Heimskringla - 20.01.1910, Blaðsíða 5

hbimskkinula
WINNIPEG, 20. JAN. 1910. Bls. 5
Bændaþingið
sem híildiS var i Brandon dagana
15., 16. og 17. des. sl., var hiö
lang-ijölmennasta og þýöingar-
mesta, ekki að eins fyrir Manitoba
fylki, heldur jafnvel fyrir alt Can-
adaveldi. þar voru samankomnir
600 bamdur, og var því borgarsal-
nr Brandon bæjar troðfullur.
þar sem ég var einn af þeim,
sem sendur var á þennan fund,
vildi ég segja nokkur orö um ýms
atriði. Viö áttum að veröa þrír
héðan frá Sdncladr, en annar veikt-
ist og hinn hafði veikt harn, svo
ég varð að fara einn, og þótti
mér það lakara.
þegar ég fór yfir nafnaskrána,
gat ég hvergi fundiö nöfn af nedn-
utn íslenddngum, og dró ég þá á-
lyktun, að íslendingar væru enn
ekki vaknaðir alment til meövit-
undar um þessi mörgu og miklu
velferöarmál, — já, þau mikilvæg-
ustu og yfirgripsmestu mál, sem
nokkurntdma hafa komið á dag-
skrá í Mandtoba fylki. Já, landar,
komið nú strax og verið með. það
er sama, hvað ríkir þér eruð og
velstandandi, þdð megið ekki við
þeflm missi eða stórtapi, að vera
ekki með.
þér vitið alldr, hvað Bændaiélag-
ið mednar. það meinar í fám orð-
um þetta : Að koma öllum afurð-
um bænda á beztu markaðd hedms-
ins, og koma þedm bednt frá bænd-
um til þeirra, sem kaupa, og íella
þainnig burtvi alla millimenn, sem
kafa lifað og enn lifa á annara
brauði. Með öðrum orðum : Að
rýma til og ryðja burtu öllum
hriísandi samstevpu einvelddsklóm,
sem hrifsa tdl sín eða kaupa hænda
vöru með hálfvirði, og selja svo
út aftur til fólksins í bæjum og
borgum fyrir fjórfalt verð. Bænd-
ur selja gripi fyrir 3 cent pundið,
fólkdð kaupir aftur fyrir 12 og 15
oent punddð. Vér erum hér í einu
bezta hvedtibolti heimsins og ætt-
Um að hafa ódýrt brauð. Vét* selj-
um hveiti ómalað tdl Englands,
þedr mala og koma því imat og
seljíi hrauðið til fólkstns þar fyrir
ui i n n a verð, en vér fáum það
fyrir.
Akuryrkjumálin eru þýðingar-
uiikil fvrdr alla, og jafnvel mestu
framleiðslumál vor hér í landi, og
þeim samfara er hið mikla “Ele-
vator” mál, sem nú, eftir langt
stríð og kostbœrt, er allvel á veg
komið. En þó er ekkd sopdð káldð
enn með það, því stjórnin mun
vilja hrinda ábyrgðarbagganum á
herðar bændum áður en öllu er
lokið. En mikill er sigurinn samt,
°g meinar hvorki meira né mdnna
en frá 15 til 26 cents á hverju
hvedtibúséli, svo nú má með sanni
Seffja, að nvi gerast skrefin stór.
í þeim bæjum, þar sem ekkert
bændafélag var, var hveitiverðið
sh haust á ‘‘Elevators” frá 6—8
cents lægra en þar, sem bændur
höfðu samtök. — Bændum hefir
°ft verið núið um nasir, með öðru
fieiru góðgæti, að ómögulegt
Se að sameina þá. Og ég er á því,
að eitthvað sé til í þessu. En sá,
sem heföd viljað koma inn í borg-
arsaldnn í Brandon á meðan öll
þessd hundruð bænda voru þar,
hefði ugglaust komdst á aðra skoð-
un. þar fór alt fram eins bróður-
loga og fnekast gat orðið. þar
kom aldrei lyrir hin minsta mis-
klíð með eitt eða neitt. þeir
fluttu margfr mál sín þar erins vel
°g vönustu lögmenn, með stillingu
en stöðugum sígandi kraf'td. J á,
°g alt af í horfið, og alt af áfram.
Og ekkert vantar nú edns rauna-
lega eins og ednmitt það, að svo
•uarga vantar, sem enn ekki hafa
gerst meðlimir kornyrkjumanna-
félagsins, eins og íslenzku blöðin
kalla það. En hér er verkeíni fyrir
Hoiri en þá, sem yrkja hvedti-
stöngina. Hindr ættu líka allir að
Vera með, sem stunda griparækt,
kinda, svína og fugla, því allstað-
ar eru hér agentar og óþarfa milli-
mienn, sem eru þrepskildir á vegi
fyrir velmegun f ramleiðendanna,
eg þeirra, sem ættu að kaupa frá
yrstu hendi. Jiví ekki misti þetta
Pmg sjónar á kjötverzlunarieinveld-
inti. Með öðrutn fieiri á það eftir
aö fá sín makleg málagjöld. En
ómögul©g,t er að gera alt í einu
~~ ekki síst, þegar vantar meira
en helming af fylkingunni.
bótt margir vdnni með hug og
aö að félágsskap þessum, þá er
po m-esti aragrúi af ýmdskonar
mönnum, sem láta engan hlut ó-
notaðan til að rífa þennan félags-
s ap bœnda til grunna, ef mögii-
egt væri, þ©ir sjá, hvað tdl síns
r&ðar heyrir, ef þessu heldur á-
fram. þedr sjá sitt stórfengdlega
tap, en ávdnndng fyrir framledðend-
ur og allan verkalýð landsins.
J afnvel dagblöð, sem virtust
vera bœndum hlynt, gerast nú
frekar fáorð um þessi mál. Hver
blaðskekillinn fylgir sinnd pólitdsku
stjórn, eða óstjórn, og er smeykur
við að þegja, en þó enn smeykari
við að segja. Vita um brestina.
þetta er annars aumkunarfegt á-
stand, og kæmu svona laigaðar
fréttdr af Rússum- eða Tyrkjum,
þá væru blöð vor full af fréttum
og vandlæting yfir slíku ástandi,
og þökkuðu guði fyrir að hfa í
góðu landi við góða stjórn og
skínandi löggjöf. — Já, þetta er
einmitit einn liðurinn, eti verður að
bíða síns tíma.
| Málgagn eða vikublað þessa
| Bændafélags er The Grain Grow-
ers’ Guide. það er fyrirtaksgott
blað og fræðandi, og gengur hrein-
lega og skýrlega frá öllu, sem það
hefir meðferðis, sem er oft æði-
margt. Enginn bóndi ætti án þess
blaðs að vera. það kostar að eins
$1.00 um árið.
[ þá má alls ekki gkvma gestrisn1
iBrandon bæjarstjóra. Hann hélt
I öllum þcssum lióp manna samsæti
, í Brandon borgarsal, með samspili
! og samsöng, sem var mesta sndld,
■ og hvert stykkjð öðru betra, og
gekk langt fram á nótt. Sjálfur
stóð borgarstjóri fyrir skemtun
þessari, og valdi þar af betri end-
anum. Einndg hélt hann mjög lipra
ræðu og bauð alla velkomna, og
kvaðst hann, hafa svo til ætlast,
að samsæti þetta yröd óaðfinnan-
legt, og það væri það að öllu
kyti nema einu, sem væri það, að
Brandon bær hefðd ekki nógu stór-
an sal til að taka á móti gestum
sínum, en hann kvaðst skyldi bæta
vir þessu fvrir næsta boendaþdng
(og var þá lófaklapp mikið). —
Hann þakkaði gestummi fyrir dug-
lega framkomu og fyrir mikdð og
nauðsynlegt starf, sem allareiðu
væri komið í ínvmkvæind, sem
væri til óútreiknanlegrar bkssunar
fyrir allan verkalýð landsins, horn-
anna á milli. Að endingu mdölaði
hann vindlum til allra gestanna.
Að endingu leyfi ég mér að
skota fastkga á alla bændtir, sem
enn eru ekki í ]>essum félagsskap,
að sameina si.g sem allra fyrst
Bændafélaginu. Svo bezt geta þeir
komið í lag öllu því nauösynkga,
að bændur sjálfir hjálpi tdl. Látið
ekki lengur ásannast, að ekki sé
hægt að hafa samtök með bœnd-
tim, — sópa þedrri skoðun burtu
, m©ð mörgu öðru, sem nauðsvnlfesrt
j er aö bfieyta. Bœndur eru vaknaðir
til meðvittindar um, að gamla fyr-
irkomulagið er ilt og óhafandi, og
algœrð brieyting verður að koma
þedm í vil. þedr hætta ekki fyr
og þdggja ekkert minna.
Sinclair, 3. jan. 1910.
A. JOHNSON.
Y ínbannsmálið.
Herra ritstjóri : —
Mig langar til að íara nokkrum
orðum um vínbannskosningarnar,
sem fóru fram í Kenora, Omt., 3.
þessa mánaðar (janúar), sérstak-
lega um aðferð þá, sem vínsölu-
menn brúkuðu við kosningarnar,—
svo langar mig til að gera dálitla
| athugasemd út af því.
Eins og öllum er kunnugt, sem
nokkuð þekkja til Kenora, eða Rat
Portage, sem áður var, þá liefir
sá bær verið orðlagður fyrir
drykkjuskap, — svo langt sem
menn muna eftir, og er það mjög
slæmt fyrir jafn fallegt . pláss að
náttúru til eins og Kenora er. Vín-
sölumienn hafa ætíð haft yfirhönd-
ina. þedr hafa grætt mikla pening.t
og boðdð öllum byrginn, og hefir
aldreí verið ráðist í, að reyna að
útrýma víninti úr bænum fyrri en
í sumar sem leið, að allar kirkjur
hæjarins sameinuðu sig, ásamt
Kcewatin hæjarbúum að herja á
vínsölumenn, til að svifta þá þeim
lagalega rétti, en þó í raun og
veru ó r é t t i , sem þeir hafa, að
meðhöndla og selja áfenga drykki.
í fyrsttt var katólska kirkjan
með hinum kdrkjunum að undirbúa
fyrir baráttuna, en söktmi þess, að
meiri hluti vínsölumanna voru
katólskir, og þedr hótuðti að hætta
að veita kirkjunni peningalegan
styrk, þá gugnaði sá flokkurinn,
og gafst upp strax í byrjun. F.n
hindr liéldu áfram og sameinuöu
sig í eitt stórt félag, er saman-
stóð af mörgum leiðandi mönnttm
bæjarins, af ölltitn stéttum, ásamt
ölltim prestunum. Vínsölumenn
reyndu tmdireins að stemma stigu
fyrir tilratinum íélagsins, með því
að haifa liótandr i frammi við ýmsa
m.enn, er í félaginu stóðu, og
gerðu alt, sem þoir gátu, til að fá
sttma af þehu gerða ræka úr stöð-
um þeim, er þeir voru f. Tveir
ivoru sérstaklega ofsóttir, annar
af þeim var og er bankastjóri. En
þeim, tókst ekki að koma þeim
frá. Allar aðferðir vínsölumanna
voru líkar þessari. Ekkert var of
óhreint fyrir þá að upphugsa eða
brúka til að koma sínu fram. þeir
héldu þessu stöðugt áfram þangað
til kosningadaginn 3. janúar, þá
drógu þeir saman alla herskara
sína, sýndlega og ósýnilega,skeyttu
engum hernaðarreglum, en brúk-
uðu öll brögð og ólög, — keyptu
menn og skepnur, blöð og bækl-
inga, hraðlestir og hesta, og þar
fyrir utan gredddu margir af þeim
atkvœði oftar en einu sinni, sumir
fjortim og fimm sinnum. þeir
treystu pen.ingunum að koma sér í
gegn um þessi lagabrot, ef það
skyldi verða tekið fyrir.
Alt þetta sýndr, hvað skaðleg
vínsalan er, og hvað hættulegir
þeir menn eru fyrir mannfélagið,
sem vinna við það, að úthýta á-
fengi. Hvað bindindismenn snerti,
þá vöruðust þedr að brúka nokkra
þá aðferð, sem væri móti lögum
landsins, eða óráðvönd á nokkurn
háítt. En þrátt fyrir það, var und-
irbúningur ]>eirra undir baráttuna
svo góður, að ég hefi ekki séð full-
komnari. Og það sögðu þear, sem
farið höfðu i gegn um margan
harðan pólitiskan bardaga, að
þedr befðu aldrei séð fullkomnari
undirbúning. Aldrei hefi ég séð
b-etri samtök hjá neinu félagi, eins
og ’ því, er vann að baráttunni
ge.gn víndnu. þar voru allir sem
einn, og ednn sem allir. En þrátt
fyrdr alt þetta biðu vínsölumenn
sigur úr býtum, hvað atkvæða-
gredðslu snertir, og geta því hald-
ið áfram að útbýta eitri að
minsta kosti í önnur þrjú ár, —
eitrinu, setn deyfir og deyðir beztu
tilfinmingar þeirra, sem brúka það,
sem snýr hcilbrigðri skytisenti i
brjálæði, sem kemur mörgum
mönnum til að fremja þau ódæði
og glæpii, sem ]>eir mundu fyrir-
verða sig fyrir að fremja, ef þeir
væru ekki undir áhrdfum bess. —
Eitur, sem gerir margar konur að
ekkjum, og mörg böru að munað-
arleysinigjum, — eitur sem smýgur
inn í alt mannfélaigið, sem eitrar
heitnilislifið hjá svo tnörgum, það
helgasta, sem til er í mannlífmu.
Eg vildd mælast til, að við Is-
lendin.gar gerðum alt, sem í okkal
valdi stæði til að útrýma þessu
áifengd, sem kemur svo mörgu illu
til leiðar, og sameinum okkur, á-
samt innlendum bdndindisvdnum,
hvar sem við .erum staddir, til
þess að geta unnið sem bezt að
því. Við lslend.ingar getum komið
miklu til leiðar. eí við verðum sam
taka. Eg efast um, að það sé
nokkur þjóðflokkur til, sem getur
afkastað! jafnmiklu, mann íyrir
mann, eins og íslenzka þjóðfn, þeg-
ar hver einstaklingur og aillir i
eiuni beild gera sitt bezta. það
er varla sú menta- eða iðn-grein
til, semi landar vorir hala ekki
skarað fram úr í, þar sem þeir
hafa ásett sér það. I/andar vorir
heima á íslandi hafa gefið okkur
gott eftirdæmi með vínbannið, edns
og .margt annað. I/átum okkur
ekki verða langt á eftir þeim. Við
höfum góða ástœðu til að vera
þakklátdr fyrir, að tilheyra slíkri
þjóð, sem befir ltvergi sinn jafn-
ingja að hreysti, göfuglyndi, ráð-
vendni eða æru, — þjóð, sem er
svo meðtækileg fyrir alt gott. —
það ætti að vera okkar mesta á-
hugamál, að halda uppi heiðri
þjóðar vorrar, með því, að reyn-
ast ætíð góðir borgarar og sannir
bræður og systur. Við megum ekki
láta félagsskap vorn klofna, eink-
anlega ekki þann félagsskap. sem
sérstaklega er ætlaður til þess, að
vedta okkur andlega mientun og
styrk. Eg er guði þakklátur fyrir,
að ég er íslendingur, og ég er
þakklátur fyrir að vera kanadisk-
ur borgari.
þann 16. .jan. 191-0.
Wm. Christianson.
Saskatoon, Sask.
Merkilegur forn-
leifafundur.
LEIÐBEINING AR « SKRA
YFIR ÁREIÐANLEGA VERZLUNARMENN í WINNIPEG
í ágústmánuðd 1868 fann maður
að nafni Olaf Oltman, sem heima
á nálægt Kensington í Douglas
Coumty í Minnesota, stedn með
rúnaletri.
Steinninn er flatur, 36 þumlunga
langur, 16 þumlunga hreiður og 7
þumlungar á þykt og vegur 230
pund. A steininn er höggvið rúna-
letur á báðar hliðar, sem gerir
alls 62 orð.
þegar steinninn fanst, var mikið
um hann talað og ritað, því maarg-
ir hugðu hér norrænar rúnir vera,
sem sýndu, að Norðmenn ©ða Is-
lendingar hefðu verið um þessar
slóðir löngu áður en Columbus
fann suðurhluta þessa mikla lands.
En þegar rúnafræðingarnir fóru að
lesa á stiein þennan, kom þeim
saman um, að letur þetta væri
ekki norrænar irúnir, heldur risp,
sem þeir ekkert skildu í, og helzt
liti út fyrir að vera eftir Indíána,
og f.éll svo niður talið um “Ken-
ington steininn” svokallaða, og
tók Ólafur Qhmam hann og hafði
fyrir þrep við hlöðudyrnar hjá sér.
En idú cr nvr rnaður kominn til
söigunnar, niefnilega Hjálmar Rued
Holand, frá Wisconsin, sem er
maður glöggur mjög á allar forn-
leifar. Fyrir 4 árum síðan fór
Hjálmar að finna ölaf Ohman,
sem býr á jörð sinni nálæigt Ken-
sington, eins og áður er sagt. —
ölafur er fæddur í Minnesota, en
er af sænskum ættum, og varð
Hjálihar þess fljótt vís, að ölafur
var ekkert nema sakleysið sjálft
og óljúgfróður, sem bauðst til að
gefa H. steininn, sem hann kvaðst
hafa fundið klemdan fastan í klofi
á eskitfé miklu, skamt npp frá
rótum þess. Nú fór Hjálmar með
steininn heim til sín, sem var orð-
inn máöur og illa til reika.
En fljótt komst hann að því, að
letur það, sem á stedninum var,
er alveg hið sama og Suður-Gotar
notuðu á 13. og 14. öld. Og eftir
að hafa rýnt í rúnir þessar, gat
herra Holand lesið alt, sem á
steininn er skráð, sem er á þessa
leið :
“Vér héldum vestur í landaledt
frá Vínlandi, 8 Gautar o,g 22Norð-
nienn. Vér slógum tjöldum gegnt
hmum tveimur skerjum, sem
liggja í vatninu edna dagkiö í
norður frá þessum stednd. þegar
vér komum aítur heim að tjöldum
vorum, fundum við 16 af íelögum
vorum lljótandii í blóði sínu og
dauöa. A. V. M. (Ave Maria! )
verndd oss frá voða! Vér höfum
16 menn við skip vort, sem er
austur við sjó 41 dagledð héöan
frá þessari eyju. Ár 1362”.
En hvar var vatnið með tveimur
skerjunum, eina dagleið í norður
frá steininum ?
Úr þessari ráðgátu varð að
leysa, eða alt var ónýtt.
Nú fór Hjálmar afS leita að
skerjunum í vatninu, og eítir tals-
veröa fyrirhöfn og ferðalag, fann
hann prest, sem gat sagt honum,
hvar þetta væri að finna. Og var
nú ferðinni heitið þangað í
skyndi.
Já, alt stóð heima við það, s©m
ritað var á Kensington steindnn!
Peldcan vatn var edna dagleið
norður frá steindnum, með tvö
sker í suðurenda þess. Já, og eyja
eða hólmi skógi vaxinn var hmu
megin við skerin. Eýjan, þar sem
tjaldað var og 16 menniirndr voru
myrtir (af Indíánum ?)., líklegast
meðan að félagar þedrra voru að
veiða eitthvað til matar.
Ef þetta, sem hér að framan er
ritað, er áreiðanlegt, er enginn
vafi á því, að Norðmenn hafa ver-
MUSIC OG HLJÓÐFÆRI
CROS5, QOULDINQ & 5KINNER, LTD. 323 Portapre Ave. Talsími 4413
MASON & RISCH PIANO CO , LTD. 356 Main Stree Talsími 4 80 W. Alfred Albert, Islenzkur umboösmaöur
WHALEY ROYCE & CO. 35 6 Main St. Phone 263 W. Alfred Aíbert, búöarbjónn.
BYGGINGA og ELDIVIÐUR.
J. D. McARTHUR CO , LTD. Bycgiusra-ok Eldiviöur 1 heildsölu og smósölu. Sölust: Princess og Higgins Tals. 5060,5061,5062
MYNDASMIDIK.
Q. H. LLEWELLIN, “Medallions” og Myndarammar Starfstofa Horni Park St. og-Logan Avenne
SKÓTAU í HEILDSÖLU.
AMES HOLDEN, LIM TED Princess & McDermott. Winnipeg.
TIIOS. RYAN & CO. Allskonar Skótau. 44 Princess St.
THE Wm. A. MARSH CO. WE5TERN LTD. Framleiöendur af 1*ínu Skótaui. Talsími: 3710 88 Princoss St. “High Merit” Marsh Skór
RAFMAGNSVÉLAR OG ÁHÖLD
JAMES STUART ELECTRIC CO. 3 24 Smith St Tals-lmar: 3447 og 7802 Fuilar byrgöir af alskonar vélum.
OOODYEAR ELECTRIC CO. KelloKK's TaLsfmar og öll haraölút. áhöld Talsími 3023. 56 Alberi St.
kafmagns akkokðbmenn
MODERN ELECTKIC CO 412 Portage Ave Talsími: 5658 Viögjörö ok Vir-lagning — allskonar.
BYGGINGA- EFNI.
JOHN QUNN & SONS
Talslmi 1277 266 Jarvis Ave.
Höfum bezta Stcin, Kalk, Cement, Sand o. fl.
THOMA5 BLACK
Selur Jórnvöru og Byggiuga-efni allskonav
76—82 Lombard St. Talsími 600
TllE WINNIPEG SUPPLY CO., LTD.
298 Rietta St. Talsímar: 1936 & 2187
Kalk, Steinn, Cement, Sand og Möl
BYGGINGAMEISTARAR.
J. H. Q RVSSBLL
, , KyBKÍnKameistari.
1 Silvester-Wiilson bygKÍuKunni. Tals: 1068
PAUL M. CLEMENS
Bysginga-Meistari, 443 Maryland St.
Skrifst.: Arsyle Bldg., Garry st. Talsimi 5997
BRA8- og RUBBER BTIMPLaR
MANITOBA S I ENGIL & STAMP VVORKS
4-1 Main St. Talsimi 1880 P. O. Box 244.
Búum til aliskonar Stimpla úr málmioK toííleöri
CLYDEBANK SAUMAVÉLA AÐQERÐAR-
M.UH' K. Brúkaöar vélar s.'liiar irá $5.UU ogyflr
5 64 Notre Dame Phone, Mam 862 4
VlNSÖLUMENN
Q E O. V B L IB
Hei’dsölu VfnsHÍi. 185. 187 áortage Ave. K
Smó-sölu talsfmi 352. Stór-söln tal-lmi 464.
STOCKS & BONDÖ
W. SANEORD EVAN3 CO.
32 6 Nýja Grain Exchaugo Talsfmi 369
ACCOUNTANTS * AUDITOK8
A. A. JACKSON,
Accountant and Auaitor
Skrifst.—28 Merchaut-s Rank. Tals.t 5705
OLÍA, HJÓLÁB FEITI OG FL.
VVINNIPEG OIL COMPANV, LTD.
Búa til Stein Ollu, Gasoline og hjólás-abnrö
Talsími 15 90 611 Ashdown Hlock
TIMBUR og BÚLÖND
THOS. OYSTAD, 208 Kennedy Bldg.
Viöur 1 vagnhlössum til notenda, búílönd til sölu
PIPE & BOILEK covering
GREAT WEST PIPB COVBRINQ CO,
132 Loinbard Stroet.
VIKOIRÐINGAK.
THE QREAT WBST WIRE FBNCE CO., LTO
Alskonar vlrgiröingar fyrir bændur og bv.rgana.
76 Lombard St. Winnipeg.
ELDAVELAR O. FL.
McCLARY'S, Winnipeg.
Stœrstu framleiöeudur 1 Canada af Stóm,
Steinvöru [Granitewares] og fl.
ÁLNAVARA í HEILÖSÖLU
R. J. WHITLA & CO., LIMITED
264 McDermott Ave W iunipeg
“King of the Road” OVERALLS.
BILLIARD & POOL TABLES.
„ „ „ w. A. CARSON
P. O. Box 225 Room 4 I Molson Bankcu
öll nauösynleg óhöld. Ég gjöri viö Pool-borö
______N ALA R.______________
JOIIN RANTON
203 Hammond tíiock Talslmi 4670
SendiÖ strax eftir Verölista og .sýuishornum
GAsOLINE Vélar og Britnnborar
ONTARIO W IND ENGINE and PUMP CO. LTD
301 Chamber St. Sími: 2088
Vindmillur-- Pumpur — rtgmtar Vélar.
BLOM OG SONGKUGLAR
JAMES BIRCH
442 Notre Dame Ave. Tdlsími 263S
tíLÖM - allskonar. Söíig fuglar o. fl.
BANKAKAK,Gufuskipa aguntk
ALLOWAY .Si CHAMPION
North End tíranch: 667 Maiu st eet
Vér seljum Avlsanir borgaulpgar ó Islandi
L.EKXA ()(i .SPlTALAAllOLD
CHANDLER & PISIILR, LIMITED
Lækua og Dýralækua óhöld, og hositítala áhöld
185 Lombard St., Winuipeg, Mau.
Byrjið nýja árið með því að kaupa Heimskringlu
ið á ferðala’gi við og við frá því
Leifur hepni fann austurstönd
Norður-Aniieríku árið 1660 eftir
Krists burð, og þar tdl á 14. eða
15. öld.
þiessi Hjálmar R. Holand er
fæddur í Ameríku af norskum for-
eldrum, og vel þektur rithöfundur
og fornmenjafræðingur, og er því
líklegt talið, að það sem hann seg-
ir um stein þennan, sé áreiðanlegt,
og vœri óskandi að svo væri, og
um leið viðurkent af Ameríku-
mönnum, og hinum mentaða hedmi,
aÖ 'Bjarni Herjúlfsson hafi fyrstur
matHia séð Ameríku, en Ledfur Ei-
ríksson fyrstur stigið af hvítum
mönnum fæbi á þetta mikla tmdra-
land. Og ef nokkuð verður af því,
að heimssýninig veröi haldin hér í
Winniipeg á komandi árum, ættum
vér Islendingar að minnast for-
feðra vorra, hinnia miklu sjógarpa,
með því að sýna, ef mögulegt
væri, velbúið víkiU'gaskfp, skarað
skjöldum og skipað liraustum
drengjum! Og láta heiminn sjá,
að kynþáttur víkinganna lifir enn,
og við kunnum að “stýra dýrurn
knierri” og erum reiðubúnir að
“höggva mann og annað”, ef þörf
gjörist.
Winnipeg, 5. jan. 1910.
I Sn. Jóh. Austmann.
Friðrik Sveinsson,
MÁLART,
hefir verkstæði si-tt nú aÖ 245
Portage Ave. — herbergi nr. 43
Spencer Block — beint á móti
pósthúsinu. Hann málar myndir,
leiktjöld, auglýsingaskilti af öllum
tegundum, o. s. frv. — Heimili ;
618 Agnes St.
JOHN DUFF
PI V,MBER. GAS ANDSTEAM
FITTER
Alt nl3-k vel vnndaö. o<ar veröiö rétt
664 Ni _ * Hame Ave. Phone3815
Winnipepr
PRENTUN
VÉR NJÓTUM, sem stendur, viöekipta margra
Winnipetr starfs og “Business” manna.—
En þó erum vir enþft ekki únii-pdir —
Vér viljum fá alþýflumenn seui einatt notast vid illa
prentun ad reyna vora tegunil. — ' ér íihyrgjuinst
ad gera yöur íina gda. — sfmið yðar na*stu prent.
piintun til —
’Phone: Main 5944
The ANDERSON Co.
WINNIPEG.
PROMPT PRINTERS
Það kostar
minna en 4
cent á viku
að fá HEIMSKRINOI |T heim
til þfn vikuleea árið nm
kring. Það gerir engan
mismun hvar í heimin-
um þú ert, — þ v í
iii.imikringi.a niun rata
til þfn. Þú hefir máske
ekki tekið eftir ]>ví, að
vér gefum þér
$1.00 virði af
sögubókum
með fyrsta árgangnum
Skritið eftir Hkr. nú
þegar, til P. O. Box 3083
Winnipeg, Man.
Skrítlur.
Pétur kom inn í verzlunarbúð á
Strandgötunni til þess að ráðstafa
roikning sínum.
“Góðan. dáginn, Pétur ntinn,
hvernig líður uxanum þímim?”
sagði einn búðarmaðurinn háðs-
lega.
“Ó, þakka þér fyrir, honum líÖ-
ur vel, hann bað kærloga að heiilsa.
Ilann bað mig að skila kveðju til
ættingja sinna í bæn-um”.
J>að kom fyrir á einum strætis-
vagninum hérna ntn áaginn, aÖ
gamall maður tók ofan hattinn
sinn til að beilsa stútku, sem inn
kom, en var svo óbeppinn að
missa hárkolluna sína ofan á
keltu annarar stúlku um ledð. llún
hló svo mikið að þessu, að hún
misti út úr sér fölsku tennurnar á
gólfið.
Miðaldra maður, dálítið feitlag-
inn, ætlaði að taka upp tennurnar
og rétta hennd, en var þá svo ó-
beppinn að missa glasangað sitt á
gólfið, svo það brotnaöi. Hann
var nefttilega eineygöur og hafö'i
laglega málað. auga úr gleri í
tómu augatóftinni.
“Hamingjan góða”, sagði bóndi,
sem sat aftast í vagninum, “næst
býst ég við að sjá nefið detta af
einhverjum”.
106,000 inilíónir hestöfl er vatns-
kraftur alls heimsins álitinn a8
vera. Sé þúsundasti hlutinn af
afli þessu notaður, vegur það upp
á móti afli allra steinkola, sem
brent er.