Heimskringla - 17.11.1910, Síða 5

HEIMSKRINGLA
rr-rn WINNIPEG, 17. NÓV. 1910.
RIn.
BŒKUR
Bókmentafélagsins
1910.
Jxer eru flestar áframhald þeirra
miklu rita, sem félagið hóf að g©fa
út, sum fyrir löngu, sum fyrir fá-
um árum. J>eirra er el/.t og fyrir-
ferðar mest enn sem komið er
1. ÍSLENZKT
fornbréfasafn .
í>að stóra safn hefir lengstum
verið fyrir lærðu mennína ein-
gön.gu, en er nú komið fram að
þeim tíma, er fleste.llir greindir
lesendur geta haft gagn af því t’.l
fróðleiks og skemtunar. þaö, seui
út hefir komið í ár, inniheldur
mestmegnis bréf og gjörninga b-isk-
upanna Ögmundar og Jóns Ara-
sonar. Kemur þar vel fram aldar-
hátturinn, einkum er veit til
stjórnar og laga, en það er á því
tímaibili, er biskupavaldið er sem
ríkast, rétt áður en konungsvaldið
mylur það undir sig. Binkum virð-
ist biskup Jón feta í fótspor ior-
manns síns, Gottskálks biskups
grimma, með aðförunum við ríka
Teit í Glaumbæ. þó er sá munur
á, að Gottskálk var sér einhlítur
til að kúga Jón Sigmundarson og
rýja hann aleigu hans, en Jón Ara-
son skákaði fram Rafni lögmanni,
tengdasyni sínum, og fór loks bak- j Onna
unarsögtt landsins og steinaríkinu
(minerals). Segir þar að þess sé
ekki að vænta, að málmar finnist
á íslandi, með því að það er yngra
en önnur lönd, og þykir höf. land-
inn vera attðtrúa á ýkjusögur um
kola- og málmnámufttndi ; þó tek-
ur liann fram, að ekki sé óhugsau-
legt, að málmur kttnni að finnast
þar sem fornttm jarðlögum skýtur
ttpp ttm sprungur á gosdyngjunni,
sem landið hefir hlaðist upp af, og
allstaðar liggur afarþykt ofan i
þess konar bergi eða jarðlögum,
sem dýra málminn gevma hver-
vetna annars sítaðar í heimiautn.
Kf dýrir ntálmar erti til á íslandi,
þá ertt þeir v 1 gevmdir. Hraunin
hV~ia ofan á þeim, forn og ný,
hálsar og hæðir, fjöll og firnindi,
hæstu fiöll og dýpstu dalabotnar á
íslandi liggja langt fvrir ofm þá
jörð, er von væri til að tnálmar
fvndust í. J>að er du'mt á beim.
Til þeirra nær en<rinn öðruvísi en
meö n«fri þ jalar-Jóns. nema ef svo
skvldi vera, að náttúran sjálf
hefði á einhverjttm stað rofið
skorpuna og skotið i*t-um jarðar-
innar út í sárið. í besstt hefti
segir ennfremttr frá brennisteins-
ná.mttm, silfttrbervi 0«r rattða. bá
byriar nm veðiáttnfar á íslandi
með söo-tilegtt vfirliti. töflnm ■>»
ttnpdráittmn, o<r er betta í b-rstn
sinn, sem skri'.ð er nm hað efui i
ísfen/ktt samfelt rít meö vt=’’nda-
legri bekkinon. V.t-ð'irfræða-stofmni
hefir veitt hÖf. aðstoð í þvi
dyra veginn til konttngsvaldsins,
með “300 rínsk gyllini í gttlli",
enda þttrfti alls við, því að Ög-
mtmdtir biskttp skakkaði leikinn
með F'eiti (fyrir ríflegan skerf af
eignum hans), ttt alþingisdóma og
hirðstjórabréf lét Jón. biskttp ekki
a sig bíta. Ilér kemttr og fram ór-
læti ]>edrra hiskttpa, Ögmtindar vtð
vini sína cg “heilagrar Skálholts-
kirkju", Jóns við sontt sína ; stvð-
ur hann þá til eða geftir þeim feit
embætti, útvegar þeim atiðttg giaf-
orð og gefur þeitn stórgjafir þar á
ofan. Margra annara grasa kennir
í þesstt bindi og er sumt merkilegt
fyrir sögu landsins, og ekki verða
niæstu bindán ómerkilegri, þegar
kemttr að sjálfum siðaskiftunum
með þeim sviplegu tíðindum, er þá
gerast.
2. SÝSLUMANNAÆFIR.
þœr eru að stofninum til eftir
Boga bónda Benediktsson á Stað-
arfellt, eins og kunnugt er, en
han.drit hans hefir verið leiðrétt og
aukið afarmikiö af hinum ættfróð-
ustu mönnum á landintt, fyrst Jóni
háyfirdómara Péturssyni, tengda-
syni Boga, þar næst Hannesi þor-
steinssyni, dótturmanni Jóns, ]>á
tók Jósaíat Jónasson við ttm
stund, en er hans mistd við, tók
Ilannes aftur til við þær. það er
btill vafi á því, að enginn tektir
Ilannesi fram ttm Cróðleik í ættar-
tollirH w-wmi alda ; nú sýnir hann
WS ,;nna um tvrri --
sem hann rekur ætt Víkttrmanna,
framœtt Hauís lögmanns og fleiri
fomttiahaa, TIann.es er ekki síðttr
ábéiðanlegttr en fróðttr, hann gertr
'skarpon greinarmun á getgátum,
hversu liklegar sem vera kttnna,
og því, settt sannað veröttr, og það
er víst, að það, sem hann telur ó-
yggjanflí, þá verður þvi ekkí rask-
«ð. í siðustu heftuttutti eru heítt
íaldar ættir um Suðurlahd og geta
'¥largir Sunnlettdingar rakið ættir
^lhar sattiUvæmt ]>eim upp til
Öritts í í?yíum, ríka Torfa í Klofa,
Í/Oþts ríka og margra annar.i
b>rWra skörttnga.
3. LÝSINO fSÍ.ANDS.
þessa árs héíti segir próf. ]>.
Tltoroddsett 'frá jarðfræði landsins
clhrinlegtun skilningi, bergtegund-
, SáeVar- og jöklamenjttm, mynd-
í
l
um
efni.
þó a>ö Íslandslvs.in.tr þessi sé orð-
i.t stór bók, tveggja hd.nda þvkk,
! bá hefir höf. víða oröiö að fara
, fliótt vfir, að því er ltann segir.
, það er trúlegt að bví levti til, að
hann hefir ekki sa^t nema lítinn
hltita af því, sem hann veit. Hanit
i hefir stundað betta efni. nærfelt í
, heilan mannsaldtir, skoðað bað og
j rannsakað og skrifað ttm það á
I mörgttm tutiæumáltim með svo
! miVlum vfirburðtim, að liann befir
j hb'tiö meiri frama og virðing en
nálev.a nokkur aitnar Íslendinn-.tir.
Bókin er að visstt levti áranfrtirinn
af starfi, sem mikilhæftir gáfttmað-
ttr liefir unnið að mikinn liluta æfi
sinna r ; lttin er ttm efni, sem hver
Íslendingur ætti að þekkia, en
þekkir ekki, með því að rit um
náttúru landsins, íbfia o.g atvinnu-
brövð, nokkttð sv'.pað þessn, hefir
ekki verið til ; það er ennfremur
óhætt að secia, að próf. Th. ltefir
aldrei tekist betnr ttpn en f þessu
s':iu höfuðriti á íslen/ktt ; hann er
vel orði farinn, eins osr kunnttgt
er, stíllinn eitvtakleoa blátt áfram.
frásögndn- fiörleg oc skemtilec að
l°sa og mátnlega stutt o<r lacgóð.
T>aö mun þvi varla ofmælt. að þó
ékki væri eftir öðrtt að slægiast,
þá væri vel þess vert, fvrir 1>á sem
vildtl eiVnast, skemtileva, fróðle<r’
pg eigttleva bók, að gerast með-
lim'r Bókment^félagsins henna r
vcgtta.
4. ÍSLBNDINGA SAGA
eftir Boga Melsted er cttn eitt
stóra rittð, sem féltgið giefur ut í
þáttum á ári hverjtl, og er hver
um sig allstór hók. þetta er loka-
þáttur II. bindis og nær fram ttð'
1030, eða til enda sögualdat. þar
þrýtnr hlttar íoritu sögttr flestar
Og verðttr 100 ára eyða í sögunni,
því nær frásagnalaus, Og þó fe'5-
ast og vaxa upp á.því skedði vorir
mestu sögumenn sittnir, svo sem
Ari fróði og Sæmundn.Y, en þelf
munkarnir Karþ öddttr og GntlU-
lmtgtir færí’ASt nær því takmaík,
’sCiri (hifiir deyja. Kngir þeirra .skrií-
úoú ttm íslattds sögu, svo menr.
VÍti, nema Ari, og því rnttn verða
skjótsögð sagan þar til Stmltittga
tekur við og hiaar ýtarlegu bisk-
upasögttr.
LTm það 150 ára bil, sem saga
Melsteds nær yfir, eru til stórar
ætlar séra M. J. Skaptason að flytja á eftirfylgjandi stöð-
um f Saskatchewan.
og merkilegar frásagnir, Land-
náma og íslendingabók og Kristni
saga, íslendingasögur svo sem
Njála, Kgla og Kyrbyggia o.s.frv.,
lög, kvæði og þættír í sögum Nor-
egs konunga. Á því tínictbilt getð-
ust þau tíðindi, er frásögulegust
þótttt er timar liðu fram og enn
þvkja svo, bygging lands og laga-
setndng, landafundir, krtstnitaka,
þingdeildir cg vígaferli milli ætta
eða einstakra höfðingja, en aj vistt
eru ]>ær frásagnir bókfærðar rnjög
löngu seinna, en atburðirmr gerð-
ust, og því miður nákvæinar tmt
ýms atriði. Hérra Melsted hefir
vinsað úr og dregið saman það,
sem hontim þykir trúlegast og
merk'legast a£ þessttm frásögmtm.
Sagftn er svo ýtarleg, að þar mmi
fátt slept, sem miklu máli skiftir,
með því aö höf. er n.ákuunugur
efninu og því sem skrifað hefir ver-
ið um það að fornu og nýju. Bók-
in er nauðsvnleg öllttm, sem vilja
kynnast sögu landsins og mj.:'<g
þaríleg og handhæg, jafm el fyrir
þá, sem eru vel að sér i þvi efri,
meft’ því að þar ertt margar frá-
sagnir færðar í einn stað, og víð-
ast vísað til, hvar ýtarlegri
fræðslu sé aö finna. Hún er greini-
lega sögð og auðveld aflestrar og
laus við að vera strembin, þó að
sá gol'i fvlgi mörgttm r'tum, sem I
ertt kölluð vísindaleg. Hiifundui in t I
segdr söguna hlutdrægnis- og i
hlevpidóma-laust, eins og vísitnla-
rnanni sæmir, hann elskar dug, I
drentrskap oc löghlýðni o.g alla bá
kosti, sem t’l heilla horfa i bióðíé-
lagi, en ónýtur eða illttr félags- !
begn er honttm viðbjóður og þvi
er bók hans ltoll að lesa fvrir tinga
meitn og borgaraefni.
T>að mætti helzt að riti bessu
finna, að frásagan er ekki svo
sniöll, sem efnintt hæfir, og einkum
virðast hugleiðingar höif. vfirleitt
efnis- og veiga-litlar. Orðfærið er
snmstaðar ekki vel liðlegt, ekki
heint dönskuskotið, bó að liótar
dönskml'ttur komi bar fvrir (t. a.
m. “þ etta horfði ekki væn-
lega ú t en samt ölltt líkara
því á sttmttm stöðum, sem útlend-
ttr maður mundi t l orða taka, sá
er kvnni málið vel, heldur en inn-
borinn íslendingur. J>að er kækia-
laust og ótyrfið en hel/.t til fjör-
lítið. Tætta er hf’f. að sumti levti
ósjálfrátt, með því að hann hefir
dvftlið í útlöndum frá því á ttnga
aldri og umgengist mest danska
menn. Kn hann segnr frá því sjálf-
ur, að nrentað sé eftir bandriti
sinti iafnóðttm og hann skrifi. Sú
fljótaskrift er vítaverð, einkum
þar sem höf. hefir haft or>inberau
stvrk um miög langan tíma ttl
bess að setnia söguita, og er ntikið
me'n að slfktt afkomttlevsi. bæði
fyrir sjálfan hann og lesendur
hatts. |
... I
nöfn (6 álnir vaðmáls kallaðar
eyrrr, 48 álnir mörk, o. s. frv.),
hvernig sem dýrkiki silfttrs og vað-
mála breyttist, og liggur sú skýr-
ing svo nœrri cg er svo einföld að
hún er sjálfsagt rétt, þó engum
ltafi dottið hún i httg fyr en þess-
ttm skarpskvgna lærdómsmanni.
Auk þessa hefir Safnið tnni að
h kla skýrslur ttm Skaptárdal,
Kötlugos og Mývatnselda eftir
ýmsa samtíðarmrnn, þar á meðal
Tón prófast Steingrímsson, fróð-
1 -giar ritgerðdr og læsilegar. I’róf
þorvaldur gefur þær út.
G. SKÍRNIR.
ÚR BRÉFÍ.
a j>vi
Tlann virðist hafa grætt
en ekki- tapað. að dr. Björnlijarna
son tók við ritstjórn hans af Kin-
ari HjörL’ifssvni. Margir hintr rit-
færustn ,menn skrifa nú í það ttrna-
rit : Séra Matthías, Bjiirn Olsen,
Dr. Hel*i skrifa ttm ferð sina út í
lönd með óveniulegu andríki. ]>ar
skrifar Tón Jónsson (ttm Björn-
stjerne Björnsson og Laða fróðai,
Sa-m. Bjarn.h.éðinsson, Agúst
Bjarnascn (ttm heiðinn spektng
nierkileganl, o. s. frv. ]>ar er enn-
frelnur lítil saga eftir Tóhantt S’g-
ttrjónsson, þann er leikrit sarndi ;
efnið er dagstund í æfi kotbónda á
Ísla.ndi, og er sagan svo vel sögð,
að hinir landsjóSsi'autttiðtt skáld-
sögtthöfuml ir thættu vel setj ist
að fótum þessa uiiga maatts og
læra af homim, — jafnvel “ósk-
mögur hinnar islen/ku skáldsagua-
gvðiu’’ ekki síðttr en aðrir. ]>essi
smásaga er hetur sögð en nokkgr j
önnttr, sem ég þekki á íslenvku, og j
er það að vísti ekki gevsimikið lof
Kf Skírnir befir átt völ á fleirti
eftir fóhann bennan, bá er óskili-|
atilegt, að ltann hefir ekki t.A.ð
bað fremur en bann einskisverða
hégóma, setn nefnist “Dauðinn’,
eftir Tóuas Gttðlaugsson. Sá ::nm-
setniniTiir hefði ekki átt að koma
á nreiit í vöndnðtt tímariti, eins
og Skírnir er nú, heldur endttr- j
sendast höfttndi til la.gfæringar ; j
hann hefði haft gctt af því, og j
tímaritið ekki stðtir.
Meðlimir Bókmentafélagsins fá
hœkttr þess fyrir tæplega hálf-
virði, 2 dollara á ári, fyrir titan
Skírni, cg ef þeir vilja kaupa hann
líka, þá fá þeir hann fyrir minna
verð en þeir, sem kaupa hann í
lausakau.pum. Að félagið getur selt
meðlimttm sínttm bækttrnar svo ó-
dýrt, kemttr nokkuð til af því, að
stjórn þess viunitr fvrir ekki neitt.
það hefir alla tíð þótt virðingar-
staða, að vera í|Stjórn þess, þó aö
talsvert ómak væri því .samfara.
F:lagið hefir aklrei ttnttið kapp-
samlegar að takmarki sínu e:t ein-
Seattle, 9. nóv. 1910 : “Tiðinda-
lítið er hér nú. Lítur fremur iila
út með atvinnu, og bt'tast mentt
við erfiðum vetri yfir höfuð. Fyrir
skömmu gaf séra A. J. Sigurðs-
json saman í hjónaband Miss Grace
jBjarnason (svstir Jacobs Bjarna-
sonar lögregluþjóns) og Dauíel
Rvan, hérlendan mann. Fluttu þatt
til San Francisco, því þar hefn' hr.
Rvan aðalhe'mili sitt, en hefir á
j sumrtim aðallega fyrir atvinuu,
jað vtita f>rstöðu lax niðursuou-
jhúsum (Canneries). — þá flutt;
[Mrs. Margrét B.enedictsson her ný-
llega erindi um kvenréttindi, á
fttndi félagsins “Vestri”, cg var
þar fjölment. Ilérlend kona talaði
þar einnig í líka átt, en miklu
,stvttra. Krindi ]>að, setn Mrs.
|Benedictsson íltitti, hafði að
geyma margan sögulegan sannleik
1 og ýmsan fróðledk. en mörgum
fanst það liel/t til langt. Slík er-
ittdi ná betur tilgangi sínttm, rf
bau eru ekki höfð svo löng, að
þatt þreyti áheyrendnr. — Nýlega
flutti Sigurður Ölafsson (frá Ytri-
IIól í T.andevjum) sig með kovtu
s’tia til Bortland, Oregon, að sógn
til að stunda þar guðfræðisnám.
ITann et mjög vel gefinn og ágæt-
is drengttr. — Frá. Alaska (Fair-
banks?) komti ltingað fyrir stuttu
tveir landar, er hafa verið ]>ar
nvrðra í sl. 10 ár, beir BaldurGuð-
johnsen (frá Húsavík) og Kolbemn
iþórðarson (frá Leirá). — Man ei
fleira að þesstt sinni”.
Dánarfregnir.
SiUinudaginn 30. okt. síðastlið-
inn andaöist á sjúkrahúsinu í Por-
tage la Prairie ungfrú GUD-
BJÖRG IIKLGA PÉTURSDÖTT-
IR HALLSONAR, að Lundar P.
O., Man., eftir rétta 8 vikna sjúk-
dómslegtt, úr afledðingum tauga-
veiki. Hún var 18 ára og 8 mán
aða að aldri, faedd 26. febr. 1 ''32.
í tvær vikur vann hún við áðttr-
nefnt sjúkrahús, sem hún var ráð-
in við, áðttr en hún lagðist á
banbeöinn, og gat hún sér þar
hinn hezta orðstír. Hún var jarð-
sttngiin að Lttndar 3. nóv. af séra
Jóni Jónssyni.
Fyrir tæpu ári síðan, eða 7. des.
1909, mistu þau hjón Pétar J.
Hallson og kona hans Gunnvör
aðra dóttur eldri í Winnipeg borg:
JÓNÍNU INGIBJÖRGU, er fædd
var 2. júní 1880. Hún var gift Mr.
Jose]>h Misseaen í Winndpeg. Kign-
uðust ltatt hjón 4 börn og lifa
þrjú þeirra ; einn sonur þeirra er
n,ú hjá móðurforeldrum sínuin aö
Lundar.
Báðar ]>essar systur voru hinar
efnikgustu og komu sér allstaðar
vel, og voru ástríkar dætur for-
eldranna. Kr þeirra því sárt srkn-
aö af þeim, systkinum beirra og
vandamönnum. Blessttð sé minn-
ing þeirra.
J- J-
G T
A fttndi stúknnnar Skuld 2. þ tr.
setti Asbjörn Kggertsson, umboðs-
maðttr stúkunnar, eftirfylgjandi
meölimi í em.bætti fvrir tiœstkom-
andi ársfjórðung :
F.F.T.—R. Th. Newlattd.
.F.'l'.—ö. S. Thorgeirsson.
V.T.—Gttðrún Johnson.
F. R.—Oimnl. Jóhannsson.
G. K.—Magnús Johnson.
R.—Guöjón II. Hjaltalfn.
A.R’.—Jónina Jóhannsson.
K.—Sigtirðttr Oddleifsson.
D.—Margrét Ilallsson.
A.I).—LiIIy Steþhansson.
V.—Gísli Árnason.
Ú.V.—Sigurg. Sigurðsson.
Spilari stúkunnar : Miss Sigríð
ttr Friðriksson.
Ritstióri stúkublaðsins : Sigurð-
ttr Oddleifsson.
Núverandi meðlimatala stúkttnn-
ar er 216. G. II.
þakkarorð
TTL
5. SAFN
SÖGU ÍSLANDS.
Leslie, Laugardag 19.
Elfros, Mánudag 21
Wynyard, Miðvikudag 23
u
u
u
EFNI: Dýrmætasta eigiútt íslenclinga. Brot úr norrænr.m
Koðsögnum. Byrjar kl 7 að kveldinu á öllutn stöðumim
Frj’dsar umræður, Nánari upplýsingar verða á ofan greind-
ttm stöðum 2 eða 3 dögum á undan.
Winnipeg, 7. Nóv. 1910.
M. J. SKAPTASON
í þetta sinn hefir það að flvtja
rit eftir prófesscr Björn M. ólseri
um manufjölda til forna. Til ertt
enn skattbæpdatöl frá árttntuu
1065 -og 1;1H. T(l þfc.ss a8 finmt
fólkstöl-tta eftir beim, hcfir rtró-
íeSSorinn rannsakað manntalsbæk-
ur síðati tíma o-g komist að þeirri.
niðurstöðu, að einn skattgjaldandi
komi á, h'verja seytján nvenn að
hie8altali á öllu lattdinu. Reiknast
þá svo til, að árið 1311 hafi íbtia-
talalt verið 72428, en 77520 árið
1095. Margtr lærðir menn haft
r'ev'nt að gera sér hugmynd um
mattnfjölda í landintt í fornöld, en
en.gttrn tek:st fyllilega fyr en ntt að
p.róf. Bjorn færir lesendum sínttm
h.eim fitllan sann um það, að nið-
nrstaða hans er svc nærri lagi
sem verða má.
þó að þessi hltiti ritsins sé
næsta lærðttr, bá virðist það sem
á eftir fer mikltt flóknara, en það
er tí.lrattn til þess að finna íbtta-
tölunva kringttm áriö 965. þá var
landið alheiðið. þá bjó Brcddhelgt
í Vopnaftrði, Kyjólfttr Valgerðar-
son í Kvjafirð', þórður Gel'ir í
Breiðafirði, þóroddttr goði í Ölfttsi.
þeir herrar héldu ekki manntals-
bækur og lótu s'g hafa það að
reikna hoftolla og þingfararkaup í
bttganttm. Kn bá bar svo til, að
Kvvindur skáldaspillir orti lrf-
kvæði um alla ísleudiu ga, “eu þeir
laiinttðu svá, at bverr bóndi gaf
hánum skattri'entng ; sá stóð .1
pettninga silfrs vegtta, ok hvítr í
skor. Kn er silfrit kom fram á a1-
binri, þá réðu rnenn þat af at fá
smiða til at skfra silfrit ; síðan
var görr af feldardálkr ; en bar af
var greitt smíðarkaupit ; þá stóð
dálkrinn 50 marka”, cr
álhimins utnn
oss lendingar sendu,
eins og Kwindur kvað. Útaf þessn
fittnur prófessorinn, eftir 1anga og
ýtarlega rannsókn, að Inndshttar
landi er Próf, Björn 51, ólsenj en
I hinnar útl'.-ndu Próf. þorv. Thor-
i oddsen. Umhoðsmaðttr félagsins
hér er H. S. Bardal. Flestar bæk-
og hjá N. Ottensott í
ur þess fást
H i \ c r T’itrk.
Wlnnípeg, 1Ó. nóv. 1910.
Kr. SigurfSsson
Skírnir.
* , * 4»
Á fundi stúkunnar Ísland þann 5.
þ.m. setti ttmboðsmaðttr stúkttrn-
ar Guðm. Johnson þessi meðlimi i
fmbættj fvrir yfirstandandi ársfj.:
1 F. F.T.—llteiðaf Hkaftfeid.
,F.T.“-Mfs. Sí ’riði Rwanson.
V.T.-^Miss ]>órtt lolmson.
K.—Hjálmar Gíslason.
A.R.—Stefé n Pétursson.
Fr. I i rttrð Sigurðss' n.
Gk.—5Ia:rnús Ska ftfeld.
Kap.—J'n ITafli'ason.
Dr.—5Irs. Olga Skr.étfe’d.
A.Dr.—5ri s Kggi-rtsson.
V.—S. B. Brynjélfssoa.
5Iikil tr sú peningalega og önn-
ur hjálp, sem íslendingar hér í
,borg hafa veitt mér og fjölskyldu
jminni á þeim síðastliðna þriggja
j ára tíma, sem é.g hefi legiö veikur
og enga björg getað veitt skyldu-
liði mínu. Hvað eítir annað hafa
safnaðafélögin íslen/ktt hér í botg
jgengist fvrir innhyrðis satnskotum
mér til styrktar, og nú á ný hafa
þ.m á þesstt sutnri sent mér eftir-
títldar gjafir :
Ilerra Sveinn Sveinsson, fvrir
h.ind diáknaniefndarinnar i Fvtsta
lút. söftuði, aíhenti mér 810 00.
] ir herrar Olafur Vopni e>g Jó-
hantt Vigifússon, fyrir hönd djakna-
nefndar Tjaldbúðar safnaðar, af-
h'unu mér $45.00. Og nú stðast
hefir séra Guðm. Árnason, prestur
Unítara saínaðarins, fært mér
$78.00, sem er arðttr af stmkomn.
sem söfnuður hans hélt mér til
styrktar.
Óll 'tn þesstnn safnaðafélögura
og öðram löndum míninti, s.m
stvrkt hafa mig í bágindttm mín-
um, votta é '<■. mitt aléið' rí.Ista
hjartans þakklvti fvrir hönd mítt,
krntt minnar <>g bttrna.
Winni-eg, 12. nóv. 1910.
álarteinn Jóhannessou
ú ss ber ab neta sem crpi't pt*.
mtini þá hréa verið ttm 60000. —
Margra grasa kennir í þessnri
fannsókn, þar á tneðal er skvring
á því, að lögatirar höfðu silfur-
Nvkomið hlrtguð vestur ttm haf
3. og 4, h.eföi ai Skírnir. það flvt-
ur þetta ;
1. Séndibréf til Arndísar Andvara-
dóttur, eftir Gttðtmin.I Frið-
jónsson (skáldlegt kvæði).
2. Saga eftir Jón Traustt : ]>eg- |
ar ég var á fregátunm”.
3. Ritgerð eftir Dr. Björn 51. Ol-
sen : Island gagnvart öðrutn
ríkjum.
4. Agrip af sögtt holdsveikinnar á j
íslandi (niöurlag), eftir Sæ- j
mund læknir Bjarnhéðinsson.
5. Kellufell, saga eftir Sigurð
Nordal.
6. Kfniskenningin nýja, eftir Ágiist j
Bjarnason.
7. Loftfarir (niðttrlag), eftir And-
rés Björnsson og Magnús
Björnsson.
8. Orktinýting og menn.ing, eftir
Giiðmund Finnbogason.
9. Staða og kjör kvenna, þýtt af
Björgtt þ. Blöndal.
10. Tveir hellar í Hallmundar-
hrattn', eftir 5Iatthías þórðar-
son.
11. Kvæði eftir Jóhann Sigurjóns-
son.
] 12. þrjú bré-f eftir Jónas Hall-
grímsson.
13. Ritfregnir, eftir merka höfunda.
14. Fréttir frá útlöndum.
skemtileg og fræð-
]> it>n 5. nóv. setti giæslumaöiir
iinglingastúktinn ir .Fskan, 5Irs.
Gunnl. Jóhannss'n, eftiriylgjandi
ttnglingia í embætti fyrir komandi
ársfjSrðung :
F..F.T.—G. A. Jóhannsson.
F.T. — Ha:is:na II ja 11a 1 ín.
Y.T.—Theodora Ólafsson.
Rit.—Clara Thordarson.
A.R.—Kristfn Nelson.
F.R.—Oskar Finnbogason.
Gk.—Geo. Long.
Kap.—Th >ra Vigfttsson.
D.—Clara Thorbergsson.
A.Dr.-—Sigiirlaug Sæmundsson.
V.—Geo. Vigfússon.
Ú.V.—Ilarrv Ilinriksson.
Nttverandi tneðlimatala barna-
| stúkunnar er 162.
þegar ég á na.stljðnti vori tókst
f. rð á hettdttr að finna ntína fortta
góðktinn n ■ ja í Mouse. Riv-er bvgð,
var mér tekið þar með rnestn ;.l-
úð og <>.l m einktnnunt sannrtr
jestrisni. Kg dvalé.i þ, r í 5 mátt-
ttði, án þess að kosta mig nokkt.o,
og vegna þess ég sá, hvað fólktð
gerði þetta af.tinlægum greiðvikt-
ishttg, þá finn ég mér hæði ljúft og
skvlt, að flytja Jwsstt sama fólki
m;tt hjartanlegasta þakVl.etí fvrir
veittar ve’gerðir. Kn af bví bað t-r
I tt endttrg ald, bá bið é>> hinina-
j föðttrinn að fvlla í eyðttrnar og
|etulurgjalda þessu vtl -erðafél’tí
! míntt af ríkdómi náðar sinuar, i *>
|]>eirri tið, setn hann sér því hent-
’ ast.
Að ógLymdtt s’ al þess getið, að
við b.trtfr m na úr bygðinni iiröu
nokkrir menn og k< nttr til að vikj t
j tnér góðti, svo það nam fullkom-
jlega ferðakostnaði austur t:l
| minna formt átthaga í Pembina
Countv. Og allra einkunnarorð
virtust vera : Komdtt aftur.
Astar þakklæti fvrir alt og alt.
Svold P.O., N.D., 4. nóv. 1910.
Thorsteitin Té)ha:itiesson
Öll er bókin
andi.
ATHUGASEMD
þar sem blöðin Ileimskringla og
l. ögberg skýra frá því, hann 13. f.
m. , ltverir komið liafi að heiman
með séra Láru&i Thorarensen,
segja þatt að eins stúlka í þessttm
litla vesturfarahópi, heiti Björg
Tónsdótt'r og sé frá Tobbakoti i
Rangárvallasýfilu. þetta er miðar
rétt meðfari-ð, að því er föðurnafn
stúlkunnar og heimilisf.mg hetttiar
snertir, því hún er Kinars-
d ó 11 i r , og heimili hennar var
í R e y k j a v í k,
þetta liefir hlutaðeigandi beðið
mig að benda ofannefndttm blöð-
ttm á, í þeíryi von að þau yrðu
fús til að leiðrétta mishermið.
Victoria, B.C., 5. nóv. 1910.
J. Asgeir J. Línda!.
FRIÐRIK SVEINSS0N
tekur nú að sér allar tegundir af
húsmáling, betrekking, o.s.ftv.
Kikarmálning fljótt og vel af hendi
levst. Heimili 443 Mar\land St.
kvæði eftir Sit/ .JOl. Jðhann-
esson, til si'fltt hjá öllnm fs
lenzknm bóksðlnm vestanhafs