Heimskringla - 10.07.1913, Side 6

6;. BLS.
WINNIPEG, 10. JÚLÍ 1913.
HEIMSKRINGLA
MARKET HOTEL
146 Princess St.
á móti markaOanm
P. O'CONNELL. elgandl, WINNIPEQ
Beztn vtnfðng vindlar og aðhlynning
góð. fsleuzkur veitingamaður N.
Halldrtrsson, leiðbeinir lslendingnm.
»__________________
JIMMY’S HOTEL
BEZTU VÍN OO VINDLAR.
VÍNVEITARI T.H.FRA3ER,
ÍSLENDINOUR. : : : : :
James Thorpe, Elgandl
Woodbine Hotel
466 MAIN ST.
Btærsta Billiard Hali 1 NorOvestnrlaudino
Tlo Pool-borö,—Alskonar vfnog vindlar
Qlstlng og fæöl: $1.00 á dag og þar yfir
lieunnn A Hebb,
Kigendnr.
I DOMINION
HOTEL
523 MÁINST.WINNIPEG
Bjöm B. Halldórsson,
eigandi.
TALSÍMI 1131
BIFREIÐ FYRIR GESTI.
Dagsfœbi $1.5o
Legsteinar
A. L. MacINTYRE
selur alskyns legsteina og
mynnistöflur og legstaða
grindur. Kostnaðar ftætlanir
gerðar um innanhús tigla-
skraut
Sérstakt athygli veitt utan-
héraðs pöntunum.
A. L. HacINTYRE
231 Notre Dame Ave. WINNIPEQ
PHONE MAIN 4422
6-12-12
SKÓVERZLUN S. JOHNSON’S
349 Queen St. King Edward
hefur ætfð nægar byrgðir
af alskyns skófatnaði
Talsími S 2980
Vrór höfum fullar birgölr hreinu«tu lyfja
og meðala, Komiö meö iyfseöia yöar hing-
aö vér gerum meöuiin nákvæmlega eftir
ávísan læknisins. Yór sionum utansveita
pönunum og seljum giftingaleyfl,
Colcleugh & Co.
Notre Dame Ave, & Sherbrooke St,
Phone Qarry 2690—2691.
Japan og Bandaríkin.
í Hkr. nýlega stendur all-löng
ritstjórnargrein um nú yfirstand-
andi þrætumál milli Bandaríkj-
anna og- lapan. Væri áminst grein
rituö af Japana, væru eðliiegar
þær álj’ktanir, sem þar birtast,
því frá J apana er ekki að bíiast
við réttu. En af því að þær eru
ritaðar af hvítum manni, og það
ritstjóra blafes, setn talsverða út-
sölu hefir í Bandaríkjunum, er sú
ósvífni undrunarverð, að álasa
Bandaríkja þjóðintii og sérstak-
leva California þdtigi og þarver-
andi fylkisstjóra — fyrir að gera
skyldu sína í.því að semja og
samþvkkja lög, sem fylkisbúum og
og þjóðinni í heild sinni er brýn
nauðsyn að hafa og hlýöa. því
eldri og ýngri reynsla er búin að
sanna og sýna, að innílutningur
Mongóla í heild sinni er Banda-
rékjunum stórtjón, og það hefði
fvrir löngu algerlega átt að hafa
verið stemt stigu fyrir innflutningi
þeirra.
% get ekki betur séð, en að sér-
hver þjóð hafi fylsta rétt til, að
t>anna innflutning hverjum þeim
helzt þjóðflokki, sem íbúunum á-
lízt tjón að. Og þótt stjórn Jap-
ana hóti stríði, ef þegnar hennar
'eru burtreknir, mun hin gö£ga
•þjóð láta sig það litlu skifta, að
öðru leyti en því, að vera við öllu
búin, því ekki þarf ljónið iTlfinn
að hræðast.
Hkr. slær því föstu í ritgerð
sinni, að California búar beiti svo
miklu ranglæti við Japana, að gild
ástæða sé fyrir stjórnina þar, að
segja Bandaríkjunum stríð á hend-
ur. Ant er IIkr.,um Japana. þeAr,
scm án hlutdrægnis yfirvega mál
þetta, skilja skjótt, að orsökin er
hjá Jöpunum sjálfum, þar þeir og
ICinar eru einu þjóðflokkarnir, sem
reynt er að gera landræka úr
Bandaríkjunum. Og Japan stjórn
má ásaka sjálfa sig fyrir að þegn-
ar hennar skuli haga sér svo, að
erlendis ólíðandi þyki.
Hlægilegt er það hjá ritstjóra
Ilkr., að minnast á landakaup
Tyrkja og Blámanna, Múlatta,
Indíána og Eskimóa. þetta bendir
að eins á, að Tyrkir hegða sér
betur en Mongólar. þótt fjárhag-
ur Japana sé þröngur, er málefni,
sem Bandaríkjaþjóðinni kemuc kk-
ert við, að öðru leyti en því að
láta þá ekki draga fé frá þeim og
vera við öllu búnir.
Enn það kemur Bandaríkjastjórn
við, að líta eftir, að ekki séu
keypt inn í ríkið þau blöð, sem
flytja þær ritgerðir, er gefa í skyn
að Bandarikin séu vart því vaxin,
að mæta Japönum, ef til orustu
dregur. þess konar kenningar
mega til landráða teljast.
En bót er í máli sú, að allir
borgarar Bandaríkjanna, innfluttir
og innfæddir, munu ef til kemur
breyta eins og Bretar, j>egar Thek-
us Spánarkonungur 'sagði þeim
stríð á hendur, og það er líka
skylda þeirra. Og ef til orustu
kemur, munu Japanar skjótt finna
það, að það eru ekki Rússar, sem
þeir eiga við, heldur þjóð, sem al-
in er upn við meira frelsi, og því
með sterkari viljakrafti og meiri
og fjölbreyttari verklegri þekk-
ingu, og þeún, Jöpunum, verður
þ'ar ekki sigurs auðið.
Til þess að útrýming Mongóla
úr Bandaríkjunum komist sem
fvrst í framkvæmd, þurfa borgar-
arnir, allir fvrir einn og einn fyrir
alla, að skoða það sem skyldu
sína, fyrst gagnvart þjóðfélags-
heildinni, að veita ekki Mongólum
neins konar atvinnu ; ekki heldur
selja þeim eða leigja svo mikið
sem eitt fet af landi ; að heimta
lög, sem banni eða algerlega hefti
innflutning þeirra í Bandarikin. —
En veita þeim atvinnu eða önnur
hlunningi, sem gerir þeim hægt að
dv-elja í rikiuu, er sama samræmið
otr ef maður færi að byggja varn-
arvarð með hægri hendinni, en rífa
hann niður með þeárri vinstri.
Um hina kynflokkana er ekki að
ræða. það eru ekkf eftir al þeim
í Bandaríkjunum niema þar fæddir
Blámenn, er nú í sjálfu sér eru
vandræða kynflokkur, er nú ekki
orðið eftir af í Bandaríkjunum
nema afkomendur þeirra, sem inn
voru fluttir í Bandaríkin, sem nú
eru, en voru þá að eins háð Eng-
landi. Múlattar ertt a-ð eins afleið-
ing af téðum innflutningi.
Furðti gegnir, að ritstjóra Ilkr.
undrar það, að Indíánar skttli
hafia rétt til landkattpa í Cali-
fornitt, þar • sein þtir eru frum-
byggjar lands þess, er næst verð-
ur komist. þegar Bandafíkin
keyptu Alaska, vortt þar Eskimó-
ar. þyí eru þeir þegnar og þar af-
leiðandi hafa rétt til lamdkaupa.
þá læt ég staðar numið að rita
um miál þetta, og bið ritstj.. Hkr.
að lána þessum línum rúm í blaði
sínu, þótt þær ekki sétt vinveittar
í hans garð. En hann getur ekkí
búist við þess konar frá borgara
Bandaríkjanna, því ritgerðir þær,
sem Heimskringla hefir haft með-
fetðis og téð ríki snerta að ein-
hverjtt leyti, hafa ekki í þeim anda
verið ritaðar nú í 2J4 ár, að glætt
geti vinfengi greinds blaðs syðra,
þó sú síðasta fari lengst.
Staddur að Baldur, Man., í
júní 1913.
Leifur Ilrútfjörð.
* * *
Athugasemd ritstjórans.
Hinn heiðraði greinarhÖfundur er
aujðsjánanlega ekki vel kunnugur
gangi málanna í sinu eigin landi,
þó hann taki upp þykkjuna fyrir
það, eða öllu heldur sem hann
heldur að því hafi verið rangt
gert. Væri liann málum betur
kunnugur myndi hann vita, að
margir af ágætustu nrönnum
Bandarikjaþjóðarinnar, svo sem
sjálfur forsetinn Woodrow Wilson
og William Jennings Bryan utan-
ríkisráðgjafi voru mjög andvígir
stefnu California stjórniarinnar og
p-erðu alt sem þeir gátti til aS
koma þessu óréttláta frttmvarpi
fvrir kattarnef, og enn er ekki séð
nema svo takist, þó ríkisstjórinn
hafi staðfest lögin með undirskrift
sinni.
Heimskringla ann jafnrétti ; vill
að öllum, ríkum sem fátækum,
hvítum sem gulum, svörtum sem
rauðum, sé gert jafnt ttndir höfði,
sétt þeir að öðrtt levti færir um
að 'Teta notið mannrétitinda ; og
enpinn með sneíil af skvnsemi mun
neita því, að Japanar séu þess
færir. þefr hafa sýnt það, hvat
sem þeir hafa farið, að þeir eru
íyrirmvnd annara í mörgu, svo
sem eljtt, sparrueytri og reglusemi.
O- það, aö þeir hafi hagaö sér
svo illa í Cáliíorniu, að ástæða
hafi verið til að bola þá út, þá er
sú staðhæfing gripin úr lattsii lofti.
Sú eina ástæða, sem California-
stjórnin hafði til þess að bola út
JapÖnttm, var- sú, að hún óttaðist
að þeir mutwlu vaxa hvítum mönn
um yfir höfuð, ef þeir fengju að
ná fótfestu þar í ríkinu.
Hvað bví viðvíkur, að Heims-
kringla sé að prédika landráð, þá
er slíkt bláber þvættingur.
Heimskringla hefir ekki gert
annað, en haldið fram sömu skoð-
un og betri hluti Bíundarikjaþjóð-
arinnar hefir gert, og þá sömu
skoðun mtimt rétthugsandi menn
um heim allan hafa.
íir vil leggja þrjár spurningar
fvrir hinn háttvirta creinarhöfund,
sem ég vona hann íhugl siem skyn-
samur maður : —
1. Vill hann heldur hafa fyrir ná-
granna hvítan tukthússlim og
svakamenni, eða heiðarlegan,
mentaðan Japana?
2. Hvort mundi hann heldur vilja
selja bújörð sína ómentuðum
og illa siðuðum svertingja eða
atgerfissömum og velkyntum
Japana, og hvor þessara
tvep-gja mundi líklegri til að
verða gagnlegri maður í sveit-
arfélaginu.
3. Er það réttlátt, að gera ein-
um hærra undir höfði en öðr-
ttm ?
Ef herra Hrútfjörð íhugar þetta
skvnsamlega, mun hann komast
að þeirri niðurstöðú, aö California
stjórnin hafi beitt Japana órétti,
Qg að ritstj. Hkr. hafi aið eins sagt
það eitt, sem hver réttsýnn mað-
ur mundi hafa sagt í hans spor-
um.
Hvað því viðvíkur, að Hkr. hafi
undanfarin 2% ár verið óvjngjarn-
lep- í garð Bandaríkjanna, þá er
slíkt með öllu ósatt, og mun hr.
Hrútfjörð vera sá eini, sem var
hefir orðið við þá óvild.
Brúðkaupsljóð
til
Vilhelms Halldórssonar og Guð-
rúnu Valdísar Valdason.
17. júní 1913.
Hossi nú beillagyðjúr,
Hamingju skál í dag!
Yndis Ojr ástarviðjur
Ævinnar bindi hag.
Tállausir trygða eiSar,
Titrandi styrki mund.
Lífsins um brautir breiSar
Brosi ySur sérhver stund! i
Hlýtt lánist hjónabandiS
Ileimsins um reynslubraut,
Skapi þaS lýS og landi
Líknir í hverri þraut.
Metorð og manrtra hylli
* Mildur þeim drottinn ljá.
Heillir. og heimsins snilli
höndum þau beri á.
J>ó perlu ljóminn, gull og glans
Hér glói á j’egamótum,
þá týnið ei fyr’ tízku lands
, Tilfinningum fljótum,
En glæðið dygð og dáða fans
Á djörfum mannlífsbrautum,
Svo aS allur lýSur iands
Losni úr vanans þrautu'm.
Já, cllin hrindir öldnttm brott
vngri staríatin vinna.
En bliSan fæSir vina vótt
O- veldi drotna sinna.
Já*, æfiskeiSiS endar hljótt,
J>á eflist nýrri hagur.
í tímans þoku týnist nótt,
þá tállaus ljómar dagur.
Kr. Asg. Benediktsson

MANITOBA.
Mjög, vaxandi athygli er
þessu fylki nú veitt af ný-
komendum, sem flytja til bú-
festu í Vestur-Canada.
þetta sýna skýrslur akur-
yrkju og innflutninga deildar
fylkisins og skýrslur innan-
ríkisdeildar ríkisins.
Skýrslur frá járnbrautafé-
lögunum sýna einnig, aS
m.argir flytja nú á áSur ó-
tekin lönd meS fram braut-
um þeirra.
Sannleikurinn er, aS yfir-
burSir Manitoba eru einlægt
aS ná víStækari viSurkenn-
ingu.
Hin ágætu lönd fylkisins,
’óviSjafnanlegar járnbrauta-
samgöngur, nálægS þess viS
beztu markaöi, þess ágætu
mentaskilyröi og lækkandi
flutningskostnaSur — eru hin
eölilegu aSdráttaröfl, sem ár-
lega hvetja mikinn fjölda
fólks til aS setjast að hér í
fylkinu ; og þegar fólkiS sezt
aS á búlöndum, þá aukast
og þroskast aSrir atvinnu-
vegir í tilsvarandi hlutföllum
SkrifiS kunningjum ySar — segiS þeim aS taka sér bólfestu
Happasælu Manitoba.
■ ■ ■ 1 1 t
SkrifiS eftir frekari upplýsingttm til :
JO.S’. HURKE, Industrinl ‘Bureau, Winnipeg, Manitoba.
JAS. IIARTNEY, 77 York Street, Toronto, Ontario,
J. F. TENNANT. Oretna, Manitoba.
W. (V. UNSWORTH. Emerson, Manitoba;
S. A BEDF0RD.
Deputy Minnister of Agriculi.ire,
Winnipeg, Manitoba.

V
ÍTUR MAÐUR er varkár með að drekka ein-
göngu hreint öl. þér getið jafna reitt yður á.
♦
♦
DREWRY’S REDWOOD LAGER
þaS er léttur, freySandi bjór, geröur eingöngu
úr Malt og Hops. BiSjiö ætíö um hann.
E. L. DREWRY, Manufacturer, WINNIPEG. J
*
999??9?99?999999999999
> 3402 P
Skrifstofu tals.: Main 3745. Vörupöntunar tals.: Main
National Supply Co., Ltd. *
Verzla með
TRJAVIÐ, GLUGGAKARMA, HURÐIR, LISTA,
KALK, SAND, STEIN, MÖL, ‘HARDWALL’
GIPS, og beztu tegttnd af ‘PORTLAND’
MÚRLlMI (CEMENT).
Skrifstofa og vörttgeymsluhús á horninu á :
McPIIILLIPS OG NOTRE DAME STRÆTUM.
Meö þvl aö biðja æfínlega nm
T.L. CIGAR,” þá ertu viss aö
fá ágretau vindil.
(UWIOy MADE)
Weatern Uigar Factory
Thomas Lee, eigandi Winnnipeg;
*
Dolores 255
eru ekki jafn frjálsar í slíkum tilíellum eins og hjá
ykkur. Ég verð að breyta við þessa stúlku sam-
kvæmt eigin skoðunum, og spanskt göfugmenni
myndi álita, að hann hagaði sér illa gagnvart
stúlku þeirri, sem hann ekki breytti við samkvæmt
spænskum siðum’.
‘En — hún er ensk stúlka’.
‘Og ég er spænskt göfugmenni’.
Harry stundí þungan. Hann var nálægt því að
missa vitið af lönguninni til að sjá Katie og fá að
tala við hatia einai mínútu eða tvær.
‘Mér þykir það leitt yðár vegna’, sagði Lopez,
‘en þér skiljið það, að ég verð að haga mér eftir
því sem ég álít réttast. Ég álít, aS þér séuö gam-
all vinur hennar, en ég hefi líka veriS kunnugur
ungu stulkunni og aldrei heyrt hana minnast neitt
á ySur’.
‘ó’, sagSi Harry, ‘þa5 er ekki mjög langt síSan
ég kyntist hentii’.
‘Hún var vön aS minnast oft á sína ensku vini.
En af þvíi húni er búin að vera svo lengi á Spáni,
öru þeír ekki mjög margir, og þess vegna varð ég
hissa á því, að heyra yður tala setn aláðarfullan
aldavin’.
‘Kunningsskapur okkar er ekki gamall'.
‘þektuð þér hana ekki í Madrid?’ spurði Lopez.
‘Nei’. >
i 256 Sögusafn Heimskringlu
ferðalagi eru menn mjög nálægt hver öðrtipt, og þá
lifnar kunningsskapurinn furðu fljótt’.
i ‘0, já’, sagði Lopez, ‘ég skil það mjög vel. Eins
dags kunningsskapur i slikum kringumstæðum getur
haft eins mikil áhrif og heils árs kunningsskapur eða
jafnvel allrar æfinnar samkvsemt reglum félagslífsins.
En, herra, mér þykir þaS leitt ; ég hélt að þér vær-
uð nákominn ættingi stúlkunnar, en tilfinningar mín-
ar og venjur leyfa mér ekki að veita yður það, sem
þér biðjið um. En innan skamms verður unga stúlk-
an sinn eigin herra og þá getur hún auðvitað tek ð á
móti hverjum sem hún vfll’.
Lopez fór burt með þeirri sannfæringu, að hann
hefði nú skilið alt. ,‘Nýt-t fórnardýr’, hugsaði hann,
:‘sem hún hefir trylt á tvejmur eða þremur dögum. !
Elskar hún hann? Er hún eins kærulaus við hann
jog hún er við mig og Ashby ? pað skal ég brátt ;
j vita’.
45. KAPÍTULI.
■
.
Lopez gerir nýja árás og
Katiegugnar.
TTeldur ekki í Cadiz’. 1 þriðja skifti heimsótti Lopez Katie. það var
‘Nei — ekki í Cadiz’. jum tveim stundum siöar en tn önnur lisimsóknin.
‘þá hafiS þér fyrst ky.nst henui á leiSinni hingað’, IIún varð hissa og gröm.
sagSi Lopez brosandi, himinglaöur yfir því, hve auð- Oliér kom nokkuð til hugar, sem ég áleit rétt aS
velt honum veittist aö komast aS lannleikanum íjsegja ySur’, sagSi hann.
þessu efni. ‘þá er heima’, sagSi Katie kuldalega, og sýndi
Harry virtist vera skelkaSur. eins mikiS kæruleysi og óvilja eins og liún gat. '
‘þér skiljið þaS, herra, aS i fangelsum og á Iíenni leiddist meir en nokkru sinnf áöur 'að sjá" og
|hlusta á Lopez.
D o 1 o r e s 257
‘jþaS er um hr. Rivers nokkurn’, sagði Lopez.
Eftir nákvæma yfirvegun hafSi Lopez komist aö
þeirri niöurstööu, aS tala ennþá einu sinni viS Katie
og aS koma meS frásöguna um Harrý eins skyndi-
lega og hann gæti. En aldrei haföi Lopez ímyndaS
sér,. aS nafn hans mundi hafa slík áhrif og raun gaf
vitni um.
þegar nafn Rivers vár nefnt, breyttilst hegðan
Katie gersamlega og undir eins. 1 stað þverúðar,
k'æruleysis og leiðinda kom f ljós hjá henni sterkur
áhugi og æsing, mcðan liún stóð þar og hlustaði.
Á svip hennar lýsti sér sterkur kvíði og hræðsia.
Hún starði á Lopez alveg agndofa og gat naumast
dregið að sér andann, og það leið dálítil stund áður
en hún gat talaöi fáein orS.
‘Hr. — hr. — Rivers’, stundi hún upp. ‘SögSuS
þér hr. — Rivers?’
þó að Lopez væri alveg hissa á æsingnum í
Katie, lét hann ekki á því bera, en talaði rólega og
í viSskiftaxóm :
‘Hann sagðist vera kunnugur yður og mæltist til
aS fá aS tala viS yður’.
‘Vildi hann tala viö mig ? — Hr. Riv.ers?’ sagSi
hún í mikill; geSshræringu. ''Og getur — getur hann
— vill hann,— viljið þér íeyfa honum ? Gáfuð þér yð-
ar samþykki til þess?’ ,
‘O’, sagði Lopez. ‘þér skiljið, að þáð voru á-
stæður —’
‘Ástæöur?’ endurtók Katie, sem skalf eins og
hún stæði á glóðum — ‘ástæður?’ Hún hélt niðri í
sér andanum og beið svars hans. Hugsunin um, aö
Harry var á valdi Lopez, og áS Lopez var innan
handar, aS h-efna sín á honum ‘og svala hatri sinu á
sem grimdarlegastan hátt, lifnaSi strax hjá henni,
þegar hún heyrði nafn hans nefnt og fann til afskap-
legrar hræSslu. ,

258 Sögusafn Heimskringln
‘Eins og þér vitiS, þá eru ungir piltar og stúlk-
ur ekki eins frjáls hér á Spáni og á Englandi, og ég
hélt, aS þér munduð virða spænska siði svo mikils
að víkja ekki frá þeim’.
’Spænskir siðir’, sagði Katie áköf, ‘þeir liafa
enga þýðingu. Segið þér honum, að hann geti kom-
ið — hann geti komið. það gleðji mig að fá að sjá
hann — ég verð svo glöð yfir því að fá að sjá hann.
Ég skal — ó, ég skal — verða — ég skal verða svo
fjarska glöð yfir því að sjá hann’.
Katie reyndi af ítrasta mætti að dylja tilfinning-
ar sínar, en hún gat ekki ráðið við þær. Lopez sá
þetta greinilega, og eins og undrunin fékk yfirhönd
hjá honum, þegar hann talaði um Ashby við hana,
þá gladdist hann nú yfir þessari uppgötvun jafn-
framt og hann fyltist af kveljandi afbrýði. En liann
gætti þess nákvæmlega, að þessar tilfinningar kæmu
ekki í ljós. Jafnframt þessum tilfinningum vaknaöi
hjá honum stór undrun yfir hinni áköfu ást lijá
ungu stúlkunni, sem hann haföi haldið að engar ást-
artilfinningar byggi í, og það til manns, sem hún
hafði að. eins þekt í þrjá daga.
‘En ég verð að gera yður þaS vitanlegt’, sagSi
hamn, ‘að það er ennþá eitt, sem er til hindrunar,. til
allrar ógæfu’.
‘Ennþá eitt ? ’ endurtók Katie meS skjálfandi
röddu, ‘og, til allrar ógæfu. SögSuS þér, tií allrar
ógæfu ?',’
'Ég sagöi, til allrar ógæfu. þér skiljiS þaS, ég
gleymdi aS minnast á þaö fyr, þar eS ég ekki vissi,
aS þiS voruS kunnug, — en þessi Rivers hefir veriS
tekinn fastur sem njósnari’.
þetta var auSvitaS ekki satt, en Lopez vildJ
reyna þetta agn fyrir Katie. Hann var fyrirtaks
heppnnn meS tilraunir sínar.
Á sama augnabliki var Katie ljóst alt þaS, sera
J
/