Heimskringla - 30.09.1915, Blaðsíða 8

BLS 8.
HEIMSKRINGLA.
WINNIPEG, 30. SEPT. 1915.
Föstudaginn og Laugardaginn
‘ UNDER THE CRESCENT,,
The most Gorgeous and Expensive Production the Universal
Coini>any have ever staged—Don’t Miss This
--------We Know What Photoplay you like.------
Fréttir úr Bænum.
Jóns Bjarnasonar skóli verður, ef
g. 1., settur i hinu nýja heimkynni
hans, 720 Beverly St., kl. 10 f. h. á
fimtudaginn (30. sept.); en kl. 8
það kveld fer fram skólasetningar-
hátíð i Fyrstu lútersku kyrkju. —
Verður þar skólastjóri settur i em-
bætti af forseta kyrkjufélagsins.
Flytur skólastjóri erindi um skóla-
mál, og ennfremur verður sönglistin
þar til skemtunar. öllum er boðið
að vera við þessar hátíðir. Næsta
kveld, föstudagskveldið, kl. 8—10,
verða skólastjóri og kona hans, á-
samt kennurum, skólaráðinu og fleir
um, í skólanum til að taka á móti
þeim gestum, er vildu koma til að
sækja hann heim og skoða hinn nýja
bustað hans. Allir eru velkomnir á
þessum ofannefnda tíma.
Jón B. Johnson, frá Mary Hill,
varð fyrir því slysi á fimtudags-
kveldið, að hann lenti í hjóli á
þreskivél og handleggsbrotnaði og
meiddist meira. Hann var fluttur
inn hingað á Almenna spítalann á
föstudagsmorguninn og er þar nú
undir umsjón læknis. Honum liður
sem við má búast, og kemur hann á
sínum tíma út þaðan heill heilsu.
Síra Albert Kristjánsson prestur í
Grunnavatnsbygðum, hefir verið hér
í bænum. Hann kom með konu sína
sjúka til uppskurðar. Er hún á spít-
alanum ennþá, en uppskurðurinn
lukkaðist hið bezta og er vonandi að
hún nái bráðiega fullum bataa.
Hon. T. H. Johnson var væntan-
legur heim þegar blaðið var að fara
i pressuna. Enda mun honum mál
heimkomu, ef satt er, sern altalað er,
að Ed. Brown sé búinn að setja ann-
an mann í sæti hans.
Söngfræðingur og organleikari
Brynjólfur Þorláksson kom nýlega
úr ferð sinni um Dakota bygðir, að
stilla píanó. Hann lætur hið bezta af
öllu þar syðra. Mennirnir hressir og
kátir og uppskera hin bezta.
Þeim heiður, sem heiður ber.
Heiðraði rilstjóri!
Mér hefir komið það til hugar, að
biðja þig að taka fyrir nríg i blað
þitt fáeinar línur, sem ekki skulu
verða mjög fjölorðar.
Svo er mál með vexti, að síðast-
liðið ár lá sonur minn Jón því sem
næst 11 mánuði á almenna spítal-
anura í Winnipeg, og allan þenna
langa tima var han nstundaður af
Dr. B. J. Brandson með svo mikilli
alúð og bróðurþeii, að slíks munu
fá dæmi. Hann breytti við drenginn
minn eins og hann hefði verið bróð-
ii hans eða sonur, og nú eru liðnir
því sem næst 9 mánuðir af þessu
ári og ekki er Dr. Brandson enn far-
inn að senda mér reikning fyrir
öilu þessu starfi sínu og miklu fyrir-
höfn.
Eg vonast ekki til þess, að hann
gefi mér upp þá mikiu skuld, sem eg
er í við hann. Síður en svo. En eg
vil láta sem flesta vita, hvað hinum
valinkunna manni hefir farist vel
við mig og drenginn minn.
Piney, 15. sept. 1915.
7/. K. Hvanndal.
|i Fyrir alla innanhúss
■j Málningu
M SILKSTONE
FLAT WALL COLOURS
I Til-Blandað
'j Gljálaust Mál
Miss Steina J. Stefánsson, sem
auglýsir i þessu blaði að hún veiti
tilsögn í ensku og öðrum fræðigrein-
um fyrir sanngjarna borgun, hefir
beðið oss að geta þess, að eftir 1.
október verði sig að finna í Suite 5,
Acadia Block, á Victor Street, rétt
fyrir sunnan Sargerit Ave. — Vér
vonum að Miss Stefánsson fái marga
nemendur, því oss er fullkunnugt
um að hún er starfi þessu mjög vel
vaxin, bæði hvað kennarahæfileika
og lærdom snertir.
í Brandon hafa brennivinssalar
verið eitthvað óþægir við yfirvöld-
in undanfarið, og var þvi brenni-
vínsknæpum lokað þar öllum um
vikutíma og kanske iengur sumum.
Talað hefir verið um, að loka öllum
vínsölustofum á hótellum hér í borg
meðan stríðið varir. En hvort það
verður meira en umtal, vita menn
ekki enn.
Út af fyrirspurnum, sem oss hafa
borist, viljum vér geta þess, að tíma-
ritið IDUXN, sem oss var sent fyrir
nokkru, og sem vér prentuðum tvær
greinar úr sem sýnishorn, er enn ó-
komið til útsölu hingað vestur, og
vitum vér ekki hvað veldur. Má vera
fð sendingin hafi farist með ein-
liverju skipi, sem sökt hefir verið.
En af hverju sem þetta stafar verð-
ur eflaust bót á þvi ráðin eins fljótt
og unt er.
Hvar sem maður lítur í hin stóru
blöð Bandaríkjanna og Canada og
Fmglands, — þá vitum vér ekki af
neinu, sem ekki minnist á Viihjálm
Stefánsson. Allir eða stór meirihluti
biaðanna taldi hann af. En nú ljúka
þau öll upp einum munni um hann,
að hann sé einhver hinn fremsti, ef
ekki fremstur allra landkönnunar-
manna, og margir búast við því, að
inaður sá, sem þessar þrautir hefir
unnið, hann eigi mikið eftir enn að
gjöra.
Saumakensla
Fjögurra daga kensla í saumaskap
var haldin á Árborg í síðustu viku,
undir umsjón Dorcas félagsins. —
Þær fengu einn af umferðarkennur-
um útbreiðsludeildar búfræðisskól-
ans, Miss Gowsel, frá Winnipeg, til
þess að segja stúlkunum til. Þessi
kensla var mikið vel notuð, og þeg-
ar Miss Gowsel kom til bæjarins aft-
ur, þá hrósaði hún stúlkunum mjög
mikið; og var í hæsta máta ánægð
yfir framkomu og skarpleika þeirra
og námfýsi.
Útbreiðsludeildin hefir 3 kennara
(kvenmenn) til að ferðast um, og er
þeim aðallega ætlað að kenna þar
sem Home Economic Societies eru.
En Þessi félög eru um 70 í fylkinu.
Hafa þær þvi líklega nóg að starfa í
fylkinu, að fara á milli allra þessara
félaga þessar þrjár konur. Aðrir
geta ekki notið starfsemi þeirra en
félög þessi, og vilji menn fá þær til
sin, er eina vissa ráðið, að mynda
Home Economic Society.
Fréttabréf.
Spanish Fork, Utah.
23. sept. 1915.
Herra ritstjóri!
Bara fáar línur dettur mér í hug
að senda þér í dag, til þess fyrst og
fremst að tilkýnna þér þá gleðifregn
að vér efum ennþá lifandi, og líður
bærilega, og svo til að þakka þér
fyrir “Kringluna”, sem eftir vanda
er vor kærasti gestur einu sinni í
viku hverri.
Lítið er nú samt um miklar eða
markverðar fréttir. Sumarið, sem
bráðum fer nú að kveðja oss, hefir
verið einmuna gott; hitar afar mikl-
ir, en ekkert regnfall, að kalla má,
| í fjóra mánuði. Samt varð öll upp-
skera góð og nýting hin bezta.
Jarðepli eru sumstaðar með rýr-
ara móti og þar af leiðandi í háu
verði; líka skemdi grasormur dá-
litið fyrstu uppskeru af heyi, samt
ekki yfirleitt eða alstaðar, svo þess
gætti mikið lítið. Aldini frusu og á
stöku stöðum síðastliðið vor, og því
varð engin uppskera af þeim, þar
sem það átti sér stað. Alstaðar ann-
arsstaðar voru þau góð, og mikil
uppskera af þeim.
Þresking er nú um garð gengin;
en bændur rétt nýbyrjaðir á að taka
upp sykurrófur. Lita þær víðast vel
út, og munu án efa færa bændunum
margar þúsundir í hreinan ágóða.
Heilsufar hefir verið ágætt; lítið
um slysfarir — utan svona daginn
og veginn og mikið lítið um mann-
dauða.
Löndunum liður vel, eins og eg
drap á hér að framan; en hjá þeim
gjörast engin söguleg tíðindi.
Atvinnuvegir hafa verið hér svona
rokkurn v ginn í meðallagi þetta
sumar. Stjórnin lét byggja langan og
djúpan vatnsskurð, sem veitti tals-
vert mörgum atvinnu, og svo er líka
verið að byggja rafmagnsbraut þvert
yfir Utah, og verður hún komin inn
i okkar bæ hinn fyrsta október. —
Ilaft er einnig við orð, að byrjað
verði í haust á byggingu stórrar
sykurgjörðar verksmiðju hér í bæ
vorum, sem líklegt er að veiti tals-
vert mörgum atvinnu.
E. H. J.
Ræða.
Bjarna Jónssonar frá Vogi um
kenslu i hagnýtri sálar-
fræði við háskólann.
(Niðurlag).
Eg mun nú sýna fram á, að það
væri sparnaður, að setja þetta em-
bætti á stofn. Tel eg þar til fyrst,
að rannsóknir hans og starf myndi
inargborga sig, beinlínis og þó eink-
um óbeinlínis. En svo er annað, sem
kemur til greina í þessu máli. Sá
inaður, sem hér er um að ræða, dr.
Guðm. Finnbogason, hefir farið
frá smalaprikinu og út á menta-
brautina og er nú orðinn einn af
allra bezt mentuðu mönnum lands-
ins, hefir numið fræði sín af ágæt-
um mönnum, fyrst i Kaupmanna-
höfn; en síðan notið þess eina vís-
indastyrks, sem til er í þessu skyni,
Hannesar Árnasonar styrksins. En
þegar hann nú er orðinn fær um,
að starfa fyrir land sitt og þjóð og
vill fara að vinna öðrum til gagns,
þá er hann settur upp í bókahyllu
með 1800 króna laun. Er þetta sparn
aður? Svarið því, þið góðir hálsar,
sem sífelt eruð að nöldra um stofn-
un nýrra embætta. — Hvað kostar
mannslífið? Hvað kosta vonir
manna og lífsstarf þeirra? Svarið
því líka, þið reikningsfróðu menn.
Og nú vil eg enn spyrja að einni
spurningu: Hverjum datt í hug,
þegar háskólinn var settur á stofn,
að hann ætti ekki fyrir sér að
stækka? Nei, það minsta, sem hugs-
anlegt er að gjöra, er að bæta við
tveimur mönnum á hverju fjárhags-
tímabili, sem kennurum við háskóla
vorn, svo framarlega, sem hann á að
halda áfram að stækka að nokkrum
mun. Hverjum dettur í hug að það
sé sparnaður, að geyma mann eins
og dr. ólaf Daníelsson í kennara-
skólanum ár eftir ár, í stað þess að
þeir komi að sem mestu gagni landi
og lýð? Nei, eg skal leyfa mér að
fullyrða það, að það er miklu betra
að steindrepa mennina með þvi að
reka í þá hníf, heldur en að smá-
murka úr þeim lífið á þann hátt,
sem nú er verið að gjöra, og láta þá
eigi njótahæfileika sinna.
Þá skal eg að lokum geta eins i
sambandi við þetta mál. Mér finst að
þetta ætti að vera okkur íslending-
um metnaðarmál, að styðja eins og
við mögulega getum að vexti og við-
gangi háskóla vors. Okkur ætti að
vera það metnaðarmál, að halda svo
í heiðri minningu forfeðranna, að
við látum ekki þenna litla vísir til
vísindalífs i landinu verða okkur til
skammar. Því hvað er það, sem varld
ið hefir því, að vér erum enn taldir
meðal mentaðra þjóða? Ekkert ann-
að en það að forfeður okkar voru
vísinda- og listamenn; ef svo hefði
ekki verið, þá værum við nú ekki
sérstök þjóð með sérstökum þjóðar-
einkennum. Við værum nú vesæl
fiskiþjóð og töluðum líklega blend-
ing af grænlenzku og dönsku eða
eitthvað enn verra. Og auk þessa:
Hver veit hve langt þess verður að
bíða, að það verði Játið í vogarskál-
ina, hvort við nú getum talist menta-
þjóð eða ekki? Það verður ef til vill
við næsta friðarsamning ákveðið,
hvort við eigum að renna saman við
einhverja stórþjóðina eða hverfa i
þjóðahafinu og landið að verða lítils
virt útver, eða við eigum að halda á-
fram að vera sjálfstæð mentaþjóð,
eins og forfeður vorir voru.
Það eru, sem betur fer, mjög svo
margir íslendingar, sem tala um há-
skólann okkar með hlýleik; en þó
Fáðu þér land til eignar
IIORGIST A 20 ÁRUM
ef l»fi vllt. LinnditS fætSlr l»Igr og: klætl-
ir og; Itorgnr fyrlr Hig sjftlft um leitl.
Peyklmikitl flæmi af fyrlrtaks frjö-
Nömti lnndi er til söln Y Vestur-Canada
fyrir Ifitd verð metS gútlum Nkilmftlum,
l»etta frfi $11 tll $30 ekran ft bfina'öar-
löndum l»ar sem nógnr eru rigningar
og fiveltulöndin $35 ekran.)Skilmfliart
Plnn tuttugaNtl af veröinu borgigt fit
I hönd, hltt ft 20 firum. 1 ftveltusvelt-
um mfl fft lfin upp ft bygglngar upp tll
$2000, er einnlg: borgist A 20 ftrum.
Leigan fi lfini l»vl er aöeins 0 per cent.
Nfi er tækifærlö aÖ hæta viö Nlg lönd-
um hlnum næatu etJa fitvega l»au handa
vlnum Nínum og nfigrönnum, Frekarl
upplýsingar fftst hjft
P. W. RUSSELL - - Land Agrent
Dept. of Natural Resources, C.P.R.
DESK 39, C.P.R. DEPOT - WINNIPKG
vantar mikið á, að við berum allir
þá ástartilfiningu í brjósti til hans,
scm aðrar Jijóðir gjöra til sinna há-
skóla. Ef einhver af þeim, sem nú
hlustar á mál mitt, skyldi koma til
Gautaborgar í Sviþjóð, þá taki hann
eftir því, að hvaða mann, sem hann
hittir í allri borginpi, hvort sem það
er verkamaður eða lærður maður,
stórkaupmaður eða fátæklingur, þá
verður honum af þeim undir eins
bent á, hvaða stofnun það sé, sem
hann fyrst af öllu verði að sjá í
borginni, og allir munu benda hon-
um á háskólann og segja, að hann
megi ekki fara svo, að hann sjái ekki
þá stofnun. Gautaborg er stórborg,
en eg efast um, að þar sé nokkur
maður, sem ekki elskar háskólann;
en eins og menn vita, hafa þeir
Gautbyrgingar komið háskóla á fót
hjá sér fyrir skömmu; enda sýna
Sviar það í verkinu, að þeir unna
honum, því þeir hlaða yfir hann fé-
gjöfum. Við íslendingar erum aftur
ekki eins heitir. Eg man ekki eftir,
að háskólanum okkar nýja hafi ver-
ið gefið annað en það, sem einn
borgari þessa bæjar gaf honum,
daginn, sem hann var settur á stofn,
sem sjálfsagt er að minnast með
þakklæti.
Eg trúi því ekki fyrri en eg má til,
að Jiessum málum um aukna starfs-
krafta við háskólann, verði ekki vel
tekið. Eg tel það vist, að svo ágætir
fulltrúar, sem islenzkir kjósendur
senda á þing, séu svo vel að sér, að
þeir viti, að þekkingin er veldi. —
Þeir hafa líka ljóst dæmi fyrir aug-
um, þar sem Þjóðverjar eru. Það er
öllum mönnum auðsætt, að þeir
væru fyrir löngu orðnir fjandmönn-
um sínum að bráð, ef þeir hefðu
ekki haft veldi þekkingarinnar og
vísindanna við að styðjast. Enda
liafa Þjóðverjar bæði lagt fram fé og
krafta, sem þeir frekast gátu, til
þess að auka sem mest þekkinguna
í iandi sinu; og því eru þeir nú
komnir það fram úr öðrum þjóðum,
að þeir geta gjört brauð úr hálmi,
o. fl. þ. h. Auðvitað þurfum við ekki
að vænta þess, að við gctum kept
við Þjóðverja í vísindamensku, en
því fyrr sem við byrjum að leggja
rækt við vísindin, því fyrr getum
vér gjört kraftaverk.
Eg hefi nú gjört grein fyrir skoð-
un minni svo vel sem eg get í stuttri
ræðu, og hafi eg farið með heimsku
i nokkru, þá bið eg hina vitru full-
trúa velvirðingar á því og vænti
þess, að þeir láti málefnið ekki
gjalda þess.
Bandaríkin eru óviðbúin
Mr. Henry Ford, sem margir eru
orðnir kunnugir af autós þeim hin-
um mörgu og ódýru, sem hann læt-
ur smiða, hefir nýlega boðist til að
leggja fram $10,000,000 — tiu mill-
íónir dollura — til þess að hindra
J>að, að Bandaríkin styrki hervarnir
sínar og búi sig undir óvina:árásir
úr einni eða annari átt.
En þá rís upp loftfarafélag Banda-
ríkjamanna — ásamt ótal öðrum —
og halda fundi um það og fela for-
seta félagsins, Mr. Henry Wood-
house, að mæla á móti þessu við
Ford og fá hann ofan af því. Wood-
house er merkur maður og einn af
r.efnd þeirri, sem á að líta eftir því,
að Bandaríkin séu við öllu búin.
I bréfi sínu minnir Woodhouse
F'ord á það, er þeir fyrir 4 mánuð-
um síðan ræddu þetta og vildu báð-
ir friðinn hafa, en sinn me. hvoru
móti.
“Þetta er einlægur vilji okkar
beggja”, segir Woodhouse i bréfinu,
“en þessar tíu millíonir, sem þú,
vinur minn, ætlar að leggja fram til
þess að hindra herbúnað Banda-
ríkjanna, verða svo fjarri því að
vera lil bóta, að þær hljóta að koma
af stað öðru stríði, — og það hér í
Bandaríkjunum.
“Það virðist sem þú sért sann-
íærður um það, að Bandaríkin séu
þrungin af ófriðar og herskapar-
Iðögun. En það er fjarri sannleik-
anum; það vita allir þeir, sem hafa
veitt þvi nokkra eftirtekt. Menn
hafa verið hér rólegir, spakir og
Þiðsamir, þó að atburðir og ástæður
Fefðu getað verkað hið gagnstæða.
Bandarikin hafa tekið upp á sín-
ar herðar, að vernda ríkin i Mið- og
Suður-Ameríku. Það er Monroe-
kenningin. Og þeirri kenningu er
það að þakka, að þessi ríki geta nú
verið óhult fyrir arásum annara
þjóða. Og þegar riki Jjessi vita og
treysta því, að þau þurfa engar á-
rásir að óttast, þá fara þau ekki að
verja fé sínu til þess, að koma upp
hervörnum á sjó eða landi. Annars
myndu þau keppast um það, hvort
við annað og þá er úti um friðinn.
“En aðalatriðið, sem hér kemur
til greina er það, að Bandaríkin eru
algjörlega varnarlaus. — Formenn
hreyfingarinnar, að bæta um varnir
Bandaríkjanna, urðu þess vísari, að
ástandið var svo voðalegt, að það
var álitið bezt að opinbera ekki það,
sem þeir gátu fundið við rannsokn-
ina, svo að mönnum brigði ekki svo
við, að þeir tækju til einhverra ó-
yndisúrræða.
“Ef að þú ferð af stað með tíu
millíón dollara tillagið þitt, og fer
að mynda hreyfingu til að vinna á
móti oss og vörnum Bandarikjanna,
þá verðum vér, þessi millión manna,
sem eg er fulltrúi fyrir, að taka til
annara ráða. Vér skoðum þetta sem
stóra hættu fyrir þjóðina og mun-
um þá opinbera alt, sem vér höfum
orðið vísari um það, hvað Banda-
ríkin eru varnarlaus, ef að nokkuð
kemur fyrir.
“Þér hafið verið að tala um það,
að $1,000,000,000 (ein billíón doll-
ara) virði af skipum og fallbyssum
sé ónýtt orðið, af þvi að það hafi
aldrei notað verið, og teljið það sem
sönnun á móti herbúnaði og hern-
aði. Þetta virðist vera feykimikil
upphæð, ef að menn ekki líta til
þess, að vopnabúnaður þessi hefir
varðveitt þjóðina á meðan auður
þjóðarinnar óx úr 7,136 millíónum
árið 1850 til 187,739 millióna doll-
ars árið 1915, og líti menn þannig á
það, sjá menn, að ekki hefir verið
unt að verja þessu fé betur.
“Til þess að sýna föðurlandsást
yðar , J>á hafið þér sagt: ‘Ef að ó-
vinaher ræðst inn yfir landamæri
Bandarikja nú eða seinna, þá skal
eg leggja fram allar eigur mínar til
að verja Bandaríkin’. En líti menn á
það, hvað Bandaríkin eru gjörsam-
Iega varnarlaus og hvað herskapur
allur gengur nú fljótt og öðruvísi,
en menn varir, þá vil eg benda á það
— að ef nokkurt hinna meiri rikja
kæmi á móti Bandaríkjunum, þá
myndi full þörf á auðæfum yðar til
að gjalda því skatt fremur en til að
verja landið. Borgarar vorir eru
hjálparvana og gagnslausir, ef að
J>eir eru ekki æfðir, og Bandaríkin
yrðu að velja um tvent: að gefast
upp eða verða sláturvöllur sinna
eigin borgara.
“Þetta land er varnarlaust í loft-
inu. En nú hefir eins árs stríð sýnt
mönnum það, hvað loftförin eru á-
ríðandi. Og ófarir Rússa stafa meira
af því, en nokkru öðru, hvað Rúss-
ar höfðu lítið af flugdrekum og flug-
mönnum, þar sem Þjóðverjar höfðu
livorttveggja í hundraðatali og flug-
mennina vel æfða.---------Nú höf-
um vér að eins 20 flugdreka með
hernum og flotanum, og það er svo
lítið og lélegt, að það er bezt að
minnast ekki á það.
“Þér sýnið því ekki föðurlands-
ást yðar fyrri en þér hafið farið að
dæmi föðurlandsvina þeirra og fé-
laga, sem hafa gefið verkamönnum
sinúm öll möguleg tækifæri til að
ganga í borgaraliðið (The National
Guard) eða sjóherinn (Naval Mil-
itia), og taka þátt í ábyrgð þeirri,
sem á þjóðinni hvílir. Og eg verð að
játa það, að þar sem þér hrósið yð-
ur af því, að einir 10 af hinum 20
þúsund verkamanna yðar í Detroit
komu á völluna, þar sem Michigan
borgararnir æfðu sig, — þá ber það
fyrst og iremst vott um litla föður-
landsást og er beint út landráðum
nærri (unpatriotic and positively
unloyal)---------”.
(Þýtt úr New York Sunday Times,
í september).
Fyrirspurn frá íslandi.
Laugaveg 66,
Reykjavík, 6. sept. 1915.
Herra ritstjóri Heimskringlu!
Viljið þér gjöra svo vel og flytja
fyrir mig eftirfarandi linur.
Eg þarf að fá að vita, hvort lif-
andi sé Ingibjörg Einarsdóttir, frá
Fjarðarkoti i Mjóafirði í Suðurmúla-
sýslu. Átti hún til skamms tíma
heima að Sigluvík P. O., Manitoba.
Einnig vil eg fá vitneskju um syst-
ur mína, Guðrúnu Jónsdóttur, frá
Rima í Mjóafirði, sem fluttist úr
Fljótsdalshéraði til Ameríku.
Eg er frá Rima i Mjóafirði, er
skósmiður og á nú heima þar sem eg
hefi tilgreint yfir þessu bréfi.
Með þökk fyrir, að þér látið blað
yðar flytja þetta, kveð eg yður, hr.
ritstjóri.
Virðingarfylst,
Jón Jónsson.
“Einn af hinum tólf.”
Mann sem undan öðrum grefur, —•
ann af pundi sínu raupa,
f>ann i mundu hver sem hefur —
hann er ei stundar vert að kaupa.
J. G. G.
Þakkarorð.
Herra Manager Heimskringlu Mr.
H. Skaptason!
Hér með kvitterast og er þakkað
fyrir þau eintök af Heimskringlu,
sem að Gamalla-heimilinu hér á
Gimli hafa verið send. Einnig þökk-
um vér Manager Lögbergs, Mr. J.
Vopna, og kvitterum hér með fyrir
þau eintök, sem einnig af góðvild
og örlæti okkur eru send.
Gimli, 24. september 1915.
Lesendur blaðanna á
Gamalla-heimilinu.
CARBON PAPER
for
TYPEWRITER—PENCIL—PEN
Typewriter Ribbon for every
make of Typewriter.
G. R. Bradley
& Co.
304 CANADA BLDG.
Phone Garry 2899. Winnipeg
..
Hospital Pharmacy
Lyfjabúðin
sem ber af öllum öðrum. —
Komið og skoðið okkar um-
ferðar bókasafn; mjög ódýrt.
— Einnig seljum við peninga-
ávísanir, seljum frímerki og
gegnum öðrum pósthússtörf-
um.
818 NOTRE DAME AVENUE
Phone G. 6670-4474

-J

Ræktaðu Hveitið, Við Skulum Selja Það
----------------- Fyrir Þig. --------------------
Svoleiðis færð þú það sem þú átt skilið
fyrir þína vinnu, með því að hafa samtök við
The
GGG
Ltd.
tekur þú saman höndum við 16,000 bændur
sem er hluthafar í mjög fuilkomnum félags-
skap sem gerir þínar þarfir að sínum áhugamálum. Hjálpaðu
sjálfum þér með því að selja hveiti þitt í gegnum hið upphaf-
lega Bændafélag. Styrktu allan samverknað.
Við getum gefið þér góð kaup á Coal—Flour—Apples og
General Supplies, og Plógum, Packers Engines, o. s. framvegis.
The/raiyi /rowers /ram Cb,
• Branchcs al
BF.GINA.SASK.
RF.GINA.SASK, «... . j XÆ I A^ency at
CALGARY.ALTA WinniDeQ • mani toba NEWWLSTMHWER
FORTWILLIAM.ONT. Tinuu^vj u BrilishColumbia
SUCCESS j BUSINESS C0LLEGE.
WINNIPEG, MANITOBA.
ByrjatSu rétt og byrjafcu nfi. LæritS verzlunarfræði — dýrmætustu
þekkinguna, sem til er í veröldinni. LæriÖ í SUCCESS, stærsta og
bezta verzlunarskólanum. Sá skóli hefir tíu útibú í tíu borgum Can-
adalands—hefir fleiri nemendur en allir keppinautar hans 1 Canada
til samans. Véiriinrnr fir l»elm skfila hnfn hæNtu verlllaun.—-Útvegar at-
vinnu — hefir beztu kennara — kennir bókhald, stærÖfræt5i, ensku,
hraöritun, vélritun, skrift og atS fara metS gasólín og gufuvélar.
Skrifiö et5a sendiö eftir upplýsingum.
F. G. GARBUTT
Presldent
D. F. FERGUSON.
Principal