Heimskringla - 17.02.1910, Page 4

BBIMSSIINODX
Blft. 4. WINNIPEG, 17. FEER. 1910,
LEIÐBEINING AR - SKRA
YFIR ÁREIÐANLEGA VERZLUNARMENN í WINNIPEG
MUSIC OG HLJÓÐFÆRI
CROSS, QOULDINQ & SKINNER, LTD.
323 PortaRe Ave. Taldími 4413
MASON & RISCH PIANO CO , LTD.
356 Main öt.-ee Talslmi 4 80
W. Alfred Albert, Islenzkur umboösmaöur
WHALEY ROYCE & CO.
35 6 Main St. , Phone 263
W. Alfred Albert, búöarþjónn.
VlNSÖLUMENN
QEO VELIE
Hef'dsölu Vínsali. 185. 187 ^ortasre Ave. E
Smé-sölu talslmi 352. Stór-sÖlu talsími 464.
STOCKS & BOND8
W. SANEORD EVANS CO.
32 6 Nýja Grain Exchanpre Talslmi 369
ACCOUNTANT8 & AUDITOKS
BYGGINGA ok ELDIVIÐUR.
J. D. McARTHUR CO , LTD.
By«gin«ra-og Eldiviöur í heildsölu og smésöln.
Sölust: Princess og Higgins Tals. 5060,5061,5062
MYNDASMIÐIR.
Q. H. LLEWELLIN,
“Medal]ions,, og Myndarammar
S'arfstofa Horni Park St. og Logan Avenue
SKÓTAU í HEILDSÖLU.
AMES MOLDEN, LIM TED
'Princess & McDcrmott. Winuipeg.
THOS. RYAN & CO.
Allskonar Skótau. 44 Princess St.
THE V\ ifi. A. MARSH CO. WESTERN LTD.
Framleiöendur af Mnu .*>kótaui. Talalmi: 3710
88 Princess »t. “High Mei it” Marsh Skór
RAFMAGNSV ÉLAR OG AHÖLD
JAMES STUART ELECTRIC CO.
3 24 Smith St Tal>ímar: 3447 og 7802
Fullar byrgöir af alskonar vélum.
GOODYEAR ELECTRIC CO.
Kellog»fs Talsímar og öll þaraölút. éhöld
Talaimi 8023.___________36 Alben 8t.
KAFM.vGNS AKKOKÐSMENN
MODERN ELECTRIC CO
412 Portage Ave Talsírai: 5658
Viögjörö og Vfr-lagning — allskonar.
BYGGINGA - KFiNI.
JOHN QUNN & SONS
Talstmi 1277 266 Jarvis Ave.
Höfura bezta Ste-n, Kaik, Cement, Sand o. fl.
A. A. JACKSON.
Acconntant and Auditor
Skrifst.— 28 Merchant.s Hank. Tals.: 5 7 0?
(3LÍA, HJÓLÁ8 FEITI OG FL.
WINNIPEG OIL COMPANY, LTD.
Búa til SteinOllu, Gasoline og hjólés-áburö
Talslmi 15 90 611 Ashdown Block
TIMfíUR og BÚLÓND
THOS. OYSTAD, 208 Kennedy Bldg.
Viöur 1 vagnhlössun til noténda, bulönd til söln
Pll'E & BOILEK covering
GREAT WEST PIPE COVERINQ CO.
132 Lotnbard Street.
VÍKGIRÐINGAK. __
THE OREAT WEST WIRE FENCE CO„ LTD
Alskonar vlrgirömgar fyrir bændur og borgara
76 Lombard St. Winnipeg.
ELDAVÉLAR O. FU~
MqCLARY’S, WiimipOK.
Stœrstu framleiöeudur í Canada af Stóm,
Steinvöru [GranitewaresJ og fl.
ÁLNAVARA í HEILDsÖLU
R. J. WHITLA & CO.. UMITED
264 McDermott Ave Wiunipeg
“Kíi.k of the Road” OVERALLS.
H1 JjLIARD <fc l'OOL TAfíLES
W. A. CARSON
P. O. Box 225 Room 4 í Molson Banka.
öll nauösynlefréhöld. É« srjftri viO Pool-borO
THOMAS BLACK
Selnr Járnvöru og Byggiuga-efni allskonar
76—82 Lombard St. Talslmi 600
THE WINNIPEO SUPPLY CO., LTD.
298 Rietta St. Talslinar: 1936 & 2187
Kalk, bteinn, Cemeut, Sand og Möl
MATHESON AND QAY
Húsaamiöir, snikkarar og viögeröarmenn
221 H.ggins Ave. Winnipeg
. BYGGINGAMLIfíTARAR.
J. H. Q RUSSELL
N Á L A R. _________
JOUNRANTON
203 Hammond Block Talslmi 4670
Sendiö strax eftir Verölista og Sýnishornnm
GAtii )L í NK Vélar BrunnborHr
ONTARIO WIND ENGINK and PUMP CO. LTD
301 Chambíír St. Sími: 2988
ViDdmillur— Pumpur -- Agætar Vélar.
BLÓM’oG iáÖNGKUGLAR
Byggingameistari.
í Silvester-Wi lsou byggingunni.
JAME5 BlRCIl
Tals: 1068 442 ^Notre Dame Ave. Talsími 2 6 38
---------- BLOM - allskonar. Söng fuglar o. fl.
PAUL M. CLEMENS I ------ —- ---'-■■-iiJL ---------=SSB
Bygginga Meistari, 443 Maiprland St. BAN K A H A K,G UFUSKIPA AGENTH
Sknfst.: Argyle Bldg., Garry st. Talslmi 5997
BRA8- og BUBBER 8TIMPLAR
ALLOWAY Ai CHAMPION
North End Branch: 66 7 Main street
Vór seljum Avfsanir borganlegar á Islandi
MANITOBA STENCIL & STAMP WORKS
421 Main St. Talsími 1880 P. O. Box 244.
Búum til allskonar Stimpla úr málmi ogtogleöri
CLYDEBANK SAUMAVÉLA AÐQERDAR-
MAHUK. Brúkaöar vólar seldar trá $5.00 ogyíir
564 Notre Dame Phone, Mam 862 4
LÆKNA OGJSPÍTALAÁHÖLD
CHANDLER & FISIIER, LIMITED
Lækna og Dýralæk-na áhöld, hospltala áhölc
185 Lombaid St., W'iunipeg, Mau.
Athugasemd.
í 17. nr. Hkr. er ritg.erð eítir
Mr. Kr. Á. Benediktsson. Fyrri
partur greinarinnar er um fast-
eignasölu Winnipeg borgar. Enga
atliugasemd ætla ég aö gera viö
þann part, því ég veit, að Mr. K.
Á.B. er mikið færari að skrifa um
kóst og ókost á þeirri atvin.iu-
gnedn, þar sem hann hefir verið í
fieiri ár talsvert við hana riðinn,
en ég aldrei.
Sinni partur ritgerðarinnar er
um íslenzka verkveitendur i þess-
um bæ. Mér þykir frásögnán dálít-
lð villandi fyrir fjarverandi lesend-
ur blaðsins. Mr. K.Á.B. nafngrein-
ir þar að eins þrjá, en hefði verið
mikið réttara, að nafngreina í
það minsta þrenna þrjá. Hvers
vegna að ganga fram hjá mönn-
um, som hafa verið verkgefendur
í mörg ár, sumir yfir tuttugu ár,
svo sem Sigfús Anderson, Jón J. j
Vopni og Gísli Goodman. I.íka j
mætti nefna Jón T. Bergmann, sem
hefir verið verkgefandi í fleiri ár,
bygði fjölda liúsa á síðasta sumri,
og hefir alt af m.etin í vinnu að
búa undir fyrir næsta sumar. Jó-
hannes Sveinsson hefir líka bygt
bæði stór- og smáhýsi, og ætlar
að halda áfram. Árni Eggertsson
hefir látið byggja mörg hús. Allir
þessir menn hafa ætíð látið landa
sína sitja fyrir verkum.
Mr. Kr.Á.B. segir, að það sé
lofsvert, að íslenzkir verkgefendur
láta landa sina sitja fyrir at-
vinnu. Ég held þeir tapd engu við
það, blessaðir, að hafa landa sína
í vinnu. Eg heyrði Hugh Ross,
sem hér var í ntörg ár verkgef-
andi, segja, að íslenzkir verka-
menn væru þeir rtúverðugustu og
beztu menn, sem fyrir sig ynnu,—
og ficiri hafa gefið þeim sama
vitnisburð. Ég held það sé ekki
nema óþarfa skjall, að segja það
blátt áfram hrosvert, að ísienzktr
verkveitendur láta landa sína sitja
fyrir vinnu. Hitt er það, að það
er mjög hrósvert, ef íslenzkir verk-
veitendur fara vel með verkamenn
sína, því að það er eins mikill
munur eins og á nótt og degi fyr-
ir daglaunamanninn, að vinna fyr-
ir góðati eða vondan itiann,. Tök-
um til dæmis verkgefanda, sem
lítur með fyrirlitningu á verka-
menn sína, rekur þá áfram etns
og hunda, talar aldrei hlýlegt orð
til þeirra, er alt af að vonskast
yfir því, að verkið gangd sednt og
iila, og sitja um öll tækiiæri að
setja kaupið niður við mennina.
Verkamaðurinn, sem þarf að vinna
fyrir svona höfðingja, hatar hann,
gleðst yfir öllum hans óhöppum,
og er yfirleitt sama, hvor endinn
á honum upp snýr. Ekki er svona
sambúð heppileg, fyrir hvoruga
hliði.na, og óskandi, að Islendiing-
ar þræði ekki þennan veg, þar
sem annar betri er til.
ífg vildi að allir íslendingar,
sem eru og verða verkveitendur,
vildu breyta við menn sína eins og
Mr. Loftur Jörundsson gerir, þv’í
hann er verkamanna vinur. það
sýnir öll framkoma hans vTið verka
ntenn sína öll þessi ár síðan hann
byrjaði að vera verkgeíandi, hefir
hann goldið smiðum það hæsta
kaup, sem hefir* verið í bœnum,
og aldrei gert minstu tilraun til
að lækka kaupið hvorki vetur né
sumar. — það hlóu margir að
sögtt, sem var borin hér um bæ-
inn í fyrra vetur. Mr. Jörundsson
frétti, að sumir mennirnir, sem
áður höfðu unnið fyrir hann, væru
farnir að vinna á stórhýsinu hans
Mr. Brynjólfssonar (sem Mr. K.Á.
B. minnist á), af því Mr. Jörunds-
son hafði þá enga vinnu. Hann
fer og sækfr mennina, og sagðist
verða að tína til eitthvaö handa
þeim að gera, — hann gat ekki
vitað menn sína vera að vinna
þar fyrir hálft kaup. þetta var
svo drengilega gert, að mér er
sönn ánægja að setja það hér..
Einhverntima seinna er ég að
ltugsa um, að skrifa meira ýtar-
lega um verkgefendur og verka-
menn þessa bæjar. Ég hefi verið
daglaunamaður í Winnipeg um 20
ár, og hefi þekt bœði von.da og
góða verkgefendur, af ýmsuni
þjóðum. Ég skal vera óhlutdræg-
ur, og gefa hverjum þá lýsingu,
sem hann> verðskuldar, hvort sem
hún verður fögur eða ljót, — því
þess bera að geta, sem gert er.
B. M. LONG.
* * *
Svar til B. M. Longs.
Ilerra Long hefir öðlast hvöt
hjá sér, að fedðrétta part úf rit-
gerð mdnni um íslenzka verkveit-
endur. Slæmt er að lýsa því yfir,
að mér er ekkert gagn að þeirri
föðurlegu hirtingu, sem þessi rit-
höfundur víkur að mér, því eftir-
tekt og skilningur hans hefir v.erið
út í einhverri selstöð, þegar skrið-
an hljóp úr höfði hans.
ÉK var að tala ttm menn þá,
sem stærst verk og mesta vinnu
veittu um háveturinn. Eg sbend
við,N að ég h-efi rétt farið m.eð alt
sem ég sagði. Og ef Long vill fá
skýrslur frá banka hr. Lofts Jör-
undssonar um upphæð og verka-
mannatölu á nefndum tíma, þá er
það þegar leyft og til redðu, hve
nær setn er.
það hneykslar B.M.Long, að ég
skuli ekki telja alla, sem kofa hafa
bygt eða fáein smáhýsi. Svar þar
til liggur þann veg, að ég ræddi að
eins um þá menn, sem vedttu
vinnu í stórum stíl á nefndu tíma-
bili. Eg gat þess, að þeir hefðu
bygt og væru að byggja á síðustu
tímum. það skoða ég syndlatist og
alls ekki vítavert. B.M.Long fer
sem öðrum, að sé einhverra minst
fyrir verk þeárra, þá vaknar hjá
þeim eðlishvöt, sem ekki er neitt
mannborleg : Fyrst að skamma
ritarrann, þar næst að mjatla utan
af þeim, sem um er talað, og síð-
ast, að skjalla etnhvern eða ein-
hverja. Hann heföi gjarnan mátt
vera búinn að rita og ræða um
einhvern, sem hann vildi, án þess
að ég hefði skift mér hið minsta
af því. En sumum mönnum er svo
varið, að þeir hvorki hugsa né að-
hafast neitt, nema elta uppd það,
sem aðrir segja, og ætla að fita
anda sinn og álit sitt á því.
Um eftirrekstur og orðbragð
verkveitenda, heftr litla þýðingu
að tala í þessu sambandi. það
lá alveg utan við grdln mina. það
er að eins kerlingasögu krydd
hlaupið íit tir heila B.M.Longs.
Má honum verða vegsemd af.
Að Sveinn Brynjólfsson hafi
borgað mönnum, sem ttnnið höfðu
hjá L. Jörundssyni ekki nema
“hálft kaup”, heft ég ekkert heyrt
um, og varðar ekkert um, og legg
engan trúnað á kerlingiasögur hr.
B. M. Longs fyrr né síðar í því
efni.
Af því B.M.Long er kunningi.
minn, þá ætla ég að ráðleggja
honum, að vanda betirr þessa til-
vonandi ritgerð sína en hann gerir
á þessum formála, sem á þrykk
nú gengur.
K. Ásg. Benediktsson.
A beztu heimilum
hvar setn er f Amerfku. þar
murtið þér finna HEIMfí-
KRINGLU lesna. Hún
er eins fróðleg og skemti-
leg eins og nokkuð annað
fslenzkt fréttablað f Canada
Ásmundur Björnsson.
Fœddur 1870 Dáinnljúli, 1909.
Alt hio bjarta sýninl svart,
sorg ef hart á umiir;
ylra skart er þm óþarft
þegar hjartað blmðir.
Ásm Björnsson.
þdtt fregna lát, minn góði gamli vinur,
var geði míntt sannarlega kvöl ;
að þú, sem aldrei virtist veill né linur,
nú víkur írá oss eftdr skamma dvöl,
það vekur harm í hugum flestra landa, —
það hryggir alla, sem þér kyntnst mest.
Og .eflaust syrgja sárt þeir næst þér standa,
með sorg er lýstir forðttm manna bezt.
Ég vedt þú undir illa hóli manna,
en orða bundist fæ ég ekki samt.
Að þú varst sannur souttr forfeðranna,
þú sýndir bœði í orði og verki jafnt.
Og mannkosti svo marga og stóra barstu,
Af mörgum einn að jafnan reyndist þú,
og fremstur æ í flokki þeir/a varstu,
er frjálsa liyltust skoðun lífs og trú.
Ég minnist nú svo margs, sem áður skeði
á meðan saman hér við áttum ledð ;
að vera með þér var oss æ til gleði, —
þín víkdngslund ei stríði neinu kveið.
Og orð þín mörg ég. ætíð festi í minni,
og aldrei mun ég fást að gleyma þeim. —
þau andans Ijós, sem lýstu sálu þinni,
þau loga skærast nú um allan heim.
þú þráðir líta þjóð á æðra sviði,
þar þekking býr, í sannleiksleit sem felst ;
en hér í landi menniugar á miði
við málið okkar trygðum jæfnan hélst.
þú varst því einn af okkar mestu hetjum,
við Island tengdur þráðum trygðabands \ —
mjög ólíkt því sem áður fyr við hvetjum
til áframhalds und merkjum föðurlands.
Að minnast þín með að eins fáttm orðurtf,
er ofraun þeim, sem gerir þenma brag.
þú íélst und merkjum manndóms þess er forðum
var metinn jafnt og gullið nú í dag. —
þú feðramálið festir þér í minni
og fékst et til að vísa því á dyr,
og ljósin öll, sem lýstu hugsun þinni,
þau loga skærar sýnast nú en fyr.
O. T. Johnson.
!•••#
R08LIN HOTEL
llð Adelaide St. Winnipex
Bezta $1.50 á dag hús f Vestnr-
Canada. Keyfsla ÓKeypis milli
vasustöóva oir hússins 4 nóttn oa
deiri. AZ'h'ynniiiitr hi:is bezfa. Við-
sktfti IsÍPndÍT'ira óslrast. ÓLAFUR
Q. ÓUAFSSON, fslendinaur, af-
greiflir yltur. HeimsækjíÓ hann. —
O. ROY, eigandl.

Cor. Porta^e Ave and Fort St.
28. J&.JEI.
fékk fyrstu verðuaun A saint
LOUIS SÝNINGUNNL
Dag og kveldkensla. Telefón 45.
Haustkensla byrjar 1 Sept.
Bæklingur með myndum ókeypis.
Skrifið til: The Seöretary, Winnipeg
Businets College, ÍVmnipeg, Man.
A. H. BARDAL
Selur líkkistur og annast um útfarir.
Allur úlbnuaöur sA bazti. Bufremur
selnr henn aLskouar minnisvaröa og
legstoina.
121 Nena St. Phone 306
HEinSKRlÁULIT og TVÆB
skemtilegar sögur fá nýir kaup-
end’tr fvrir að eins OO
Giftingaleyfisbréf
selur: Kr. Ásg. Benediktssou
528 Simcoe st. Winnipeg.
--THE----
“Arena”
Þessi vinsæli skautask&li
hér í vesturfcænum er nú
opinn. Isinn er ágœtur.
18da Mounted Rifles
Band Bpilar á Arena.
KARLM. 25c.—KONUR l5c.
Chas. L. Trebilcock, Manager.
JIMMY’S H0TEL
BEZTU VÍN OG VINDLAR.
VÍNVEITARI T.H.FRASER,
ÍSLENDINGUR. : : : : :
James Thorpe, Efgandi
A. S. TORBERT ’ S
RAKARASTOFA
Er I Jimmy’s Hótel. Besta verk, ágœt
verkfæri; Rakstur |5c en Hárskuröur
25c. — Óskar viöskifta íslendinga. —
MARKET H0TEL
146 PKINCESS 8T ‘7“,...
P. O’CONNELL, elgandl, WINNIPKQ
Beeta tegundtr a( vi íöi.autn o* . d
nnt. aðhlynr.ínK cóð húei end bætt
Woodbine Hotel
466 MAIN -ST.
SkMsrsea Hilliard Hall í Norövestnrlaudii o
Tíu Ponl-bf rö.—Alskonar vtn og viudlnr
Giatinp, og fœOI: Lfl.OO á dag og þar yflr
Lennnn A Nebb
Kicendur.
158 SÖGUSAFN IIEIMSKRINGLU
sem presturinn færðist undan, þá dugði það ekki.
Lovísa tók í annað frakkalaftð, Óskar í hitt, og hin-
ar þrjár litlu stúlkurnar ýfctu á hann. Húsfrú Berg-
holm hló að vandræðum manns sins, og þegar hann
bað bana um hjálp, þá hjálpaði hún börnunum að
ýta honum áfram.
“En börn, Brita Ca.isa”, kallaðd preáturinn, bæði
hlæjandd og ávítandi, “eruð þið frávita, œtlið þdð að
rí£a mág í sundur, svona, svona, látið þið mig nú í
friði.
“Nei, pabhi verður að dansa, pabbi verður að
dansa”, kallaði allur hópurittn, “það er gott fyrir
pabba að dansa”.
Við það sat. Presturinn varð að fara með,
þangað til börnin hættu og röðuðu sér í kr.ing um
jólatréð.
Systurnar höfðu ekki veitt því eftirtekt, að Ósk-
ar hvarf meðan á dansinum stóð, en sÖknuðu hans,
þegar hætt var.
“Hvað varð af óskari?” sagði María.
það vissi onginn.
Loksins o.pnuðust dyrnar og inn kom jólahafur
með myndarlegum hornum, telpurnar hljóðu bæðd af
gleði og hræðslu. Ilafurinn var allur loðinn og gekk
á fjórum fó.ttim, en stirðar og klanfalegur var hann
í hreyfingum sínuin.
Á gornum hafursins hékk karfa með lokuðum
bögglum í.
1 þotta er sjálfsagt Óskar bróðir”, kallaði l'lla,
og klappaði saman lófunum. “Sko, þarna kemur
hann og ætlar að stanga mig, hjálp, systur".
En þær hlóu, hlupu á móti hafrinum og tóku
körfuna af hornum hans. Hafurinn hljóp í kring
um stofuna, stangaði húsfrú Bergholm í bakið, hljóp
svo út og sást skki framar. Skömmtt á eitir kom
FORLAGALEIKURINN 159
| Óskar inn, en ekki kvaðst hann vita neitt ttm þcnna
ferfætta gest, þegar hann var spurður um hann.
Svo voru böglarnir opnaðir og jólagjafirnar komu
í ljós. það voru ekki verðmiklar gjafir, en þær
voru þegnar með ánægju og hjartanlega fyrir þær
þakkað.
Barnajbækur handa yngri systrunum, fáeinar þýzk-
ar og franskar bækur handa Maríu, vesti handa ósk-
| ari, brúða handa Ullu og annað smávegis, sem for-
I eldrar og börn geta glatt hvert annað með á víxl,
] verulegs kostnaðar. þettá var öll dýrðin, sem
framLeiddi gleðina á þessu fátæka prestsheimili.
óskar gaf föður sínum verðtpikið eintak af iVirgili
opera, sem hann keypti á upp.boði í Gautaborg.
Hann hafði oft heyrt föður sinn óska sér að hann
ætti það, og þarf ekki að lýsa ánægju gamla manns-
ins yftr gjöf þessari.
“þú hefir gert mig sannarlega ánægðan”, sonur
góðtir”, sagði presturinn, um leið og hann kla.ppaðd á
öxl óskars. “Jtessi bók er mjög sjaldigæf, — — og
svo f illega btindin”.
“Já, sagði Óskar, “og samt fékk ég hana með
góðu verðd, því í Gautaiborg kæra menn sig ekki um
Íatínu, og þess vegna bauð enginn í hana. En á
morgun loemur Móritz, og það mun gleðja hann að
sjá þessa bók. Ó, mig langar svo mikið til að sjá
hann aitur. Er hann orðdnn stór?”
“Já”, svaraði pr.esturinn, “hann er stór og dug-
legur. Annað kvöld kietnur hanit hingað. Ég bauð
honum að koma í kvöld, en hann vildi heldur vera
heima hjá móður sinni, blessað barnið. Húsfrú
Sterner er orðin vesæl dftur. Vesalings kottan, hún
eyðiLeggur líf sifct fyrir son sinn með vinnunni".
“Er enginn, sem hjálpar hcnni?”
“Hún vill enga hjálp þiggja. Hún er ein af
þessum eðallyndu, stoltii og sterku konum, sem held-
ÍGO SÖGUSAFN IIEIMSKRINGLU
ur vilja líða skort en vera öðrum til byrði. Ilingað
til hefir hún lifað af vinnu sinni, þó erfitt hafi gengið
sttmdum, en um það talar hún aldreá. E hún að
cdits lifir svo lengi, að uppeldi sonar hennar sé lokið,
þá d.eyr hún ánægð, því fyrir hann eingöngu lifir
hún. Ó, það er aðdáunarverð móðir”.
“Og Mórits?” spurði Óskar, “hann er sjálfsagt
eins og hann var, frómur og góður, iðinn og dugleg-
ur við grammatica latina ?”
“Ilonum hefir mikið farið fram í því síðast-
tttírwla. Umhyggja hans fyrir móðurinni, réttlærti og
ráðvendni hans- eru söm og áður, svo ég hefi fylstu
ástæðu til að vera ánœgður m.eð hann, en samt sem
áður er ég órólegur fyrir framtíð hans".
“Hvers vegna, pah.bi?”
“Ég er hræddur um, að í þessari námfúsu sálu
fclist sterkar ástríður. Með réttri leiðtieiningu verð-
ur hugsun hans án efa ástrík og mild, en ef hann
rafcar í ógæfu og verður fyrtr rangleti og ofsóknum,
er ég hræddur um, að hjá honum þródst hatur í
stað ástar. Meðan móðir hans lifir, er honum engin
hætta búin, en ef hann missir hana og verður ein-
tnana og án Leiðbeiningar, er honum hætta búin ;
hann getur að sönnu unnið sigur á mótlætinu, en
ltann getur líka fallið. Grttnur minn segir mér að
fyrir honum liggi þungar þrautir’
‘ ög húsfrú Sterner hefir enn ekki auglýst, hver
faðir Móri.tz er, eða hvað hann hét?”
“Nei, ég veit ekki, hvað hann hefir heitið. Jtað
lítnr út fyrir, að hún haft mcð eiði lofað að þegja
yfir því. Mér heftr hún sagt, að maður sinn hafi
látið mienta sig áður enn hann gekk að efga hana.
Seinna meir tók hann sér ferð á hendur til útlanda,
og skildi hana og barnið eftir allslaus. Hann dó á
bezfca aldri af slysatilfjlli, og gat ekki leyst hana frá
loforði því, setn hún haföi gefið honurn,' að opinbera
FORLAGALEIKURINN 161
ekki giftingu þeirra. þetta loforð hefir hún dyggi-
lega efnt, þrátt fyrir það, að hennt var innan handar
að sanna heimild sonar síns til nokkurs hluta þess
arfs, sem í heild sinni hefir orðið annars eign”.
‘‘Er það ekki of langt farið”, sagði Óskar, “að
fórnfæra löglegri heimald sinni, og setja sig og son
sinn í voða í’ framtíðinni, sökum loforðs, sem gefið
var dauðum manni?”
“það er margt, sem mælir bæði með og móti, en
hún álítur sig brej’ta rétt. Og hvað sem sagt er
um þessa skoðun, þá er hún aðdáunarverð”.
“Svona nú”, sagði frú Bergholm, “maturinn er
komiinn á borðið, og ef þdð ekki komið strax, þá
kólnar hann”.
“það er gott, Brita Caisa, það er gott”, sagði
presturinn. “Rg er líka orðinn svangur. Er fcúið
að bera á borð fyrir vinnufólkið, og er það ánægt ?”
“Já, og það hefir fengið jólagjafir. Stína -.g Jó-
hanna sína svun.tuna hvor og Pétur vesti. það er
nú að borða og fjasar og masar svo um muuaf".
Foreldrarnir og .börnin settust nú að borðinu.
“Gott, gott, þá skulum við fara að borða”.
Maturinn var hvorki margbrotinn n.é kostbær, eu
kryddið var ást og ánœgja, sem öllum kom vel.
þegar staðið var upp frá borðum, settist prestur-
inn í liægindastólinn sinn og kallaði börnin til sín.
“Börn”, sagði presturinn, “við hiLfum nú skemt
okkur og verið kát. Guð hefir borið umhyggju fyr-
ir okkar líkamlegu nauðsynjum, og þó við séum fá-
tæk, þá höfum við notið þessara jóla með ánægju.
Aður en við háttum, verðttm við því að þakka gttði
allar hans góðu gjafir. Viljiö þið það ekki?”
‘ Jú, jú”, svöruðu öll börnin, “kstu sálm fyrir
okkur, góði paibbd, fallegan jólasálm”.
“það skal ég fera", sx’araði presturinn, "*n farið