Heimskringla - 15.01.1914, Blaðsíða 2

WINNIPEG, 15. JAN. 1914.
HEIMSKRINGLA
V
Thorsteinsson Bros.
Byggia hús. Selja lúðir ,
Útvega lán og eldsftbyri.'ðir
Phone Main 2992
Room 815-17 Somerset Block
H. W. GISLASON
gjörír við úi, klukkur og allskonnr
gnllatáss. Gott verk raeð sann-
gjörnu verði. Varkstæði:
N.W. Cor. Main og Manitoba
P. 0. Box 246 Seikirk, Man.
Dr. G. J. Gíslason,
Physlclan and Surgeon
18 South 3rd títr., Orand Forks, N.Dak
Athygli veitl AUONA, EYRNA
og KVRRKA 8JÚKP<MUU A
8AUT INNV0RT18 SJÖKDÖM
UM of. UPP8KURÐI. —
Kvittan
-f. á-
til
Arna Sveinssytti
sr. G. Guttormssonar.
(Niðu rlagj.
Svona fer oí'tast á svarði trúar-
innar, þegar mennirnir eru að
skapa og smíða sinar trúr og trú-
arkenningar, að þeir slá 'þeim föst-
um sem heilögum sannleik, þótt
þær séu andstæðar og ósamrýman-
legar og lei-ði jia í ógöngur. En
þá er því haldiö iram, að hér sé
að ræða um órekjandi v-egi guös,
sem eru langt íyrir ofan mannleg-
an skilning. “Trúin skilur þetta”,
en “hugsuna rfræðisleg úrlausn á
mótsögninni, leiðir í ókristilegu ó-
skaplega villu’M — Samkvæmt
“oninheraða sannleik” i ga.mla- skín nú í allri sinni dýrð, og íeyk- þessit til frekari sönnunar vil ég
testaimentinu cr hafnað, 1)á sé hinn ir burtu myrkrinu ; svo nú er auð- leyfa mér að benda þér á, skýring
helminsjurinn af sannleikanum, se.m séð, að spásagnir Gyðinga í g.t. sr. forseta kyrkjufél., um
er eftir í nýfatestamentinu, orðinn Jiafa raezt og reynst áreiðanlegar. gildi gamlatestamentisins (Áldam.
hálfitr og villandi eða lieint rang- En þcgar í “fylling tímans’ alt 1899, bls. 46), og sem hljóðar
l>etta er staðfest í Jesú Kristi, oglhannig: “þar til Jóhannes skírari
sannleiksljósið skin sem skærast, birtist, var lögmál og spádótnar
segir þú — eftir allar þínar bolla- j gamlatestamen'tisins hin eina full-
lergingar og röksemdaleiðslur — : ! komna uppspretta guðlegra fyrir-
“Af þessu verður auðsætt, að ; skipana. Nú á það ekki að falía úr
jafnvel þótt Gyðingdómurinn væri; gildi sem ónýtt og úrelt, heldur á
allur bvgður á ómenguðu orðihins hað að viðhaldast, hafið upp i
gamla-sáttmála, þá hlyti hann|æðra veldi fyrir ttppfylling alls í
samt að vera orðtnn hálfur og | |esú Kristi, og þá fullkomnari op-
villandi sannleikur mt á dögum, iuberun, , sem fyrir hann veitMst”.
ur. Tiannig lendir þú meö röksemd-
ir þínar og sannanir í J>eim öfgttm,
að jafnvel nýjatcstamentið sé orð-
ið hálfur og villandi sannleikur ;
og því til skýringar og frckari
staðfestu tilíærir þú þessa setning
eftir postulann Pál : “Laun synd-
arinnar er dattði, en náðargjöf
guðs er eilíft líf í Jesti Kristi”.
Og segir svo : “Sanfileikurinn er
ekki fólginn í livorum helming
þessárar setningar út af fyrir sig,
heldur í báðum til samans". Úg
sé ekkf betur en bæði fyrri og síö-
ari hlutinn séu sjálfstæðir og jafn-
sannir hvor í síntt lagi, og út af
fvrir sig, eins og báðir til sarnans.
Hreinn og áreiðanlegttr sannleikur
A. S. BARDAL
«e! t Bkkistnr og annast utn út-
iar r. Allur útbúnaðtxr aá k«tí.
Ín ircfflur selur hann Msiktmmx
tú. niavarða og legsteina,
813 Nherbrunke Stret
PliODft Oarry 2132
Grakam, Hansestoa & McTavufe
LÖGFBÆÐING AK
Wt-m .CONFKPEEATION LIEEBLDtí.
WINNIPEG.
Phnne Maln 3142
GARLAND & ANDEKSON
Ani AndersoB B. P OaTlard
LÖGFBÆÐINGAB
801 Electric Railway Chambers
PHONK: MAIN 1561.
J. J- BILDFELL
PA8TBIQNASAU.
Unlon'Bank Sih.Ploor No. «3«
Selnt K6* og lóOir, og annsh Þ*r »0 161-
Rndi. Utreger peníngal&n «. fl.
Phone Maln 26*3
S. A.SICURDSOH & CC
Húeom 8kift fjrir lOod og lOud fyrir htie.
Lán og ©ldi*4byr«D.
Room : 208 Cahlbton Bldo
8læi Mah, 4463
þessu getur verið hættulegt, að
leita úrlausnar í ljósi skynserr.- verður aldrei rangur né villandi,
innar. Trúin verður að koma til
hjálpar, og rnenn verða að gefa sig
á hennar vald. — En ekki er ég
með því, aðleggja áxar í bát,l þótt
móti blási, og mótsagnir mæti
manni ; það Jrarf að rannsaka þær
og ihuga þær gaumgæfilega, og
hver verður að vera sjálfráður og
frjáls um það, hvaða aðíerð hann
beitir til að leita sannleikans :
“Enginn átrúnaður er æðri en
sannleikurinn”. J>ví er svo nauð-
synlegt, að athuga vel, hvað er
rétt og getur staðið, og hvaö er
rangt cki hlýtur að falla. það er
leiðin til sannleikans. En J>að : að
leggfa árar í bát, Jtegar þungskilin
efni eða mótsagnir mæta manni,
er leiðin til fáfræði, setn heftir all-
og ekki fremur fvrir það, þótt ein-
svo framarlega sem Kristur hinn
fyrirheitni er }>egar í heiminn kom-
inn”. — Já, samt er J>að klipt! !
þevar fvrirheit hins gamla-sátt-
mála hafa bókstafiega ræzt, hljóta
þau að vera orðin hálfur og vill-
andi sannleikur! !
Sérðu nú ekki sjálfur, í hvaða
ógöngur þú ert kóXiinn og hve
fjarstæðar mótsetningar staðhæf
hverju atriði sé hafnað, sem sett ingar þtnar eru ? Helzt lítur svo
Jiefir verið i samband við hann. — iit-t, sem*þú vitir ^kki, hverju trúa
Tökum til dæmis þessa setning í | skal, Ðg þá er varla von, að aðrir
trúarjátningunni : “sem getinn er
af heilögnm anda, fæddur af Maríu
meyju". Og setjum svo, eins og þú
gjörir í dæmi þínu út af orðum
viti, hverju er trúandi af kentiing-
ttm l>ínum, þar setn þær koma svo
oft í hága hver við aðra. En hvað
sem öllu Jtesstt líÖur, þá er Jtað
Páls, að trúarkenning sé mynduð jHtt skiljanlegt, hve ant Jm't er ttm
út af fvrri hlutantim á þessa leið : þaöt ag Sanna, “að J>egar helm-
J>ar eð Tesus er getinn af heilöguni ingnum af hinmn opinheraða sann-
leik er hafnað, að þá sé hinn helm-
invurinn, sem þá er eftir, “orðinn
Jtálfur og villandi”. — J>ví þrátt
fyrir það, ertu sí og æ að prédika
og útskýra J>enna “hálfan og vill
and-a, er hann að sjálfsögðu guðs
sonur. Nú skvjdi bessari kenning
og fyrri hluta setningarinnar vera
ltafnað, myndi slíkt á nokkurn
hátt geta raskað eða felt þann ,
þetta og fleira, sem þegar ltelir
verið tekið fram, ætti að nægja 1il
að sannfæra þig um }>að, hv'ltk
f jarstæöa það er fyrir þig að halda
J)ví fram : “Að jafnvel þó Gyð-
ingdómurinn væri allttr bygður á
ómenguðu orði hins gamla sátt-
mála, þá hlyti hann samt að vera
orðinn hálfur og villandi sannleik-
ur nú á dögunt, svo framarlega
sem Kristur hinn fyrirheitni er J>eg
ar i heiminn kominn”.
1 ágúst-'blaði Sameiningarinnar
lieldur þú áfram með atliugasemd-
ir þínar á,-þessa leið : ‘:2íú liggur
fyrir mér mikilvægasti kafiinn í
ritoiörð yðar ... Skoðttn yðar á
aðalkjarna kristitina trúarlærdóma
varla ltjá því farið, að þér sædð
sjálfur svarið upp á mótsagna
kæruna, því jafnvel þó kyrkjan á-
líti Mósesar-lögmál, sem hálfan
sannleik og villublandtnn, J>á reyndi
hún samt sem áður alls ekki að
gjöra sig seka í neinni ósam-
kvæmni, með þeirri kröfu sinni til
kyistinna manna, að J>eir skuli
breyta algjörlega eftir ljósi því,
sem Kristur varpar yfir lögmál-
ið”. En þú ættir að sjá það, vin-
ttr, að ómögulegt er að hlýðnast
lögmálinu í hverjtt einasta atriði,
op- breyta þó jafnframt “algjörlega
eftir ljósi því, "sem Kristur varpar
yfir það". J>ví þér mun vera það
íullkunnugt, að kærleikskenningar
Krists eru algjörlega í mótsögn
við ýmislegt t lögmálinu ; og
nægir að benda á f jallræðuna í því
til'liti ; þar sem hann segir meðal
annars: “þér hafið heyrt að sagt
var : auga fyrir auga og tönn fyr-
ir tönn ; en ég segi vður, þér skul-
ið eigi rísa gegn meingjörðamann-
inum ; heldur slái einltver Jyiy á
hæpri kinn, þá snú þú einnig hinni
að honum”. Og svo ennfremur :
“þér hafið lieyrt að sagt var : þú
skalt elska náunga J>inn, og hata
óvin þinn, en ég segi yður : Elsk-
ið ó'VÍni yðar, og biðjið fyrirþeim,
viðurkenda sannleik, að María,
heitmey Tósefs, var mí'ðir Krists?,
Auðvitað ekki! Sltkt er alveg ó-
ar framfarir í andlegum og tíman-! mögulegt.
legum efnum. Ef prestarnir eru Viðvikjandi )>eim ummæluni þin-
sannfærðir um það, að trúarkenn-
in^ar þeirra eru hreinn og óhagg-
anlegur sannleikur, ætti þeim að
vera kært, að allar mótsagnir í
bibliunni, eða hvar sem J>ær koma
fram á svæði trúarinnar, séu gagn-
rýnd-ar og teknar til alvarlegrar í-
hugunar. Við slíka rannsókn Tiem-
ur í ljós og skýrist enn Vtetur hinn
rétti og áreiðanlegi sannleikur.
J>eir prestar, sem eru á móti slíkri
rannsókn, viðurkenna )>ar með, að
um, að lúterskan byggi kenning
sína ttm gildi Gyðingdómsins á
orðum Krists sjálfs, — ádeiluorð-
ttm hans út af kenningum rabbína,
og óbiblíulegri bókstafsdýrkun, —
er J>að að segja : Að í lúterska
þættinum í “Höfuðlærdómum” er
það að eins tekið fram, “sem kent
var eða frá sagt i “heilagri ritn-
ingu’’ á titmi Gyðingdómsins, en
ekki “erfikenningar rahbinn
óbiblíuleg bókstafsdýrkun’’ ;
andi sannleik”. Og lítið bavtir Jwtð
málstað þinn, þótt þú látir þá í ... . , , .. . , .
. , ’ , . , 1 il|osi kærleikskeniuugar Jesti,; vr
veðn vaka, að þessi halfi og vtll- ,.....r..„______
andi opinberaði sannleikur sé á-
réttlæti hans ekki fullnægt að öðr-
.„ , um kosti, — og sá sekur við guðs
reiðanlegt og mnblastð guðsorð.— , - • •
y.. , , r , ,, lieilagleik, sem ohlvðnast í eintt ein-
Ey hvgg þvt, að hes se um stor- , , ,,
. ,, . r. „ _ , .. asta atriða ’. — Heyrtun ntt at-
kostlegan mtsskilntng að ræða hta , v ._ , ,,
, , r . , ” , , ’ hugasemdir yðar við ]>etta — segtr
þer ; því eg geng að þvi visu, að ,, • 1 , . * .
” ' }>u — og tilfærir svo eftirfylgjandi
kafla úr ritgjörð minni : “Nú er
, , se’m ofsækia yður ’. T>anntg maetti
— kenningunni um rettlæting af , „ .. , .
h tufæra morg dæmt, sem sýna ljos-
lega, að kenningar Jesú koma al-
gjörlega í bága við mörg atriði í
lögmálinu, — svo ómög.ulegt er,
að Jilýðnast því í öllu og breyta
þó samkvætnt kærleikskenningum
Krists. Og, sízt ætti kyrkjati að
halda slíku fram, srtn (elur Gyð-
iugdómiim — og þá lögmálið —
tru. J>ér mótmælið þeirri kenning
all-sterklega, og leggið út af tveim
eða þrem setningum í “Höfuðlær-
dómum”, sem hljóðn þannig :
Krafa guðs til tnannanna er ekki
minna en J>a'ð : að þeir hlýði til
fullnustit Móses-1 ögmáli, lituðu í
af hinum opinberaða sannleik, þar
eða sem það er sannfæring þín, að það
„ ,, „ ,• h (alparmeðahð. Er þa nokkur
sem sem þa er eftir verðt “vilkuidt og. J *, .... ' .. ,
, . , . . - • , • , •,, ,, v - c „ samkvæmm i þvt, að kreftast þes
þeir livorki trui ttc treysti )>t«im. bibHaii ber enga abvrgð a, fremur ranp-t” ? bvi bað. sem bn alitnr l . * . ‘ 1
A. h. NOYES
kjOtsau
Cor, Sarsent St Beverle;
Nfjar og tilreiddar ti#t tegODdir
fieknr, fnglar og pyleor o.fl.
SIMI SHERB. 2272
R. TH. NEWLANÐ
Varalar meB faetelngtr. fjArltn og tbjrgtir
Skrlfatofa: 310 Mclntyre Bloefe
Talalnl Maln 4700
867 WinnipeK Ave.
Gísli Goodman
TINSMIÐUR.
VEHK8TQ5DI;
Cor. Toronto & Notre Dame.
Phone
Qarry 2083
Melmillf)
Garry 899
Panl Bjarnason
KASTEI6NASAL1
BELUR ELD8- LÍFS- OG
SLYSA- ABYRGÐIR OG
ÚTVEGAR PENINGALÁN
WYNYAHD
SASK.
trúarkenningum, sem þeir bera á en lexiu-útskýringum þínum. þaö
borð fyrir meðbræður sina. er bví út í hött, að tiffæra slikt.
Jregar þú befir lokiö útúrdúr þín- virðist J>að bafa litla J)ýð-
um viðvíkjandi hinu “fánvta mót-|inP' n hverju þið byggið þessa
sagnahjali”, heldur þú áfram með kenntng ykkar, - samkvæmt þinm
að reyna. að sanna, að það sé eng- skoðun, sern Jni frainisetur
in mótsögn í kenning lúterskunn- með þessum orðum : “þótt Gyð-
ar um gildi Gyðingdómsins, tneð! ingdómurinu hefði að öllu leyti
svofeldum orðuni : “Mótsagna- verið bvgðnr á boðskap gárnla-
fiækjan, sem þér talið um, er ekki testamentisins, )>á hlatit hann þó
i kenningunni lútersku, ... heldur a« haIfur <>Z villandi sann-
yðar eigin hugsun. Rökfærslan hjá fe*kur, ltkt og bliknað l.jós, um
yður er á þessa leiö : Ivúterskan , ,efö Gvöin -ar höfnuðu Kristi”.
telur Gvðingdóminn hálfan og vill- ffer var hvl ekkert undanfæri .
andi sannleik eða beint rangan. Gvðingdóimurinn, “heilöv ritning”,
Nú er öll “heilög ritning” ‘ekta' hfnn “opinberaði sannleikur hlaut
Gyðingdómur, og því röng og vill- a» ver«a villandi og rangur ein-
andi. Samt telur lúterskatt ritning- | mitt J>erar alt á að vera sannað
una óskeikula. Biblían er því bæði ')g staðfest með komu Krists! —
röng, villandi og óskeikul, sam- | ffver skilur ? ? ......
kvæmt lúterskri kenning. Hugsun En nú vil ég biðja Jyi" að gjöra
þessi flækist öll utan um snurðu, 1 Svo vel og benda mér á þau orð
sem }>ér hafið sjálfur sett á þráð- Krists, sem gefa lúterskunni heim-
inn. Eða hver hefir frætt yður á ild til að byggja á nefnda kenning
því, að öll ritningin sé 'ekta’ Gyð- sína ; ég hefi ekki fundið þau.
testæmentinu ? Spurningum þínuitii Miklu fremur virðist mér, að kenn-
testamentinu ? Spurninqum Jtínum ingar hans og tilvitnanir sanni, að
er auðsvarað ; auðvitað er það hann álítur og heldttr því fram, að
biblían sjálf, sem héfir frætt mig á gamlatestamentið sé heilagt og ó-
því, að hún sé öll ekta Gyöing- skeikult guðsorð. Og því til sönn-
dómur. En nú vil ég leyfa mér að unar levfi ég mér að benda þér á
spvr ja : Hver ltefir frætt þig á j fyrirlestur trúarbróður þíns, síra
þvi, að ritningin sé ekki ‘ekta’ Steingríms þorlákssonar : “Krist-
Gyðingdómur.? Hefir þú gleymt ur o<r gamlatestamentið”. t J>eim
})ví, að rithöfundar nýjatestament- fvrirlestri tilfærir hann mörg dæmi
isins eru Gvðingar, engu síður en sem sýna greinilega, að frelsarinn
rithöfundar gamlatestamentisins ? I hendir svo oft til frásagna í gamla
Söguviðburðirnir fara fram meðal i testamentinu ; og sérstaklega tek-
Gyðinga. Söguhetjurnar eru Gyð- ur hann.það fram, að frelsarinn
ingar, — að meðtöldum Krifeti bendi einmitt til viðburða, sem
sjáHum. Trúarbragða hugsjónir og vantrúin hnevkslast svo ákaftega
hugmyndir gyðinglegar, þótt þær miiki-S á, til dæmisi: llóðið, forlög
beri með sér sýnileg áhrif eldri trú- konu Lots, og fiskinn, sem gleypti
J)ú mttnir vilja kenna og prédika
hreinan og fullkomin sannleik, eða
að eins J)að, sem þú trúir og hefir
sannfæring fyrir, að sé rétt og á-
reiðanlegt. — En er J>að þá ekkí
hið mesta óvit, að hafna nokkrtt
Móses-lögmáfið strangasti Gyðing-
dómur, og þá hálfur og villandi
sannleikur, sem leggur aðaláhersl-
una á verkin, — trúin virðist þar
tninna tekin til greina, — trúin,
sem kyrkjan telur eina vissa sálu-
hálfan og villandi sannleik. En þú
reynir ;ið réttlæta afstöðu hennar
i þessu tilliti með þessum eftir-
tektaverðu orðtint : “Ef kyrkjan
kendi ekkert nema J>að, sem hún
telur hálfan og villandi sannleik,
J)á hefðið J>ér rétt fyrir yður, en
svo lengi, sem hún kennir bæði
lögmál og evangelium, verður
J>essi mótsagnakæra yðar bygð á
sandi”. — Hér viðttrkennir þú, að
kyrkjan kenni það, sem hún telnr
hálfan og villandi sannleik, en þú
vilt réttlæta það með því, að hún
sem
rangt ? þvi það, sem þu alitur . . . ’ .. J 1 kenm evangehum lika, sem þu
•„ „ , ... , . af truuðum, kristnum monnttm, að 1 ,r . . , ,
vtllandi og rangt, ættir þu sannar-1 w ,,,x. ., r ,, . ’ sjalfsagt telur fullkominn sannleik;
lega ekkí að bera IbU fyrir 1 ^
hevrendur þín-a. J>að hvílir J>ung á- 1 f* ^VI l1!' * ')L. 11 ‘!vsar’,
byrgð á þeóm, sem eru aö leiðbeiua St^Öhæíf’ aÖ * aÖ
J oðrum kosti ekki fullnægt ? Ekki
virðist mér )>að. Svo er ennfremur
og kenna öðrum, og þá sérstak-
lega á prestunum ; því J>að er oft-
ast )>eirra hlutverk, að uppfræða I , . , . . „
ungdóminn í trúarbrögðtmmn. þar var smölð ucftlr krmgumstæðum
af leiðandi verður kölltm þeirra I hnKsnnarh*tti Gyðtnga, og J,v.
aíar þýðingarmikil, vandasöm “Wsandl /yrir kristna að
v,„i í hlvða ÞV1 1 0,1,11 anda mundt sltkt
REUANCE CLEANINC
& PRESSING Co.
508 Notre D«b« Avenne
Vér hrciiwtun og presatiaa klnteaB fjrir
50 eent
KnkuDDarorfi : Treyatifl oae
Kj«8*na*ir sAttir heim og akUah aftvr
DR. R. L HURST
œoAiiícor konongleifa skwftlæknarAtfiius,
átsJirifaCur of konua^iega lfiBknaskólaoom
f London. Bérfræöinftur 1 brjóst og tonga-
▼eiklnn og kvensjákdónonin. Skrifstofft 30o
Kennedy Baiíding, Portage Ave. 4 gagnr
Eatoos) Tftielnoi Main
10—12, 3—5, 7-9.
i 814. TÚ viötals frö
Dr. A. Blondal
Office Honrs. 2-4 7-8
806 VICTOR STREET
Cor, Notre Dame
Pbone Oarry 1136
arbragða. Og þótt Gyðingar eftir
komu Krists skiftist í tvo flokka,
með breyttar skoðanir og gjör-
breyttu gtiðshugmynd, voru báðir
flokkarmr eins fvrir )>að Gyðtngar.
Af öllu J>essu leiðir, að nýjatesta-
mentið, og J>au trúarbrögð, sem
J>að hefir að geyma, er att runnið
frá hjartarótum Gyðinga, og því
inst og dýpst í eðli sínn ‘ekta’
Gyðingdómur. Nú vona ég að þú
skiljir og viðurkennir, að öll ritn-
ingin er ‘ekta’ Gyðingdómur * og
sjáir um leið, að snurðan, sem þú
talar um, er þín megin á þræðin-
um. J>ú hefir ekki enn greitt úr
mótsagna-flækjunni ykkar, þótt þú
staðhæfir : “þá er ‘mótsagna’-mál
J>etta hjá yður fallitf' tim sjálft
sig ; því ef hafnað er helmingnum
af hinu.m opinberaða sannleik,
hvernig getur þá verið meira en
hálfnr sannleikur eftir ? Og er ekki
hálfur sannleikur oftast nær vill-
andi?” — það er ekki vel ljóst,
hvað þú meinar með Jæssum orð-
um : “hinum opinberaða sann-
leik” Lúterska kyrkjan kennir, að
hinn “opinberaði sannleikur” birt-
ist í allri ritningunni, og þá sér-
staklega í nýjatestamentínu. Virð-
ist því rétt, að skilja þessar rök-
fræðislegu! setningar þinar þann-
ig : Að þegar helmdngur af hinum
Jónas. Ekkert af J>essu hneykslar
frelsarann, segir fyrirlesarinn ; og
svo kemst hann a5 Jyeirri niður-
stöðu, að þessar tilvitnanir frels-
arans staöfesti þá skoðun, aö hann
viðurkenni gamlatestamjentið, sem
óskeikult guðsorð ; og að spurn-
ingar og svör hans bendi til þess,
að gamlatestamentið sé’, leiðar-
steinninn hans. Sé ’J>etta rétt á-
lvktað, getur lúterskan ekki með
réttu bvgt kenning sína um gildi
Gyðingdómsins, eins og hann kem-
ur fram í “heilagri ritningu", á
orðum Krists sjáMs. Hytfgur þú,
að Kristur myndi taka kenningar
gamlatestamentisins svo oft til
dæmis, og benda á þær, ef hann
hefði ekki viðurkent }>að, sem á-
reiðanlegt guðsorð, sem aldrei yrði
hálfur og villandi sannleikur ? Og
tneirá að segja : hann bendir á
sig sjálfan sem uppfylling fyrir-
mvndanna og spádómanna í garnla
testamentinu. Og sa-mkvæVnt því
kennir lút. kyrkjan, eða guðfræð-
ingar hennar, að fórnfæringar, fyr-
irheitin og spádómarnir í g.t. séu
fyrirboðar Krists og fórnardauða
hans, þótt Jteir virðist þar nokkuð
myrkir og vafasamir. En þetta
verður alt skýrt og ljóst, þegar
Kristur er í heiminn kominn, —
það tekur af skarið, — svo ljósið
svo
og ábyrgðarfull. þaö er því t
hæsta máta undravert, að þú
skulir halda því fram : að Gyðing-
dómurinn, þótt bygður væri á
ómenguðu orði hins gamla sátt-
mála, hljóti að vera orðinn hálfur
og villandi sannleik-ur, svo framar-
lega, sem Kristur er í heiminn
kominn. — Élg vil nú reyna, að
leiða þig úr Jyessttm ógöngum, mcð
því að reyna að sannfæra þig um
það : að hafi gamlatestámentið
tipphaflega verið inntdásiðj heilagt
og óskeikult guðsorð, — eins og
J>ú virðist trúa —, að þá hlýtur
það enn að vera það, þann dag i
d a g ; og það því fremur, þegar
Kristur er í heiminn kominn, setn
tr uppfylling fyrirmynda og spá-
dóma gamlatestamentisins. Enda
segir Kristtir sjálfyr ; “ritningin
raskast ekki". J>að væri þvi meiri
samkvæmni í kenningum ykkar, ef
þið héldið því fram, samkvæmt
orðum Krists, að “ritningin rask-
ist ekki”, og verður aldrei hálfur
og villandi sannleikur. því það eru
Gvðingar sjálfir, sem eru rangir —
með hálfan og villandi sannleik —,
en ekki Gyðingdómurinn, eins og
hann birtist i gamlatesta'mientinu.
en eins og þegar hefir verið tekið
fram, <M'rður þessi svonefndi “hálf-
ttr og villandi sannleikur” ykkur
engu ábyggilegri, þótt þið kennið
u.o. Hou. u»u i.i utn leið J)áðs sem þið álitið full-
þess að gæta, að Moses-logmaltð- . 1 :
------ - konunn sannleik. Rokfaersla þtn er
því nú, sem oftar, algjörlega bygð
á “samti”. J>ú segir. að mótbárai
mín snúist um þessar spurningar :
“Er það ósamkvæmni, að heimta
af mönnurn hlýðni við lögmálið,
og boða |>eim réttlæti af trú ?
Já, J>egar kent er, að lögmálið sé
“hálfur og vill-andi sannleikur”.—
“Er guð ósamkvæmur sjálfu-mi sér
af því hann er bæði réttlátur og
náðugur ?”. Élg segi ekki, að guð
sé ósamkvæmur sjálfum sér, en
mennirnir gjöra guð ósamkvæman
sjálfum sér — með kenningum sín-
umi; og lögmál Gyðinga er alls
ekki í samræmi við náðarbdðskap
Jæirra. Og ekki er ég með þvi, að
taka lögmálið, sem “ljós á vegu'm
vorutn og lampa fóta vorra” á
helgunar leiðinni, eins og þú vilt
gjöra. Og í alvörn að tala, virðist
mér J>að hin mesta óhæfa, að
halda þrí fram : að Móses-lög séu
öll samkvæm róttlæti guðs ; því
samkvæmt )>eirri kenning verða
öll svívirðingar og siðspillingar
atriðin einnie talin samkvæm heil-
agleik og réttlæti gnðs. þessvegna
furðar mig stórlega á, að þú skul-
ir í Jyessu sambandi spyrja : “Er
guð ósamkvæmur sjálfum sér, af
því hann er 1>æði réttlátur og
ekki vera látið viðgangast hjá
tipplýstum og siðuðum þjóðum.
Að réttlæti guðs sé ekki fullnægt
að öðrum kosti, ketnur líka í mót-
sögn við þá kenning, að einmitt
sjálít réttlætingar-meðalið sé trú-
in, sem ekki er mannsins eigið
verk”.
Hver, sem les þenna káfla, eða
aUa ritgjörð mína, mun fljótt
sannfærast um J>að, að ég mót-
mæli livergi “all-sterklecTa” rétt-
læting af trú. Sannleikurinn er :
að ég álft, að hrein og einlæg trú
á lfefcnningar Krists glæði og efli
réttlætis tilfinning manna, og hafi
blessunarrík áhrif ái breytni og
iramkomu þeirra. Ég bendi að eins
á ósamkvæmni í sambandi við
kenninguna ttm réttlæting af trú,
eins og kyrkjatt framsetur liana.
Og ég hefi enn á ný 'tekið }>að trú-
ar-atriði til íhugttnar hér að fram-
an, og vona ég að þú gjörir þig
ánægðan með )>að fyrst um sinn.
I athugasemdum þínum segir þú ;
“Höfuðlærdómar tala um hlýðni
við Mósesar-lögmál, lituðu í ljósi
kærleikskenningar Jesú. Ilefðið J)ér
tekið tillit til þessara orða, þá gat
náðugur?” Eða með öðrum'orð-
um : réttlátur í lögmálinu og náð-
SANNFÆRANDI TIL KVENNA -
ÞESSI BÖKUNAR REYNZLA!
Svo þér þuifið sem miDst hveiti ger-
um vér það sem hver bökunarkona mundi
gera ef hún væri í sporum vorum.
Af hverju vagnhlassi af hveiti sem
ent er til millu vorrar, tökum vér sýnis-
horn, 10 pund. Vér mölum það og búum
til úr því brauð.
það verður augljóst að sum sýnis-
hornin gefa meira og betra brauð heldur
en önnur. Vér þess vegna höldum eftir
þeim vagnhlössum sem reýnast best, hin
seljum vér.
þér græðið á að kaupa mó) með þessu
nafni og þér fáið betra brauð.
puRity
FLOUR
“Meira brauð og befcrabrauð
“ b e t r i k ö k u r 1 í k a “