Heimskringla - 20.01.1910, Blaðsíða 4

BftíitBttífrafiA
Bla. 4, WtítíTltttA, ftó. JAK. líló.
íslands fréttir.
BlÖöin ísaiold, Reykjavík og
J>jóöviljinai nýkomin vestur íjalla
mest um bankamálið. Ekki vexður
það dulið, að ritháttur og rök-
semdir IsaáolcLar um það mál alt
bera eans og gull aí eiri af því,
sem ritaö er í Lögréttu og Reykja-
vík. BæSi hin síðarnefndu blöð
fuU aá ruddalegum skömmum og
aðdróttunum, .en ísafold ílytur
málið eins og sá, er ábyrgðar hefir
að gœta. Stillilegast og óhlut-
draegnislegast virðist þjóðviljinn
skýra frá málunum. Blað það er
sýni'.'ega algerlega óháð. TJm að-
súgánn, sem 4 eða 5 þúsund manns
gerðu að húsi ráðherrans kl. 3
sunnudaginn 28. nóv. sl., gefur
þjóðviljinn greinilegastar fréttir.:
Askorun hafði verið borin upp á
fjölmenniim útidyrafundi um, að
ráðherrann segði af sér embœtti.
Kn sú áskorun náði engum sam-
þyktum fyrir óhljóðum, og segir
fj ðvilinn það hafa verið sýni-
legt, að • báðir málsaðilar hafi
safnað liði á fund þennan. Jón
al m. frá Múla var kvaddur til
þess, að skýra ráöherranum frá
álvktun fundarins, og gekk þá all-
ttr mattnf jöldinn, karlar, konur,
tmirl ngar og börn með Jón í
broddi, rakleiðis að bústað ráð-
herrans. þess utan þttsti þangað
mannfjöldi úr öllam áttum, því
öllttm var forvitni á að vita, hvað
gerðist. Telttr blaöið, að mikill
meirihluti hafi veriö þar í forvitn-
isskyni eingöngu, og því sé ó-
mögulegt að segja, hve margir
hafi veríð tillöirunni sinnandi, eða
hve margir móthverfir. Svo segir
blaðið : Jón í Mtila reyndi hvað
eftir annað að taka til máls, en
honum var varnað þess með óp-
um og óhljóðttm. Gekk á ýmsum
ófagnaðarópum yfir ráðherra og
húrraópum fyrír honum, og varð
ekki af ræðtthöldum né erindislok-
um. Nema hvað ráðherra talaði á
slitringi mdlli óhljóðanna og lét
sem hiann væri þakklátttr fyrir
hedmsóknina, og taldi stjórnarráð-
stöfun sina eigi að eins hyggilega
og réttmaeta, heidttr og sjálfsagða
og óhjákvæmilega. Tvístraðist
mannfjöldinn síðan smám saman,
án þess erindinu yrði nokkru sinni
lokið.
Um aðaldedlumálið út af frávikn-
ing bankastjórnarinnar, segir þjóð-
viljimi að vegna æsinga og hlut-
drægni blaðanna £ái landslýður
ekki áttað sig á, hvor málspartur
réttara hafi, og leiðir hjá sér að
skýra málið að nokkru. Kti eftir
því, sem enn er framkomdð, verð-
ur ekki annað séð, en að ráðgjaf-
inn hafi haft ekki að eins lulla á-
stœðu, hieldur ekmig brýna skyldu
til að skerast í leikinn. Að eins
getur það verið álitamál, hvort
aðferð hans hafi verið heppileg.
ísafold hins vegar fegrar og rétt-
lætir afstöðu ráðherrans í öllum
atriðum. Blaðið fer virðttlegum
orðum um alla hina fráförnu
bankastjórn, telur þá sæmdar-
menn mikla og algerlega ráð-
vanda, en segir að þeir hafi trass-
að verk sitt, svo að ekki hafi ver-
ið viðtinandi. Gæslustjórarnir hafi
komið á hankann stundvíst kl. 12
darlega, og farið þaðan stundvíst
kl. 1, hvernig sem á stóð. þeir
hafi sett sig niður meðan þeir
töfðu, tekið f nefið og boðið öðr-
ttm úr dósunum, en tíminn hafi
þedm aldrei enst til að stunda
starf sitt eins og átt og þurft
MBartTHflaanr^

hefði að vera; Nýju gæslustjóram-
ir vef ji hitisvegar frá 3% til kl.
stundum daglega við störf sfn þar
og hafi nóg að starfa allan þann
tíma. Jafnframt skýrir blaðið edn-
stök atriði, sem knúð hafi ráð-
herraim til að víkja bankastjórn-
inni úr sessi. Svo sem það, að á-
byrgðarlausir bankaþjónar bafi
lánað stóríé úr bankanum án vit-
undar eða samþykkis bankastjóra
eða gæslustjóra. TJm þetta segir
blaðdð ' meðal annars : Engin
skyldi ímynda sér, að enn væri
upptalin öll afreksverk hinnar £rá-
viknu bankastjórnar, eða öll kurl
komdn til graíar. það hefir ekki
verið til þessa getið nm 76 þús.
krónur í afsögðum víxlum, og að
miklu leytd ófáanlegum, að öllum
líkindum, svo ótrúlega hafa þeir
verið vanræktir, eða um 26 víxl-
ana á sama manninum, félausum,
og 22 á öðrum, jafnféJausum, —
þeir eru höfuðskuldarar að þeim
öllum, hvort sem bankastjórnin
hefir keypt þá sjálf eöa starfsmenn
bankans. Eða um 57 þús. króna
skuldina á öðrum manni, í vixlum
og ábyrgðum, eftir að hann hefir
sökkhlaðið veðum alt sem hann á
í föstn, ef ekki lausu með, að
meira eða minna leyti. Skuld-
hedmtulögsóknir margoft stórum
misráðnar, ekki hirt um þær fyr
en komdð er í óefni, einmdtr fyrir
óreglu bankastjórnarinnar, í stað
þess að reyna að komast að samn-
ingum í tíma. Fleygt þá í mál-
færslumenn í einni dembu, — einu
sinni 150 þús. krónum.
Mælt að Kristján Jónsson dóm-
stjóri muni hættur að hugsa til,
að setjast í gæslustjórasessinn í
bankanum eftir nýárið, en ætli að
láta sér nægja með, að halda til
streytu meiðyrðamálum á hendur
ráðherranum.
Frostharka á tslandi í desember
sl., um miðjan mánuð, varð mest
19J£ gr. á Reaumur á Grímsstöð-
um á Fjöllum, 13 gr. á Akureyri,
en vægri aanarsstaðar á landinu.
Talsverður afti sunnanlaotds í
byrjun desember mánaðar, stund-
um 60 fiska hlutir á dag. Síldar-
toríur gengu einndg inn á Reykja-
víkurhöfn, en engin tækí þar til
ádráttar eða viðburðir í þá átt.—
(það hefði verið vel gert af blað-
inu Reykjavík, sem flytur þessa
fregn, að benda íbúum höfðuðstað-
arins á, að þeim værd það bæði
sæmra og arðmeira, að afla sér á-
halda og mannskapar til þess að
atiSá tipp úr gullkistuhni svo
ncfndu llahda sér til hæsta tnáls —
þó ekki væri tneira, — en að verja
öllum títaa sínum til að ríiast
skaÆnmast og rógbera hvern ann-
an).
New York Life.
Félag þetta hefir nýlega gefið út
65. ársskýrslu sína, og sýnir þar
meiri framför á liðna árinu, en
flest eða öll önnur lífsábyrgðarfic-
lög. í landi þessu. 'Félagdð befix á
sl. ári selt lífsábyrgðir fyrir rúm-
lega 146 milíónir dollara, og fcr í
því á undan öllum öðrum sams-
konar félögum í heimi.
Eignir íélagsins eru sannaðar að
vera rúmlega 600 milíónir dollara,
og gildandi lífsábyrgðarupphæð fé-
lagsins við áramótin siðustu var
yfir 2 þúsund milíónir dollara. —
Inntektir íélaigsins á árinu ufðu
yfir 104 milíónir dollara, en út-
gjöldin til ábyrgðahafa hartnær 52
milíónir, eða rétt um edn milíón á
hverri viku ársins. Auk þess lán-
aði ábyrgðarhöfum nær 9 milionir
íón dollara gegn 5 prósent vöxt-
um. — Alls voru í gildi um ára-
mótdn 981,590 Ufsábyrgðir, hafði
fjölgað um 3,381 á árinu. Eignir
félagsins haiia aukist um 42J£ tnil-
íón dollara á árinu. Félagaið borg-
að1 ábyrgðarhöfum nær 9 milíónir
dollara í ágóða á sl. ári, sem benr
gátu kosið um að £á í peningum
eða láta það ganga upp í iðgjalda
borganir til íélagsdns.
Félagið hefir sýnt framför í öll-
um atriðum á sl. ári, einnig í lán-
vedtingum til ábyrgðarhafa, þau
lán voru nær 5 milíónum minni
árið 1909, heldur enn á nœstliðnu
ári. það sýnir vaxandi fjármagn í
höndum ábyrgðarhafanna og um
leið vaxandi sjálfstæði, sem er
eðldleg orsök af batnandi áríerði
og fjöri í allri atvinnu, verzlun og
iðnaði.
þedr íslendingar, sem halda lífs-
ábyrgðum í þessu félagi, mega
telja það ánægjuefni, að íélagið
hefir getað sýnt eins mikla fram-
för og vænlegar horfur eins og
skýrsla þess ber með sér.
Sendið Heimskring’lu til
vina yðar á Islandi.
Gott ráð við andvökum.
(ÓKEYPIS).
L’m andvöku-nótt, ef þinn hugur flýgur um heim,
Svo hratt að þú færð ekki kallað hann heitn,
En konuhöfuð er — þér kært — nær artni,
Með kyrð þoka þvi upp að þínum barmi.
Vef um hálsinn valaslá,
Svo vangi hennar liggi þér brjósi á.
Likt eins og austrænan utan af mörk
Angan frá blómum sendir, af krónu á björk, —
Eins muntu finna unaðsþokka
Anga í gegn um mjúka konu lokka.
Dragðu nú andann djúpt og hægt,
Svo drósar höfuð ruggi vægt,
Farmóður hugur á flugi um geim
Feginn og lúinn mun þá sjálfur kotna heim.
Nú bíða þarft að eins stutta stund
Áður en hreppdr draumsætan blund. —
É-g trúði ed fyr en reyndi : það hefir sama mátt
að svala og friða síðan hárið varð grátt.
IIREGQ VIÐUR.
Fréttabréf.
SPANISH FORK, TJTAH.
5. janúar 1910.
Hetrra rítstjóri. — Eg ínun hafa
dregást á það við þig, þegar ég
ritaði þér sedna?t, að ég skyldi
pára þér fáednar línur þegar raf-
ljósdn væru komin í bæ vorn, —
skrifa þér við svoledðis ljós, svo
það sem ég klóraði yrði ögn læsi-
legra, og nú er ég sestur niður til
að efna það.
þessi marg-umtala og marg-lof-
aða raflýsing komst niöur hér í
bæ vorum á aðfangadaigskvöldið.
Vax þá svoleiðis ljós brúkað í
flestum búðum og fáednum íbúðar-
húsum, og röð af þeim sett eftir
aðalgötunni, og voru það sann-
kölluð viðbrigði, — líktist næstum
jóiagjöf. Allir virtust vera hrifnir
og ánægðir með þetta, því “City
ljós’’ hefir ekki sést hér fyrri, í
þessi 56 ár, sem Spani&h Fork er
búin að lifa. Já, umbreytingin var
mikil. Trúuðum mönnum, eins og
mér, fanst það líkast því, að þeir
væru komnir á ljóssins og sælunn-
ar land, eftir að hafa ráfað í
myrkri allan sinn aldur. Svona
leið jiólavikatr, allir voru lukkuleg-
ir og skemtu sér náttúrlega mæta
vel. Svo kom blessað nýja árið,
og þá varð nú ekki minni gleðiu
hjá þeim trúuðu. Saloon-unum var
þá öllum lokað, og allir voru
komnir í bindindi, nœstum áður en
þeir vissu af, og síðan höfum vér
nú verið að syngja “Friður í
Spanish Fork og fólksins velviljan
yfir Saloon-unum". — Bæjarstjórn-
in nýja, sem tók við völdunum um
nýárið, hefir nú samið afarströng
hegningarlög fyrir þá, sem hér eft-
ir kunna að drýgja þær syndir, að
selja Bakkus. Liggja nú við þess-
um brotum bæði fjárútlát og fang-
elsd, — það er, frá 50—300 dollara
útlát, og frá 30 daga til 6 mánaða
fangelsi fyrir fyrsta brot. Komi
það fyrir aftur, skal hvorutveggja
aukið til góðra muna. þykir Bakk-
usar vinum þetta vera hörð lög,
en bindindis hetjur syngja náttúr-
lega hósíanna.
Tíðaríarið hefir verið mjög kalt
allan desember, og er það enn.
Segja gamlir menn og sannsögul
dagbJöð, að jafnmikij frost og
kuldd hafi hér áður aldredkomið um
þetta Jeyti ársins, í 30 ár, og því
trúi ég Kka, því þetta er sá kald-
asti desember mánuður, sem ég
hefi séð hér í 20 ár. Samt cr
heiilsufar og líðan fólks í bezta
latgi, yfir höfuð að tala.
Iíerra Gísli E. Bjamason og
kona, hans brugðu sér í lystitúr til
Idaho í byrjun desember, en komu
heim aftur rét/t fyrir jólin. Vænt-
anlega skýrir herra Bjarnason sfð-
ar frá ferð sinni í blöðunum, og
lætur oss vita, hvað í þeirri ferð
gerðist til tíðinda og hvernig hon-
um leist á land og lýð í Idaho.
Oss löndunum líður öllum bæri-
lega, að undanteknum hr. Hjálm-
ari Bjarnasyni. Hann befir nú leg-
ið rúmfastur og sárþjáður í 7—8
vikur, og er enn lítið á batavegi.
Sjúkdómur hans er lungnatæring,
sem hann hefir haft í nokkuð mörg
undanfarin ár.
Enda ég svo þennan miða með
beztu óskum um hagsælt nýtt ár
fyrir þig og alla lesendur Heims-
kringlu.
Með virðingu, þinn
E. H. Johnson.
THE DOMINION BANK
ítOENI NOTEE DAME AVENUE OG SHERBBOOKE STEEET
Höfuðstóll uppborgaður : $4,000,000 00
Varasjóður - - - $5,400,000 00
SPARISJÓÐS DEILDIN:
Vér veitnm sparisjóðs innleggjendum sérstakt athygli, og borg-
um hæztu vexti á sparisjóðg innleggjum af $1.00 og yfir. —
Barna innlegg velkomin. — Seljuu peningaávfsanir á ÍSLAND.
H. A. BltlUHT RÁÐSMAÐUR.
Meö þvl aö biöia œflnlega um
“T.L. CIGAH,^ þó ertu viss aö
fó ógætan vindil.
(UNION MADE)
VVentern Cígar Factory
Thomas Lee, eigandi Winnnipeg
Styrkið
taugarnar með J>vf að
drekka eitt staup af
öðrum hvorum þess-
um ágæta heimilis
bjór, á undan hverri
máltfð. — Reyuið !!
EDWARD L DREWRY
Manufacturer & Impcrter
Winnipeg, Canada.
th-pnrtmf'ni of Ayriculture and Immigralion.
MANITOBA
þetta fylk-i hefir 41,169,089 ekrur londs, 6,019,200 ekrttr eru
votn, sem veáta kmdinu raka til akuryrkjuþarfa. þ*ss vegna
höfum vér jafnoin nœgain raka til uppskeru tryg'ginga r.
Ennþá e<ru 25 milíóndr ekrur óteknar, sem fá tná með heáim-
ilisréitti eða kaupum.
lbúata;a árið 1901 var 255,211, tuu er nún orðin 400,000
manns, hefir nálega tvöfaldast á 7 árum.
lbúatala Winni'peg borgar áriö 1901 var 42,240, en nú um
115 þúaundir, hefir meir en tvöfaldast á 7 árum.
Flutningstœki eru nú sem næst fullkomin, 3516 mílur járu-
brauta eru í fylkinu, sem allar liggja út frá Winunpeg. þrjár
þverlandsbrauta lestir £ara daglega frá Wimtipeg, og innan
fárra mánaða verða þær 5 talsins, þegar Grand Trunk Pacific
og Canadiam Northem bætast við.
Framför fylkisists er sjáanleg hvar sem litið er. þér ættuð
að taka þar bólfestu. Ekkert annað lamd getur sýnt sama vöxt
á sama tímabili.
TIIi FF.RHAH 4IVA A :
Faxið ekki framhjá Winnipeg, án þess að grenslast um stjórn
ar og járnbrautarlönd til sölu, og útvega yður htllkomnar upp-
lýsingar um heimilisréttarlc.nd og fjárgróða möguleikia.
R F» ROBLIN
Stjórnarformaður og Akaryrkjumála Ráðgjati.
SkriflÖ eftir npplýsÍDfttm til
JoN(-p)> Burke Jnn Hnrtrey
178LOGAN AVE WINNIPEG. 77 YORK ST , TORONTO

12G SÖGUSAFN HEIMSKRINGLU
sem Mórits gcrði. Fa irinn var þar á móti kaldur
og róiegur.
Nú var Mórits komitin í nánd við hjólið, en mal-
ar nn hafði «111 ekki látið straumhk'mminn £alla. þá
b itti Mórits af.i sínu af ákafa miklum, svo honum
ána st a 1 á i annan hiiðarbjálka skurðsins með
hondiniii, cg gat á þennan hátt dregið sig með barnið
it i.r ster asta straumnum, og nærri því á sama
augna'l liki lét malarinn straumldemminn falla.
Með anniri hcndinni hélt Mórits utan um 'barnið,
en með hinni h.ndin,ni greip hann í kaðal, sem mal-
arinn kastaði til hans. Svo komu tveir aðrir menn
og drógu hann og barnið að landi.
Mórits þakkaði þe:m fyrir hjálpina, tók síðan
b.irni5 í £ang sér og gekk á móti foreldrunum, sem
hrööuðu sér til hans.
Á leiðinni skoöaði hann andkt 'barnsíns, sem var
í yfirliði, með n-ákvæmni. það var fölt, en undur-
fagurt, og lék bros um hinar lokuðu varir. Dökt
hár um.kringdi hið háa og bjarta enni hennar. Mór-
its hafði aldrei séð jaín faigurt barn, enda þrýsti hann
því með móðurlegri viðkvæmnd að brjósti sínu, og
ýtti hinum votu, dökku lokkum til hliðar.
Móðirin haíði hraðað sér og mætti honum nú á
miðri leið.
“Barnið mitt — ísa>bella mín — er hútt dauð?”
sagði hún sárhrygg um lei’ð og hún tók við barninu.
“Ég held ekki”, svaraði Mórits. “Hjartað slær
enn-þá, en nokkuð hægt að sönnu”.
“Af stað! það verður að £á hjálp! ” sagði hún
og þaut í burt, án þess að segja meira.
Mórits stóð kyr og horfði á eftir henni. “Hún
lætur ekki svo mii ið sem þakklæti í té” tautaði
hann. “Jakob Kron sagði satt”.
Hann hugsaði til hjarðmannsins í skáldritinu,
FORLAGALEIKURINN 127
sem hann halði lesið, og við það hrestist hann, sneri
sér við og ætlaði að fara burt eftir krókstig á milli
trjánna.
Barúninn hafði nú náð konu sinni og svo fóru
j>au að reyna að endurlífga barnið, sem þeám hepn-
aðdst innan skamms, svo litla stúlkan opnaði augun.
þá heyrði Mórits að barúnsfrúin sagði við mann
sinn :
“Drengurinn — sem dró bana upp úr vatninu?
----hvar «r hann ? Maður verður þó að borga
honum eitthvað fyrir ómakið”.
“þú segir satt”, svaraði barúninn.
Svo sneri hann sér að Mórits, sem var að fara,
og bað hann að koma. Mórits gerðd það, ekkii af
því, að hann vænti launa fyrir björgunarstarf sitt,
heldur af forvitnd, til þess að heyra hvað þessi dramb
sami maður ætlaðá að segja.
“Vinur minn”, sagði barúnimn við hann. “þú
hefir breytt vel, ég er þér þakklátur fyrir að hafa
b'jargað barninu mínu”. þú ert fátækur?”
“Já”, svaraðd Mórits.
Barúninn tók upp. vasabókina sína, þá sömu, sem
hann fyrir fjórum árum síðan opnaði til að taka úr
litla seðdlinn, er vera átti borgun fyrir tebollann, er
sonur hans braut. En í þetta sinn var það tíu dala
seðdll, sem hann tók úr henni.
“Skoðaðu til, vinur minn”, sagði hann við Mór-
its, “hcrna er nokkuð handa þér fyrir ómakið”.
Drengurinn leit á hann með fyrirlitningu, hopaði
á hæl og krosslagði handleggina. —
“Herra”, sagðd hann, “ég fleygði mér ekki út í
ána í því skyni, að vinna mér inn peninga. Ég hefi
býirgað barninu þínu með því að hætta mínu eigin
lífi, og þú lætur þér ekkt detta í hug, að þakka fyrir
það með ednu oxði. þú býður mér borgun, án þess
128 SÖGUSAFN HEIMSKRINGLU
að vtrða mig viðlits. Farðu, ég vil ekki þina pcn-
inga”.
“Hver fjandinn, hvers konar þorpari ert þú?”
sagðt harúninn öskuvondur, því þeir ríku reiðast á-
vaJt, þegar þeir verða varið við sjálfsvirðingu hjá
þedm fátaeku. “þú þykist of góður til að taka á
móti þóknun ?-------Hver ert þú ? — Máske dul-
klæddur prins ?" bætti hann við í háðslegum róm.
“Hver ég er, kemur þér ekki við", svaraðd Mór-
its, gramur yfir hrokanum, sem lá í orðum barúns-
ius. “En ég ætla þó að segja þér það, að ég er
sami drengurinn, sem þú og sonur þinn börðuð hérna
á þjóðveginum, af því ég hafði tyk mér aftan á
vagninn þdnn, og við sarna tækifæri kalla'ðir þú mig
lygara og þjóf,-----sami drengurinn, sem sonur
þinn nokkrum dögum síðar braut fyrir tebolla úr
Austur-India postulíni, sem ég ætlaði að selja til þess
að geta fengið mat handa móður minni veikri fyrir
andvirðið, og sem þú œtliðir að borga með tóli
skilddngum. 1 það skiftd tók ég ekki á móti borgun
fyrir það, sem mér var rangt gert-------í dag vil cg
því siður þdggja borgun fyrir velgerning minn. Vertu
sæll, hérra! ”
Um leið og drengurinn sagðd þetta, fór hann.
Á meðan á þessu stóð, var ísabella orðin hér um
bil jaJngóð. þegar hún sá, að Mórits ætlaði að fara,
þaut hún á fætur og tók utan um Mórits, eins og
hún vildi halda honum kyrrum. Mórits komst við,
klappaði á höfuðið á henni og losaðd sig með hægð.
“ísabella”, kallaði barúnsfrúin, “hvað ertu að
gera ? þetta er ósæmilegt háttalag”.
Mórits hló en hlátur hans var gremjuþrungdnn.
Svo laut hann niður, tók bókitta, sem hann hafði
verið að lesa i, hnedgði sig fvrir barúninum og konu
lians og fór. Barúninn horfði á eftir honum illur í
skapi.
FORLAGALEIKURINN 129
“þetta er ljótd þorparinn”, heyrði hann barúninu
segja, og þá svaraði kona hans :
‘Já, það má ekki vænta anttars af þessu fólki”.
þegar Mórits var kominn beim að kofa móður
sinnar^ ergdlegur yíir því, að haía nú 'í þriðja sinn
mætt háði og fyrirlitmingu af fólki þessu, þrátt fyrir
það, að hann galt því ranglætið með velgerniing, fór
hann tir utanhafnarskyrtu sintii, svo hún gæti þornað.
Hann sá nú hlut nokkurn, sem hann hafði ekki
tekið eftir áður, han.ga fastan í fellingum skyrtunnar.
þegar hann fór að athuga hlut þeiman nákvæmar, sa
hann að það var dálítdð rafhjarta í gullumgerð, setti
fest var við svartan silkdlinda.
Til þess að geta skoðað þennan hlut enn betur,
gekk hann út að glugganum.
Á gullumgerðinni voru stafirnir J. E., sem nu
voru orðnir nær óþekkjmlegir sökum slits.
Alt í einu datt Mórits í hug saga Jakobs Kron,
sem hann sagði honttm í skógdnum. Ilann hafði Þ®
minst á slíkan skrautgnip, sem hann erfði eftdr móð-
nr sína, og var merktur sömtt stöfum.
“Getur það verið mögulegt, að þetta sé sattU
gripitirinn ?” spur'ði Mórits sjálfan sig.
Áttd hann að trúa því, að þessi herramaður, setn
hafðd misb'oðiö honttm svo mjög, vœri faðir hins
gæfusama Jakobs, væri sami maðurinn og kastað
hafði syni sinum út úr s nu húsi, hafið mál á móti
honum og látið kaghýða hann.
“ó, já”, sagðd Mórits við sjálfan sig, “það «r
mjög senndlegt. Framkoma hans gegn mér styrkir
J>essa. getgátu”.
Mórits var í efa um, hvað hann ætti að gera við
þennan skartgrip, sem hann hafði fundið. Honum
var það ljóst, að litla stúlkan mundi hafa borið hann
um hálsinn, og að hann hefði fest sig í skyrtntmt
sinni, þegar hann var að bjarga líft hennar.