Heimskringla - 24.09.1914, Page 3

WINNIPEG, 24. SEPT. 1914.
HEIMSKRINGLA
BLS 3
«£ Ferðalýsingar.
(Frfi sumrinu 1912)
II. Laconia.
norður .undir England, aS sömu eru eigend-
urnir aS mestu leyti að bátSum þessum fé-
lögum, svo aS mitt góSa fólk í Boston, er
hefna ætlaSi “Titanic” slyssins á White Star
félaginu meS því aS fara sem flest meS Cun-
ard skipunum, greiddi eftir alt saman White
Star línufélaginu tollinn.
AS kveldi þess 2 7. fórum viS um borS.
Gekk þaS seint og í all-nokkru þrátti aS
fá kistur merktar og komiS fram. Mann-
grúinn var ótölulegur. Var margt betra en
þurfa aS troSa sér þar gegnum þyrpinguna
og bera þungar ferSatöskur í báSum hönd-
um. Nú vorum viS komin fram á skip —
út á sjó, Þó enn værum viS inn á Boston-
höfninni, og vorum í þann veg aS leggja af
staS til Evrópu, — hinnar fornu og sögu-
ríku Evrópu, þangaS sem öll vor ameriska
menning, ill og góS, átti rót sína aS rekja,
og fullur helmingur allra íbúa þessa megin-
ands, — fullur helmingur, nei, langmestur
hlutinn. Hugsun þessi og óteljandi aSrar
leiddu okkur ekki strax til sængur. En kveld-
iS var hlýtt og fagurt, skipiS skrautbúiS og
uppljómaS og því gott aS rölta stundarkorn
eftir þilfarinu.,
Um morguninn var staSiS upp snemma.
Skipverjar voru teknir til sinnar fyrri iSju
um kveldiS, aS skipa niSur farangri. Mesti
manngrúi var kominn ofan aS höfninni og
fjöldi enn aS fara um borS. Á bryggjunni
stóS fólk og faSmaSist og grét einsog þaS
væri aS kveSjast í hinsta sinn. AS vísu
voru stöku menn aS yfirgefa konur og börn
um stundarsakir og stöku konur aS skilja
menn sína eftir heima. Sáust líka hrygSar-
merkin á þessu fólki, þaS grét svo beisk-
lega, aS tár þau voru meira en skilnaSar-
sorg; þaS var líkast því, sem þaS væri aS
gjöra iSrun fyrir syndir allrar æfinnar og
lengst inn á eilífSarbrautina.
ÞaS var liSiS fram yfir miSjan morgun,
þegar haldiS var frá landi. Helli-sólskin og
heiSur himinn, örlítil austanátt, nóg til þess
aS búa til spé-spegil úr sjónum.
Um hádegi vorum viS komin út í fjarSar-
mynni; sást til hins forna Kjalarness á hægri
hönd. Um kveldiS var landi skotiS í sjó.
Þerrir var góSur um
§ 6. Félagslif á daginn, enda þornuSu
sjó. furSu fljótt skilnaSar-
tárin. — Og þaS var
ekki komiS út fyrir Marthas Vineyard eyju,
þegar þessir hryggu ástvinir tóku gleSi sína
á ný. Fóru þeir aS leita sér aS öSrum kongi
eSa drottningu, eftir því sem á stóS, einsog
segir í æfintýrunum. Sænsk kona kom um
borS um morguninn í Boston. HafSi hún
meS sér dreng 4—5 ára. Var hún mjög
harmþrungin, er þau kvöddust hjónin um
’morguninn. Taldi eg víst, aS hún myndi
ekki huggast láta fyrr en hún kæmi í sitt
land. En drottinn leggur líkn meS þraut
og þetta sorgarinnar barn var fariS aS brosa
skömmu eftir aS skipiS létti akkerum. Og aS
degi liSnum hafSi hún fyrirhitt hjartagóS-
an JúSa, óvænan aS áliti, er alist hafSi upp
suSur á Italíu, en sjálfsagt vænsta mann, og
gekk hann henni í eiginmanns staS. En
eftir þaS var drengurinn litli bæSi föSur og
móSurlaus, unz skipstjórnin fór aS blanda
sér inn í þessar einkasakir
Ameríkanskur umferSarsali kom einnig
um borS í Boston. Skyldi hann eftir konu
og börn í landi og sýndi af sér viSeigandi
sorgir. Hann var hinn karlmannlegasti aS
vexti, en andlitiS einkar einkennilegt: nefiS
langt og mjótt og afar-skamt á milli augna,
er voru smá og lágu innarlega í höfSinu.
Hratt hann harmi von bráSar eftir aS komiS
var af staS.
Um borS komu líka tvær rosknar konur,
er lítiS höfSu gefiS sig aS solli og hégóma,
og aldrei felt hug til nokkurs manns, en
stundaS kvenleg störf og felt viS þaS fyrsta
roSa æskunnar. Komust þær í kunnleika
nokkra viS þennan amerisks einstæSing, en
ekki fyrr en síSla um daginn. Voru þau
saman öll þrjú eftir þaS, hvern dag á þil-
farinu uppi. Og var nú gaman aS lifal En
lofa skyldi hvern dag aS lcveldi. Inn í þess-
ar sakir þurfti skipstjórnin líka aS stinga
nefinu; og þráSu nú sumir ekkert heitara en
aS komast til lands aftur, fyrst ófrelsiS var
svona mikiS á sjónum.
SkipiS “Laconia” er meS þeim stærstu,
er frá Boston sigla til Englands. Er þaS
rúmt 18,000 tonna skip og nýsmíSaS; var
þaS nú aS leggja upp í aSra ferSina austur.
Eftir mitt sumar átti aS taka þaS úr milli-
landaferSum, en setja þaS suSur á MiSjarS-
arhafiS, í skemtiferSir fram meS Afríku-
ströndum. Allur umgangur var hinn bezti
og hreinlæti mikiS. Hreptum viS hiS bezta
veSur alla leiS. Eftir aS sunnar dróg, suS-
ur undir 37. breiddarstig, var blæjalogn og
sjórinn einsog gler. Var þaS hin fegursta
og einkennilegasta sjón, er kvelda tók.
Einn dag á norSurleiSinni var grátt loft
og úfinn sjór.
AS kveldi þess 4. júní sáust vitaljós frá
Irlandi. En eftir því sem nær dróg landi,
fór aS skyggja, svo ekki fengum viS aS sjá
Fyjuna grænu. All-margir Irar fóru í land
í Queenstowne. GjörSu þeir glaum og gleSi
mikla strax og sást til lands, og byrjuSu aS
kveSja meSfarþega sína sína meS írskum
alúSleik og vinsemd, og drekka ættjörSinni
til. ÁrnuSu þeim allir heimkomu heilla, því
þeir höfSu veriS hinir beztu og skemtileg-
ustu samferSamenn alla leiSina.
III. A Englandi.
§ 7. Fishguard.
iS væri til Liverpool.
Næsti viSkomustaS-
ur var Fishguard í
Wales, áSur en kom-
HöfSum viS ákveSiS,
aS fara þar í land og þaSan til Lundúna.
Var komiS þangaS snemma morguninn eft-
ir þann 5.
Fishguard er dálítiS þorp, er stendur fast
fram viS sjóinn á vestur skagatá Wales.
Hús eru þar flest bygS úr rauSum tígulsteini.
Fyrir nokkrum árum var þar aSeins ofurlít-
ill útróSrarstaSur fiskimanna og helzt engin
höfn. En um þaS leyti féll landeignin í
hendur Cunard línufélagsins og The Great
Northern járnbrautarfélagsins enska. Var
þá höfnin löguS og bygS þar hafskipa-
bryggja. En áSur en því varS viS komiS,
varS aS höggva þar framan úr nesinu og
færa til um 200,000,000 ton af grjóti. Er
höfn sú eitthvert mest mannvirki viS Eng-
lands strendur. Margur mun spyrja, til
hvers út í þann kostnaS hafi veriS fariS og
hvort eigi sé nógu góS höfn í Liverpool. AS
vísu er þaS. En hér bar annaS til. Vega-
lengd á landi milli Fishguard og Lundúna
er hin sama og milli Liverpool og Lundúna.
En heil dagleiS á sjó er á milli Fishguard og
Liverpool. MeS því aS hægt væri aS lenda
í Fishguard, styttist vegalengdin milli Ame-
ríku og Lundúna um heila dagleiS — 12
tíma ferS á sjó. Þótti þaS æriS tilvinnandi,
þótt þaS kostaSi bæSi fé og fyrirhöfn. BæSi
Bretinn og AmeríkumaSurinn kunna því
bezt, aS komast sem fyrst leiSar sinnar.
Hafa engar þjóSir í víSri veröld kostaS
meira til samgöngubóta og vegagjörSa en
þeir. Og enn sem komiS er, er flestra er-
indi frá Ameríku til Lundúna. Lundúnar
eru sölutorg allrar veraldar. RæSur hún
bæSi peninga og vöruverSi aS mestu leyti
í heiminum. MeS því aS stytta leiS til Lund-
úna, var heimsmarkaSurinn færSur einni
dagleiS nær Ameríku. Fyrst um svo mik-
iS var aS ræSa, var þaS ekki taliS eftir, þó
færa yrSi til fáeina steina!
§ 8. MeS Iestinni
til Lundúna.
Um leiS og skip
koma til Fishguard
bíSur þar hraSlest,
er flytur farþega til
Lundúna; eru þaS um 260 mílur vegar, og
fer lestin þaS á 5 /i klukkutíma. Er þaS
öllu meiri ferS, en hraSskreiSustu lestir fara
hér. Á þessari leiS voru ýmsar torfærur áS-
ur Great Northern brautin var bygS. MeSal
annars liggur leiSin yfir mikiS ' af hálendi
Wales og svo Severn fljótiS, er fellur þar
fram til sjávar. Undir þaS hafa veriS graf-
in göng, og er lestin langa stund niSri í göng-
unum; fer hún þó á fullri ferS, og má á því
sjá, hvaS göngin eru löng. FerSin austur
eftir þessari leiS getur veriS mjög skemti-
leg. ÚtsýniS er afar fjölbreytilegt og land-
iS allstaSar fagurt og vel ræktaS. HiS ein-
kennilegasta, sem mætir auganu, er skifting
landsins í einlæga smáreiti, niSri í hlíSunum
og dalverpunum. ÞéttbýliS er svo mikiS.
Um hvern reit eru hlaSnir torfgarSar, en
allir eru þeir grænir og grasivaxnir.
Um langan spöl er fariS fast fram meS
sjó. StóS svo á, aS þá var fjara,, er viS
fórum þar hjá; lágu því sandar lengst út til
hafs..- Þar er ákaflega aSgrunt, því land-
brot hafa veriS þar tíS síSan sögur hófust.
Út alla sanda var fólk á ferS, ýmist akandi
eSa gangandi, karlar og konur, alt næstum
eins búiS, aS virtist. Var þaS aS tína þara.
Blautir sandarnir glóSu þarna í sólargeisl-
anum einsog gler, og var því líkast til aS
sjá, sem fólk þetta gengi á sjónum. VarS
eg undrandi, er eg horfSi fyrst á þetta.
Heyrt hafSi eg getiS um þaS í fornum sög-
um, aS menn hefSu gengiS á sjónum, et)
átt ervitt meS þaS hjálparlaust og viljaS
sökkva. En þarna gengu menn og mál-
leysingjar á haffletinum einsog á rennsléttri
jörSinni. ÞaS vissi eg líka, aS Valir þóttu
gjörningamenn í fornri tíS, en eigi hélt eg,
aS sú forneskja héldist viS hjá þeim enn, né
aS þeir gætu skákaS sjálfum postulunum
meS þeim fítons-anda og teymt asna sína
og eyki meS sér út á sjóinn.
Þegar nær Lundúnum dregur, breytist
útsýniS og landiS. ÞaS verSur meira skógi
vaxiS, sléttara og aS mun skrúSugra af alls
konar gróSri. Landsetabýlin eru betri, og
hallir landsdrottnanna reisulegri. En þar
sem annarsstaSar eru öll hús rauS, — úr
rauSum tígulstéini, og svo voru þau um alt
England þaS sem viS sáum.
§ 9. Lundúnaborg.
Þá hugmynd hafSi
eg skapaS mér um
Lundúnaborg, aS
hún væri tröllsleg stórhýsa þyrping, þar sem
hver byggingin væri annari meiri og hærri,
svo naumast sæist upp í himininn. Þar væri
manntroSningur svo mikill á götunum, aS
enginn fengi snúiS sér þar viS. Þar væru
göturnar svo mjóar, aS ervitt væri aS aka
þar kerrum hvorri framhjá annari. Hvort
eg hafSi fyrir mér einhverja ýkta mynd af
New York borg, eSa aS eg hafSi ætlaS
þeim 7,000,000 manna, sem þarna búa, aS
komast fyrir á minna svæSi en borgin þekur,
veit eg ekki; en þetta reyndist öfugt viS þaS
sem er. Margar göturnar eru breiSar.. Þar
er engu meiri manntroSningur, en á sér staS
á fjölförnustu götunum í Winnipeg. Og ef
ekki er miSaS viS turnana, eru engar bygg-
ingar þar afar háar. Húsin eru flest þetta 4
til 6 feou. En stór eru þau og mikilfengleg
og prýSileg i iylsta mælir. ÞaS er yfir þeim
tignarsvipur. Husin og nallirnar í Lund-
únaborg eru — einsog þau væru Ufi gædd-
ar verur — fríS, burSaleg, gáfultg, sköru-
leg, meS sal í hverjum boga og ,Vnu. Á
þetta viS þann hlutann, er viS skotíuSum,
er var miS- og vesturhlutinn. SkemtigarS- voru-
arnir eru stórir, sérstaklega Hyde og Reg^nts
Park, og skrýddir og prýddir af mestu lisu
Lestin kemur inn á biSstöS útvestarlega
í borginni, svo nefnda Paddington Station.
Sé haldiS til niSur á Strand, niSur á Temps-
ár bökkum, liggur leiSin gegnum einn skraut-
legasta hluta borgarinnar, ofan Cxford og
Piccadilly, framhjá Trafalgar Square, nokk-
uS norSan og austan viS þinghúsiS. Engir
sporvagnar eru þar ofanjarSar, en mótor-
vagnar ganga í þess staS fram og aftur, eft-
ir vissum slóSum.
Fyrir þá, sem naumir eru af tíma og pen-
ingum og ekki mega tefja nema nokkra
daga, verSur margt óséS og óskoSaS í Lund-
únaborg, er annars væri vert aS skoSa. Og
þeir, sem ekki eru því betur aS sér í Eng-
lands sögu, kunna tæpast aS meta helming-
inn af því, sem fyrir augun ber, þó ekki tefji
þeir þar nema örfá augnablik. Nema ef
vera skyldi mannfólkiS, sem flest er mjög
hversdagslegt og sýnir þaS, sem fjöldi nafn-
kendra Englendinga kvartar um, aS þjóSin
sé andlega og líkamlega á hnignunarstigi.
Hvort á því kann aS verSa breyting, er fram
líSa tímar og hagur alþýSunnar breytist,
einsog Ólöf Schreiner heldur fram, skal lát-
iS ósagt, þótt þess væri óskandi. Hreyfing-
ar fólksins eru allar fjörlitlar, andlitsfalliS
óskerpulegt, og tæplega mætir maSur svo
erviSismanni, aS ekki leggi af honum megn-
an vínþef. Sýnir þaS, hvert förinni er
heitiS. 4
Englendingarnir, er sigruSu heiminn, —
gjörSu Bretland aS sigur- og sæmdarheiti
sögunnar, eru ekki á ferS um Lundúna göt-
ur nú. En ekki er svipur þeirra horfinn.
Þessir fornu garpar lifa. Stórsálirnar, vöxt-
urinn, siSferSisþrekiS, heimsdraumarnir
miklu — alt sem þeir voru og áttu mest, er
greypt í veggi kastalanna, borganna og bygg-
inganna, er standa fram meS götunum! —
Borgin ber mynd þeirra og yfirskrift, sem
er afl, stórvirki, stefnufesta og spaklyndi,
hvar sem litiS er.
Ekkert sýnir andlegan þroska og hugsjón-
ir þjóSanna betur en afreksverkin. Af á-
vöxtunum skuluS þér þekkja þá. Og ekk-
ert sýnir menningu betur en byggingarlist-
in. Hugsanir hljóta ávalt aS búast í efnis-
legan búning, aS öSrum kosti njóta þær sín
ekki. Þegar menn hreyfa stórbjörgin úr
staS og klappa þau til í ýmsar myndir, —
hlaSa þeim upp í háa dranga eSa pyra-
mída, sýnir þaS aS hugurinn og andinn
horfa upp, leita upp, og aS smá-tálmanir
eru ekki látnar hefta þá hugsun. ÞaS sýnir
líka, aS þessir menn eiga þrek til aS hera
og hræSast ekki aS eiga í stríSi viS öfl nátt-
úrunnar meSan þeir eru aS leitast viS aS
gjöra sér hana undirgefna.
En þegar menn færa björgin úr staS,
hlaSa þeim saman í hallir og kastala fjöllun-
um fegri; hlaSa úr þeim turna, er bera viS
bláloftiS, svo aS meS skugganum einum
mæla þeir rás himintunglanna, — bera verk-
in þess sannarlega vott, aS andinn er búinn
aS slíta af sér hversdags-fjötrinn og hefir öSl-
ast æSri og meiri sjóndeildarhring, en strit-
iS fyrir daglegu brauSi veitir.
ÞaS er hinn sorglegi vitnisburSur sögunn-
ar, aS þeir, sem ekki kunna aS byggja,
þeir kunna ekki aS stjórna. 1 fornri tíS
var þaS svo, og enn í nútíS er þaS svo. ÞaS
er á fleira en einn veg hægt aS þýSa sög-
una um húsiS, sem bygt var á sandi. Sú þjóS,
sem ekki kann aS hyggja, leggja stein viS
stein og kalla fram úr holtum og hæSum
töfrahallir, — hún kann ekki aS lifa, aS
stjórna högum sínum, smíSa sér þjóSfélag
— úr grjótinu. Hún býr á heiSum uppi og
öllum menningarlegum skilningi er hún
heiSin.
ÞaS er til heiSni í fleiri en trúarlegum
efnum. ÞaS er til heiSni í siSmenningu.
Og sú þjóS er í siSum heiSin, er ekki kann
aS búa hugsjónir sínar í fastan búning, eSa
á engar svo skipulegar hugsjónir, aS þaS sé
mögulegt, og fyrir þá skuld er eilíflega
dæmd til aS vera annara þjóSa undirlægja.
En Englendingar kunnu aS byggja, og
þeir hafa kunnaS öSrum þjóSum betur aS
stjórna. Mikilfenglegustu byggingarnar í
Lundúnum eru kyrkjurnar, Lögmannasalur-
inn, listasöfnin, þinghúsiS, aSalshallimar og
verzlunarhúsin. ÞaS er einsog hver steinn
sé þar lifandi vera í einhverju allsherjar
þjóSfélagi; hann ber, ef svo mætti aS orSi
komast, sinn sérstaka svip, yfirlit, sál, jafn-
framt því, sem hann skipar sinn sérstaka sess
í veggnum.
Mest allra kyrknanna í öllu Bretaveldi er
St. Páls kyrkjan, og þó er hún ekki eins mik-
il andans stærS einsog Kaustra-kyrkjan í
Westminster. AS lýsa St. Páls kyrkjunni
reyni eg ekki; en hiS einkennilega, sem ber
þar fyrst fyrir augu þeirra, er ganga þangaS
inn, er alt þaS, sem þar er geymt. Þar hanga
skildir og hertýgi baróna og hertoga fram og
aftur um’veggina; þar standa í kring meS
öllum hliSum líkneski hinna frægustu hers-
höfSingja Breta, er æfi sína gáfu út fyrir
aS gjöra ríkiS voldugt og víSfrægt um all-
an heim, eSa létu lífiS í lausnargjald fyrir
þjóSina, þegar henni lá sem mest á. Kyrkj-
an, þetta volduga og afarstóra hús, er viS
fyrstu sýn innan aS sjá einsog listasalur, þar
sem hver myndastyttan þrengir aS hinni.
MaSur verSur hugsi og spjrr sjálfan sig
hvort þetta eigi viS; hvort ekki sé meS
þessu móti tekiS burtu alt hiS kyrkjulega,
en í þess staS sett hiS verzlega, er einkenni
hverja algenga sýningarhöll. En viS ná-
kvæmari athugun áttar maSur sig skjótt.
Hér er sýningarhöll aS vísu, en þó svo marg-
falt meira. Þetta er ekki listasafn í nokkr-
r
- Typewriters -
ALLAR SORTIR
VÆGIR SKILMÁLAR
AFBRAGÐS VERÐ
Skrifið eða símið eftir skrá yfir Standard Visible vélar frá
$15.00 upp
Hver maskína ábyrgst. öllum velkomið að reyna þær.
Modern Office Appliances Company
257 Notre Dame Avenue Phone Garry 2058
k.
Tvö bréf frá Gimli.
Gimli P.O., 4. sept. 1914.
Mr. Rögnvaldur Pétursson,
Winnipeg, Man.
Heiðraði ritstjóri.
Viljið þér gjöra svo vel, að Ijá
meðfylgjandi línum rúm i blaði yð-
ar Heimskringlu.
óli Thorsteinsson.
Gimli P.O., 4. sept. 1914.
Herra Jónas Pálsson, Winnipeg.
Kæra þökk fyrir greinina frá þér
í Heimskringlu Þann 20. ágúst 1914,
með fyrirsögninni: “Margur fær af
litlu lof, en last fyrir ekki parið”.—
Grein sú, að mestu leyti, er með þvi
allra þarfasta, sem komið hefir í
blöðunum í seinni tið, og er von-
andi, að það verði til þess, að menn
reyni minna að skrifa um þau mál,
sem þeir skilja litið eða alls ekk-
ert i.
Óli Thorsteinsson.
Herra Rögnvaldur Pétursson: —
Viltu gjöra svo vel og birta með-
fylgjandi grein í Heimskringlu.
Vinsamlegast,
Gimli, 3. sept. 1914.
Jón Jónatansson.
Hr. Jónas Pálsson, Winnipeg.
Þú átt þakkir skilið fyrir grein
þína, sem birtist í Heimskringlu 20.
ógúst 1914, með fyrirsögninni: —
“Margur fær af litlu lof, en last fyr-
ir ekki parið”.
1 flestum atriðum þeirrar greinar
er eg þér samþykkur.
Það er sannarlega þarft verk, þeg-
ar sérfræðingar i vissum málum
Iáta til sín heyra, einmitt þegar há-|
vaðinn og góleysið i órökstuddum
sleggjudómum fer í algleyming. En!
þvi miður hefir það oft átt sér stað,
meðal Vestur-lslendinga. En þó eruj
vissir menn sekastir í þessu efni, I
og það eru einmitt mennirnir, sem
að flestra áliti eru sízt færir til að!
kveða upp dóma og einkum þegar
um jafn yfirgripsmikla hluti er að
ræða, sem hér á sér stað.
Óskandi væri, að grein J.P. yrði
til þess, að slikir menn framvegis
hugsuðu ofurlítið áður en þeir tala.
Það yrði þeim sjálfum fyrir beztu,
og almenningur fríaðist við marga
leiðindastund, með því að þurfa
ekki að lesa slíkar ritsmíðar.
Gimli, 3. sept. 1914. i
i
Jón Jónatansson.
Stríð og þjóðhöíðingjar
Nú dimma tekur, dunar hátt
i dölum og fjöllum i austurheimi,
þar drottnar heimsins sömdu sátt,
er svikarar hvísla að hver einn
gleymi.
Þeir meta lítið feðrafrægð
og fróðleik sinnar móður tungu,
en fóðra heldur flærð og slægð,
er feður vorir niður sungu.
Voðalegt strið, þá voðatröll
um völdin berjast en móðir grætur
þá heyrir hún sonanna síðustu
köll,
þá sigraðir falla við keisarans
fætur.
Svo litur hún yfir likin tætt,
og lifandi blóðstraum, er fjöllin
bifa.
Þúsundir ára ei geta grætt
grátþrungin brjóst, sem eftir lifa.
Hornstrendingur.
Stríðs-stökur.
Býr í landi Breta-fjanda andi,
og honum granda hyggur sér,
ef hann i vanda staddur er.
íslendingar aldrei þvinga tungu.
Meining syngur sina þá,
sem ei fingur mæla á.
J.
Fríir
ABYRGÐSTIR
Amerikanskir
SILKISOKKAR
OSS VANTAR AÐ ÞÉR
KINNIST ÞESSUM SOKKUM
Þeir hafa staðist raunina
þegar allir aðrir brugðust.
Þeir gefa manni veruleg fóta
þægindi. Þeir hafa enga
sauma sem hætt er við að
rifni upp úr. Þeir fara ekki
úr lagi því það er prjónað en
ekki straugjað í þá. I>eir eru
Ábyrgstir að fínleika, að tísku
fyrir yfirburði að efni og frá-
gangi, algjörlega flekkleysi, og
til að endast í sex mánuði
gata lausir, annars er annað
par sent í staðinn.
ÓKEYPIS
Hver sem sendir 50c til að
borga flutningsgjaldið send-
um við ókeypis að undan-
teknu tollgjaldi, þrjú pör af
okkar nafnfrægu karlmanna
AMERICAN SILK HOSE með
skrifaðri ábyrgð og af hvaða
lit sem er, eða, þrjú pör af
okkar Ladies’ Hose, annað-
hvort svarta, brúna eða hvíta
að liti með skrifaðri ábyrgð.
LÁTTU EKKI BÍÐA—Þetta
tilboð verður tekið til baka
þegar verzlunarmaðurinn í
þinu héraði fer að höndla þá.
Nafngreinið bæði lit og stærð.
The International Hosiery Co.
21 Bittner Street
Dayton, Ohio, TJ.S.A.
Ungir menn ættu að læra iðn-
grein á Hemphills “American
Leading Trade School
Lærið hárskur75arit5nina, á at5eins
tveim mánut5um. Á höld ókeypis.
Svo hundrutSum skiftir af nemend-
um vorum hafa nú gót5a atvinnu
hjá öt5rum et5a reka sjálfir hár-
skurt5arit5n. I>eir sem vilja byrja
fyrir eigin reikning: geta fengit5
allar upplýsingar hjá oss vit5víkj-
andi þvf. Mjög mikil eftirspurn
eftir rökurum.
Ijiprití bifreit5a-it5nina. í»arf at5eins
fáar vikur til at5 vert5a fullkominn.
Vér kennum alla met5fert5 og at5-
gertSir á bifreit5um, sjálfhreyfi flutn
ings vögnum, báta og ötJrum gaso-
lín-vélum. Vér hjálpum yt5ur til at5
fá atvinnu sem bifreit5astjórar, at5-
gert5armenn, vagnstjórar, vélstjórar
sölumenn og sýnendur.
Falleg vert5skrá send frítt, ef um
er bet5it5.
HEMPHILLS
220 PACIPIS AVENLE, WINNIPEG
át5ur Moler Barber College
útihfi I Reginn, Sa.sk or Fort Will-
iam, Ont.
HEMPHILLS
483% MAIN STREET
át5ur Chicago School of Gasoline
Engineering.
KVENMENN—óskast til at5 læra
Ladies’ Hairdressing og Manicuring
—At5eins fjórar vikur þarf til at5
læra. Mjög mikil eftirspurn eftir
þeim, sem þetta kunna. Komit5
sem fyrst til Hemphills School of
Ladies Hairdressing, 485 Maln St.,
Winnipeg, Man., og fáit5 fallegan
catalogue frítt.
um algengum skilningi, því í smíði líkneskj-
anna, sem þarna standa, er ekki kept að
því, aS ná ákveðnum fegurðar-myndum ------
föstum fagurlínum og reglubundnum vöSva-
dráttum, heldur þvert á móti eru margar
myndirnar fremur ljótar. Fyrirmyndirnar
hafa veriS ófríSar, oft meS ýmsum líkams-
lýtum. En allar eru myndirnar sannar, —
sýna menn, Lrezka menn, rétt einsog þeir
Myndirnar eru lista-safn; þaer eru
(Framhald).
ALLUR BJÓR ER EKKI BRUGGAÐUR EINS OG
DREWRY’S REDW00D LAGER
Það er einmitt sá MISMUNUR sem gjörir hann öðrum FREMRI
HJÁ ÖLLUM KAUPMÖNNUM «
E. L. Drewry, Limited Winnipeg, Man.