Heimskringla - 02.03.1911, Síða 5

HEIMSKRINGIiA
WINNIPEG, 2. MARZ 1911. 5
Manitobaþingið
og gagnskifta-
samningarnir.
J>aS var si*tn útreiC, sem gagn-
skiftasaitnningarnir fengu á fylkis-
þinginu fyrra fimtudag, er breyt-
ingartillaga Hon. Robert Rogers,
sem mótmælti samnmgtmum, var
samþykt með 26 atávæöum gegn
12.
Umræövr um samningana stóöu
yfir fjóra daga, O'g sottu þeir Lib-
erölu af kappi miklu aö fá þings-
álykt'uniartillöjju, sem leiðtoei
þeirra Norris, haíði boriö fram,
samþykta. Sést bezt hvaö þeim
var ant um það, að 8 af 13 þing-
mönnum, sem flokkinn skipa á
þingi, tóku til máí.s og mæltu
henni eða gagnskiftasamningunum
bót. Af stjórnarliðum töluöu að
eins ráðgjaíarnir Robl n og Rogers
og fóru höröum höndum um sam:i
ings-uppkastiö. Bar Rogers fram
breytingartillögu viö þingsálykt-
unartillögu Norrisar, og var hún
samþykt á íimtudatfin>: var, ojr
þar meö var afskiftum fylWsþings-,
áns af gajjnskiftasamningunum
lokið.
þingsályktunarullagc’ Norris var
svohljóöandi :
“ þetta þing felst á ílutnvarp til
gagnskiftasamndnganna milli Can-
ada og Bandaríkjanna, ®r stjórnir
þeirra landa haía komiö sér saman
um, og leggur það Jil, að sam-
bandsþingið samþykki frumvarpið.
“þetta þtng leyfir sér og virö-
ingarfylst, að leggja til, að sam-
bandsstjórnin taki til nánari íhue-
unar tollmálið, í þvi skyni, að
færa drjúgum niður toll á akur-
yrkjuverkfærum, eða koma tollfrí-
um viðskiftum á þeini milli Can-
ada og Bandaríkjanna”.
Breytingartillaga Hon. Robert
Rogers var þannig :
1,1 Með því það er ákjósanlegt,
að bönd ríkisheildarinnar verði
traustari, verzlunarviðskifti innan
ríkisins aukin og þroskuð og við-
skiftin milli hinna ymsu fvlkja
Canada bygð upp og \ ,'ðhaldið.
“ Og með því það er einlæg ósk
og löngun íbúa Ves' t.rfylkjanna,
að viðhalda á markaðinum ‘beztu
tegund’, sem aöal framleiðsla
þeirra hveitið hefir t erið, og að
fyrirbyyggja, að því verði blandað
sainan vjð lakari tegundir, bænd-
um vorum að tjóni.
“ Og með því, að aiíeiðingarnar
af samningsuppkast'mu yrðu þær,
að hveiti Ve.sturfylk.janna að
mestu færi til Bandnnkjanna og
yrði þar blandað Bandaríkjahveiti,
— okkur í óhag. i
■tl Og með því að beir: og ákjós-
anlegri viðskifti gætu íengist með
hinni svokölluðu alrikis-verzlunar-
stefnu (Imperial Preferesnce), esn
s«m með frjálsari ver/lun utanrík-
is yrði fyrir skaðlegum áhrifum.
“ Og með því að Canada hefir
varið hundruðum mií: óna dollars
til framþióuoar innbyrðds fylkja-
verzlunar, en sem sumningarnir
mundu hafa skaðlegai afleiðingar
fyrir. —
*' þess vegna. skal ákveðið, að öll
orðin, sem koma á eftir “þetta
þing”, í upphafi tiUögunnar, fálli
burt, en í þeirra stað komi :
“ þetta þing er þeirrar skoðunar
að viðskiftasamniugs vppkastið sé
■ekki happasælt fyrir Canada, og
að velmegun og þióöarþrifum
landsins verði bezt borgið með
hinni svokölluðu alríV.s-verzlunar-
stefttu (Impei'ual Preferenee), og
með frjálsari verzlun dnnan ríkis-
lieildarinnar.
“ Ennfrcmur hryggfr það þingið,
hvað hendur sambanasþingsins í
tollum, sérstaklega hvað akur-
yrkjuverkfæri áhrærir, eru ónauð-
synlega bundnar meö viðskifta-
samnings-uppkastinu”.
Atkvæðagreiðslan fór sem við
var búist, að allir I.iberalarnir
greiddu breytingartilU'guniii mót-
atkvæði, — þóttust nauðbeygðir,
að feta í fótspor Liðtoganna í Ot-
tawa ; en hinir Conse.’ vatSivu gáfu
lienni já-kvæði.
Af ræðum þeim, sem haldnar
voru í þinginu í |>es.su máli, var
sérstaklega lofsorði iokib á ræðu
Hon. R. P. Roblins. 'V.ar hún af
mótstöðumönnum jafn. sem flokks
bræðrum talin eiu su mesta snild-
arræða, sem haldin hefir verið inn-
an veggja Manitoba þingsins.
í sambandi við úrslit þau, sem
gagnskiftasamningarnir fengu á
fylkisþdnginu, er þess vert aö geta,
að Winnipeg Board of Trade sam-
þykti mótæli giegn samnings upp.
kast.nu með 69 atkv. gegn 13. Og
jafnframt |>að, að stuðrinigsmaður
tillögunnar var einn aðal leiðtogi
Liberala hér í borginni, 11.C. Cam-
eron, liinn tilvonandi fylkisstjóri
Manitoba.
Ályktun verzlunarsamundunnar
var þannig :
“ Winnipeg- verzlun iriamkundan
ályktar, eftir nákvæma yfirvegun,
að frumvarp það til viðskiftasamn
inga milli Canada og -Bandarík-
anna, sem bér er inn að ræða,
verði ekki happasælt fvrir Canada,
sérstaklega ekki bann hiuta lmds-
ins, sem lýggur fyrir vestan vötnin
miklu, — og óskar samkmidan eft-
ir, að brýna fyrir sambaindsstjórn-
inni þá þýðingarmiWi: ósk sína,
að frumvarpið verði ekki sam-
þykt”.
Likar ályktanir oi> þtssa gerðu
verzlunarsamkuadnrtuii í Toronto
og Montral. Engar haf i ennþá lagt
frnmvarpinn liðsyrði Canada meg-
in, en verzlunarsamkundur Banda-
manaa lýstu velþóknun sinni á því
fegins heirdi.
]>aö eitt ætti að veia nóg til að
opna augun á Canada búnm.
Draumnr.
Churchbridige, 20. fehr. 1911.
Hedðraöi ritstj.
Ég fékk blaðið yðar síðasta
með beztu skilum, og þótti mjög
vaxið í grein “Ilalls frá Horni",
nú á Fróðá. Sýnir hanc >þar gáfur
sínar og stærðfræði, og ber það
oss ísiendingum, að halda á lofti
nafni þess manns, seai hefir svo
dásama hæfifeika, og veglyndi að
sama skajú jaínframt mentuninni.
Og vona ég svo góðs ti. Hkr. að
hnn geti komist vfir mynd af göf-
ugmenninu, til að sýna lesendum
sínum. En fyrst ég, er nú Ifarinn að
skrifa, þá vil ég bfrta draum þann
sem mig dreymdi í X\ rrinótt, og
bar það fyrir mig sem fylgdr :
Ég þóttist staddur rorður í ís-
TRAUST AKURYRKJUVERKFÆRI
FYRIR LÆGSTA VERÐ
ARGIR af bændum Vestur-Canada liafa sparað dágóðan skilding með því að kaupa sín akyryrkjuáhöld frá EATON’S með
póst pöntunum, Eaton’s hefir enga umboðsala. Þeir selja beint til bændanna og eru í standi til að selja fyrirtaks traust
og v^nduð verkfæri fyrir lægsta verð fáanlegt. Félagið EATON’S ábyrgist hvert áhald og gefur bóndanum leyfi til að reyna
það á heima hjá sér, Ef eitthvað verkfæri frá EATON’S reynist ófullnægjandi má skilja því aftur og þá
verður andvirðirðir endurgoldið og eins flutnings kostnaður. Það er fullkomlega áreiðaulegt að hafa við-
skifti við EATON’S gegnum póstinn og ef yður vanhagar um akuryrkjuáhöld eða önnur verkfæri ættuð
þér að skrifa okkur strax og fá eintak ef hinum volduga verðiista vorum.
. EATON’S VERDLISTINN
sendist sérhverjum ókeypis hvert sem er. Aðeins skrifið okkur og segið “sendið
mér ykkar nýju vor-verðlista” og þér munuð fá bækling vorn, yður að kostuaðar-
lausu, með næsta pösti. Verðlistin lýsir nákvæmlega öllum áhöldum fyrir heim-
ilið og getur verðsins. Hvað eina er ábrygst að vera nákvæmlega eins og verð-
listinn greicir.

T. EATON CO,
WINNIPEG
UMITED
CANADA
lenzku bygðinni (þinjjvallanýlend-
unni), ska-mt frá bænuin á Fróðá,
og lagíJi fýlu hina mestu frá bæn-
u.in. Mér þótti ég sjá naut all-
mikið koma út úr bœjardyrunum,
og, var það ógurlegt mjög ; brann
eldur lir augum þess og reykur
gaus úr nösum. H0£,; hafði það
mikil og allar sneru klaufir þess
öfugt. Iflvættur þessi stefndi á
mig og fór geyst. þá þótti mér
sem komið væri við Öv’. mína, og
leit ég við og sá þar s*anda mann
einn mikinn og veglegan. Maður
þessi ávarpaði mig á bessa leið :
“Vara þú þig, Njáll minn, á nauti
þessul það er þarfanautið á Fróöá
og er undan gömlu kiinni okkar
ísleiidinga Öfundiimi. Er hann ný-
kominn úr ferð frá bænmn Kirkju-
brú, jiar sem hann hefir stangað
um koll öll bakhús bæjarbúa,
sleikt innan allar kyraur og hvol-
að upp alt áfiengi bæjanns, og læt-
ur því ófriðlega. Eu í þeirri ferð
undust klaufir hans afíur, og eins
misti hanu sjónina k hægra aug-
anu, og sér hann því ekki nú nema
til hálfs”.
A meðan á viðræðu þessari stóö
hafði boli stansað rétt fyrir fram-
an okkur og þefaði i allar áttir.
Spurði óg því félaga minn, hvers
vegn-a svona mannýgt naut réðist
ekki á okkur. Ilann kvuð það or-
sakast af því, að nú myndi hann
blindur á báðum augum, og hefði
hann fcngið það af bv í, að horfa
of lengi á kirkju safnaðarins. En
þeívisina hefði hann nust við ferð-
ina austur á ‘sex’ um daginn, og
er það lán vort, að hann er í á-
standi þessu. En illa muis það
koma sér hjá Fróðár fólkinu, þar
sem hann hefir verið hinn mesti
þarfaigripur, ef hann fær ekki sjón-
ina eða þefvísina afiur. — Boli
emjaði nú ógurlega, og var auðséð
að hann hafði mist alt vald á
sjálfum sér, og í staðinn fyrir að
ráðast á okkur, sneri hann við og
stökk heim að bænum aftur ; en í
hlaðvarpanum var for ein mikíl,
og vildi bola þaö óhapp til, að
ha'.in stakst beint á höfuðið ofan í
sýkið. í sama bili koni húsbónd-
inn út, og sá ófarir bola síns, og
varð það hans fyrsta ráð að taka
í horndn á bola og reyna að draga
hann upp.
Félagi minn mælti : “Nú mun
Fróðár húsbóndinn senda bola all-
an fotugan, ef hann na-st npp úr,
í annað sinn tdl Kirkjubrúar”.
1 sömu svipttn varö inér litið til
forarinnar í annað sinn, og varð
mér hverft við að sjá húsbóndann
steypast ofan í forina á eftir bola,
svo að iljarnax einar stóðu upp úr.
— Og í því hrökk ég upp og þótt-
ist hafá illa dreymt. N j á 11.
Fréttabréf.
glenboro, man.
í febniar 1911.
það er langt síðan að ‘Kringla’
minni hafa borist frétnr frá okkur
hérna vestur frá ; hefir þó margt
á dagana drUið, þótt kannske fátt
af því sé. mjög merkilcgt, sem við
ber hjá okkur, en til þess að láta
Hkr. vita, að við erum lifandi og
fylgjumst með straum tímans,
ætla ég að skriía nokkiar línur til
hátíðabrigðis.
Tíðarfarið þetta Hðna ár hefir
verið nokkuð frábrugö.'ö því, sem
hefir verið hér undanfaiin ár, að
því leyti, að sumar ð var afskap-
lega þurt og heitt, svo upj>skeran
hér á þessu svæði cyðfiaigðist að
mestu ; hveiti mun ekki hafa farið
fram úr 5 bush. aí ekru hverri, og
hafrar og bygg sára-le-egt víða, en
alveg eytíilag.t með köfinm. Sama
var að seg.ja um karföflur. Al-
menningur yfirleitt er því tæpt
staddur með fóðurbyrgöir fyrir
skepnur sínar, og nú 1 egar hefir
j mikið verið keypt að af kornmat,
! mest höfrum. Verð á liöfrnm hér
| aðfluttum er írá 37—45 cents bush.
j — Undangengdn ár n< kkur haía
j mátt heita veltíár ; stendur flest
j fólk því traustum fótum, þó þessi
hnekkir kæmi fyrdr. Og nú er uppj
runnið nýtt ár og nýjar vonir
kvikna ; allir lka björtum vonar-
augum til framtíðarimiar.
Eins og fólk befir Irétt hafa ver-
, ið töluverðar byltingar hér í sveit-
inni út af vínsölubannsmálinu. At-
kvæðagreiðslan féll bir.fiindismönn-
um í vil 21. des. 1909, cn sii kosn-
•ang var ónýtt af vfnsölufél. íyrir
smávœgilega íormgalla. Kosning
fór aítur fram jxinn 20. des. sl., og
unnu þá vínsölumenn s:gur eftir
þá skæðustu orustu, sem hér befir
! nokkru si'.ini verið liáð. Var það
slæmt, að gott málefni skyldi bíða
lægri hlut, því alt útlit var fyrir,
að þíið mundi hafa hiuar heillarík- j
ustu afleiðingar fyrir ba-inn.
þess skal geÆð, að baráttan var
ekki persónulega háð á móti þcim
tveimur hóteleigeindum hér, scm
báiðir eru vel kyntir n.eiin og beztu
drengir, lieldur á móti vínverzlun-
inni og þeirri bölvun, sem hún hef-
ir í för með sér.
Nú var leyfið veitt hér þann 29.
og eru því sterkar Ijkur til, að
vínið verði hér við \ cTd í næstk.
3 ár.
Ileilsufar hefir verið hér all-gott
á árinu, engir skæðir sjúkdómar
hafa gengdð hér og engir dádð hér
í nágrenndnu, sem ég man eftir. —
Nokkrir hafa gift sig hér í islenzku
bygðunum, sérstaklega í Argvle,
og hiefir verið getrið um það í ísl.
blöðunum.
ísfendingar í austurnluta Argyle
bygiðar bvgðu sér kirkju sl. sumar
— allstóra og vandóða að öfiu
leyti. Jón Ólafsson, trésmíðameist-
ari i Glenboro, var vfirsmiður að
henni og sá algerlega um verkið.
Hún var vígð í sl. nó' ember með
mnkdlli viðhöfn af séra B. B. Jóns-
synd, forseta kirk jufélagsins.
Töluverðar breytingar liafa orð-
ið í Glenboro í vetur. Eru íslend-
ingar dr júguin að færa þar út kví-
arnar. Seint í sumar sem leið
keyptu þeir herrar Guðni Johnson
og II. J. Anderson “Thc West End
Livery Barn”, og hafa starfrækt
það síðan ; skiítu þe.ir afbragðs
kyn'bótahesti fyrir, er hr. Ander-
son hafði átt um nokkurn tíma,
og gáfu á milli. Starf þetta ætti
að geía þeim góðar inntektir, ef
laglega verður á þvi bafdið.
þá seldu þeir Sign’ur Bros. &
Co. verzlunarbúð sína. um áramót-
in, en tóku strax á leigu lang-
vönduðustu búðina í bænutn, og
hafa aukið vörumagn sitt að stór-
um mtin, og reka nú verzlun í
stærri stíl en nokkru sinni fyr.
Nýlega hefir frézt, að landi vor
hr. Jóseph Johnson, fyrrum bóndi
að Stockton, Man., hafi kevpt
hveitimyllu bæjarins ásamt einn
kornigeymsluhúsinu (Eievator), en
ekki hefi ég heyrt m<’ verðið, en
það mun ekki hafa ia'.ið fram úr
$20,00(1.00. J>að væri ömeranlegur
hagur fvrir bædnn, ef e'.nhver eign-
aðdst mylluiva, seiti starfrækti
dana kappsamlega, og ] að vonast
menn til að Jóseph geri, því hanic
er dugnaðarmaður efti" sögn.
þá hefir Jón Ólafsson trésmiður*
í félagi með Thos. Crowe, hérlend-
um manni, keypt timburverzlu*.
ba'jarins. þeir ætla að byrja að
verzla um næstu mán-»ðamót.
Og síðast en ekki sizt má geta
þess, að rétt nýskeð aaía þeir feðg
arnir Friðbjörn S. Friðriksson o£
Frið. Frtðriksson keypi Sigmai"’s
búðina gömlu, og tru að byrja þar
með algenga vöruverzlun. Fred.
hefir um mörg u'.idaníajin ár unn-
iö við Caims Pettie verzlunina.
sem hefir verið lang-s’ærsta verzj-
nn bæjarins, og notið þar stórra
vinsælda. það fagnar niargur þVi^
að fá þá í hópinn, þvi |æir feðgar
eru fjiirugdr menn, iiptir og lítil-
látir, og eiga allstaðar vinsældum
að fagna, hæði meðal ískndinga
og hérlendra manna.
Af þessu, sem að fr.irrKin er get-
ið, sést það, að tslend'.ngar í Glén-
boro eru ekki alveg aðgerðalausir,
enda er alt útlit fvru, að Glen-
boro ætli að verða nálega al-ísl.
bær með tímanum.
Svo þakka ég Hkr. fvrir margt
gott og nytsamlegt, seni hiin hefir
flutt okkur á liöna árinu, og voft-
ast til, að hún haltL áiram að
gera það í íramtíðinm. — En þó
er eitt, seni mi langar til að
beodia á, sem ég er sár-óánægður
með og fjöldinn allur aí fólki er ó-
ánægður meö, sem von er. En það
er sögu-skömmin, seáx hefir verið
að birtast i blaöinu að undan-
förnu. Sii sagá getur aldrei orðið
aiuiiað en höíundinum til stórvan-
virðu, hvernig sem henni lýkur.
Og það er leiðinlegt, að annar ei is
maður og ritstjóri Hkr er, skuli
meta fegurðarsmekk ltsenda blaðs-
ins svo lítils, að bjóða þeim ann-
að eins ósiðferðisruvl og þctta er.
— Annars er mikið af þessum
blaða-sögum ómerkilegt rugl og
ekki þess viröi, að bær séu lesnaY,
því rúmi i blöðunum er oft illx
varið.
G. J Oleson.
JÖN JÖNSSON, járnsnuftux, að
790 Notre Dame Ave. (lu>mi 'For-
onto St.) gerir við alls konac
katla, könnur. pottr. og pönnut
fyrir konnr, og brýnir hnífa og
skerpir sagir fyrir karlmenn. —
Alt vel aj bendi leyst fyrir Mtla
r ■••ri.
f.8ö SÖGUSAFN HEIMSKRIN GLU
Á sama augnabliki kom enskur maður drembileg-
,ur að spil iborðinu og spurði á bjagaðri frönsku ;
“Ilve stór er bankinn í kveld?”
“Sex hundruð þúsund írankar, lávarður”, sagði
hittumeistaríiMi og lineigði sig.
En>rlendingurinn tók sér stöðu við hliö malaratis,
tók fjölda af gulljjeniingum upp úr pyngjr sinni og
lagði þá á rautt spil.
“Mundu eftir móður þinni”, endurtók Móritz og
,iók í handlegg málarans, en hann heyrði ekki. Hann
skifti lit hvað eftir annað, og nœstum þvi óafvitandi
kastaði harin þúsund franka seðli á borðið. Hann
ltnti á rauðu spiH og málarinn lét hann liggja þar.
Svo kom dauðaþögn.
Hjólinu var snúdð í hring. — Spilið, sem úrslitun-
um réði, kom upp úr kassanum. það var svart.
“Svart vinnur, rautt taj>ar”, sagði hættumeistar-
inn með sinnd ednræming®l'6gu rödd.
Ðankascðill málarans hvarf sem hendi væri veifað
“Hann er vitlaus”, tautaði Móritz við sjálfan sig
og fjarlægðist hann. “Ég þekki meunina. Nú myndi
l ann ekki heyra þó móðir hans kæmi sjákf, fílli á kné
frammi fyrir honum og Diæði um vægð. -- .Svívirði-
legi gullþorsti”.
Spilið h.'lt áfram. það var því likast. sem mál-
arann dreymdi, og hanu vaknaði ekki fyr en hann sá
seinasta seðilinn af þessym þrjátiu þúsundum hverfa
i kassa hættiimeÍRtaraTis.
En þá vaknaffi hann líka og sneri sér \ið.
Hatin var nú engum manni líkur. Fölur sem
í.ar, meff starandi augu, skjálfandi varir og afiagaða
andlitsdrætti þaut hann til dyranna.
En þar var tekið fast í handlegg hans.
“Hvert ætlarðu?” spurði Móritz.
"Sleptu mér. Niðri í húsinu hérna býr maður,
ipem er orðinn ríkur af því að selja óhepnum spiluruin
FORLAGALEIKURINN. 587
skambyssur. Eg á enn tíu franka. Meira þarf ég
ekki”.
■‘‘Vertu kyr-’, sagði Móritz í skipatidi róm, “settu
þig niður, heimskingi, og hreyíðu þig ekki af stað.
Eg ætla aö bjargia þér”.
“Bjarga mér ?•”
“Já, að reyua það ,að miusta kosti, — sittu kyr”.
Ilann neyddi málaraun til að setjast.
þar eð slíkir viðburðir voru almennir þarna, gaf
{•nginn þessu verulegan gaum.
Móritz gekk að borðinu og tók scr stöðu þar sem
málarinti óhepni liafðd staðið, og lagði fimm framka
á svart spil.
það vann. Haixn vann þannig tíu franka, sem
liann lét vera kyrra á spilinu.
Ilann vaiin — vann alt af.
Tiu sinnum lét hann upphæð sína liv.la á svörtu
spili og tíu sinnum vann hanm.
Ilann var þannig búinn að græða um fimm þús-
und franka.
Jlinir spilararnir vei-ttu þessari sjalhgæfu hepni
eftirtekt og lögðu áherzlu á svart í ellefta shini.
En á síðasta auguablikinu hrúgaði Móritz öllu
gullimu og seðlunum sínum á rautt spil, c>g sagði ró-
legur :
í þetta sinn spila ég á rantt spdl”.
Hjólinu var snúið, — spiHð þaut upp — það var
rautt.
Undrunaróp heyrðist frá hinum sfilurutium.
Hættumeistarinn borgaöd og Móritz lét þessi tiu þús-
und sin livila á rauðu spili.
Hinir gestirnir hættu að spila, en \ eittu þessu
stórkostlega spili nána eftirtekt.
Fimm sinnum lét Móritz þessa tvofölduöu upp-
hæö hvila á rauöu spili, og jafnoft vann hann.
llann var nú búinn aö vinna 320 þús franka.
(88 SÖGUSAFN HEIMSKRINGI.L
Hættumeistarinn fölnaði, þegar hann borgaði síö-
nstu up.phæðina. Varir hans skulfu ósjélfrátt, en
samt reyxxdi hann að vera rólegur. lláðbrosið, sem 1
ávalt lék á vörum hans, var nú horfið.
“Hættu, lierra minn”, hvíslaði Englendingurinn í
eyra Móritz. ‘‘Freistaðu ekki gæfunnar ennþá eiuu
sinm, — hiin er kona. — Slík hcpni, sem þú hefir orð-
ið fyrir í kvöld, á sér ekki staö n-ema ehiu sinni á
hverri öld”.
“Hve mikjl upj.liæð er í bankanutn?” spuröi Mór-
itz kuldalega.
“Tvö hundruö og fimtíu þúsund frar.kar”, svar-
aöi hættumeistarinn skjálfraddaður.
“Tieldu þá”, sagði Móritz,
Ilættumeistarinn taldi peningana, sem saman-
stóðu af bankaseðlum og gulli, og lagði þá í eina
hrúgu á borðið.
“Gott, hinkraðu ögn við”.
Móritz taldi sjötíu þúsund franka af gróða sínum
og lét þá ofur rólegur í vasa sinn. Báffar upphæff-
iinar voru nú jafn stórar.
“A éig að snúa hjólinu ?” spurðd hættumeistarinn.
“Bíddu dálítið”, sagði Móritz og hrúgaöi þessard
stórkostlegu upphæð á svart spil. ‘T þetta sinn
sjxila ég á svarta litinnr’.
J>að var svo mikil kyrð f salnum, að menn hefðu
getað lieyrt, eí títuprjónn hefði dottið. — Hættu-
meistarinn shalí, þegar hann sneri hjólinu
Spdlið kom í ljós, — það var svart.
“Ba.nkimi er sprengdur”, köfiuðu gestirnir einum
tómi, en Móritz sópaði penngunum til sín eins róleg-
ur og ekkert væri um að txera.
A sama augnfibliki heyrðist skamnbyssuskot.
Blóð og heili skvettist yfir gullhrngumar á græna
borðinu. Hættumeistarinn hafði skotið sig.
Með hræðsluópi féll kvenmaðurinn, som hafði að-
FORLAGALEIKURINN 589
stoðað hann \ ið spdlið, meðvitundarlaus á gólfið við
fætur Móritz..
Meðan hinir mennirnír hópuðust ulan um lík
bættumeistarans, laut Móiitz niður að hinni meðvit-
undarlausu konu og lyfti heivni upp.
\ið þessa hreyfingu datt sýilið, sem huldi axlir
l.ennar, niður á gólfið. Móritz varð litóð á berar
axlirnar, — og hrökk við eins og höggoimur heífi
bitið hann.
Ilann sá líka höggorm, sem hringaði sig utaa
tm rós.
Ungi maðurinn skal'f. Gat það verið hún ? Gat
Jað verið Angela, systir hans, fyrverandi frilla Eber-
barös?”
Hann flýtti sér að byrgja axl'r hennar með sjaE
inu, og um leiö og hann sneri sér að liinum gestun-
uin, spurði hann meö uppgerðar ró :
“Vitið þið, hvað þessi óhappamaður hét?”
Hann benti á hættumeistaraiut, scm blasti vi5
honum með grett andlit.
“Já”, svaraði etnn gestanna. “Hann lvér i rattú
og veru Crispin, en hann hefir notað fjöida anaara
naítia á sinni margbreyttu lífsleið”.
“Qg þessi?” — IÍann benti á meðvitundarlaíiStt
konuna.
“Utn hana veit ég ekki annað en að hún heitir
Angela, og meðan hún var une;, hvað bún hafa verið
nafníræg ítölsk söngmær. Af ást til Cvispins hefir
hún ávalt fylgst með honum, og síðan hún hætti að
vera frilla hans, hafa þau bó lagt ráð sín saman um
ýms gróðabrögð, og hefðir þú ekki kt mið, herra
mSnn, þá hefði j>e:m eflaust gengið vei, ) ví liáií mil-
íon er dáindis laglog eign”.
Móritz svaraffi ekkj. Hann helti á glas úr vatns
Höskumii og baðaði enni Angelu.
Lfk Crispdns var borið á burt. Gestirndr hurfu.