Heimskringla - 25.01.1912, Síða 6

é. Bls.
WINNIPEG, 25. JAN. 1912.
HEIMSKBTNGLA
Sherwin - Williams
PAINT
fyrir alskonar liásmftlniiitrn.
PrýðinKar-tfmi nálgast nú
Dálftið af 8herwin-Williams
húsmáli getur prýtt hösið yð-
ar utan og innan. — B r ú k i ð
ekker annað mál en þetta. —
S.-W. húsmálið málar mest,
endist lengur, og er áferðar-
fe'gurra en nokkurt annað hús
mál sem böið er til. — Komið
inn og skoðið litarspjaldið. —
CAMERON & CARSCADDEN
QUALITY HARDWARE
Wynyard, - Sask.
I
MARKET HÖTEL
146 Princess St.
A móti markaOuun,
P. O’CONNELL, eicaadl, WINNIPBG
Beztu vlnfóng viudlar or aóhlynning
góó. íslenzkur veitinjramaður P S.
Anderaoo, leiðbe nir lslendingum.
JIMMY'S HOTEL
BKZTU VÍN OO VINDLAR.
VÍNVEITARI T.H.FRA8ER,
ÍSLKNDINGUR. : : : :
Jamos Thorpo, Eigandi
W oodbine, ,Hotel
466 MAIN ST.
Stmrsta Billiard Hall ( NorOvestnrlaud’c.0
Tlu Pool-hnrA —4 Iskonar vfn ng vindíar
Glatln , og fteOI: $1.00 á dag og þar yflr
liiuiuon A Hetite,
Kiirendur.
MARTYN F. SMITH,
TANNLÆKNTR.
Palrbairn Blk. Cor Maln & Selklrk
Sérfra*ðingur f Grullfyllingu
og ‘illum aðgerðum og tilbön
aði Tanna. Tennur dregnar
án sársauka. Engin veiki 4
eftir eða gömliólga. —
Stofan opvn kl. 7 til 9 4 kveldin
Office Heimilis
Phone Mmíd 69 4 4. Phone Maiu 6462
A. S. TORBERT'S
RAKARASTOFA
Er 1 Jimmy’s Hótel. Beeta v®rk. 6«mt
▼erkfwri; Kakstur I5c en Hárslyiröur
25o. — Óskar viöskifta íslendiuKS. —
I
A «. KAKOAI.
Belur llkkistur og anuast om útfarir.
Allur útbúuaöur sA bozti. fínfremur
selur haiiu al skouar minnisvaröa og
legsteina.
12; Nena St. Phone Garry'2152
Winnipeg Andatrúar Kirkjan
horni Lipton og Sar«eut.
Sunnudagasamkomur, kl. 7 aö kv«*ldi.
Andartrúarspeki þé útskírö. Allir velkom-
nir.
Fimtudaítasamkomnr kl 8 aö kveldi,
huldar gátur ráöuar. Kl. 7,30 segul-lmkn-
ingar.
Enginn grætur þig!
Stundum þegar þú liggur vak-
andi í rúmi þínu, þá liryllir þig
viS hugsuninni' um þaS, hve mikil
eftirsjá verSi í fráfalli þínu, þegar
þar aS kemur, og hve hinir mörgu
vinir þínir og ættingjar munu
hryggjast yfir því.
þii sérS í anda ættfólk þitt og
vini %'fir líkbörum þínum og lest
út lir huga þeirra vandræSahugs-
anirnar um þaS, hve afar-örSugt
vergi aS fylla þaS skarS, sem þú
eftirskilur.
Og í fjarlægri framtíS heyrir þú
ennþá sorgareiminn í röddum
þrirra, þegar þeir minnast á nafn-
iS þitt.
SamtíSamenn þínir fá ekki var-
ist þeirri hugsun, þegar þeir ganga
fram hjá heimili þínu, hvilíkt
ógnatap þaS hafi veriö heiminum,
þegar öndin skrapp úr þér og hve
óbætanlegur skaSi afkomendum
þínum, aS þú hvarfst úr heimi
héSan.
J>ú finnur sjáífur mikillega til
ess á þessum vökustundum, hve
nauSsynlegur þú sért í þínum
verkahring, og aS enginn muni fá-
anlegur tií aS fylla skarS þitt, svo
aS hann leysi verkiS eins vel af
hendi eins og þú hefir gert þaS.
RáSsmenska þín hefir veriS svo
frámunalegalega góS, framsýni þín
o<r hyggindi og þínar óviSjafnan-
legu ákvarSanír liafa reynst svo
heillaríkar, aS þaS er óhjákvæmi-
legt, aS alt fari á ringulreiS og aS
stórtjón verSi viS fráfall þitt.
það er aS eins á þesstim þögulu
vökustundum, sem þú gerir þér
þaS full-ljóst, hve undra þarflegur
þú ert í heiminum.
JtaS eru svo margir, sem eiga
tilveru sína og vellíSan undir þér,
op viS þessa umhugsun vöknar
þér um augu, hve aumlega um-
heimurinn j’rSi staddur, ef þú féll-
ir frá.
En — heyrSu, ktinningi. Ef satt
skal segja, þá verSa ekki nema ör-
fáar hræSur viS útför þína.
SkarS þitt verSur fylt á þeirri
sömu stundu, sem þú skilur viS.
Ileimurinn heflr jafnan of marga
gagnsleysingja, og hann hefir ó-
tölulegan grúa af náungum einsog
þ é r , aS velja úr í þinn staS.
þú ert aS eins einn hundraS mil-
íónasti hluti af fbúatölu þjóSar-
innar. Allir vinir þínir, kunningjar
og ættmenn nema ekki einu þús-
undi manns. Nábúinn í þriSja húsi
frá þínu hefir aldrei heyrt nafn
þitt, og sá, sem býr í íbúSinni
tippi yfir ibúS þinni, hefir ekki
veitt þér meiri eftirtekt en svo, aS
hann man ekki livernig nefiS á þér
er f laginu.
það, að þú teknr þér tíma til
aS aumkast yfir sjálfnm þér, sýnir
be'/.t, hvens virSi tími þinn er.
Ef þú hefSir nokkurs áríSandi
starfs aS gæta, þá myndir þú
vera svo önnum kafinn, aS þú
myndir verja hverri vökustund til
þess þess aS íhuga áframhald og
umbætur þess starls, sem þú hafS-
ir í umsjá þinni.
þýðing manna hér í heimi bygg-
ist eingöngu á verkum þeirra, og
göfugar hugsanir og íramkvæmdir
lifa tim aldur og æfi.
Ileimsþörfu mennirnir eru flug-
fjöSur á vængjum tímans. þeir
eru drifhjól göfugra hugsana og
frjómagn hverrar kynslóSar.
NútíSin getur munaS liSna tím-
ann eingöngn fyrir þau minnis-
merki hæfileikanna, sem varanleg
hafa geymst gegn um aldirnar.
Ef þú hefir veriS aS nokkru
gagni, þá getur þú ekki allur
dáiS. M e i r i hluti þinn frelsast
frá gröfinni.
En ef þú hefir veriS hér í heimi
ein^öngu til aS taka upp rúm ; —<
ef þú hefir aS eins annast nm sjálf-
an þig ; — ef þú hefir að eins
sáldraS annara fjármunum í þína
eigu ; — ef þú hefir ætíS gengiS
troSnar brautir ; ef þú skilur ekk-
ert meira eftir en þú fanst þegar
þú skauzt inní heiminn, — þá hef-
ir þú alla æfi þina veriS núll í
mannfélaginu. Og hvernig getur
núlliS veriS nokkurs virSi.—(Her-
bert Kaufman, í “Dominion”).
Jón og Sigfvis.
1 tilefni af þvælu Jóns þorgeirs-
sonar í Heimskringlu 16. nóvem-
ber, og óþarfa tilsletni Sigfúsar
'Miagnússonar til vor, í satna blaði
28. desember, síðastliðið ár, ger-
um vér undirritaðir, íslendingar,
btiendur og heimilisreður í Spanish
Fork, L’tah, svolátandi yfirlýs-
ingu;: —
1. Vér neitum því algerlega, aS
Jón þorgeirsson sé. liér nokkur fyr-
irmynd, eSa leiSandi maður. llann
er því miður hið gagnstæða í
flestum málum.
2. Vér neitum að hafa séð c-Sa
heyrt nefnda bænarskrá jiá, sem
Jón talar um ; hún hefir að vorri
hyggju aldrei veriS til annarsstaS-
ar en í ímvndan Jóns. þar á hiin
líka bezt h*ima.
3. Vér neítum aS liafa heyrt
nokkunU mann nefna Islendinga
sem þjóS “ósiSaSa barbaríána”.
SvoleiSis tal viShafa ekkj aðrir en
niSurdrægtugustu úrþvætti, — ef
nokkrir hafa gert-þaS? SkoSun
Ameríkumanna á oss og þjóS
vorri er aíveg hiS gagnstæSa.
þjóS vor er í miklu áliti sejn
mentaþjóS, og engir þykja hér á-
kjósanlegri fyrir innflytjendur en
Islendingar.
4. Klausa sú, sem stendur í hók
Dr. Talmages, um barnadauSa á
íslandi, er enganvegin hans eigin
uppsptini, gerSur i þeim tilgangi
að sverta o<r niðra þjóð vorri, því
doctorinn hefir tekiS það úr stjórn
arskýrslum Bandaríkjarfna, og er
þaö að öllum líkindum orðið gam-
alt ; máske 100 ára, eða meir. En
hvernig |iað hefir s'æðst þar inn,
vitum vér ekki. það er samt ekk-
ert ófíkleg tilgáta,' að það hafi
komiö til af ókunnugleika ritar-
| ans, og að hann hafi blandað saim-
an íslandi og Grænlandi, en aldeil-
is ekki af iljvilja, eða tilsletni, til
að móðga og litilsvirða þjóð vora.
T>að gera engir merkir tithöfundar
og því síður stjórn Bandaríkja.
5. Bók Dr. Talmage’s, þessi
“Heimilis vísindi”, sem Jón nefn-
ir. er án efa í heild sinni ein sú
bezta og merkilegasta bók, ^em
hægt er að fá, til að kenna þess-
leiðis fræðigreinir, í öllum skólum.
i 6. Vér neitum alvarlega og af-
dráttarlaust, að oss þyki skömm
að þrí að vera íslendingar. Vér
erum það, og vér unnum þjóð
vorri, og öllu sem íslandi tilheyr-
ir. Vér þykjumst líka hafa sýnt
það í verkinu, að vér gerum það,
alveg til jafns við aðra meðbræð-
ur og samlanda vora, sem búa hér
í Ameríku. Vér hölditm hér þjóð-
hátíðir, og höfum flutt snjallar
ræöur og hjartnæm kvæöi fyrir
minningu ættjarðar vorrar og
þjóðar. Vér gefum pen'nga, þegar
fariö er í kring fyrir ýms þjóð-
heilla og nauðsynja fyrirtæki á Is-
landi, og dollarar þeir, sem vér
höfum árlega sent til íslands,
bæði til ættingja vorra og vina,
skifta nú orðið þúsundum. Ilvað
vil ja menn hafa það meira ?
7. Sem sannir og heiðarlegir
borgarar í þessu landi, höfum vér
gert alt, sem sönnum íslendingum
sómir að gera. Vér stöndum því
uppréttir, en skríðum ekki. Af
heimilum vorum, konum og börn-
tim, sem vér berum daglega um-
hyggju fyrir, erum vér stoltir, og
vildum óska, að hagir allra landa
vorra stæöu eins vel og hagir vor-
ir standa nú. þaö mundi stórlega
gleðja oss.
8. Álíti herra Sigfús Magnússon
það sóma og virðingu sinni bezt,
samboðið, að gerast háseti hjá
Jóni, og róa í sömu Keflavíkinni,
sem hann r®r, og hefir allajafna
róið, að níða aðra í þeim eina
heimskulega tilgangi, að hugsa að
hann upphefji sjálfan sig með því,
— þá má hann það fyrir okkur.
Ilann má líka taka í hönd Jóni,
ef hann vill, og meira að segja
kvssa hann, cf Sigfús skyldi hafa
geð og löngun til þess ; en almenn-
ings velsæmis vegna væri tilhlýöi-
legast, að þeir útfærðu blíðubrögð
sín og íleðulæti, alveg heimuglega.
Vor ástkæri heimur græddi á því,
en tapaöi engu.
Spanish Fork, Utali, 5. jan. '12.
O. H. Johnson
Árni A. Johnson
Jacob Bjarnarson
Pétur Valgardson
Gísli E. Bjarnason
Markús Jónsson
B. J. Johnson
Björn Rtinólfsson
Magnús Einarsson
Og tuttugu aðrir.
Ágrip af reglugjörð
um heimilisréttarlönd í C a n a d a
Norðvesturlandinu.
Sérhver mauneskja, sem fjöl-
skyldu hefir fyrir að sjá, og sér-
hver karlmaður, sem orðinu er 18
ára, hefir heimilisrétt til fjórðungs
úr ‘section’ af óteknu stjórnarlandi
í Manitoba, Saskatcliewan og Al-
berta. Umsækjandinn verður sjálf-
ur að koma á landskrifstofu stjórn
arinnar eða undirskrifstofu í þvi
héraði. Samkvæmt umboði og með
sérstökum skilyrðum má faðir,
móðir, sonur, dóttir, bróðir eða
systir umsæk j.mdans sækja um
landið fyrir hans hönd á hv^ða
skrifstofu snn er.
S k }• 1 d u r. — Sex mánaða á-
búð á ári og ræktun á landinu í
þrjú ár. Landnemi má þó búa á
landi innan 9 mílna frá heimilis-
réttarlandinu, og ekki er minna en
80 ekrur og er eignar og ábúðar-
jörð hans, eða föðtir, móður, son-
ar, dóttur bróður eða systur hans.
í vissum héruðum hefir landnem-
inn, sem fullnægt hefir landtöku
skyldum sínum, forkaupsrétt (pre-
MANITOBA
TÆKIFÆRANNA IvAND.
Hér skulu taldir að eins fáir þeirra miklu yfir-
burða, sem Manitoba fylki býður, og sýnt, hvers-
vegna allir þeir, sem óska að bæta lífskjör sín, ættu
að taka sér bólfestu innan takmarka þessa fylkis.
TIL BONDANS.
Frjósemi jarðvegsins og loftslagið hafa gert Mani-
toba heimsfræga, sem gróðraxstöð No. 1 hard hveitis.
Manitoba býður bændasonum ókeypis biinaðar-
mentun á búnaðarskóla, sem jaingildir þeim beztu
sinnar tegundar á ameríkanska meginlandinu.
TIL IÐNAÐAR- OG VERKAMANNA.
Blómgandi framleiSslustofnanir í vorum óðfluga
stækkandi borgum, sækjast efíir allskyns handverks-
mönnum, og borga þeim hæztu gildandi vinnulaun.
Algengir verkamenn getaiog fengið næga atvmnu með
beztu launum. Hér eru yfirgnæíandi atvinnutæki-
færi fyrir alla.
TIL FJÁRHYGGTENDA.
Manitoba býöur gnægð rafafis til framledðslu og
allskyns iðnaðar og verkstæða, með lágu verði ; —
Frjósamt land ; — margvíslegar og ótæmandi auðs-
uppsprettur frá náttúrunnar hendi ; — Ágæt sam-
göngu og flutningatæki ; — Ungir og óðfluga vaxandi
bæir og borgir. — Alt þetta býður vitsmunum, auð-
æfum og framtakssemi óviðjafnanleg tækifeeri og
starfsarð um fram fylstu vonir. Vér bjóðum öllum
að koma og öðlast hluttöku í velsæld vorrí og þrosk-
un. — Til frekari upplýsinga, skrifið :
JOS. HARTNEY, 77 York Street, Toronto, Ont.
JOS. BURKE, 178 Logan Avenue, Winnipeg, Man.
A. A. C. LaRIVIERE, 22 Alliance Bldg., Montreal,
J. F. TENNANT, Gretna, Manitoba,
J. J. (JOI.HKY,
Dep ty Minister of A^riculture and Imraigration.’.Winnþeg
VITUR Dra M AÐUK er vrarkár með að diekka eingöngu ireint öl. þér getið jafna reitt yður á. ii'ú Mwood Lajer
E .1,1) það er léttur, freyðandi bjór, gerður eingöngu úr Malt og Hops. Biðjið ætíð um hann. rewrv, Maniifactiirer, Winnipeg
emption) að sectionarfjórðungi á-
föstum við land sitt. Verð $3.00
ekran. Skvldur :—Veröur að
sitja 6 mánuði af ári á landinu .i
6 ár frá þvf er heimilisréttarlandið
var tekið (að þeim tíma meðtöld-
utn, er til þess þarf að ná eignar-
bréfi á heimilisréttarlandinu), og
50 ekrur verður að yrkja auk-
reitis.
I/andtökumaður, sem hefir þegar
notað heimilisrétt sinn og getur
ekki náð forkaupsrétti (pre-emtion
á landi, getur keypt heimilisréttar-
land í sérstökum héruðum. V'erð
$3.00 ekran. Skyldur : Verðið að
sitja 6 mántiði á landinu á ári i
þrjú ár og rækta 50 ekrur, reisa
hús, $300.00 virði.
W. W. C O R Y,
Deputy Minister of the Interior.
ÓLAFUR FRÁ N0PI.
Hver, sem veit um heimilisfang
Ölafs Ölafssonar, frá Núpi í Dýra-
firði á íslandi, sem fiutti vestur
um haf um árið 1883, eða litlu
siðar, er beðinn að senda vitneskju
tnn það til undirritaðs.
Guðjón S. Fri,ðriksson,
478 Home St., W’innipeg
ÉG HREINSA FÖT
og pressa og geri sem ný og fjrrir
miklu lægra verð, sen nokkur ann-
ar í borginni. Eg ábyrgist að.
vanda verkiS, svo að ekki geri
aðrir betur. Viðskifta yðar óskast.
Guðbjörg Patrick,
757 Home St., Winnipeg.
S y i v í a 119
Lávarðurinn brosti. H'ann hafSi haft all-mikla
umbreytingu síðustu 10 mánuðina.
‘Stór hópur af okkur ætlar að fara til Wildfall í
næstu viku. J>að er hér um bil mitt á meðal gull-
námanna í þeirri átt, og skeð gæti að þér finduð
tnanninn í einhverri námunni’.
‘ESa cg findi hann ekki’, sagði Lorrimore lávarð-
ur. ‘En ég er yöur þakklátur og ætla að fylgjast
með hópnum’.
‘það er rétt ; en þér verðiö að fá yöur skam-
byssu og riffil. það er sagt að þar sé all-mikill ó-
rói nú sem stendur’.
Lorrimore kom til Wildfall á ákveönum tíma,
ásajnt félögum sínum.
þaö var í fyrsta sinni, að Lorrimore kom að
gullnámu, og þótti honum gaman að sjá hana.
Wildfall var stórt námaþorp, og hann hóf strax
rannsóknir sínar, en fékk engar upplýsingar, þvi
menn voru í meira lagi órólegir.
‘Að því er erindi yðar snertir’, sagði vinur hans,
‘þá erum við hingað komnir á óhentugum síma.
Jjorpsbúar eru órólegir, af því aÖ fúlmenni og flæk-
ingar frá hinum námunum eru hér í nánd, albúnir að
ræna og ráðast á þá’.
‘Er það meining yðar, að við getum ekki farið
héðan ?’ spurði Lorrimore.
‘Ekki án fylgdarliðs’, svaraði hinn. það er
,furða, að við skyldum komast hingað heilu og
höldnu’.
Samtal þetta fór fram í helztu verzlunarbúð
þorpsinsr þar sem fjöldi manna var viðstaddur. Lá-
varður Lorrimore leit óþolinmóðlega í kringum sig
og spnrði:
'Hvar er næsta þorpiÖ, og i hvaða átt?’
‘Lorn Hope’, sagð einn gullneminn, sem stóð
Jiálægt honum, ‘<>g þaðan eru verstu fúlmennin, sem
120 S ö g ti s a f n IT(eimskringlu
ásækja okkur. Við ætlum að mynda eins konar her-
deild, til að gera út af við þessa þræla’, — hann leit
á knálega líkamann hans Lorrimore. — ‘]>ér ættuð
að vera í okkar lióp, ókunni inaður’.
‘Ég hefi ekkert á móti því, en ég á erindi til
Lorne Ilope. Ilvað ætlið þér að gera?’
‘Við ætlum að ráðast á ræningjahópinn, og drepa
liann. ]>að verður gaman, skal ég segja yður’.
‘Hvað er langt til Lorn Ilope?’ sþurði lávarður
I.orrimore.
‘Nærri því dagleið, fyrir ríðaudi mann, og það
cr líklegt, aö við höldum í þá átt’, svaraði gullnetti-
inn.
Lorrimore var efablandinn um stund, en svo
sagði hann :
‘Já,-ég fer með ykkur, en mig langar til að kom-
ast til Lorn Hopr’.
Svo voru valdir margir menn með h'.utkesti til
aö ráðast á ræningjana.
‘það efl eins líklegt, að við verðum teknir og
hengdir, eins og við hengjum þá', sagði Lorrimore
við félaga sinn, þegar þeir lögðust til svefns.
‘Áreiöanlega’, svaraði hinn. ‘þessir menn, sem
vita, hvers j>eir eiga von, munu berjast sem óðir
séu. það veröur heitt fyrir yður, lávarður’.
‘Útlitið er eins fyrir okkur og hina’, svaraði lá-
varðurinn.
vSnemnia um morguninn lagði flokkurinn af stað,
kátur og hlæjandi meðan þeir riðu yfir sléttuna.
En eftir því, sem þeir komu lengra, urSu þeir
varkárari og gáfu nánar gætur að öllu.
Við og við riðu tveir spænskir spæjarar á undan
hópnum. Undir kveldið komu Spánverjarnir aftur
á hraðri ferð til ílokksins.
'Við höfum komist að þvi', sagði annar, ‘að þeir
S y 1 v í a 121
eru ekki langt í burtu’, og hélt á loft slitnu beizli,
setn þeir höfðu fundið á skógargötunni.
Flokkurinn nam staðar og kom sér saman um,
að vera þarna um nóttina.
þeir voldu sér lægð, sem þeir lögöust fyrir i, á-
samt hestum sínum, en beizlistaumana héldu þeir i.
Eins og á gufuskipinu fór Lorrimore að dreyma ásta-
drauma um Andrey.
Honuin hafði í byrjuninni virzt það svo auðvelt,
að finna Neville Lynne, en nú var hann hér með
flokki hermanna, og eftir útliti að dæma eins langt
frá þeim, sem liann leitaði að, eins og hann ,gat
verið.
En hefði hann að eins vitað það, að nú var
hann ekki nema tuttugu mílur frá Lorn Ilope og
Nevilje Lynne.
XVII. KAPÍTULI.
Á leiðinni frá Lorn Hope.
þriðja hvern dag vann Neville í nýjti námunni
sinni, og kom á hverju kveldi með mikið af gulli.
Gull þetta faldi hann í holú, sem hann gróf ofan
í kofagólfið, og byrgöi holuna nieð stórri kistu. Á
kveldin, þegar Meth var ekki heima, vortr þau Sylvía
og hann að skoða gullið.
Eins og Nevílle hafði lofað, fór hann ásamt Syl-
viu í kirkju. Allir dáðust að henni þar, og Sylvía
hefði veriö svo innilega ánægð, ef Jack hefði ekki
farið að tala við Brown og Mary.
Marj' gat fengið þau til að verða samferða til
122 Sögusafn Ileimskringlu
prestssetursins,' og séra Brown neyddi þau til að
þ'Sfíja kveldverð. Jlary var hin kátasta og reyndi
uð koma sér í mjúkinn hjá Sylvíu, en Sylvía var
var afbrýðissöm og gat ékki tekið vinalátum prests—
dótturinnar.
‘það er tilfellið, Sylvía’, sagði Neville, þegar
þau voru á leiöinni heim, ‘að samvistir þínar við
Meth hafa skemt þig, ásamt einverunni, svo þaö
virðist nauðsynlegt, að þú komist héðan sein fyrst’.
‘Og það getum við líklega, Jack’, sagði hún og
leít bænaratigum á hann. 'því getum við ekki farið
stralx ? Yrið höfum nóga peninga?’
Neville hristi höfuðið. ‘Nei, ekki ennþá. þú
hefir enga hugmynd um, hve mikla peninga prúð-
menni þurfa á Englandi. Attk þcssa væri það synd
að yfirgéfa gullið í daluum’.
Sylvía sagði ekki meira ; en trm nóttina lá hún
vakandi og var að hugsa um blíðuna, sem skein iir
atigum Mary, ]>egar hún leit á Jack.
Næsta skifti sem Neville var ekki í nýju nám-
unni sinni, gekk hann inn í kofann, þvoði sér vand-
legalega, fór í beztu fötin og gekk svo áleiðis til
þorpsins.
Sylvía liorfði á hann, ýmist föl eða rjóð. Ilún
vissi, hvert hann mundi ætla.
Neville komst heldur ekki lengra en að prests-
setrinu, þvi Mary Brown stóð úti, þegar hann kom
þar á móts við, og hljóp strax á móti honum. Hún
hélt á nokkrum viltum blómum, og meðan hún tal-
aði við hann, horfði hún á þau og lagaði þau í
hendi sinni.
‘Yður þykir víst gaman að blómum, ungfrú
Mary’, sagði Neville.
‘Ó-já’, sagði hún, og leit á hann bláu augunum
sínum. 'Öllum stúlkum þykir gaman að blómum,
og ég er^viss um, að systur yðar þykir það líka’.