Heimskringla - 15.01.1914, Blaðsíða 2

Heimskringla - 15.01.1914, Blaðsíða 2
WINNIPEG, 15. JAN. 1914. HEIMSKRINGLA V Thorsteinsson Bros. Byggia hús. Selja lúðir , Útvega lán og eldsftbyri.'ðir Phone Main 2992 Room 815-17 Somerset Block H. W. GISLASON gjörír við úi, klukkur og allskonnr gnllatáss. Gott verk raeð sann- gjörnu verði. Varkstæði: N.W. Cor. Main og Manitoba P. 0. Box 246 Seikirk, Man. Dr. G. J. Gíslason, Physlclan and Surgeon 18 South 3rd títr., Orand Forks, N.Dak Athygli veitl AUONA, EYRNA og KVRRKA 8JÚKP<MUU A 8AUT INNV0RT18 SJÖKDÖM UM of. UPP8KURÐI. — Kvittan -f. á- til Arna Sveinssytti sr. G. Guttormssonar. (Niðu rlagj. Svona fer oí'tast á svarði trúar- innar, þegar mennirnir eru að skapa og smíða sinar trúr og trú- arkenningar, að þeir slá 'þeim föst- um sem heilögum sannleik, þótt þær séu andstæðar og ósamrýman- legar og lei-ði jia í ógöngur. En þá er því haldiö iram, að hér sé að ræða um órekjandi v-egi guös, sem eru langt íyrir ofan mannleg- an skilning. “Trúin skilur þetta”, en “hugsuna rfræðisleg úrlausn á mótsögninni, leiðir í ókristilegu ó- skaplega villu’M — Samkvæmt “oninheraða sannleik” i ga.mla- skín nú í allri sinni dýrð, og íeyk- þessit til frekari sönnunar vil ég testaimentinu cr hafnað, 1)á sé hinn ir burtu myrkrinu ; svo nú er auð- leyfa mér að benda þér á, skýring helminsjurinn af sannleikanum, se.m séð, að spásagnir Gyðinga í g.t. sr. forseta kyrkjufél., um er eftir í nýfatestamentinu, orðinn Jiafa raezt og reynst áreiðanlegar. gildi gamlatestamentisins (Áldam. hálfitr og villandi eða lieint rang- En þcgar í “fylling tímans’ alt 1899, bls. 46), og sem hljóðar l>etta er staðfest í Jesú Kristi, oglhannig: “þar til Jóhannes skírari sannleiksljósið skin sem skærast, birtist, var lögmál og spádótnar segir þú — eftir allar þínar bolla- j gamlatestamen'tisins hin eina full- lergingar og röksemdaleiðslur — : ! komna uppspretta guðlegra fyrir- “Af þessu verður auðsætt, að ; skipana. Nú á það ekki að falía úr jafnvel þótt Gyðingdómurinn væri; gildi sem ónýtt og úrelt, heldur á allur bvgður á ómenguðu orðihins hað að viðhaldast, hafið upp i gamla-sáttmála, þá hlyti hann|æðra veldi fyrir ttppfylling alls í samt að vera orðtnn hálfur og | |esú Kristi, og þá fullkomnari op- villandi sannleikur mt á dögum, iuberun, , sem fyrir hann veitMst”. ur. Tiannig lendir þú meö röksemd- ir þínar og sannanir í J>eim öfgttm, að jafnvel nýjatcstamentið sé orð- ið hálfur og villandi sannleikur ; og því til skýringar og frckari staðfestu tilíærir þú þessa setning eftir postulann Pál : “Laun synd- arinnar er dattði, en náðargjöf guðs er eilíft líf í Jesti Kristi”. Og segir svo : “Sanfileikurinn er ekki fólginn í livorum helming þessárar setningar út af fyrir sig, heldur í báðum til samans". Úg sé ekkf betur en bæði fyrri og síö- ari hlutinn séu sjálfstæðir og jafn- sannir hvor í síntt lagi, og út af fvrir sig, eins og báðir til sarnans. Hreinn og áreiðanlegttr sannleikur A. S. BARDAL «e! t Bkkistnr og annast utn út- iar r. Allur útbúnaðtxr aá k«tí. Ín ircfflur selur hann Msiktmmx tú. niavarða og legsteina, 813 Nherbrunke Stret PliODft Oarry 2132 Grakam, Hansestoa & McTavufe LÖGFBÆÐING AK Wt-m .CONFKPEEATION LIEEBLDtí. WINNIPEG. Phnne Maln 3142 GARLAND & ANDEKSON Ani AndersoB B. P OaTlard LÖGFBÆÐINGAB 801 Electric Railway Chambers PHONK: MAIN 1561. J. J- BILDFELL PA8TBIQNASAU. Unlon'Bank Sih.Ploor No. «3« Selnt K6* og lóOir, og annsh Þ*r »0 161- Rndi. Utreger peníngal&n «. fl. Phone Maln 26*3 S. A.SICURDSOH & CC Húeom 8kift fjrir lOod og lOud fyrir htie. Lán og ©ldi*4byr«D. Room : 208 Cahlbton Bldo 8læi Mah, 4463 þessu getur verið hættulegt, að leita úrlausnar í ljósi skynserr.- verður aldrei rangur né villandi, innar. Trúin verður að koma til hjálpar, og rnenn verða að gefa sig á hennar vald. — En ekki er ég með því, aðleggja áxar í bát,l þótt móti blási, og mótsagnir mæti manni ; það Jrarf að rannsaka þær og ihuga þær gaumgæfilega, og hver verður að vera sjálfráður og frjáls um það, hvaða aðíerð hann beitir til að leita sannleikans : “Enginn átrúnaður er æðri en sannleikurinn”. J>ví er svo nauð- synlegt, að athuga vel, hvað er rétt og getur staðið, og hvaö er rangt cki hlýtur að falla. það er leiðin til sannleikans. En J>að : að leggfa árar í bát, Jtegar þungskilin efni eða mótsagnir mæta manni, er leiðin til fáfræði, setn heftir all- og ekki fremur fvrir það, þótt ein- svo framarlega sem Kristur hinn fyrirheitni er }>egar í heiminn kom- inn”. — Já, samt er J>að klipt! ! þevar fvrirheit hins gamla-sátt- mála hafa bókstafiega ræzt, hljóta þau að vera orðin hálfur og vill- andi sannleikur! ! Sérðu nú ekki sjálfur, í hvaða ógöngur þú ert kóXiinn og hve fjarstæðar mótsetningar staðhæf hverju atriði sé hafnað, sem sett ingar þtnar eru ? Helzt lítur svo Jiefir verið i samband við hann. — iit-t, sem*þú vitir ^kki, hverju trúa Tökum til dæmis þessa setning í | skal, Ðg þá er varla von, að aðrir trúarjátningunni : “sem getinn er af heilögnm anda, fæddur af Maríu meyju". Og setjum svo, eins og þú gjörir í dæmi þínu út af orðum viti, hverju er trúandi af kentiing- ttm l>ínum, þar setn þær koma svo oft í hága hver við aðra. En hvað sem öllu Jtesstt líÖur, þá er Jtað Páls, að trúarkenning sé mynduð jHtt skiljanlegt, hve ant Jm't er ttm út af fvrri hlutantim á þessa leið : þaöt ag Sanna, “að J>egar helm- J>ar eð Tesus er getinn af heilöguni ingnum af hinmn opinheraða sann- leik er hafnað, að þá sé hinn helm- invurinn, sem þá er eftir, “orðinn Jtálfur og villandi”. — J>ví þrátt fyrir það, ertu sí og æ að prédika og útskýra J>enna “hálfan og vill and-a, er hann að sjálfsögðu guðs sonur. Nú skvjdi bessari kenning og fyrri hluta setningarinnar vera ltafnað, myndi slíkt á nokkurn hátt geta raskað eða felt þann , þetta og fleira, sem þegar ltelir verið tekið fram, ætti að nægja 1il að sannfæra þig um }>að, hv'ltk f jarstæöa það er fyrir þig að halda J)ví fram : “Að jafnvel þó Gyð- ingdómurinn væri allttr bygður á ómenguðu orði hins gamla sátt- mála, þá hlyti hann samt að vera orðinn hálfur og villandi sannleik- ur nú á dögunt, svo framarlega sem Kristur hinn fyrirheitni er J>eg ar i heiminn kominn”. 1 ágúst-'blaði Sameiningarinnar lieldur þú áfram með atliugasemd- ir þínar á,-þessa leið : ‘:2íú liggur fyrir mér mikilvægasti kafiinn í ritoiörð yðar ... Skoðttn yðar á aðalkjarna kristitina trúarlærdóma varla ltjá því farið, að þér sædð sjálfur svarið upp á mótsagna kæruna, því jafnvel þó kyrkjan á- líti Mósesar-lögmál, sem hálfan sannleik og villublandtnn, J>á reyndi hún samt sem áður alls ekki að gjöra sig seka í neinni ósam- kvæmni, með þeirri kröfu sinni til kyistinna manna, að J>eir skuli breyta algjörlega eftir ljósi því, sem Kristur varpar yfir lögmál- ið”. En þú ættir að sjá það, vin- ttr, að ómögulegt er að hlýðnast lögmálinu í hverjtt einasta atriði, op- breyta þó jafnframt “algjörlega eftir ljósi því, "sem Kristur varpar yfir það". J>ví þér mun vera það íullkunnugt, að kærleikskenningar Krists eru algjörlega í mótsögn við ýmislegt t lögmálinu ; og nægir að benda á f jallræðuna í því til'liti ; þar sem hann segir meðal annars: “þér hafið heyrt að sagt var : auga fyrir auga og tönn fyr- ir tönn ; en ég segi vður, þér skul- ið eigi rísa gegn meingjörðamann- inum ; heldur slái einltver Jyiy á hæpri kinn, þá snú þú einnig hinni að honum”. Og svo ennfremur : “þér hafið lieyrt að sagt var : þú skalt elska náunga J>inn, og hata óvin þinn, en ég segi yður : Elsk- ið ó'VÍni yðar, og biðjið fyrirþeim, viðurkenda sannleik, að María, heitmey Tósefs, var mí'ðir Krists?, Auðvitað ekki! Sltkt er alveg ó- ar framfarir í andlegum og tíman-! mögulegt. legum efnum. Ef prestarnir eru Viðvikjandi )>eim ummæluni þin- sannfærðir um það, að trúarkenn- in^ar þeirra eru hreinn og óhagg- anlegur sannleikur, ætti þeim að vera kært, að allar mótsagnir í bibliunni, eða hvar sem J>ær koma fram á svæði trúarinnar, séu gagn- rýnd-ar og teknar til alvarlegrar í- hugunar. Við slíka rannsókn Tiem- ur í ljós og skýrist enn Vtetur hinn rétti og áreiðanlegi sannleikur. J>eir prestar, sem eru á móti slíkri rannsókn, viðurkenna )>ar með, að um, að lúterskan byggi kenning sína ttm gildi Gyðingdómsins á orðum Krists sjálfs, — ádeiluorð- ttm hans út af kenningum rabbína, og óbiblíulegri bókstafsdýrkun, — er J>að að segja : Að í lúterska þættinum í “Höfuðlærdómum” er það að eins tekið fram, “sem kent var eða frá sagt i “heilagri ritn- ingu’’ á titmi Gyðingdómsins, en ekki “erfikenningar rahbinn óbiblíuleg bókstafsdýrkun’’ ; andi sannleik”. Og lítið bavtir Jwtð málstað þinn, þótt þú látir þá í ... . , , .. . , . . , ’ , . , 1 il|osi kærleikskeniuugar Jesti,; vr veðn vaka, að þessi halfi og vtll- ,.....r..„______ andi opinberaði sannleikur sé á- réttlæti hans ekki fullnægt að öðr- .„ , um kosti, — og sá sekur við guðs reiðanlegt og mnblastð guðsorð.— , - • • y.. , , r , ,, lieilagleik, sem ohlvðnast í eintt ein- Ey hvgg þvt, að hes se um stor- , , ,, . ,, . r. „ _ , .. asta atriða ’. — Heyrtun ntt at- kostlegan mtsskilntng að ræða hta , v ._ , ,, , , r . , ” , , ’ hugasemdir yðar við ]>etta — segtr þer ; því eg geng að þvi visu, að ,, • 1 , . * . ” ' }>u — og tilfærir svo eftirfylgjandi kafla úr ritgjörð minni : “Nú er , , se’m ofsækia yður ’. T>anntg maetti — kenningunni um rettlæting af , „ .. , . h tufæra morg dæmt, sem sýna ljos- lega, að kenningar Jesú koma al- gjörlega í bága við mörg atriði í lögmálinu, — svo ómög.ulegt er, að Jilýðnast því í öllu og breyta þó samkvætnt kærleikskenningum Krists. Og, sízt ætti kyrkjati að halda slíku fram, srtn (elur Gyð- iugdómiim — og þá lögmálið — tru. J>ér mótmælið þeirri kenning all-sterklega, og leggið út af tveim eða þrem setningum í “Höfuðlær- dómum”, sem hljóðn þannig : Krafa guðs til tnannanna er ekki minna en J>a'ð : að þeir hlýði til fullnustit Móses-1 ögmáli, lituðu í af hinum opinberaða sannleik, þar eða sem það er sannfæring þín, að það „ ,, „ ,• h (alparmeðahð. Er þa nokkur sem sem þa er eftir verðt “vilkuidt og. J *, .... ' .. , , . , . . - • , • , •,, ,, v - c „ samkvæmm i þvt, að kreftast þes þeir livorki trui ttc treysti )>t«im. bibHaii ber enga abvrgð a, fremur ranp-t” ? bvi bað. sem bn alitnr l . * . ‘ 1 A. h. NOYES kjOtsau Cor, Sarsent St Beverle; Nfjar og tilreiddar ti#t tegODdir fieknr, fnglar og pyleor o.fl. SIMI SHERB. 2272 R. TH. NEWLANÐ Varalar meB faetelngtr. fjArltn og tbjrgtir Skrlfatofa: 310 Mclntyre Bloefe Talalnl Maln 4700 867 WinnipeK Ave. Gísli Goodman TINSMIÐUR. VEHK8TQ5DI; Cor. Toronto & Notre Dame. Phone Qarry 2083 Melmillf) Garry 899 Panl Bjarnason KASTEI6NASAL1 BELUR ELD8- LÍFS- OG SLYSA- ABYRGÐIR OG ÚTVEGAR PENINGALÁN WYNYAHD SASK. trúarkenningum, sem þeir bera á en lexiu-útskýringum þínum. þaö borð fyrir meðbræður sina. er bví út í hött, að tiffæra slikt. Jregar þú befir lokiö útúrdúr þín- virðist J>að bafa litla J)ýð- um viðvíkjandi hinu “fánvta mót-|inP' n hverju þið byggið þessa sagnahjali”, heldur þú áfram með kenntng ykkar, - samkvæmt þinm að reyna. að sanna, að það sé eng- skoðun, sern Jni frainisetur in mótsögn í kenning lúterskunn- með þessum orðum : “þótt Gyð- ar um gildi Gyðingdómsins, tneð! ingdómurinu hefði að öllu leyti svofeldum orðuni : “Mótsagna- verið bvgðnr á boðskap gárnla- fiækjan, sem þér talið um, er ekki testamentisins, )>á hlatit hann þó i kenningunni lútersku, ... heldur a« haIfur <>Z villandi sann- yðar eigin hugsun. Rökfærslan hjá fe*kur, ltkt og bliknað l.jós, um yður er á þessa leiö : Ivúterskan , ,efö Gvöin -ar höfnuðu Kristi”. telur Gvðingdóminn hálfan og vill- ffer var hvl ekkert undanfæri . andi sannleik eða beint rangan. Gvðingdóimurinn, “heilöv ritning”, Nú er öll “heilög ritning” ‘ekta' hfnn “opinberaði sannleikur hlaut Gyðingdómur, og því röng og vill- a» ver«a villandi og rangur ein- andi. Samt telur lúterskatt ritning- | mitt J>erar alt á að vera sannað una óskeikula. Biblían er því bæði ')g staðfest með komu Krists! — röng, villandi og óskeikul, sam- | ffver skilur ? ? ...... kvæmt lúterskri kenning. Hugsun En nú vil ég biðja Jyi" að gjöra þessi flækist öll utan um snurðu, 1 Svo vel og benda mér á þau orð sem }>ér hafið sjálfur sett á þráð- Krists, sem gefa lúterskunni heim- inn. Eða hver hefir frætt yður á ild til að byggja á nefnda kenning því, að öll ritningin sé 'ekta’ Gyð- sína ; ég hefi ekki fundið þau. testæmentinu ? Spurningum þínuitii Miklu fremur virðist mér, að kenn- testamentinu ? Spurninqum Jtínum ingar hans og tilvitnanir sanni, að er auðsvarað ; auðvitað er það hann álítur og heldttr því fram, að biblían sjálf, sem héfir frætt mig á gamlatestamentið sé heilagt og ó- því, að hún sé öll ekta Gyöing- skeikult guðsorð. Og því til sönn- dómur. En nú vil ég leyfa mér að unar levfi ég mér að benda þér á spvr ja : Hver ltefir frætt þig á j fyrirlestur trúarbróður þíns, síra þvi, að ritningin sé ekki ‘ekta’ Steingríms þorlákssonar : “Krist- Gyðingdómur.? Hefir þú gleymt ur o<r gamlatestamentið”. t J>eim })ví, að rithöfundar nýjatestament- fvrirlestri tilfærir hann mörg dæmi isins eru Gvðingar, engu síður en sem sýna greinilega, að frelsarinn rithöfundar gamlatestamentisins ? I hendir svo oft til frásagna í gamla Söguviðburðirnir fara fram meðal i testamentinu ; og sérstaklega tek- Gyðinga. Söguhetjurnar eru Gyð- ur hann.það fram, að frelsarinn ingar, — að meðtöldum Krifeti bendi einmitt til viðburða, sem sjáHum. Trúarbragða hugsjónir og vantrúin hnevkslast svo ákaftega hugmyndir gyðinglegar, þótt þær miiki-S á, til dæmisi: llóðið, forlög beri með sér sýnileg áhrif eldri trú- konu Lots, og fiskinn, sem gleypti J)ú mttnir vilja kenna og prédika hreinan og fullkomin sannleik, eða að eins J)að, sem þú trúir og hefir sannfæring fyrir, að sé rétt og á- reiðanlegt. — En er J>að þá ekkí hið mesta óvit, að hafna nokkrtt Móses-lögmáfið strangasti Gyðing- dómur, og þá hálfur og villandi sannleikur, sem leggur aðaláhersl- una á verkin, — trúin virðist þar tninna tekin til greina, — trúin, sem kyrkjan telur eina vissa sálu- hálfan og villandi sannleik. En þú reynir ;ið réttlæta afstöðu hennar i þessu tilliti með þessum eftir- tektaverðu orðtint : “Ef kyrkjan kendi ekkert nema J>að, sem hún telur hálfan og villandi sannleik, J)á hefðið J>ér rétt fyrir yður, en svo lengi, sem hún kennir bæði lögmál og evangelium, verður J>essi mótsagnakæra yðar bygð á sandi”. — Hér viðttrkennir þú, að kyrkjan kenni það, sem hún telnr hálfan og villandi sannleik, en þú vilt réttlæta það með því, að hún sem rangt ? þvi það, sem þu alitur . . . ’ .. J 1 kenm evangehum lika, sem þu •„ „ , ... , . af truuðum, kristnum monnttm, að 1 ,r . . , , vtllandi og rangt, ættir þu sannar-1 w ,,,x. ., r ,, . ’ sjalfsagt telur fullkominn sannleik; lega ekkí að bera IbU fyrir 1 ^ hevrendur þín-a. J>að hvílir J>ung á- 1 f* ^VI l1!' * ')L. 11 ‘!vsar’, byrgð á þeóm, sem eru aö leiðbeiua St^Öhæíf’ aÖ * aÖ J oðrum kosti ekki fullnægt ? Ekki virðist mér )>að. Svo er ennfremur og kenna öðrum, og þá sérstak- lega á prestunum ; því J>að er oft- ast )>eirra hlutverk, að uppfræða I , . , . . „ ungdóminn í trúarbrögðtmmn. þar var smölð ucftlr krmgumstæðum af leiðandi verður kölltm þeirra I hnKsnnarh*tti Gyðtnga, og J,v. aíar þýðingarmikil, vandasöm “Wsandl /yrir kristna að v,„i í hlvða ÞV1 1 0,1,11 anda mundt sltkt REUANCE CLEANINC & PRESSING Co. 508 Notre D«b« Avenne Vér hrciiwtun og presatiaa klnteaB fjrir 50 eent KnkuDDarorfi : Treyatifl oae Kj«8*na*ir sAttir heim og akUah aftvr DR. R. L HURST œoAiiícor konongleifa skwftlæknarAtfiius, átsJirifaCur of konua^iega lfiBknaskólaoom f London. Bérfræöinftur 1 brjóst og tonga- ▼eiklnn og kvensjákdónonin. Skrifstofft 30o Kennedy Baiíding, Portage Ave. 4 gagnr Eatoos) Tftielnoi Main 10—12, 3—5, 7-9. i 814. TÚ viötals frö Dr. A. Blondal Office Honrs. 2-4 7-8 806 VICTOR STREET Cor, Notre Dame Pbone Oarry 1136 arbragða. Og þótt Gyðingar eftir komu Krists skiftist í tvo flokka, með breyttar skoðanir og gjör- breyttu gtiðshugmynd, voru báðir flokkarmr eins fvrir )>að Gyðtngar. Af öllu J>essu leiðir, að nýjatesta- mentið, og J>au trúarbrögð, sem J>að hefir að geyma, er att runnið frá hjartarótum Gyðinga, og því inst og dýpst í eðli sínn ‘ekta’ Gyðingdómur. Nú vona ég að þú skiljir og viðurkennir, að öll ritn- ingin er ‘ekta’ Gyðingdómur * og sjáir um leið, að snurðan, sem þú talar um, er þín megin á þræðin- um. J>ú hefir ekki enn greitt úr mótsagna-flækjunni ykkar, þótt þú staðhæfir : “þá er ‘mótsagna’-mál J>etta hjá yður fallitf' tim sjálft sig ; því ef hafnað er helmingnum af hinu.m opinberaða sannleik, hvernig getur þá verið meira en hálfnr sannleikur eftir ? Og er ekki hálfur sannleikur oftast nær vill- andi?” — það er ekki vel ljóst, hvað þú meinar með Jæssum orð- um : “hinum opinberaða sann- leik” Lúterska kyrkjan kennir, að hinn “opinberaði sannleikur” birt- ist í allri ritningunni, og þá sér- staklega í nýjatestamentínu. Virð- ist því rétt, að skilja þessar rök- fræðislegu! setningar þinar þann- ig : Að þegar helmdngur af hinum Jónas. Ekkert af J>essu hneykslar frelsarann, segir fyrirlesarinn ; og svo kemst hann a5 Jyeirri niður- stöðu, að þessar tilvitnanir frels- arans staöfesti þá skoðun, aö hann viðurkenni gamlatestamjentið, sem óskeikult guðsorð ; og að spurn- ingar og svör hans bendi til þess, að gamlatestamentið sé’, leiðar- steinninn hans. Sé ’J>etta rétt á- lvktað, getur lúterskan ekki með réttu bvgt kenning sína um gildi Gyðingdómsins, eins og hann kem- ur fram í “heilagri ritningu", á orðum Krists sjáMs. Hytfgur þú, að Kristur myndi taka kenningar gamlatestamentisins svo oft til dæmis, og benda á þær, ef hann hefði ekki viðurkent }>að, sem á- reiðanlegt guðsorð, sem aldrei yrði hálfur og villandi sannleikur ? Og tneirá að segja : hann bendir á sig sjálfan sem uppfylling fyrir- mvndanna og spádómanna í garnla testamentinu. Og sa-mkvæVnt því kennir lút. kyrkjan, eða guðfræð- ingar hennar, að fórnfæringar, fyr- irheitin og spádómarnir í g.t. séu fyrirboðar Krists og fórnardauða hans, þótt Jteir virðist þar nokkuð myrkir og vafasamir. En þetta verður alt skýrt og ljóst, þegar Kristur er í heiminn kominn, — það tekur af skarið, — svo ljósið svo og ábyrgðarfull. þaö er því t hæsta máta undravert, að þú skulir halda því fram : að Gyðing- dómurinn, þótt bygður væri á ómenguðu orði hins gamla sátt- mála, hljóti að vera orðinn hálfur og villandi sannleik-ur, svo framar- lega, sem Kristur er í heiminn kominn. — Élg vil nú reyna, að leiða þig úr Jyessttm ógöngum, mcð því að reyna að sannfæra þig um það : að hafi gamlatestámentið tipphaflega verið inntdásiðj heilagt og óskeikult guðsorð, — eins og J>ú virðist trúa —, að þá hlýtur það enn að vera það, þann dag i d a g ; og það því fremur, þegar Kristur er í heiminn kominn, setn tr uppfylling fyrirmynda og spá- dóma gamlatestamentisins. Enda segir Kristtir sjálfyr ; “ritningin raskast ekki". J>að væri þvi meiri samkvæmni í kenningum ykkar, ef þið héldið því fram, samkvæmt orðum Krists, að “ritningin rask- ist ekki”, og verður aldrei hálfur og villandi sannleikur. því það eru Gvðingar sjálfir, sem eru rangir — með hálfan og villandi sannleik —, en ekki Gyðingdómurinn, eins og hann birtist i gamlatesta'mientinu. en eins og þegar hefir verið tekið fram, <M'rður þessi svonefndi “hálf- ttr og villandi sannleikur” ykkur engu ábyggilegri, þótt þið kennið u.o. Hou. u»u i.i utn leið J)áðs sem þið álitið full- þess að gæta, að Moses-logmaltð- . 1 : ------ - konunn sannleik. Rokfaersla þtn er því nú, sem oftar, algjörlega bygð á “samti”. J>ú segir. að mótbárai mín snúist um þessar spurningar : “Er það ósamkvæmni, að heimta af mönnurn hlýðni við lögmálið, og boða |>eim réttlæti af trú ? Já, J>egar kent er, að lögmálið sé “hálfur og vill-andi sannleikur”.— “Er guð ósamkvæmur sjálfu-mi sér af því hann er bæði réttlátur og náðugur ?”. Élg segi ekki, að guð sé ósamkvæmur sjálfum sér, en mennirnir gjöra guð ósamkvæman sjálfum sér — með kenningum sín- umi; og lögmál Gyðinga er alls ekki í samræmi við náðarbdðskap Jæirra. Og ekki er ég með þvi, að taka lögmálið, sem “ljós á vegu'm vorutn og lampa fóta vorra” á helgunar leiðinni, eins og þú vilt gjöra. Og í alvörn að tala, virðist mér J>að hin mesta óhæfa, að halda þrí fram : að Móses-lög séu öll samkvæm róttlæti guðs ; því samkvæmt )>eirri kenning verða öll svívirðingar og siðspillingar atriðin einnie talin samkvæm heil- agleik og réttlæti gnðs. þessvegna furðar mig stórlega á, að þú skul- ir í Jyessu sambandi spyrja : “Er guð ósamkvæmur sjálfum sér, af því hann er 1>æði réttlátur og ekki vera látið viðgangast hjá tipplýstum og siðuðum þjóðum. Að réttlæti guðs sé ekki fullnægt að öðrum kosti, ketnur líka í mót- sögn við þá kenning, að einmitt sjálít réttlætingar-meðalið sé trú- in, sem ekki er mannsins eigið verk”. Hver, sem les þenna káfla, eða aUa ritgjörð mína, mun fljótt sannfærast um J>að, að ég mót- mæli livergi “all-sterklecTa” rétt- læting af trú. Sannleikurinn er : að ég álft, að hrein og einlæg trú á lfefcnningar Krists glæði og efli réttlætis tilfinning manna, og hafi blessunarrík áhrif ái breytni og iramkomu þeirra. Ég bendi að eins á ósamkvæmni í sambandi við kenninguna ttm réttlæting af trú, eins og kyrkjatt framsetur liana. Og ég hefi enn á ný 'tekið }>að trú- ar-atriði til íhugttnar hér að fram- an, og vona ég að þú gjörir þig ánægðan með )>að fyrst um sinn. I athugasemdum þínum segir þú ; “Höfuðlærdómar tala um hlýðni við Mósesar-lögmál, lituðu í ljósi kærleikskenningar Jesú. Ilefðið J)ér tekið tillit til þessara orða, þá gat náðugur?” Eða með öðrum'orð- um : réttlátur í lögmálinu og náð- SANNFÆRANDI TIL KVENNA - ÞESSI BÖKUNAR REYNZLA! Svo þér þuifið sem miDst hveiti ger- um vér það sem hver bökunarkona mundi gera ef hún væri í sporum vorum. Af hverju vagnhlassi af hveiti sem ent er til millu vorrar, tökum vér sýnis- horn, 10 pund. Vér mölum það og búum til úr því brauð. það verður augljóst að sum sýnis- hornin gefa meira og betra brauð heldur en önnur. Vér þess vegna höldum eftir þeim vagnhlössum sem reýnast best, hin seljum vér. þér græðið á að kaupa mó) með þessu nafni og þér fáið betra brauð. puRity FLOUR “Meira brauð og befcrabrauð “ b e t r i k ö k u r 1 í k a “

x

Heimskringla

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Heimskringla
https://timarit.is/publication/129

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.