Heimskringla - 16.12.1915, Blaðsíða 8

BLS. lf>
H E I M S K R I N G L A.
WINNIPEG, 16. DESEMBER 1915.
I
t
X
X
+
X
X
X
Hjörn Frímann Walters.
fyrvcriuuli rilsljóri Hcimskringlu.
Sjti, cins og viðkvwtn blómin fiilna fljótl,
cr frostið sncrtir krónnr jtcirra' og nvtnr,
svo cndur löngum wfi mnnnn skjótl,
cr nm jn't hc.ndttr dattðinn faru Itctur.
Xti garjtar murgir ganga heljar til,
þvi grimmir valda skajm-nornu dómur,
scm ávalt ganga giefuleysi’ i vil,
cn gefa oss að eins minningarnar tómar.
Yið wfikvöldi þessa merka manns
vist mun ci nokknr ennþá hafa búizt,
því ögn þó vwri hallað degi hans
hann hraustur var og gut við ölltt snúizl.
En flest er htilið atignm vorum cnn,
þó ýmislcgt vér höfum hert að þekkja.
Svo ve.rum ávalt gœlnir, góðir menn,
þvi gleði vorri einatt margt vill hnekkja.
Ilarrtt ritfær þótti’, er ritstjórn sinti hann
á rosa-tímum blaðamensku vorrar,
er hvaðanæfa höggin dtindii’ á mann,
og haturs-aldan skall á etjju Snorra.
lig sc i anda sæla æskutið,
cr satnan lásum við á Vndirfelli!
Þá virtist okkur veröld ttndiir bltð
og varla nokknr hálka’ á tímans svelli.
1 le.ikjiim vorum líf og sál hann var,
þvi hjddu engin var hann eða gunga.
Og glatt á hjalla þótti stundum þar
á þeirri tið hjá mannfá\jánu ttnga.
Og fjör og gleði, framsókn, þrek og dáð
hans förunattlar vortt alla duga. —
iVú alt er búið — hildi lífsins luið!
en hetjn nafnið geymir landnáms-saga.
J. Ásgeir J. Líndal.
♦
♦
♦
-♦
♦
♦
♦
♦
♦
♦
♦
♦
♦
♦
♦
♦
♦
♦
♦
♦
♦
♦
♦
♦
♦
♦
♦
♦
♦
♦
♦
Stríðs=f réttir
Af striðinu er svo sem ekkert að
segja, nema að Bretar í Mesópóta-
miu eða við Tigris-fljótið hafa feng-
ið liðstyrk við Kut-elAinara. Þeir
liöfðu tapað éitthvað 3—4 þúsund-
um í viðureighinni við Tyrki utan
við borgina Bagdad og á undanhald-
inu. Það var nú alt. En þeir höfðu
mikið af Araba liði með sér, scm
þeir héhlu að þeir gætu notað. En
þegar á þurfti að herða og Tyrkir
sóttu á sem fastast, þá brugðust Ar-
nbarnir og flýðu, og með því að Ar-
abar voru þarna mikill hluti liðs
þeirra Bretanna, þá var ekki annað
að gjöra en að bjarga sér, og tókst
]>að frábærlega vel. Þeir héldu und-
an niður með fljótinu og sumpart
eftir þvi á bátum. En ]>egar þeir
komu til Kut-el-Amara, námu þeir
staðar og tóku á móti og þar kom
svo allmikill liðstyrkur þeim til
hiálpar og hafa þar verið all-miklir
bardagar siðan.
getur verið fregn, sem látin er ber-
! ast út til að villa óvinunum sjónir.
— Sagt er, að Rússar hafi nú
safnað liði miklu við Reni, á Dónár-
bökkum, og við Ungeni, 125 mílum
norðar, norðan við miðja Rúmeníu.
, Og hafi þeir mikið lið á síðari
staðnum; þá er eins og þeir hefðu í
JJ huga að halda ]>ar beint vestur yfir
| Karpatha fjöllin og vestur i Ungarn.
j l'ngeni er rétt austur af borginni
! Jassy i Rúmeníu og liggur járnbraut
l>ar austur. Það er og nálægt 150
inilum suður af Czernovitz í Búlgar-
jíu; en þar eru Rússar og Austurrík-
i ismenn syðst að berjast. Þarna ættu
| ]>vi að vera litlar varnir fyrir, ef
] Rússar koma ineð nokkru liði, og
I koma þeir þá ofan í Transylvaníu,
sem er suðausturhornið á Ungarn.
I Þar byggja Rúmenar, þó að þeir lúti
, Ungverjum og mundu ]>eir að lík-
indum taka Rússum tveim höndum,
|>vi að lengi hcfir ]>á langað til að
komast undan l'ngverjum, er hafa
verið þeim litlu bctri en Tyrkinn.
Ungverjar að ganga úr skaftinu.
— Á Balkanskaganum eru sveitir
Þjóðverja komnar alla leið suður
með Vardar-ánni tií Istlb að austan
og riddarasveitir til Strumnitza,
4'ustast, ]>ar sem Bretar eru; og enn
voru Austurríkismenn komnir til
Monastir og höfðu tekið smábæjina
við Ochrida-vatnið, vestan við Mon-
astir, á landamærum Albaniu.
Þarna var sagt á laugardaginn, að
hæði Bretar og Frakkar hefðu verið
að halda undan suður á við; enda
(i nú að eins ofurlítill skekill, sem
Bandamenn halda af Serbiu, en allir
Serbar komnir út úr landinu.
Þar eru nú liríðar í fjöllunum, en
]>okur, þegar neðar dregur og vilja
Rúlgarar læðast að Bretum i þok-
unni. En þá kemur stundum svo
fyrir, að þokunni lyftir, og eru þá
Búlgarar kanske fáein fet frá fylk-
ingum Bandainanná. Tvisvar um
daginn kom þetta fyrir hjá Bretum.
Búlgarar áttu fáein skref til ]>eirrra,
Jiegar þokunni lyfti. En þá voru
Rretar fljóthentir og létu skella á
]>eim kúlurnar, og maskínubyssurn-
ar sópuðu niður heilum röðum af
liði Búlgara. Fáir Búlgaranna kom-
ust aftur til sinna manna. Þeir lágu
í stórhópum þarna, sem þá dagaði
uppi þegar þokunni létti.
En svo eru lika Búlgarar stundum
skotnir heima hjá sér. Nýlega vildi
hersveit ein (regiment) ekki fara
að berjast á móti Bandamönnum.
En þá voru 300 manns úr hersveit
]>eirri teknir og allir skotnir. Þetta
gjöra þeir, höfðingjarnir, til þess að
kenna þem að hlýða. Þarna var
þriðji hver maður tekinn og skot-
inn. Gott er að hafa hervaldið og
t invalds-konungana!
Sumir segja, að Bandamenn ætli
sér ekki að sækja norður þarna frá
Salonichi og vilji helzt fara burtu, I
]>ví að nú sé úti um erindið: — að
hjálpa Serbum, þegar þeir eru allir
hraktír burtu úr landi sínu. En víst
er um það, að þetta er eitt af því,
sem ckki er gott að fullyrða. Það
En svo er verið að fleygja því, að
j Ungverjar séu í þann veginn að
I skiljast við Þjóðverja og Austurríkis
í inenn og vilji semja frið við Rússa
j og Bandamenn, án þess að spyrja
jVilhjálm um leyfi. En hvað hæft er
i því sér maður seinna. En fregnin
kom frá Genf á Svissaralandi.
Það ber margt til að þetta geti
verið satt. F’yrst og fremst þótti Ung-
verjum í byrjun stríðsins, að Vil-
hjálmur beita tiltölulega Ungverjum
ineira en sinum eigin mönnum. Þeir
höfðu eitthvert hið frægasta riddara
lið í heimi, Ungverjarnir; en Vil-
hjálmur ýtti þeiin svo fram, að her-
sveitir Ungverja stráféllu hver af
annari, og þegar Rússar komu og
réðust yfir Karpatha fjöllin, þá voru
Ungverjar varnarlitlir .fyrir. Þeir
sendu Vilhjálmi þá orð og báðu
hann að sénda Ungverska liðið heim
lil að verja landið; en hann sinti því
lítið og svaraði með illum orðum.
Þótti Ungverjum, að þeir ættu lítil
ráð á mönnum sínum, þegar þeir
komast í hendur Vilhjálms. En eftir
sambandslögunum getur hann heimt
að svo og svo mikinn her af þeim,
og af reynslunni vita þeir nú, að þá
cru þeir búnir að tapa mönnunum.
Það er tollur, sem þeir verða að
gjalda Vilhjálmi. Og svo er tollsam-
bandið seinasta uppástunga Vil-
hjálms. Hann vill fá Austurríki, Ung-
arn og Balkanlöndin í tollsamband.
En þá sjá stjórnmálamenn, að úti er
um frelsið. Þetta sáu líka Austurrík-
ismenn; því að þegar fór að bóla á
þessu og bréf um það fóru að koma
til Vínarborgar frá Berlín, þá sögðu
þrír helztu ráðgjafar Jóseps keisara
af sér. Þýzkaland ræður náttúrlega
öllu, livað tollinn snertir, þegar hin-
ir eru komnir í félagið, og væri það
byrjunin á algjörðum yfirráðum Vil-
hjálms yfir hinum þjóðunum i sam-
handi þessu.
Friðurinn frá sjónar-
miði Þjóðverja.

Bethmann-Hollweg og Vilhjálmur
hafa vist hugsað sér friðinn nokkuð j
á annan veg en aðrir. Þjóðverjar j
halda nig að heita iná, allri Belgiu, j
8 þúsund fermilum af Frakklandi, I
hundrað þúsund fermilum af Rúss-
landi og að heita má allri Serbíu.
Auk þcssa hafa þeir nú fyrir hjálp j
Búlgara og Tyj-kja fengið fria leið J
til Miklagarðs, og þá eru þeir komn-
ir í samband við öll lönd Tyrkja í|
Asíu. Ef að ]>eir skyldu nú geta
haldið þessu eða mestu af því, þá j
eru þeir búnir að öðlast það, sem j
hugur þeirra lengi hefir sóst eftir:
að hafa eitt samanhangandi ríki frá •
Norðursjó og suður að Persaflóa.
En nú hafa þeir tapað nýlendum
sínum ölluin, að heita má. Þeir að
eins hanga nú á stjkki við Miðjarð-
arlinuna í Austur-Afríku. En náttúr-
lega myiidu ]>eir heimta allar sínar
nýlendur aftur og væna skekia í við-
bót. Þeir myndu heimta alla Norð-
ur-Afríku og eyjar í Miðjarðarhaf-
inu og svo góða hafnstaði fyrir flota
sinn.
Á skaðabætur mintist ríkiskansl-i
[arinn þýzki ekkert; cn enginn þarf
j að láta sér koma til hugar, að þeir
heimti ekki miklar skaðabætur af
öllum þjóðunum, sem þeir hafa átt í
stríði við; en sjálfir ætla þeir engar
að gjalda. Enguin Þjóðverja hefir
nokkurntima komið annað til hugar.
I En með þessu væru þeir orðnir hin
j íiflmesta þjóð í heimi. — Draumur
þeirra hefir verið, að ná valdi yfir
öllum heimi. Bernardi segir: Heims- \
veldi eða eyðilegging!
Það, sem Þjóðverjar eru nú að j
j bíða eftir, er það, að heimurinn sjái
|>etta. Þeir skilja ekki í þvi, að J
heimurinn skuli vera svo mjög viti j
sneyddur, að sjá ekki þetta. Og þeir, j
eða foringjar ]>eirra að minsta kosti.j
j eru gallharðir að láta ekkert undan, j
að berjast einlægt, þangað til þeir
hafi þetta alt sainan. Og þeir segja
það og gjöra öllum kunnugt, að því j
lengur, sem þeir berjist, ]>ví harðari
verði kriifur þeirra.— Samt eru þeir :
nú farnir að skjóta niður eiginkon-
ur, mæður og systur hermannanna,
sem í hernum eru. Þær eru svangarl
i stórborgunum og biðja um brauð, j
en þær fá kúlur í staðinn.
Grikkir eru varasamir.
Það hafa einlægt gengið misjafn-!
ar sögur um Grikki, og er eins og
engir vilji treysta þeim, nema ef að
]>að væru Þjóðverjar. Það hefir ver-
ið sagt, að Vilhjálmur hafi löngu áð-
ur en stríðið byrjaði, verið búinn að
semja við þrjá konungana á Balkan-
skaganum — Rúmena-, Búlgara- og
Grikkja-konung — um það, hvernig
þeir skyldu haga sér, ef að strið
kæini fyrir. Isn svo hafa atburðirnir
ruglast og orðið aðrir en Vilhjálmur
gjiirði ráð fyrir. Serbar vörðust
lengur; Bretar og Frakkar komust
þarna suður, og Vilhjálmur ætlaði
að vera búinn að vinna fullkominn
sigur löngu fyrir þenna tíma. Flest-j
um kemur saman um, að það sé að j
eins óttinn fyrir skipastól Breta, \
Frakka og ítala, sem nú haldi Balk-
an-konungunum í skefjum. Um sið-
ferðis-skyldu er ekki talað. Þó að
Bretar og Frakkar og Rússar hjálp-
uðu þeim að losna við Tyrki um j
1830, og hafi síðan séð til með og
goldið öllum konungum þeirra ár-
leg laun. Enda má nú sjá það, hvað
mægðir konunganna gjöra. Þær hafa !
nú um langa tima verið til þessí
stofnaðar, að halda konungafólkinu j
saman, sva að hver styðji annan í
völdunum. Konstantin Grikkjakon-
ungur er sem allir vita, kvongaður
Soffíu systur Vilhjálms keisara, ogj
vinnur hún, sem eðlilcgt er, af öll-J
um kröftum að því, að halda Grikkj-
uin frá því að snúast á móti Þjóð-
verjum.
íbúum landsins, þá komu hermanna
yfirvöld Grikkja og gjörðu samning-
inn ónýtan, og sögðu, að ríkið þyrfti
hestsins með, og tóku svo liestinn
eða f.vrirbuðu að leigja hann. Alveg
hið sama átti sér stað uin kerrur,
vagna, hús eða hibýli o.s.frv.
Þar sein Salonichi-vikin skerst
inn úr griska hafinu, stendur kastali
griskur, sem Karaburnu heitir. —
Þenna kastala fóru Grikkir að vig-
girða að nýju, þegar Bretar voru
komnir; gjiirðu hann miklu ramm-
byggilegri en hann áður var, og
fluttu þangað stórar fallbyssur. Þá
komust Bretar og að því, að Grikkir
höfðu í laumi tilbúnar sprengivélar,
til að leggja í Vardar-ána, svo að
hverju skipi væri tjón og eyðilegg-
ing búin, sem reyndi til að fara þar
um ósana. Á hæðunum uppi yfir Sal-
onichi grófu Grikkir skotgrafir á
stórum svæðum og fléttuðu gadda-
virsnet um grafirnar, — þeim megin
einmitt, sem myndi snúa að Bretum
og Bandamönnum, ef í ilt færi. F’a 11-
byssur fluttu þeir ]>angað stórar og
smáar og sneru öllu móti Bretum.
Grikkir voru húnir að kalla her
sinn til vopna, eitthvað á 4. hundrað
þúsund manns alls, og var nú ekk-
ert líklegra, en að þeir skipuðu her-
flokkum þessuni á landamæri Búlg-
ara og Grikkja, til að vcrja lönd þau,
scm þeir voru nýbúnir að taka af
Búlgörum og búast mátti við að ó-
vinir þeirra Búlgarar myndu fyrst
reyna að ná. F!n í þess stað halda
Grikkir öllum sínum her i Vardar-
dalnum, meðfram brautum þeim öll-
i um, er Bretar og ..andamenn þurfa
að fara um, og verða nauðbeygðir
að fara uni, ef að þeir verða að
nalda undan Búlgörum og Þjóðverj-
um. Þetta lítur þvi illa út, eða eins
og þeir ætluðu sér að vera tilbúnir
að stökkva á Bandamenn, hvenær
sem þeir fengju skell hjá óvinum
sínum.
Það kvað svo að þessu, að þegar
Þjóðverjar komu þarna suður með
Búlgörum nýlega á eftir Serbum, þá
héldu allir, að Grikkir ætluðu að
ráðast á Bandamenn um nóttina. En
af þvi að Bandamenn grunaði þetta,
þá voru skipin á höfninni við Sal-
onichi búin til bardaga, hvenær
sem til kæmi (cleared for.action).
Og hvert einasta gufuskip við bryggj
ur borgarinnar var látið fara burtu,
og vörður var haldinn alla nóttina,
bæði á skipunum og hér og hvar í
borginni. — En nóttin leið rólega,
hvort sem það hefir komið til af
því, að Grikkir sáu, að Bandamenn
voru viðbúnir og myndu óðara eyði-
leggja alla borgina, eða þá að þetta
liefir alt saman verið tilbúningur.
Upphlaup eða óeirðir í stórborgum
Þýzkalands.
f Berlin, Dresdcn og Leipzig hafa
verið óeirðir. Konur og karlar hafa
safnast saman í stórhópum og heimt-
að frið og brauð að borða; hafa þá
oft hermenn verið með í hópum þess
um og heimtað ákaft friðinn. Stund-
um verður stjórnin að tvístra hóp-
unum með hermönnuin; stundum
cru það hópar af lögreglumönnum,
og berja þeir þá með bareflum sín-
um á báðar hendur. Stundum eru
það riddarar, sem riða í fylkingu
inn í liópana, og láta hestana troða
niður það sem troðast vill. Þessar
seinustu fregnir segja, að stríðinu
linni ekki fyrri en Þjóðverjar komi
á stjórnarbyltingu, gjöri upphlaup
og reki Vilhjálm frá ríki og alla hans
ætt. Þetta mun skoðun alls þorra
fólksins, sem heima situr. En það er
liægra sagt en gjört, að taka völdin
af konungi eða keisara, sem hefir
margar millíónir hermanna til þess
að slátra öllum þeim, sem eitthvað
vilja á móti mæla.
Tilveru manna viðdauð-
ann ekki lokið.
Nú skrifar fréttaritari stórhlaðs-
ins enska, Daily Telcgraph, til Lund-
úna þann 10. des., og kom þvi cin-
hvernveginn svo, að rannsóknar-
menn Grikkjastjórnar náðu ekki að
lcsa fréttirnar, o ger i bréfi þessu á
það bent, að Grikkir hafi í einu og
öllu viljað gjöra Bandamönnum sem
crfiðast fyrir, þegar þeir lentu her-
flokkunum við Salonichi.
Undir eins og Bretar voru lentír,
hækkuðu allar lifsnauðsynjar og all-
ar ]>ær vörur, sem Bretar þurftu að
kaupa og urðu tvöfalt og þrefalt j
dýrari. Undir öll þau skotfæri ogi
vopn, sem herinn þurfti aðláta járn-
hrautir Grikkja flytja fyrir sig, var!
heimtað hið hæsta gjald, sem mögu- i
iegt var. Og þar á ofan bætt við 50 f
prósent aukaskatti. F'yrir hvern her-
mann urðu Bretar og Bandamenn að
gjalda fylsta fargjald og IV2 prósent
nukagjald og aldrei fékk nokkur lest
að fara frá Salonichi fyrri en búið
var að borga flutnings- og farþega-
gjald i skiru gulli.
Ef að foringjar Bandamanna vildu
leigja sér hestbykkju og höfðu gjört
samning um það við einhvern af
Eftir Sir Oliver Lodge.
Þegar stórir hópar, jafnvel millí-
ónir manna, hafa í háði alla tilveru
manna eftir dauðann, og halda því
fram, að maðurinn hafi enga sál, —
hann sé að eins skrokkurinn einn,
og lifi ekki framar en spitan eða
s>einninn, þegar líkaminn er þrot-
inn og að moldu orðinn, — þá er
ekki fjarri að geta orða hins heims-
fræga vísindamanns Breta, Sir Oli-
ver Lodge, sem þcssa dagana hefir
hirst í enskum blöðum.
, F’Iestir landar hafa heyrt getið
um Sir Oliver Lodge. Ilann liefir
svo sterka trú á lifinu eftir dauð-
ann, að hann er orðinn sannfærður
um, að samtöl hafi átt sér stað milli
lifandi manna og dauðra. Og nú hef-
ir hann látið prenta í blaðinu Christ-
ian Commomvealth boðskap til eft-
irlifandi manna, er syrgja ástvini
sína, sem komnir eru á undan yfir
hafið mikla, sem aðskilur jarðlífið
og eilífðina.
Boðskapur þessa vísindamanns er
á þessa leið: —

SEAT C.
Greiðið atkvæði «
meÓ
J. J. WALLACE ?
Seat“C’
fyrir Controller
Fyrverandi bæjarráðsmaður í
Ward 3

GRETTISMÓT
íþróttafélagið Grettir heldur sína árlegu skemtisam-'
komu að Good Templara Húsinu á Lundar
á Föstudagskveldið
17. DESEMBER, 1915
Samkoman byrjar á mínútunni kl. 8.30 e.h.
Til skemtana verða:—Ræt5ur—Frumsamin kvæði
smáleikir—búktal, — sólos, — samsöngur, — sam-
spil, — útbýting metlalía og vert51auna. Og einnig
verður kosning embættismanna félagsins fyrir
næsta ár.
Veitingar á eftir. Komið öll og komið snemma.
GRETTIR
“Sorgin og þjáningin um alla Ev-
rópu á þessum dögum er voðaleg um
að hugsa. Og tapið þeirra úr jarðlif-
inu, sem komnir eru yfir um, er svo
stórt og mikið fyrir alla þá, semeftir
lifa. Að deyja bráðum dauða á ungá
aldri, er neyðar-ólán. Það er sorgar-
leikur af mannavölduin og hefir
liörmulegar afleiðingar. — Og það
cr ekki nema eðlilegt, að vér grát-
um þá og syrgjum. En ekki megum
vér gleyma því, að frá sjónarmiði
þeirra, sem héðan fara, iita málin
nokkuð öðruvísi út. Þeir hafa unn-
ið skyldu sína og lagt í sölurnar líf
sitt hér og nytsama stöðu. Alt, sem
þeir áttu, alt sem þeim var kært,
lögðu þeir í sölurnar, og það verð-
i.r þeim öllum launað hinumegin.
Byrði syndarinnar léttist með þess-
um bráða dauða. Það er eins konar
afplánun. Góðir vinir bíða þeirra.
llinir nýkomnu hafa mikið gagn af
leiðbeiningu þeirra og sækjast mjög
eftir henni, og verða stórlega fegnir,
þegar vinir þeirra létta undir með
]>eim. Og sjálfir hjálpa þeir síðar
þeim, scm á eftir koma, og hafa
mikla gleði af því.
Þessir hinir nýkomnu gestir ann-
ars lífs óska þess, að vinir sinir sínir
veiti ]>essu eftirtekt, og hætti að
bera þungar sorgir út af burtför
þeirra, og umfram alt, að láta sér
ckki til hugar koma, að þeir séu
hættir að vera til, að andi þeirra lifi
ekki, þó að likaminn blandaðist
frumefnunum og hyrfi út í þau.
Sorgin yfir burtför þeirra úr jarðlíf-
inu er óumflýjanleg. En þegar sorg
vina þeirra á jörðunni er mikil, þá
l akar það þeim kvalir og sársauka,
þar sein þeir eru nú.
Þeir muna verk sín í jarðlifinu
meðan þeir voru hér, og þeir vinna
verk sitt í þessu hinu nýja lífi, og
] egar stundin keniur, er vér föruin
Iiéðan, áþ megum vér treysta því,
að vér fáum að sjá þá og sameinast
þeim hinu megin. Og efað menn
könnuðust við og viðurkendu þenna
sannleik tvímælalaust og alment,
“Margt smátt gjörir eitt stórt”
segir gamalt orðtak, sem vel á viS
þegar um útistandandi skuldir
blaSa er aS ræSa. Ef allar smá-
skuldir, sem Heimskringla á úti-
standandi væru borgaSar á þessu
hausti, yrSi þaS stór upphæS og
góSur búbætir fyrir blaSiS. -
MuniS þaS, kæru skiftavinir, aS
borga skuldir ySar viS blaSiS nú
í haust.
r>
ureioio
Atkvæði
með
McArthur
þá myndi það gjöra oss ánægðari
með kjör vor og alt sem fyrir kemur
'• æfinni og svo myndi það fylla oss
djörfungar og gleðiríkra vona. —
Dauðin ner langt frá að vera hið
versta, sem getur fyrir manninn
komið. Og að vissu leyti eru menn
sælir, þegar þeir deyja. Þetta er þýð-
ingarmikið atriði, sem allir ættu að
sjá og kannast við, sem eftir lifa, og
vér ættum aldrei að bera þungar
sorgir fyrir þeim, sem komnir eru á
undan oss, þvi að all-oftast líður
þeim miklu betur, en oss, sem cftir
stöndum og biðum.
Heimskringla samgleðst bænd-
unum yfir góðri uppskeru, því
“bú er Iandstolpi.” Og svo veit
hún að þeir gleyma henni ekki,
þegar peningarnir fara aS koma
inn fyrir uppskeruna.
Hann endurbætti Engineer’s deild-
ina, breytti til Quarry, Sewer og
I Plumbing deildina. Afnam með
| öliu Construction deildina und-
ir Astley og Campbell. Sparnaður
árlega fyrir borgina, $46,675.95.
Breyting á tapi sem nemur 6.6
percent á $734,686.00 opinberra
verka árið 1914, og fyrir seinustu
10 ár mundi nema $500.000.00,
til gróða sem nemur 8.67 per cent
á sama verki undir stjórn City Engi-
neer Brereton.
Maðurinn sem þú
þekkir.