann á þeam á, síttu mateíni- aö hann Þyr6ia®
fundi og var í ráðum með. jbl8a jata, menn dæma um það
1 með koldu bloði 1 þeirri vissu, að
Sunnudaginn á eftir var messaö þá mundi fólki viröast svo aö-
í kirkjunni, og þá lagðd séra gengiLegt aö ganga inn á aö trúa
Kristinn út af Matt. 10, 34—35 og á síðasta árgang “Sameiningar-
Jóh. 14, 27. Aö endaðri guðsþjón- mnsir" eö-a þogjn, að hans flokkur
ustunni gæddi hann mönnum á tnundi vinna glæsilegan sigur. það
því, að lesa upp nöfn J>eirra, sein er jíka talsvert ábyrgðarmál fyrir
segði sig úr söfnuftimim. Tala },ainni ag koma mönnum til þess,
J>eirra nafna var 108. Ivn þess her svo a.g segja umhugsunarlaust, að
að gæta, að margt af því er börn, fleygja frá sér öllum safnaðareign-
sem eru rétt komin yfir fermingu, nnnmi _ kirkjunnd, kirkjugarðin-
og í þaö minsta þrent af því, sem nm Qg prestshúsinu, — því það er
sagfti sig ur söfnuftiniim, hefir aldr- en,jrinn rninsti vafi á því, afi J>eir
ed staftiö í Gardar-söfnuði. Ivent ern þar algerlega búnir aö fyrir
af því sótti samt safnaftarfundinn g,era rétti sinum.
og greiddi atkvæfti á móti því, aö 1
söfnuðurinn segöi skilið viö I Mí‘r er ómögulegt aö hugsa mér
kirkjufélagiö. það var því hrein- svo ®»tan fiokksmann, aft hann
legra, að segja sig úr söfnuftinum, reym aö réttlæta J>aÖ, aö séra
fyrst þaö var aö ganga í þann Kristinn hefir, á meðan hann er
nýja. þjónandi prestur Gardar-safnaöar,
, , , 1 notaö þann tíma, sem söfnuðurinn
% hefi ekk. fyrir mer skyrsluna, bof honum f tfJ jK.ss aö
m logð var 1 sumar fynr k.rkju- f ja fram ' alla siria lífs
ngmð, yfir tolu meðL.ma Gardar- sálar kr;LÍ,Ui t.l að
safnaðar. Kn^skyrsLan, sem logö eyðjle ja söfn„ftinn. Bér er um
svo stórt brot að ræða, að hann
var fyrir þingið í fyrra, gaf tölu
fermdra safnaðarlima sem 315.
Síðastliðið vor voru yfir 20 börn
fermd, og tiltölulega fáir hafa dá-
ið á árinu. Talan í sumar hlýtur
væri rækur frá söfnuðdnum fyrir
varalaust samkvæmt landslögum,
og þá hlýtur aö vera um býsna
, , „ , . , . stórt siöferfiislegt brot aö ræöa
þvi aö hafa venð aö mansta kosti HvafS mundu Gardar-búar, til
330. þaö verður þvi tæpur þr.ðj- dæ1ni halda um forseta telefón
ungur, sem pngið hef.r ur sofn- f(,]a si ef hantli á nw.ftan h<inn
0» í a10þe,m T* ,e l ’>ema heldur því embætti, kevrfti hús úr
um 80 yhr 18 ara að aldn. |húsi t/þeSS aS fá menn til aö
Nú er, held ég, sagan komin öll, taka talsímann burt úr húsum
en áður en ég skil við J>etta mál, sínum ? Iætt mundi mönnum
ætla ég að lýsa yfir sem hrednum 1 ganga að fella dóm.í því tnáli. Kn
og. beinum heilaspuna og ósann- hver er munurinn ?
indum þeirri kerlingarsögu, sem j Omo k t er m-r aB vera vini
dið svo mikið á lofti af mínum dr. Brandson samdóma
ýmsum 1 Gardar-bygð, að þessi um ^ afi þafi s-, heill.ava.n.legra
leikur væri gerður að ems 1 þeim f rjr byK5ina, a8 ha£a tvo söfnuði,
tilgangi, að hafa séra Kristin starfa ftfi s a m a m á 1 .
burt. Kg stend betur að vígi en j e f ni„ heldur eu eins 0 þaö áS.
í
flestir aðrir, að vita sannleikann . nr var m.r var ,ekki áfinr nm
þe.ssu efm, og ne.ta því hiklaust .,u jnnbyrfiis ósamlyndd að ræöa
og það hefði aldrei til }>ess komið,
ei séra Kristinn hefði tekið rétt í
strcnginn. Ilann hefði getað hald-
ið áfram að vera prestur safnað-
arins og prédikað eítir sínu höfði
ein.s og hingað til. Menn hefðu }>á
ið starfa bróð-
urlega saman að kristindómsmál-
um í bygðinni. Kf minnihlutinn á
kirkjuþingi hefir misskilið gjörðir
þingsins, þá hefði ekkert veriö
auöveldara en aö loiöré>tta Jxiö á
næsfca þingi. Séra Kristinn heföi
og afdráttarlaust, að J>essi. áburð-
ur sé sannur upp á einn ednasta
if þeim mönnurn, sem }>etta var
borið á brýn. Ég hefi áður skýrt
frá þeirri yfirlýsingu, sem .Gamal-
íel þorleifsson gerði fyrir hönd
mririhlutans í þessu efni, og ég alUr halditS áíram
tek það aftur fram, að hun var
gerð í einlægni, og að }>að er al-
«g að ástæðulausu að nokkur
rengdr hana. það var séra Krist-
inn sjálfur, sem fvrstur hreyíði
>ví, að hann yrði að íara, og það
er ÍJjótræði hans afi n,ja npp , ^ ^ fyrir því, að það
sofnuftmum og st.fm hans mnm | rt) OR heffii hann þá orSis
um að kenna, að hann verður að mounum ka,rari eu 4ðuri Qg ef til
fara' jvill getað unnið það, að söfnuður-
Mér finst, að maður í glerhúsi ínn allur gengi þá aftur inn í
.sé farinn að kasta steÍTium, þegar j kirkjufélagið. Rn mér finst, að
minnihlutamenn eru að hera hin- | meft því spori, . sem hann nú hefir
utn á brýn, að J>eir hafi skelt þess- j sfcigið, sé hann að viðurkenna, að
um fundi á, á meðan fólk hafi v,er- minnihlutinn á þingi hafi Jagt réfct-
ið æst. Mér finst æsingin öll haifa 'an skilning í samþyktir Jnngsins,
'erið hinumegin. Og óhræddur . og því sé ekki um leiðréfcting á
>ori ég að segja, að I.úfcer-söfnuð-! neinum misskilningd að ræfta. AU-
ur væri miklum mun m'nni ir, sem ekki séu stefnu “Samein-
eða alls ekki til, ef mn ingarinnar” samþykkir, hafi verið
enga æsingu af hálfti minnihlutans ! gerðir rækir, nema þeir gengju inn
hefði verið að ræða. Kða skyldi j a að Jægja. Höfðatölunni sé samt
engum öðrum en mér finnast, að nauðsynlegt að halda, og því sé
um fljótræði hafi verið að ræða í mestur sigtirinn, að fá menn til
sambandi við gerðir mi,nn,i'hlu'fcans j að }>egja og koma í veg fyrir, að
i söfnuöinum ? Tvær vikur voru nokkur gangi út. þess vegna sé
liönar frá því, að skoðattir minni- j nm að gera, að halda dauðahaldi
hlutans á kirkjuJ>in,ginu,vortt gerð-jí alla þá, sem ann.aðhvort séu
ar rækar og þangað til Gardar- jstefnu "Sameimng'arinnar” sam-
söínuður sagfi'i sig úr kirkjuíélag- j Jiykkir, eða unt sé afi kúga til afi
inu. Kn að eins fjórir dægar voru j þegja, og því hafi þetta ekki mátt
liðnir frá því, að Gardar-söfnuður ! híða. A engan annan hátt , er mér
unt að gera mér frumkomu »éra
Kristdns að nokkuru leyti skdljan-
lega. Og jafnvel þá get ég ekki
skilið, hvers vegna hann gat ekki
baldið áfram að þjóna söfnuðin-
um, þó söfnuðurinn stœði utan
við kirkjufélagið. Kirkjufélagið
befir, sem edtt af sínum œtlunar-
verkum, að vinna að heiðingja-
trúboði, og ég v,eit, að séra Krist-
inn yrði fús tdl að prédika fyrir
henöingjum. Hafa þessir mcnn þá
spilzt svo vdð það að standa í
kirkjufélaginu, að J>eir séu orðmr
verri en heiðdngjar ? Kf svo er, cr
það naumast hættulaust, að
sfcanda í }>eim félagsskap. Annars
finst mér, að séra Kristinn hefði
mátt vera íeginn, að fá að pré-
dika sem lengst yfir þessum villu-
rafandi sauðum, til }>ess að geta
sýnt þeim vdllu síns vegar. Kða
hafa }>eir meö því aö ganga ur
kirkjuf'élaginu drýgt þá s-ynd, sem
aldrei verður fyrirgefin, svo þeim
sé ekki viðreisnar von, ? Kf það
er ekki, þá hlýtnr það að vera
hitt, að hann álíti, að þessdr metin
séu nú farnir að skilja greiniilega,
hvað kirkjufélagið sé að fara, og
því muni þeir aldroi vinnast til
baka þangað. Og ef edma markmið
prestanna er aö vinna menn inn í
kirkjufélagið og halda }>eim þar,
þá er betra verksviö til þess á
flestum stöðum öðrum en Gardar-
bygð. Knda líka hefi ég heyrt,
að séra Kristinn segi, að
það sé hlægilegt, hvað margir þar
séu farnir að heimta að fá að
hugsa, og sumt af því rnenn, sem
aldrei hafi hugsað áður.
Kn ef það er samviz.ku-
spursmál, að prédika ekki
fyrir neinum öörum en þedm,
sem annaðhvort standa í kirkjufc-
laiginu eöa þá eru algerðir heið-
ingjar, finst mér að forsoti kirkju-
félag&ins ætti að hedmta það af
öllum prestum þess,1 að þeir á
undan hverri prédikun geri yfirlýs-
ingu edtthvað í þessa átt :
“ Ég verð að biöja alla, sem
ekki trúa á síðasta árgang “Sam-
einingarinniar” eða eru ekki algerð- i
ir hedðingjar, að gera svo vel að
ganga út, þvf samvizka mín og
stefna kirkjufélagsins leyfa mér
ekki að prédika fyrir neinum slík-
um”,
Hjálmar A. Bergman.
Bókalisti
N. Ottenson’s,—River
Park, Winnipeg.
Afemgi og áhrif þiess, í b. 9.10
Ivggert ÓlaJsson (B.J.) ... 0.15
Gönguhrólfs rímur (B.G.) 0.20
Huigsunarfræöi (K.B.) ...... 0.15
Huldufólkssögur, í ba'ndi,... 0.35(5)
Höfrungahlaup ...... ... 0.15
Jón ölafssonar I.jóðmœli
í skrautbandi ........ 0.60(3)
Kristinfræði 0.45(2)
Kvæði Hannesar Blóndal 0.15(2)
Málsgreinafræði ... ,..... 0.15
Mannkynssaiga (P.M.), í b. 0.85(5)
Mestur í heimi, í b..... 0.15
Pæssíusálmar, í skraufcb. ... 0.50
Olnbogaibamið .......... ... 0.15
Prestkosningin. Leikrit, effcir
þ. E., í b. „/„. ...... 0 30
I/jóö»bók M. Markússonar 0.50
Friftþjófs sönglög ,„ ..... 0.50
Ritreglur (V. A.J, í b. ... 0.20
SáLmabók, í h. ... ... ... „, 0.55
Scyfcjáti æíifatýri, í b. ... 0.35(S)
Siðfræfti (LI. II.), í b. ... 1.10
Stafsetningarorðbók, í b. 0.30(3)
Sundreglur, í b. ... ,„;+„ ... 0.15
ÚtiLagumaiifliasögur, í ,b. ^ 0.45
Útsvarið. Leikrit, £ b, 0.35(2)
Verfti Ljós ...1...; ...... 0.15
Vestan hafs og austan. þrjár
sögur, eftir E. H., í b. 0.90
Víkingarnir á Iláloigalandi
eftjr H. Ibsen ......... 0.25
þjlóðsögiur ó. Davíöss., í b. 0.35(4)
þorlákur helgi ... ..... 0-15
þrjátáu æfinfcýri, í b. ...... 0.35(4)
Ofurelli, skálds. (E.H.), íb. 1.50
Tröllasögur, í b.......... 0.30(4)
Draiigasögur, í b. 0.35(4)
Ólöf í Asi ...... ...............0.45(3)
Smæliin'gjar, 5 sögur (K-H.)
í txundi .............. 0.85
Jómsvíkinga og Knytlinga
saga, útg. í Khöfn 1828
1 vönduöu bandi (aðeins
fá eintök). Póstgj. lOc 2.00
Skemtisögur eftir Sigurð J.
Jóhannesson 1907 ... 0.25
Kvæði eftir sama frá 1905 0.25
Ljóðmæli eftir sama. (Með
mynd höfundarins) Frá
1897 ..........!....... 0.25
Tólf sönglög eftir Jón Frið-
finnsson .............. 0.50
Grágás, StaðarhóLsbók, í
skrautbandd ........ : 15) 3.00
Sturlunga, Part I. Úitgefiin í
Khöfn af K. Kaalund
í bandi „. (20) 4.50
Nýustu svenskar Musik Bœk-
ur, útg. í Stockholm :
Svenska Skol-Qvartefcten ...0.60(5)
20fce och 27de Tusendet Sv.
Skol-Qvartetten ............ 0-60(5)
Dam Kören .................... 1.00(5)
Normal-Siatng'bok ............. 0.50(5)
TölurtDar í svigum aftan viö (og
fnajmain viö þar sem póstgjald ex
meára em 9c) bókaverðiö, merkja
póstgjal'd það, sem fylgja verðux
pönitun utanbæjarmaninia.
N. OT.TENSON.
2 Bækur
Gefins
FÁ NÝJIR KAUP-
ENDUR AÐ HEIMS-
KRINGLU SEM
BORGA $2.00 FYRIR-
FRAM, OG ÞESSUM
BÓKUM ÚR A Ð
VELJA : —
Mr. Potter frá Texas
Aðalheiður
Svipurinn Hennar
Hvammverjarnir
Konuhefnd
L a j 1 a
Robert Manton.
Alt góðar sögur og sum-
ar ftga:tar, efnismiklar,
frððlegar og spennandi.
Nú er tfminn að gerast
kaupendur Hkr. Það
ern aðeins fft eintök eft-
ir af sumum bókunuin.
Ileimskringla
P.O. Box 3083, Winnipeg
Department of Agnculture and Immigration.
MANIT0BA
þetta fylki hefir 41,169,089 ekrur laflAs, 6,019,200 ekrur eru
vötn, sem veita Landinu raka til akuryrkjuþarfa. þ»ss vegna
höfum vér jaf'nan nœgan raka til uppskeru trygginga r.
Ennþá eru 25 milíóndr ekrur ótneknar, sem fá má með heim-
ilisréitti eöa kaupum.
lbúata;a árið 1901 var 255,211, nu er núm orðin 400,000
manns, hefir nálega tvöfaldast á 7 árum.
Ibúatala Winnipeg borgar árið 1901 var 42,240, ein nú uw
115 þúsundir, hefir me-ir en tvöíaldast á 7 árum.
Flutningstæki eru nit sem næst fullkomin, 3516 mílur járn-
brauta eru í fylkinu, sem allar liggja út frá Winni'peg. þrjár
þverlandsbraiuta lestdr fara daglega frá .Wininipeg, og innan
fárra mánaða verða þær 5 talsins, þegiar Grand Trunk Pacific
<>g Canadion Northern bætast við.
Framför fylkisims er sjáanleg hvar sem litið er. þér ættuÖ
aö taka þar bólfestu. Ekkert annað larnd getur sýnt sama vöxt
á sama timabih.
TIL I LItDAlliWA :
Farið ekki framhjá Winnlpeg, án þess að grenslast um stjórn
ar °K járnbraufcarlönd til sölu, og útvega yður fullkomnar upp-
lýsingar um heimilisréttarlönd og fjárgróða möguleika.
R R ROBLIN
Stjórnarformaður og Aknryrkjum&la-Rftðgjafi.
Hkrifiö eftir upplýsingum til
JoHoph Hnrke. Jn» Hartnry
178 LOGAN AVE., WINNIPEG. 77 YORK ST., TORONTO.