Heimskringla - 04.01.1912, Blaðsíða 5

t
HElMS K R I N G L A
WINNirEG, 4. JANtAR 1912. 5. BLS-
Til Manitoba bænda.
J>að hefir reynst í sumum til-
fellum, vegna veðráttunnar á
}>essu sumri, að sumar a£ þeim
korntejrundum, sem fylki þetta
framleiðir, hafi ekki haft næjrilejra
mikið frjógunarafi. það er nauð-
svnlegt, að rannsaka frjójrunarafl
hinna ýmsu korntegunda áður en
þeim er sáð. þess vegna hefir verið
ákveðið, að háffs punds sýnishorn,
sem send verða til Manitoba bún-
aðarskólans, verði þar rannsökuð
og- skýrslur um frjómajrnið sendar
þeim bændum, sem sýnishornin
senda, ef þeir láta áritun sína með
sýnishornunum. — Deildin ræður
til þess, að sýnishorn séu send til
-skólans eins tímanlega ojj því
verður við komið, svo að tími
veitist til rannsóknar áður en sán-
injr byrjar.
GEORGE LAWRENCE,
ráðgjafi akuryrkjumála.
Jólasaga.
Eftib S:c. SðfivAsoy.
.Kirkjan var öll að innan upp-
fjómuð. Séra Steinn oy kona hans
voru að koma fvrir jólaj;jöfununi
á jólatréð, og þegar þau voru að
enda við það, sejrir séra Steinn við
konu sina :
— þaö eru jólagjafir hér til allra
barnanna í söfnuðinum, nema til
hennar Rósu litlu, henni hefir ver-
ið gleymt, auminjrjanum. Eg má
til að fara í btið og kaupa eitt-
hvað handa henni. Við vorum of
góðir vinir til þess, við Árni faðir
hennar, að éjr léti eina barnið, sem
hann á, fara héðan út í kveld grát-
andi yfir þvi að fá ekkert á jðla-
trénu.
— Já, ojr á morjrtin verður litin
10 ára gömul ; ha ðtt þá jrjafirnar
tvær, jólagjöf oc; afmælisgjöf, seg
ir prestskonan. Ilefirðti ekkert
frctt af Arna í öll þessi ár ? /
— Neí, sejrjr prestur.
— það eru nú liðin sex ár siðan
hann fór héðan, ojr enginn hér veit
hvar hann er. Hann hlýtur að vera
dáinn, segir prestskonan, fvrst
hann hefir ekki skrifað hér nemum
i ÖIl þessi ár.
Bréfin geta hafa glatast, segir
séra Stemn.
— En hvernig -stóð á því, að
hann fór héðan í burttt ? spyr
prestskonan.
— það skal éj; segja þér, goða
ín, sejrir maður ltennar, — hann
fór í burtu af sorg. Arni átti
bróðir, sem Björn hét, ojr voru
þeir báðir mestu myudarmenn og
heldur vel efnaðir. þeir giftust
sinni systimni hvor, og voru jþær
allra mestu myndarstúlkur. Kona
Arna hét Rósa, eu ’k«na Björn hét
Klín. Eftir tvejrgja ára sanibúð
eijjnast þau dóttir, Árni og Rösa,
ojr var hún látin heita í höfuðið á
móðir sinnL þegar Rósa litla var
á öðrtt árina, legst móðir hennar
veik og deyr. Árni sá svo mfkið
cftir konu smni, að hann var ekki
mönnttm sinnandi. Björn og Eiín
taka Rósu litlu í fósttrr. þau voru
branlatts. En Árni fór í burtu, og
það liefir ekkert frézt af hontrm
síðan.
En attmingja Rósa litla,— fyrst
missir hún móður sína og iívo föð-
ur sinn ; og seinast missir htin
fööurbróður sinn og fóstra, scm er
nú dáinn fyrir hálfu öðrn ári síð-
an, eins ojj þú manst, þá orðinn
félatts vegna véikinda. Eirts og þú
vissir, góða mín, þá sett’i ég lát
Björns iblöðin, «f ske kjmni, að
Árni værí lifandi og- hann sæi lát
bróður sms i þeim. þá er «g viss
um, að hann kemur hinjjað aftur
til að vitja um barnið Sitt.
En ttti vcrð ég að fara — segir
prestur, svo ég vetði komitm aft-
itr áður en fólkið kemur til kirkj-
tum»r.
þegar prestur kemur út, þá
heyrir hann, að fólkslestin er að
koma. Hann géngur á járnbraut-
arstöðvarnar til að vita, hvort
cnginn kæmi sem hann þekti. J>eg-
ar hann kemur þangað, er fólkið
að koma út úr vögnunum. Hann
þekkir ekkí neinn og ætlar því að
halda áfram. þegar hann er kom-
inn af stað, er klappað á herðarn-
ar á honum og sagt : Gleðileg jól,
góðí vinurl'
Prestur snýr sér við og segir :
Glcðileg jól! En ég þekki þijr ekki.
það cr ekki von, segir maðurinn,
því éjr hefi umbreyzt mikið í þessí
6 ár, scm ég hefi verið burtu.
ó, Árni, ert þú þetta sjálfur.
Hamingjunni sé lof, ojr vertu marg
sinnis velkominn. það var ekki
von að éjr þekti þig, því þegar að
þú fórst héðan, þá varstu grann-
leitur og skejrglaus, en nú ertu
feitur og alskeggjaður ; og ég er
Landsýn.
Man ég það kveld. Eftir hafrót og hríðar
heim undir lan’dið var knerrinum stýrt.
Mcr voru faldar fósturlands hlíðar.
Fallinn var stormur. Loftið var skírt.
Hafið v'ar síbreitt af hrynjandi fossum,
himininn kvikttr af norðljósa blossum.
Flögrandi kögrar af litglæstu ljósi
lyftust og sviftust um blásala h-Vel.
fSindrandi straumar frá ókunnum ósi
ólguðu, geystust og hurfu
í himindjúpt haustnætur þel.
Etóð ég við sigltt. Hugklökt vrar hjarta,
heimþrá og kvíði skiftust þar á.
Góðsviti leist tnér Ijóskvikið bjarta,
leiftrandi vonum t huga mér brá.
Starði’ ég og starði. I,oks fékk ég líta
langt út við sjónarrönd undramynd hvíta.
Vafiö í draumþoku lyftist upp landið
líðandi satttan við himinsins rönd.
Haustnætur stjörnuskin, blikljósi blandið.
blakti um glitrandi jökla
<>g lék vfir stórvaxna strönd.
Alt sýndist rótt. í afdanna straumi
ósnortin skjálðmey hvíldi þar.
Sýndist að drevma sögunnar draumi,
sjónhverfing vafurlogans bar.
þá — yfir jöklunum húm sá ég hnyklast,
hjúfra sig, brciða sig, tevgja sig, miklast.
Hre.t kotn að vestan, haglél að austan,
hríðþrunginn myrkva norðan dró.
UreKKHylur sunuan. Ilarðlega laust ’ann
hafbárumúgtnn við skipið
og ofviðri vfir oss sló.
Land mitt! J>tf ert sem órættur draumnr,
óráðin gá“ta, fvrirheit.
Hvernig haaitt ræðst þinn hvirfingastrauraur
hverfulla bvlja — enginn veit.
flvað verður úr þímim hrynjandi fossum ?
Hvað verður af Jtíttum flöktandi blossum ?
Mrottinn, ’lát strauma af lífssólar ljósi
læsast í farveg um hjartnanna þe!.
Varna þú bylgjum fr.á ólánsins ÖSl,
unn oss að vitkast og þroskast.
Gcf heiU, svm ex stcrkari’ 11 eJ.
Hannes Hafstoin.
(— l>j^2>ólfur.
1
♦ -
-♦
nærri því viss um, að enginn
Jiekti jþig hér. En hv.ar hefirðu ver-
ið í öll J>essi ár ?
Möig hundrttð imilur héðan,
segir Árni. Fyrir mánuði síðan
frétti ég lát bróður míns, og J>á
strax byrjaði ég á því, aö koma
öllum mtnum eigttum í peninga,
sem voru orðnar nokkuð miklar.
Jín hvernig líður dóttur minni ?
lír hún ekki orðin stór og falfeg
stúlka.?
Henni fiðttr vel, segir prestur ;
hún er stór eftir aJdri.og ljómandi
fallegt barn. Elín gengur henni í
móður stað, en EHn -er mjög fá-
tæk.
Ilún’tverður J>að ekki lengi, segir
Arni.
Vfð ætlum að ha’fa jólatré i
kirkjunni í kveld, segir prestur, og
ég ætlaði að kaupa dálitla jóla-
gjöf handa dóttur þhrai.
það v-ar vel gert af ’þér, segir
Árni. En fyrst ég er nú kominn,
)>á er það mín skyldæ.
Og hantt gengur inn í stóra búð,
sem er þar rétt hjá, og kemur
bráðlega út aftttr með eitthvað
stórt í .
J>ti, áttír eri 'di inn í búðina, seg-
ir séra Stéinn ; ég held að þú
komir meö ’hana hálfa í fanginu.
Alt fæst ifyrir peninga, segir Á.,
fií því tem -menttirnir gcta keypt.
Og eftir fáéina daga kaupi ég búð
þcssa, með þeim vörum, sem eru
í henni ; og á næstu jólum ætlá ég
að gefa öllum fátækum börnum í
Jx'ssttm bæ jólagjöf, ef ég lifi. Og
séra Steini skal ekki verða gleymt
þótt hann sé kominn af barrtsaldr-
inum.
Að gkðja J>ann fátæka, er guði
þóknanlegt, segir prestur.
Áður «n þeir vi-ta af, eru þeir
komnir að kirkjudyrunum. Ámi
biður séra Stein, að segja ekki
neinmn að sinni, hver ltann sé, og
lofar prestur því. Svo ganga þeir
báðir inn í kirkjtina.
það eru þá engir kontnir hingað
ennjjá, ségir prestur, ett við þttrf-
um ekki að bíða lengi.
Árni fær sér sæti fram við dyr.
Ilann vildi helzt vera þar sem
minst bæri á sér ; svo langaði
hann til að sjá alla, sem inn
kæmu. 'Ilann vissi að hann mundi
þekkja margt af eldra fólkinu ; en
hann bjóst ekki við, að hann
myndi Jtekkja elsku litlu dóttur
sína. í þessum hugleiðingum var
hann, þangað til að fóJkið kom ian
í kirkjuna. Hann þekti margt af
í s.
þá fer ég með Jtér þangað, segir
prestur.
þegar þeir konta lieitn til Eltnar, j
gerir prestur sig heimakominn og
gengur ittn, en Árni stendur fyrir
utau d}-rnar. þegar prestur kemuf
inn, ertt þær frænkur báðar inni og
Rósa litla heldur á brúðunni sinni
og er hin lukkulegasta. Prestur
heilsar þeim frænkum og segir :
— Ilver heldurðu að hafi gefið
þtr svona fallega brúðu, Rósa
tttín ?
— Eg veit það ekki, segir Rósa.
— það var liann faðir þinn, sem
gaf þér hana, segir prestur.
— Ö, hann faðir minn, segir
Rósa, er hann kominn ? Hvar er
hattn ? Var það hann, sem sat fyr-
ir innan kirkjudyrnar ? Ég fer og
sæki ltann.
Hurðin opnast og Árni gengttr
inn og segir : l'g skal taka það ó-
tnak af þér, góða dóttir mín.
Rósa lileypur strax í fangið á
föður sínum og gefur honum
raaTjr-a góða kossa. Svo heilsar Á.
Elíma, en Jjess er ekki getið, hvort
ltanfi hafi kyst ltana líka í það
skiftiö ; en vel tók hún á móti
hefnum. þegar Árni var sestur
niður, Jtá kemur Rósa litla til
hans og leggur báða handleggina
xitan tttn liálsinn á honum og seg-
ir : J>ú mátt aldrei fara frá mér
aftur, faðir minn, því þá kemur
þú kannske ekki aftur. — þit ert
svo góð og fallcg stúlka, að ég má
til alt af aö vera hjá þér, segir Á.
O.g J>aö gerði ltann líka. Séra
Steinn mátti fara einn heim um
kveldið, því Jjær frænkur vildu
ekki sleppa Arna. Og nokkrum
dögum seinna fór Rósa litla ofan
í stóru bttðina, sem brúðan henn-
ar var kevþt í, því faðir hennar
var orðinn aðaleigandi bttðarinnar
og hann efndi vel loforð sitt, að
gefa börnunum og séra Steini jóla-
gjafir árið eftir.
Dánarftcgn. j Almanakið
því, len enginn (þekti hattn. líftir
litla sstund er kirkjan orðm hér utn
bil full af fólki. Með J>eim scinustu
kemur inn kcraa, og léiðir hún
litla sítúlku við hKð sér. Árni sér
stra.x að það er Elín og dóttur
sína ’Jjekltir hatrn af móður henn-
ar. Hannj langaði til að áaka Rósu
litlu í fang sér., ett stilti sig þó. —
þær feugu sér sæti í þriðja bekk
frá Arna. það, sem Iitlu stúlkun-
um var mest starsýnt á, var stór
lirúða, sem stóð á borði rétt hjá
jólatrénu ; J>að var sti stærsta og
lang-fallegasta brúöa, sem þær
höfðtt nokkurntíma séð. Og svo
vel búin, rttcð gullarm'bönd, og
gullfesti ttm ltálsinn. þær héldu
fyrst, að þetta væri ltfandi barn,
en svo sáu þær að það var ekki.
En engín þeirra vissi, sem ekki
var von, hver myndi fá svona fall-
■ega jólagjöf. — Arni hcyrir að
Rósa litla segir : Nei, frænka, cr
ekki brúðali falleg ? Tlver skyldi
verða svo heppinn að fá hana ? —
Aður en Elín getur svarað, er
byrjað að sýtmia sálminn ‘‘Heims
ttni ból”, og öll börnin sttngu. Svo
flutti séra Steinn langa og Jijart-
næma bæn ; svo talaði hann fáein
vel valin orð til barnanna áðttr en
byrjað var á að útbýta jólagjöfun-
tttn. Tfltln stúlkurnar höfðu ekki
aitgun af brúðttnni, J>ær vildtt allar
eiga hana. En þær fengu allar
tninní brúður og ýmislegt fleira,—
ttema Rósa lítla. Ilútt var enga
jólagjöf búin að fá ; og ltún var
hætt að geta séð brúðuna inni á
boröinu ; litlu augun hennar vom
orðin full af tárum, því hún hélt,
að hún ætti enga jólagjöf að fá.
Nú var búið að afhenna allar
jólagjafirnar', nema stóru Jtrúðuna.
Séra Steinn gengur að borðinu og
tekur brúðuna og segir : þetta er
falleg jólagjöf. Hver skyldi eiga að
fá hana ? það var nældur miði á
brúðuna, og á hann var skrifað
með fallegri hendi : '‘Rósa Árna-
dóttir”. Prestur gettgttr með
brúðuna til Róstt og afhendir henni
ltana ; hún tekur við henni fegins-
þendi og skoðar hana alla. Svo
réttir hún frænku sinni liana, og
bíður hana nð bera brúðuna heim
fvrir sig, því hún hélt að hún
myndi skemtna hana.
Með þeim seinustu fara þeir út
úr kirkjunni séra Steinn og Árni.
— þú kemur heim með mér,
Árni minn, segir prestur, og verð-
ur hjá mér í nótt.
— Eg má til að koma fyrst til
Elínar, segir Árni, og sjá þær
frænkur.
Almennur fundur.
Winnipeg., :2& des. 1911.
Ilerra ritstj. Hkr.
Vilduð J>ér veita eftirfaranhi
linum rúm i blaði yðar :
þann 13. nóv. sL héldu Skandin-
avar fund í Swedish Cafc á Logan
Ave., með J>eim ásetningi, að
tnynda ekki að eins samkvæmis-
félag, helaúr félag, sem gæti tekið
! upp og staðið fyrir hagsmunaleg-
; um málefnum fyrúr alla Skandin-
| ava. Með því aö fundurinn leit svo
j á, að ekkert slíkt lélag sé nú til
hér á yfirstandaittli tíma.
Sjö manna nefnd var kosin og
tveim tnönnum var síðar bætt við
í hatta, og eru nú í 9 tnanna nefnd
þessari málsvarar frá öllum skan-
j dinavisku löndunujn. þessi nefnd
hefir nú lokið staa-fi sinu • og al-
tnennur fundur hefir verið boðaðttr
til Jtess að hlýða á skýrslu hennar
og tillögur og. til að fullkomna fé-
1 ajrsnvyn d tt ni n a.
Futtdttr þessi fnr.n almenni verð-
ur haldinn í Goocltemplars Hall á
Sargent Ave. annan þriðjttdag í
janúar (næsta þriðjttdag, 9. þ. m.)
kl. 8 að kveldi.
það er mér, setn formaitni nefnd-
arinnar, ánægjuefni, að vér könn-
uðnmst við, að íslendingar eru
fyrsti skaninaviski þjóöflokkurinn,
sem fjölmetiti hingað til landsins,
og að Jx’ir ltafa með starfi sínu og
framkomtt ltér unnið skandinav-
isku þjóðflokkitnum mikinn sóma,
og að þeir vegna fjölmennis síns
eiga tilkall til, að ltafa mesta lilut-
deild í stjórnarnefnd Jtessa nýja fé-
lags, umfram aðra skandinaviska
Jijóðflokka. Kg hefi, satt að segja,
þá skoðtin, að félagið geti ekki
náð þeim Jtroska, sem ég vona að
það eigi fyrir höndttm að ná, án
bess bað njóti afls og stvrktar frá
ísJendingum.
Voldugt félag, hlutfallslega skip-
að Norðurlandaþjóðttm, verður
]>eim áreiðanlega til hagnaðar, og
Jtað er Jjess vegna von mín, að Is-
lendincar fjölmenni á stofnunar-
fundinn 9. jamtar, og hjálpi til aö
kjósa þá menn í stjórnarnefndina,
sem njóta trausts og virðingar
allra.
Virðingarfylst,
j. L. ANDKRSON.
Aðfaranótt liins 28. des. andað-
ist á sjúkraliúsinu í Winnipeg Mrs.
Laufey Júlíatta Fowler, dóttir Júl-
íusar Jónassonar, stniðs á EJgin
Ave., Winnipeg. Enskir læknar, er
hún sjálf kaus sér, gerött uppskurð
á henni viö innvortis meinsemd.
O.g afleiðingin varð dauðinn.
Laufey sál. varö að eins ‘20 ára
að aldri. Ilún fluttist tveggja ára
gömul vestur utn haf með foreldr-
utn sínuitt, og ólst upp hjá þeim,
þar til hún fyrir þretn árum gift-
ist Mr. L. M. Fowler. 1 hinu
stutta en ástríka hjónabandi varð
þeim hjónutn tveggja barna auðið.
J>að voru óskabörttin. En þá var
líka dagsverki móðurinnar lokið.
Ilin látna var kistttlögð og flutt í
hús foreldranua. þaitn 30. des.
kom }>ar saman stór hópur viua
og vandamanna, ásamt prestinum
séra Friðriki J. Bergmann, er
tnælti frant andríka og hjartnæma
raiðu og flutti erindi þau, er á eft-
tr h'lgja. þá var hin látna hafin
út og ílutt í eixa af grafhvelfing-
um borgarinnar, Jxtr sem hún bíð-
ttr þess, að móðir jörð taki tnýkri
höndum á tnóti barninu sínu og
breiði blóttt á leiðið. Vísttrnar eru
þattnig :
Svo stutt er æfin, stopult hjartans
yndi,
1 svo strevinir ltfið ört í dauðalts
haf,
! sem visin lauf um liaust i hvöss- ,
um vittdi,
1 og hvcrfur sjónttm fvr en vitum af.
, " I
Mun borga sig aö bjástra að J>esstt 1
lífi
I svo benjttm sollnu, vígðtt í tára-
sjó ?
1 J>aö virðist oft, settt helzt því ekk-
ert hlifi
| og höggvi sá, er verja skyldi þó.
j Kg veit það ci ; cn vcl sé öllttm
ntönnutn,
! setn virða hugargöfgis sanna þrá,
! J>ví farsæld lifsins felst í góðum
önnttm,
1 Off fögru starfi ei dauöiun vinnur á
Hún, scm nú liggur lík á kistufjöl-
um,
hún leyfð’ í hjörtum sinna blómin
skær, —
jjá, hundrað sinnum fegri hinum.
fölum,
er færði henni hópur vin» kær.
\ . ............................. !
; Hútt ílulti mcð sér sólskin, söng j
og yndi ,
i og sinna vina stráöi’ á æfileiö,
i því.sízt er kyn, þó sárt til margur
i fyndi, |
j. að sjá hér lokast helitiar blóma- |
skeið.
i
I Hve sælt það er, að v.era gerður
I góðttr,
I «g gefa niðjttm lífsins dýrsta arf. 1
I Senn muntt börnitt blessa liðna
móður, —
þá blómgast hennar vcn’r, þrár og
I starf.
i
þú samtíö tnttndtt, að móðurásti'.t
djúpa,
er mannsins Ivfting. andíins sröf i
hæst, —
, þú framtíð átt að kttébcð ltennur^ !
krjúpa.
, í kærleiksverku sigtirmarkið
næst.
Vinttr hinnar látnu.
* » *
I .. ;
Ollum be:m fjær o<r rær. sem á 1
vinsatt hátt otr með innilegri hlut- |
töku styttu og lcttu okkur hina I
sáru sorg við fráfall hinnar heift- j
elskuðtt dóttur okkar Laufeyjar,
| vottum við okkar innilegasta
hjartans þakklæti.
Júlíus Jóttasson,
Kristín Jóttasson.
1912
er koimið út og er nú til sölu hjá
útgefandanum og umboðsmönnUin
ltans víðsvegar. 128 bls. langt.
Verð það sama og , áððr : 25 cents
Innihald auk tímatalsins og
tnargs smávegis :
Selkirk jarl, með tnynd, eftir Bald-
ttr Jónsson, B.A.
Nokkrir þættir um íslendinga aust
an Manitobavatns. Eftir Jón
Jónsson frá Sleðbrjót.
Stutt ágrip af landnámssögu ís-
lendinga í Alberta héraði. III.
kafli, með myndutn. Eftir Jón-
as J. Hunford. 1
Afi tekinn að láni. Saga.
Ilelztu viðburðir og mannalát
meðal íslendinga í Vestur-
heimi, o. s. frv.
ÓLAFUR S. THORGEIRSSON,
078 Shcrbrooke St., Winnipeg.
ISLENZKAR BÆKUR
Eg undirritaður hefi.til sölu ná-
lega allar islenzkar bækur, sctu tii
eru á markaðinum, og verð að
hitta að I.undar P.O., Man.
Sendið pantanir eða finnið.
INeils E. liallson.
llan nyrðir.
Undárrituð veátir tilsögn í alfs
kyns hannyrðum gegn sanngjarmi
borgun. Starfsstofa : Room 312
Kt>mvedv Bldg., Portage Av., gegnt
Eaton búðinui, Phone: Main 7723.
GERÐA HAIÁJORSON.
ABREIÐUR
úr alull, heima tilbúnar, með
sterkum verum, eru til sölu fyrir
hálfvirði hjá Mrs. IIANNESSÖN,
734 Lipton St.
í'essir sltoluSu ‘Lucky jim’ nátiiuna
Ilon R. P. Roblin, stjórnarfor-
1 maður í Manitoba ; Hon. Hugh
; Armstrong, íjármálaráðgjafi í Mani
j toba ; Mr. Lcitdrum McMeans, M.
• P.P., Manitoba ; Marshall dómari
í frá Portage la Prairie; Hugo Ross,
j Winnipeg ; R. L. Richardson, rit-
j stjóri 'VVinnipeg l'ribune ; W. A.
| Causins, Medicine IIat, Alta.; J.
i C. C. Bremmer, Clover Bar, Alta.;
W. J. Clubb, Winnipeg; Charles H.
j Forrester, Winnipeg ; Oswald
t Montgomery, Winnipeg; Hettry
| Bryant, Winnipeg ; M. J. Oodney,
i Winnipeg; L. S. Vaughau, Selkirk ;
i Man.; C. Weaver I/Oper, Winnipeg ;
A. F. Cameron, Winnipeg; J. Ache-
son, Spokanc, Wash., og Joscph
II. Morris, Edmonton, Alta.
JÖN JÖNSSON, járnsmiður, af
790 Notre Datne Ave. (horni Tor
onto St.) gerir við alls konat
kntla, könnur, potta og pönnui
fvrir konur, og brýnir hnífa oj
skerpir sagir fyrir karltnenn. —
Aft vel aí hendi leyst fyrvr litU
borgun.
ÉG HREINSA FÖT
og pressa og geri som ný og fyrir
miklu lægra verð, sen nokkttr ann-
ar i borginni. Eg ábyrgist að
vanda verkið, svo að ekki geri
aðrir betur. Viðskiíta yðar óskast.
Guðbjörg Patrick,
757 Home St., Winnipeg.
Ágrip af reglugjörð
um beimilisréttarlönd í Canada
Ncrðvesturlandinu.
Sérhver tnannesk ja, sem fjöí-
skyldu hefir fyrir að sjá, og sér-
hver karlmaður, sexn orðimi er 18
ára, hefir heimiKsrétt til fjórðungs
úr ‘sectiou’ af óteknu stjórnarlandi
t Manitoba, Saskatchewan og Al-
berta. Umsækjaudinn verður sjálí-
ur aö koma á landskriístofu stjórn
ariunar eða undirsferifstofu í því
héraði. Samkvæmt umboði og með
sérstökum skilj’rðum má faðir,
móðir, suuur, dóttir, bróðir eða
sj'stir uinsækjandaits sækja um
landiö fyrir lvaits hönd á hvaða
skrifstofu sem er.
S k y 1 d u r. — Sex mánaða á-
búð á ári og ræktun á landinu í
þrjú ár. Landnetni ntá þó búa á
landi innan 9 milna írá heimilis-
rt ttarlandinu, og ekki er nnnna en
80 ekrur og er eignar og ábúðar-
|örð lians, eða föður, móður, son-
ar, dóttur bfóöur eða systur hans.
í vissum liéruðiint hefir landnein-
mu, sem fullnægt hefir landtöku
skvldum sínunt, forkaupsrétt (pre-
emption) að sectionarfjórðungi á-
föstum við land sitt. Verð $3.09
ekran. S k y 1 d u r :—Verður að
sitja 6 mánuði af ári á landinu í
G ar Irá því er heimiUsréttarlandið
var tckið (að þcim tíma meðtöld-
ttm, er til þess þarf að ná eignar-
bréfi á hcnmlisrv ttarlaudinu), og
50 ekrur verður að yrkja auk-
reitis.
I.audtökumaður, sem hefir þegar
uotað heimilisrétt sinn og getur
ekki náð forknupsrétti (pre-emtiou
á landi, gctur keypt lieimilisréttar-
land í sérstökum héruðum. Verð
$3.00 ekran. Skyldur : Verðið að
sitja 6 mánuði á landinu á ári í
þrjú ár og rækta 50 ekrur, reisa
hús, $300.00 virði.
W. W. CORY,
Deputv Minister of the Interior.

m
Hvað er aí ?
Þarftu að hafa eitt-
hvað til aS lesa?
Hver sá j>em viíl fá .sér
eittbvaö uýtt aÖ lesa (
hverri vikn.æt i aÖ gerast
kanpandi HeimskrinarUi.
— Húá færir leBeÐdnm
Bluqm ýmisk«>uar uýjan1
fróöleik 52 sÍDDum A Ari
fyrir ae.-ius ie.oo. Viltu
ekki vera nieCÍ