Heimskringla - 21.12.1911, Blaðsíða 6

«, Bls.
WINNIPEG, 21. DES. 1911.
HEIMSKRINGLA
Sherwin - Williams
PAINT
fyrir alskonar húsmAlningn.
Prýðingar tfmi nálgast nú.
Dálftið af Sherwin-Williams
húsmáli getur prýtt húsið yð-
ar utan og innan. — B rú k i ð
ekker annað mál en J>etta. —
S.-W. húsmálið málar mest,
endist lengur, og er áferðar-
fegurra ennokkurt annað hús
mál 8em búið er til. — Komið
inn og skoðið litarspjaldið.—
CAMERON & CARSCADDEN
QtlALITY HAHDWARE
Wynyard, - Sask.
MARKET HOTEL
146 Prineess St.
á móti markaCnnm
P. O'CONNELL, elgaadi, WINNIPEG
Bpzta vínföog vindlar og aöhlynnin>?
«óó. íslenzkur veitiruramaOur P S.
Ánderson, leiöbe nir lslendingnm.
JIMMY’S HOTEL
BEZTU VÍN OO VINDLAR.
VÍNVEITARI T.H.FRASER,
ÍSLENDINOUR. : :
James Thorpo, Eigandi
Woodbine Hotel
466 MAIN ST.
8ti»:sla Billi&rd Hall í Norövestnrlandirr
Tln Ponl-borö — Alsknnar vfno« vindlar
Glstln* og fæOl: Sl.00 á dag og þar yflr
l.eunon A lleOb
Eifirendnr
Winnipcg Renovating
Company
H. Schwartz, Custom Tailor
Sauma föt eftir máli mjf>g vel
og fljótt. Einnig hreinsa, pressa
og gera við gömul fðt.
557 SARGENT AVENUE
Phone Garry 2774
A. S. TORBERT ’ S
RAKARASTOFA
Er 1 Jimmy’s Hótel. Resta verk, égæt
verkfwri; Rakstur I5c en Hárskuröur
28c. — Óskar viöskifta (sleudiuga.—
A. H. IIAKOAI.
Selur llkkistur og anuast ura útfarir.
Allur ótbánaöur sA becti. Enfremur
selur haun al skouar minnisvaröa og
legsteina.
121 Nenft St. Pbone Garry 2152
Winnipeg Andatrúar Kirkjan
horni Liptou og San*ent.
Sunuadagasarokomnr, kl. 7 aö kveldi.
Andartrúarspeki þá útskírö. Allir velkom-
nir.
Fimtudagasamkomur kl 8 aö kveldi.
huldar gútur ráöuar. K\. 7,30 segul-lwkD-
ingar.
Þakkarorð.
Ilerra ritstjóri Heimskringlu.
Eff vildi óska, að þú léðir þess-
um £áu línum rúm í þ'nu heiðraða
blaði.
Síðan ég kom hingað vestur,
finst mér svo undarlegt að ég skuli
ekki eiga lengur heima í Winnipeg,
að ég skyldi yfirgefa fólkið, sem
mér var orðið svo kært og búin
aö lifa svo marga ánægjustund
með. —
Mér finst ég skulda því svo mik-
ið fyrir velvild þess, að það
minsta, sem ég geti gert, sé að
biðja þig að færa því mitt innileg-
asta þakklæti fyrir samveruna,
samvinnuna og samhygðina.
Sérstaklega er ég þakklát með-
limum Bandalags og söngflokks
Tjaldbúðar safnaðar, sem — án
þess að ég'ætti það skiiið — færði
mér að gjöf verðmikið silfur-tesett
á síðastai Bandalags-fundinum, sem
ég gat verið með því á, og þeim
vingjarnlegu orðum og lilýju heilla-
óskum, sem prestur safnaðarins
talaði til mín, frá sér og hinum,
sem þar áttu hlut að máli. Ég
fann bezt til þess sjálf, hvað lítið
ég átti af þvf, sem mér var þakk-
að fyrir af starfsemi í þeim félags-
skap, og mun það sönnu nær. að
þar hafi verið tekig meira til
greina góður vilji, sem því fanst
ég hafa, en hins, er ég hafði lag á
að koma í verk.
Eg óska því Bandalagi Tjald-
búðarsafnaðar og söngflokki hans
til allrar blessunar í komandi tíð,
og margra meðlima, sem hafa eins
einlægan vilja að láta gott af sér
leiða, í þeim félagsskap, og mér
finst ég nú hafa, en meira lag á
lieillaríkum framkvæmdum.
Sömuleiðis þakka ég öllum liin-
um, sem á einhvern hátt — með
gjöfum eða annari velvild —• gerðu
mér hurtförina ánægjulega, og
óska þeim alls hins bezta í kom-
andi tíð.
Elfros, 8. des. 1911.
Emma Sumarliðason
nú
Mrs. E. G. Jackson.
Æíiminning.
Hinn 19.- nóvember næstliðinn
andaðist að heimili sonar síns, Al-
berts bónda á Selstöðum í Geysir-
bygð, sómamaðurinn Sigursteinn
Ilalldórsson, — eftir langa sjúk-
dómslegu, 69 ára gamall.
Sigursteinn var fæddur 23. okt.
1842, að Skinnastöðum í Axarfirði
í þingeyjarsýslu, og ólst þar upp.
Um tvítugsaldur fluttist hann að
Grímsstöðum á Hólsfjöllum ; þar
var hann við búskap og giftist þar
eftirlifandi ekkju sinni, Sigríði
Jónsdóttur, prests að Borg á Mýr-
um í Austur-Skaftafellssýslu. Árið
1876 eða 7 fluttu þau til Ameríku,
og settust að á Nýjabæ í Breiðu-
vik í Nýja íslandi. þar bjuggu þau
í 35 ár.
Mánuði áður en Sigursteinn heit-
inn dó flutti hann til Alberts son-
ar síns, sem ásamt eftirlifandi
ekkju hans veitti honum hina síð-
ustu hjúkrun. 1 41 ár lifðu þau
hjón saman í ástríku hjónabandi.
Tvö börn þeirra dóu í æsku, svo
ekki er eftirlifandi nema þessi eini
sonur, scm cr góður og dugandi
bóndi.
Sigursteinn sál. var aiburða-
maðnr aÁ karlmenskti og dugnaði,
enda þtirfti hann á sínu góða þreki
að halda, eins og fleiri frumbyggj-
ar Nýja íslands. í þessi 35 ár bjó
hann á eignarjörð sinni, og lifði
j>ar myndarlegu búskaparlífi á-
samt konu sinni, sem var honum t
öllu samhent. Og var sannarleg
tinun að koma á;heimili þeirra, og
njóta þeirrar alúðar og gestrisni,
sem )>eim var svo eiginlegt úti að
láta. þó Sigursteinn byggi snotru
búi, safnaði hann ekki jarðneskum
auði, því það var hans fasta lífs-
regla, ef hann hafði eitthvað af-
gangs eigin þörfum, að miðla og
lijálpa j>eim, sem bágt áttu. Eg,
sem þetta rita, veit ekki hversu
margar fjölskyldur það hafa verið,
sem notið hafa húsnæðis og hjálp-
ar }>eirra hjóna á fyrstu og erfið-
ustu tímunum, þegar j>eir komu
frá fósttirjörðinnni, en víst er, að
maroar hafa þær verið.
Sigursteinn var prúðmannlegur í
framgöngtt, stiltur og hógvær, en
j>ó glaðlyndur og skemtilegur í
viðræðuiíL Hann var laus við alt
vfirlæti og sjálfsálit ; hann var vel
skynsamur og fylgdi vel með tím-
antim, þó hann væri hniginn á
efri aldttr. Hann var traustur vin-
ur vina sinna og í sannleika elsk-
aði ltann meðbræður sína og vildi
að öllum liði vel. Hann var ást-
ríkur eiginmaður og umhyggjtt-
samur fjölskyldufaðir. það mun
ekki of sagt, að hann hafi engan
óvin átt. Ilann bar sinn þunga
sjúkdómskross með stakri still-
ingu og þolinmæði, meö fullvt
trausti á drottinn sinn og frelsara,
sem hann tilhað fram í aiidlátið.
það er stórt skarð höggvið í
bændahópinn t því bygðarlagi, sem
hann dvaldi. lengst æfinnar. Ilans
er þvi sárt saknað af eftirlifandi
nágrönnum og vinum fjær og nær.
Hann var jarðsunginn í grafreit
Breiðuvíkttr safnaðar af séra Jó-
hanni Bjarnasyni, að viðstöddu
miklu fjölmenni.
Friðttr drottins hvíli yfir mold-
um hans. J. J. H.
• • •
(Eítirfarandi stef ertt ort ttndir
nafni Jóns Vídaltns Magnússonar.
það er ungur maður á næsta heim
ili við Nýjabæ, þar sem Sigur-
steinn sál. bjó. Frá því að þessi
unglingur fékk nokkurt skvm; leið
víst enginn dagur, að hann ekki
kæmi að kveldinu til að vera
rekkjunautur Sigursteins. það er
sönnun fyrir, hve mikla ástúð
hann hafði til unglinganna) :
Ilættum við að sofa saman, —
Sigursteinn, þú rekkju byggir
aðra en sveinn þinn að er skyggir.
þú varst alt af fyrir framan,
friðarboði, vörður mætur, —
enda var mér svefninn sætur.
Andvökult mér einum saman
er í minu hvilurúmi,
þegar tjaldast húsið húmi.
Nú er enginn fyrir framan ;
fái ég að sofna, — vakna
ég til aðcins eins : að sakna.
Risinn upp með sól af svefni
sagöirðu mér drauma þ na, —
sagði ég þér suma mína.
Nú er drevmt um annað efni, —
andans fvrirbrigðum lýs þú
öllum, j>egar endurrís þú.
Ástarþakkir þigg af sveini
I þínttm. Friður hjá þér drotni I
I Góða nótt á grafarbotni !
j Sérhvert kveld hjá Sigursteini
sofna ég í minningunni, —
honum mest ég ann og unni.
S y 1 v í
i
79 80
Sögusafn Heimskringlu
‘Ég er búinn að segja honHm, að ég vilji ekki leggja
Beitt í kostnað á bújörðinni hans’.
Kjallaravörðurinn hneigði sig.
'Aðrir hafa ekki komið hér?’ spurði Sir Jordan,
sem var að hugsa um Rachel.
‘Nei, að undanskjldum Marlow lávarði og ungfrú
Andrey’.
Sir Jordan hneigði sig.
‘Ég kom hingað til að hvíla mig, og ég vil ekki
að neinn ókunnugur ónáði mig. Ef einhver ókunn-
■ugur kemur, láttu hann þá ekki koma inn til mín fyr
en ég veit, hyer hann er’.
‘Ég skal gæta þess, Sir Jordan’.
Sir Jordan settist í hægindastól, dró til sín lítið
borð með bókum sínum á, og fór að lesa, en brátt
varð honum litið á myndirnar ai föðttr sínum og
bróður, en j>að var eins og honum óaði <við að horfa
í augu jjeirra, sem ávalt störðu á hann, stóð því
UPP °g lór að ganga um gólf, en svipur hans var
alt annað en ánægjulegur.,
Kvöldið leið Og kyrðin í húsinu var enn meiri en
trant var.
Sir Jordan leit á úrið sitt, og þegar hann sá, hve
framorðið var, tók hann í klukkustrenginn og
hringdi.
‘Segðu Green — Green var herbergisþjónn hans
— að ég þurfi hans ekki í kvöld, hann megi fara að
hátta’.
þjónninn fór út í herbergi vinnumannanna með
þessi boð.
‘Já, það er fjörlegt hérna’, sagði Green, sem var
nýkominn þangað í vinnumensku. ‘Ég mun naum-
ast tolla hér lengi’.
Sir Jordan gekk aftur til bókanna sinna, og sat
þar einn klukkutíma, án þess að líta á þær ; að því
búnu gekk hann til dyranna, lauk }>eim upp og hlust-
aði.
Engin hréyfing hevrðist og Sir Jordan gekk á-
nægður til herbergja sinna uppi.
Hann klæddi sig í slopp og lét á sig gólfskó,
gekk svo út í ganginn með kerti í hendinni, án þess
| að kveikja á því, þar stóð hann kyr og hlustaði.
Síðan gekk hantt inn í mjóan gang, sem , lá að bak-
j lilið h'ússins, nam staðar við stóra hurð, tók dyrkla-
| kippu úr vasa sínum og opnaði hana.
Um leið og hurðin var opnuð marraði í hjörttn-
| um. Jordan stóð kyr og hlustaði, alveg eins og inn-
brotsjjjófur.
Ilann gekk svo inn og lokaði hurðinni á cftir sér,
þreifaði sig svo áfram í gegnum stuttan gang, opnaði
aðrar dyr og læsti þeim lika á eftir sér, áður en
hann kveikti á kertinu.
Hann hélt á kertimi logandi vfir höfðí sér, hortði
nákvæmlega í kringum sig og lækkaði svo ljósið. —
j Ilann v-ar nú staddur í svefnherbergi föðúr stns, þat
sem hann dó.
Ilerbergið var dimt ; húsmtinjrnif úr rattðavið.
Afarstórt rúm með tjöldum fyrir stóð í Öðrum end-
|antim. Við hliðina á því var lítið borð með lvfja-
glasi á, staupi og ljósastjaka, sem stóð á hvolfi.
Higurt prik hallaðist upp að stólnum hins vegar við
j rúmið. Gamalt úr, sem ekki hafði gengið siðan eig-
I andi þess dó, stóð á kommóðunni ; þar var líka skál
I og fáeinar bækur. Sir Jordan lét Ijósið á borðið og
leit aftur í kringum sig.
Ilann var svipdimmur og fremur ilskulegttr.
Hann gekk að rúminu o<r leit á það, þaðan nð
kommóðunni og öðrum húsmunum, eins og hann
væri að mæla bilið á milli j>eirra.
Innan skamms kveikti hann á öðrtt kerti, sem
hann setti á kommóðtma. Að því búntt dró hann
út skúffurnar og rannsakaði nákvæmlega innihald
þeirra. þegar hann fann ekki það, sem hann virtist
JÓN HÓLM, gullsraiður á Gimli
gerir við allsky-ns gullstáss og býr
til samkvæmt pöntunum. — Selur
einnig ágæt gigtarbelti fyrir $1.25.
Aðvcrun matvæhfræðinga gegn |>ví
að nota álíns duft.
Margar húsmæður nota bökun-
arduft með álúni, athugalaust, til
j>css að baka biscuits og kökur og
sætabrauð, þó ekki þurfi nema
litla aðgæslu til }>ess að forðast
það.
Bökunarduft með álúni valda
meltingarkvillum og taugasjúk-
dómum. Á Englandi hafa tilsettir
rannsóknarmenn matvæla for-
dæmt álún í mat og lýst það skað-
vænlega skemd í bökunardufti. Ef
þú gætir ekki að þér, þá er eins
víst, að þú kaupir bökunarduft
mengað álúni, og brúkir það dag-
lega í mat. Ráðið er, að lesa alt
af á könnumiðana og kaupa ekki
I duftið, ef ekki stendur skýrum
stöfum úr hverju það er.búið til.

Ágrip af reglugjörð
um heimilisréttarlönd í C a n a d a
Norðvesturlandinu.
Sérhver manneskja, sem fjöl-
skyldu hefir fyrir aö sjá, og scr-
hver karlmaður, sem orðinn er 18
ára, hefir heimilisrétt til fjórðungs
úr ‘section’ af óteknu stjórnarlandi
i Manitoba, Saskatchewan og Al-
berta. Umsækjandinn verður sjálf-
ur að koma á landskrifstofu stjórn
arinnar eða undirskriístofu í því
héraði. Samkvæmt umboði og með
sérstökum skilyrðum má faðir,
móðir, sonur, dóttir, bróðir eða
systir umsækjandans sækja um
landið fyrir hans hönd á hvaða
skrifstofu sem er.
S k y 1 d u r. — Sex mánaða á-
búð á ári og ræktun á landinu i
þrjú ár. Landnemi má þó búa á
landi innan 9 mílna frá heimilis-
réttarlandinu, og ekki er minna en
80 ekrur og er eignar og ábúðar-
jörð hans, eða fööur, móður, son-
ar, dótttir bróður eða systur hans.
í vissum héruðum hefir landnem-
inn, sem fullnægt hefir landtöku
skyldum sínum, forkaupsrétt (pre-
emption) að sectionarfjórðungi á-
föstum við land sitt. Verð $3.00
ekran. S k y 1 d tt r Verður að
sitja 6 mánuði af ári á landinu í
6 ár frá þvf er heimilisréttarlandið
var tekið (að þeim tima meðtöld-
um, er til þess þarf að ná eignar-
bréfi á heimilisréttarlandinu), og
50 ekrur verður að yrkja auk-
reitis.
Landtökumaður, sem hefir þegar
notað heimilisrétt sinn og getur
ekki náð forkaupsrétti (pre-emtion
á landi, getur keypt heimilisréttar-
land í sérstökum héruðum. Verð
$3.00 ekran. Skyldur : Verðið að
sitja 6 mánuði á lattdinu á ári i
þrjú ár og rækta 50 ekrur, reisa
hús, $300.00 virði.
W. W. C O R Y,
Heputv Minister of the Interior.
The Dominion Bank
UOUM HOTUK 1)A M E AVESVK 0() SIIEIIB/IOOKK STBEKT
Höfuðstóll uppburg'aður : $4,’*00,000 «*0
V,irasjóður - - - #0,700,000 00
Allar ei^nir - - - 6D,000,000.00
Vér éslíutn eftir vi<\H'iiftun ve1 zlmar manna o« ábyrnumst e«fa peim
fullnte j i. ó’parisjóí'sdeild vor rr sú stæista seiu loIuui tanki h,-fir í
boftf nrii.
íbúeiidur þ' ssh hluta borearii-nar óska að skifta vió stofnun sem
hcr vim aleerlnia tiyge. Nafu vort er full rycem« óhlut-
le ka, By.jið spaii iui.Lkk tyrn sjalfa yðar. aoino yðai o< bö u.
riio.u* ttnrry »IÍO <ie« II Nalhewaou. Ráðsmadur.
Vl'l UK MAÐUK er varkár með að diekka eii aönou
v o
lireint öl. þér getið jafna reitt yður á.
Drewry s Redwood Lager
það er léttur, freyÖandd bjór, yrerÖur emgöngu
úr Malt og Hops. BiðjiÖ aetíö um hann.
E. L. DREWRY, Manufacturer,
WINNIPEQ
HVERSVEGNA VIUA ALLIR
MINNISVARÐA ÚR MÁLMI
(WHITE BR0NZE ?)
Vegna þess þeir eru mikið
falleKri. Endast rtmnbreytan-
legir «ld eftir «ld. En eru
samt mun billegri en granft
eða marmari, m«rg hundruð
úr að velja.
FáiTS up/>lýsin<iar og
panlið hjá
J. F. L E I F 5 O N
QUILL PLAIN. 5ASK,
The Golden Rule Store
hefir h'ig-verð á vfirnm sfnum sem mun fryggja
henni marga nfja viui og draga þá eldri nær
henni. Veitið oss tu kifæri til J>ess að gera yður
að varanlegnm viðskiftavin. Vér viljum fá verzlun
yðar. Kn vér væntum þess ekki ef þér getið sætt
betri kj«rum*annarstaðar.
ÞAÐ BOhGAlt SIG AÐ VERZLA YIÐ
THE GOLDEN RULE STORE
.J. GOLDSTINE
CAVALIER, NORTh DAKOTA
Meú pvl aö biðja wflnlega um
‘T.L. (T(tAK,1' l»é crtu viss aö
fé Aírwtan viudil.
T.L.
(UNION MAHEI
VVeHleru l’ígar l'srtury
Thomas Lee, eieandi WinnniiÆe
KAUPIÐ 0G B0RGIÐ HEIMSKRINGLU
S y 1 v í a
81 82
vera að leita að, dró hann kommóðuiia frá veggnum,
leit og þreifaði upp fyrir hana og rannsakaði hvern
krók og kima í herberginu.
þögnin op- hið ógeðslega útlit herbergisins, hefði
fyrir löngu verið búið að gera suma aðra menn
( hálftrylta, og að síðustu virtist það líka bafa áhrif
, á Sir Jordan.
Hann stóð upp af kassa, sem hann hafði setið á
og dustaði rykið af fötum s num, — þá kom eitt-
hvað við gluyrgahlerann að utanverðu.
Hann hrökk við, stóð og starði á gluggann. Svo
I vpti hann öxlum og brosti ógeðslega.
‘Leðurblaka eða ugla’, tautaði hann.
Svo lé.t hann alt í samt lag aftur áður en hann
fór út og læsti. Hann var óánægður á svip, þvi
hann hafði ekki fundið það, sem hann leitaði að.
Sögusafn Heimskringlu
XII. KAPÍTULI.
Gestir á G r a n g e.
þann 11. komu gestirnir til Grange, og lafði Mar-
low var timkringd af fjörtigu fólki, eins og hún kunni
bezt við.
Flestir af gestunum voru ungar persónur, — þó
voru þar nokkrir tniðaldra menti, vinir Marlow lá-
varðar.
Húsið var rúmgott Og hentugt fj'rir gesti, og
lafði marlow var ágæt húsmóðir.
‘Ef hópur af vel upp öldu fólki getur ekki skemt
sér sjálft á rúmgóðu sveitahéimili, þá geta aðrir
ekki skemt því’, sagði hún við Andrey, og Andrey
var henni fyllilega samdóma. Af því morgunverður-
tnn á Grange var ágætur, voru gestirnir vanir að
koma að borðinu undir eins og hringt var, en það
j var kl. 8J^. Væri einhver svo rúmlatur, að geta
ekki risið svo snemma úr rekkju, gekk hann samt
einskis á mis, því morgunverðinutn var haldið heit-
ttm og tilbúnum til kl. 11, og þá sátu við borðend-
ann, til að veita kaffið, annaðhvort Iafði Marlow eða
Andrev.
Meðal gestanna voru nokkrir 1 fvarðar foringjar,
sem ávalt voru glaðir og við því búnir að dansa og
skemta sér. Ungur lögfræðingur var þar einnig,
sem hafði lagt lögfræðina á hilluna Ojr snúið sér að
song og hljóðfæraslætti, Percy Hale hét hann.
þá má ekki gleyma Chesterton lávarði, einum
af vinum Marlow lávarðar, sem taföi Marlow sagði
að væri skemtilegastur allra. Hann var svo kur-
teis og viðfeldinn, að enginn maður í Norðurálfu
jaínaðist við hann.
Hann haföi komiö með Mary dóttur sína með
sér, sem þrátt fyrir það að hún var fremur ófríð,
var ágætlega vel liðin af öllum.
þar vortt einnig margar aðrar ungar stúlkur, og
tneðal þeirra var hin fagra LUian Lawson.
Percy Hale sagði , að það væri j>ess vert að sjá
lávarð Chesterton og Lilian Lawson saman, því lá-
varðurinn var óvanalega fríðUr niaður.
‘Andrey Hopc’, sagði Percy Hale eintt sinni, 'er
eins og óviðjafnanlega fagttr sönjrfugl, sem eitt augna-
blikið vekur aðdáun manns með gláa fjaðra sinna
op- annað augnablikið gagnteknr tilfinningarnar með
hinum inndæla söng sínum’.
‘Já’, Sag-ði lávarður Chcsterton, sem stóð og
hlustaði á þessi orð, ‘með allri mögulegri virðingu’,
og hneigði sig kurteislega fyrir Percy —, ‘enda þótt
samliking j-ðar sé ágæt, þá er hún samt ekki full-