Heimskringla - 07.12.1911, Blaðsíða 5

HEIMSKRINGLA
WINNIPEG, 7. DES. 1911.
5. BLS.
KÆRU SKIFTAVINIR!
Til þess þér allir vitiö, hvaö ég
er að gera við þessa vanalegu
vöruprísa, þá \sil ég hér með til-
fcynna yður öllum opinberlega, að
írá 11. þessa mánaðar verða allar
vörur í búð minni (nema mat-
vara) seldar á 75 cents hvert doll-
ars-virði, og sumar enn lægra, t.
d. sumt af fatnaði 50c hvert doll-
ars-virði. Öll matvara með 10
prósent afslætti, nema hveiti, kaffi
og svkur. 30c kaffi seljum vér fyr-
ír 25c og hveitimjöl nú og um ó-
tiltekinn tíma $2.80 hundrað pund-
in ; látið mig vita sem fyrst, hve
mikið hveitimjöl þér þurfið, svo
þér getið fengið það áður en það
stígur í verði aftur. þessi sala
stendur vfir fram að 1. janúar
1912.
Ef til vill hafa vörur aldrei ver-
ið seldar eins ódýrt hér og nú er
gert, þegar að því er gáð, að af-
slátturinn er á öllu, eins því bezta
og nauðsynlegasta og hinu, sem
menn síður þurfa með,
Gleymið ekki því, að ég hafi að
vanda stórt upplag af spánýjum
skrautvarningi, hentugum fyrir
Jóla og Nýársgjafir, og afsláttur-
inn á þvi sá sami — 25 prósent.
Ivg kaupi frosnar húðir á llc
pd., egg 30c og smjör 25c.
Til kaupenda “Fróða”.
'Ég gat þess nýlega í Ileims-
kringlu, að ef til vill myndi að
því reka, að F r ó ð i neyddist
til að bretta upp buxurnar og bú-
ast til að ösla um hina pólitisku
vígvelli.
þetta hafa sumir tekið svo sem
klókindabragð af ritstjóra Fróða,
til þess að fá ástæðu til þess, að
hrinda skútunni út á hinn póli-
tiska sjó, en losna við loforð þau,
sem hann vann kaupendum sín-
tim. En þessir menn hafa hvorki
þekt málin, tté Magnús Skaptason.
í þrjá mánuði er ég nú búinn
að revna að fá leyfi hjá póst-
stjórninni, að senda Fróða með
j óstintim, setn önnur blöð, en alt
til þessa ltefi ég ekki fengiö það.
Ilann veröur að borga meira en
þrítugfalt við blöð og mánaðar-
rit, sem póstréttindi hafa, og þvi
til sönnunar set ég hér seinasta
syarið frá póststjórninni. Eg læt
setja það á ensku orðrétt, svo
menn geti ekki ætlað, að c‘g hafi
sttúið við merkingtt orðanna.
I
B R E F I D.
ElisThorwaldson
MOUNTAIN, N O.
TILBOÐ í I.OKUDIJM UM-
SI.ÖGUM, árituð til undirritaðs
og merkt "Ténders for Breakwat-
er at Victoria Ilarbour, T.ake iWin-
nipeg, Man.”, verða meðtekin til
kl. 4 e.h. á föstudaginn 29. desem-
ber 1911, ttm að bvggja bryggju
við Victoria Beach, við Winnipeg-
vatn, Man. Uppdrættir og starfs-
tilgreining og tilboða eyðublöð,
má sjá h já þessari deild og fást á
skrifstofu W. Z. Earle, héraðsverk-
fræðings, Winnibeg, Man.
þ.eim, sem senda tilboð er hér
með tilkynt, að tilboð verða ekki
tekin til greina, nema þau sétt rit-
ttð á prentuðum eyðttblöðum, og
með eiginhandar ttndirritun og
starfstilgreining og heimilisfangi ;
sé tim félög að ræða, verðttr hver
félapi. að rita nafn sitt, stöðu og
heimilisfang.
Hverju tilboði vcrður að fylgja
viðttrkend (marked) ávisan á lög-
legan banka, borganleg til The
Ilonottrable the Minister of Bttblic
Works, er jaíngildi 10 prósent af
tilboðs-npphæðinni, og seni verður
þeim tapaö, sem ekki tehst verkið
á hendttr, ]>egar ltann er til þess
kvaddur ; verði tilboðinu neitaði
skal ávísanin endursendast fram-
bjóðanda.
Deildin skuldbindttr sig ekki tif
þess, að þiggja lægsta eða nokk-
nrt tilboð.
Samkvæmt fyrirskipun,
R. C. DESROCHERS,
Secretary.
Department of Public Works.
Ottawa, December 4, 1911.
Blöð fá enga borgun fvrir þessa
aáglýsingtt, ef þatt birta haaa án
skiptmar deildarinnar.
‘‘Post Offiee Department, Canada.
Ottawa, 25th November 1911.
Sir, —
Rcferring to your communica-
tion of 29th Attgust last, making
application for statutory postal
privileges for a montlily paper
kalled "Frodi”, pubHshed at Win-
niiieg, I beg to say that according
to the I’ost Office Act, a news-
paper or periodical claiming to be
entitled to statutory postal privi-
leges Jnust consist whollv or in
great part of political or other
news relating thereto, or to otlier
current topics.
As it appears from your letter
addressed to the Postmaster of
Winnipeg under date the 18th in-
stant, that “Frodi” consists in
great part of stories and of liter-
ary matter, consideration of your
application will have to be defer-
red until such a time yovt are in
a position to furnish the Depart-
ment with a copy of the pttblica-
tion compfying við the provisions
of the statute.
Your paper will be liable to
postage at the rate of one cent
per 2 ounces, or fraction of 2
ounces to each separate address.
I am, Sir,
Your obedient servant,
A. W. Troop.
Mr. M. J. Skaptason,
728 Simcoc St.,
Winnipeg, Man.”
Eftir bréfi þessu, sem ég viður-
kenni að er samkvæmt póstlögun-
ttm, er það skilyrðið fyrir því, að
blað eða tímarit fái niðursett
póstflutningsgjald, að efni þess sé
annaðhvort eingöngu eða að
miklvt leyti pólitisk málefni eða
fréttir. — það var reyndar talað
um pólitisk málefni í Fróða, en
ekki af þeirri réttu sort og ekki
nóg af þeim að minsta kosti.
Ef ég breytti stefnu blaðsins og
léti það fjalla hérumbil eingöngu
ttm pólitík, og ef ég færi út í kon-
servativa eða liberal pólitík, þá
efast ég ekki um, að Fróði fengi
niðursett fargjald og græddí við
það nær 300 dollara, — en þá
sviki ég kattpendurna.
þar sem ég sagði, að ég mundi
ekki fara út í pólitík, þá var það
mciningin, að ég ætlaði ekki að
fara út í neitt pólitiskt rifrildi;
ég vildi hvorki særa konservativa
eða liberala. En til þess var bezt
að eiga sem minst við konserva-
tiv eða liberal flokksmál. Og al-
deilis ekki gjöra blaðið að vígvelli
til að slást á. Fróöi átti heldur
að draga saman en sundra.' En
það fer svo jafnan, að þegar menn
vilja standa hlutlausir milli
flokka tveggja andstæöra, þá fá
tnenn hnútuköst og snoppitnga hjá
báðum.
Alt fyrir þetta tná en þá
harðna til þess að Fróði fari út í
fiokkíi-póltik þá, sem nú ríkir
meðal landa.
Menn hafa einnig haldið, að
þetta tnyndi ráöa Fróða að fullu
og hann bráölega velta út af, sem
annar horgemlingur. En það er
samt ekki séð. Fróði heldur áfram
á meðan nokkurt cent er til.
Ilann hlýtur aö tapa og ritstjóri
hans tapar að líkindum því sem
hann lagöi í hann, en ltann er þó
ckki daitöur en þá,
Kn sögurnar verða að minka og
ritgerðir að koma í þeirra stað,
og það eitts, þó að ég ekki vænti
mér neinnar náðar, hvað póstinn
snertir. Ég verð að biðja afsökun-
ar á 4. eða deseliiber-heftinu ; það
eru ofmiklar sögur í því, en ég
ltafði það fvrir aiigum, að skýra
kínversku málitt fyrir löndum og
það var bezt gjört með sögu Kín-
verja. Landar hafa litla þekkingtt
af ltenni haft áður. Ilinar sögurn-
ar varð ég að enda við.
Loks vil ég geta þess, ttð það
er heill hópur af ritum, sem ættu
aö vera í sama troginu og Fróði,
bæði á ensku og íslenzku. þatt
gcta séð af þessu, að nú er öxin
á lofti, og eins vist að til þeirra
komi, þó að Fróði væri fyrstur
leiddur fram á völlinn.
Witinij eg, 2. des. 1911.
M. J. SKAPTASON.
Menningaríélagið.
Fyrsti fundur á þessu hausti var
haldinn í Únítara kirkjunni 9. nóv.
Herra Jónas þorbergsson, er
auglýstur hafði verið með fyrir-
lestur á þessum fttndi, gat ekki
verið viðstaddur. Varð vegna ó-
fyrirsjáanlegra orsaka að flytja úr
bænum.
í hans stað var séra Guðmund-
ur Árnason fettginn til að flytja
erindi. Var það um ‘‘Nokkur at-
riði úr sálarfræðintii”, sérlega
glögt og fróðlegt.
Talsverðar umræður ttrðtt út af
siimum staðhæfingum í fvrirlestr-
inum, einkum viðvíkjandi draum-
titn, skj’nvillum, o. s. frv. Tóku
þátt i þeim Skapti B. Brynjólfs-
son, S. B. Benedietsson, Stcphan
Thorson og séra Rögnv. Péturs-
son. Fvrirlesaranum var greitt
þakklætis atkvæöi.
Anttar fundur var haldinn 23.
nóv. Hr. þorsteinn BjörnssOn
kand. theol. flutti þar fyrirlestur
um ‘‘Vestur- og Austur-lslend-
inga” Fyrirlesarinn lýsti þeim á-
ltrifum, sem íslenzkir innflytjendur
hefðu orðiö h’rir í hinu nýja heim-
kj-nni sínu vestan hafs, eins og
lionum komtt þau fvrir sjónir, og
JOLA-FRÉTTIR fyrir KAUPENDUR
Vér höfum : —
BRÚÐURÚM
BRÚÐUVAGNA
RUGGUIIESTA
BARNASLEÐA
BARNASKIP
BARNA RUGGUSTÓLA
OG AÐRA STÓLA
REYKINGABORÐ
SKRIFBORÐ
YIYNDIR
MORRIS STÓI.A
DAGSTOFU BORD
V
ER höfum miklar byrgðir í
öllum deildum vorum, af
hlutum hentugum til jóla
pjafa. Nú er einmitt hinn létri
tími að kaupa, áður en valið hef-
ir verið úr. Allir hlutir keyptir
núna, skulu fætðir þangað sem
óskað er á þoilaksdag, 2d. þ. m.,
eða á hvaða öðrum tíma sem
óskað fyrir þann ctag Borgunar
skilmálur vonr eiga ekki sína líka.
Vér höfum : —
DAGSTOFU STÓLA
BÓKASKÁPA
KOMMÓÐUR
SKAMMEL
SESSUR
VEGGTJÖLD
BORÐDÚKA
GÓLFDÚKA
gólf-Abreiður
IJNOLEUM
GÓLF-SÓPA.
Stóll þessi er úr ekta fjórskor-
inni eik, vandaður að allri gerð.
Fjaðrasæti, leðurfóðrað $18.50
Stóll þessi er úr beztu fjórskor-
inni eik. Smíði vandað. Laus
sessa, úr ekta spönsku
leðri V e r ð ...........
$17.50
Utanbæjar
pöntunum sérstak-
ur gaumur
gefins. Vtr
tryggjum viðskifta-
vini vora gegn
öllum áföllum á
vorunum.
J. A. BANFIELD
flIN’N ÁREID \NLEGI HÚSGAGNASALI
492 MAIN STREET., WINNIPEG
Vöruhús: 103 Princess St. og 656, 658, 660 Younjf St.
Telephones Garry 1580, 1581, 1582, 3584, 1123
Vér útbúum
l>riggja
herbergi bústað
fyrir $99.00
eða
fjögur herbergi
fyrir $175.
gerði nokkra grein fyrir því, hvað-
an þau stöfuðu. Einnig gerði hann
all-ítarlegan samanburð á Austur- [
og Vestur-lslendingum, andlegum,
siferðislegum og efnalegum hag
þeirra. Ilin orðlagða amerikanska
mammons-dýrkttn fanst honum
hafa fest all-djúpar rætur hjá Vest-
ur-tslendingum. — Ekki var laust
við, að höfundurinn skopaðist
nokkuð að sumum siðvenjum í
hinum kirkjulega félagsskap Vest-
ur-tslendinga, þó fyrirlesttirinn
væri aðallega alvarlegs efnis.
Fyrirlesturinn var skörulega
fluttur og skemtilegur og var
hlustaö á hann með athj’gli. Var
fundurinn fjölmennttr og gerði góð-
att róin að erindinu. þakklætis-
ntkvæði greitt að lokum.
Ilr. Skapti B. Brynjólfsson mót-
mælti því atriði i fyrirlestrinum,
að mammons-dýrkun væri meiri í
Ameriktt enn annarstaðar ; hún
væri líka á íslandi og væri út-
lireidd um allan heim.
Fvrirlesarinn liélt því fram, að
lærdómi og metorðum væri meiri
virðing sýnd á tslandi enn atiði. >
Einnig tóku til máls séraGuðm.
Árnason, YTalgeir Bergmattn og
lleiri.
Næsti Meniiiiigarfélagsfundtir
verður væntanlega haldinn þantt
14. þ. m.
Friðrik Sveinsson.
íslandsvísur.
Fijilbrrik.il, gráin t/run /.
Sólargull ttm fell og fjöll,
fögur nótt og heiður dagur,
geislahrot við blómavöll,
björt og öflttg straumaföll :
svo er títt vor ættjörð öll
unaðsblettur vonarfagur,
sólargull um fell og fjöll,
fögur nótt og heiður dagur.
Fossahreim og ástar óm
eins og harpa t sumarvindi,
drattmsins mildi, málmsins hljóm,
móðttr hlýleik, hriansins rótn
á vor tunga, og á þann dóm ;
allra vekur hún í lyndi
fcssahreim og ástar óm
eins og harpa í sumarvindi.
því skal helgtið ást vor öll
ættarjörð og feðratttngu.
Vor skal hrevsti hasla völl
harmi lands og verja öll
sttnd og grttnd og sólarfjöll,
sjá við böli slvsaþungu.
Nú skal helgiuö ást vor öll
ættarjörð og feðratungtt.
lljarni Jónsson frá Vogi.
(—Birkibeinar).
KENNARA VANTAR
æfðan, sem hefir 2. eða 3. stigs
[ “professional certificate”, til að
| kenna við Minerva skóla, nr. 1045,
frá 1. janúar til 30. apríl 1912. Til-
| boö, setn tiltaki mentastig, æfingu
! og kaup, sem óskað er eftir, send-
i ist til ttndirritaðs fyrir 20. des-
ember 1911.
S. EINARSSON,
Sec’y-Treas.
Fjúskapar-tilbo^.
“Til að lífga líf og önd, löSurs-
glóða-tróða”, — óskar einn lagleg-
: ur, ttngttr piltur, sem býr f fögru
og skemtilegu bvgðarlagi — eftir
! að mega komast í vinsamleg
bréfaviðskifti við góða og skemti-
leva stúlku, af íslenzkttm ættum,
setn væri á aldursskeiðinu frá 20—
j 30 ára, og ekki fjarri að gerast
: húsfrevia og eiginkona, ef svo um
semdist.
þær, sem sinna vilja þesstt til-
boði, ntega skr-'fa á ensku. eða ís-
lenzku — etiska “preferred” — og
skttltt öll svoleið's bréfaviðskifti
vertt “stnct'v rrivat”. — Antegjtt-
legast væri, að mvnd fvlgdi nteð,
sem borgast skul á sama hátt, og
skilv'slega á sinttm rétta títna.
Áritan : —
W. J. DARLING,
Care of Heimskringla. W’peg, Can.
S y 1 v í a 59
Svo lteyrði ltann hljóð til ha‘gri handar aftur, —
það var hettnar rómttr.
Hann hljóp í áttina tneð skammbvssu í hendinni
og rak sig á hest ; við hliöina á hestinum stóð Lav-
oriek og var að fljúgast á við Sylvíu.
Neville rauk þegar að manninum, og barði hann
tvisvar með skammbyssu handfanginu. Lavorick
slepti Sylvítt og vék sér að Neville, sem sá eitthvað
glatnpa í myrkrinu og fann tim leið mikinn sárs-
auka í öxlinni. A næsta augnabliki lá Lavorick
flatur og hnífurinn þaut 50 fet í burtu.
Neville var hemjulaus af reiöii tók báðum hönd-
ttm ttm háls Lavoricks, og var nærr bttinn að ltengja
hann, þegar hann fann hönd lagða á handlegg sinn.
‘Nei, nei, gerðu það ekki, Jack. Ilann er ekki
þcss virði’.
Neville slepti bófanum, svo hann gat staðið upp,
skjálfandi af hræðslu.
Neville hristi hann voðalega hart og sagði :
“Ég má líklega til að drepa þig, Lavoríck”. ^
Sylvta skalf sem hrísla, rak ttpp lágt ltljóð og
kom nær. Ncville benti henni að vera kyrri.
það er voðalegt að sjá æðisgang mikilmenna, en
það er líka stórkostlégt, og enginn getur lýst þeirri
aðdáun og tilbeiðslu, sem fylti httga ungu stúlkunn-
ar, þegar hún sá bróður sinn og verndara breyttan t
hálfguð.
‘Ég verð líklega að drepa þig, I.avorick’, endttr-
tók hann.
I.avorick lyfti upp báðttm höndunum.
‘Gefðtt mér tíma til að skýra þér frá’ — sagði
hann i hásum róm. ‘Eg skal gefa þér alla þá pen-
i"?a, sem —’
Neville fleygði honum niður og sló hausnum á
ltonutn við jörðina tvisvar eða þrisvar.
'Hundurinn þinn’, sagði hann við hvert högg,
60 Sögusafn Heimskringltt
‘þrællinn þínn, þú verðskuldar ekkí að lifa ttteðal
skikkanlegra manna. þú vilt gefa mér — þarna —’
Ilann fleygði honum langt í burttt.
‘Stattu ttpp maður, og farðu bttrt. En —
biddu við. Sylvía, þú getur farið heim, meðan ég
tala við þenna pílt'.
Ilún var efandi og stóð kvr fáein attgnablik,
svo sneri hún sér viö og fór, en leit við og við til
þcirra.
‘Nú’, sagði Neþille, ‘þú veizt að ]ui átt henni
að þakka l f þitt ? ’
Yleð hræðslulega svipnum sínum viðttrkendi I.aY-
orick jwtta.
‘En hlíistaðu nú á mína síðitstu aðvörttn. Fyrir
klttkkan 6 í fvrratnáliö verðttr þú að vera farinn
burt úr Lorne Ilc.pe. Sjái ég þig þar eftir þann
tíma, ætla ég að skjóta þig. Bíddu’.
Hesturinn var fyrir löngtt faritin og Lavorick
ætlaði af stað.
‘Eg hélt þú ntyndir ekki eiga á hættu að koma
hingað, en samt komstu. Ilver var tilgangur þinn,
Lavorick■?’
F)’rst ltorfði maðurinn fast á hann, og leit svo
niður.
‘Mennirnir í I.orne Hope vortt að eggja mig,
svo ég réði af, að ná í þig og jafna á þér, og í því
skyni réðist ég á stelpuna, en ég ætlaði ekki að gera
henni neitt ilt’.
Neville vissi ekki, að Lavorick hafði verið á
gægjtim, þegar faðir Sylyíu var að deyja, og gat
því ekki áttað sig á þvf, hvort hann mætti trúa
þessum orðum hans, eða ekki.
‘Karðtt nú’, sagði Neville.
Lavorick notaði strax leyfið og fór. Neville
gekk þá heim að kofanum.
:Svlvía stóð við dyrnar og beið hans.
S y 1 v í a 61
‘Er ltann farinn?’ spurði hún.
‘Já, E’rir fult og alt’, svaraði Neville.
‘Jack, þú átt ekki viö það, að —'
‘Nei, nei’, sagði hann hlæjandi, ‘enda þótt hantt
verðskttldaði það, og hefði fengið stna borgttn. ef
þú hefðir ekki skorist í leikinn Ég tneinti. aö hattn
yfirgefur Lorn Ilope í fyrramálið, og við sjáttm
Ítann aldrei afttir. Y7ertu nú ekki lengttr hrædd’.
‘Éig er ekki hrædd’, sagði hún ; ‘ég var það
þnngað til að þú komst, ett þá vissi ég að mér; var
óhætt’.
Neville tók naumast eftir traustinu, sem rödd
henmtr lýsti.
‘Hefirðtt nokkurn tttna séð T.avorick áður ett þú
komst h’ngað Svlvía?’ sagði Neville tim leið og
linnn fór úr treyju sinni.
‘Nei, Jack, nei. 0 —’ hún rak ttpp hljóð, hörf-
aði aftur á bak og Itenti á handlegg hans.
‘Hvað er nti að ? Ó, já, hnnn særði mig dáltt-
ið, þorparinn’.
Og svo bætti hann við : ‘þaö er ekkert til að
óskapast j’fir. Jtað er ekki hættulegt. Eg finn
tn-an sársauka ttúna’.
'Ó, Jack, Jack’, stundi hún.
Hún sótti strax vatn í þvottaskál, og ltand-
klæði, og fór svo að þvo sárið, sem var lítiö annað
en rispa.
‘Flýttu þér nú, svo þú vcröir búin áður en Meth
kemur, því annars verður hún að gala yfir þessu
heilan sólarhring’, sagði Neville.
Sylvía sagði ckkert, og af því enginn spegill
ltékk á móti þeim, gat Neville ekki séð tárin, sem
féllu úr atigutn hennar ofan í vatnið.
‘Nú er það gott, þakka þér fyrir Sylvta. þú
gætir orðið ágæt hjúkrunarkona. þarna kemur
Meth. Fáðu mér treyjuna mina og gólfteppið.
62 S ö g u s a f n 11 e i m s k r i n g 1 u
J*)g ætla að sofa liértta fyrir innan dyrnar, þó ekki
búist ég viö, að I/avorick konti aftur. þú ert
þrevtt, farðtt nú aö sofa, þú mátt vera óltrædd.
Góöa nótt’.
‘Góða nótt, Jack’, sagði hún. Nokkrtt síðar
lædd st hún út úr herbergi símt og gekk þan-ra'S, sem
Tack lá ; hún krattp niðttr, straitk háriö frá enni
hans og hvíslaði nafn hans ttm leið.
Tack hreyfði sig ögn, og á sítnta attgnabliki flúði
hún t;l lterbergis síns.
Fvrir morgunverðartíma gekk Nevtllc ofan t
þorpið. Enda þótt þetta væri árla dags, var
brennivínsbúðin hans McGregors full af mönunin. —
þegar Neville kom inn, þagnaði samtalið.
‘Góðan morgun’, sagði Ne\ ille. 'Ilefir tvikkiir
af ykkttr séð Lavorick ?’
Spttrningunni var svarað með blótsyrðuin.
‘þú vilt finna Lavorick ?’ sagði I.ocket.
‘Já, helzt vil ég það’.
‘Góði tnaötir. þú ert ekki eintt utti það að
vilja finna hann, en hann strauk héðan í gærk' öldi
og stal tveimnr beztu hestumim <tkkar’.
‘Ilantt er þá farinn’, sagði Neáille. ‘En tnáske
þið viljiö nú segja mér, hver af vkkur settdi ltann til
mín ?’
Allir urðtt hissa og Locket leit í kringum sig.
‘Kom hann til þtn í gær ? Eg hélt hann mvndi
ekk þora það. Enginn af okkttr hefir sent hann.
Segi ég ekki satt, piltar?’
Allir neituðu að hafa sent hann.
‘þú hefir ætlað að breyta Lorn Ilope t dálítinn
kirkjugarð’, sagði I.ocket.
Neville brosei.
‘Eg dáist að djörfum mönnutn, og áska þig
ekbert fyrir það’, sagöi Locket. ‘En hinkraðu nú
við litla stund ; við sendum tvo menn á eftir honum