Heimskringla - 02.05.1912, Page 4

WINNIPEG, 2. MAÍ 1912,
HEIMSKRINGLA
«L BLS,
PDBISHED EVEBY THURSDAY, BY
THE
BcimékfinQla
HEIMSKRINGLA NEWS & PUBLISHING COMPANY, LIMITED
Verö blaðsias 1 Caaada or Bandarlkjnm. $2.00 um árið (fyrir fram borgaö).
Sent til Islaads $2.00 (fyrir fram borgað).
# B. L. BALD WIN80N, Editor Aíanager
729 Sherbrooke St., Winnipeg. Box 3083 Phone Garry 4110
Auðlegð Canada-búa.
kynslóðina einhleypu, sem ekki hef-
ir fyrir öðrmn, að sjá og enn hefir
ekki báð þeim þroska, að bera
Hún verður ekki nákvæmlega nt,jna umhyggju fyrir framtíð
metin til fjár, vegna þess, að allar sjnnj ega tneðborgara sinna. En
landeignir eru stöðugt að hækka í þr^t fyrjr þetta, sem mun vera
sameiginlegt með öllu fólki í öll-
verði. það má með sanni segja,
að í Vestur-Canada fari landeignir
daglega hækkandi. Hver ný járn-
braut, sem er lögð, hvert stór-
hýsi, sem bygt er, hver akvegar-
spotti, sem gerður er, hver skurð-
ur, sem grafinn er til frajmræzlu,
hver brunnur, sem grafinn er, og
hver ekra, sem er girt, — alt þetta
hefir þau áhrif, að auka landverð-
ið, og með því að þess kyns fram-
farir eru stöðugt að gerast, ekki
að eins hýr vestra, heldur eimug
hvervetna í þessu mikla riki, þá
leiðir það af sjálfu sér, að land-
verðið fer stöðugt hækkandi. Hér
við bætist og það, að fyrir hverja
auka-ekru, sem ræktuð er, og fyr-
ir hverja ekru, sem rudd er, auk-
ast þær ekrur í verði meira en til-
tölulega við þann kostnað, sem í
þær er lagður. þess vegna verða
landeignirnar ekki nákvæmlega
metnar til verðs. Yerðgildi þeirra
er háð sífeldum breytingum og
þær breytingar þýða einatt hækk-
andi verðgildi. þetta gildir um
hveru bygöan blett í Canadaríki á
yfirstandandi tíma, og sérstaklega
þó í Vestur-Canada, þar sem fram-
sóknin er fjörmest og framfarir
örastar.
En Canada menn eiga kvöl
meira en landeignirnar Og það,
sem á þeim er. þeir eiga í mæld-
um málmi verðgildi afurðanna,
sem þeir taka úr löndum sínum,
eða þess hluta af þeim, sem þeir
hafa ekki orðið að nota. þessar
eignir nefnast sparifé, sem liggur
nú gejmit í bönkum landsins. —
Skýrslur bankanna í Canada í sl.
febrúar sýndu, að við enda þess
mánaðar átti þjóðin sem næst
þúsund milíónir dollars á bönkun-
um. Af þessari upphæð voru fullar
600 þús. dollars, sem lagðar höfðu
verið þar inn undir þeim samning-
um, að féð yrði ekki dregið út,
nema með fyrirvara. þau innlög
rná jafnan skoða sem varanlegt
sparifé, sem eigendurnir ekki bú-
ast við að þurfa að nota, og láta
því féð liggja þarna á vöxtum þar
til þeir finna því tryggari gróða-
braut.
Nú er það víst, að það er yfir-
leitt dýrt, að lifa í Canada og lífs-
nauðsynjar virðast fara stöðugt
hækkandi. En það er hér í landi,
sem annarstaðar, að vinnulaunin
fara einnig hækkandi og vinnan
eykst með hverju ári, svo að þrátt
fyrir kostnað lífsnauðsvnja, þá hef-
ir þjóðin nú meita afgangs lífs-
nauðsynjum og tryggari og bjart-
ari framtíð en á nokkru undan-
gengnu tímabili í sögu landsins.
Enginn vafi er á því, að mestur
þorri íbúa þjóðarinnar eiga sínar
ábýliseignir, hvort sem er í bæjum
eða borgum eða á landsbygö úti.
Vitanlega skulda margir á þær
eignir, meiri og minni upphæðir,
en stefnan er stöðug ogi jöfn, á-
fram og uppávið, og einatt grynn-
ir á skuldum þeim með ári hverju
um leið og eignirnar hækka stöð-
ngt í verði.
Skýrslur bankanna, sem að fram
an er getið, sýna, að sparifjár
eignirnar eru að jafnaði $98.75 á
hvert mannsbarn í landinu, — eða
rúmlega 365 krónur á mann, mið-
að við síðasta manntal, sem tekið
var fyrir nokkrum mánuðum. —
J>etta er vænleg upphæð, en mætti
þó vera miklu meiri, ef fólkið væri
ögn sparsatnara en það er. Aldær-
andinn virðist óneitanlega v,era sá,
að fólkið neiti sér ekki um neitt,
sem það æskir, og mörgum milí-
ónum dala er álega kastað út í
ýmsan óþarfa, sem fólkið gæti vel
án verið og ætti án að vera. Eink-
anleg*a á þetta við uppvaxandi
um löndum, það, að láta “fjölina
fljóta” í unggæðingslegu andvara-
leysi, — þá sýna skýrslurnar efna-
haginn ágætan Og landið í auðfjár-
legri framför. Hvorttveggja þetta
mun og fara vaxandi á komandi
árum.
Manntjón á fslandi.
“ Fiskiskipið “Geir” hefir farist,
með 27 tnönmtm á bezta aldri.
Eftir lifa í sárri fátækt 14 ekkjur
og margir tugir barna í ómegð”.
þessar línur, ásamt fleirum,
stóðu í blöðunum 11. þ.m.
Eg hafði naumast lesið línur
þessar til enda, þegar mér flaug í
hug, að hér væri tækifæri fyrir
ltina velviljuðu Vestur-lslendinga,
að sýna hluttekningu í þessu sorg-
leg*a tilfelli, með því aö efna til
samskota, er gætu orðið til að
stvrkja og gleðja hina bágstöddu
fátæklinga í neyð þeirra.
Má vera, að einhver kunni að
segja, að hér gangi á einlægum
samskotum, og það er mér ekki
alls ókunnugt ; en ókunnugt er
tnér, að oft hafi verið safnað fyrir
nauðsynlegra en þetta, þar sem
tilfinningarnar ættu að knýa menn
til að vera fúsa og fljóta til hjálp-
ar.
Eg hefi heyrt þess getið, að
nokkrar konttr hér í Winnipe;g borg
mundtt ætla að g>angast fyrir sam-
skotum í þessu tilefni, og er það
fagurt, og vonandi, að þær verði
vel studdar og enginn dragi sig í
hlé, en mttni eftir þvf, að “kornið
fvllir mælirinr.”. þó lítið sé frá
hverjttm, dregttr það sig saman, ef
margir hjálpast að.
þess skal ennfremur getið., að
með löndum þeim, er síðast komu
hingað, ,hafa þær fréttir borist, að
tills hafi farist í vetur af fiskiskip-
utn við fsland 45 menn, og séu þar
af leiðandi ca. 75 börn föðurlaus.
Eg er þess fullviss, að hver ein-
asti íslendingttr sé þcss fús, að
ré.tta sínitm bágstöddu systrum
hjálparhönd í neyðinni.
Virðingarfylst.
Winnipeg, 20. apríl 1912.
S. ó 1 a f s s o n.
• • •
ATIIS. — það er sérstaklega ein
staðhæfing í samskota-áskorun hr.
S. Ólafssonar, sem vér finnum á-
stæðu til aö íhuga. Hann segir,
að 14 ekkjur eftirlifi í sárri fá-
r æ k t. Hvernig veit hann það ?
Er nokkur sönnun hingað komin
vestur, er réttlæti þá staðhæf-
ingtt r
2.
er eins glæsilegt, eins og föður-
landsvinirnir guma af, — er það
þá ofætlun hverra 12 hundruð
manna í landinu að sjá um, hvert
eitt af þessum 75 börnum, ? Eða
er nokkur ástæða til þess, að leita
til útlanda eftir styrk, þar sem
ekki er brýnni þörf hjálpar, en hér
er sjáanleg ?
Vér sjáum ekki betur, þegar það
er íhugað, að ekkjurnar eiga vænt-
anlega styrktar von
1. af lífsábyrgðaxfé því, sem
sanngjörn ástæða er til að
ætla, að sjómennirnir drukn-
uðu — eða nokkrir • þeirra —
hafi haldið uppi, og
ívf ekknasjóði þeim, sem með
lögum var myndaður á fslandi
fyrir fáum árum, og hver sjó-
maður var með lögum skyld-
aður til að greiða árlega í á-
kveðinn hluta af veiði-inntekt
sinni, einmitt til þess að því
fé skyldi varið til styrktar
ekkjtim þeirra og börnum, ef
þeir félli frá, og
af samskotafé þvi, sem þegar
hefir fengist á ættjörðinni til
styrktar þessum sömu ekkjttm,
og
5. af því, sem sveitafélögin leggja
þeim til, ef þess gerist nokkttr
þörf, —
þá virðist lítil ástæða fyrir oss
Vestmenn, að láta tilfmningarnar
hlaupa svo í gönttr með oss, að
vér förum að safna sé til heim-
settdingar að þessti sinni, þar s,em
hvorki er sýnt að þess sé nein
þiirf, né heldur það, að því verði
varið samkvæmt tilgangi gefend-
ttnna, þegar heim kemttr, — ef
dæma má af meðférð fjár þess, er
sent var til .ekknanna í Hnífsdal,
og sem þeim var ekki skilað, held-
ttr var klófest af prestinum á Isa-
firði, til þess að gæða útlendum
járnsmiðttrn á þvi. Enda hafa eng- 1
ar áskoranir komið frá tslandi
ttm slíka fjársöfnttn hér vestra', o™
því engin vissa fvrir, að þeim þar
heima sé nokkttr þægö í henni.
3.
Skipskaðar.
Og er ekki alt eins senni-
legt, að þessar 14 ekkjur búi nú
við allsnægtir þar heitna, og að
þær hafi fult eins mikið fyrir sig
að leggja og börn þeirra, eins og
þær hafa nokkurntíma áður haft á
æfi sinni ? Er ekki líklegt, að ein-
hver af hinum látnu sjómönnum,
og máske allir þeir, hafi verið í
vænni lífsábyrgð, sem nú þegar sé
búið að afhenda ekkjunum ? Og er
ekki algerlega áreiðanlegt, að sjó-
tnanna-ekknasjóðurinn leggi nú
svo mikinn styrk til þessara 14
ekkna, að engin þeirra líði neinn
efnaskort? Vér höfum engar sann-
anir fyrir því, að svo sé ekki, og
herra Ólafsson getur ekki sannað
þá staðhæfing sína, að ekkjurnar
lifi i s á r r i f á t æ k t. Hann
vreit ekkert um það.
Herra ólafsson segir, að til-
finningarnar ættu að knýja menn
til að vera fúsa og fljóta til hjálp-
ar, o,g það er rétt athttgað ; en
skynsamleg igrundun ætti að ráða
fyrir og stjórna tilfinningunum.
Fvrst er að spyrja, hvort þörf sé
hjálparinnar, og ef sýnt er, að
þörfin sé, þá er að hjálpa. En hér
er ekki sýnt með neinum röktim,
að nokkur hjálparþörf sé.
Ilerra ólafsson segir 45 sjo-
menn hafa drttknað á íslandi á
þessu ári, eða — ef vér skiljum
rétt — á þessum fyrsta ðrsfjórð-
ungi, og að 75 börn séu föðurlaus.
Mitn það nú ofætlun þeirra 90 þús.
manna, sem eru á landinu, að sjá
sómasamlega um uppeldi þessara
75 barna? Ef ástand þjóðarinnar
Titanic slysið mikla á Atlants-
liafinu, aðfaranótt þess 15. apríl,
cr gífurlegasta slysið á sjó, sem
sögtir fara af, þó mörg slysin hafi
verið stór og kostað tnörg manns-
lílin. Síðan 1866 hafa yfir 50 skip-
skaðar orðið, þar sem meir en 100
tnanns hafa farist í hverjum, eða
ttær 15000 samanlagt. Auk þessa
mtin álíka mörg mannslíf hafa far-
ist í sjóinn á sama títnabili í
smærri slysum, af bátum, fiski-
skútum, listisnekkjum, eða á ann-
an hátt. En smærri slysin eru svo
tíð, æð þau gleymast fljótt, en það
eru stórit slysin, sem veraldarsag-
an geyrnir, og haldast í minnum
manna um langan aldur. Fjarri
sanni mun það ekki vera, að 40,-
000 mannslíf hafi týnst í sjóinn á
síðastliðnum fimtíu árurn.
Hinir stærstu skipskaðar síðan
árið 1866 ertt þessir :
1866, 11. jan.—Gttfuskipið Lon-
don, á leið til Ástralíu, fórst í
Spænska hafinu, og mistu þar 220
manns lífið.
1866, 3. okt.—Gufuskipið Kvöld-
stjarnan, á ferð frá New York til
New Orleans, fórst og týndu þar
256 manns lífi.
1867, 29. okt.—Póstskipin Wye
og Rhone, og nálægt fimtíu
smærri skip, strönduðu við St.
Thomas eyju í Vestur-Indium, og
týndi þar rúmt 1000 manna lífi-
1870, 24. maí—Indian línu g*ufti-
Skipið City of Boston lagði frá
New York með 115 far.þega og 40
skipverja, og hefir ekkert heyrst
frá því síðan.
1871, 30. júlí—Fólksflutningsferj-
an Westfield sprakk í loft upp á
New York ltöfn og fórust 250
manns.
1873, 22. jan.—Brezka gufttskipið
Northfleet sökk eítir að hafa rek-
ist á annað skip úti fyrir Dunge-
ness, og druknuðu þar 310 manns.
1873, 23. nóv.—White Star línu
skipið Atlantic strandaði við
strendur Nova Scotia, og mistu
þar 547 manns lifið.
1873, 23. nóv.—Franska gufuskip-
ið Ville Du Ilavre, á leið frá New
York til Frakklands, rakst á skip-
ið Loch Ern úti á reginhafi, og
sökk á 16 mínútum ; H0 manns
druknuðu.
1874, 26. des.—Vesturfaraskipið
Cospatrick brann úti á rúmsjó,
skamt frá Auckland, og týndu þar
476 matttts lífintt.
1875, 4. maí—Hamborgar linu
skipið Schiller strandaði við Sik-
iley, og druknttðu þar rúm 200
manns.
1875, 4. nóv.—Ameríkanska gufu-
skipið Pacific rakst á annað skip
30 mílur í suðyestur af Flattery-
höfða, og sökk á fáum mínútum ;
236 manns druknuðu.
1877, 28. apríl—Gufuskjpið Ben-
ton, frá Singapore á Indlandi,
fórst í Indlandshafi með 150
manns.
1877, 22. april—Fiskifloti Perl-
félagsins fórst i hvirfilbjT við Ást-
ralíti strendur, og druknuðu 550
manns.
1877, 24. nóv.—Bandaríkjaskipið
Ileron strandaði við strendur
North Carolina, og druknuðu þar
110 manns.
1878, 31. jan.—Gufuskipið Metro-
polis strandaði við strendur N,-
Carolina, og týndu lífi 104 manns.
1878, 24. marz—Brezka heræfinga
skipið Enrydice fórst nálægt eyj-
unni Wright, 300 druknuðu.
1878, 8. sept.—Brezka gufuskipið
Princess Alice sökk á Thames
iljótinu, efitir árekstur ; 700 manns
drttknuðu.
1878, 18. des.—Franska g«ufuskip-
ið Byzantine sökk í Dardanella-
sundi, eftir að hafa rekist á brezka
gufttskipið Rinaldo ; 210 týndu lífi.
1879, 2. des.—Gufuskipið Borusi
siikk við Spánarstrendur, og 174
druknuðu.
1880, 31. jan.—Brezka heræfinga-
skipið Atlanta lagði frá Bermuda
með 290 manns innanborðs, en hef-
ir ekkert heyrst frá síðan.
1881, 30. ág.—Gufuskipið Teuton
fórst við Góðrarvonarhöfða ; 205
manns týndu lífi.
1883, 3. jiilí—Gufuskidið Daphne
hvolfdi á Clvde.fljótinu ; 124 drukn
tiðtt.
1884, 18. jan.—Ameríkanska gufu
skipið Citv of Columbtts fórst við
Ga,y Ilead Light, IMass.; 102 fór-
ust.
1884, 19. april—Gufuskipið Flor-
ida og barkurinn Pomerna stikku
úti á reginhafi eftir samanrekstur;
150 manns týndu lifi.
1887, 29. jan.—Gufuskipið Kap-
unda sökk við Bfazilítt strendur,
eftir að hafa rekist á barkinn Ada
Melore ; 300 manns druknuðu.
1887, 15. nóv. Brezka gufttskipið
Wah Yoting brann milli Canton og
Ilong Kong ; 400 manns týndu
lífinu.
1888, 14. ág.—þingvalla línti
gufuskipin Geysir og Thingvalla
rákust saman úti fyrir Newfound-
land ; sökk Gej'sir á svipstttndu
með 118 manns, 23 tókst að
bjarga. Thingvalla skemdist lítið.
1890, 17. febr.—Brezka gttfuskíp-
ið Duburg fórst í kínverska hafimi
og týndu 400 manns lífi.
1890, 28? febe.—Oueens Iíntt skip-
ið Qiietta ,rakst á blindsker í Tor-
res sundinu og sökk ; 123 drukn-
ttðtt.
1890, 19. sept.—Tvrkneska frei-
gátan Ertoqrui sökk við Japan ;
540 manns druknuðit.
1890, 10. nóv.—Brezka herskípið
Kerpent strandaði við Corttnna og
mistu 173 af skipverjum lífið.
1891, 17. marz—Anker lintt gttfp-
skipið Utopia sökk úti fyrir Gi-
braltar, eftir árekstur við brezka
herskipið Anson ; 574 druknttðti.
1892,
Namchow fórst í kínverska hafinu
og týndu 509 manns lífi.
1892, 6. maí—Rússneska gufu-
skipið Roosalka fórst í Finska fló-
anttm, og drtiknuðu þar 208.
1893, 16. júní—Anchor línu gufu-
skipið Rumenia fórst við strendur
Portúgals og týndu þar 109
manns lifinu.
1894, 29. okt.—Gufuskipið Wair-
arapa strandaði við Nýja Sjáland,
og druknuðu þar 125 manns.
1895, 30 jan.—þýzka gufuskipið
Elbe sökk í Norðursjónttm, eftir á-
rekstur við brezka guíuskipið
Crathie ; fórust þar 335 manns.
1895, 11. marz—Spænska herskip-
ið Reina Regenta sökk við Trafal-
gar höfða ; 400 manns druknuðu.
1895, 14. ág.—Gufuskipið Colima
fór.st við suðurstrendur Mexico og
drukmiðu þar 108 manns.
1896, 16. jttni—Gufuskipið Drttm-
mond Castle strandaði framundan
Ushant, og druknuðu þar 247
manns.
7. des.—þýzka gttfuskipið
fórst við norðurströnd
og týndu þar 280 manns
af Skotlandi, og fórust þar 670
manns.
1905, 18. nóv.—Gufuskipið Hilda
strandaði viö Skotland og drukn-
uðu þar 128 manns.
1906, 21. jan.—Brazilíanska her-
skipið Aquidabon sökk á höfninni
í Rio Janeiro, eftir púðurspreng-
ingu. Mistu þar 212 hermenn lífið.
1906, 11. ág.—Jtalska fólksflutn-
ingaskipið Sirio rak á blindsker
fyrir utan Palos höfða og sökk ;
druknuðu þar 350 manns, karlar,
konur og börn.
1907, 20. júlí—Ameríkönsku gufu-
skipin Columbia og San Pedro
rákust á úti fyrir California
ströndum, og druknuðu 106 manns
í því slysi.
1908, 23. marz
Gullbrúðkaup.
þann 11. apríl síðastl. var þeim
hjónunum Einari Guðmundssyni
og kontt hans Guðrúnu Ásgjríms-
dóttur haldið gullbrúðkaup að
í Akra, N. Dak.
Var það gert af nágrönnum
þeirra, og fýrir því stóðu þeir
hr. Björn Thoroddsen og hr. Árni
Árnason, og eiga þeir miklar þakk
ir skilið fyrir hvaö vel þeir lej-stu
al hendi.
Einar Guðmundsson var> fæddur
: 31. jan. 1834, að Kolfreyjustað í
I Fáskrúðsfirði í Suðurmúlasýslu ;
en Guðrún kona hans var fædd
I 1835 á Hrærekslæk í Hróarstungu
Japanska gttfu- |í Norðtirmúlasýslu.
skipið Mutsu Maru sökk eftir a-
rekstur nálægt Ilakodate, og 300
manns týndu lífi.
1908, 30. apríl—Japanska heræf-
ingaskipið Matsu Shima sökk úti
fyrir Pescadores af völdum púður- | þau í Nýja íslandi; síðar í Winni
sprengingar. Mistu þar 200 manns : peg, 0g fluttu svo til Dakota árið
J 1882. þar nam Einar lánd og þar
1909, 24. jan.—ítalska gttfuskipið hafa þau búið síðan, í grend við
Florida og White Star línu skipið Hensel.
þau hjónin giftust í ágústmán.
1859. Mestan sinn búskap bjuggu
þau að Galtastöðum i Hróars-
tungu, og þaðan fluttu þau vest-
ur um haf árið 1878. Fyrst dvöldu
Repubiic rákust saman í þoku 170
mílur austur af New York. Mest-
tttn hluta fólksins var bjargað af
skipinu Baltic, sem þráðlaus skeyti
frá Republic kölluðu til hjálpar ;
sex manns druknuðu og Republic
sökk.
1910, 9. febr.—Franska gufuskip-
ið General Chanzy fórst fram und-
an Minorca á Spáni ; 200 manns
drtiknuðu.
1911, 23. sept.—Franska herskip-
ið Liberte sprakk í loft u,pp á höfn-
inni í Toulon, og mistu þar 233
hermenn lífið.
1912, 15. april—White Star línti
gttfuskipið Titanic rakst á hafís-
jaka úti fyrir Newfoundland og
sökk ; 1600 manns druknuðu.
Tvö börn áttu þatt, dóttur o;»
son : Margréti, sem dó á unga
aldri, og Guðmund, sem nú býr
( með konu sinni Málmfríði Jóns-
dóttur frá Kolgröf í Skagafirði. í
nánd við ITþnsel.
Samsætið setti hr. Stígur Thor-
valdson, kl. 2 e.m., og var þá
sezt að rausnarlegasta miðdegis-
verði.
NÝR STJÓRNMÁLAFLOKKUR Á
ÍSLANDI.
Blaðið Winnipeg Free Press flyt-
! ur á þnöjudagsmorguninn svo-
| hljóðandi símskeyti frá Kaup-
mannahöfn :
“ Nýr stjórnmálaflokkur hefir
J verið myndaður á íslandi af leið-
andi mönnum begg-ja gömlu flokk-
anna. Er tilgangur ltans, að fá
enda bundinn á æsingarnar gegn
| Dönum. Stefna flokksins er, aÖ
ísland fái jarl fyrir landsstjórai
með þremttr ráðgjöfum, og eigi
| einn þeirra sæti í ríkisráði Dana.
| J>etta er álitið mikilsvarandi spor
| i áttina til að enda þrætuna milli
Islands og Danmerkur.”
þannig hljóðar þessi símfregn.—•
Hverjir þessir leiðandi menn úr
báðum gömlu flokkunum eru, er
oss ennþá hulið, en grttnur vor er
sá, að Dr. Valtýr Guðmundsson
14. jan.—Btjezka gufuskipið I muni V€ra <lriffjöÖrin í llokksmynd-
antnnt ; en að margir ;tf leiðandi
s já Ifstæ ð i sm önn um fylli þennan
nýja flokk, eigum vér bágt með
að trúa.
Vér bíðurn
frétta.
með óþreyju frekari
“Nearer my God,to thee”
þessi sálmur hefir að flestra
dómi verið. talinn einn hinn ágæt-
asti, sem til er í enskum kirkju-
söngsbókum. Ilvert barn brezku
þjóðarinnar er látið læra hann, og
svo er hann vinsæll og víðfrægur
orðinn, að sagt er að hann sé
þýddur á flest tungumál, einnig á
íslenzku.
1896,
Salier
Spánar
lífinu.
1898, 4. júlí—Franska gttfuskipið
La Bottrgogne sökk eftir árekstur
úti fyrir Sable Island ; 571 týndu
lífi.
1898, 14. okt.—Gufttskipið Mohe-
gan strandaði við Manacles, Corn-
wall, og druknyðu þar 106 manns.
1899, 30 marz—Skemtiferðaskip-
ið Stella strandaði við Englands-
strendur ; 185 manns fórust.
1902, 6. maí—Gufuskipið Cam-
orta fórst t hvirfilbyl í Biskeyska-
flóanum, og druknuðu þar 739
ntanns.
1904, 15. júní—General Slocttm,
skemtiferðaskip, brann úti fyrir
Long Island, New York, og týndu
þar yfir 100 manna lífinu.
1904, 28. jttní—Gufuskipið Norge
strandaði á Rockall Reef, norður
það, að sálmttr þessi var sung-
inn og spilaður á skipintt Titanic
! meðan það var að sökkva niður í
j hvldýpið, hefir komið mörgtim til
| að íhttga upprttna hans.
Sálmttr þessi er ortur af kontt.
Sú kona var Únitari og dóttir
foreldra, sem mættust fyrst ttndir
einkennilegttm atvikum, í New-
gate fangelsinu á Eng-landi. Faðir-
inn hafði verið dæmdur í 6 mán-
aða fangavist fyrir að réttlæta
frönsktt uppreistina og ltalda uppi
vörtt fyrir þá, sem tóku þátt í
henni. Á þeim dögum var það
skoðaður glæpur, að halda fram
óskertum mannréttindum. þessi
fa.ngi hafði dirfst að andmæla fram
komtt Watsons biskups í sam-
bandi við það mál ; — þess vegna
var hann hnepttir í fang<elsi. Fang-
inn hét Fowler. Hann var mikil- J 'i*
menni og drengur góður, og svo j
fór mikið orð af honum, að ung- | *♦'
frú Eliza Gould gerði sér ferð til
að finna hann í fangelsimt, þótt
lnin aldrei áðttr hefði séð hann, og
svo feizt henni vel á manninn, að
þau urðii strsux góðir vinir og
giftust síðar. þeirra dóttir var
ungfrú Fowler, síðar Miss Adams, j &
sú er sálminn orti. j
T. II. *
Ræðuhöldum stýrði; og hr. Thor-
waldson. Fyrir mintti brúðhjón-
anna talaði sér n. B. Thorgrim-
sen, og sagðist honttm mæta vel,
sem búast mátti við af eins æfð-
um tölumanni. Sem sönnum
kennimanni hæfði, sagði hann
dæmalaust velvalda dæmisögu upp
á þetta tækifæri ; en sagan er
svona : “Eitt sinn kom það í httg
einmana, vesalings kletti, þegar
hann hevrði þau margvíslégu
hljóð, sem náttúran ttmhverfis lét
til sín he.yra, til dæmis hinn hrika-
lega nið, er haföldurnar sktillu að
fótum ltans, eða j>egar frevðandi
foss hendist af hömrum ofan, —
að óréttmætt væri, að sldrei heyrð
ist neitt til sin. En koma tímar
og koma r.áð. Á sjóndeildarhringn-
tim sló ttpp kolsvörtmm bakka,
lýstum einungis, þegar hin logandi
leiftur leituðu til jarðar niður
gegnum hið vatnsþrungna loft.
Skrttggurnar bergmáluðu tind af
tindi, og alt í einu, þegar minst
varði, var aumingja mtinaðarlausi
kletturinn í raimagnsfeiftri og söng
við svo kvað í ; en allur harmur
hvarf úr brjósti klettsins, og í
staðinn fvltist hjarta hans ást og
kærleika, því nú tengdist hann hið
fvrsta skifti nágrönnum sínum”.—
Svo sagði séra II. B. Thorgrim-
sen að væri tneð þessi gömlti hjón.
Næst las hr. J>or. Jóhannesson
kvæði til brúðhjónanna og talaði
nokkttr tilhlýðifeg orð.
Ilr. Sveinbjörn Johnson var
næstur í röðinni. Hann mintist
þess, hve mikið þetta fólk, sem
þar var saman komið, hefði gert
fvrir þessa bygð, Og er það piargt,
því þar vortt öll hin élztu hjón í
]>essu nágrenni. sem hv.ert eftir
síntim mætti hafa ekki á liði sínu
fegið, að bvggja ttpp þessa sveit.
Gat hann þeirra ltjóna með nokk-
iiritm hlýjtim orðum, og þýðingar
þessa samsætis.
Próf. Sv. Sveinbjörnsson var
meðal gestanna, og skemti hann
tneð piattó spili og söng. Griegs
Wedding March lék hann af mikilli
snild, og það lyftust heldur en
ekki brýrnar á gamla fólkinu, þeg-
ar þa.ð lieyrði hinn víðþekta snill-
ing syngja hina þýðu og hljóm-
fögru fsfenzku söngva, er það
lærði á sínum bernsktt dögum
heima á gamla landinu.
Margar fleiri ræður voru haldn-
ar af nágrönnum ]>eirra hjóna, og
lutu þær allar að einu efni : að
lofa hin rosknu hjón f\*rir frammi-
stöðu þe.irra, einkum á fyrri ár-
ttm, í öllttm bygðarmálum.
Að endingu afhenti hr. S. Thor-
waldson brúðgumanttm gullúr og
festi, en brúðurinni gtillfesti og
nisti (locket) með myndum af
| þeitn hjónunum í. Illutir þessir
voru báðir vandaðir og verðmæeir
Veizlugestur.
Skrifið yður fyrir
HEIMSKRIN GLU
svo að þér iretið æ-
tíð fylgst nieð aðal
málum Islendinga
hér og heima.