Heimskringla - 25.02.1915, Blaðsíða 9

WINNIPEG, 25. FEBftöAR 1915.
HEIMSKRINGLA
LEIÐRETTING TIT
Síra Guttorms Guttormssonar.
Kæri herra! —
í janúarblaði Sameiningarinnar
— 11115 — sendir jjú mér nokkrar
linur, viðvíkjandi svari mínu til
þin. Hefir það líklega flýtt fyrir þér
að senda mér þessa “Kvittun”, að
svarið einsog þú segir: “er nú kom-
ið á gang aftur sérprentað”. Og eðli-
lega hefir þú því viljað reyna að
hnekkja því að einhverju leyti. Ekki
samt með rökfimi eða rökstuddum
sönnunargögnum; heldur einsog
fyrr, með misskilningi, rangfærsl-
um og órökstuddum staðhæfingum.
Þú segir: “Fyrsta atlaga höfund-
arins eru lastmæli nokkur um Je-
hóva gamlatestamentisins”. Auðvit-
að eru það ósannindi, að eg last-
mæli Jehóva. Það eru Gyðinga eigin
orð, skrásett af þeim sjálfum, sem
eg tilfæri; þar sem þeir láta Jahve,
gegnum Móse, skipa Israelsmönnum
ýms glæpa og níðingsverk. Þú getur
ekki með sönnu sagt, að eg fari þar
ekki alveg rétt með. Þótt þú segir:
“Spámaðurinn er einn borinn fyrir
skipaninni”. En má eg spyrja: Trú-
ir þú ekki lútersku kenningunni, að
biblian eða rithöfundar hennar hafi
verið innblásnir eða fullir af heilög-
um anda? Og biblían því öll áreið-
anleg og sönn, — hvert orð einsog
guð hefði talað það sjálfur. En þótt
þú trúir ekki innþlásturskenning-
unni, þarftu varla að efa eða neita
því, að það er Jahve, sem er látinn
skipa ísraelsmönnum, gegnum Móse,
þessi hroðalegu glæpaverk. Því í
byrjun 31. kap. í 4. Mósebók, sem
inniheldur allar þessar og fleiri
skipanir, er þannig komist að orði:
“Og Jahve talaði við Móse og sagði:
‘Hefn þú ísraelsmanna á Midianit-
um, o. s. frv.’ Og 31. vers i saina
kapítula byrjar þannig: ‘Og Móse
og Eleasar prestur gjörðu einsog
Jahve hafði boðið Móse.— Þetta ætti
að sannfæra þig um það: að allar
þær fyrirskipanir, sem hér er um
að ræða, áttu að vera frá Jahve; sem
Móse og Eleasar prestur komu svo
i framkvæmd.
Þú segir, að eg hneykslist allmjög
á meðferð þeirri, sem eg imyndi
mér að stúlki'.börn þessi hafi orðið
fyrir. — öiíkt síra Guttormil Það
hneykslar ekki blessaðan prestinn,
þótt saklaust fólk, menn, konur og
börn, sé svona miskunnarlaust drep
ið, og aðeins stúlkubörn, sem ekki
höfðu átt samræði við karlmenn,
látin lifa; einungis handa siðspilt-
um hermönnum, sem óefað hafa átt
konur af sinu eigin kyni. Og það lít-
ur svo út, eftir orðum þínum, að þú
munir ekki vera viss um, hvort ann-
að eins og þetta geti talist glæpir og
níðingsverk, því þér farast þannig
or8: “Hvort sem þar er að ræða um
glæpi og niðingsverk eða ekki, þá
er hitt vist, að Drottinn er einmitt
ekki “látinn skipa” þetta “gegnum
Móse”. En eg er nú búinn áreiðan-
lega að sanna: að Drottinn. eða
Jahve, er einmitt látinn skipa þetta
gegnmn Móse En hvað skyldu glæpa
og níðingsverk þurfa að vera til-
finningalaus og svívirðileg ti' þess,
að þau verðskuldi slík nöfn, þegar
þú ert ekki viss um, að þeir glæpir,
sem hér er um að ræða, verðskuldi
þau?. — Vissulega hlýtur niæli-
kvarði þinn á glæpum, að vera sér-
stakur og einkennilegur.
Þú álítur ekki úr vegi að benda á
það: “Að ísraelsmönnum var á Móse
dögum bannað að eiga óhrein ásta-
mök við hertekið kvenfólk. Legði
hebreskur maður hug á hertekna
konu, varð hann að kvænast henni,
og fékkk hún um leið fult frelsi og
jafnrétti við konur af hebreskum
ættum. Að leyfð hafi verið annars-
konar meðferð á stúlkubörnum
þeim, sem hér er um að ræða, nær
auðvitað engri átt”. — Jafnvel þótt
Israelsmönnum væri leyft að hafa
samræði við herteknar konur, getur
slíkt varla heitið að kvænast eða
giftast, og inun eg nú leiða rök að
því: í 5. Mósebók, 21. kap., er þann-
ig komist að orði um herteknar kon-
ur: “Siðan skal hún dvelja í húsi
þinu; og gráta föður sinn og móður
hcilan mánuð. Eftir það máttu
ganga inn til hennar og samrekkja
henni, og hún vera kona þin. En
fari svo, að þú hafir eigi lengur
þokka til hennar, þá skaltu láta
hana algjörlega lausa, og mátt alls
eigi selja hana við verði; fyrir þvi
að þú hefir spjallað hana”. — Þetta
er nú líklega það, sem þú vitnar til,
og kallar að kvænast. En mér virð-
ist það lýsa lauslæti og siðspillingu,
fremur en gifting eða hjónabandi.
En hvað sem þvi liður, bendir flcst
í þá átt, að meðferðin á stúlkubörn-
unum hafi verið þrælslegri og enn-
þá verri. — Þessi stúlkubörn voru
látin lifa einungis handa hermönn-
unum, scm, einsog áður hefir verið
tekið fram, niunu flestir hafa átt
konur; og svo voru stúlkurnar að
eins börn; svo hér er ekki um gift-
ing að ræða, ef gifting skyldi kalla.
-— Stúlkubörnin, sem ekki höfðu átt
samræði við karlmenn”, voru gefin
hermönnunum skilmálalaust, og þvi
algjörlega á þeirra valdi, og gátu
þeir farið með stúlkubörnin einsog
þeim þóknaðist. — Yfir höfuð að
tala sýnir meðferðin á herteknu
kvenfólki hjá Gyðingum, hve spill-
ingin var megn; og guðshugmynd
þeirra ógöfug, þar þeir láta guð sinn
Jahve skipa slikt gegnum Móse.
Þú nennir ekki að rökræða trú-
mál við mann — nefnilega Árna
Sveinsson — “sem rís þveröfugur
móti sinum eigin heimildum, þegar
hann þarf að bjarga sjálfum sér úr
bobba”. — Þarna kemur þú með
tilhæfulaus ósannindi. Sannaðu, ef
þú getur, að eg hafi “risið þveröf-
ugur móti mínum eigin heimild-
tnn”. Opna bréfið þi.tt var líka alt of
fáfræðislegt til þess að setja nokk-
urn mann i “bobba”.
Ekki nennir þú heldur að rök-
ræða trúmál “við mann, sem lætur
sköpunarsöguna segja, að jörðin sé
flöt, og styður það tiltæki með skáld
skaparmáii úr Davíssálmum. Né
við mann, sein setur saman, sem
hann kallar, sköpunarsögu vísind-
anna.....En stingur þó málsgrein
úr lúterskum barnalærdómi inn i
þessa hávisindalegu sköpunarsögu,
til þess að láta guðs þar að ein-
hverju getið. Lútersk trú missir lít-
ils við það, þó slíkar árásir séu látn-
ar afskiftalausar”.
Eg er þér alveg sammála um það:
“að lútersk trú missir lítils við það,
þó þú látir slikar árásir afskifta-
lausar; og betra hefði verið fyrir
lúterska trú, að þú hefðir séð það
fyrri. En þú hefir víst álitið þig
sjálfkjörinn — fremur öðrum prest-
um kyrkjufélagsins — til að halda
uppi vörn fyri öllum hjátrúarfull-
um og úreltum kreddu-kenningum.
þegar einhver hreyfði við þeim. —
Jafnvel þó svo virðist, sem þú mun-
ir sízt fær um það. —
Þú heldur því frarn, að eg láti
sköpunarsöguna segja: að jörðin sé
flöt, og styðji það tiltæki með skald-
skaparmáli úr Davíðssalmum. En þú
ættir að vita, að eg er ekki hofund-
ur að “því tiltæki”. Eða crtu svo
dauðans fáfróður, að þú vitir ekki,
að það var trú og kenning Gyðinga,
að jörðin væri flöt; og eins kyrkj-
unnar og kristinna gufræðinga, alt
þar til að vísindin opnuðu á þeim
augun, svo þeir neyddust til að við-
urkenna, að jörðin væri hnöttur, en
ekki hreyfingarlaus flötur, einsog
fornaldarmenn íinynduðu sér? F.ins
er það dæmalaus skammsýni, að
hneykslast á þvi, að eg styðst við
Daviðssálma, til að sýna, að það var
almenn trú og hugmynd Gyðinga, að
jörðin væri flöt og hvíldi á undir-
djúpunum.
Það virðist, að þú litilsvirðir
Davíðssálma eða skáldskaparmál.
En hefir þú aldrei heyrt — eða trú-
ir þú því ekki —, að skáldin eða
ljóð þeirra séu speglar þjóðanna,
sem þær geti skoðað sig í, og þekt
þar einkenni sín? Að minsta kosti
ættir þú að vita og skilja, að skáld-
skaparmálin, eða ljóðmælin, eru
fult eins ábyggileg og ritverk í ó-
bundnu máli. Það er einmitt skáld-
skapurinn — i ljóðum —, sem rit-
höfundar þjóðanna og inannkyns-
sögunnar, frá fornöld og fram á
vora tíma, hafa haft mestan og á-
reiðanlegastan stuðning af, — sem
eðlilegt er, þvi ljóðmælin geymast
betur, og lengur óbreytt, en munn-
mælasögurnar. Það er varla von, að
eins háfleygur guðfræðingur og þú
þykist vera, nennir að rökræða trú-
mál við inann, “sem stingur máls-
grein úr lúterskuin barnalærdómi
inn i þessa hávisindalegu sköpun-
arsögu, til þess að láta guðs þar að
einhverju getið”. En er þá lútersk-
ur barnalærdómur svo ómerkilegur,
að sá, sem tilfærir málsgrein úr
honum, sé ekki svaraverður? Eða er
það af þvi, að sú málsgrein segir:
“Guð lætur þá niðurröðun í náttúr-
unni halda sér, sem hann einu sinni
hefir sett, því annars mundi hún
fara aflaga”. — Mér datt ekki í hug,
að þér væri svona illa við barna-
lærdóm Lúters, eða kenninguna um
viðhald náttiirunnar. Og satt að
segja áleit eg sjálfsagt, að þú tryðir
því, að guð hefði skapað náttúruna,
og að hann héldi henni við með al-
mætti sínu. En nú virðist mér ann-
að: Þú trúir luviega helzt óskiljan-
legum og yfirnáttúrlegum sköpun-
arsögu, til dæmis Gyðingasögunni.
En það er ekki auðvelt, að fara
nærri um það, hverju þú trúir; þar
kenningar þinar koma svo oft í
bága hver við aðra. Og eg hygg, að
enginn inaður muni rísa þveröfug-
ur móti sinum eigin heimildum,
nema þú sjalfur. Það virðist svo,
sem þú hafir verið í verulegum
“bobba” með að svara ritgjörð
minni og spurningum til þin, við-
víkjandi ágreiningsmálum okkar.—
En ekki hefir þú heldur gjört nokk-
ura grein fyrir þvi: hvort menn-
irnir hafa verið eða eru lausir við
allan voða siðan “Guð bölvaði
jörðinni mannsins vegna til að firra
hann voða" (einsog þú getur hugs-
að). Að þú hefir ekki ennþá orðið
við tilmadum minum, er liklegu því
að kenna, að þú munt vera farinn
að veikjast í trúnni á innblástur og
sannleik biblíunnar. Um það vitna
skoðanir þinar viðvíkjandi spá-
manninum Móse og sköpun jarðar-
innar. Eg vona samt, að þú gjörir
ljósa grein fyrir afstöðu þinni gagn-
vart spurningum mínum og fleiru í
þvi sambandi, i næsta blaði Samein-
ingarinnar. — Þú ættir lika að vera
mér þakklátur fyrir allar “silkihúf-
urnar”. Þær ættu að nægja þér yfir
sumartimann; en líklega verða þær
ekki nógu hlýjar í vetrarkulda Norð-
vesturlandsins. Sendu mér þvi á-
reiðanlega höfuðmæling þína, svo
eg geti sem fyrst sent þér skjólgoða
og hlýja vetrarhúfu.
Þinn einlægur vinur.
Árni Sveinsson.
* * * *
ATHS.—Vér viljum geta þess, að
vér höfum tekið þessa grein herra
Arna Sveinssonar, þó að hún sé um
trúmál, af því að hann var áður fyr-
ir löngu búinn að rita um þessi mál
i blaðinu, en hefir nú setið undir
áhlaupum frá sira Guttormi mánuð
eftir mánuð, og getum vér ekki neit-
að honum um, að bera hönd íyrir
höfuð sér í þetta skifti. En skýrt og
beint skal það tekið fram, að vér
viljum ekki ritgjörðir um trúmál,
og tökum þær ekki i blaðið. Það er
því þýðingarlaust, að senda oss
þær. Rlaðið er ekki trúmálablað.—
Ritstj.
Höfuðstaturinn.
Með þessari fyrirsögn birtisl dá-
lítil grein í blaðinu Hkr. 10. des. sl.
Var greinin prentuð þar eftir Vísi,
því eina dagþlaði, sem gefið er út í
Ileykjavík, og hefir ritstj. Hkr. sjálf-
sagt álitið hana góða og gilda vöru,
úr því hún stóð í áðurnefndu blaði
alveg athugasemdalaus, — annars
hefði hann aldrei birt hana.
Höfundur téðrar greinar nefnist
“Borgari”, sem auðvitað er algengt
nafn, en á þó hálfilla við, í sam-
bandi við annað eins mál og þar er
um að ræða, og af öðrum eins hrein-
lætis og vandlætingar postula eins
og þessi borgari hlýtur að vera! —
Það hefði farið mikið betur á því
hefði höf. birt nafn sitt, og komið
þannig fram á ritvöllinn í sinni
réttu inynd, þvi þá hefðu menn
getað tekið hann sér til fyrirmynd-
ar, og farið að reyna að gjöra eins
hreint fyrir sinum dyrum, einsog
búast má við, að sé hjá þessum
Borgara. En því láni er nú ekki að
fagna. Höfundurinn er ragmenni,
og ritgjörð hans þar af leiðandi ein-
tóm markleysa, lýgi og slúður.
Eg, sem þetta rita,- hefi dvalið 17
ár í Reykjavík, en aldrei séð þann
sóðaskap og svívirðingar, sem höf.
þessarar greinar telur upp. Mér er
það lika óskiljanlegt, að nokkur
maður með heilbrigðri skynsemi,
skuli geta likt höfuðstað íslands við
sorphaug. Eg þekki heldur ekki
nokkurn ibúa Reykjavikur, svo
smekklausan, sé hann algáður, að
hann vilji liggja í svaði eða sorp-
haug, sem höf. lætur sér sóma að
nefna Reykjavík. Eg sá aldrei götu-
rennur fullar af for og rotnuðum ó-
þverra. Þær voru vanalega hreins-
aðar daglega, nema þegar ekki var
stætt fyrir roki, sem sjaldan var. —
Eg hefi heldur ekki séð fint kven-
fólk þurka götur borgarinnar ineð
pilsföldum sínum. Eg þekki þar
enga fína stúlku, eða konu, svo
sóðalega, að liún ekki héldi uppi
klæðum sinum, þegar bleyta var á
götunum, sem oft var, sérstaklega i
vætutíð.
Höf. segir, að þegar börnin komi
út fyrir húsdyrnar, taki við þeim
opnar göturennurnar, fullar af for
og rotnuðum óþvcrra. Enginn stað-
ur, enginn blettur fyrir þau til að
leika sér á. — Já, alt er þetta á
sömu bókina lært. Er það nauðsyn-
legt fyrir börnin, að ganga í forar-
rennunum, þar sem góðir gangveg-
ir eru til begga hliða, einsog víðast
hvar er í Reykjavik, þegar út fyrir
húsdyrnar kemur? Þessar gang-
stéttir eru ætíð þurrar og hreinar,
að fráteknu þegar regn eða snjór
hefir fallið, og því óþarfi, að ganga
eftir rennunum.
Að mínu áliti hafa börnin nægi-
legt pláss til að leika sér á, þar sem
Austurvöllur er. Hann er lika vana-
lega alþakinn af börnuin, þegar gott
er veður og þau eru fri frá skóla.
Og svo. eru melarnir fyrir sunnan
kyrkjugarðinn, og alt svæðið utan
við íþróttavöllinn. Svo eru víða tún-
blettir, svo sem Landakotstún og
Sjómannaskólatúnið. Síðast þegar
haustar að og kólnar, þá er Reykja-
víkur-tjörnin, og er svo undir is
allan veturinn.
Eg þekki heldur ekki nokkurt það
hús í allri Reykjavík, sem ekki hefir
salerni; því sumum fylgir 2 og 3,
og fer það eftir, hvað margar fjöl-
skyldur búa i hverju húsi.
Ekki nenni eg að eltast við eða
tína upp öll klúryrði og ósannindi,
sem finnast í framannefndri grein;
því alt virðist benda til, að höf. hafi
verið með höfuðóra, ]iegar hann
samdi grein sína. Eða þá að hann
hafi dreymt, að einhver af verum
hans hafi svifið frá honum; en
þegar hún nálgaðist likamann aftur
muni henni hafa sýnst hann meira
líkur sorphaug en manni. Skeð
gæti líka. að þessi velmetni heið-
ursborgari hefði verið nýkominn
heim úr skæðri kosningahríð, sem
hann hefði beðið ósigur í, mest af
völdum kvenþjóðarinnar, og þar af
leiðandi verið í vondu skapi, og
gripið svo til þessara óyndis úr-
ræða.
Eg hefði aldrei hugsað eða trúað
því, á nokkurn landa minna, að
hann hefði svo litla sómatilfinn-
ingu, að ge,ta smánað og lastað
svona höfuðstað ættjarðarinnar, og
landa sína, sem búa í Reykjavík,
með eintómum ósannindum.
Spyrja mætti að endingu, hvað
höf. téðrar greinar hefði sýnst um
svona rithátt og lýsing af Reykja-
vík ritað eftir einhvern útlendan
fræðimann. Máske hann hefði gjört
sig ánægðan með það?
Aðrir mundu varla gjöra það.
Ritað 1. febrúar 1915 i Spanish
Fork, Utali, U.S.A.
Mrs. J. B. Johnson.
Miss Pankhurst og StríAið.
Miss Pimkhurst, hin heimskunna
kvenfrelsiskona Breta, vill friðinn
kjósa milli þjóðanna, sem flestar
konur aðrar. En einsog nú stendur
er hún ekki með friði, og þegar hún
frétti, að konur i Washington væru
að mynda friðanelag, þá mælli hún
harðlega á móti því tiltæki þeirra,
og er þetta úr ræðu hennar: —
“Frið”, hrópaði húu, “vissulega
trúa allir á ágæti friðarins, — nema
Þjóðverjar. Það er hæll sá, er alt
snýst um. • Að fólk i löndum, sem
hlutlaus eru af striði þessu, skuli
fara að tala um frið, er blátt áfram
hlægilegt. Það vekur '•angar hug-
myndir hjá Þjóðverjum, og varnar
þeim að sjá og skilja, að heimurinn
allur er einráðinn i því, að berja
niður hermannavaldið.
“Þýzkalands stjórn er valdsstjórn,
bygð á hermannavaldinu. Stefna
hennar er að leggja undir sig allan
heim. Lýðveldisríkin verða að verja
sig og rísa móti stefnu þessari. Það
er lífsspursmál fyrir þau, að berjast
móti valdsstjórn þessari. Og þó eru
menn að tala um, að lýðveldin eigi
að leggja niður vopnin! Ekkert
myndi gleðja Þjóðverja jafn mikið.
Þjóðverjar vildu láta prédika frið-
inn áður en stríð þetta hófst, og
þeir vilja það ennþá.
“En hér er ekki spurning um frið,
eða stríð, heldur um frelsi eða harð-
stjórn. Lýðveldin munu engan frið
eða frelsi hreppa, þó að þau leggi
niður vopnin. En þau öðlast hvort-
tveggja, ef þau sigra. Ailar hötum
vér stríðið, en óvinirnir ekki. Og
vér megum ekki láta skelfingar
stríðsins lama dug vorn og hindra
oss frá að sigra.
“Þeir, sem frelsið elska, mega
ekki vera hlutlausir, og mcga ekki
vinna fgrir friðinn. Það væri að
hjálpa keisaranum. Og konurnar,
kvenþjóðin öll, ætti sizt að gjöra
það. Hin eina sanna velferð og
virðing konunnar er í lýðveldinu.
Ef að hún á úr ánauð að losna, þá
verður hún að vinna að því, að
breiða út kenningar lýðveldisins.
Eigi konan að ná rétti sinum verð-
ur Þýzkaland. hinar þýzku kenning-
ar, hið þýzka hervald, hið þýzka
keisaravald, að molast og fótum
troðast.
“Hagur kvenna og málefni og hag-
ur Belga-þjóðar er sömu tegundar.
Mótstöðumenn kvenréttinda neita
konunum um réttindi, sem mann-
legar verur. Þjóðverjar neita Belg-
um um réttindi sem þjóð. Ef að
Bandamenn vinna sigur, þá verðnr
það hið stærsta spor til friðar, sem
heimurinn nokkru sinni hefir stig-
ið. En vinni Þjóðverjar, þá eru þaö
hinar mestu ófarir, sem konur hafa
orðið fyrir í allri þeirra barátlu fyr-
ir frelsi og jafnré.tti. Eg get ekki
hugsað mér aðrar verri. Það myndi
hrinda þeim og málefnuin þeirra
aftur á bak um mörg hundruð ár”.
Þeta segir Miss Christobel Pank-
hurst, kona heimsfræg orðin, há-
mentuð og gáfuð, kona með brenn-
andi áhuga fyrir réttindum kvenna,
sem hefir barist fyrir þeim og lagt
alt i sölurnar til að ná meira jafn-
rétti fyrir systur sínar, — kona,
sem búin er að halda uppi látlaus-
um bardaga fyrir velferð þeirra ár
eftir ár. En hún sér betur, en marg-
ar hér, hvar skórinn kreppir. Og
það má ganga að því vísu, að henni
fylgja konur í hundrað þúsunda-
tali á Englandi og víðar um heim.
I OKUD tilboS merkt “For Mounted
!-• Police Provisions and Light Sup-
plies, Provinces of Alberta and Saskat-
chewan,” og árituS til undirritaSs,
verSur veitt móttaka upp aS hádegi
miSvikudaginn, 17. marz, 1915.
Prentub eybublöS sem gefa upplýs-
ingar um hlutina, og upphæö af hverj-
um, fást á hvaöa ‘Mounted Police Post’
í fylkjunum, eSa á skrifstofu undir-
ritalis.
Bnginn tilboB veröa tekln til greina
nema þau séu skrifuti á þar til prent-
u15 eyöublö®.
Bkki nauösynlegt aö lægsta eöa
nokkru tilboöi sé tekiö.
Viöurkend Canadisk bankaávísun
fyrir 5 prósent af upphæö þeirri sem
tilbotSiö sýnir veröur aö fylgja hverju
tilboöi: þeirri upphæö tapar svo um-
sækjandi ef hann neitar aö standa
viö tilboöiö, sé þess krafist, eöa á
annan hátt ekki uppfyllir þær skyldur
sem tilboöiö bindur hann til. Ef til-
boöinu er hafnaö veröur ávísanin send
hlutaöeiganda.
LAWRENCE FORTESQUE.
Ceaaptrollar.
Ottawa, 1S. marz, 191S.
23-99 —74674
Sá er vinur sem í raun reynist
Nú, þegar málið langdregna um
kyrkju Þingvalla-safnaðar er loks
til lykta leitt, langar okkur til þess,
að láta í ljósi þakkarhug okkar til
lögmannanna tveggja, þeirra Barða
Skúlasonar og Hjálmars Bergman,
sem með fylgi sinu hjálpuðu okkur
til réttar okkar. Viljum við með
þessum orðum sýna það tvent, að
við kunnum að meta verk þeirra í
þessu máli, og á hinn bóginn, að við
fyrirverðum okkur ekki, að kannast
við það fyrir almannasjónum. Þvi
að þótt svo sýnist, að réttur mál-
staður ætti að sigra hjálparlaust, þá
sýnir þó reynslan, að oft þarf á
harðfylgi og þrautseigju að halda,
áður slíkt náist. Og má þá vel fara
svo, að þeir, sem lítt eru vanir eða
gefnir fyrir að standa í stymping-
um, kjósi heldur þann kostinn, að
láta nokkuð af rétti sínum, en eiga í
slíku, ef fast er á móti lagst. Eigum
við því lögmönnum okkar ekki
minst að þakka þá hvatningu og
örfun, sem af þvi leiðir að sjá ör-
ugga menn standa ,fyrir framan.
Hefði annars mátt fara svo að við
hefðum gefist upp á miðri leið, þó
ilt hefði verið. Getum við ekki leitt
hjá okkur að geta þess, aÖ þegar
dómur féll á móti okkur í undir-
rétti, þá voru þeir svo vissir um
réttan málstað sinn, að báðir buð-
ust til þess, að áfrýja málinu til
hæsta réttar og taka cnga borgun
fyrir vinnu sina, ef það tapaðist
þar. Má af þessu sjá, að þeir vildu
halda málinu til streitu vegna á-
huga á sönnum málstað, en e»». fyr-
ir eigin hagsmuni.
Eigi getum vér skilist við þetta
iuál öðruvísi en minnast á það, að
þegar málinu var lokið skrifaði
Hálmar Bergman forseta safnaðar
okkar bréf, sem við birtum hér úr
kafla, og vonum, að hann reiðist
okkur ekki fyrir:
(Lausleg þgðing úr ensku)
“Frá þvi er mál þetta bgrjaði og
fram að þessu, hefir engu orði verið
minst á borgun fgrir vinnu mina
við það, enda eg ekki kallað eftir
einu centi. Má búast við, að verjend-
ur séu all-forvitnir að vita, hvaða
stefnu eg taki i þessu atriði. Mér er
mikil ánægja, að skgra gkkur frá
því, að eg ætta mér alls enga borg-
un að taka fgrir vinnu mína við
þetta mál, hvorki við undirréttinn
né við gfirréttinn........... Sú á-
nægja, að hafa getað orðið að nokk-
nrn liði gúðum málstað, þegar mik-
ið lá á, og sii ánægja, að hafa getað
hjálpað mörgum vinum minum, er
fullnóg borgun fgrir alla mina vinnu
og fgrirhöfn, sem sprottið hefir af
þcssu máli”.
Svona verk og slík orð bera ótvi-
ræðastan vottinn um góðan dreng.
.Orðlengjum við þetta svo ekki frek-
ar, en óskum þessum tveim lög-
mönnum allra heilla og blessunar i
starfi þeirra framvegis.
Verjendur í máli Þingvalia-
safnaðar.
FRÉTTABRÉF.
*-----------------------------w
Heimkringla gjöri svo vel, að ljá
eftirfylgjandi línum pláss i kom-
andi tíð.
Eg hefi verið á ferð vestur um
Saskatchevvan fylki um tima. Farið
þar, sem islenzkar bygðir eru litt í
námunda. Eg varð þvi ei lítið hissa,
þá eg kom í Mervin, sem er stórvax-
andi bær, að finna þar íslenzkan
bæarstjóra og tvo íslenzka bæjar-
ráðsmenn. Nöfn þeirra eru: J. T.
Stephanson, Alex Friðriksson og T.
Finnbogason. Hinn fyrsti borgar-
stjóri, en hinir bæjarráðsmenn. Mr.
Stephanson sótti þar um kosningu
móti hérlendum lieljarstórum ‘Gol-
iat’ og nafnþektum manni, og vann
með góðum ineirihluta. Mr. Stephan-
son bar sig fyrir hinum embættis-
bræðrum sínum, enda er hann for-
kunnar vel kunnur beztu mönnum í
þessu landi. Allir eru þeir efnilegir
og efnaðir að fé, vel máli farnir og
spaugsamir; láta ei alt fyrir brjósti
brenna. Eg átli sízt von á, að finna
3 íslendinga i þessum embættum á
þessum stað. Þess vegna hlýt eg að
geta um það i viðlesnu blaði. Heið-
ur og dugnaður fslendinga má ekki
týnast Þeir voru að fara í verzlun-
arerindum til Regina. Þar er fjör-
ugur og frálslyndur bær. — ósk*
eg þessum myndarmönnum mestu
hamingju og hárrar elli.
Joe “ferðamaður”.
Getið þesa að þér sáuð aug-
lýsinguna í Heimskringlu
1900
WASHERS
Ef þú hefur hug á að fá þvotta
vél þá væri það þér f hag að
skrifa okkur og fá upplýslngar
um okkar ókeypis tilboð.
1900
Washer Co.
24 Aikens Block.
WINNIPEG
JOHN SHAW
V/NSALI
(áöur ráösmaöur Hudson’a Bay
Company’s Brennlvlns delldar-
lnnar)
328 Smlth St., WlnntpeK, Mnn.
Gegnt nýja Olympla Hótellnu.
suöur af Walker lelkhúslnu,
Wtnnlpeg, Man.
Ný opnuö verzlun & ofangrelnd-
um staö og æsklr eítlor vlösktft-
um yöar. Verö mjög sanngjarnt
Pantanlr fljótt afgrelddar. Stm-
tö pantanlr yöar. Síml Maln
4160
Póst pantanir — Undlrbúnlngs
veröskrú er nú ttl. Sendlö eftlr
ukeypts veröskrá. Allar Póst
Í'antanlr eru vandlega og tafar-
aust afgrelddar. Sendiö mér
eina pöntun tll refnslu.
Símið pantanir.. . Sími Main
4160
D0MINI0N BANK
Hornl Notre Dame ng Shcrbrooke
8 tr.
HAfn«nt611 nppb.............«.6,000,000
Varanjöttur. . .. ... .. .. . .$.7,000,000
Allar eljfnlr. — .. .. .. . .978,000,000
Vér óskum eftir viTJakiftum ver*-
lunarmanna og ábyrgumst ab gefa
þeim fullnægju. Sparisjóbsdeild vor
er sú stærsta sem nokkur banki hef-
lr í borginni.
fbúendur þessa hluta borgarinnar
óska ab skifta vib stofnun sem þeir
vita ab er algerlega trygg. Nafn
vort er fulltrygging óhlutleika.
Byrjib spari innlegg fyrir sjálfa
ybur, konu og börn.
W. M. HAMILTON, Ráðsmaður
PHONB GARRY S4Ö0
F L 0 R / D A !
Aö kunnugra sögu er FLORIDA lcikvöllur nuöniannlnn og paradfn ffltæklinKMliiM. f Palm llcnch fylkl er stærsti auömanna bústaöur heims ins. Fáar mílur frá Palm Beach er til sölu fyrir ótrúlega lágt verh, góö lönd til ávaxtaræktunar og bygraingrarlóbir í bæjum, sem liggja nieöfram járnbraut rétt viö AtlantshafiÖ.
Allar n&nari upplýsingar gefur
JONAS H. JONSSON, WINNIPEG
5 Vlnborg Block Talnlml G. 2707