Heimskringla - 07.12.1911, Blaðsíða 6

«. BLS. WINNIPEG, 7. DES. 1911.
HEIMSKRINGLA
Sherwin - Williams
PAINT
fyrir alskonar húsmftlriingn.
Prýðingar tfmi n&lgast nú.
Dálftið af Sherwin-Williams
hósm&li getur prýtt h&sið yð-
ar utan og innan. — B rð k i ð
ekker annað mál en þetta. —
S.-W. hfismftlið málar mest,
endist lengnr, og er áferðar-
fegnrra en nokkurt annað h&s
mál sem búið er til. — Komið
inn og skoðið litarspjaldið.—
CAMERON & CARSCADDEN
QLIALITY IIAHDWARE
Wynyard, - Sask.
MARKET HOTEL
116 Princess St.
A móti mHrkaðnnn'
P. O'CONNELL, elfandl. WINNIPKCj
Rpztu vtnfðuff vindlar <w aðblynnin«
?óö. Islenzkur veitinífamaDur P S.
Anderson, leiöbe nir lslendingum.
JIMMY’S HOTEL
BEZTD VÍS OG VIXDLAR.
VÍNVEITARI T.H.FBA8ER,
ÍSLENDINOUR. : : : : :
James Thorpe, Eigandl
Woodbine Hotel
466 MAIN ST.
Stwrsca Rilliard Hall t NorOvestnrlaudi» i
Tlu Pool-horA - Al^konar vfnoe v;n^1»,r
Gistln og fwOi: $1.00 á dag og þar yfir
L'innwn A
Eieendnr.
Winnipeg Renovating
Company
H. Schwartz, Custom Tailor
Sauma f<>t eftir máli miög vel
og tijótt. Einnig hreinsa, pressa
og gera við gömul föt.
557 SARGENT AVENUE
Phone Garry 2774
A. S. TORBERT ’ S
RAKARASTOFA
Er 1 Jimmy’s Hótel. Besta verk. Agæt
verkfæri; Rakstur I5c cn Hárskuröur
25c. — óskar viðskifta íslendinga. —
A. H. It Altll A li
Selur líkkistnr og annast nm útfarir.
Allur útbúua^ur sA bezti. Enfremur
selur hnun «1 skouar miuuisvarða og
legst*»ina.
121 NenaSt. Phone Garry 2152
Winnipeg Andatrúar Kirkjan
horni Liptou og Sar«ent.
SunnadaírasnmkoTnnr, kl. 7 að kv»»ldi.
Andartrúarspeki þá útsklrð. Allir velkom-
nir.
Fimtudafira^amkomur kl 8 aö kveldi.
hnldar gátur ráðuar. Kl. 7,30 segul-lækn-
ingar.
Rœða flult fyrir
söngfélagssomkoma.
Eins og við öll vitum, verSa líf-
færi og- tilfinningar okkar fyrir
ýmsum áhrifum, bæSi utan aS
komandi, og frá okkar innri vit-
und. Öll þessi áhrif mynda sér-
stök hugtök, og til þess aS geta
látiS öSrum í ljós þessi hugtök,
táknum viS þau meS ákveSnum
orSum og ákveSnum hljóSföllum.
Eitt af þessttm áhrifum myndar
þaS hugtak, sem vcr táknum meS
orSinu 1 i s t. þegar einhver maS-
ur skarar langt fram úr öSrttm
aS verklægni, köllttm viS hann
listamann, og verk þaS, sem hann
hefir framleitt, köllnm viS lista-
verk. þó á hugtakiS sérstaklega
viS, þegar hugvit mannsins og
handlægni vinna saman í fulltt
samræmi hvaS viS annaS. Og
heimsins mesttt listaverk ertt þann-
ig tilorSin.
þaS er ekki einungis á hinu
verklega svæSi, sem mennirnir
geta framleitt list, heldur öllu
framar á þeim svæSttm, sem andi
mannsins starfar á, án þess aS
hann þurfi aS nota handlægni stna.
Til þess aS geta framleitt lista-
verk, þarf maSurinn aS æfa sin
andlegtt og líkamlegu öfi og líf-
færi, og beita öllum stnttm vilja-
krafti til þess aS reyna aS ná því
hæsta stigi, sem httgsjón hans get-
ur framleitt. þaS er því æfingin,
sem skapar listamann og æfingin,
sem framleiSir listaverk. þar af
leiSandi er listin æfing. Jafnvel þó
aS mestu listaverk heimsins sétt
frtimleg, eSa framleidd af persónu-
afii einstakra höfunda, þá köllum
viS þaS einnig list, aS geta fram-
leitt eitthvert ákveSiS starf í
ftillu samræmi viS fvrirmvnd, sem
gefin er. þaS er til dæmis köllttS
list, aS geta framleitt alla þá tóna
sem nótur sönglistarinnar tákna
meS söngrödd eSa á hljóSfæri, og
sá maSttr, sem gerir þaS rétt, er
listamaSur.
Eins og viS vitum, er þroskun-
arleiS mannsins óendanleg á svæS-
um listarinnar. þó aS einn skari
fram úr öSruin, hvaS listfengi
snertir, J>á sér sá hinn sami alt af
einhvern veikleika og A'anmátt hjá
sér. En tim leiS sér hann ómælán-
legt rúm fvrir framan sig, sem
bendir honum á enn meiri þrosk-
unartækifæri, og á því bvggist
framsókn hans til þess aS reyna
aS komast hærra og hærra. Eins
o<r þroskun listarinnar í hverju
sérstöku atriSi er óendanleg, eins
getiir listfengi mannsins sýtit sig
í ölltim hinum margbreyttu störf-
um og áhrifum lians á öllum
svæSum lífsins. MaSurinn getur
a*ft hvaða starf sem er, svo langt.
aS baS eigi meS réttu skiliS aS
kallast list.
ViS sjátim af þessu, aS málið í
heild sinni er of vfirgripsmikiS til
þess aS vfirvega þaS i kveld. itg
ætla því aS snúa mér aS einu sér-
stöku sviSi, sem mennirnir sýna
list sína á fþó aS eins aS minnast
á fáein atriSi á því sviSi), og þaS
er sönglistarsviðið. En áSur en
éo- h\*rja á því, ætla ég aS athuga
ofurlítiS, livaSa gildi er fvrir
tnanninn sú æfing, sem framleiSir
list.
Réttur mannsins til þess aS
geta kallast sannttr ntaSur, bygg-
ist á því, aS hann noti sín skyn-
semisöfi til þess aS anka persóntt-
gildi sitt. J>ví meiri æfingtt, sem
liann nær í eina eða ileiri áttir,
því meiri og stærri persóna verS-
ur hann, og því uppbyggilegri fyr-
ir umheiminn. Og allir vita, eSa
ættu aS vita, aS hin þekkingar-
iega þroskun mannsins, er þaS
eina keppimark, sem verulegt gildi
liefir til að stefna að, og í því efni
eyðir hann ekki heldur annara
eignttm eða afli. .Efing allra lista
hefir því mikiS gildi fyrir mann-
inn á framsóknarleið hans. En svo
er mikill mttnur á þvi, hvaSa á-
hrif hinar ýmsu tegundir listarinn-
ar hafa á tilfintiingar óg skynjun
manna í umheiminum.
Sönglistin hefir þaS einkennilegt
viS sig, að hún hrífur meira til-
finningar tnanna, en margar aSrar
listir, og þaS er vegna þess, aS
hún er nokkurs konar talfæri, sem
maSttrinn getur notað til aS láta'
í ljósi hugsanir sínar og tilfinn-
ingar, og beitt áhrifum síntim á
aðra menn á þann hátt. Hún er
andlegt náttúruafl, sem hefir sin
vissu lög, og þvi betur, sem maS-
urinn lærir og æfir aS nota þetta
afl, þvi fullkomnari verSur per-
sónuleiki hans, og því lengra
kemst hann á ftillkomnunarleið
listarinnar. J>aS tónskáld, sem
meS hljóm söngsins getur hezt
sýnt þær tilfinningar, sem skáldið
Ipt orSin í ljóSinu síntt tákna, er
mestur listamaður í þeirri grein.
En ef að söngmaSurinn getur
framleitt rétt þá tóna, scm tón-
skáldiS ætlast til, þá er hann
einnig listamaöur, og um leiS sein-
asti liSur í listaverkakerfi. Eins
og hljómlistin er bvgS á dásam-
legtt eðlislögmáli, eins vekur þaS
ilásamlega unttn og nautn aS
verða fyrir áhrifum hennar. Af
j>eim listum, sem mennirnir æfa,
mun engin vera fagrari og engin,
sem vekur göfttgri og hetri áhrif,
og þess vegna hafa menn kallaS
liana “guSdómlega list”. Af þessu
sjáum viS, að mikiS mega þeir
menn og þær komir vera þakklát,
sem náttúran hefir gefið sönglist-
ar hæfileika, því ]>eir einir hafa
tækifæri til að geta æft hana og
þannig jiroskað manngildi sitt, og
heir einir geta leitt unaðsstraum
hennar út vfir lífið. Ilver maður,
sem þennan hæfileika hefir, ætti
því i nafni alls hins góða og fagra
og göfuga í lífinu, og í nafni hins
Ttiðlega eðlis sjálfs sín, aS æfa og
þroska þessa list og heita áhrif-
tim hennar til þess að gera lífið
hjartara og betra.
Ég hugsa, að þaS séu alt of íá-
ir, sem meta eins og vert er, hvaS
mikiS gildi það hefir fyrir ein-
staklinginn og mennina í heild, sú
tilraun, sem gerS er í því aS
gleðja mennina og auka meS þeim
frið og samhug. H\*er sú við-
leitni, sem stefnir í þá átt, er ó-
metanlega mikils virSi. AS gera
lífið bjart og heilbrigt, er hið göf-
ugasta hlutverk mannsins. Af
jiessu sjáum við, aS það er per-
sónuleg skvdda þess, sem hæfileik-
ann hefir, bæSi gagnvart sjálfum
sér og umheiminum, að æ£a og
broska þessa fögru list. Og jafn-
framt skvlda allra annara, að
styrkja Jvennan hluta fólksins, —
auka honum þrek og virSa viS-
leitni hans.
íig veit, aS öll æfing hefir á-
reynslu í för með sér, og aS eng-
inn getur orðið listamaSur, neraa
liann leggi fram öll sín öfl í því
efni. En sú áreynsla endurborgar
sig bráðlega, því hvert stig, sem
færir mann áfram, færir manni
nautn, og verSleika viðurkenning
annara færir einnig nautn.
Ég ætti ekki aS þurfa að taka
þa-8 fram, aS þó ég hafi talað al-
ment um málefnið í þessari ræðu
minni, þá vildi ég með henni vekja
athygli söngfiokksins, sem ég flyt
hana fyrir, og um leiS annara á-
heyrenda ; ég ætlast til, að þaS,
sem ég hefi sagt, verSi tekiö til
greina og yfirvegunar, og ég ætl-
ast til, aS það verSi sterk hvöt
fvrir þá, sem sönglistar hæfileik-
ann hafa þegiS, aS Jneir reyni aS
nota hann vel og æfa hann áleiSis
aS hámarki listarinnar. Og ég ætl-
ast ennfremur til þess, aS sá
hluti fólksins, • sem ekki hefir veriS
svo lánsamur, að hafa þennan
umrædda hæfileika, að það viSur-
kenni og styrki alla þá viðleitni,
sem miðar til þess, að æfa og
jiroska þessa fögru list.
AS síSustu sný ég máli mínu til
söngílokksins : Haldið áfram alt
hvaS þið eruð megnug um á fram-
sóknarvegi listarinnar. VeriS þakk
lát fyrir hæfileikann og tiotið hann
vel. ReyniS að skilja hiS dásam-
leea dularafl, sem í sönglistinni er
fólgið. Og túlkiö til umheimsins
fairrar hugmvndir og góðar til-
finningar í gegnum hennar guð-
dóinlega mál.
WINNIPEG-MENN 0G STJÓRNAR-
NEFND ‘LUCKY J!M’ FÉL.
«
Mikill f jöldi Winnipeg manna hef-
ir tekið þátt í stofnun I.UCKY
JIM zinc námanna, sem auglýst
er hér í blaðinu. 1 stjórnarnefnd
féfagsins eru : Ilon. Ilugh Arm-
strong fylkisféhirSir og W. B. Lani-
gan, ílutningsstjóri C, P. R. fé-
lagsins. FélagiS ætlar tafarlaust
að hefja málmílutninga með sleS-
um fíá námtinum til Three Forks,
og með því aS málmurinn hefir
hækkað I værSi frá 5 cents tippí 7
cents pundiS, þá borgar VerShækk
tinin meira en ílutningskostnaSinn.
Jvessir mrnn vitjuSu nýlega nám-
unnar : Ilon. R. P. Rohl'n, Ilon.
llugh Armstrong, I.endrum Mc-
Means þ;ngmaSur, Capt. II. J.
Cairns, Ilugo Ross, K. T,. Rich-
ardson, frá Winliipeg ; Marshall
dómari, Portage la I’rairie ; W.A.
Cousins, frá Medicine Ilwt, og
margir aðrir málsmetandi menn
víSsvegar að úr Vestnr-Canada.
T>eim leizt ölluni vel á alt útlit
námiinnar, og sögSu það vera
heztu nárnu sinnar tegnndar, sem
þeir hefSn nokkurntíma þekt.
ITerra G. W. Loner hér í horg er
aðal-ráSsmgSur félagsins, svo aS
hér má kalla saman stjórnarfund
félagsins, hvenær sem þörf gerist.
Ipnan skams tíma er búist við, aS
ánægjnlegar skýrslur verði gefnar
út utti hag og framtíSarhorfur fé-
lagsins.
MeS því aS svo margir merkir
menn, setn sameina meS sér bæSi
gáfur, framsýni, þekkingu og fjár-
hagslegan efnastyrk eru nú meSal
fremstu hluthafa í Jnessu félagi, þá
má telja víst, aS framtíS þess sé
algerlega trvgg, og að árlegur
gróði af hlutacign í félaginu verSi
all ríílegur. Enda fara Bandaríkja-
blöðin, The American Metal Mar-
ket og Daily Iron and Steel Re-
port jteim orSum um zink fram-
leiðslu orr eftirspurn eftir þeim
málmi, að ekki þarf aS efa um
framtíð félags þessa eða hags-
muni ]>á, sem hlutir í ]>ví færa
eigendum þeirra.
MANITOBA
sx>c<>o
*
i
TÆKIFÆRANNA LAND.
Flér skulu taldir aS eins fáir þefrra ntiklu yfir-
burða, sem Manitoba fylki býSur, og sýnt, hvers-
vegna allir þeir, sem óska aS bæta lifskjör sín, ættu
að taka sér bóliestu innan takmarka þessa fylkis.
TIL BCNDANS.
Frjósemi jarSvegsins og loftslagiS hafa gert Mani-
toba heimsfræga, sem gróSrarstöS No. 1 hard hveitis.
Manitoba býSur bændasonum óke)>pis búnaSar-
mentun á búnaSarskóla, sem jafngildir þeim beztu
sinnar tegundar á ameríkanska meginlandinu.
TIL IÐNAÐAR- OG VERIÝAMANNA.
Blómgandi framleiðslustofnanir í vorum óSfluga
stækkandi borgtim, sækjast eftir allskyns handverks-
mönnttm, og borga þeim bæztu gildandi vinnulaun.
Algengir verkamenn geta»og fengiS næga atvinnu meS
beztu latinum. Hér eru yfirgnæfandi atvinnutæki-
færi fyrir alla.
TIL FJARHYGGJENDA.
Manitoba býSur gnægð rafafls til framleiSslu og
allskyns iSnaSar og verkstæða, meS lágu verSi ; —
Frjósamt land ; — margvíslegar og ótæmandi auSs-
uppsprettur frá náttúrunnar hendi ; — Ágæt sam-
göngu og flutningatæki ; — Ungir og óSfluga vaxandi
bæir og borgir. — Alt þetta býSur vitsmunum, auS-
æfttm og framtakssemi óviSjafnanleg tækifœri og
starfsarð um fram fvlstu vonir. Vér bjóSum öllum
aS koma og öðlast hluttöku i velsæld vorri og þrosk-
un. — Til frekari upplýsinga, skrifið :
JOS. HAKTNEY, 77 York Street, Toronto, Ont
JOS. BURKE, 178 Logan Avenue, Winnipeg, Man.
A. A. C. LaRIVIERE, 22 Alliance Bldg., Montreal,
J. F. TENNANT, Gretna, Manitoba.
J. .P MHiHPV.
Dpp ty Mii.ister of A^ric .ltuie and Imtuigratiori. W nn peu
STRAX
í dag er bezt að gerast kaupardi
að Heimskringln. Þ.<ð er ekki
seinna vœnna.
Tlie Wiimi]ieg Safe Works,
LIMITED
50 Princess SL, Wiimipeg
VERZLA MEÐ
Nýja og brúkaða öryggis skápa [safes],
Ný og brúkuð “Casli Registers”
Verðið lágt, Vægir söluskilmálar,
J VÉR BJÓÐUM YÐUR AÐ SKOÐA VÖRURNAR.
I
V-... .
'«U Sylvia 63
Oe þeir hljóta að koma bráðum. Drektu úr einu
staupi meS okkur’.
Neville gerði þaS tii að sýna j>eim aö hann tryði
trySi j>eim.
Meðan hann var að tala viö þá, hevrðist hesta-
traðk úti fvrir. J>eir þutu til ávra. en sáu þar ekki
Lavoriek.
'þaS er gagnslaust að elta Lavorick’, sagSi ann-
ar sendimaðurinn, ‘hann hafSi tvo beztu hestana
okkar, og þess utan fór hann af staS sex stundum
á undan okkur'.
‘Og hér er ungi herrann okkar, sem þráir svo
tnjög að ná í piltinn, aS hann er nærri því veikur
af löneun. lír þaö ekki ?’ sagSi Locket.
‘Jú’, svaraSi Neville, ‘ef hann kæmi, jiætti mér
gaman aS tala ögn við hann’.
Allir hlóu aS þessum orSum.
‘HugsaSu ekki fratnar um hann. Ef hann kem-
tir, þá skal hann fá aS dansa á snæri og viS skul-
«m senda þér gefins aSgöngumiSa, svo þú fáir aö
sjá leikinn’, sagði Locket.
Neville fór lieim aftur og sagöi Svlvíu hlæjandi,
hvað hann heföi séð og heyrt hjá McGregor.
‘þessi vondi maður er farinn fyrir fult og alt,
Sylvia’, sagði hann. ‘En hvað ég er svangur’. —
Hann settist niður og horSaði brosanni.
þaS v*ar heppilegt fyrir hann, aS hann sá ekki
inn í framtíöina, því hefði nann getaS séS það,
myndi morgunverðurinn naiimast hafa geSjast hon-
tim eins vel.
r

64 Sögusafn Heimskringlu
X. K APÍTULI.
Andrey er heima.
í marpa daga kom ekki Sir Jordan út fyrir dyr
á húsi sínu, en þegar hann loksins vogaði sér út,
leit hann i «llar áttir til aS vita, livort hann sæi
ekki stúlkuna, sem hann hafði tælt og svikið, en hún
var hvergi sjáanleg.
Hann varð aftur kaldur og rólegur, og áhevr-
endahópurinn, sem safnast hafði saman í Exeter
Hall, til aS hlusta á fvrirlestur, sem hann hélt til
hagsmuna fyrir ‘AstoSarfélag fallinna kvenna’, sagSi
aS hann hefði aldrei talað betur né inn'le^ar.
Allir voru hrifnir af honum, o^g stúlkurnar töl-
tiSu um hann, ‘sem hinn élskuverða, góöa Sir Jor-
dan. Ilann flutti einnig kjarnmikla ræSu í neðri
deildinni, svo blöðin sögSu að slíkur maSur verS-
skuldaði að fá ráSgjafastöÖu.
Parlame.ntinu var slitiÖ um tíma, og allir kept-
ust viS að komast burt úr London. Marlow-hjónin
fóru meS Andrey til Grange, enda þótt þau ættu
fagurt ættaróSal í næstu sveit, þvi lávarSurinn gat
ekki neitaö Andrey um þessa beiðni hennar, að gista
á heimili hennar.
J>aS átti aS verða fjölment gestaboð á^Grange,
því lafði Marlow kunni vel við fjölmenni. Meðal
þeirra, sem boSnir voru, var Lorrimore lávarSur.
‘ÉfT vona aS þér komiS’, sagSi lafði Marlow með
hægð viS hann. ‘Ég veit ekki, hvort viS getum
veítt nokkuð, sem jafnast við skemtanirnar í Montc
Carlo, en þar verður gnægð af hestum til að ríða og
aka á í veiSifarir. Komið þér nú, ef þér getiS’,
Sýlvía 65
Lávarðurinn var í talsverðum efa.
'Vill — fyrirgcfið þér mér, lafði Marlow —, en
óskar ungfrú Hope, að ég skuli koma ? líg veit,
að þetta er hennar heimboð að eins miklti leyti og
yðar’.
‘Auðvitað, góði maður, þetta er hennar heimili'.
‘Ég veit það, en haldið þér að hún vilji að ég
koini ?’
‘Kæri Lorrimore, Andrev bað mig beinlínis aS
hjóða yður’.
‘þaS var ágætt', sagði hann, ‘auðvitaS kem ég.
Ég skyldi koma, þó <engir hestar væru og engin veiði-
íör, eSa neitt annað —’
‘Nema Andrey’, sagSi lafSin brosandi.
'Einmitt’, svaraSí hann alvarlegaj ‘þér vitiS,
hvernig mér er háttaS. Ég skal koraa þann 11’.
Andrey brosti dálítiS, þegar lafði Marlow lýsti
fvrir henni, hvernig lávarður Lorrimore hefSi tekiS
heimboSinu.
‘Hann er svo þreytandi’, sagði hún. ‘Ég nærri
Jiví ið'rast eftir, aS honum var boðiö. Htann yerS-
ur alt af aS suSa viS mig, ég er viss um þaS’.
‘Hryggir þaS þig í ratin og verti?’ spurSi lafði
Marlow í efunarróm.
‘Ef þú efast um það, þá skal ég senda honttm
fáeinar linur, og biðja liann aS koma ekki’, sagSi
hún þrákelknislega.
‘Ó, ekki máttu gera þaS, þá fer hann í burt til
hins heimsendans og verður þar í mörg ár’.
‘þaS v'æri ef til vill hetra, aS hann gerSi þaS’,
sagSi Andrey hlæjandi. 'Nei, látum hann koma.
Ég held ég sé fær um, að halda honum í fjarlægS
frá mér. Auk þess er ekki ómögulegt, að hann
verSi ástfanginn í einhverri af stúlkunum, sem hing-
aS koma, til dæmis hinni fögru tingfrú Chester. Ég
68 S ö g u s a f n II e i m s k r i n g 1 u
er viss um, aS ég yrði ástfanginn í henni, ef ég
væri karlmaöur’.
‘Vera kann hann geri "það’, sagði laföin bros-
andi, ‘og ef hann gerir þaS, þá mátt þú til aS
fyrirgefa mér, þó ég segi ; þetta hefir þú verS-
skuldað’.
‘þú mátt segja, livaS sem j>ú vilt', sagð Andrey.
Samtal þetta átti sér staö í framherbergi í hús-
inu á Grange, daginn eftir að þær komu þangaS,
meSan þær stóSu út viS gluggann og horfSti út í
IistigarSinn.
I/Vnne Court lá samhliöa við Grange, og var aS
eins aöskilið af þjóðveginum.
Lítill reykjarstrókur sást leggja upp úr reyk-
háfnum á I,ynne Court, sem minti lafSi Marlow á
Sir Jordan.
"Hann kemur líklega eftir fáa daga’, sagSi hún.
'Hann ? Hver ? LávarSur I.arrimore?’
Nei, nei ; Sir Jordan'.
‘Ó! ’ sagði Andrev. ‘Hann gerir þaS líklega.
Hann sagöist mundi koma á eftir okkur’,
‘Ég get ímyndaS mér, aS honum leiðist aS vera
alvæg einsamall í þessu stóra húsi’.
Andrey ypti öxlum.
'Hann er v'anur því. Hann hefir ahlrci heirn-
boS’.
‘Nei, ég held að hann hafi ekkeit hoimboS haft,
síðan faSir hans dó. Og það furöar mig, því hann
er fremtir félagslyndur. Viö hefðum líklega átt að
bjóða honum hingað, góSa mín’.
‘Ég veit þaS ekkí', sagSi hún kæruleysislega. 'Én
þaS sýndist nokktið undarlegt, býst ég viS, þar eS
heimili hans er svo nálægt’.
'AS sönnu’, sagði laföin. ‘Ileldur þú •— þú
þekkir hann betur en ég?’
Andrey leit skfótlega upp.
I'