Heimskringla - 15.01.1914, Blaðsíða 6

MARKET HOTEL
I4fi Prinœss 8t.
& onóti markaOaaa*
P. O CONMÍLC. eigaadl, WlNNIPEd
Beztn vínfóng viodlar og adhlynuiagr
KÓO. lsienzkiir veitio^amadur N.
HalldórssoD, leióbeinir Islendiugnm.
KOL og COKE
J. D. CLARK & CO.
•280 MAIN ST.
Phónes Main 'M—95 eð» 8024
Woodbine Hotel
4(H MAIN ST.
Stmista Biiliard Hail 1 NorövesturiandÍDo
Tlo Pool-borö.—Alskouar vfuo«r vindlar
Qtittng og $1.00 á dag og þar yftr
l.ennon A Hebb,
Riaeudor
Vér höfam fnllar birífftlr hreinostu lyfja
o* meöala, Komiö með lyfseöla yöar hintf-
aö vér gerom meéoliu uAkv»mle(ra eftir
ávísan l»kuisins. Vér sinnnm otansveita
pönnnutn o<? seljnm giftingaleyfl,
Colcleugh & Co.
Notre Dame Ave, & Sherbrooke St,
Phone Oarry 2690—2691.
RNIT
C*iy P*jneent*
VERLAND
MAIN S ALCXANOCR
SHAW’S
Stærsta oj? elzta brúkaðra
fata8«lnb(iðir4 ( Vestur Canada.
471* istrr Itiuur
Dominion Hotel
523 Maln St.
Be^tu rtnog TÍuUler. Oistirg og f»Aigl,50
MAltiO ............ ,35
Ntmi n nai
B. B. H A LLDORSSON >igandi
ÁVARP
til hluthafa í Eimskipafélagi hiands
Kitnskipatélags neíiulin hér í
borg átti fund me5 sér þann 9.
þ.tn., til þess að líta yfir ástand
hlutasölunnar vestan hafs, og til
að íhuga svolátandi hraðskeyti írá
herra Jóni Bíldfell, dags. 6. þ. m.:
“Horftir sæmilegar. Nefnið
nefndarniiennina”.
Nefndinni hér kom saman um,
: að í skeyti þessu feldist sú stað-
1 hæfing, að Austur-lslendingar hafi
! fiillvissað herra BUdfell um, að
þeir gangi að þeim breytingum,
sem nefndm hér gjörði við bráða-
hirgðarlaga frnmvarp Eimskipafé-
lagsins, og sem birtar hafa verið
hér í blaðinu, og að þeir óskuðu
að fá að vita, hverjir Vestur-
, íslendingar ættu að vera í stjórn-
, arnefnd félagsins, svo að hægt yrði
! að staðfesta þá kosningu á stofn-
| fundi félagsins þann 17. þ.m. —
[Nefnditi hér kom sér einhuga sam,
an um að tilnefna þá herra Jón J.
Bíldfell og Árna Eggertson í nefnd-
ina, og samkvæmt því var svo-
látandi hraðskeyti sent til herra
Bíldfells :
“Hundrað sextíu þúsund lof-
að. — söfnum áfram. Btldfell
Eggertsson stjórnarnefnd”.
Skýrsla féhirðis sýndi, að haun
] hafði nneðtekið ákveðin Toforð frá
i þessum stöðum •
Winnipeg ............. kr. 90,000
Argyle-bygð ........... — 8,775
Nýja Islandi .......... — 8,325
Seíkirk ............... — 2,225
Narrows bygðunum ... — 2,175
Wild Oak og Westbourne 4,975
Beckville bygð ........ — 900
Poplar Bark ........... — 1,000
Alptava tns-bygft ...... — 1,075
Sottris-bygð .......... — 4,175
Saskatchewan bvgðutn — 4,175
Alberta ............... — 4,400
British Columbia ...... — 1,975
Washington bvgðum... — 3,225
! Noröttr Dakota bvgðum 8,800
Spanish Fork .......... — 25
j Duluth, Minn....... ... — 100
| Einstaklingar víðsvegar
í fandi þessu ....... — 2,000
I Svo er og selt talsvert af hlutum
I í bygðarlögum, j>em nefnd hafa ver
|ið, en sem féliirðir ekk-i hafði talið
: með ofangreindum upphæðum af
j því að fyrsta afborgun ekki hafi
fylgt kaupum.
Ennþá er eftir að selja hluti fyr-
j ir fullar 40 þúsundir króna, svo
j að mætt verði óskum Austur-ís-
I lendinga, og nefndinni er það sér-
| lega hugleikið, að landar vorir í
I hinum ýmsu bygðarlögum hér
i vestra, \-ildu gjöra svo vd, að
! senda hluta-pantanir til féhirftts
! nefndarinnar, eins fljótt og þeir
gefcíi. Einnig biður nefndin alla þá,
1. Að sem flestir Islendingar, sem
enn hafa ekki ritað sig fyrir
hlutum, vildu gjöra það sem
allra fyrst.
2. Að þeir menn, víðsvegar í
bygðarlögum íslendinga, sem
góðfúslega liafa tekið að sér,
að selja hluti í félaginu, vildu
halda áfram ' starfinu hver í
síntt bygðarlagi, þar til allir
þeir hlutir eru þar seldir, sem
hægt er að selja.
3. Að allir kaupendur hluta sendi
fjórðungsborganir sítnar til' fé-
hirðis fyrir lok þessa máttaðat
svo að hægt verði að senda
npphæðina heirn.
4. Að þeir, sem finna sér fært, aft
auka hlutakaup sín umfram
það, sem þeir jþegar hafa
keypt, vildu gjöra það sem
allra fyrst og settda féhirðir til-
kvnningu um það.
B. L. Bnldwinson.
Jólatréssamkoma
var staddur í Calgary nótt-
ina milli þess 21. og 22. cles. ■; ég
hafði skrifað vini mínum þar, að
ég væri að hugsa um að skreppa
til Calgary um eða eftir jólin.
Hann skrifaði mér um hæl og seg-
brotið. Að endaðri tölunni fékk
öldungurinn innilegt lófaklapp.
Næst var sunginti ísl. jólasöng-
ur, af fjórum systkinum, Vilhj.,
Jón, Latira og Begga, þau eru'öll
börtt hr. Bjarna Jónssonar og J>or-
bjargar konu hans, að Markerville,
gleðifólk og náttúrað fyrir hljóm-
leika, enda vel að sér í söng og
hl jóðfæraspili. þá tíóliti spil Begga
Tohnson, ljómandi gott. þá sóló,
Fjóla Guðmundsson. [>á upplestur,
Ágúst, bróðir síðastnefndrar. þá
quartette, áðurnefnd fjögur syst-
kin. Næst spilaöi Filip Johnson
tvö lög fjörug á harmoniku. J>á
sóló og margraddað, Fjól-a Guð-
mundsson og fyrncfnd íjögur syst-
kin. J>á upplestur, H. Goodman.
J>ar næsta ræða, B. Johnson; efni
ið: samkomulag, góður félagsskap-
ttr nieðal lattda, og að láta ann-
ara þjóða fólk sjá, að Islendingar
ekki séu eftirbátar í neintt því, er
rétt stefni. Síðast las undirskrifað-
ttr part úr sögu.
J>á var barið að dyrutn. Var þar
! Sánkti Klátis komitin í vetrarbún-
ingi sínum, með snjóhvítt hár og
skegg, en þó rjóður í kinmtm, full-
ur að vöngtint, unglegtir og góð-
tnannlegur á svii>inn. Hann kvaðst
Ifafa keyrt miikið af leiðinni á
sleða með hreindýrum fyrir. En
er hann hefði átt þó all-langt eftir
ir : “l|f þú ætlar að komtt hingað ófarið, hefði hann orðið að skilja
norðúr bráðmn, þá komdu stra’x eftir bæði sleðann og hreindýrin,
á tnorgun, því þú kanske hcfir þvi á auðri jörð, eins og iiér væri,
skemtitn af, að vera hérna með
okkur löndum þínum aðra nót-t”.
íír fór þegar með jámbr.lestinni
frá Barons kl. 7 á laugardagskv.,
og kom til Calgary litlu fyrir mið-
nætti, og eftir talsvert hringsól utn
strætin í austurbænum og hjálp
tögregluþjóns, sem ég rakst á þar
á einhverju stætinu, fantt ég loks
hús hr. Jóns Jiorvaldssonar. og
var hjá honum það sem eftir var
nætur.
A sunnudagskv. kl. 8 héldu allir
eða því sem næst allir íslendingar
hér að húsi hr. Jótts Guðmunds-
sonar. Var það stærri hópur landa
en ég hafði haft hugmynd um, að
í Calgary væri. J>ar erti 7 eða 8 is-
lenzkar fjölskyldur, auk margra
einhleypra, bæði karla og kvenna,
sem alt befir stöðuga atvinnu og
allvel borgaða þar i borginni.
Mátti greinilega sjá það á öllnm
hópnttm, að landar í Calgary lifa
ekki við sultarkjör. Hjá hr. Jóni
Guðmundssyni var alt undirbúið :
fagurleo-a skreytt jólatré, hlaðið
jólagjöfum, og þeim einnig hlaðið
alt í kringum það, og sæt-i fyrir
8 bvrjaði samkomán með því, að
alt fólkið stóð upp úr sæturni sín-
um og söng með glaðværð og íjöri
“Hvað er svo glatt sem góðra
vina fttndur”. J>ví næst kallaði for-
setinn, sem var ltr. Vilhj. Johnson,
JWWTOltd
WHOLESAt.* t,f?rtMl
334 Main »t
WlNNIPfO
O-Q^
f
er ritað .hafa sig fyrir hlutakaup-j upp öldttnginn Jón Guðmundsson,
um, að senda fjóröungsborganir seM1 þegar flutti snjalla ræðu, hann
sínar til fóhirðis fvrir lok þessa talaði um þvðing jólanna og jóla-
mánaðar. Nefndin finnur til þess, I trésins með ljósunum mörgu. En
að virðing Vestur-íslendinga krefst1 svo talaði hann um jólin sem æfa-
þess, að þeir sýni svo mikla þjóft-1 jramla hátíft, og iór þá afarlangt j
rækni, að.þeir fullgeri þau hluta- 1 aftur í tíamann, því Jón er fróður !
kattp, setn Austur-lslendingar karl og vel 1-esinn. 1 niðurlagi ræð-
óska. það er algjörlega komið und unnar sagði hatin, að þetta litla
ir ttndirtektum vorum hér vestra, jólatjé hér ætti að vera roerki ttm
hvort hægt verðttr að byrja þetta jrott samkomulag, kærleika og
fyrirtæki í þeim stil, sem heima- bróðurlega samvtnnu allra íslend-
þjóðin óskar og sér nauftsynlegt inga. sem í Calgarv værtt ; kvaft
til þess, aft sigursæld |>ess verfti hanti aft Kott mundi af því leifta, j
trvgð. Og þaft væri alls ósamboð- aft hittn litli hópttr landa þar kæmi i
ift J>ví trausti, setn heimaþjóftiti saman scm oftast og revndtt aft
ber til vor hér, aft kæfa iyrirtækift skemta sér ; þeir myndu síftur |
með áhugaley’si voru. J>ess vegna gleyma hver öðrum, siður gleyma
helir nefndin falið mér. að mælast tnóðurmálititt og síður gleyroa því,
til þess fyrir sína hönd : | að þeir og þær værn af ísl. bergi
gæti maðttr ekki brúkaö slefta.
Il-effti hann þá orftift aft leggja alt
á bakift, og ltefði sér þá dvalist
nokkuð. Fór hann nti að útbýta
jólagjöfumtm. Jókst þá glaðværð-
in ekki all-lítift ; þó sumar þeirra
værtt mjög verðmætar, voru marg-
ar, sem fretnur vöktu blátur og
glaftværö en kosttiaft gcfendunutn.
þar næst var sczt. aft borftum,
og líkatninn nærftur. þar var
rausnarlega veitt, og gat sérhver
fengift meir en ttóg af þvt er liezt
líkafti.
Eftir það var stiginn fjörugur
dans í tvo klukkutíma. J>á var
hvíld tekin, ett allskonar aldini
borin í kring, eins og hver vildi
hafa. Sté þá hr. Jón Guftmunds-
son fram og haffti yfir all-langt
kvæði. Minnist ég ekki að hafa
heyrt bctnr meft kvæfti íarift.
Éntt var skemt sér um stund
tneft ýtrosum leikjum. Klukkan hálf
gengin þrjú þakkafti hver öftrurn
fvrir gófta skemtttn, og ósktiöti
hver öftruin gleftilegra jóla. Síftan
hclt hver heim til sín. Aft tnorgni
ætlafti ílest fttllorftna fólkift til
margt fólk. Klukkan 15 mín. eftir v’nnn 'sinnar-
þann 24. ætlafti flest unga fólkíft
norður til Markerville til áð. taoa
þát-t í jólafögnuftinttm meft frænd-
fólki og vinum þar.
Beztti bökk fvrir hina myndar-
lcgn o" gófttt skemtun, kærtt Cal-
garv landar!
Barons, Alta., 24. des. 1913.
Tón Kristjánsson.
Sjónleikur
ÞANN 16. JANÚAR
veröur leikritið HÚN IDRAST
leikiö af leikfélaginu Mjöll aö
Lundar Hall
Aögangur fyrir fulloöna 3§c.
Aögangur fyrir börn 2 50.
Kaffi veröur veitt á staðnum
fyrir 1 ?c.
MANITOBA.
Mjög vaxandi athygli er
þessu fylki nú veitt af ný-
komendttm, sein flytja til bú-
festu f Vestur-Cnnada.
þetta sýna skýrslur akur-
yrkju og innflutninga deildar
fvlkisins og skýrslur innan-
ríkisdeildar ríkisins.
Skýrsltir frá járnbrautafé-
lögunum sýna einnig, aö
margir flytja nú á áður ó-
tekin lönd með fram braut-
tim þeirra.
Sannleikurinn er, aö yfir-
burðir Manitoba eru einlægt
að ná víðtækari viöurkenn-
ingu.
Hin ágætu lönd lyikisins,
óviðjafnanlegar járnbrauta-
samgöngur, nálægö þess viö
beztu markaöi, þess ágætu
mentaskilyrði og lækkandi
flutningskostnaður — eru hin
eðlilegu aðdráttaröfl, æm ár->
lega hvetja tnikinn fjölda
fólks tfl að setjast aö hér (
fvlkinu : og þegar fólkiB sezt
að á búlöndum, þá aukast
og þroskast aðrir atvinnu-
vegir í tilsvarandi hlutföllum
Skrifið kunningjutn yöar — segið þeún að taka sér bólfestu I
Happasælu Manitoba.
Skrifið eftir frekari upplýsingum tii r
■ÍOS. BURKE, Industrial Bureau, Winnipeg, Manitoba.
JAS. HA RTNE ir, 77 Tork Street, Toronto, Ontario,
J. F. TENNANT. Oretna, Jfanitoba.
W. II. UNSWORTH, Emerson, Manitoba;
S. A BEDFORD.
Deputy Minnister of Agriculiure,
, Winnipeq, Manitoba.
**+++++***#+*♦**#***#*#>**++*+***+♦+*++++***«
♦
♦ VfíTUR MAÐUR er varkár með að drekka ein-
♦ * hreint öl. þór getið jafna reitt yður á.
| DREWRY'S BEDWODD LflGER
♦
♦ það er léttur, freyðandi bjór, gerður ei*gönga
S ár Malt og Hops. Biðjið ætið um hann,
| E. L. DREWRY, Manufacturer, WINNIPEG.
999999999999999999999«
--------1
Skrifstofu^tal^^Mfth^jTtó^^Vörupöntunar tala,: Mftia 340« I
National Supply Co., Ltd. I
Verzla me0 9
TRjAVIÐ, GLUGGAKARMA, HURDIR, LISTA* í
KALK, SAND, STEIN, M0l, ‘HARDWADL' I
GIPS, og beztu tegtind af ‘PORTLAND’ fe
MÚRLtMI (CEMENT). 2
Skrifstofa og vörugeymsluhús á horninu á : Z
McPHILLIPS OG NOTRE DAME STR*TUM, 2
Moð þrí aO biðia œfluloéja nm —
T.L. CIGAR," bAertn vissað
fA A«r»tau viudil.
T.L.
5 T. L, Cl CAfb
(UNION MAUB)
Weslern l’ignr Factory
Thomas Lee, eiyandi Winnnipeg
100
Sölgusafn Heimskringlu
Jón oj L á r a
101 102
Sögusaf n Iljeimskringlu
'Berið þér hús í Mayfair saman við þetta greni’, veit það ekki og skeyti ekki utn það. Hann vinnur
sagði Desrolles. fyrir sér með hjákátlegti myndtinum sítmm, sem eru
‘Hvar er Mayfair?1 > afhaldi í París eins og hér'.
Desrolles lýsti plássinu. Hún fleygði til hans mörgum frönskum og ensk-
‘Völundarhús af dimtnum götum’, sagði Chicot og um blöðum roeð skrípamyiidum, og allstaðar var
ypti öxlum. ‘Kin gata er ekkt aunari betri. Mér ttafn hans undir myndunum.
líkafti hús við Champs Elysees, — hús við fagran | ‘Af myndunum að dæma, mættuð }>ér halda, að
blómagarð með stórum, björtum gluggum'. |hann væri sk'emtilegur félagi’, sagði Chicot, ‘en hann
'Lemuel á jafn hægt með að kaupa slíkt hús'er mikið óskemtilegri en jarðarför*.
handa yðttr og ég á með að kaupa hnefafyUi af brjóst- ‘Hann eyðir allri kæti sinni við myndirnar', sagði
sykri. J>ér þurfið að eins að minnast á það’. Desrolles.
væn
Undanfarinn tíma haíði Jack Chicot verið á sí-
feldu ferftalagi, og sjaldan verift heima. þaft hafði
ekki vottað fyrir neinu sambandi milli hans og henn-
ar, síftan hún náði beilsunni aftur. J>au voru kur-
‘það eru orft, sem ég nefni aldrei,, sagði Chicot
alvarleg. ‘Í!g er heiftarleg kona, og þess utan er ég
of drarobsöm til þess’.
Desrolles var að hugsa um, hvort J>að
drarobsemi, dygð eða sérvizka, setn hamlaði
frá á að þiggja tilboð elskhuga síns. Henni
gaman að tala um hann, þó ekki væri annaö.
J>að var eitt, sem Cbicot vissi ekki. Hún vissi htm gat ekki ert hann til reiði.
ekki, að DesroUes haffti kyust aftdáanda hennar, ogj ‘Jm hatar mig of mikið til þess að geta reiðst
fékk borgun fyrir að mæ.la með homtm. Iviö mig’, sagði hún einu sinni í áheym konunnar,
‘það lítur út fyrrir, að yðttr lífti betur en vantjsem átti húsið ; ‘þú ert hræddur við að beita geði
er', sagðt htin vift hann einn daginn. ‘Rf mér skjátl-þínu, því ef þú sleptir því lausu eitt augnablik, þá
henniiteis hvort við annað jafnaðarlega t þó kom þaft
þóttij fyrir, aö gremja hennar braust út, eins og þegar eld-
jing klýfur dökt sumarský. Hann var ávalt kurteis,
ar ekki, |>á ernð þér í nýjum irakka'.
!gætir þú drepið roig. Freistingin yrði þér of þung’.
‘Já, ég hefi fengist dálftift við gróðabriigft, <»g hefij Jack Chirot sagði ekki eitt orð, hann stóð með
veriö hepnari en vattt er', svaraði hantt
Desrolles skaraði að eldinum, svo hann
loga, og (ylti svo þriðja staupið.
‘jpetta er eins gott og kryddlögttr* sagði
‘það væri Synd, að blanda J>etta með vatni.
iiær búist þér við manninum yðar?'
‘!Ög býst aldrei vift honttm’, svarafti Cíiicot.i
‘Hann kemur og fer eftir eigin geftþótta’.
‘Hann hefir líklega farifí til Parts í viftskiftaeritid-j
ám, gizka ég á'.
‘T viftskiftaetjindum efta sér til skemtunar. Égi
krosslagftar hendur og brosti beisklega til hennar.
skyldi: Einu sinni þvingafti hún hann til aft tala.
‘þú elskar aftra stúlku’, sagfti hún. ‘Ég veit
hann, þaö’.
En —J ‘Ég hefi séft k venmántt, sem ekki likist ]>ér', svar-
■afti hann og stundi.
‘Oq þú elskar hana?’ ö&
‘Aft hún er syo ólík þér, hlýtur aft hafa áhrif'.
‘Farftu til hennar. Farftu til ........
Setningin endafti meft afarljótum orftum.
‘Vegurinn er of langur', sagfti hann. ‘þaft er
enginn hægöarleikttr, aft ferftast frá helvíti til ltimna-
ríkis'.
Jack haffti einti sinni verið í leikhúsinu eftir aft
Chicot byrjafti aftur aft leilca, og um kvölcKft spurfti
htin um álit hans á framkomu sinni.
‘Var ekki fatnaöur minn fallegur?’ spurfti ltútt.
‘Mjög. En ég heffti kosift minni fegurft og meira
siögæöi’.
Engtitm kvenmaöur var frjálsari en Chicot, eftir
aft htiit kom til heilsu aftitr. Hún fór J>atigaft, sem
henni datt í hug í þaft og .þaft skiftift, eyddi öllum
laumtm simirn handa sjáHri sér, átt Jiess aft nokkur
krcffti hana ábyrgftar á því. Jack var aft eins maft-
ur henttar aft ttafm'ntr til. Htin nmgekst Desrolles
mtfra cn bann.
þaft var aft eins einn maftur, sem vogafti aö finna
að háttsemi hentvar, og þaft var sá, sem bjargaöi ltfi
hentnar eftir áfallift mikla. Georg Gerard heimsótti
hana af og til, og sagfti henni beiskati sannleikann.
‘Nú hafift þér drukkift’, sagfti hann ttm leift og
hann tók í hendi hennar.
‘Ég heti ekkert drukkift siftati i gærkveldi, þá
ilrakk citt glas af kampavíni meft kveldmatnum’,
sagfti hún.
‘þér eigift vift eina flösku, og svo bafift þér drukk-
ift hálfa flfisku af brennivíni í morgun. til ]>ess aft
vega á móti kampavíninu'.
‘Nti, ja-ja. hvers vegtva ætti ég ekki aft drekka ?
sagfti hún grerojulega. 'Hver skeytir um þaft, hvaft
af mér verötir?’
‘Ég hugsa um ]>aft. Élg hefi einu sinni bjargað
lífi vftar. en égiget ekki bjargaft þvi aftur, ef þér hald-
ift áfratn aft drekka. Aft neyta brennivins er sjálfs-
morft, þó þaft taki langan tíma’.
Nti fór Chicot aft hágræta, og þaft sámaÖi lækn
Jón og Lára
103
ínum
þessa
mjög, sem ásakafti roann bennar fyrir
vondu breytni, er hún haffti vanift sig á.
Chicot hédt áfraro sinu sigurríka leiklífi. Hún
drakk eins mik'jft brennivín og hún haffti lyst á, en
tneöan hún var ódrukkin á leiksviöinu frammi fyrir
áhorfendum, sagfti hr. Smolendo ekkert.
Ég er hræddur um, aS hún drekki þangaft til
hún fær vatnssýki, vesalingurinn', sagöi hann einu
sinni viö einn vina sinna. ‘Ég vona sarot aft hún
endist til aftleika nicftaii ég er hér. Stúlka roeft
hennar líkamsgerö, getur naumast enzt lengur eii
þrjú ár, og Chicot held ég dugi enn eitt ár efta svo’.
‘Og svo sjúkrahúsiö ?’ sagfti vinur hans.
Hr. Sroolendo ypti öxlum.
‘Ég skifti mér ekkert af frarotíft listaroanna
mxnna, eftir aft þeir eru farnir frá roér’, svaraöi
hann.
15. KAPÍTULI.
Hazlehurst prestssetri. 22. fehrúar.
Kæri Ted!'
Manstu aft ég sagfti, þegar I/ára neitaöi aftfklæft-
ast vifteigandi brúftarfatnafti, aft brúftkaup hennar
væri ills viti. Ég sagfti henni þaft eins og þér, já,
ég lteld éghaft Sagt öllutn heitrúnum þaft —, ef þaft
er ekki ófyrirgefanlcgt gort, aft kalla þessa hnefafylli
af heimskingjuro. sem heima eiga í Hazlehurst —
heim. Jæja, spá mín rættist. Hjónaband Jæirra er
algert mistæki. Hvaft segir þú ttm þaft, aft T/ára
kom alein heim úr brúftkaupsförinni. Hún hefir lok-
aft sig inni í Manor Hottse og lifir þar fullkotnnu ein-