Heimskringla - 14.06.1917, Blaðsíða 5

WINNIPEG, 14. JÚNl 1917.
HEIMSKRINGLA
5. BLAÐ6ÍÐA
ÉG SET PENINGA BEINT í VASA YDAR
MEÐ ÞVÍ AÐ SETJA TENNUR í MUNN YÐAR
ÞETTA ER ÞAÐ, sem eg virkilega geri fyrir yður, ef þér komið til mín og
látið mig gera þau verk, sem nauðsynleg eru til þess að tönnur yðar
verði heilbrigðar og sterkar. — Eg skal laekna tann-kvilla þá, sem þjá
yður. Eg skal endurskapa tönnurnar, sem eru að eyðast eða alveg farnar.
Eg skal búa svo um tönnur yðar, að þær hætti að eyðast og detta burtu. Þá
getið þér haft yfir að ráða góðri heilsu, líkams þreki og starfsþoli.
Exprcssion
Plates
Hellt "set” af tðnnum, búið til
eftir uppfyndlngu minnl, sem
eg hefl sjálfur fullkomnað,
sem gefur yður i annað sinn
unglegan og eðlllegan svlp &
andlitið. Þessa "Expression
Plates" gefa yður elnnlg full
not tanna yðar. Þœr lita út
eins og lifandi tönnur. Þær
eru hrelnlegar og hvítar og
stærð beirra og afstaða elns
og á “lifandi” tðnnum.
$15.00.
Varanlegar Crowns og
Brídges
f>ar sem plata er óþörf, kem-
ur mitt varanlega “Bridge-
work” at5 góðum notum og
fyllir autSa stat5inn í tann-
grartSinum; sama reglan sem
viT5höfti er í tilbúningum á.
“Expression Plates" cn undir
stöt5u atrit5it5 í “Bridffes” þess-
um, svo þetta hvorutvesgja
grefur andlitinu alveg etilileg-
an svip. Bezta vöndun it verki
og; efni — hreint gull brúkab
til bak fyllingar og tönnin
vert5ur hvít os hrein “lifandi
tönn.”
$7 Hver Tönn.
Porcelain og Gull
fyllingar
Porcelain fyllinffar mínar eru
svo vandat5ar og gott verk, atJ
tönnur fylta~ þannig eru ó-
þekkjanlegar frá heilbrigt5u
tönnunum og endast eins lengi
og tönnin.
Gull innfyllingar oru mótat5ar
eftir tannholunni og svo inn-
límdar met5 jementi, svo tönn-
ln vert5ur eins sterk og hún
nokkurntíma átSur var.
Alt erk mitt Abyrgit að vera vnndcii.
Hvaffa taanlæknlajfar,
aem þér þarfniat, »tend-
ar hön ybor til botia
kér.
VottorV o k mebraæll 1
hundrn<5atnli frá veral-
anarmðnnum, Kigmönu-
nm ok preatnm.
Allir akotiaSir koatnabarlaust. — Þér eroð mér ekke*t t>kuid-
bundnir þft eg hafi gefltt yður rAtUcgjginigar vltivfkjandl tönm-
ytiar.. . Komltt eða tiltakiö A hvnða tlma |»ér viljiö koma, I
KeKnum talnlman.
Dr. Robinson
Birks Building, Winnipeg.
DENTAL SPECIALIST
stjórnin tekur báðum tilboðunum
og eru þau henni afhent þann 7.
sept., þá uim haustið. En daginn
áður sendir Motherwell skeyti til
Kinderlsley, eða þann 6. sept., og
segir að Parsons tilboðið sé lægra
og því muni verða tekið. En 11.
sept. eru bæði tilboðin fyrst lesin
og borin saman af stjórnarráðinu,
og þá er Laidlaws tilboðið fyrir
$28,000 en Parsons $36,000. En hvað
um það, tilboði Parsons varð að
taka og voru þar með sviknar af
fylkissjóði $8000. En ekki sat við
þetta. Því það var nú smáræði
eitt, þó $8,000 væri kastað út fyrir
ekkert. Nú var sett í samninga að
meta verkið og það sem til þess
færi og yrði það meira en áætlað
var mátti stjörnin greiða auka-
þóknun. Og auðvitað leið ekki á
löngu áður en það yrði gjört.
Upphaflega var talið að hlaða
yrði moidar og grjótvegg, sem
svara myndi 333 tenings ‘yards’.
En um það að lokið var verkinu,
þóttist félagið hafa iliiaðið 928 ten-
ings ‘yards’ úr þessu efni. Eftir
tilboðinu átti að borga þetta verk
með $2 á ‘yardið’, cn nú gjörði fé-
iagið reikning fyrir $15 á yardið, og
var það borgað og ekki einu sinni
grenslast eftir hvort það hefði
hlaðið jafnmikið og það þóttist
hafa gjört. Var þannig svkið af
fylkinu $13,254 í viðbót við hin
fyrri $8,000. Var nú verkið komið
upp á rúm $49,000. En ekki var
enn látið hér við sitja. Allur út-
reikningur á öllu öðru aðlútandi
verkinu var eftir þessu og um það
að öllu var lokið, var fylkið búið
að greiða $62,804, fyrir það sem
stjórnarverkfræðingurinn, er senni-
legast hefði átt >að bera skyn á
það, taldi að kosta myndi $11,000
mest.
Annað eins ráðslag og þetta ætti
að mæla með þessum piltum við í
hönd farandi kosningar, þann 26.
Bftir upphaflegum samningi átti
Kindersley bær að borga helming
þessa tilkostnaðar, en til þessarar
stundar er bærinn ekki farinn að
greiða einn eyri og auðvitað greið-
ir aldrei. Almenningur fylkisins,
“fátækur bændalýður”, eins og
Lögberg keinst að orði, er þarna
látinn borga fyrir sérstakar um-
bætur í einum bæ, sem enginn hef-
ir not af noma þeir einir, sem
verzla þar með bæjarlóðir og fast-
eignir! Því umbæturnar hleypa
ióðunum f bænum stórmikið fram,
svo að gróðinn er allur fasteigna-
salanna.
Eftirtektarvert er það líka, að
við enga getur stjórnin sainið
nema þetta Parsons félag, og er
svo sem auðvitað, að samningur er
á milli þess og hennar að skifta
gróðanum.
Það er sannarlega kominn tími
til fyrir fylkisbúa, að gjöra eitt-
hvað til að hefta annað eins fram-
ferði og þetta, annan eins “fram-
faraflokk“ og þenna. Það er sann-
arlega kominn tími til, að skifta
um stjórn, og það sem fyrst. Það
er ekki hættulaust né rétt, að ala
þann hugsunarhátt upp í landi,
að annað eins og þetta gjöri, ekk-
ert til, eða láta nokkra glamrara
komast upp með að þetta sé sak-
laust.
Æs kul [vðurínn

North Star Drilling Co.
corner dewdney and armour streets
Rcginct, : Saak.
Agentar í Canada fyrir Gus Pech Foundry Co. og Monitor
Brunnborunar áhöld.
LÆKNAR NÚTÍMANS SPYRJA
UM TENNUR YDAR
Þegar þér hafið ýmsa kvilla, sem ekki láta undan
meðulum læknisins, þá er vanalega spurningin hjá honum:
“Hvernig eru tennur ySar? Eru þær í góðu lagi? SjáiS
tannlæknirinn og komiS svo til mín aftur.”
Þegar tennurnar skilja sig viS góminn oé t>ér hafiS
það sem vér köllum “pyorrhea alveolaris”, þá er því æfin-
lega samfara óregla á meltingunni, óhreint blóS og gigtar-
styngir í höfði og annarsstaðar í líkamanum.
Góður tannlæknir lagar þetta alt saman, og það kost-
ar yður lítið, ef þér komið til vor.
Dr. G. R. C/arke
Rooms 1 to 10 Dominion Trust Bldg
Cor. Rose St. and llth Ave. Phone 5821
Reg/na, Sask.
Skrifstofu tímar: 8.30 f.h. til 6 e.h. á hverjum degi, að undan-i
teknum sunnudögum og tillidögum
STÚLKA TEKUR MÓTI GESTUM í BIÐSTOFU
'&'iP'iP'iP'SP'iP'SP'iP'SP'SP'il*#*'#*'^*'#*'#*'}!*'#*#*
Laun þolinmæðinnar.
Pyrir mörguin árum stóð lítiil
kofi við eitt fiskivatnið hér í Can-
ada. Kofi þessi stóð langt frá öll-
um öðrum húsum og manna um-
ferð. Þó kom það fyrir stöku sinn-
um, að langferðamenn komu þarna.
Ekki voru margir til heimilis' í
þessum litla kofa; það var að eins
gamall maður á sjötugs aldri og
drenghnokki á tíunda árinu. Sig-
urður, svo var nafn giaimla manns-
ins, var afi drengsins, som hét
Gunnai'. Þarna voru þeir búnir
að vera tveir einir í næstum 3 ár.
Á þeim tfma höfðu þeir örsjaldan
séð hvíta menn. Þoir lifðu mest á
fiski úr viaitninu. Og stundum fór
Sigurður til næsta kauptúns, sem
var 25 mílur í burtu. Þegar þeir
komu fyrst í þenna stað þá voru
foreldrar Gunnars litla með þeim,
en nú voru þau bæði dáin. Mamma
Gunnars litlia hafði dáið fyrir
tveimur árum síðan og \-ar hún
jörðuð á dálítilli hæð á þessum af-
skekta stað. En pabbi Gunnars
druknaði ofan um ís á vlaitninu og
fanst aidrei.
Það var vetrar kveld; þeir Gunn-
ar og afi hans sátu hljóðir í kofa
sínuim. Stonnurinn skók þetta
litla lireysi eins og hann vildi ná
þakinu af því. En kofinn stóð sig
ágætlega. og var eins og að ögra
snjónum, frostinu og vindinum—
og segja: “Komið þið, frost og
fjúk; eg skal standa mig, þó eg sé
ekki hár f loftinu.”—Þeir sátu nú
þarnla, Gunnar og afi hans, í hlý-
indum og notalegheitu'm.
Kofinn var hreinn og vistlegur,
því afi lét aldrei neinn dag líða
svo, að hann ekki sópaði og lagaði
til, og nú var Gunnar litli farinn
að hjálpa afiai sínum til við alt, sem
gera þurfti. Þetta kveid sat hann á
skemli við fætur afa síns og studdi
báðum litlu höndunum sínum á
kné hans, og skæru, bláu barns-
augun hiains horfðu blítt og einlæg-
lega upp til gaml; mannsins, er sat
á rúminu þeirnai, iotinn og hvítur
fyrir hærum. Yonleysi og kvíða
brá fyrir f hinu döpru augum
hans. “Góði afi minn,’ sagði barn-
ið, “er þér ilt? Það gengur eitt-
hvað að þér.’’ “Nei, l>að er ekk-
ert,” sagði gamli maðurinn, og mál-
rómur lians var óvenjulega veiklu-
legur. “Eg er að eins að hugsa
um, hvað mundi verða um þig, ef
eg dæi nú frá þér .hér, blessað
barnið mitt—”
“ó, afi, vertu ekki að tala um að
deyja, þá verð eg aleinn eftir—nei,
elsku afi, þú mátt ekki deyja frá
mér. Eg dey af sorg og leiðindum
—afi, þú veizt, að eg má ekki missa
þi'g,” og drengurinn fleygði sér í
fang afa síns og vafði sínum sak-
lausu örmuiin um háls hans,—
Það varð stundarþögn. Dreng-
urinn hélt sér dauðalialdi f aflai
sinn. “ó, afi,” sagði hann, “við
skulum reyna að tala um eitthvað
annað, sem er skemtilegra. Segðu
mér frá því, þegar þú varst ungur
heimla á íslandi; mig langar til að
heyra það aftur og aftur. Þegar
þú varst að róa á sjónum og öld-
urnar léku sér alt í kringuim skip-
ið þitt—og þogar þú klifraðir upp
í háu fjöllin, og um fossama^ sem
eru eins og bráðið silfur.”
Gamli maðurinn þrýsti drengn-
um upp að brjósti sínu og sagði
svo: “Þú veizt það, Gunnar minn,
að sá tími kemur, að við verðum
að skilja. Þó eg kannske komist
yfir þenna laisleika, sem nú er að
taka mig heljar taki, þá líður þó
óðum að endalokuin fyrir mér. Eg
finn það, að sá tími kemur, að eg
verð að sjá þér fyrir öðruin stað og
kveðja þig, og eg vil búai þig undir
þetta. Og þó þú sért ungur, veiztu
hvað dauðinn þýðir. Þegar við
deyjum, þá íörum við til hinna
sælli bústaða; þú veizt það, því eg
hefi svo oft sagt þér það. Vertu
æfinlega þolinmóður, hvað sem
þér ber laið höndum; biddu guð að
gefa þér *tyrk til að standa, þegar
freistingarnar ætla að yfirbuga þig,
og umfram alt aldrei lað mögla né
örvænta yfir því mótdræga. Þú
þarft aldrei að hræðast neitt, sem
að höndum ber, af því guð er með
þér. Gerðu æfinlega að eins þaið,
sem rétt er og satt.”
Gamli maðurinn þagnaði og
stundi við. Svo lagði hann sig út
af í rúminu þeirra. Og nú var þaið
Gunnar litli, sem stundaði afa
sinn, hjálpaði honum úr fötunum
og hitaði handa lionum bakstna,
og hann hjúkraði afa sínum eins
vel og nokkur fullorðinn hefði
gert. — Það leið heil vika, og afi
lá enn þá, en var þó mikið tflairið að
batna, og sagði hann frá því löngu
seinna, að ef að Gunnar litli hefði
ekki verið ein® ötull og hann var
að hjúkiiai honum, þá myndi hann
hafa dáið, því þetta var lungna-
bólga, sem ihann fékk.
Það var komið langt fram á vor
og giamla inanninum var fyrir
löngu batnað. Þá var það einn
dag, að Ólafur, sonur Sigurðar og
föðurbróðir Gunnars litla, kom.
Og liann kom ekki neimai erindis-
leysu, hann ólafur, því hann kom
að sækja þá afa og Gunnar litla.
Það var mikill fagnaðarfundur fyr-
ir þeim fcðgum að sjást, þvf þeir
höfðu ekki sézt síðan þeir skildu
fyrir mörgum árum síðan—-og það
var sama árið, isem þeir komu frá
Islandi.'Nú var ólafur orðinn vel
efnum búinn, og nú átti glaonli
maðurinn að eyða ellinni hjá þoss-
Úm myndarlega syni sínum.
Gunnar litla tók ólafur að sér
sem sitt eigið barn og ól hann upp
og setti hlainn til menta. En aldrei
gleymdi Gunnar hinum gullvægu
lífsreglum afa síns. Stundum þeg-
ar eitthvaið stríddi á móti í lífinu
og hann var að verða óþolinmóður
út af einu eða öðru, þá komu æfin-
leglai í liuga hans orð afa hans:
“Vertu þolinmóður,“ og voru orð
þessi jafnan björtustu leiðarstjörn-
urnar i lífi lians.
H. J.
Veldi Tyrkja að koll-
varpast.
Trúarhræsni, kreddufesta og
kúgunarandi, — alt þetta virðist
nú vera á heljar þröminni í Con-
stantinople, höfuðborg Tyrkja.
Haflai má það til marks, að kven-
þjóðin þar er nú óðum að losa sig
undan margra alda kúgun hvað
klæðaburð snertir. Þær breyting-
ar hafa átt sér sfcað á öllum hag
þjóðarinnar, að þetta varð óum-
flýjanleg afleiðing. Af því kven-
þjóðinni um heim allan er eigin-
legt að vilja “fylgjast með tízk-
unni,” þá er ekki að undra, þó
kvenþjóðinni í Consta'ntinople
finnist mikið um tilbreytinguna.
Nýr andi hefir þar komið í ljós í
seinni tíð, sem virðist vera að
kollvarpa yfirráðum karileggsins.
Nú er konum þar jafnvel farið að
leyfast að ganga með ber andlitin
um götur borgarinnar!
Aðal orsök þessa er sem fylgir:
Stríðið hefir kallað fram alla víg-
færa menn til herþjónustu og um
leið rutt kvenþjóðinni braut til
nýrra atvinnu möguleika. Grikkir
og Armeníumenn, sem áður unnu
í ýmsum stöðum, hafa nú verið
reknir, og tyrkenskar konur, eldri
og yngri, látnar koma í þeirra stað.
Allar yngri konur bera nú blæj-
ur fyrir andlituim Isínum eins
þunnar og framast má verða. Og
þegar þær ferðast í sporvögnuin,
er nú að veröa1 siður þeirra að
draga blæjur þessar alveg upp—
og gotia þær því ekki lengur taiist
eftirbátar kvenna annara þjóðla
í því, að “sýma sig og sjá aðra.”
Atburður, sem vottar kraft þess-
arar nýju “kvenfrelsis hreyfingar”
á Tyrklandi, bar við rétt nýlega.
Lögreglan í höfuðborginni tók sig
tii og birti eftirfylgjandi auðlýs^
ingu:
“Ný tfzka hofir gert vart við sig í
klæðnaiði kvenna í Constantinople,
sem er hneykslanleg í alla staði.
Hér með er því öllum konum og
stúlkum, sem Múhameds trú játa,
tilkynt, að þeim sé nú gefinn
tveggja daga tími til þess að
lengja pils sín, að leggja lífstykkin
til síðu og eirmig að fcal^a upp
þykkar og viðeigandi andlits-
blæjur.”
Þessir tveir dagar iiðu, og þá
birti lögreglan aðra auglýsingu,
sem var þannig:
“Oss er leitt að þurfa 'a'ð geta
þess, að vissar rosknar konur, sem
ýmsum lægri stöðum gegna í lög-
regludeildimni, liafa gengist fyrir
því að birta reglugjörð viðvíkjandi
klæðnaði Múhamedstrúar kvenna
í borginni. Lögreglan biður af-
sökunar á þessu og afturtekur hér
með reglugjörð þessa.”
Yitanlega voru þessar “iægri
stöður” uppfynding lögregludeild-
arinnar til þess iað komast úr
vanda þeim, sem yfir hana hafði
skollið við birtingu reglugjörðar-
innar.
Sannleikurinn var sá, að eigin-
konur margra aðalsmanna, ráð-
herra og hátt standa'ndi embættis-
manna stjórruairinnar, höfðu gert
uppreist og hótað að hætta öllum
líknarstörfum á Tyrklandi, ef reglu-
gjörð þessaxi væri framfylgt. Tal-
símastúlkur og stúlkur, sem unnu
á póstafgreiðslu stofum, höfðu hót-
að verkfalli. Og þetta hafði líka
þær afleiðingar, að áður en tveir
dagiair liðu, hafði kvenþjóðin borið
algeran sigur úr býtum í þessu
máli.
Við atbui-ð þenna kom í ijós
megn greonja tyrkneskra kvenna
gagnvart þýzkum" yfirvöldum í
landinu. Voru þessi þýzku yfir-
vöid sökuð um 'að vilja lialda kven-
þjóðinni á Tyrkland til baka og
varna henni frá allri þroskun. Ber
þetta vott um óeirð þá, sem gert
hefir vart við sig í kvennabúrum
Tyi'kjanna í seinni tíð. Við og við
hafa leyndardómsfuilar isögur bor-
ist meðal fólks á sölutorgunum
(eflaust með þeim tilgangi að
stemma stigu fyrir óeirð kvenfólks-
ins). Ein þessi saga var á þá leið,
að koma Þýzkalandskeisara væri
í nánd—Bretar og bandaþjóðirnar
í þann vegin að geíast upp. Þess-
ari líkair voru flestar sögur þessar,
og ailar á þá leið, að endurnýja
von þjóðarinnar um sigur í stríð-
inu. Með þessurn og þvílíkum spá-
dómum heflr fólkinu verið haldið
vakandi. En það hefir dregist, að
spádómar þessir rættust og fóikið
hefir í seinni tíð verið að heyna
hitt og þetta sannleikanum meira
samkvæmt;—ástandið i Constan-
tinople er því alt annaö nú en áð-
ur var.
Háttstandandi Þjóðverjair þár
hafa.líka óafvitandi hjálpað til að
vekja þann grun manna á milli, I
að >ailt gengi ekki eins og skyldi
stríðinu viðkamandi. Hroki þeirra
hofir farið minkandi í seinni tíð
og hafa þeir látið lítið á sér bera í
samkvæmislífi borgarbúa síðan hin
öfluga sókn bandaroanna hófst á
vestur-vígvöllunum.
Þjóðverjar eru enn þá við
æðstu yfirráð á Tyrklandi hvað
stjórnina snertir, en áhrif þýzkra
embættismanna á þjóðina þar eru
sáralítil. Þýzku lögreglunni í Con-
stantinople er nú stranglega bann-
að að hafa nokkur afskifti íbúum
borgarinnar og jafnvel í tyrkneska
hernum eru hermennirnir ekki
skyldaðir til að sýna þýzku fyrir-
liðunum hlýðni. Þjóðverjum er
kent um mótlæti það og hörmung-
ar, sem yfir liandið hafa dunið, og
einnig er Tyrkjum, konum og
körium, meira og minna í nöp við
þá persónulega.
Á hina höndina fara þýzkir fyrir-
liðar á sjó og landi ekki neitt leynt
með fyrirlitning sína í garð Tyrkja
og bregðai þeim oft og einatt um
leti og ómensku. Von Souelion,
æðsti sjóliðsforingi Þjóðverja í
Constantinople, hefir verið óþreyt-
andi að segja öðrum Evrópumönn-
um frá því, hve afar lélegir bar-
dagamenn Tyrkir séu.
Fyrir utan fjárhagslega örðug-
leika þjóðarinnar og vonbrigðin öll
hefir fall Bagdad og sókn Breta á
öðrum svæðum vakið henni einna
mosta óró í brjósti. Þegar Bagdad
féil, var skoðun sú ríkjandi meðal
inargm liáttstandandi embættis-
manna í höfuðborg Tyrkja, að ó-
sigur í stríðinu væri á næstu
grösum. Munaði þá minstu, að alt
færi í bál og brand í landinu.
Urðu Þjóðverjar í gegn um tyrk-
nesk yfirvöld að beita öllum sín-
um áhrifum til þess að haista á
storminn. Með því að gera eins
lítið og þeir gátu úr sókn Breta og
snúa öllu í stórsigra fyrir Tyrki,
fengu þeir sefað þjóðina í bráðina.
Lítið þyrfti þó út af að bera svo alt
færi út um þúfur aftur. Ef Bretair
taka Jerúsalem og fá brotið Tyrki
þar á bak aftur, þá eru öll líkindi
NÝ
UNDRAVERÐ
UPPGOTVUN
Eftir tfu ára tilraunir og þungk
erfiði hofir Próf D. Motturas upp-
götvað meðal, sem er saman bland-
að sem áburður, og er ábyrgst *’&■
lækna hvaða tilfelli sem er af hinuiat
hræðilega sjúkdómi, sem nefnist
Gigtveiki
og geta allir öðlast það.
Hví að borga lækniskostnað og
ferðakostnað i annað loftslag, þegKr
hægt er að lækna þig heima.
Verð $1.00 ílaskaa.
Bur'ðargjald og stríðsskattur 16 cenfe:
Einka umboðsmenn:
MOTTURAS LINIMENT CO..
P. 0. Box 1424
(Dept. 8) Winnipeg, Man.
fyrir því, að Tyrkir biðji um sér-
frið án minstu tafar.
Þjóðin á nú við svo þröngan kost
að búa, að hungursneyð or næst.
Miargar vörutegundir eru því nær
með öllu ófáanlegar í landinu, t. (L.
sykur. Skortur er þar einnig á
hveitimjöli og annari imatvöru.
Kemur þetta ®ð svo komnu þyngsfc
niður á verkalýðnum í borgunum,.
en er þó smátt og_smátt þrengj-
andi meir og meir að öllum stétt-
um landsins. — I fáum orðum sagt
er fnaimtíðin nú alt annað en glæsiV
leg, sem blasir við Tyrkjum ogr
veldi þeirra.
(Útdráttur.l
-------o------
Fréttir úr bænum.
Vér viljum vinsamlega minna
allar íslendingabygðir á, er ætla
að haida hátíðlegan 2. ágúst í sum-
j ar, að senda pantanir að hnöpp-
unuirri með mynd Einars Jónsson-
ar, til féhirðis Isl.dags nofndarinn-
ar, hr. Hannesar Pétursonar, 221
McDermot 'ave., Wpg., er gefur all-
ar upplýsingar í því efni.
Mrs. Halldóra Gunnlaugsson frá
Baidur P.O., í Argyle- bygð. hefir
dvalið hér i bænum um tveggja
vikna tíma. Var hún að leita sér
lækninga við nefsjúkdómi hjá Dr.‘
Jóni Stefánssyni. Mrs. Gunnlaugs-
son fór heim á föstudaginn var.
Fyrirlestur um kristiieg vísindi
(Christian Seience) verður iialdinn
í Waiker leikhúsinu á sunnudag—
inn, 17. júní, klukkan 3.15 e.h., ai
Clarenee W. Chadwick, C.S.B., sem-
er meðlimur í fyrirlestra-nefnd “Th«
First Ohureh of (,’hrist, Scientists"
i í Boston í Bandaríkjunum. Fyrir-
iestur þessi verður ókeypis fyrir
alla og verður liaidinn undír um-
sjón þessarar sömu kirkju hér í
Winnipeg. Tilgangurinn er að
gefa öllum kost á að heyra hið
sanna uin “Christian Scienee’'
hreyfinguna og um starf hennar.
Mr. Chadwick hefir starfað við
hreyfingu þessa í mörg ár og
getur þess vegna talað um liana af
góðri þekkingu. Fyrirlesturinn
fjallar ekki eingöngu um ofan-
greint efni, heldur verður einnig
bent á margar rangfærslur, sem
borist hafa manna á milli viðvíkj-
andi “<Christian Science" trúar—
brögðunum.
Þakklæti.
Það var miðvikudagskveld fyrri
viku: eg var nýbúinn að snæða og.
sat í hægindastól mínum og var
að iesa bæjarfréttir í Heims-
kringlu. Þ3r var auglýsing uin
“bazaar” frá kvenfélagskonum
Únítara er stóð yfir það kveld og
næsta. Eg er alt af fá betri og
betri sannanir fyrir því, að það
borgar sig að auglýsa vörur sínai'
og einnig að ]>að er gott að venja
sig á að lesa auglýsingar. “Við-
skulum ganga yfir á ‘þazaarinn’-
og sjá hvað konurnar liafa að
bjóða”, sagði eg við konu mína.
Lögðurn við svo af stað. Þegar í
kirkjuna kom, sáum við ýmsa Ml-
ega og góða muni til söIvl—flest,
búið til í höndunum. Það ex ekki
lítið, sem allar þessar konur og.
stúikur leggja á sig í þannig lög-
uðum tilfellum, í ölium okkar ís-
lenzka kirkjuheimi. Meðal anirars,.
á þessum ‘bazaar’, var handsaum-
uð sessu (cushion), sem draga átti
um, og keypti eg tvö “tækifæri”. —
Næsta kveld kom ein kvenfélags-
konan heim til mfn—með sessuna.
Eg hafði hlotið hana! Færi eg n\i
iitla ljóshærða stúlkubarninu, seon
dró miðann þakkir mínar, og einn-
ig konunni, sem bjó til sessuna. En
alt á eg þó aðallega auglýsingunni
f Heimskringlu að þakka, því ann-
ars hefði eg ekkert um þetta vitað.
S. A. Johnson.