Heimskringla - 23.07.1914, Side 5

WINNIPEG, 53. JtTLÍ, 1914
HEIMSKBIH GL A
Bls. 5
11 M B U R
SPÁNNÝR VÖRUFORÐl
Vér afgreiðum yður fljótt og greiðlega og
gjörum yður í fylsta máta ánægða. Spyrjið
þá sem verzla við oss.
THE EMPIRE SASH AND DOOR CO., LIMITED...
Phone Main 2511 Henry Ave. East Winnipeg
Aðsókn skólanna í
Winnipeg.
Svo margar staðhæfingar voru
gjörðar í vetur og f vor um að stór-
hluti harna á skóla aldri hér í bæn-
um sækti ekki skóla, að skóla nefnd
bæjarins f samráði með mentamála-
skyldi öll börn í bænum á skóla
aldri og gefa skýrslu um bað að
verkinu loknu. Nefndin byrjaði á
deild fylkisins skipaði nefnd er telja
verki sínu 4. maí. Sögðu sumir að
um 10,000 börn væri hér á skólaaldri
er aldrei hefðu inn fyrir skóladyr
komið. Var kent um eftirlitsleysi
stjórnarinnar og voiu andstaiðinga
biöð hennar mjög hávær um ástand
ið, er bau töldu eitt hið svívirði-
legasta í nokkru siðuðu Jandi-
Nokkuð annað hefir nú komið
upp á teningnum, og bað vitnast,
sem marga grunaði að hér væri um
nússögn eina að ræða.
Nefndin hefir nú lokið staríi og
lagði fram skýrslu sína fyrir skóla-
ráðið fyrra briðjudag bann 14. b-m.
Aðal innihald skýrslunnar er
betta:—“Börn frá aldrinum frá 5 til
17 ára og heima eiga í skólahéraði
Winnipegborgar eru 34,548. Af tölu
bessari eru 3,186 á fimm ára aldri, og
bví helzt til ung til bess að sækja
skóla. Sex ára gömul börn eru 3,841
En a hinum virkilega skóla aldri frá
7 til 13 ára, eru 19,780. Á alðrinum
frá 14 til 17 ára eru 7,741.
Við skóla bæjarins eru innrituð
3,463 börn; í prívat skóla 3,441, eða
26,904. Einnn ára gömul börn sem
ekki hafa enn verið látin byrja á
skóla eru 2,450, og sex ára gömul 937.
Samtals er bað 3,387, er ekki hafa
enn bá byrjað á skóla og eru auð-
sjáanlega alt of ung. Þá eru bau
sem komin eru af barnsaldri og eru
hætt skólagöngu, unglingar frá 14
til 17 ára 3,424. Af börnum sem bá
virkilega eru á skóla aldri eða milli
7 og 14 ára og hvergi eru innrituð
eru bá ein 833 eftir í ‘llum bænum-
Skýtur bað nokuð skökku við eða
að bau séu um 10,000 einsog sagt
hefir verið. Verður nú fróðlegt að
sjá og heyra hvernig Lögberg skýrir
bessar tölur.
Æfintýri Bandaríkja-
manna í Mexico.
Eftir Jack London.
(Lauslega þýtt).
Trygð og ráðvendni Indíána.
Til þess að láta mig sjá þetta með
eigin auguin, rendi yfirmaðúrinn
bátnum að bryggju einni nokkuð
smárri. Var þar Indíáni einn að
ferma ferjur tvær með olíu. Þegar
Amerikumenn voru liraktir þaðan
burtu, var Indíáninn þar eftir óbeð-
ið og þrátt fyrir hótanir hermann-
anna. Hann sat þar kyr og fór
hvergi; en fékst við það að færa ol-
íuna, sem einlægt rann úr brunnun-
um, í hin stóru oliuker og bráða-
byrgðar oliuþrór. Enda tapaðist
ekki ein einasta tunna. Þó höfðu
Huerta liðar þrisvar sinnum sett
snöru um háls honum og dregið
hann í tré upp, til þess að fá hann
með illu, ef ekki góðu, til þess að
fara með þeim og berjast.
“Eg vil ekki berjast”, sagði hann.
“Eg á ekki ilt eða ófrið við nokkurn
mann. Eg vil engan ófrið. Þegar eg
kom hér fyrst, að vinna fyrir út-
lendinga, átti eg ekkert; eg gekk
berfættur. Nú hefi eg skó á fótum.
Þegar eg vann, fékk eg 60 centavos
á dag; nú fæ eg 4 pesos á dag. Eg á
laglegt hús; það eru stólar í húsinu.
Eg á málvél. Áður fyrri lifði eg eins
og hundur. Nei, eg vil ekki verða
hermaður og berjast. Það sem eg vil
er það, að vera látinn í friði”.
Fjörutiu og sjö milum fyrir ofan
Tampico komum við til olíubrunna
yfirmannsins á Panuco-völlunum.
þessir fáu vinnumenn hans, ame-
ríkanskir, höfðu komið aftur fyrir
tveimur dögum tli hinna rændu og
rupluðu stöðva og voru farnir að
hirða olíuna, sem stöðugt rann út
úr brunnunum og byggja bráða-
byrgðar olíuþrór til vara, ef þeir
yrðu reknir burtu. Yfirmaðurinn
var úr Texas, langur, grannur, mjúk-
orður, og sagði hann, er við spurð-
um hann, hvernig alt gengi:
“ó! Það gengur svona hægt og
hægt. ólukkinn er sá, að indversku
vinnumennirnir okkar hafa hlaupið
á skóga, og það hefir tekið nokkurn
tíma, að fá þá til að koma aftur.
Þér vitið, að óþokkinn hann.....
kom hingað i morgun og var hálf-
fullur og gjörði Indíánana laf-
hrædda, þessa fáu, sem eg hefi náð
í aftur; sagði hann þeim, að við
mundum fljótlega verða reknir héð-
an aftur, og þá mundi hver cinasti
Indíáni verða skotinn, sem hefði
unnið fyrir okkur. Hann úthúðaði
okkur og bannfærði okkur hvað
eftir annað, og sagði, að ekkert væri
það, sem Indíánarnir myndu hljóta,
og yrði það þó ilt, hjá því, sem yfir
okkur myndi dynja.
Yfirmaðurinn sneri sér' að mér
með þreytubros á vörum:
“Þessi maður”, mælti hann, “sem
hann á við, er Mexico maður, kyn-
biendingur einn með engan dropa
af ærlegu blóði í sinum skrokk, en
nóg af öllu því sem ilt er. Bækur vor
ar geta sannað það, að þessa sein-
ustu tólf mánuði höfum vér keypt
af honum í?100,000 virði af vörum
og borgað honum í hreinu gulli.
Hann hefir einlægt verið hinn kur-
teisasti og vinalegur, en nú hefir
hann það svona: Hótar öllum illu,
sem vinna fyrirr okkur”.
Yfirsjón, að Bandarikin tókii ekki
Tampico.
Það dylst engum, að það var hin
mesta yfirsjón, að Bandaríkin ekki
skyldu taka Tampico, og senda her
manns þar á land einsog í Vera
Cruz. Og það, sem verra var, her-
skip vor komu þangað og fóru upp í
ána, en héldu síðan burtu og lögð-
ust tíu mílur þaðan úti á flóanum.
Mexico menn voru orðnir æstir
af landgöngunni á Vera Cruz og
héldu þarna, að nú væru Banda-
íkjamenn orðnir hræddir. Skrillinn
fór að hópast saman á strætunum,
og Ameríkumenn leituðu athvarfs
á hótelunum, en þá hijóp skríllinn
til og reif niður Bandaríkjafánann,
hvar sem þeir náðu honum og hróp-
jiðu dauða og eyðileggingu yfir ölí-
'um Ámerikumönnum.
Það ei' niiflarlegur hugsunargang-
ur, að ætla það sé eini vegurinn til
að bjarga lífi ameríkanskra karla
og kvenna, að hlaupa burtu og gefa
það alt skrílnum á vald.
Og þó var það ennþá verra, að
Bandaríkin, til að halda uppi Mon-
roe-kenningunni, báðu öll hin stór-
veldin, að láta mál þessi afskifta-
Iaus; þeir gætu átt við þau sjálfir.
Þess vegna var það, að kapteinar á
hollenzku og ensku herskipunum
neituðu að skerast í leikinn, þegar
kapteinar þýzku herskipanna komu
til þeirra, og vildu fá þá til þess að
fara með sér og frelsa Bandaríkja-
mennina, sem umkringdir og kúg-
aðir voru af skrilnum þarna iTam-
pico og lif þeirra allra i hættu.
Þessa nótt höfðu yfir hundrað
Ameríkumenn með konum sinum
og börnum leitað athvarfs i South-
ern Hotel. Þeir, sem ekki höfðu
byssur, höfðu að vopnum sveðjur
og kylfur, þvi' þeir bjuggust við að
verða sóttir, þarna og ætluðu að
verjast meðan hægt var og láta
hinum blæða áður þeir voru yfir-
stignir.
Skríllinn öskraði úti á strætinu
og tóku þeir tré stór og rendu þeim
á dyrnar til að brjóta þær upp. Voru
þær farnar að brotna þegar tveir
þýzkir kapteinar komu af herskip-
unum, þá þorðu hinir ekki annað
en hætta, þvi þeir vissu að herskip-
in gátu lagt borgina i rústir. En
hvorki þorðu hinir ensku eða holl-
enznu kapteinar að fara með þeim.
En svo voru nokkur hundruð
menn, konur og börn langt uppi i
landi. Frá Tampico og upp til efstu
oliunámanna eru 47 mílur eftir
ánni, og er hún i bugðum, en 10
mílur út á sjó lágu herskip Banda-
ríkjanna.
Annan dag óspektanna, snemma
morguns, fór yfirmaður olíufélags
eins á stræti út i Tampico, og var
með honum maður einn úr Texas.
Skríllinn atyrti þá, spýtti á þá og
var þeim bjargað úr höndum skriis-
ins af herflokk einum. En einhvern
veginn komust þeir burtu og gátu
fengið gufubát einn og skipshöfn
hans til að fara upp eftir fljótinu.
Undireins dundi á þeim skothríð-
in, bæði frá mönnum, sem voru að
ræna og hermönnum Huerta, bæði
fótgönguliði og riddaraliði, sem var
á -bökkum fljótsins. En samt kom-
ust þeir áfram leiðar sinnar, og
náðu öllum, sem voru við vinnuna,
og að auk þrem hundruðuin aine-
ríkanskra manna. Þessir menn
hefðu liklega allir farist, en þarna
var þeim bjargað.
Zaragoza hótar uð kveikja í
námunum.
Þegar Zaragoza hershöfðingi fór
flótta frá Tampico með 4000 her-
menn, þá fór hann með þá á járn-
brautinni og hafði lestir nokkrar.
En þeggar fram hjá Iíbanó kom,
var brautin rifin upp og höfðu upp-
reistarmeenn gjört það. Varð hann
þá að yfirgefa járnbrautina og hélt
undan til Panuco oliunámanna. Var
Iið hans þreytt orðið, áður en þang-
að kom, og vildu sumir dragast aft-
ur úr, en Zaragoza skaut sjálfur
hvern, sem eftir varð og drap þann-
ig fimtán menn. f hinu gamla þorpi j
Panuco, dvaldi hann nokkuð með- j
an hann var að afla sér hesta og
matvæla handa herliðinu. Hann'
hafði greiniiega ósigur beðið og |
hefði iio hans alt verið eyðilagt, ef
að það hefði ekki verið fyrir einn
hlut. Hann sendi mann með bréf til
Pablo Gonzales, hershöfðingja upp-
reistarmanna, sem hafði hrakið
hann út úr Tampico og var það á
þessa leið:
“Eg er barinn og sleginn og hefi
beðið fullan ósigur; menn minir eru
uppgefnir; eg er skotfæralaus. Ef .
þú ræðst á mig, er eg eyðilagður.
En á því augnabliki, sem þú ræðst
á mig, þá kveiki ég í oliubrunnun-
um”.
Og uppreistarmennirnir réðust
kki á hann. Þeir voru illa staddir.
eir höfðu ætlað sér að setja skrúfu
olíumennina.
Ef að olíubrunnarnir væru eyði-
lagðir, þá gætu þeir enga skrúfu
sett á eigendur þeirra. Zaragoza
fór í hægðum sínum, sein væri hann
óhræddur og smáþokaðist suður
sandauðnirnar á leið til fjallanna
og hálendisins.
Þarna eru mennirnir, fáráðlingar
einsog börnin og alveg óhæfir til að
stjórna sér sjálfum, að leika sér með
vopnum tröllanna! Þarna eru
tveggja bilíón dollara olíubrunnar á
valdi hálfviltra stjórnleysingja. Og
Það eina, sem bjargaði þessu auð-
safni, sem ekki finst annað eins i!
víðri veröld, var löngun stjórnleys-
ingjanna að ræna, að skrúfa stórfé
lit úr hinuin útlendu inönnum, sem
höfðu fundið auð þenna og gjört
það mögulegt að ná honum.
Tvö þúsund fet undir yfirborði
jarðar liggur þetta oiíuhaf Panuco. j
Landið, sem liggur ofan á olíuhaf-
inu eður olíusöndunum, er brotið j
upp með sprungum og rifum og hafa j
þar til forna verið umbrot og bylt-}
ingar. Ef að þvi loka skal oliu- j
b'runni þar, þá kémur olían upp
um jarðveginn utan við pipuna. Ef
vel og vandlega er að farið, má loka j
þeim, svo að ekki renni meira en j
100,000 (hundrað þúsund) tunnur
af olíu yfir sóiarhringinn. Og frá
þeim tíma, að olíumennirnir voru
burt reknir núna og þangað til þeir j
komu aftur, rann víst það eða meir
úr brunnunum og safnaðis i stóru
olíukeröldin, eða bráðabyrgðar-
þrórnar, sem þeir geymdu oliuna í. i
Hefði hnefafylli einni af bómullar- j
rusli, vættu í steinolíu, verið fleygt \
logandi i eitthvert keraldið eða j
þróna eða á jörðina víða, þá hefði
alt farið í logandi bál og þar brunn- j
ið auðmagn meira, en flest konungs-:
ríki hafa að geyma, þó að alt sé til
talið. Zaragoza hefði getað kveiktl
þetta bál og hefði ekki horft i það. j
Hið sama hefði getað gjört hálffull-
ur kynblendingur.
Meiri en allir aðrir oliubrunnar.. j
Að likindum hafa aldrei fundist
aðrir eins olíubrunnar í heimi.
Brunnarnir á þessum fimm olíu-
völlum eru alt gosbrunnar, og eru
að því feyti ólikir öllum öðrum j
gosbrunnum, að það dregur svo lit-
ið af þeim. Brunnurinn við Ebanó
hefir nú gosið í 12 ár. Á Huasteca-
völlum er brunnur, sem gosið hefir j
23 þúsund oliutunnum á dag í 4 ár,
og enn í dag gýs hann daglega 23
þúsund tunnum, og olían í honum j
er jafngóð nú einsog fvrst er hann
fór að gjósa.
Meðal annars má geta þess, að
jicgar Amerikumenn yoru burtu
hraktir og vinnumenn þeirra, kyn-:
biendingarnir risu upp og fóru að
gjöra allan þann óskunda, sem þeir
gátu, ]>á tók sig til einn vinnu-
manna þeirra, fékk sér til hjálpar
nokkra Indíána og pumpaði 000,000
tunnum af olíu í pípurnar, sem
liggja til stóru keraldanna og enda-
stöðvanna. Ekki ein einasta tunnaj
tapaðist af olíunni, og þegar Ame-;
ríkumenn komu aftur, þá var olian
við hendina, að ferma hana á olíu-
skipin, sem eg hefi ferjur kallað.
En þó þær séu ríkar þessar oliu-
námur og 89 olíufélög séu að vinna
þær þessi seinustu 14 árin, þá eru
þau að eins þrjú félögin, sem veru-
lega borga sig. Kostnaðurinn er svo
mikill. Eitt félagið, sem að eins hef-
ir borgað hluthöfum 1 prósent i
vöxtu, hefir t. d. 4000 verkamanna;
annað félag hefir lagt í kostnað 38
milíónir dollara og að eins getað
borgað 1% prósent i vöxtu til hlut-
hafanna. Hið fyrra borgar 100,000 í
verkalaun á mánuði.
Eg var sunnudag einn hjá olíu-
konginum einum þarna; hafði eg
þekt yfirverkstjóra hans. Við skild-
um seinast við jökulbrúnina i Chil-
coot skarðinu.
Við sátum i heitu herbergi. Kveld-
golan var ekki farin að blása. Húsið
var á hæð einni. Alt bar vott um
starfsemi. Lágu hæðirnar í kring
voru þaktar með stórkostlegum
olíukeröldum og olíuþróm,. Hallinn
ofan að fljótinu var þakinn mask-
ínubúðum, snikkara verkstæðum,
vöruhúsum, íshúsum og rafmagns-
stöðvum, þar sem hjarðirnar af
vögnum, dráttar-autós, vegagjörðar-
vélum af öllum tegundum blöstu við
auganu. Fljótsbakkinn var alt ein
skipabryggja og við bryggju þá lágu
lestirnar af hinum stóru úthafsköss-
um eða ferjum, sem fluttu í burtu
oliuna. Þar voru sandskóflur stórar
með gufuafli; gufuhamrar að reka
stórtré í jörð niður; skyndi-
bátar, barðar, vatnsbátar, hafnar-
bátar til að draga ferjur út, og
mjög liraðskreiður gufubátur, sem
átti nú að vera til þess, að bjarga
fólkinu, ef að í ilt færi.
Og þar var margt meira, sem ekki
sást, því félag þetta átti þar hænsa-
bú og vingarða með avocados, or-
anges, lemons, grapefruit og fikjum;
— og svo vissi eg það, að litlu vest-
ar, i Ebanó, voru spítalar félagsins,
klúbbhús og búðir og aðgjörða-
smiðjur járnbrautarvagna. Því að
það átti þar tvær járnbrautir. í Eb-
anó voru líka asphalt-gjörðar hús
þeirra, hin stærstu i heimi. Þar voru
búgarðar þeirra, þar sem þeir
höfðu innflutt Hereford naut til und
aneldis, Percheron graðhesta og
Missouri múlasna, til þess að bæta
kyn allra þessara gripa í Mexico
þeir höfðu tíu þúsundir gripa, áður
en Huert liðar komu að ræna þá.
í þessu heita húsi þarna var mál-
þráðurinn aldrei aðgjörðalaus. Það
var ýmist aðalyfirmaðurinn eða
undirmenn hans, sém sátu þar fyrir
svörum. Þeir voru kallaðir upp frá
ýmsum stöðvum. Þarna höfðu upp-
reistarmenn tekið tvo hesta. Huerta
liðar höfðu slátrað fimm kúm og
nauti sér til matar, og svo fór yfir-
maðurinn að spyrja, hvort uppá-
haldshesturinn sinn væri óstolinn.
Vinnumaður einn kemur þar að
framdyrunum og segir, að fjögur
dráttar-autóin hefðu fundist í Tam-
pico. Uppreistarmennirnir höfðu
stolið þeim. Og nú séu þau á leið
upp ána á barða einum.
Svo kemur fregn um það með
málþræðinum að Zaragoza hers-
höfðingi, með 3400 manna, hafi
brent þorp eitt og stolið og rænt
hverjum hesti og múlasna, sem þeir
hafi getað fundið og reki þeir það
alt saman áleiðis til Amatlan. “Þeir
eru að nálgast múlana okkar”, segir
þá yfirmaðurinn. “Við eigum þar
600 niúla, — og 200 þeirra eru frá
Bandarikjunum”.
Þessir múlar einir voru frá sext-
tíu til sjötíu þúsund dollara virði.
Og undir eins skipar yfirmaðurinn
að reka múlana þaðan burtu á ann-
an stað úr vegi þeirra Zaragoza og
manna hans.
Þá kemur rétt á eftir fregn um,
að Huerta liðar séu á leiðinni til
Tamcochin.
“Svo er það”, segir yfirmaðurinn.
“Fyllið olíukeröldin meðan þið get-
ið, en verið viðbúnir að flýja, og
hafið þið hesta til með söðlum á
handa hverjum ykkar og sendið
hina burtu undir eins”.
Sannarleg Jobsbók.
Þá kemur ofurlítil hvíld, en svo
fer yfirmaðurinn að spyrjast fyrir
um uppreistarmennina, sem voru að
elta flóttann, og verður þess þá vis-
! ari, að þeir hafa farið um smábæ
1 einn fyrir tveimur stundum. Svo
j er kallað óg sagt, að þessir sex
hundruð múlar séu komnr á stað
og faldir. Svo fara þeir að spyrjast
fyrir um Huerta-liðið; þeir hafa
ekki komist upp á hálendið; en þeir
j inega til, þvi að sunnan sitja fyrir
])eim uppreistarmenn.
En í þessu heyrist hófadynur, og
j inn í stofuna kemur Indiáni, stór-
S vaxinn og lcarlmannlegur, og er
gramur, þvi hann segist hafa náð 30
af hestum félagsins, en þá komu
uppreistarmenn og tóku þá af hon-
um.
f þessu kemur fregn, að þessi hóp-
ur hinna 500 uppreistarmanna hafi
rekist á þessa 3,400 Huerta lia, og
muni þeir fá fylli sína af þeim við-
skiftum, því þeir hafi fengið heitar
viðtökur.
Rétt í þessu kemur inn ungur
maður, grannur, og dregur þegar
embættisskjal upp úr vasanum, e'r
sýnir, að hann er nýgjörður ofursti
og á að safna herflokk fyrir upp-
reistarmenn, alls 500 manns. Yfir-
maðurinn tekur honum mætavel, þvi
hann má til, annars væri hann viss
með að taka vinnumenn félagsins i
herþjónustu. Hann biður svo yfir-
inanninn að lána sér hraðskreiða
gufubátinn í nokkra daga. Það er
náttúrlega nauðungargjald, en yfir-
maðurinn játar þvi undir eins bros-
andi. Og undir eins og hann er far-
inn, sendir hann skipun um, að fá
til leigu annan hraðskreiðan bát i
Tampico.
Milli þessa ganga einlægt á víxl
fyrirspurnir og skipanir um, að
flytja til sjávar oliuna frá Ebanó.
Einn yfirmaðurinn segir, að i Eb-
anó séu á járnbrautarvagna smiðj-
um þeirra sjö dráttarvagnar, sem
uppreistarinenn hafi náð að her-
fangi, og séu að reyna að gjöra við.
Öðrum yfirmanni er sagt, að reyna
að fá uppreistarmennina til þess
að nota verksmiðjur félagsins. Til-
gangurinn með þessu var, að reyna
að fá þá til að flytja olíuna, og sein*
asta áminningin, að hann skyldi
reyna að fá leyfi þeirra til þess að
flytja það á járnbrautum þeirra, og
legði félagið bæði til vagna og
menn.
Þetta er sýnishorn af þvi, sem
framfór þarna blessaðan heita
sunnudaginn og hálfu nóttina, og
hið seinasta sem eg heyrði var það,
að Huerta liðið hefði duglega barið
á þessum 500 uppreistarmönnum,
svo þeir liöfðu haft sig burtu. En
svo liöfðu Huerta liðar farið að
hraða sér, sem þeir gátu upp á há-
lendið. Þóttust ekki öruggir fyrr en
þangað kæmi. Svo sofnaði eg”,segir
Jack London, “i stólnum meðan
málþráðurinn var að hringja, og
dreymdi um þetta alt saman”.
Þarna sér maður litið sýnishorn
af því, sem Bandaríkin þurfa að
líta eftir i Mexico. Það er ekki að
orsakalausu, að þau hafa sent her-
menn sína suður þangað, og þau
gætu ekki höfði haldið, ef þau ekki
hefðu gjört það. Það mætti jafnvel
segja, að þau hefðu farið af hægt
og tómlátlcga.
a»««a
« HERBERGI TIL LEIGU 8
ö — »
ö Stórt og gott uppbúið her- 8
8 bergi til leigu að 630 Sherb. 8
8 Str. Telephone Garry 270. 8
8 Victor B. Anderson 8
»«»«8888088888888
MIÐ-SUMAR SALA
Gestir í Winnipeg og skiftavinir vorir geta grætt á hreinsunarsölu
þessari og fengið afslátt þetta frá
331% 61 50
Ch
'0
Hver einasta flík með nýjasta sniði Valið úr vörnfotða vo rm. Þ( ssi
sala jrefur öllum þeim séistök tækifæii. stm velja sér vörur af bestu teom d
og- fá laðandi og lokkandi prisa Hér eru nokkur sýnishorn
KLÆÐISF ATN AÐU R
Nokkrir hinna bestu úninga
sem sýndir hafa verið í klæða-
búðum vorum þetta ár:
“Flounced” og “Peg Top”
pils, Vanaverð $55 til $65.
Hreinsunarverð $27.50
' Vanaverð $67.50 til $75
Hreinsunarverð......$32.50
KLÆÐISKJÖLAR
36 Serge kjólar, skrauttir me
36 Serge kjólar skrauttir með
taffeta og bryddingum, hvítt
skrautvesti og kragi. Pilsin
skreytt með taffeta brydding-
um og snúrum. Vanaverð upp
til $40.
HATTABPNAÐUR
Sannarlega höfum vér lækk-
að um lielming verð á mörgum
tegundum miðsumars hatta—
reglulegum Panama höttum,
sumum innfluttum Parísar
höttum, og höttum af vorri
eigin gjörð.
AÐEINS HÁLFVERÐ
SUMAR UPPHLUTIR
bæði í meðallagi háir og líka
lágir en hver þeirra meira en
helfingi meira virði en þeir
nú seljast- Þeir eru af vand-
aðri gjörð og vanaverð er þetta
frá $10 til $12.
Hreinsunarverð ........$17.50 Hreinsunarverð.
.$4.75
SUMARKJÓLAR *
Hin allra nýjustu snið á
hverjum kjól “Printed and
Striped Voiles.” Með löngum
vestum og skömmum, og hníf-
fellingum. Vanaverð $12.
Hreinsunarverð........$6.75
NETTAR TREYJUR
Af þeim höfum við fjölda
um. Ný og snyrtileg snið I
óbreyttum voiles. Töfrandi
kniplingar og búnaðir úr silki
með hinum yndislegustu snið-
Tvennskonar treyjur seldar
upp fyrir:
$1.65 og $2.95
Sérstakur hattabúnaður
Eitt hið besta og aðdragandi tilboð sem vér höfum gjört fólki þetta ár.
það eru fagnrlega skreyttir hattar. með sjómanna sniði og Watteau lögun
með fjaðra skrauti, blómum og öðrum skraut-búnaði hafa verið seldir t'rá
$8 50 til $15.00.
Nú $2.95
Toronto
297-299 PORTAGE AVENUE
WINNIPEG
Montreal