Heimskringla - 17.11.1910, Side 4

HEIMSKK.INGCÁ
Y.’INNIPFXÍ, 1". NÖV. 1910.
BIm. 4
IobunIotel"1
115 Adelaide Sr. Wuinipe*
Bezta #1.50 á d«g bús i Vestur-
Canada. Keysla óKe.ypis miHi
vagnstöóva ok hússius á nóttu ok
degi. Aöhiynniuur hinsbez ». Viö
nfcifti ís)endi"VR óslísst. OLAFYH
O. ÓLAFSSON, íslendingur. af-
grelólr yÖur. llcimsækjiO hann. —
O. ROY, eigaridi.
T!^ Farmer’s
Trading Co.
(KLACK A BOI.K)
HAFA EINUNGIS
BESTU VÖRUTEGUNDIR.
Einu umboðsmenn fyrir :—
“SLATER” Skóna gððu.
“FIT-RITE” Fatnaðinn.
“H.B. K.” prjónaféiagið.
“HELENA” piis og ‘waist’
kvenfatnaði.
Bestu matvðrutegunnir.
“ DEERING !» akuryrkju
verkfseri o, s. frv.
Beztuvörur Lágtverð
Fljót og riftkvæm afgreiðsla.
Farmer’s Trading Co.,
thb quality storb
Wynyard, Sask.
JIMMY’S HOTEL
BEZTU VÍN OGVINDLAR.
VÍNVEITARI T.H.FRASER.
ÍSLENDINOUR. : : : : :
Jamos Thorpe, Elgandi
MARKET HOTEL
146 PKINCESS ST.
P. O’CONNELL. elgandl, fVINMPlíu
Beztu tegundir af vluföuKum og viud
um, aðhlynnin* góð húsið end ithieti
Woodbine Hotel
466 MAIN 8T.
Stmsca Billiard Hall 1 NorevestnrlaudiDO
Tlu Pool-borð.—Alsknnar vtuoa viDúlsr
oiatln* og fwOI: $1.00 ú dag og þar yfir
Lennon A Heo*»
EÍKendur
JOHN DUFF
PL\rMBER, GAS ANDSTKAM
FITTKR
Alt * *k vel vaudaö. og veröiö rétt
664 No '9 Dame Ave. Phoue.3815
Winuipeg
A. S. TORBHRT' S
RAKARASTOFA
Er 1 Jlmmy’s Hótel. Besta verk, ágæt
verkfnri; Rakstur I30 en HArskurður
23c. — Oskar viöskifta fslendinga. —
A. M. BAKOAL
Selnr llkkistnr og snuast um átfarir.
Allur útbúuaöur bezti. Enfreinur
selur haun al.skouar minnisvHröa „g
legsteina.
m Nena St. Phone rt08
Athugasemd við “Litlu
skýringuna.
I Ileimskringlu, sem út kom 27.
okt. sl., er greinarkorn frá þeim
ICldjárni J ónssvtii, Glenboro, og
Sveini Sveinssyni. Greinin er rétt-
nefnd “lítil skýring”, því lítiö
verður á henni grætt.
peim félögum virðist líða mjög
ónotalega út af atkvæðagreiöslu
minni við seinustu vínbannskosn-
ingar í Cypress sveit. J>að heftr
víst margur orðið forviða j>egar
sást, að j>eir voru farnir að rita í
opinbert blað, því hvorugur mað-
urinn er vel pennaíær, svo útlit et
fyrir, að fast hafi að J>edm sorfið.
Auðvitað er of.t hægt að fá hjálp,
og það þó óþverraverk sé verið að
vinna, því til eru menn, sem finst
fátt vera sér ósamboðið.
I>að munu flestir sjá, setn nokk-
uð þekkja málstað félaganna, aS
þeir eru ekki mjög vanddr að virð-
ingu sinni. Keyndar hefir S. Sveins
son ekki mikið áUt að missa, ett
Kldjárn Jónsson hafði miedra áður
en hann fór að vinna að j>essu vin-
söluleyfis-máli. 1 því máli hefir
hann sannarlega ekki komið fram
sór til sóma, og skal lengra íarið
út i.j>að, ef hann vill.
Hvað mínu atkvæði viðvíkur, þá
mun )>eim ganga sednt að hrekja
það á nokkurn hátt, og ekkert eru
þeir nœr því að geta J»að, þó þeir
létu þessa grein í Heimskringlu.
J-eir bera ekki móti bví í grein
sinni, að ég eagi fasteign í Glen-
boro. Svo koma J>eir meö nafn
mitt stalrétt úr kosmtvgalistanum,
en vilja gera úr því naifn Asmund-
ar Sigurðssonar, sem hvergi er ttl
á listanum, og haía það sem á-
stæðu, að tölurnar víð tasteign
mína eru ekki rétt prentaðar. það
er ekki alveg víst, að ;ólk sé eins
gley.pigjarnt eins og Jx-ir hugsa,
sauðirnir, og yfirleitt mun fólk
vera eins vel lesandi og þeir ertt.
þess vegna munu flestir sjá, að ég
hefi meiri rétt til nafnsins N. Si;>-
urdson, heldur en Ásm. Sigurdson
getur haft. .
Af þvi að númerin við fasteign
mína voru ekki rétt prentuð á
kiörskránni, heimtuðu vínsölulev:-
ismenn, að ég væri látin sveria
mér atkvæðisréttinn. T>að perði ég
óhikað, og læt ég hér fvl<ria af
skrift af eiönum, svo að fólk geti
séð, hvað það var, sem ég varð
að sverja. það mundi mega gott
kalla, ef Rldjárn Jónsson gati
svarið e>ns lirenan Jyennan eið
eins og ég gat svarið, Jyvi fleira er
nefnt í eiðnum en nafn og Íasteign.
Eitt er ég viss um og J>að er,
að fólk mundi fá meira álit á
Haðagreinum þeirra félaga, ef þeir
íenirju mann til að hiálpa sér sem
ekki hefði þann hugsunarhátt, að
skvnserni og gætni væru skilvrði
fvrir. því, að hægt sé að leiða
maim út í ógöngur og jafnvel til
að drýgja glæpi, — því með glæ;v-
um mnn meiusa*ri vera talið. Og
þó tif dæmts, að maðurinn vildi
vera mjúkur í máli og tala um
skynsemi og gætni til smekkbótar,
J>á líta svona lagaðar setningar
mjög álapnalega vít og munu lítil
hjálp verða bjálfum, seim í nattð-
um eru staddir.
Kvað viðvíkur “Kjósanda í Cv-
press sveit", liafi óg getið rétt til,
hver maðurinn er, þá er ég viss
um, að hann mun óhikað og ó-
hræddtvr ver ja rétt mál, þó að við
meiri meunn væri að etja, en hér
er tnn aS ræða, því hanit er dreng-
ur hinn bezti og hefix alt öörnvíst
álit en J>eir Sveinn Sveinssoa og
Rldjárn Jónsson. Hann mundi
aldrei vilja teljast í flokki þeirra
ómen-na, sem ljúga óhróSri á varn-
arlausa konu.
Ef “Kjósandi” vildi gera svo
vel, að lcía fólki að vita, hvar
hann er, þá tnunu verða mjög fáir
til Jtess að álíta, að hann reyni að
verja rangt mál. Og Jtekking hans
á kosningarlögum Manitoba fylkis
efa-st vist enginn um að standist
samanburð við lögkænsku J>eirra
E. Jónssonar og S. Sveinssonar.
Eg ímynda mér meira að segja,
að hann viti hvaða þýðingu það
gæti haft, að fara heim til etn-
hvers kjósanda rétt fyrir kosningu
og bjóða honum peninga fyrir at-
kvæði hans.
Svo að endingu vil óg biðja þá
Svein Sveinsson og Kldjárn Jóns-
son að gera svo vel að sanna, að
ég hafi ekki verið sjálfráð að
greiða atkvæði eins og ég gerði
við J»essar umræddu kosningar,
eða þá i öðru lagi að piera sér að
góðu að heita ósannindamenn og
rógberar.
Glenboro, 3. nóv. 1910.
N. S i g tt r d s o n.
• * *
FORM OF OATII.
You swear (or do solemly aí-
firm) that you are the person
whose name is e:ite.red or intended
to be entered on the list which I
sltow you now (the one sttpplied
bv the clerk) ; That you are “1
vectrs of age and snbject of His
Majesty by birth or nauturaliza-
tion. That you have not before
voted at this election, and have
not iTeceived anvthing or accepted
anv promtse, directly or indirectly,
to induce you to vote or to in-
demnify you for your loss of time
or any service connecbed with the
voting on this by-law ; that vou
are entitled to vote at this elec-
tion ; attd tliat vou have not heen
gitilty of anv act of corruption
disqttalifying vott from now vot-
ing, — so help you God. (R.S.M.
1902, c. 101 s. fi9).
Fáein orð í bróðerni.
Með örfáttm orðum ætla ég að
svara greininni, sem birtist í síð-
a-sta blaði Heimskringlu frá þeiin
herrum Alex Johnson og Sveini
Sve’nssyni (& Co. ?-! ! ! ), Glen-
boro P.O., með fyrirsögndnni “Lit-
il skýring”, rituð af svo framút’-
skarandi hiskuplegri andagift (eins
og líka var eðlilegt), og sem átti
að vera svar móti áskorun frá
mér til þeirra, í Ilkr. f.yrir nær
fjórum mánuðum, út af atkvæða-
yreiðsltt Mrs. Nönnu Sigurdson við
vínhannskosndngarnar í S. Cypress
sveátinni 21. des. sl.
Aminst gredn er lítil skýring, —
J>að er alveg satt, og lítið er á
henni að græða, og betra held ég
heíði verið fyrir þá fóstbræður
heima að sitja og nota sjálfir þá
bendingu, sem J>eir gefa mér, held
ur en að birta J>essa gredn, eftir að
vera búnir að melta áskorunina i
nærri fjóra mánuði, og gera sig
svona dæmalaust hlægilega í aug-
um alls fólks.
þeir byrja með því, að játa það
sannleika, a-ð þeir hafi verið að
útbreiða óhxóðurssögur um at-
kvæöagreiðslu Mrs. Sigurdson. —
þeir gerðu það líka dyggilega,
ekki eáxtungis meðal Islenduvga,
heldur einnig eftir mætti meðal
hérlendra manna. það hefir ein-
hvemveginn þverskailast ínn i
blessaöan kollinn á J>eim, að Jxnr
væru að vinna þarft verk, og hefir
líklega verið þóknanlegt húsbænd-
um )>eirra.
það er þarflaust, að J>rátta um
nafnið á kjörskránni. Mrs. Sigurd-
són átti það, J>að var skýrutn
stöfum ritað N. Sigurdson, og þó
tölurnar væru skakkar, þá raskaði
)>að ekki rétti hennar til atkvæða-
greiðslu, því engittn annar á sama
nafn á Jæssum stöðvum. Knda
THE DOMINION BANK
HORXI NOTRE DAME AVENUE OG SHERBROOKE STREET
Höfuðstóll uppborgaður : $4,000,000.00
Varasjóður - - - é5,400,000 00
Vér óskum eftir viðskiftun verzlunar manna og ébyrgumst (refa þeim
fullnæKju. ð'parisjóðsdeild vor er sú stæista sem uokKur b..nki hetír í
borg;nni.
íhúendur þessa hluta borKarinnar óska að skifta við stofnun sem
þeir vita að er algerlega trygg. Nafn vort er fulliryKging óhlut-
leika, Byrjið spari inulegg fyrir sjálfa yðar, Uoinu yðar og hörn.
H. A. RRKiHT, RÁÐSMAÐUR.
Vitur maður
er varkár með að drekka ein-
göngu HREINT ÖL. þér g^tið
jafna reitt yður á
hafði kjörstjóri ekkert á móu at-
kvæði hennar, og er hann þó allra
manna kunnugastur i Glenboro
(R. M. West).
Staðhæfing ykkar tun J>að, hver
verst hafi farið með Mrs. Sigtird-
son í tcðu máli, geri ég mér ekki
þunga rellu út af. Almenningsdóm
kýs ég utn J>að, en ekki ykkar.
Sterkur grunur leákur á því, að
einhver eða eiuhverjir vínbanns-
vinir hafi ráðið Mrs. S. til að
greiða atkvæði á J>ami hátt, sem
hún gerði — segja þeir ; og enn-
fremur, til J>ess að sanna J>essa
klausu, segja þeir : og. við þekkj-
um hana að því, að vera bæði
skynsöm og gætin kona. þeir játa
J>að hiklaust og ótilkvaddir, að
Mrs. S. sé gætin og skynsöm, en
á sama tíma lýsa þeir því yfir, að
hún sé svo mikið flón, að hún láti
bindindismenn leiða sig á eyrunum
edns og sattð út £ hinar mestu ó-
göngtir, svo langt að hún fremur
glæp til að þóknast J>eun. þetta
er nú samræmið ! Hefir almenn-
DREWRY’S
REDWQOD LAGER.
það er léttur, freyðandi bjór, gerður eingöngu
úr Malt og Hops. Biðjið æ.tíö um hann.
E. L.|DREWRY, Manufacturer, Wlnnipeg
STRAX
í DAG er bezt að GERAST KAUP-
ANDI AÐ HEIMSKRINGLU. —
ÞAÐ ER EKKl SEINNA YÆNNA.
iagur nokkurntíma heyrt getið um
eða séð jafn klaufalega vitlausar
rökfærslur ?
]>eir vilja skjalla hana upp í öðra
orðintt, en í hinu gera svo lítið úr
henni sem þeir geta. jietta smjað-
urs óhreinlyndi kemtir mér nokkuð
kynlega fyrir, því ég áleit báða
mennina lausa við þennan leiðiu-
lega eiginleika.
Sannletkurinn viðvikjandi Mrs.
N. Sigurdscm er sá, að hún er gæt-
in og skynsöm kona og rasar ekki
fvrir ráð fram ; það vita allir,
sem þekkja hana. Hún er umbóta-
kona í skoðunum. Hún hefir
brennaödí áhuga K’rir l>indindis-
málintt og fylgir sannfœringu sinni
í hvaða máíi sem er. Atkvæði sitt
gredddi hún óhrædd, án áhrita frá
nokkrtvm manni eða konu, það
held ég engdnn efist ttm, sem satt
vill segja.
Loks vil ég skora á vkkur að
sanna J>að, að Mrs. S. hafi ekki
verið sjálfráð með atkvæði sitt,
eða að öðrum kosti verði þið
stimplaðir marki ódrengskapar um
alla ókomna tíð.
Eg befi enga tilhneiigingu til að
vera að skattyrðast við ykkur
meira en góðn hófi gegnir, en ef
vkkttr langar ósköp til, J>á er eg
fús að lengja leikinn, því ég á enn
eftir ögn í pokahorni mínu ; — ég
á enn eftir að spila út mínu hœstx
trompi.
Verið þið svo æfinlega blessaðir
og sælir.
Kjósandi í Cypress sveit.
Glenboro, 2. nóv. 1910.
Manitoba á undan.
Manitoba hefir víðáttumikla vatnsfleti til uppgufunar og úr-
fellis. þetta, hið nauðsjmlegasta frjógunarskilyrði, er því trygt.
Ennþá eru 25 milíón ekrur óbygðar.
tbúatal fylkisins árið 1901 var 225,211, en er nú orðið um
500,000, sem má teljast áuægjuleg aukning. Arið 1901 var hveiti
og hafra og bygg framleiðslan 90,367,065 bushela ; á 5 árum
hefir hún aukist upp í 129,475,943 bushel.
Winnipeg borg hafði árið 1901 42,240 íbúa, en hefir nú um
150,000 ; hefir nálega fjórfaldast á 8 árum. Skattskildar eignir
Winnipegborgar árið 1901 voru $20,405,770, en árið 1908 voru
þær orðnar $116,106,390. Ilöfðu meir en þrefaldast á 7 árum.
Flutningstæki eru óviðjafnanleg,— í einu orði sagt, eru i
fremsta flokki nútíðartækja : Fjórar þverlandsbrautir liggja
um fylkið, fullgerðar og í smíðum, og með miðstöðvar í Winr
nipeg. I fylkinu eru nú nálega 4 þúsund milur aí fullgerðum
járnbrautum.
Manitoba hefir tekið meiri landbúnaðarlegum og efnalegum
framförum en nokkurt annað land í heimi, og er þess vegna á-
kjósanlegasti aðsetursstaður fyrir alla, af því þetta fylki býöur
beztan arð ai vinnu og fjáríleggi.
Skrifið eftir upplýsingum til : —
JOS. HARTNEY, 77 York Street, Toronto, Ont.
JOS. BURKE, 178 Logan Avenne, 'Winnipeg, Man.
A. A. C. LaRIVIERE, 22 Alliance Bldg., Montreal, Quebec,
J. F. TENNANT, Gretna, Manitoba.
I J. .1. eOLDEW,
Deputy Minister af Agricultune and Immigration, Winnipeg.
470 SOGUSAFN HEIMSKRINGLU
J>að er logandi ástríða, sem eyðileggur mig, ef
Un verður ekki endurgoldin. — Endurgoldin ? 0,
',rtl endurgjald óarf ég ekki að efa. Eg sá í atigum
!'^s v°n um ósegjanlega sælu, og augu hans segja
ósa.tt”.
1 ’ sagði satt. Ástin vill ekki að eins elska,
VUI lika
eiga. Á þessti atignabliki finn ég, að
,,;!nn,aðhvort að eignast hann eða deyja. E1
nenn vi i u agslc jjja okkur, hika cg ekki við að fvlg|a
honum, hvert vera skal, hvort heldur er til ís-
sea ] utna ej5a j,ianar h taríku eyðimerkur Siiðurálf-
Unnuv- iSt n?'n hans þolir ait”. (
. s >),n< u nu> faðir minn, og skipaðtt mér að rétta
oðrutn manm hen-di mína ; ég hlýði Jx-r ekki, þvi
nu finn og mtg fa.ra um ag breyta á móti skipun
þinni”.
‘Viljir þú reka mig burt, bannlýsa mig og gera
mig arflatisa, þá skai jK>la j^g /in þess a8 möglA,
því ég er nogtt rík með ást mína eina”.
“Knda þott ég hafi elskað listir og vísindi, þá
v<>r mér það e i nóg. Eg Linn til einhvers tóm-
‘etka o)g. löngttnar, sem þjáði mig, en ntt hefir ástin
y t upp J>etta toma pláss, og löngunin fttndið sitt
takmark”.
?ö, guð, ég Jtakka þér”, sagði unga stúlkan og
eit til himins, ‘ég Jxtkka þér, að ég hefi fundið
hjarta, sem skiilur mig, sál, sem ég get elskað oe
dáðst að. K;r þakka J>ér, að bu hefi.r levft ]>essari
tilfinningu að Ifna hjá mér, tilfinningu, sem gerir
ntennina guðunum jaína. Sælan, setn jæssari til-
nruingu fylKjr jlefir sterh áhrif á skiliAigarvit mín,
Jaimramt og hún lyftir anda mínum til þín”.
sahella lokaði glugganum, settist við píanóið oo
lek ýms sönglög f.ratn yflr miðnætti.
FORLAGALKIKURINN 471
t
VII.
Bónorðið.
það voru liðnir nokkrir dagar, án þess að Móritz
hefði komið aftur í Liljudal, og án Jk.-ss að Eberharð
greifi, sem var þar daglegur gestur, hefði borið fram
bóonorð sitt.
Isabella var farin að gera sér vonir um, að hún
íengi að vera í friði.
“Gttði sé lof”, hugsaði htvn, “hann J>egir. Máske
hann sé aftur hættur við aö hugsa um giftíngu?”
En htnni skját-laði.
Kveld nokkurt gekk Eberharð til fundar við hana
•þar serni hún sat og las í bók skamt írá gosbrunmn-
um. ]>egar hann settist hjá henrti skalf hún scm
strá fvrir vindi.
“Hvað ertu að lesa, ungfrú ?” spurði greifinn til
að byrja með.
1'Píslarvottana, ledkrit eftir Stagnelius".
“Um hvað hljóðar Jiað?” sptirði Eberharð. “Kg
liefi ekki lesið Jyað".
“það segir írá ungri, rómverskri konu, sem fórn-
aði ölltt, — föður, móður, bróður og síðast sjálfri
sér — sökum ástar sinnar".
“Sökurn ástar sinnar?”
“Já, og j»að þótt ást hennar væri ekki hundin
viS jörðina heldttr himinian”.
472 SÖGÚSAFN HEIMSKRINGLU
“Hún hefir þá fómað sér sökum trúar sinnar”,
sagði greifinn.
“þú ræður, hvernig þú sktlur J>að, herra greifi
En trú, hennar var ást o,g ást hennar var trú”.
•‘U-ngfrú mín”, sagði Eberharð eftir litla þiign,
“ég var ednu sin:ti J>að fión, aö ætla að engin sönn
ást væri til. Og ég hafði einsett mér, að engin kona
skyldi nokkru sinni ha&t áhrif á hjarta mitt, en ég
hefi orfiið fyrir hegttingu sökum Jtess ásetnings. —
Myad þín lvefir smátt og smátt rutt sér til rúms í
hjarta mínu og tekið sér bólfestu þar. Ég tala ai
alvöru”, sagði hann, J>egar hann sá að Isaibella ætl-
aði að standa upp <>g fara, “og þú getur aaumast
verið svo ósanngjöm, að veita mér ekki athygh. Að
mdnsta kosti verðskulda ég að þú hlustir á mig”.
“Hvað ætlarðu að segja, herra greifi?” spurði
ísabella, sem var orðin föl af hræðslu, og hjartafi
barðist svo ótt í brjósti hennar, að þvi lá við að
springa.
“Hvað ég ætla að segja ? Kg ætla að segja, aö
ég elska J>ig svo ákaft, að án þín er mér lifið einskis
virðd Kg hefi verið þir.iglvndur og mannfælinn, þafi
viðurkienni ég. þti ein getur flutt ljós inn í sálu
mína og hraiið á burt þatt ský, sem bvrgt hafa tninn
hugarhdmin. Á knjám mínttm bið ég ttm ást J>ína,
og á Jtessu augna'bliki legg ég framtið við fætur þér.
lsatella, ég bdð þig að verða kona min”.
Á þessu augnabliki, sem Kberharö knéfé’ll framimi
fyrir hinni ungti stúlku, var hattn óviðjafnanlega tar-
ur,. þetta kalda hreyfingarleysi, sem ávalt hvildi
yfir andliti hans og svip, var nú horfið, en i þess stafi
blossaði eldttr ástríðanna með ]>eim ákafa, að kviða-
hrollur íór um Isaibellu.
Isabella gerði alt, sem í hettnar valdi stóð, til
að stjórna tilfinn’ngtim sínttm, og með vilja-afli sínu
tókst h«n«i aS verða svo rólog, að kún gat beitt
FORLAGALKIKURINN 473
íhugan sinni og dómgreind á J>essu, fyrir hana, svo
mikilsverða attgnabliki.
“Stattu upp, herra greifi”, sagði hún, “svo við
getum talað saman í ró og af fullri alvörtt. Ef þú
ekki setur þig aftur í sæti þitt undir eins, þá fer ég
án Jtess að svara þér nokkru”.
Eberharð stóð upp og settist við hlið hennar.
“Ilerra greifi", sagði Isabella með ofurlitlum á-
kafakeim, “ég skal viðurkenna, að Jvetta kom mér
á óvart, ekkii bónorð þitt, því ég hafði búist við pvi,
heldur aðrerð þin við að flyt.ja bónorðið. Hugsaðtt
þér bara, þú, Stjerne.krans greifi, frammi fyrir fótum
ungrar stúlku á hnjáJtum. þú, hinn kærulausi, kaldi,
þunglyndi mannhatari, — ]>ú, á hnjánum — þú ert
horfinn frá þinni vanalegtt hegðun til að ledka falska.
...Eða, sk játlar mér ? Er Jtessi hegðtin þér eigin-
leg, en kuldd þinn, þimglyndi og heimsfyrirlitning uð
eins til málatm-ndai ? "
“þú ert ófyrirleitin, ttngfrú”, sagði Bberharð og
hleyptd brúnum. “'Verðskuldar mitt hrein.skiktislega
bómorð ekki annað svar en J>etta ntsbandd háð?”
“Jú, í ratin rébtri gerir J>að J>að”, svaraði unga
stúlkan, ‘og þér skal veitast það, en fyrst verður Jiú
að lofa því, að gera Jxig ánægðan tttefi J>etta svar,
hvernig sem það verður. Viltu samþykkja þessa
s)f ilmála'? "
“þessi orð vdrðast benda á, að þú ætlir að netta
mér”, saeði gredfinn, “og sé svo, þá þarf ég ekki að
heyra medra”.
Hann stóð upp til að fara.
“Nei, í bamingju bænum, verttt kyr”, kallaðt
tutga stúlkan. “þú verður að hlusta á J>að, sem
ég ætla að segja J>ér”.
Greifinn settist aítur.
“Kg skal segja )>ér, herra greifi”, sagði ísahella,
“ég elska þig ekki, og — ég skal segja þér það hreint