Heimskringla - 12.07.1917, Qupperneq 5

WINNIPEG, 12. JÚLÍ 1917
HEIMSXRINGLA
5. BLAÐUBA
£G SET PENINGA BEINT Í VASA YÐAR
MEÐ ÞVl AÐ SETJA TENNUR 1 MUNN YÐAR
ÞETTA ER ÞAÐ, sera eg virkilega geri fyrir yður, ef þ»cr komið til mín og
látið mig gera þau verk, sem nauðsynleg eru til þess a3 tönnur yðar
verði heilbrigðar og sterkar. — Eg skal lækna tann-kvilla þá, sem þjá
yður. Eg skal endurskapa tönnurnar, sem eru að eyðast eða alveg farnar.
Eg skai búa svo um tönnur yðar, að þær hætti að eyðast og detta burtu. Þá
getið þér haft yfir að ráða góðri heilsu, líkams þreki og starfsþoli.
Expression
Plates
Heilt "»et" af tðnnum, búi* tll
•ftir uppfyndlnsu mlnnl, eem
ec hefl sjálfur fullkomnaS,
• em sefur jrSur f ann»S elnn
unslesnn os eSlllesan »vlp á
andlltlt). Þesen "Expre»»ion
Plntee” sefn ySur elnnls full
not tnnnn ySnr. Þaer lltn út
elns os llfnndi tðnnur. Þ»er
eru hrelnlesnr os hvftnr oc
ntaerV þelrra os nfatnSn etn»
•S á “lifnndl" tðnnnm.
$15.00.
Varaalegar Crovna* og
Bridges
J>ar »©m plata er óþörf, kem-
ur mitt rarRDlega “Brldff©-
work’* a”ð góðum notum og
fylllr auDt »tat)inn i tann-
garðlnum; sama rejlan lem
vióhöftJ er i tilbúnlnvum á.
“Rxpresalon Plat©»“ ©n undlr
stöðu atrlðið í “Bridfe*” þe««-
um, »vo þetta hvorutveysja
jgefur andlltinu alve* etHile*-
an «vip. Bexta vöndun k v©rki
og efni — hreint íull brúkaö
tií bak fvllinfjar og tönnin
verbur hvít og hrein “ilfandi
tönn.**
$7 Hver Teu.
Percelain og Gull
fyffingar
Porcelain fyllingar mínar eru
svo vandaöar og; gott verk, aö
tönnur fylta** þannic? ern ó-
þekkjanlegar frá heilbrlröu
tönnunum og ©ndast eins l©ngi
og tönnln.
Gull lnnfylllncar «ru mótaöar
•ftir tannholunnl og svo inn-
limdar mefl iem©ntl, »vo tönn-
ln veröur ©ins «t«rk og hún
nokkurntlncia á9ur rar.
Alt erk mltt ibyrffit «9 vera vaadatl.
Hvita tualakakfar,
hb >lr þtrtBkrt, *<#«4-
or hún ytler ttl
kér.
V«»tter9 off 1
bnndrabatali frft veral-
nnarmfiBann,
nm «ff prentum.
Alllr akabablr kaataaYarlaaat. —• Þér erab mlr akke*< wkald-
bnmdatr M ef kafl ffeflO y*nr riflefflaffar vllvlkjaadl tðaa-
ylar». .Kentl ela tlltaklft ft hvnla tlma þér vlljlft kena, 1
ffeffuna taUTman.
Dr. Robinson
Birks Building, Winnipeg.
DENTAL SPEOALiST
Canada Fimtugt
RæSa flutt í Únítarakiikj-
unni 1. Júní 1917
(Framh.)
Tilgangurinn með þessu sam-
bandi var sá, sem Durham lávarð-
ur tók fram nœrri 30 árum áður, að
efla viðskiiftalíf nýlendumanna,
bæði út á við og innbyrðis, koma í
veg fyrir flokka- og sveita- ríg, er
áður var, og tryggja landinu sjálfu
hagsýnna og réttlátara stjórnarfyr-
irkomuiag, en áður. Heimamálin
urðu í höndum heimamanna, en
út af þeim hafði mest óeining staf-
að, meðan Ontario og Quebec áttu
þing saman. Kom mönnum aldrei
saman um þau og dró þá hver alt
of sterkan taum sinnar svcitar.
En nú komu aftur önnur mál til
greina. En það voru stefnur þær,
sem hið nýja samband vildi setja
sér, fyrst með verzlun, þá með sam-
göngur, svo með mentamál, og síð-
ast með stöðu landsins í alríkinu
brezka. Bar mjög iítið á þessum
málum öllum, framan af, enda voru
þau lítt hugsuð, er sambandið
myndaðist; koma þó verzlunar- og
samgöngumálin fyrst til greina og
er eigi að sjá, að þar hafi mikið á
milli borið. Var stefna sú snemma
tekin í samgöngumálum, að
styrkja einstaklinga og félög til
brautarlagninga og er samtíðin nú
áð leiða í Ijós áhrif þess. Um leið
og engum blandast hugur um, að
öll nauðsyn bar til þess að koma
samgöngum í sem bezt horf, þá var
ihelzt til langt gengið í fjárveiting-
um til þess og er það nú margra
spá, að næstkomandi 50 ár eigi þar
úr vandasömu máli að ráða. Hafa
járnbrautafélögin mjög vaxið þjóð-
inni yfir höfuð. En á þeirri yfir-
sjón má eigi taka of hart, framan
af árum. Naumast er sú hugsun
risin, að ríkið sjálft ætti að annast
þau mál. Og fá voru dæmi þess
þá, í þessari meginálfu. En að sú
skoðun er nú að láta til sín heyra,
er vottur andlegra framfara meðal
þjóðarinnar á þessum tíma.
Pram undir þann tíma að sam-
bandið myndaðist var hér frjáls
verzlun. Með samningi, er gjörður
var við Bandaríkin 1854, voru engin
höft lögð á viðskifti milli ríkjanna
og það ofan til 1864, að þeim samn-
ingi var slitið. Var það eitt með
fleira, er flýtti fyrir fylkjasamband-
inu hér, og átti strax og landið
hefði fullveðja rétt til þess að fá
þann samining endurnýjaðan. En
önnur stefna varð ofan á í því máli,
hverjir sem stjórn höfðu á hendi,
og er vafasamt nema að það ein-
mitt sé eitt af þýðingarmestu
verkefnum framtlðarinnar, aö
koma lögum á. Með þeirri við-
skiftastefnu, sem landið tók sér,
hafa vaxið upp stórkostleg iðnað-
ar-einokun líkt og fyrir sunnan, og
er það ofurvaldið, sem hin unga
])jóð þarf hvað mest _að beita afli
sínu á móti.
Um 'hin tvö stórmálin standa
deilurnar nú, mentamálin og rík-
isstöðuna. Ef fara má eftir líkum,
fer þeim flokki alt af stórfjölgandi,
cr óska eftir að staða landsins sé
j sem allra óháðust í öllu, án þess
l þó að öllu sambanidi við ríkið sé
slitið. En á því máli hvíia að
miklu leyti meniamálin. Á að
gera tilraun til þess aö efla og
þroska hér sjáifstæða menningu,
innlenda menniiiigu, er hæfi þörf-
um allia, er hér liafa tekiö sér ból-
festu, er byggi ofan á hinni sam-
eiginlegu þekkingu allra þjóða, sem
hér búa, er leyfir hverjum og ein-
um að þroska og ávaxta sitt pund,
eða á að miða alla mentun og
menningu við fyrirmynd í öðru
landi, yfir landinu brezka? Eng-
um viafa er það bundið, hvert
heppilegra virðist, að hin fyr-
nefnda stefnan sé valin, og þá trú
höfum vér á framtíðinni, að hún
leysi úr þeirri spurningu á skyn-
saman og sanngjarman hátt. Rfk-
ið er orðið 50 ára gamalt, og þvi
betur fært til þess að ákveða sann-
gjarnlegia um þessi tvö mál—ríkis-
stöðuna og mentamálin—en ef þau
hefði komið upp fyr og það þurft
þá að gjöra út um þau.
Á þessum árum, sem liðin eru,
hefir mörg breyting orðið, og mjög
til framfana. Ýmsir telja efnislegu
framfarirnar, aðal framfarirnar.
Eru þær auðvitiað stórt framíara
skilyrði, en þó eigi nægileg sönnun
þess, að búið sé aö ná þvf, sem
hvcrt ríki á að setja sér sem aðal-
taknrark sem sé farsæld, sönn far-
sæld f andlegum og líkamlegum
efnum, allra sinna íbúa. Eólkstai
var 3 l-3.miljón, er nú 8 miljónir;
verzlun var upp á 131 milj., en nv'i
2,250 milj. Toilur á fyrsta ári sam-
bandsins var 9 milj., en nú er hann
134 miljónir dollara.
Eólkstalið hefir iiækkað þebta,
en hverflig líður þessum 8,000,000
nú? Verzlunin liefir aukist um
meira cn 1,000 miljónir, en er létt-
ara að bæta iir þörfum sínum nú
en var? Tollur vaxið um 125 milj.,
en 'hverjir borga hiann og er hon-
um jafnað sanngjarnlega niður?
Svörin upp á þessar spurningar
skýra bezt frá framförunum. Tak-
miark ríkisins er, að iáta réttlætið
ríkja og ná sem jafnast yfir alla,
hvort það eru háir eða lágir, og að
gjöra landið sem mest að lauðið
verður að sælunnar bvvstað.
Mannkynið leitar sælunnar, hún
e-r því lífs og velferðar skilyrði og
framflara skilyrði um aldur og æfi.
Vansæian er það, sem skapar aft-
urför, glæpi, ómensku og alt hið
illa. Og þar er sæla og þar sælt
að búa, þar sem sannleiks og rétt-
lætis þráin og hugsjónaþráin í
brjóstum mannanna fær bezt not-
ið sín og komið í Ijós.
En til þess takmark ríkisins fái
náðst, sælu takmarkið, þurfa þeir,
sein f landinu bvía, að leggja til
sinn skerf. Menn þurfa að taka
þátt í baráttu þjóðfélagsins og
láta sig örlög þess varðia. Það cr
ekki von að þetta ríki vort hafi
náð sínu takmarki enn, og það
þarf mikið meira en að mynda
fylkja samband til þess. Þtað þarf
að leiðbeina hugsunarhættinum;
það þarf að gjöra sér skiljanlegar
stefnurnar, sem savnbatidið (hefir
um lað velja. Einstaklingurinn þarf
að láta sig varða iiag landsins í
stóru og smáu. Þeir mega eigi
láta aðra eins fásinnu eins og ]>á,
að landsmál séu of óhrein til þess
að sne.rta við þeim, aftna sér frá
því. Eggjanin forna er engu minni
brýning en áður fyrri og eigi sízt
fyrir oss sem í þossu landi búum.
‘‘Yðar landamerki skulu vera, frá
þessari eyöimörk og til hins mikla
hafs gegnt sólsetursstað. Vertu
hughraustur. Haf þú að eins hug
og einurö til aö halda og gjöra í
öllum hlutum eftir því lögmáli, sem
eg bauö þér.” Það er verkið, sem
hver skuldar sínu þjóðfélagi. Of
mikið af því, sem þjóðféliaginu er
lagt, er ekki af því bezta, sem mað-
urinn á til, heldur of oft af kæru-
leysi eða befnni heimsku. Hver
vnaður og kona skuldar iandinu
einnig, að beiia til þess sterkan,
sannan og hlýjan góðhug.
Hvf skyldi ekki öllum þykja vænt
um þetta land, sem hér búa, sem
hér eyða dögunuih; eg óska, að hér
væri ekkert, sem óprýddi fegurð
þess? Það er sú eðlilegiasta tilfinn-
ing, sem hver ætti í brjósti að
bera. En ef liv'vn er nógu sterk, er
frarrttíðmni margfaldlega borgið.
Ekki er til betra land, kosta
meira, betur fallið til miannlegra
bvistaða en þetta.
Fimtíu árin liafa að mörgu ver-
ið drjvig og liappasæl ár. ’ Að
nokkru hefir sá tilgangur, sean
feður samhandsins settu sér, náðst.
En þeir bygðu ekki fyrir alla tírna.
Þó allur sá tilgangur næðist, vant-
aði samt mikiö til að hinu full-
komna takmiarki væri náð. . Sælu
takmarkinu, frelsis og fullkomnun-
ar hugsjóninni. En að henni ber
að vinna jafnt og stöðugt.
Að þeirri luigsjón eru margir að
vinna og spáir ]>að vel um fram-
tíðina. Þeir, sem lagt hafa fram
líf sitt og krafta í hinum ægilega
heimsófriði, eru rð vinna að þeirri
hugsjón, eftir því sem þeirn skilst.
Hvað sem anniars um strfðið má
segja, og eru þar skiftar skoðanir,
þá er það víst, að hundruðir þv'vs-
unda, sem héðan hafa farið, hafia
farið af fórnfýsi, fyrir velferð þessa
lands og þjóðar. Það gengur eng-
inn út í dauðann eins og út i giam-
anleik. Og dýrara og betra heíir
enginn maður að gefa, en sitt eigið
iff; hann á ekki meira til, það er
hans alt. Og ef tilgangurinn reyn-
ist annar og ógöfugri en þeir álitu,
er iffið hafa látið, um það öllu er
lokið, þá er það ekki þeirra skuld.
Og hin mikla fórn þeitra verður
heldur eigi til ónýtis, þó svo fari,
heldur til þess að opna betur augu
hins komanda dags og krefjast]
enn stærri hefndar af ranglætinu,
sem rænti ])á iífi. Það ervv alt af
settir dagar til reikningsskapar,
þó vér eigi vitum hverjir þeir ervv,
og ])á kemur alt í ljós, sem í myrkr-
unum er hulið. Sú fórnfýsi, sem
fram liefir komið 1 þvf, að telja
ekki lífið of dýrmæta gjöf, fyrir
framtíðar velferð þjóð'félagsins, ber
ávexti á svo marga lund, og hún
spáir stóru um framtíðina.
ókvríðið má því horfa fram til
næstu 50 áranna um að möguieik-
arnir verði margir til að komast
nær hinu ákveðna takmarki, og að
margar liendur verði til þess að
brjóta þá braut. Og um leið og
vér þökkum fyrir þann sigur, sem
hið sanna og góða hefir unnið á
liðinni tíð, þá efumst aldrei um
það, að framtíðin ber í skauti enn
stærri og meiri ávexti, og að aldrei
verður til lengdar hvílst, fyr en
heimurinn verður freisaður, sælu-
takmarkinu náð, og móðir vor jörð
verður blessuð af börnunum öll-
um.
Algóði faðir vor, vér biðjum bÍR
á ]>essu kveldi, að vera oss nálæg^
ur með þinum anda og þinum
frið og allíknandi kærleika, sVo að
vér fáum réttilega rnetið hlutverk
það, sem þú hefir oss veitt, og skil-
ið þau hlutverk, sean oss ber af
hendi að inna; þá bróðurskyldu,
sem oss ber að sýna öllum mönn-
um, sem allir eru þín börn, hvar
sem þeir eru. Veit oss dýpri og
meiri skilning á því skyldustar.fi,
sem oss ber að vinna úti í hinum
stærri og meiri verkahring, svo að
þau verk ieiði til meiri blessunar
og varanlegri gæða. Blessa þetta
land vort, sem nú færir þér sínar
þakkir til minningar um vernd
þína um liðna tíð, og veit því
stærri framtíð og meiri sigurlaun
í baráttu þess fyrir hinu sanrna og
góða, en um liðin ár. Gjör ])að að
bústað friðarins og réttlætisins
meir og meir eftir því sem árunum
fjölgar. Blessa kirkju vora og þjóð,
og alla menn, um allta daga.—
Amen.
—o---------
Bréf frá Frakklandi.
Á Erakklandi, 6. júní 1917.
Herra ritstj. Heimskringlu!
Þar sem eg hefi nú góðan tíma,
þá datt mér 1 hug að senda þér
nokkrar línur til þess að iofa sem
flestum kunningjunum að vita,
hvað mér líður.
Þá er það að segja, að líðanin er
1 góðu lagi eftir öllum ás\æðum.
Eg er nú á spítala liér á Frakk-
iiandi; fékk á mig dálitla skeinu þ.
3. þ.m. í áhlapi, sem við gerðum og
se mað þið sjálfsagt verðið búin
að lesa um í blöðunum.
Já,])að hefir ekki iiðið langt á
milli þess nú í tvo mánuði, að við
höfum ráðist á mótstöðumenn okk-
ar, og það, sem inest er í varið, að
við höfum í hvert skifti hrakið þá
talsvert til baka. Á þvf svæði, sem
við höfum verið, munum við hafa
hrakið þá nálægt tíu mílur aftur á
bak síðan þann 9. apríl að byrjað
var. Þetta sýnist máske mörgum
ekki mikið, fljótt á að líta, en að-
gætandi er, að þetta eru þær stöðv-
ar, sem Þjóðverjar eru búnir að
halda um tvö ár og búa þannig
um sig, að þeir hafa þózt vena ör-
uggir með að halda þvf; en svona
fór og mun fara þar til fullkominn
endir verður á þessum blóðsiit-
hellingum. Eg get ekki skilið,
livað kemur Vilhjálmi keisara og
fylgifiskum hans til þess að þróast
svona við, því þeir hljóta að vita,
að þeir eru þá og þegar yfirunnir,
svo að þetta þráaþauf þcirra cr
ekki til annars en að eyða pening-
um og mannslífum. En það lítur
ekkert út fyrir, að Villi keisari sjái
neitt eftir mannslífunum þýzku;
hann virðist vera ánægður með
þetta; hann veit sem er, að við
náum ekki til hans sjálfs.
Af íslendingum hér á þessu svæði
hefi eg ekki mikið að segja. Eg
veit að eins, að talsvert margir af
þeim hafa særst og nokkrir fallið
tvo síðustu mánuði; eg býst við,
að þið vitið um það öllu betur
en eg. 1 þessari herdeild, sem eg
heyri til, hafa alls verið tuttugu
og fjórir "Islendingar, síðan eg kom
hér í janúar síðastl. Af þeim hafa!
fimm fallið og fjórtán særst. Það !
er mikið, en það sýnir þess ljósan j
vott, að landinn heldur sér ekki j
mikið til baka, þótt í eitthvað
skerist. Mér er óhætt að fullyrða!
það, að landar hér hafa fengið!
það orð á sig, að vera hugaðir,
snarir og sérstaklega fljótir, lað
hugsa út hvað heppilegast sé í það
og það skiftið.
Margir af þeim löndum, sem hafa j
særst í vor, eru nú óðum að koma i
aftur og virðast ekkert kvíðafullir |
að taka til þess sama starfs síns,
sem þeir áður höfðu. Eg býst j
sjálfur við að fara til herdeildar
minnar eftir sato sem tvær vikur,1
því þótt eg fengi á mig skeinur
þessar, sex að tölu, þá voru þær
allar svo litlar, að þær að eins gefa
mér hvíld í nokkria daga; og mun
eg svo hugsa til að borga þeim
þýzku fyrir þær aftur. Eg bið því j
alla þá kunningja og vini, sem (
skrifa mér, að halda sömu áritan
sem verið hefir síðustu mánuðina
fimm.
Ekki fæ eg Kringluna cnn þá, og
þykir mér það mjög leiðinlegt, því
gaman hefði eg af að sjá, hvernig
liún lftur út ihjá sínum nýja
ritstjóra. Eg veit, að hann er vel
ritfær maður, og nafnið bendir til,
að hann sé hæfari flestum öðrum.
ef hann líkist nafnia sfnum, sem að-
eg efast ekkert um.
Að endingu kveð eg þig og óska
þér og öflum kunningjum og vin-
um góðrar líðunar, og að þetta
byrjiaða sumar megi vera happa-
sælt fyrir Cnada.
Með vinsemd.
Jón Jónsson,
frá Piney, Maa
Addressa:
Pte. John Johnson, No. 292253
44th Bat. Canadians, B E F,
FRANCE
-------o------
' "
Ef eitthvatS gengur að úrinu
þínu, þá er þér best að senda
það til hans O. THOMAS. Hann
er í Bardals byggingunni og þú
mátt trúa því, að úrið kastar elli-
belgnum i höndunum á honum.
v._______________________________
Góð Tannlœkning
á verði sem léttir ekki vas-
ann of mikið—og endist þó
Gjörið ráðstafanir að koma
til vor bráðlega. Sérstök
hvílustofa fyrir kvenfólk.
Dr. G. R. CLARKE
1 to 10 Dominion Trust Bldg
Regina, Saskatchewan
BEZTU
PLÓG-SKERAR
F.O.B. Regina, Sask.
12 þumlunga.........S2.SK hver
13 os 14 þuml.......V2.7K “
1K OK 16 þuml.......f2.DK "
Aflvéla—Gang—
Bío. 340-342—S.R. 17 SS-IO "
Plógskerar JVo. SP220 V3.2K “
Beztu vörur og fljót afgreiðsla.
Pantið í dag.
Westeru Implement Supply Co.
J. Cunningham, manager
1605R llth Ave. Regina, Sask.
GOODYEAR'S sjerstaka
REGNKAPU
1200 Sýnishorn
Sample kápur
5ALA
Fyrir menn,kon-
ur og börn
DFr'XTIf A 3TTD AF ÖLLUM STŒRÐUM, TEGUNDUM OG GŒÐUM—ENG-
KLllINIvArUK LISH TWEEDS, CRAVENETTES, CASHMERES, TRENCH
----------------COATS, SILK POPLINS, OIL SLICKERS og VEIÐI KÁPUR.
SVO HöFUM VJER BIFREIÐAR .TREYJUR, UNGLINGA KÁPUR DRENGJA OG
STÚLKNA, AXLA VERJUR OG REGN HATTA.
Á meðan upplagið hrekkur, seljum vér með mjög
niðursettu verði, eða eins og hér segjir:
REGN HATTAR FYRIR MENN OG KONUR DRENGI OG STÚLKUR.
VanaveríS $1.00 til $1.50. Goodyear sölu verö .........................
49c
GOODYEAR Raincoat Go.
Næst Globe leikhúsinu
287 PORTAGE AVE.
PEPT. H
Næst Sterling bankanum