Heimskringla - 30.09.1915, Blaðsíða 7

WINNIPEG, 30. SEPT. 1915.
HEIMSKRINGLA.
BLS. 7.
Hlíð og eyrar.
Eftir Sæfinri á öldu.
í uppvextinum gekk eg oft á ári
hverju svangur ineð sjónum, horfði
votum vonar-augum út á hafið og
bað heitt um björg. Eg vissi oft, að
hún var þar yfirgnæfandi. Tiðast
fór eg bónleiður og óbænheyrður til
bæjar. Einstöku sinnum fleygði Æg-
ir i mig útþvættum ruðum af fiski,
af borði selsins, sem hann vildi ekki.
Þannig hefir því verið varið fyr og
síðar hjá mörgum þeirra, er alið
hafa aldur sinn við sjóinn: þegar
íiskur gengur á grunnið ineð sönd-
unum, er það ögrynni af þorski og
ýsu, sem selurinn rýfur. Þetta rán-
dýr rýfur kviðinn af fiskinum, tek-
ur lifrina og hrognin, en litið af
öðru. Fisklengjurnar — en oftast
að eins hausana — rekur svo endr-
um og sinnum, meira og minna
söndugar, upp á fjörurnar. Og þeg-
ar vart verður við þennan reka, er
hann merki þess, að fiskur hefir
gengið á grunn.
Á æskuárunum hafði eg litla hug-
mynd um auðlegð hafsins og þann
aragrúa fiskjar, sem var oft á út-
mánuðum ekki lengra en tvö til
fimm hundruð faðma frá fótum
mínum.
Nálægt sumarmálunum 1868, þeg-
ar eg var á 17. árinu, birtist mér og
fleirum sú sjón á sjó, sem eg gleymi
aldrei. Þá sá eg ofurlitið sýnishorn
af auðlegð hafsins á tæprar hálfrar
mílu svæði í kringum opna skipið,
sem eg var á. — Þó hæð augans sé
um 5 fet yfir hafflöt á opnu skipi, þá
sjá menn tæplega yfir hálfrar mílu
breiðan flöt. — Veður var heiðskýrt,
logn og sléttur sjór. Milli miðmorg-
uns og dagmála komu upp á yfir-
borð sjávarins margar þorskatorfur,
sem ekki voru minna en 60—100
faðm^ á breidd. örmjó sund voru á
milli þeirra, á að gizka 1—2 faðm-
ar á breidd. Þessar þorskatorfur
náðu svo langt sem augað eygði, og
buslið og sporðaköstin gengu ofan-
sjávar, sem svaraði rúma klukku-
stund. Svo hvarf alt. Að sönnu
fiskuðum við nokkuð á handfæri
þennan dag, en ekki eftir vonum,
og engan fisk fengum við eftir dag-
mál. Meðal annara voru tveir gamlir
formenn á skipinu. Öðrum þeirra,
sem var nálægt 60 ára, varð að orði,
þegar hann sá þetta: “Eg hefi ald-
rei séð, hvað guð er ríkur fyr en
nú”.
Stöku sinnum hefi eg séð eina og
eina fisktorfu ofan sjávar, og stund-
um fiskað vel í þeim á haldfæri, en
aldrei neina líking af því, sem þarna
bar fyrir augun, — þeim óteljandi
milliónum, sem léku sér þar á sundi
i ljómandi fegurðinni. Eg er ekki i
neinum efa um það, að þannig sé
oft krökt og kvikt á sjávarbotnin-
um, nokkur hundruð faðma frá
þeim, sem við sjóinn búa við suður-
strönd íslands og líða og liðið hafa
Isabel Cleaning and
Pressing Establishment
J. W. QUINN, elenndl
Kunna manna bezt að fara með
LOÐSKINNA
FATNAÐ
Viðgerðir og breytingar
á fatnaði.
Phone Garry 1098 83 Isabel St.
hornl McDermot
Coiumbia Grain
Co., Limited
242 Grain Exchange Bldg.
' WINNIPEG
TAKIÐ íEFTIR!
Vér kaupum hveiti og aðra
kornvöru, gefum hxsta verð og
ibyrgjumst áreiðanleg viðskifti
Skrifaðu eftir upplýsingum.
TELEPHONE MAIN 1433.
FURNITURE
r
on Easy Payments
0VERLAND
MAIN & ALEXANDER
árlega sult og vesöld. Þannig hefir
það gengið á umliðnum öldum, og
[ fólkið hefir þó stundum dáið úr
hungri, en engin tilraun verið gjörð
til þess að ná í auðinn og björgina.
önnur en sú, að fara á stöku stað á
flot á opnum bátnum í hreyfingar-
litlum sjó með haldfæri og beran
öngul og reyna að krækja i fisk í
botni.
Með þessari auðvirðilcgu og aum-
ingjalegu aðferð, hefir samt oft tek-
ist að afla ótrúlega mikið. Borið
hefir við, að fengist hafa 50—100 í
hlut á dag, og 6—12 hundruð til
ldutar á vertið “út af sandinum” við
Eyjafjöll. En þetta hefir verið svo
sjaldan, að tækifæri hafa boðist.
I.itið eða ekkert hefir verið gjört til
þess, að auka þekking manna á notk-
un betri veiðarfæra; það er veið-
arfæra, sem tækju margfalt meiri
afla er haldfæriskrókurinn á sama
tíma, þegar tækifæri býðst. En van-
þekkingin hefir verið mögnuð, vana-
festan gömul og rótgróin og trúin á
kraftaverk króksins og aðdráttarafl
svo sterk, að gamlir og reyndir
haldfæravinir hafa felt þann hleypi-
dóm við upptöku lóðar, að “línan
eitraði sjóinn, svo ekki fengist bein
framar í þeirri veiðistöð”. Lengra
var varla hægt að komast. Lóðin er
samt víða búin að sýna yfirburði
sína yfir haldfærið; netin yfir-
burði sina yfir lóðina; herpinótin
yfirburði sína yfir þorskanetin,
botnvarpan yfirburði sina yfir hin
veiðarfærin o. s. frv. Auðvitað nokk-
uð eftir því, hvernig til hagar eftir
aðstöðu, tíma, botnsásigkomulagi og
þar fram eftir götunum. Um notkun
þeirra veiðarfæra hvers fyrir sig
má margt segja, en rúmið leyfir það
ekki hér.
Þegar litið er til hins mikla afla,
sem á land hefir borist, og hinnar
miklu vonar og vissu um ineiri afla,
ef nokkuð verulegt væri gjört í þá
átt, er það ótrúlega lítið, sem gjört
hefir verið til þess að bæta lending-
arstaði svo, að miklu oftar yrði á
sjó komist til aflabragða, en gjört er
og hættuminna að leita lands.
A yngri árum hafði eg, eins og
margir aðrir, þá skökku skoðun, að
úr þessu yrði ekki bætt; en siðan
eg eltist, hefi eg sannfærst betur og
betur um það, að mögulegt sé að
bæta hvorttveggja: lendingar og
veiðarfæri. Til þess þarf auðvitað
peninga; en það er lika til mikils
að vinna, um það efast eg ekki; en
umfram alt þarf óbilandi vilja og
framkvæmd.
Hungur og hor hefir verið skoðað
sem himinbornir hirtingarvendir —
frá guði! Aflaleysi sjávarins sem út-
sendarar guðs, til að kenna þolin-
mæði, lítillæti og nægjusemi. Sam-
hliða hinni svonefndu guðsdýrkun,
hefir það þótt hentugt, að kenna
guði um vöntun gæðanna, örbirgð-
ina, vanþekkinguna og slýsfarirnar,
og svo forlögunum leyfum ása-
trúarinnar. Það hefir oft verið svo
miklu hughægra að segja: “að stund-
in hefir verið komin”, “kallið hefir
verið komið”, “þetta hefir verið á-
kvarðað” o. s. frv., heldur en að
kenna hinum rétta sakaraðila um
afglöpin og slysin.
Fyrir því er fengin mikil og góð
reynsla, að lýsi og olía lægir brim
og legst á kamb öldunnar, svo að
hann nær ekki til að falla. Töfra-
magn lýsisins heldur fallinu í skefj-
um, en það er fallið, sem hættan
liggur r. Erlendis fara menn og bát-
ar, án þess að bíða tjón, yfir grunn
rif, sem vanalega fellur á, með þvi
að verja sig með lýsi og varna öld-
unni að falla. Þetta mætti að öllum
likindum gjöra við “Sandana”. Til-
raunir má gjöra i góðu, koma upp
góðum útbúnaði í landi, og svo í bát-
unum sjálfum, til þess að drepa föll-
in á þeirri leið eða því sundi, sem
farin væri. Og sá útbúnaður þarf
ekki að vera dýr.
Þess er getið, að þar sem stóra
hvali hefir rekið upp í fjöruna, að
“hlið” hafi myndast þar, og haldist
við all-langan tíma, 1—2 ár, einmitt
vegna lýsis þess, sem þar hefir
runnið í sjóinn. Lýsisblæjan hefir
myndað lygnupoll í briminu; en
straumurinn undir henni hefir
myndast af brimföllunum báðum
megin, og grafið lægð i sandinn, og
þannig myndað “hliðið”, og brim-
föllin rótað upp “eyrunum” eða
hækkað þær jafnframt. Þetta bendir
til þess, sem maður gæti gjört, ef
hann nenti að hugsa megi til hlið á
annan hátt, en vitanlega ekki án
peninga og heldur ekki án vilja.
Það er litlum efa bundið, að búa
má til ‘eyrar” — og þá “hlið” um
leið. Þar sem sjórinn rótar upp laus
um sandi í “eyrar” og gúla á botn-
inum á tveggja til sex faðma dýpi,
sem haldast ef til vill nokkrar vik-
ur eða nokkra mánuði, því skyldu
menn þá ekki geta búið til “eyri”
eða ..olma úr fastara efni, þ. e. stein-
steypu, sem yrði varanlegri. Það
er steinlímið — sementið —, sem
vantar, og svo vinnukraft. Nóg er
til af sandi, þvi hann er óþrjótandi.
I\rst og fremst mætti hlaða garð —
öldubrjót — út frá sandinum, sem
gæti myndað lendingarstað sinn
hvoru megin við sig, eftir því sem
brimið gengi að, hvort heldur af
suðvestri eða suðaustri. f öðru lagi
mætti búa til eyri — hólma —, sem
gæti myndað lendingarstað eða hlé
við brimi innan við sig, og þvi
stærri sem hann væri, þess betri. 1
þriðja lagi mætti hleypa niður nokk-
urum skipsskrokkum, sem ónýtir
væru til sjóferða, fyltum af stein-
sleypu, á þeim stað, er menn veldu
til þess. Skipsskrokkarnir biluðu
með tímanum, en steypti kletturinn
ætti að “standa sem klettur úr haf-
inu”.
Eg býst við, að einhver efist um
varanleik þannig myndaðrar “eyr-
ar” eða hólma. Þeim skal eg benda
á grjóteyri þá, sem liggur út frá
sandinum vestan við Jökulsá á Sól-
heimasandi. “Eyri” þessi mun vera
frá ómunatíð, borin fram og hróf-
uð upp af ánni eða jökulhlaupi fram
úr henni. “Eyri” þessi hefir mynd-
að hið bezta “hlið”, sem verið hefir
með öllum söndum; og síðan farið
var að tíðka þau útræði nálægt 19.
öld miðri, en aflagt á “Melnum”,
fram af Hvoli í Mýrdal, hefir þar
reynst ótrúlega góður lendingarstað-
ur, einkum í suðvestan brimi, aust-
an við hana.
Sennilegt er, að skip það, sem 14
menn druknuðu af í lendingu á
“Melnum” 1864 (kom úr Eyjaferð),
hefði getað lent við Jökulsá slysa-
laust. Líklega hefði mátt einnig
komast hjá hinu stórkostlega mann-
tjóni við Dyrhólaey á góuþrælinn
1871 (þar sem druknuðu 27 menn),
hefði verið leitað lands við jökuls-
árós á þeim skipum, er þar fórust
— Þann dag að kveldi lögðu 8 skip
undan Austur-Eyjafjöllum til Vest-
mananeyja, um 24. sjómílna veg, en
eitt lá kyrt þangað til daginn eftir,
að það lenti og öllum farnaðist vel.
Flest þessara skipa komust langt á-
leiðis til Jökulsárs, en neyddust til
að snúa aftur, vegna austanvinds,
þegar kom á móts við miðjan Skóga-
sand. “Eyrin” við Jökulsá varð or-
sök til þess, að þar var löggiltur
verzlunarstaður, sem reyndar varð
ekki að notum, mest vegna þess, að
þar er nokkuð langt frá manna-
bygðum, hagleysa og gróðurlausir
sandar langt út frá lendingarstaðn-
um og húsastæði ekki árennilegt
við ána. Eins og kunnugir vita, hefir
Jökulsá ekki ætíð útfall á sama stað,
og suma vetur hefir hún spilt þar
útræði, með þvi að renna fram í
mitt “hliðið” eða lendingarstaðinn.
En “Eyrin” hefir ekki breyzt, þó
hún sé á nokkurra faðma dýpi, og
2—3 klettar standa nokkuð hátt
upp úr henni með stórstraumsfjöru,
einkum enn. Eg hefi mörgum sinn-
um lent og séð lent við Jökulsá, í
þvi, sem ekki var leitandi lands
annarsstaðar, og eg efast ekki um
það, að minni “eyri” mætti gagn
gjöra, einkum ef hún væri öðruvisi
löguð. Mér dettur ekki í hug, að
lending verði búin til á þann hátt,
bvar sem vera vildi með söndunum.
Það er öðru nær. Aðdýpið er víða of
mikið til þess. Það er einungis við
Austur-Landeyjar; og ef til vill við
Meðalland austanvert, þótt efnis-
aðdrættir væru þar all-erfiðir. En
lýsið er hið sama á öllum stöðum,
að eins getur verið misjöfn aðstaða
að nota það úr landi," eða frá eyri,
hólma, böju o. s. frv.
Svo vildi eg minnast lítið eitt á
Eyrarbakka og Stokkseyri í sam-
bandi við hið framan sagða. Vegna
skerjanna þar eru skipalegurnar og
sundin það sem þær eru. En líklegt
þykir mér að vinnandi verk sé, að
sleypa ofan á skerin þar utan við
skipalegurnar, svo þær yrðu trygg-
ori fyrir öll stærri og minni skip og
báta, og um leið að dýpka aðal-
leiðasundin. Dálítil tilraun fyrst,
að fá þar “klett úr hafinu”, held eg
þyrfti ekki að kosta mjög mikið.
Þá er “Hópið” i Grindavík einn af
þeim stöðum, sem býður þess búið,
að viljinn og þekkingin taki höndum
saman til að dýpka sundið inn á
það til bátalegu.
Til lands og sjávar er það fram-
leiðslan í landinu, sem landið vant-
ar tilfinnanlega, en vegurinn til
aukningar henni er: að bæta lend-
ingar, veiðistöðu og veiðarfæri, og
að girða senn f^rir hinar árlegu,
voðalegu slysfarir hinna nýtustu
framleiðenda landsins.
— (Lögrétta). .
“Magna Charta”
Rússanna.
Þó að Rússinn sé nú hervæddur
og drunur fallbyssanna glymji yfir
austurhluta Rússlands, og millíónir
þeirra séu að berjast upp á líf og
dauða, þá er sem frelsishreyfingar
þeirra séu kanske meiri nú en nokk-
uru sinni áður. Hinir frjálslyndu
flokkar þeirra eru sistarfandi á
þingi og utan þings, bæði Liberalar
og Demókratar, og þeir krefjast end-
urbóta í stjórnmálum landsins. End-
urbætur þessar eru tvennskonar.—
Fyrst eru endurbætur þær, sem þeir
heimta nú þegar, meðan striðið
stendur yfir, og svo endurbætur þeg-
ar striðinu er lokið.
Endurbæturnar, sem þeir heimta
nú þegar, eru þessar:
1. Sjálfstjórn Póllands.
2. Full borgaraleg réttindi fyrir
Gyðinga og leyfi til þess að
þeir megi búa hvar á Rússlandi,
sem þeir-vilja.
3. Uppgjöf saka til handa öllum
pólitiskum föngum.
4. Fyllri réttindi handa verka-
mönnum og fullan rétt til að
mynda verkamannafélög af
ýmsu tagi.
5. Að skipa sérstakan ráðgjafa til
að stjórna tilbúningi skotfæra
og vopna og að setja í mál þau
sérstaka nefnd, er vinni undir
stjórn hans.
6. Að gæta frjálslegrar og mann-
úðlegrar stjórnarstefnu við
Finnland.
7. Sparsemi og verzlunarfrelsi og
losna við verzlunaránauð Þjóð-
verja, sem ríkt hefir áður, er
•þeir hafa haft óhæfileg forrétt-
indi fyrir öðrum þjóðum.
8. Breyting á útflutningsreglum á
hveitinu á Suður-Rússlandi, og
betri verzlunar skilyrði þegar
Hellusund opnast og þegar
Mikligarður er unninn, sem bú-
ist er við að bráðlega verði.
Auk þessa er búist við eftirfylgj-
andi endurbótum, þegar stríðinu er
lokið: —
1. Hið komandi löggjafarþing skal
kosið með almennum kosning-
um allra karlmanna í landinu.
2. Sjálfstjórn (autonomie) Lithú-
aniu, Síberíu og Kákasus land-
anna.
3. Endurbætur á skólalögunum:
sjálfstjórn háskólanna, og und-
irbúningsskólar óháðir kyrkju-
legu valdi (secular).
4. Endurbætur á kyrkjumálum,
takmörkun á valdi kyrkjuþing-
anna, og að yfirbiskup hinnar
grísk-katólsku kyrkju skyldi aft-
Enskur lávarSur vélasmiSur.
Til þess aö flýta fyrir skotfæragjörft og vopnasmíöi, hefur merkur og
víökunnur aöalsmenn Englendinga farit5 a t$vinna sem verkamenn á verk-
smiöjum fyrir 14 cent um klukkutímann. Myndinn sýnir Norbury lávarb aö
starfi í Surray verksmiöjunni.
B&sæ
OF CANADA
i - -.— --r-i i . __.
Hver uppvaxandi sonur þinn og dóttir ætti að hafa
persónulegan sparisjóðsreikning á Union Banka Canada
ásamt nægum tækifærum til að spara stöðugt peninga
og leiðbeiningu f þvf að fara hyggilega með þá- Svo-
leiðis uppeldi í sparsemi og góðrl meðferð efna sinna er
ómetanleg seinna meir.
LOGAN AVE. OG SARGENT AVE., 0TIB0
A. A. Walcot, bankastjórl
Eru börnin farin
að læra spara
PENINGA ?
ur settur í embætti (en því hef-
ir keisari haldið).
5. Að nema úr lögum sveitálögin
frá árinu 1890 og bæta sveita-
stjórnina svo, að hinir ríku land
eigendur hafi þar ekki öll völd,
sem þeir hafa nú.
6. Að draga úr valdi landstjóranna
— sem eins og nú standi breyti
oft þvert á móti ráðgjafa innan-
rikismálanna.
7. Að minka vald efri málstof-
unnar.
8. Að ákveða betur ábyrgð ráð-
gjafanna.
9. Að rýmka um prentfrelsi og mál
frelsi á fundum og mannamót-
um. Með öðrum orðum: gjöra
gildandi ákvarðanir stjórnar-
innar og auglýsingar frá októ-
ber 1905 og april 1915.
10. Endurbætur á landlögunum
(agrarian reforms).
11. Að stjórnin styrki meira iðnað
og verknað allan.
12. Nýja verzlunarsamninga við
útlend ríki, til þess að vernda
iðnað landsins, — en sé það
ekki hægt, þá að setja tolla á
útlendan varning svo um muni.
Sextíu manns geta fengið aðgang
að læra rakaraiðn undir eins. TU
þess að verða fullnuma þarf aðelnc
8 vikur. Áhöld ókeypis og kaup
borgað meðan verið er að læra.
Nemendur fá staði að enduðu námi
fyrir $15 til $20 á viku. Vér höfum
hundruð af stöðum þar sem þér
getið byrjað á eigin reikning. Eftir-
spurn eftir rökurum er æfinlega
mikil. Til þess að verða góður rak-
ari verðið þér að skrifast út frá
Alþjóða rakarafélaginu.
INTERNATIONAL BARBER
COLLEGE.
Alexander Ave. Fyrstu dyr vestan
við Main St„ Winnieg.
lslenzkur ráðsmaður hér.
NÝ VERKSTOFA
Vér erum nú færir um að taka á
móti öllum fatnaði frá yður til að
hreinsa fötin þín án þess að væta
þau fyrir lágt verð:
Suits Steamed and Pressed 50e
Pants Steamed and Pressed 25e
Suits Dry Cleaned........$2.00
Pants Dry Cleaned..........60c
Fáið yður verðlista vorn á öllum
aðgjörðum skófatnaðar.
Empress Laundry Co.Ltd.
Phone St. John 300
COR. AIKENS AND DTJFFERIN
Skrá yfir Verzlunarmenn og Sérfræðinga
J. J. BILDFELL Talsfml Mnln 5302
FASTEIGNASALI. Unlon Itank 5th. Floor No. 520 Dr. J. G. SNÆDAL
Selur hús og lóöir, og annaö þar ab lútandi. Útvegar peningalán o.fl. TANNLÆKNIR
Phone Maln 2«S5. Suite 313 Enderton Block
Cor. Portage Ave. og Hargrave St.
■ 1 —■ 1 ■ ■■ ■ *T PAUL BJARNASON PASTEIGNASALI. E. J. SKJÖLD
Selur elds, lífs, og slysaábyrgö og DISPENSING CHEMIST
útvegar peningalán. Cor. Simcoe and Wellington Sts.
WYNYARD, - SASK. Phone Garry 4368 WINNIPEG
J. J. Swanson H. G. Hinriksson
J. J. SWANSON & CO.
FASTEIGNASALAR OG
IieniiiKn nilölnr.
Talsími Main 2597
Cor. Portage a,nd Garry, Winnipeg
Vér höfum fullar birgölr hreiuustu lyfja
og meöala, Komiö meö lyfseöla yöar hing-
aö vér gernm meOuliu nákv«Rmle»ja eftir
ávlsau lwkuÍBÍus. Vér amuum utausveita
pOunuum og selium KÍftiusaleytí,
COLCLEUGH & CO.
^otre I>nme Ave. Nherbrookr 8t.
Phone Garry 2690—2691
Graham, Hannesson & McTavish
LÖGFR.EÐINGAR.
907—908 Contederation Life Bldg.
Phone Maln 3142 WIJiNIPEG
bÍNASTA SKÓVIÐGERÐ.
Mjög fín skó viÖgertS á meban þú
bíöur. Karlmanna skór hálf botn-
aöir (saumab) 15 mínútur, gútta-
bergs hælar (don’t slip) eöa leöur,
2 mínútnr. STEWART, 1IW Pactflc
Ave. Fyrsta búö fyrir austan aöal-
stræti.
Arnl Anderson E. P. Garland SHAW’S
GARLAND& ANDERSON
LÖGFRÆÐINGAR, Stærsta og elsta hrúkaöra fata- sölubúöin í Vestur Canada.
Phone Maln 1561
801 Electric Railway Chambers. 479 Notre Dame Avenue
Dr. G. J. GISLASON
Phyalclan and Snrgeon
Athygll veltt Augna, Eyrna og
Kverka SJúkdómum. Asamt
lnnvortls sjúkdómum og upp-
Bkurtil.
18 South 3rd St„ Grand Forka, JÍ.D.
GISLI GOODMAN
TIN S MIDUR
Verkstæbl:—Hornl Toronto St. og
Notre Dame Ave.
Phone Helmllle
Gnrry 2988 Garry 899
Dr. J. STEFÁNSSON
401 BOYD BVILDING
Hornl Portage Ave. og Edmonton 8t.
Stundar elngöngu augna, eyrna,
nef og kverka-ajúkdóma. Er aö hltta
fr& kl. 10 til 12 f.h. og kl. 2 tll S a.h.
Talstml Matn 4742
Hetmill: 105 Ollvla St. Tals. O. 2S1S
A. S. BARDAL
selur likklstur og annast um útfarlr.
&llur útbúnaöur s& bestl. Ennfrem-
ur selur hann allskonar minnisvaröa
og legstelna.
813 Sherbrooke Street.
Phone Garry 2162 WINNIPEG.
Sérstök kostaboö & innanhúss
munum. Komiö tll okkar fyrst, þiö
munlö ekkl þurfa aö fara lengra.
Starlight New and Second Hand
Furniture Co.
393—595 NOTRE DAME AVENUB.
Talalml Garry 3884.
MARKET HOTEL
146 Princess 8t.
& móti markaölnum
Bestu vtnföng vlndlar og aöhlyn-
Ing göö. Islenzkur veiungamaö-
ur N. Halldorsson, lelöbefnlr ls-
lendlngum.
P. O’CONNEL clgandl WINNIPEG