Heimskringla - 27.01.1910, Blaðsíða 2

Bln. 54. WINNIPEG, 27. JAN. 1910.
UKlMSKltlNQLA
Heimskringla
Pablished every Thursday by íhe
denii>kringla News & rnniistiiue l!o. Ltd
0 biaösiiib l Cauaua oft bauaar
•K.uo um ériö (fyrir fram bor«aö).
•^eut til islhuds $2<0 ttyrir frani
■Mir. hí af kaupeudum blaösius hérS1.50 )
rt. L. BALDWIN80N
Editor ðt Mauaffer
OHice:
729 Shertirwoke Mreet, W inoipe^
V. O, BOX 3083.
Talsiml 3512.
Gleðilegt tákn
tímans.
AuSskiliS er þaS hverjutn. hugs-
andi manni, meS spónfylli aí þekk-
ingu, aS ekki var mikils aS vænta
frá fyrstu íslenzku innflytjendunum
sem komu til þessa lands. Fátæk-
ir í tvennum skilningi, þá á alt
er litiS. Fátækir af auSœvum og
látækir í þekkingu á hérlenda vísu.
Eg man þaS eins vel og óg sé sól-
ina í dag, þegar ég heyrSi fyrst
nefnt orSiS Vesturheimur.
þá var ég á níunda ári. AtburSur
þessi bar viS á kveldvöku, og log-
aSi þá ljós á lýsislampa í baSstof-
unni. þaS var litlu fyrir jólin
1870. MótbýlismaSur móSur minn-
ar, Björn sál. Jónsson í Ási, þá
nefndur Björn í Ási. SíSar kallaS-
nr : “Björn bróSir Kristjáns
skálda”. þaS var maSurinn, sem
gaf mér þessa fræSslu, fyrstur allra
manna. Hánn kom til okkar, og
var skrafhreifinn aS venju. Voru
þá einhverir aS tala um menn,
sem höfSu fariS til Brasiliu. Um
Brasiliu-ferSir heyrSi ég talaS, þeg-
ar ég var aS eins fjögra ára. AS
þessu sinni heyrSi ég Björn segja :
“Ég held Brasilíu-ferSir séu ekki
hollar Islendingum, vegna hitans
þar. En ég hefi mikla trii á Vest-
urheims-ferSum. Ég hefi lesiS nokk-
uS um reynslu NorSmanna og
Svía þar vestra. Ég trúi því, aS
þar sé framtíSarland og frjósemi
mikil”. Eins og gefur aS skilja,
þekti ég ekki þetta land, Vestur-
heimur, þó ég muni, aS ég heyrSi
Ameríku nefnda fleiri árum áSur.
þrátt fyrir feimni og óframfærni,
réSdst ég aS Birni og spurSi hann
hvar þessi Vesturheimur væri.
Hann sagSi mér, aS Vesttirheimur
væri sama land og • Ameríka, og
að þetta land væri á vesturhveli
hnattarins. Um kveldiS var mikiS
rætt um Vesturheims-ferSir. Ég
man ekki fcetur tnn Björn segfi,
aS ef mikiS yrSi um vesturflutn-
ing frá íslandi, þá langaSi sig til
aS fcrj'.tast þangaS. Enda kom
þaS k daginn, aS hann lét verða
ftf því,
Hyr,rt þetta er útídúr frá því
tnáli, sem ég er aS bTFjt aS rita
um, læt ég ósagt. En ég tími
naumast aS sleppa honum, og læt
hann þess vegna fjúka meS.
Eins og fceViS var fram hér á
undam, þá var ekki mikils aS
Vænta af burtflytjendum frá Is-
landlandi. þeir fluttu í aSra fceims-
álfu, víva og stóra, inn í hringiSu
allra þjóSa glæsimanna og angur-
gapa. Naumast gat nokkur búist
viS öSru en þeir týndu í RauSa-
hafinu íslen/.ku þjóSerni. Enda
voru skilnaðarkveSjur þjóSbræðr-
anna miður heppilegar til að glæSa
ævarandi ást og trygS til þeirra,
sem eftdr sátu. Saga Vestur-ts-
lendinga sýnir það ednnig, aS þedr
áttu við engin sældarkjör að búa
frttmnemarndr, fyrstu árin. Um
kjör þeirra hefir nokkuS veriS rit-
aS, þó flest sé lélega í letur fert.
En mikdS má af því ráSa. þó hefi
ég fundiS hér vestra gamla menn,
er segja landnemasögu sína og ann-
ara nákvæmar og fcetur enn ritað
er, ennþá sem komiS er.
Vel hefSi mátt búast viS í byrj-
ttn, aS Iskndingar týndu hér máli
sínu og þjóíSarminring.u. Undir
]æim kringumstæSum fóru þeir frá
ættlandinu, og undir þedm væntan-
legu skdlvrSum námu þeir sér ból-
festu 1 Vesturheimi. En hamingju
sé lof! ]>aS fór öðruvísi, en búast
mátti viS. þeir héldtt nokkurn
veginn hópinn, eins og kunnugt er.
Fyrir ötulledk fárra manna komst
fclað á fót meðal landnemanna.
þaS, ásamt dálitlum k rkjttlegum
féfagsskap, hjálpaði viShaldi tung-
tinnar, og hifct einkum, aS þeir
höiSu við fáa aS tala nema sjálfa
sdg. þedr landar, sem lentu í bæ-
ina, ferðu auðvitaS aS medra og
minna leyti cnska tungu, og spjöll-
uSu frítt. Sumdr urSu svo ást-
fangnir i henni, aS þeir fyrirlitu
móSurmáliS, og vildu ekki annaS
tala enn ensku, . enda þótt þeir
töluSu hana rammbjagaSa og
skdlndngsvilta. þegar kom vestur
vildi sttmt kvenfólk ekki láta ís-
lenzku til sín heyra t'tfci á götun-
um. Hún var of gróf í eyrum þess-
ara “götu-IorSa”, sem hek.t gáfu
sig að þeim. En þessi órækt viS
íslenzka tungu hefir rénaS. Nú
eru þaS sára-fáar manneskjur, sem
skammast sín fyrir móSurmál sitt
Endti hafia blöðin ámint fólk, að
gfeyma ekki íslen/.kri tungu. övo
var byrjuð kensla í íslenzkri tungu
viS Wesley College. Hvort mikið
eSa litiS gagn hefir að hennd orSiS
eru skiftar skoðanir á. Hreint
hefir hún ekki spilt.
1 sumar sem leið hafði XjaldbúS-
arsöfnuSur kennara í 2 mánuSi, til
aS segja unglingum til í íslenzkri
tungu. Mun þaS haía boriS góðan
árangur. Fyrsti lúterskd söfnuSur-
inn heldtir uppi kenslu í íslenzkri
tungu í allan vetur, og hefir góSa
og marga kennara. Sú kensla hlýt-
ur aS bera ávöxt. Enda veitir
ekki af. Margt af yngra, fullorSna
fólkinu, hefir aS miklu leyti mist
sjónar á móðurmál sínu nú þegar.
.Fskilegt væri, aS hin andlega
stótt vestanhafs mannaSi sig til,
hvervetna á meðal íslendinga, aS
í gera það að skyldu og skilyrði, aS
hver einasti tinglingur fengi þolan-
lega kenslu í íslenzkri tungu óg
bókmentasögu íslands. Vonandi er,
aS bæSi kirkjuíélagiö og minni-
hluti, sem nefndur er svo nú, og
þar aS auki tJnítarar, tæku sam-
an höndum i þessu máli. Ég
treysti bæði séra Jóni Bjarnasyni
og séra Fr. J. Bergmann, aS vera
samhentir í þesstt efnd. Hér ræSir
um íslenzkt þjóSerni og viShald
þess á komandi tíma.
Séra Rögnvaldur Pétursson hefir
ritaS margt gott og uppbyggilegt,
og er íslenz.kur í anda, og skrifar
aS mörgu leyti lipurt íslenzkt mál.
Hann héfir einkanlega góSan stíls-
máta á islenzkri tungu yfirledtfc.
Ilið sama er aS segja um séra
GuSmund Arnason, að hann er
einnig mjög íslenzkur í anda, og
prýSisvel að sér, og óefaS einn af
sterkustu ættjarSarvinum hér
vestra.
Mér finst þaS vera hedlög skylda
allra sannmentaðra manna, aS
vinna aS því meS oddi og ©gg, aS
viðhalda tslen/.ku og islenzkum
bókmenfcum, hvernig sem trúar-
skoðanir þedrra eru. í þesstt efni
liggtir þunginn á íslen/.kum prest-
um iyrst af öllum. þar næst á ís-
leuzkuin blöðutn og tímaritum. —
Ég efast ekki tim það, að íslen/.k
tunga á eftdr aS vaxa aS veg og
virðingu hér vestra. Ég er gagn-
kunnugur mörgum hámentuSum
mönnum hér, í öllum stöSum lífs-
ins, og þó fæstir þeirra beri mikil
kensl á islenzkar bókmentdr eSa
tungu, þá eru allir sammála, aS
Islendingar mega hvorki glata né
gleyma gullaldarmáli Norður anda.
íslendingar þurfa þess vegna ekki
aS minkast sín fyrdr íslenzka
tungu. íslenzk tunga er í fremstu
röS af öllum þeim tungumálum,
sem lifa á tungum fólksins. Og
hún hlýfcur lof og hrós hjá bezt
mcntuSum mönnum þessarar iíS-
ar, sem nokkurt skyn bera á, og
þær bókmenfcir, sem skrásettar eru
í henttar orSum.
j Ég óska og voita, treysti og
trúi, aö vegttr íslen/.krar tungu
fari vaxandi dag frá degi, og hún
verði öndvegdstunga Norðurlanda,
eins og gríska og latína hafa veriS
öndvegistungur bókmentanna frá
1 snðurhluta Norðurálfunnar um
hart nær 16—17 aldir.
Ég skal ekki liggja á liði mínu,
t að hl jóma íslenzka tungu meðan
I ég fe mælt mál. í henni feddist
| ég. MeSa hana dey ég á vörttm.
|— Alfc, sem ég get gert.
Um fasteignasölu
síðasta ár og nú sem stendur er
það aS segja, aS hún fer stöSugt
batnandi. SíSasta ár byrjaði dauf-
le.ga, en brá til batnaSar, þegar
kom fram á sttmariS. Seinni part
sumarsins var afarmikiS bygt i
þessum bœ, bæði stórbyggingar og
einstök hús. Mest stóSu fasteigna-
söluíélög á fcak við stórbygging-
arnar og einstök hús í betri röS.
Að eins örfá hús voru bygð aí
mönnum, sem ætla sér aS eiga
þau aS staSafdri. Bœjarlóðir stóSu
hér um bil í staS fram í október.
Fóru þá aS finnast kaupakdppir
hér og hvar. ByrjuSu á Portage
Ave. og Fort St. Fluttust þaðan
á Notre Dame Ave., þá á Sargent
Ave. og Sherbrooke St. þaðan
fluttust þedr norður á Logan Ave.
þaSan norður á Main St., og þar
í grend munu þedr dvelja nú. A
öllum þessum strætum flugu lóSir
langt fram yfir það verS, sem pær
voru kevptar fyrir áSitr. Eigiendur
héldu, aS þeir gætu fengiS, hvað
sem þedr hedmtuSu, og vildu ekki
nvfca góð íboð. En gttllöldurnar
hjöSnuSu stræti frá stræti.
Hvemiig stendur á þessum kaup-
ttm og uppsprengingttm fer tvenn-
um sögttm. Fasteignasalar segja,
að attðmenn á Englandi, í Austur-
Canada og Bandaríkjunum hafi
svo mikiS álit á Winnipeg, sem
framtíðarstórborg, aS lóSir fari
óðum hækkandi. ASrir halda, aS
fastedgnasölufélögin séu aS slá
reyk í augu fólksins til þess að fá
þaS í uppnám, og koma þeim, setn
peningiaráð hafa, til aS kattpa !
lönd og lóðir, hvort sem þeir eru
fjær eða nær. Má vera, að hvort-
tveggja hafi viS nokkuS aS stySj-
ast. Um síSustu ár hafa lánsfélög
og bankar haldið peningum sínuni
innd, og innheimt fádæmi af úti-
standandi, lánum. Viljtt þau nú lána
þessa pendnga út aífcur gegn góS-
um vöxfcum og veSi. Er því eðli-
legfc, aS auSmenn vilji £á gengd í
veiðistö&ina afttir. Fasteiignasala
er einkar vel fallin til þess aS
spíla út og inn peningum, fyrir þá
er áræSi hafa til þess. Suinir
græða, enn aðrir tapa, eins og
reynslan hefir sýnt. AuSfélögin
gefca lagt fram útg.erSina, en vdnn-
an verSur aS koma frá einstakl-
ingunum, og þaS er um að gera,
aS fá sem flesta, og sem mest við-
skiffci. —
Eftir því sem aS horfir nú, þá
bendir flest á, að fasteignasala
fard heldur hækkandi en lækkandi á
þessu ári í Winnipeg. Hún verSur
óefaS á attnan hátt enn hún var
hér fyrir 4—5 árum. þá gátu allir
bygt smáhýsi, hvort sem þeir áttu
nokkuð eSa ekki neitt. Sumum
lánpSdst aS græSa fé á því, en
aSrir töpuðu öllu. Nú er þessu
öSruvísi komið. ViSarsalar og
aSrir efnissalar, ásamt lánfélögttn-
um, eru langfc tttn erfiSari viS-
fangs enn þá. Fátæklingum og
eignaleysingjum er nú fyrirmunaS
að reyna lukkuna. þetfca er gott á
aSra hliðina, aS þeir geta engu
tapaS, sem engtt voga. En gamalt
málfcæki segir líka : “Vogun vtnn-
ur og vogun tapar”, og þannig
hefir öllum reynst. Framvegis
verða þaS ekki nema eínamenn og
fasteignasalar, sem byggja í þess-
ttm bæ, svo að nokkuru nemi. Enn
fremur er það engum efa undirorp-
iS, aS stórbvggingum fcr hér ÓS-
um fjölgandi, eftir því, sem borg
þessi dafnar og stækkar. I/óSirnar
eru orSnar svo verðháar, að hvert
ferhyrningsfet þtirf að koma aS
notum og bera ávöxt.
SíSastliSið ár bygðu íslendingar
all-mörg hús, en fáir sem bygSu
stórhýsd. Herra Th. Oddson fast-
eignasali bygðd þrjú marghýsi (ter-
race), og er nú að bvgg ja “block” á
Ellice Ave., ásamt nokktirum í-
veruhúsum. Herra Loftttr Jörunds-
son húsasmiðttr bygði 12 hús í fé-
lagi viS tvo aðra. Hann er nú wS
byggja marghýsd, og ætlar bráS-
lega að byrja á 2 öSrum. BáSir
þessir menn hafa gefiS mönnum
mikla V'in-nu, og stöSuga vinnu síð-
asta suittar, og gefa ennþá. þeir
láta íslendinga sitja fyrir vinnunni
aS mestu leyti. þeir hafa goldiS
kaup gott og greiðlegai Mælt er,
að L. Jörttndsson hafi nú 30 ís-
lendinga í vinnu. Oddson hafði
marga m.enn frantundir jól, og enn
þá nokkurra.
þaS er lofsvert, aS þessir menn
láta íslendinga sitja fyrir atvinnu,
og þaS svo stórmannlega, að vinn-
an er nær árið í kring fyrir marga
af verkamönnum þeirra. þetta er
spordS í áttina, svo aS Islending-
ar, sem eru duglegir og framgjarn-
ir ættu innan lítils tíma aS geta
haft nóg verk handa islenzkum
dag'launamönnum. Er það stór
hieiður, aS þeir gera það nú og
síSar. þetta æfctd að leiSa til
meiri samheldn.i meSal Islendinga
og þjóSernisfestu þeirra í þesstt
landi, og þá er vel aS veriS, j.eg-
ar þann veg er sfcefnt.
AuSvitaS hafa nokkurir aSrir ís-
lenzkir verkvedtendur haífc verk
meS höndum, og vedfcfc íslenzkum
daglaunamönnum afcvinnu á sama
tíma. En ég hygg aS þeir Odd.son
og Jörundsson séu nú stærstir og
stöSugastir í þessu efni. Herra
Sveinn Brynjólfsson hafSi stór-
virki með höndum í fyrra og fratn
eftir vetri, og lót íslenzka dag-
launamenn sitja fyrir verkum, og
fórst þaS drengilega. Og hann hef-
ir einnig haft verk alt aS þessu,
ei all-langt frá Winnipeg, og, vann
eitthvaS af íslenddngum hjá hon-
ttm. Fátækum daglaunamönnutn
kemur einkar vel aS fá vdnnu sem
flesta daga i árinu, hjá áreiSan-
legum mönnum, eins og allir þess-
irmenn ertt.
Alt fcendir á þaS, að þefcfca ár
verði hér mikil vdnna og há dag-
laun. Mörg stórhýsi á aS byggja,
og bærinn ætlar aS gera allmiklar
umbætur. Einnig verSur bygt mik-
ið af íveruhúsum í G.T.P. bæjar-
stöSinni, norðaustan viS bæinn.
Römuleiðis verSur mikdl vinna viS
járnbrautir í Vestur-Canada.
K. Ásg. Beííediktsson.
Ólöf Sigurðardóttir.
Ort undir nafni A. J • Johnson's. í Chicago, sonar hinnar látnu.
[ ÓljÖF S11!URÐAllDÓTTíR var fmrtd aA /i irkaixtöflum í Fljótshlíö, 5 des-
emher, i852 llán var dótti merkt.hjön%una Siguröar fnletfs<onar (Gissuararsoaar frd
Seljalandi) og Int/ibjargar .Stprnanthdóttnr (./ó ssnnarfrd Egvindarhulti), sem v <r alsyslir
hins þióðkviiini áaœtisiiiii.ans Tómasar Scemuudssonar d Breiöabölstnð í Fljótshlíð —
Árið 1878 yiftist hún Kristjdui bónda ■lónssyni að Marteinstungu í Holtum í Rungár-
þingi. sem á he .ni nú d bak að sjd dsamt 6 börmim af 7 er þav.hjón eignuðust.—I/ún
antlað/st síðastl. haust, 31. oht 1909.]
Hi
lUN kom eir.s og haglél frá himni blá,
sú harmfrétt, að þú værir dáin. —
Ó, móðir ! Þig aldrei ég aftur má sjá !
I austur ég 8tari’ út í bláinn.
Þar drúpir við dagslokin — þráia.
Þá grátna J>ig kvaddi ég síðsta sinn,
og sigldi á djúpið víða,
hve lftið þá dreymdi drenginn þinn,
hvað dauðans var skamt að bfða.
Hve lífið er fljótt að lfða.
Þín móðurhönd var svo holl og blíð,
sem hjarta vort bezt getur kosið.
þín viðkvæmni’ og ást svo urtg og þýð,
að alt, sem af harmi var frosið,
það bræddi þitt sólskins brosið.
Og þvf er svo margt að þakka þér,
sem þögnin og minningin geymir.
Af ástríku geði þú unnir mér.
Þér ekki mitt hjarta gleymir —
það mynd sinnar móður dreymir.
Nú grætur hinn aldraði ástvin f>ig,
og umhyggju þakkar með tárum.
Og bömin þfn horfa’ á hinn hinsta stig
með hugsunum döprum og sárum. —
Þitt skarð fyllist eigi með árum.
Þér hvíldar að njúta er hlýtt og rótt,
þótt húmi nú um þinn bæinn. —
Hver minning þfn hrekur burt hugans nótt,
og hækkar og lengir daginn,
sem srgeislar austan um sæinn.
Þorsteinn Þ. ÞorsteiNsson.
Trúvakning í
Manchúríu.
Vér missum af fleiri vinum fyrir
þafi, sem vér bdðjttm þá um, hcld-
ttr en íyrir þaö, sem vér neitum
þedm um.
Um það mál fintti séra James
Webster lan-gt erindi í Toronto
borg á sfðustu jólum. I því erindi
er margfc fróðlegt, mörg fróðlcg
hugvekja fyrir hugsandi fólk, en
eng.in þó fróðlogri eða íhugunar-
verðari en sú, hvernig þeim gttðs-
börtium þar et'stra, sem mynda
trúboðsflokkinn, tekst að dáleiða
þessa óupplýstu sattði t l þess að
gefei hvað sem ltönd á lestir, og
í sumum tilPellum aleigu sína sér
til sálultjálpar.
Fyrst gat séra Websfcer ]x?ss, að
trúboðsflokkinn þar eystra mynd- j
ttðu' Skotar, Irar og Danir, eða j
menn £rá þedm þjóðum, sem með
konttm þedrra fceldust alt að httndr-
að tnanns, sem hann segir að með ,
einum huga finnd tdl þess, að þeir j
séu íullir af heilögum anda. En
reynsla þeirra þar eystra segir
hann að haft verið sttmutn ]x:irra
óvænt. En það var sú reynsla, að
Manchuriu búar hafa undir á-
hrifitm trtiboðanna fcekið svo mikl-
ttm sinnaskiftum, að þedr, sem áð-
nr voru heiðinglega sinnaðir, sér-
drægdr og ágjarnir, ganga nú í
þúsunda og tuga þúsundatali að
dyrttm guðshúss, þar sem trúboð-
arnir kenna. Sumir hinna um-
venfcu koma með korn í pokum á
bakinu, aðrir koma með kálfa í
bandi, — þar leiða blindir blinda
—, og enn aðrir kotna með aleigu
sína af peningitm. Og öllu er svo
grautað saman í guðskistuna, og
trúboðarnir taka feginsamlega við
hverju, sem gefst, hvaðan sein það
kemur, og hverniig sem það er
fengið, og skdla engu affcur, — rétt
eins og gerist með guðsbörnum
þjóðar vorrar nú á dögum, — það
er að segja : að skila engtt affcur.
J>essi trúarofsa hreyfing segir
Webster að haft gengdð yfir Man-
chttriu frá sjó til Sungart og frá
hinum austlægustu landamæruni
til hdnna vestustu, Og til fjölda
margra stað, þar sem útlendir
trúboðar hafi aldrei stigið fæti.
Séra Webster er einkar hæversk-
ur. Hann gefttr guði alla dýrðdna.
Hann segir, að trúboðíirnir hafi
j svo sem engdn afskifti haft af
þessu. Jxsir hafi sfcaðið hjá meðan
kraftaverkin gerðust. þó viður-
kennir hann það í ræðtt sinni, að
þeir hafi fríviljttglega unnið að því,
að taka á móti gjöfunum og gera
sér gott af þeim, eu á meðan stóð
guð hjá og gerði ekkert og fékk
j ekkert.
Séra Webster fór mörgtim fögr-
um orðum um það, hve áttægju-
legit það ltefði verið, að sjá alt
þetta fólk, — sínir elskulegti bræð-
ttr og systur hafi grátandi flutt
gjafir sínar í trúboða-búið, af fögn-
uðintim, sem fylt hafi giofendurita
yfir því, að nú væru þeim allar
syndir fyrirgefnar. Til dœmis sagði
hann, að á ednum fundd, sem hann
sjálfur sófcti, helði svo lifcið út,
sem allir hefðu óskað að mega
gefa. Samkoma sú eða fundur var
haldinn í Thieling, og var stjórnað
að öllu leytd aí Kínverjum sjálf-
um. ]>ar kvaðst hann ltaEa setið
og horft á fólk koma með gjafir
sínar. Ednn kom með grjónapoka
tá bakintx og setti hann ndður við
fæfcur þess, er fundinttm stýrðd, og
gat þess um leið, að hann, hefði
enga peninga, og hefði því orðið
að taka af því, sem til var.
Annar kom til messunnar meö
ungan káif, og batt hann við dyr
tjaldbúðarinnar. Sá kvaðst hvorki
eiga korn né pettinga, en að eins
ed'ga þenttan kálf, og sér væri ant
ttm að gefa hann fyrir sálu sinni.
Næst kom ekkja, gömul og grát-
andi. Hún kom sér ekkd að því, að
segja upphátt það, sem benni lá
þyngst á hjarta, svo hún hvíslaði
því að einni af trúboða konunum,
og bað leyfis a‘ð mega igefa guði
eifct kopar-oent, — þann eina pen-
ing, sem hún átti í eigu sinni.
Kona þessi var tötrum kdædd og
ákaflega íát-æk, en henn.i var leyft
að giefa cenfcið. Trúboðinn tók við
því og hélfc því á lofti, tdl þess að
sýna söftiuðinutn áhrif trúardnnaf,
og stakk því svo í vasa sfnn.
•Við þetta átakanlega dæmd, sem
ekkja.it gaf, grét allur söfnuðurinn
af fögnuði, og allir tóku að gefa
það, sem |x‘ir gáfcu viö sig losað.
Einn maður gaf byssuna sina.
Ilann kvaðst elska byssuna medra
en alt annað, sem hann æfcti, og
aldred skilja hana við sig, en nú
gæfci ltann ekki staðist mátið feng-
ur, og fékk hann þá trúboðanum
byssuna.
Margar konur komu og fram, og
reittu af sér skrautgripi sína og
gáfu þá í guðskistuna. Sumar
gáfu vasaúrin sín, bœðd úr gulli og
silíri. Og svo segist prestinum frá,
að afledðingdn af þessari gjafa-
kepni hafi orðið sú, að gjafasýkin
útbreiddist ttm alla Manchurdu.
Söfnuður sá, sem fcrúboðarnir
hala myndað í Mukden borg befir
2 Lattnaða presta, og borgar þeim
að öllu leyti af ei.gin efnum.
Séra Webster endaði ræðu sína
með þeirri staðhæfingu, að sér
fiyndist stundum, að fcrúboðar
ætfcu ekkerfc erindi þangað austur,
því trúvakningin meðal Kínverja
á þessu landssvæði væri svo öflug,
að þeir væru ednferir um, að ann-
ast sín andlegu málefni.
Skýring á metrisku iráli
og vio-t.
þYNGDARMÁL.
Aðaleinduigin er : Gram. Skamm-
staíainir : Kg. (kílógram), Hg.
(hekitógram), Gr. (gram).
1 danskfc pund er 500 gram.
1 enskt pund er 454 gram.
Sparið
Línið Yðar.
Ef þér óskið ekki að fá
þvottinn yðar rifinn og slit-
inn, þft senclið hann til þess-
arar fullkomnu stofnui.ar.
Nýtfzku aðferðir, nýr véla-
útbúnaður, en gamalt og æft
verkafólk.
LITUN, HREINSUN
OG PRESSUN
SÉRLEGA VANDAÐ
Modern Laundry &
Dye Works Co.,Ltd.
3o7-315 ll««re»Mve Mt.
WINNIPBO, :MANITOBA
Phones : 2300 og 2301
“Andvökur
1T
lengdarmál.
Aðaleiningin er mefcer (hér utn
bil 39 atneríkanskir þml.). Skamm-
stafanir : Km. (kílómefcer), M.
(mefcer), Cm. (cenimeter).
1 dönsk míla er 7T/Í km.
1 ensk míla 1609 metrar.
1 yard er 91Jý centdmeter.
1 þttml. 2JA centimefcer.
Kílómeter er 1000 metrar.
Mefcer er 100 centimeter.
flatarmAl.
Aðaleiningin er : Ar. Skiuntn-
stöfun : Ha. (hektar).
1 ekra er 40ar.
LAGARMÁL.
Aðaleindngin er : Litef. Skamtn-
stafanir : Hl. (hektóliter, L.
(liber), Dcl. (decilifcer).
Lagartunua er 115 litrar.
1 bushel er 36J4 litrar.
1 gallon er 3 og fjórir fimtu
litrar.
LJÓÐMÆLI EFTIR
Stephan G. Stephansson
Kosta, í 3 bindnm, $3.50,
í skrautbandi.
Tvö fyrri bindin eru komdn út,.
og verða til sölu hjá umboðs-
mönnum útgefendanna í öllum ís-
lenzkum bygðum í Ameríku.
I Winnipeg verða ljóðmælin til'
sölu, sem hér segdr :
Hjá Eggert Jóhannssyni, 689"
Agnes Sfc., EFTIR KL- 6 AD
KVELDI.
Hjá Sfcefáni Péturssyni, AÐ-
DEGINUM, frá kl. 8 f.h. tdl kl. 6
að kveldi, á prenfcstofu Heims-
krdnglu.
Hjá H. S. Bardal, bóksala,
Nena St.
Utaubæjarmenn, sem ekki geta
fengið ljóðmælin í nágrennd sínu,
fá þatt tafarlaust með því að
senda pöntun og pendnga tdl Egg"
erts Jóhannssonar, 689 Agnes St..
Winnipeg, Man.
Leyndarmál
Cordulu
frænku.
Nýjir kaupendur að heims-
kringlu sem borga fyrir einn
árgang fyrirfram, fá skáldsögu
þessa og aðra til, alveg
ókeypis.