Heimskringla - 16.07.1914, Page 5

WINNIPEG, 16. JÚLÍ, 1914
HEIMSKRINGLA
Bls. 5
II M § u r
SPÁNNVR VÖRUFORÐI
Vér afgreiöum yBur fljótt og greiðloga og
gjörum yöur í fylsta máta ánægBa. Spyrjiö
þá sem verzla viö oss.
THE EMPIRE SASH AND DOOR CO., LIMITED...
Phone Main 2511 Henry Ave. East Winnipeg
þá atvinnugrein, sem ekki tekur
hann burt frá heimilinu. Lifsupp-
eldis síns leitar hann úr jörðunni,
skógunum, vötnunum. í Austurrikj-
unum forðast hann ánauðarok verk-
stæðanna, en leggur sig fúsann fram
um allskonar trésmíði. Fjórði hluti
norskra verkamanna í New York
ríkinu eru trésmiðir, en engir
stunda þar jarðyrkju. 1 Iowa er
tveir þriðju Norðmanna, sem þar
búa, bændur, en sjö af hverju hundr-
aði stunda smíðar í einhverri mynd.
Glögt má sjá áhrifin jótsku á at-
vinnuvali Dana. Tveir fimtu hlutir
Dana hér f álfu eru bændur, einn
tíundi verkamenn, og einn tuttug-
asti trésmiðir. Við smjörgjörð og
mjólkur búskap eru sex á móti
hverjum einum sem aðra atvinnu
stunda. Við húsgagnasmíði og
siglingar meginhluti þeirra sem
ekki stunda búskap. Yngri kyn-
slóðin gengur þar ekki heldur und-
an merkjum, því ellefu móti hverj-
um tveimur stunda nautgripa rækt
og jarðyrkju.
Svíþjóð er nú á dögum eitt með
nieiri verksmiðju löndum norður-
álfunnar. Þeir Svíar sem hingað
flytja hnegjast því meir að þesskon-
ar atvinnugreinum en jarðrækt.
í>rír af hverjum tíu erja jörðina, en
af sonum þeirra rúmt fjórir af hverj-
um tíu. Flestir leggja þeir fyrir
sig trésmiði, náma vinnu, stein
tekju, brautar lagningai', eða þeir
vinna við brúarlagningar, véia-
smíði, járn- og stálsteypu, fatatil-
búning og flutninga.
Þótt ávíar teljist ekki nema einn
áttugasti hluti allra starfsmanna
Bandaríkjanna, þá sýna þessar at-
vinnugreinar hærri hlutföll, og kem-
ur það til af þvf, að þeir hncigjast
fremur að þeim en öðrum. Einn
Svíi af hverjum tólf vinnur við
járnsmiðar i einhverri mynd; einn
af hverjum fjórtán, sem stunda hús-
gagnasmíði, er Svii; einn af hverj-
um 21, sein sækja sjó, eða eru í för-
um, og einn af hverjum 25 er skradd-
ari. Kemur það ef til vill af að-
alstilfinningu lijá Svíuin, að yngri
menn Svía eru lægnari á, að ná sér
i “hreinlega” vinnu en Norðmenn.
Sömu hlutföll ráða meðal sænsku
stúlknanna. Fyrsta kynslóðin
stundar hvaða atvinnu, sem fyrir
kemur, en næsta kynslóðin leitar
inn í fínni atvinnugreinar. .Eru
hlutföllin þessi: rúm 3 prósent
fyrstu kynslóðarinnar stunda liefð-
arstöður, en 13% prósent næstu
jtýnslóðar. Meðal Norðmanna eru
tölurnar 4 prósent meðal innflytj-
enda, er ná í þessa fínni vinnu, en
tæplega 10 af hundraði meðal næstu
kynslóðar. Þrír fimtu hlutar af
sænskum stúlkum, er hingað konia,
Vistast sem þjónustukonur á hótel-
um eða í fjölskylduhúsum; en með-
al næsta kynslóðar er það að eins
tveir fimtu hlutar. Meðal Norð-
manna hrekkar talan hjá næstu
kynslóð upp í 50 af hundraði, úr 40
*— öfugt við það, sem er hjá Svium.
Sænsku stúlkurnar flýja úr eldhús-
unum, þar sem þær byrja fyrst, inn
á verksmiðjurnar og saumastofurn-
ar. Aftur virðast mentunarstofnan-
irnar draga til sín fleiri norskar
stúlkur en sænskar, og stunda
margfalt fleiri norskar sttúlkur
kennarastörf en svenskar. Er það
einnig upplagi þjóðarinnar að
þakka. Norðmenn eru samveldis-
menn 1 anda og unna jafnrétti og
mannjöfnuði. Er því skólafyrir-
komulag Ameriku einkar aðlaðandi
fyrir þá, og finna þeir sig heima i
hinni almennu uppfræðslu-stefnu
landsins, þar sem lærisveinninn og
lærimeistarinn eru sama stigs og
sömu stéttar.
(Framhald).
Osannsögli Lögbergs.
Vér höfum þegar bent á ýmsar
öfgar og ósannsögli í Lögb., er all-
ar stöfuðu af kosninga-æsingi. —
Haft er eftir mönnum það, sem
þeim aldrei hafði til hugar komið
að segja, og rangfært sumt af því,
sem þeir höfðu sagt. — Svo var
til dæmis með margt af því, sem
hermt var eftir Skapta B. Brynjólfs
syni, að það var með öllu ósatt.
Nýlega barst oss bréf frá herra
Stephen Thorson, bæjarstjóra á
Gimli, þar sem hann ber til baka
ummæli þau, sem eftir honum
voru höfð í Lögb. 9. júlí, og hann
átti að hafa sagt skilið við CJnítara
félagsskapinn, af því að Mr.Brynj-
ólfsson tók þátt í stjórnmála-
umræðum í Gimli kjördæmi og vér
höfum undanfarið verið ritstjóri
Heimskringlu. Segir Mr. Thorson,
að hann hafi aldrei haft þau orð,
heldur að hann hafi sagt, að hann
gæti ekki “fylgt þeim”, Mr. Brynj-
ólfsson og oss, í stjórnmálastefnu
vorri. Vér gátum að engu þessa
öfugmælis blaðsins, er vér sáum
það, því oss fanst næsta ólíklegt,
eftir þeirri viðkynningu, sem vér
höfum haft af Mr. Thorson, að
hann mundi nokkuð slíkt hafa
sagt. Hann er of hygginn maður
og gætinn, og vel að sér um öll
skoðana-mál, til þess aS hann
hefði látið sér koma til hugar, að
fordæma alta Únítara kyrkjuna
fyrir það, þótt tYeir menn innan
þeirrar kyrkju fylgdu annari skoð-
un á landsmálum en hann sjálfur.
Slíkt hefði verið sú fíflska, sem
fáir hefðu gjört sig seka í, nema
flón.
Vér vissum það sjálfir, að Mr.
Thorson hefir ávalt verið mjög á-
kveðinn Liberal. Hann var það
áður en hann varð Onítari, og hans
stjórnmálaskoðanir hafa ekkert
breyzt við það. En skýrari skoðun
á andlegum efnum, er hann hefir
helgað sér, gat heldur ekki staðið
í neinu sambandi við landsmála-
skoðanir annara manna. Og að
setja þá kosti: að fyrir pólitiskar
skoðanir tveggja manna ætlaði
hann nú að hafna sínum eigin
skoðunum, í kyrkjulegum efnum,
er tekið hafa hann langan tima
að öðlast og mikla íhugun og mik-
inn lestur, eftir því, sem hann hefir
sjálfur sagt, — náði ekki nokk-
urri átt.
Birtum vér hér bréfið. Skal þess
getið, að eftir þessari yfirlýsingu
hans óskuðum vér ekki, svo þess
vegna ritar hann oss ekki þetta
bréf. Vér álitum, að það þyrfti
tæplega að bera til baka þessa
slúðurfrétt. Að hann er enginn vin-
ur núverandi stjórnar, má einnig
marka af bréfinu, og þess vegna
þurfti því ekki að snúa út úr orð-
um hans.
* * #
Bréf Mr. Thorsons.
Kæri Mr. Pétursson:
í Lögbergi sem ég fékk í dag er
höfð setning eftir mér. Hún er ekki
alskostar rétt.
Á Goodtemplara picnicinu hér á
Gimli gat ég bess í tölu sem ég flutti
“að hótelin hér á Gimli væru búin,
eða væru að eyðilegga aðra kyrkj-
una hér og bað væri kyrkjan sem
kendi Salvation by cliaraeter.”
£g held ég hafi sagt satt.
1 umræðum heima hjá mér gat ég
þess að mér félli illa að fyrsti kenni-
maður Unitara kyrkjufélagsins (ég
nefndi ekki biskup á nafn, auðvit-
að átti ég við liig sein fyrsta-fremsta
kennimann hefði gjörst ritstjóri
fyrir blaði sem mælti bót gjörðum
j þeirrar stjórnar sein að í mínu áliti
| væri svívirðilegasta stjórn í þessu
j landi. Það sama hefði ég að segja
| um forseta kyrkjufélagsins sem ferð-
| aðist um bygðir Islendinga til að
j mæla þessari stjórn bót. Þar sem
j Unitara kyrkjan teldi sig frjálslynd-
ustu kyrkjuna í þessu landi þá væri
! þetta svo mikið ósannræmi að ég
gæti ekki fylgt þeím.
Þessar umræður heima hjá mér
voru öldungis ekki ætlaðar til að
verða að blaðamáli.
Að kyrkjan sjálf hefði verið gjörð
að meginstöð stjórnarinnar um það
minntist ég ekki á eitt einasta orð.
Dr. Sig. J. Johannesson og Mrs. Fred
Swanson áttu orðakast saman um
það.
Siephen Thorson.
Persaland.
(Fratnhald).
SLÆGÐ RÚSSA
Nú hafði keisari fullar höndur af
peningum og iagði því upp f aðra
ferð sína til Evrópu. A leið þeirri
eyddi hann miklum jieningum, 1200
á degi hyerjum. 1 þetta sinn fór
hann til Englands. Og voru ensku
blöðin full af greinum um liið frjáls-
a og óháða Persaveldi. En aftur
vöruðu rússnesku blöðin Persa við
hinni stjórnlausu græðgi Englend-
inga.
Þanriig gekk það þetta árið. Og
svo 1903 fóru Englendingar að sækja
sig og vildu bola út Rússum, en
komast í mjúkinn við Persahirðina.
Sendu þeir lávarð einn til Persa
keisara með viðhöfn mikla og skyldi
hann færa honuin sokkabands-orð-
una ensku.
En þá fóru Rússar að herða sig
líka, og gjörðu nú verzlunarsamn-
ing við Persa, en við samning þann
beið verzlun Englendinga við Per-
saflóa skaða mikinn og að miklu
leiti töpuðu þeir sölu á tei, sem þeir
áður fluttu þangað frá Indlandi.
Og alsstaðar fór óánægjan vaxandi
í landinu. Tollheimtan var orsök
að upphlaupum hér og hvar um
landið.
Og nú risu prestarnir upp og fóru
að predika á móti tollunum og öll-
um hinum nýju umbótum, sem
gjörðar voru í landinu. Menn
gjörðu og upphlaup út af brauð-
skorti í suðurparti héraðsins, Shir-
az, og var stjórnin nú ráðalaus, því
að hún hafði hvorki peninga né
hermenn eða nokkurn brúklegan
útbúnað handa þeim.
í Teheran gjörðust þrír yfirprest-
ar formenn fyrir uppreist þessari,
þeir Abdulla Bebahanu, Muhamad
Tabatahal og Jamal ud Din. Aðal
krafa þeirra var sú að Shahinn ræki
frá sér helsta ráðgjafa sinn. En
keisari sendi Juma, yfirprest til þess
að reka þá út úr hinu heilaga must-
eri seín þeir höfðust við í. Og til
þess að koma þessu fram safnaði
hann að sér mönnum. Og komu
þeir til musteris rétt í þvf er Jamal
ud Din flutti úr predikunarstól
ræðu mikla og kvaðst þess albúinn
aö hrinda af stóli liarðstjóra þeim
sem nú væri drottinn þeirra. En
þá stóð Juma upp og lýsti því yfir
að þetta væri drottinssvik, og kall-
aði á fyigdarmenn sína að reka þá
út úr musterinu með höggum og
slögum.
Þá varð hark mikið og slagur í
musterinu, og var nokkuð jafnt á
komið. En um nóttina hrukku
uppreistarmenn úr musterinu og
komust í skrín hið helga, keisar-
ans Abdul Azims. Þar bjuggust
þeir um og þangað flúðu margir
hinna helstu borgara, þar á meðal
höfðingi einn Faziullah að nafni,
Var þetta griðastaður þeirra. Er
sagt að krónprinsinn Ali Mirza hafi
verið þeim mjög hlyntur.
Uppreistin magnaðist nú svo að
keisari sendi þeim bréf þarna ritað
með eiginhendi og lofaði að hann
skyldi reka ráðgjafann og veita þjóð
inni (hús rétOætisisi.is' þing og
skyk.i á það koiia mcnn af öllum
stéttum.
Af þessu konunglega bréfi voru
eftirrit gjörð og hengd upp í öllum
hinum stærri borgum iandsins. Þá
fyrst fóru klerkar með sveit sína úr
musterinu og héldu inn til höfuð-
borgarinnar með skrúði miklu,
söngvum og gleðilátum. Tók keis-
ari þar á móti þeim sjálfur og end-
urtók loforð sín munnlega, þessi
sem hann hafði gefið áður með eigin
hendi. Þetta var nú stjórnarbylt-
ingin persneska.
Á meðan á þessu stóð voru búðir
allar lokaðar í Teheran og öðrum
borgum. Enginn vildi hafa nokkur
skifti við annan og alveg ómögulegt
var að fá verzlunarmennina til þess
að snúa heim aftur. 1 höfuðborg-
inni var þó það boð látið út ganga
af yfirmanni lífvarðarins, að ef að
búðirnar væru ekki opnaðar, þá
mundi hann leyfa hermönnum sín-
um að ræna þær, og varð þetta til
þess, að fjöldi kaupmanna og verzl-
unarmanna kom heim aftur. En
þeir fóru þá og' leituðu hælis hjá
sendilierra Breta og eftir fáa daga
voru þar samankomnir 12,000 menn
sem þangað leituðu griðastaðar og
voru garðar sendiherrans alþaktir
tjöldum. Var múgur þessi mjög
spakur, en ekki fengust þeir til
þess að hætta sér út þaðan.
Keisari vissi ekki hvaðan veðrið
stóð, og loksins lét hann þenna ráð-
gjafa sinn fara, sem allir vorU óá-
nægðir með, en tók í staðinn ann-
an, Mirza Narullah Khan. En það
viidi lítið batna. Fólkið var orðið
svo óánægt og þcir báru svo lítið
traust til stjórnarinnar, að þeir
foru og heimtuðu algerlega nýja
stjórnarskrá. Komu kröfurnar um
hana úr öJhim áttum.
Þetta samþykti svo keisari L tæð-
ingardag sinn 5. ágúst og þegar það
var fengið sinátíndist hinn mikli
hópur griðamanna út úr görðuru
sendiherrans breska.
Nú fyrst voru þeir búnir að fá
það sem þeir lengi höfðu þráð, lof-
orð um verulega stjórnarskrá.
Eitt hið fyrsta sem þing þetta lét
sér umhugað um var það að stofna
þjóðbanka. Menn lögðu sig ffHIh
af alvöru að koma þessu á. M3nn
skrifuðu sig fyrir stórum upphæð-
um til þess að koma honum á fót.
konur sem karlar lögðu fram alla
þá peninga sem í eigu þeirra voru,
fátækir menn komu með alt, sem
þeir gátu. En samt dugði það ekki.
Þetta komst aldrei á stað. Og kom
það nokkuð af því að keisari heimt-
aði, að hann fengi að láni mikið af
fénu, sem menn höfðu skrifað sig
fyrir og svo lögðu rússnesku og
ensku bankarnir allar þær tálman-
ir fyrir fyrirtæki þetta, sem þeir
gátu.
(Niðurlag næst.)
-Þ». .«*> .
MIÐSUMAR HREINSUNAR SALA
Þetta er árlegur viðburður þegar góður fatnaður er seldur með mjög niðursettu
verði. Kvenfólks “Ready to wear” er seldur þar upp í
mörgum tilfellum.
Langt fyrir neðan vanaverð
Móðins Kjólar
Einmitt þaB sem best er aB búast á köldum
kveldum og útiviB og á haustin. í þessum
flokk eru 48 alfatnaBir úr Golfine, Serge,
Gaberdine og öBrum tískudúkum. ÞaB eru
ágætar tilbreytingar fyrir þenna tfma og
bestu sniB og litir. Aldrei fyrri höfum vér
boBiB mönnum fatnaB meB jafn lágu verBi
og sparar þaB yBur mikla peninga.
Vanaverð, upp til $60.00
Hreinsunarverð nú $18.75

Týzkufatnaður
I þessum útvalda flokk er margur fyrirtaks
fatnaBur og tilbreytingar miklar í sniBum
og búnaBi úr Gaberdines, Serge, Checks og
Novelty dúkum. Pils og kjólar eru meB
tímans sniBi og hefur líkur fatnaBur veriB
seldur á þessu ári oftsinnis fyrir þrefalt
og f jórfalt verB, sem þaB nú kostar á hreins-
unarsölu þessari.
Vanaverð upp til $40.00 og $50.00
Hreinsunarverð nú $12.50
i
Toronto
297-299 PORTAGE AVENUE
WINNIPEG
Montreal
304 Sögusafn Heimskringlu
Jón og Lára
305
306
Sögusafn Heimskringlu
Jón og Lára
307
þínum, er liðið og gleymt. Ekkert getur breytt eða
bætt úr þvi”.
“Nei, frænka, en meðan hann lifir heldur hann
áfram að göra ilt. Hann eykur glæpi sina en minkar
ekki. Mér er þessi upplýsing mikilsvirði”.
“Eg hefi óvalt álitið (lagbækur mikilsvirði, svo
það furðar mig ekki, þó þessi upplýsing sé ómetanleg.
En nú er ekki meira um Desmonds. Mamma þín talar
um sjálfa sig; hún kveðst ekki vera vel frísk, og er
hrædd um, að hún lifi ekki mörg ár, og hvað ætli þá
verði af vesalings Láru?”
“Komuð þér nokkurn tima til Chiswick?”
“Aldrei, nema til að vera við jarðarför pabba
þins”.
“Var kapteinn Desmond þar þá?”
“Nei, en konan í húsinu sagði mér, að hann hefði
verið lijá pabba þínum þangað til hann dó.”
“Eg þakka þér hjartanlega fyrir allar upplýsing-
arnar, frænka. Eg kem aftur eftir fáa daga, ef 'eg má”.
“Gerðu það, góða mín, og taktu manninn þinn
mcð þér, mig langar til að kynnastt honum. Ef þú
lætur mig vita fyrirfram nær þið komið, gleður það
mig, að veita ykkur dagverð”.
“Það verður ánægjulegt fyrir okkur að koma,
frænka. Við erum í áríðandi erindum i London, sem
ég vona, að sé bráðum lokið, og ég skal segja þér frá
þeim, þegar þeim er lokið”.
“Gerðu það, góða min; það gleður mig að sjá þig
aftur”
44. KAPÍTULI.
Fyrri liluta næsta miðvikudags varð Jón Trever-
ton að mæta fyrir rannsóknardómaranum i réttarsaln-
um i Bow stræti.
' Sömu vitnin voru til staðar og áður. Tveir lækn-
ar voru þar til að segja álit sitt um rýtinginn. Annar
þeirra sagði, að blóðblettir væru á blaðinu, sem ald-
rei hyrfu. Hinn sagði, að blað úr stáli, sem þurkaður
væri lögurinn af meðan það væri vott, bæri engin
merki, og útlit rýtingsins væri af áhrifum timans og
loftsins.
Þegar yfirlieyrslunni var þvi nær lokið, kom göm-
ul kona, leidd af George Gerarð, inn í réttarsalinn og
bauðst til að bera vitni. Það var frú Evitt, sem farin
var að hressast.
“ó, já”, sagði dómarinn, þegar frúin var búin að
leggja af eiðinn. “Þér eruð liúsráðandinn, eruð þér
það ekki? Þvi komuð þér ekki til yfirheyrslu á fimtu-
daginn var? Þér voruð þó kallaðar”.
“Já, herra minn; en eg var veik og gat ekki
mætt”.
“Þér gátuð ekki mætt, vegna veikinda? Nú, hvað
hírfið þér að segja um fangann?”
“Eg hefi það að segja, herra minn, að það hefði
aldrei átt að taka hann fastan. Eg hefði átt að Ifoma
fram löngu fyr og segja sannleikann — það hefir kval-
ið mig svo ósegjanlega, að eg gerði það ekki — þess
utan ung og fögur kona”.
“Hvað meinið þér með þessu rugli?” sagði dómar-
inn? Talar vesalings konan óráð?”
. . . , :
“Nei, eg tala ekki meira óráð en þér. Líkami
minn hefir þjáðst af köldu, en sál min er heilbrigð”.
“Þér megið ekki tala um þjáningar yðar. Hvað
segið þér um fangann?”
“Að hann er jafn saklaus af morðinu og nýfætt
barn”.
Svo sagði fru Evitt honum um gráa hárlagðinn,
og blóðuga sloppinn i skápnum, en vék mjög oft frá
efninu, svo dómarinn varð að áminna hana hvað eftir
annað.
“Sem er ennþá i skápnum og lögreglan getur fund-
ið, ef hún vill”, sagði frú Evitt síðast.
“Sem hún eflaust gerir”, sagði dómarinn. “Hvar
er þessi Desrolles?”
“Það hefir verið leitað að honum”, sagði Leópold.
“Ef þér leyfið það, þá eru tveir herrar hér i salnum,
sem geta gefið upplýsingar viðvíkjandi málinu”.
Annar þessara manna var Jósepli Lemúel, hinn
nafnkunni miliónaeigandi; þegar hann gekk inn i
vitnastúkuna, þögnuðu allir, einsog þeim hefði opin-
berast engill.
“Hafið þér heyrt nokkuð um þennapn viðburð,
hr. Lemúel?” spurði dómarinn ofur auðmjúkur.
“Eg held eg geti gefið upplýsingar Um ástæðu til
morðsins,,, sagði Lemúel. “Viku áður en hún var
myrt, leyfði eg mér að senda henni hálsmen, og eg hefi
ástæðu til að ætla, að það hafi orðið orsök til dauða
hennar”.
“Var menið svo kostbært, að það gæti freistað
morðingja?”
“í raun réttri ekki, en fyrir æfingarlaust auga
hlaut það að sýnast mikils virði. Eg sendi það sem
gjöf til þessarar konu, er vakti aðdáun mína með hæfi-
leikum sinum”.
“Eðlilegt”, sagði dómarinn.
“Eg var nýbúinn að kaupa það i Paris fyrir 50
pund; en það var svo góð stæling, að fáir gátu séð, að
lað voru ekki demantar, nema máske demantasalar,
og þó ekki allir”.
“Hélt frú Chicot, að steinarnir væru ósviknir?”
“Eg veit það ekki. Eg sagði henni ekkert um
hálsbandið’. Eg scndi henni það sem leikkonu, er
virða yfirskynið jafnt sannreyndinni”.
“Spurði frú Cliicot ekki um sannvirði gjafarinn-
ar?”
“Gjöfin var gefin og. þegin i þögn”.
“Er þetta alt, sem þér hafið að segja?”
“Já, það er alt”.
Næsta vitnið var Moshch, demantasalinn. Hann
sagði glögt og greinilega frá manninum, sem komið
hefði að bjóða sér demantana, og meðal þeirra voru
summir svo stórir, að þeir voru eftirsóknarverðir fyrir
þjófa. Manninum, sem kom með þá, brá sýnilcga, þeg-
ar hann vissi, að þeir voru ekki hreinir, heldur stæl-
ing”, sagði hann.
“Gætuð þér þekt þenna mann aftur?” spurði dóm-
arinn.
“Eg lield eg gæti það”.
“Var það fanginn?”
“Nci, það var maður milli 50 og 60 ára”.
“Hefir nokkur mynd af Desrolles?”
“Já, svaraði einn lögregluþjónninn; frú Evitt hcfir
fengið okkur tvær myndir. Aðra hefir spæjarinn, sem
er að leita að Desrolles; hin er hér”.
Myndin var rétt að vitninu”.
“Já”, sagði Mosheh, “eg held að það sé sama and-
litið. Maðurinn, sem til mín kom, hafði sítt grátt
skegg, sem huldi neðra hluta andlitsins og gerði hann
ellilegri. Eg lield að skeggið hafi verið falskt, en eg er
samt næst þvi sannfærður um, að það er sami maður-
inn. Efri hluti andlitsins er all-einkennilegur, og ég
held mér skjátli ekki”.
' - *. k .. .1 it__