Heimskringla - 22.11.1917, Síða 3

WINNIPEG, 22. NOV. 1917
HEIMSKRINGLA
3. BLAÐSIÐ*
ingar elskuðu frelsið eins og lög-
lega ektakvinnu, Frakkar eins og
hjákonu, Þjóðverjar eins og ömmu
sína. Bússar eiska ekki frelsið eins
mjög og þeim finst það fullkomið
lífsskilyrði. Það má Rússinn til
með að hafa á sama hátt og hann
má til með að hafa loft til að anda
að sér.
Þegar svo ber undir, getur Rúss-
inn komist af með undur-lftið and-
rúmsloft, t.d. í' járnbrautarvagni
eða strœtisvagni, þegar kalt -er
veðór, eða í svefnherbergi sínú all-
an veturinn. Á sama hátt getur
hann, sé hann neyddur til, sætt sig
við að frjálsræði hans sé skert i
ímsu, ef honum er leyft að fara að
ráði sfnu eins og honum þóknast í
öðru.
En fjötrar eru honum andstygð,
hvort heldur í stjórnmálum eða í
félagsmálum. Aldrei fær hann sig
til að kannast við, að þeir sé eða
geti verið nokkurt búnings plagg
handa nútíðarmanni. Rússinn
heldur því fram, að hann sé sann-
mentaðri heldur en aðrir Norður-
álfumenn. Hann sannar það með
því, að þverneita að láta setja ein-
staklingseðli sínu nokkurar höml-
úr, sem hann er nógu sterkur til að
verjast.
PersónufrelsiS á Rússlandi.
Það er eftirlætiskenning Rússa,
að vér beitum sjálfa oss ofbeldi og
gerum einstaklingseðli vort að van-
skapnaði, ef vér bælum hvatir
vorar niður. “Ger þú hvað, sem
þér þóknast. Fylg þú bendingum
eðlis þíns. Lát þú eftir dutlung-
um þínum og bráðri barnslund.”
Þessa lífsskoðan flytja Rússar
öðrum og samkvæmt henni lifa
þeir. Þeir hafa engar reglur fyrir
daglegri hegðan sinni. Þeir fara
á fætur, þegar þeim sýnist, og
ganga til hvíldar, þegar þeim gott
þykir, helzt ekki fyrr en klukkan
þrjú eða fjögur að morgni. Sjaldan
kemur þeim til hugar, er þeir mœla
sér mót á tiltoknum tíma, að sýna
nokkura stundvísi. Oft gleyma þeir
því algerlega. Þeir hafa engan sér-
lega ákveðinn tíma máltíðum sín-
um. í viðliafnar boðum til dag-
verðar klæðir ihver maður sig, eins
og honum sýnist.
Rússar hafa óbeit á .reglusömu
lffí. “Gerðu eins og þér bezt líkar,”
er roglan sem bezt hentar þeim.
Sökum þess eru þeir einkar þægi-
legir viðkynningar, gagnstætt þeim
som lifa eftir ströngum reglum og
þykjast vera réttlátir og stundvísir,
en eru fasmiklir. Alls konar agi er
Rússum mjög móti skapi. Ríkir
menn og velinegandi — þeir sem ált
hafa — hafa aldrei ihaft neinn aga.
Þeir sem ekkert hafa, hafa sfðan
þeir voru leystir úr þrældómi, eng-
an aga fundið, er komið gæti í
stað hins gamla.
Allar stéttir leggja áherzlu afar-
mikla á einstaklingsfrelsið. Solo-
gub, einn víðlesnasti höfundur
þeirra, hefir sagt þeim hispurs-
laust, að þeir hugsi mikils til of
mikið um réttindi sín og ekki
nærri nógu mikið um skyldur sín-
ar. Margir hafa heyrt Rússa tala
mikið um skyldur sínar gagnvart
sjálfum sér. Það er sú tegundin.
sem þeir bezt þekkja og bezt kunna
að meta.
Hamilton Fyfe segist hafa furðað
sig eigi lítið, er hann tók að ferðast
víða um Rússland, á útlendingum,
er hann hitti þar, er voru þar bú-
settir, einkum Englendingar og
Þjóðverjar, og sögðu, að þeir gæti
aldrei átt annars staðar heima,
síðan þeir hefði vanist frelsinu.
“Rússland,” sögðu þeir, “er frjáls-
asta lánd í heimi.” Þetta var í svo
óiheyrile(gri mötsögn við þá hug-
mynd, sem menn alment hafa gert
sér, að eg stóð furðu lostinn og
kom fram með margar spurningar.
Loks tókst mér að komast í skiln-
ing um, hvað þeir áttu við.”
Vitaskuld er stjórnarskipulag
Rússlands skriffinsku-stjórn, sem
leggur hömlur á mannfrelsi. Land-
inu var stjórnað af embættismönn-
um, sem ávalt voru örgustu harð-
stjórar, verri jafnvel en prestarnir.
Prestavaldið verður hættulegt ein-
ungis þá, er prestar gerast verzleg-
ir embættismenn. Það var miklu
fremur embættis - ribbaldaháttur,
sem framleiddi rannsóknarrétt-
inn, en hjátrúin.
Þar kom fram embættismanna-
liatrið til alls, er veik í mokkuru frá
tilbreytingarlausri einhæfni vélar-
innar. Það var embættismanna
hyggjan með regluna eilífu: “Við
verðum að kæfa það niður.”
Frakkneska stjórnarbyltingin
hófst 1789- og lyktaði ekki fyrr en
1910, þegar er kirkjan var frá skilin
ríkinu og öll hættan, sem átti sér
stað, um að prestastéttin kæmist
til valda aftur, var uin leið ihorfin.
Pétur mikli, sem fyrir ótal
heimskupör fremur hefði átt að
kallast Pétur mikla fíflið, gerði að
engu nytsemi rússnesku þjóðkirkj-
unnar, þegar hann gerði mál lienn-
ar að einnl deild stjórnarinnar.
Frá þeirri stundu hætti hún að
lifa. Af vana viðhafði hún sömu
hreyfingar og áður, er hún var lífs.
En nú var hún orðin eins konar
sjálfhreyfivél, múmía.
Kirkjan var orðin einn hluti
skriffinsku vélarinnar; til að út-
sjúga almenning, í því skyni að ala
heilan embættismanna-her og geðj-
ast vanskapnaðar hvötum þeirra
með því að leyfa þeim að hafa á
hendi stundar-völd, sem þeir fóru
æ gremjulegar og hranalegar með.
Lausalopalegt siðferði Rússa.
Þó nú stjórnarskipulag þetta
legði hömlur á sjálfræði manna að
sumu leyti; þótt það héldi vörð
yfir liverjum manni með lcynilög-
reglu sinni — orchana — leiðarbréf-
um og spæjarafjölda, þótt það gæti
hefnt isín grimmilega með fangels-
isvist og útlegð, sem menn voru
dæmdir til með einhverjum á-
byrgðarlausum dómi, er kveðinn
var upp yfir þeim, sem settu sig
beint upp á móti því, — þá skifti
það sér aldrei af einkaskoðunum
eða einstaklingslífi.
Á Rússlandi á sér stað það, sem
vér erum vanir að nefna lausungar
líferni. Siðferðisagi á sér þar ekki
stað. Menn fylgja tilhneigingum
sfnum og verða óþolinmóðir við
allar siðferðis hömlur. Þetta gerir
Rússland að Jiægilegra landi til í-
búðar fólki, með “þroskuðu ein-
staklings eðli”, skulum við segja,
heldur en önnur ríki í Norðurálfu
eða Vesturheimi. Það var þetta,
sem útlendingarnir, búsettir á
Rússlandi, áttu við, þegar þeir
sögðu, að það væri minna frjáls-
ræðiþar en nokkurs annars staðar.
Frá einu sjónarmiði höfðu þeir
rétt fyrir sér. Hugmynd vor um
siðferði, það er að segja: ákveðin
lína milli þess, som leyfilegt er og
óieyfilegt, er þar alls ekki til. Þar
er enginn fastur mælikvarði þess,
sem rétt er eða rangt. Þessa verð-
ur stöðugt vart í smáatburðum,
ekki síður en í þeim málum, sem
gera hávaða í heiminum.
“Eg þekti stúlku,” segir höfund-
urinn, “í ritvörzludeild póstmál-
anna. Dag einn sýndi hún mér
ljósmynd, sem hún hafði rifið af
póstspjaldi. “Er hún ekki indæl?”
sagði ihún. “Eg gat ekki neitað
mér um að taka hana. Eg lét bréf-
spíaldspartirm iialda áfram, eins
og þú skilur.”
“Eg held ekki að mentuð ung
stúlka gæti gert sig seka um svona
smásmuglegt hnupl annars staðar
en á Rússlandi.”
Úmgengni karla og kvenna fer
fram eftir eðlisháttum, eins og
stundum er að orðurrí komist. Ef
maður og kona hætta að láta sér
finnast sambúðin ánægjuleg og
hvort um sig fær sér annan maka,
fá mienn sér það ekkert til tals.
Einn helztu Englendinga í Péturs-
borg lifir í frjálsu sambandi við
konu, sem nýtur þar óflekkaðs
mannorðs, og er gædd þeim bráðu
gáfum, sem gera rússneskar konur
svo yndislegar.
Þau eru hvort um sig í licldri
manna röð. Allar dyr eru opnaðar
fyrir þeim með ánægju. Enginn
lætur sér til hugar koma að vera
að fetta fingur út í samband
þeirra.
Á Rússlandi er kent í brjósti um
drykkjumenn, en sakfeldir eru þeir
Fæðið fjölskyldu yíar á þjóð-
ræknislegan hátt. Sparið hveiti í
allri bökun og fáiS beztan árang-
ur me3 því aí brúka
142
i, pupiry
Í FLOUR
MORE BREADand BETTER BREAD

,.4
FURITV FLOUR'
ekki. Herforingi var að kvarta urm svo sem hálftíma kom kafbátur-
áfengisfíkn móður sinnar. “Hún ; inn úr kafi í 25 metra fjarlægð fyrir
er voðaleg.” sagði hann. “Voðaleg!
Hún drepur hana, vitaskuld!” Á
borðinu í herbergi hans var flaska
með vodka í. “Þú hefir enn lag á
að nájgast það,” lét einihver sér að
af .an skipið. Hann hóf þegar skoh
hríðina fyrirvaral-aust og sáu Þjóð-
verjar ]jó auðvitað vel hlutleysis-
merkin á K. H. Skipverjar reyndu
þegar að koma björgunarbátum á
orði verða. “Jú, jú,” sagði hann, j flot, en eftir samhljóða frásögn
“handa henni vesalings móður | þeirra sem af komust, skaut kaf-
minni. Hún getur ekki lifað án báturinn á björgunarbátana og
þess.”
Ekki er þjófnaður heldur álitinn
mikil sök. Barónessa
kona hvftskeggjaða
miðju skipsins, þar sem skipverjar
voru flestir fyrir. Á 10—12 mínútum
Fredericks, j var skotið 30 skotum á K.H., úr
embættis^! ýmsum áttum. Það var ógurlegt
mannsins, sem í mörg ár hefir verið j blóðbað. Dauðir, deyjandi og lim-
sendiherra við keisarahirðina - | lestir menn iágu liér og þar, höfuð-
það er aö segjia kammerherra við j laus lík með afrifna limi. Illjóð
hirðina og um leið 'einkafulltrúi, liinna særðu voru liryllileg.
keisarans' i ráðuneytinu — réð sérj j;inn hásetinn, sem af komst, Her-
enska ráðskonu til heimilis síns úti mann að n.afni, fór á kaðli niður
á landsbygðinni, áriangt. | meg skipshliðlnni og tókst honum
í sumai'lok hafði hún það til orðs j ag komast í björgunarbát, sem
við þessa ensku konu, að hún hefði j fallbyssuskot hafði losað en lask-
ekki haft ávinning af stöðunni á ag svo um jejg ag pann gat tæp-
sama hátt og rússneskar ráðskon- j lega flotig. f bátnum voru tveir
ur, og vildi vita ástæðuna. Enska j m,enn fyrir, Spánverji og 3. stýri-
konan kvaðst ekki vera þjófur. j magur >aif k.H., Isaksen að mafni.
Barónessan ypti öxlum. Hún vist-, Um ielg og Hermann skreið upp í
aöi ekki ráðskonuna aftur. Hun þátinn spurði Isaksen hve rnargir
kvaðst ökki skilja þetta enska fólk, j væru ^ lífi. — “Yið erum tveir hér,”
sagði nágrannakonan hún hefði j gvaragi h„ “en hvernig líður þér?”
sagt við sig, og eftir henni hefi eg ^ “öll vinstri hliðin á mér er flak-
söguna, segir höf. ; andi>” sagði ísaksen rólega og var
Það minnir mann á söguna um j Uær samstundis liðinn. Hermann
Katrínu drotningu, er á að hafa 1 seglst ]liafa séð í ber- lungun á hon-
sagt um ráðvandan embættis- j um og vinstri fóturinn var alger-
inann: “Asninn! Eg hefi leitt j lega rjfinn af. í bátnum voru
hann tii vatnsins, en hann vill ekki slitrur af mannabúkum, “fætur og
drekka.”
Og sú saga leiðir hugann j höfuð.” Sá hann að þar mundi
að annarri ástæðu þess, að frjáls-
ræðið er enn meira metið af útlend-
ingum, sem búsettir eru á Rúss-
landi, en af Rússum sjálfum.
Auk frjálsræðis fyrir eiðferðileg-
um áfelisdómum, auk þess að þar
neita menn að beygja sig fyrir á-
kveðnum siðferðireglum eins og
föslum lagaböndum, þá er, eða var
á Rússlandi, frjálsræðisinöguleiki
vera leifar af 1. véiameistara, Strand
frá Haugasundi, og skipssmiðnum,
Nielsen frá Skien.
Um sólaruppkomu sá hann tvo
menn koma rekandi á trébútum.
Það var norskur vélannaður, Thor
björnsen að nafni, og Englending-
ur einn, som krafsaði sig áfram
ineð lftiili spýtu. Hermann tókst
að koraast að rekaldinu og hjálpa
frá hömlum laga og skipulagis, sem, .. . , , ...
hvergi á sér stað með hinum vest; monnunum baðum upp í_batinn.
1 Hvað er
Mulið Kaffi
1 fám oríSum, þá er MuIitS Kaffi
kaffi, sem er malaS þannig að baun-
irnar eru muldar á milli stálsívaln-
inga, mecS mátulegri pressu til þess
acS brjóta þær í smátt og alt hismiíS
er skilieS frá með sogafli.
Afleiðingin er kaffi svo hreint, aS
ekkert egg er nauðsynlegt til þess aS
þaS setjist. Red Rose Kaffi er eins
hæglega tilbúiS eins og Red Rose Te
f—og bragS, ilmur og mjúkleiki yfir-
gnæfir alt vanalegt malaS kaffi.
Selt einungis í loftheldum krukk-
um, til þess aS gæSi þess haldist.
Selt á sama verSi og fyrir þremur
árum. 67i
Red Rose
Coffee
lægti þjóðum.
Rússnesk löggjöf var á pappírn-
um eins góð og nokkur; betri jafn-
vel en flest önnur. En lögunum var
eklki framfyigt. Það mátti brjóta
þau af öllum, sem vissu, hverjum
embættismönnum þurfti að múta.
Skömmu síðar fundu ]>eir skip-
stjóranri', Hjálmar Pedersen, frá”j
Haugasundi. Thorbjörnsen hafði j
rekist á hann á rekaldi nokkru1
áður, og var liann enn með lífs-j
marki, en fæturnir sundurmolaðir j
og víðar var hann sár. Þeir konui j
Um miðjan næsta dag var mönn-
um þessum bjargað og þeir fluttir
í land í Frákklandi.
Mútur voru einn hluti .skriffinskiM hon'f1"1. UPP 1 hátinn’, en hann dó
stjórnarinnar. j5 mínutum síðar. íslending emn,
. , ,, ,, j sem verið liafði á skipinu fundu
lil þess að a nokkurri umsýslu; þejr líka á litlu rekaldi. Hann
þamgengt ina td ineð að hafa vasai v,a,. lfka með lífi, en brjóstholiö
fu a af Peningum og dreifa Þeim flakandi og dó hann skömmu síðar
ut hvar sem maður fer. Oft ogjefth. miklar kvalir.
tfðum, er einum hópi embættis-
manna hefir verið mútað, rekur
maður sig á anaan hóp embættis-
inanna, sem ekki er síður gráðug-
ur. Það er til reglulegur taxti á Þriðji Norðmaðurinn, sem af
mútugjöfum til lögreglunnar. j komst, var William Olsen, véla-
meistari frá SkieH'. Hann hafði
verið á sundi í 12 tíma. Fyrst
voru þeir 6 saman og héldu sér f
rekald með annari hendi en syntu
| með hinni. — Smátt og smátt dróg
af þeim og þrír þeirra sleptu tök-
um og sukku. Hinum kom saman
um, að Olsen skyldi reyna að ná
landi á sundi, því hann var þeira
hraustastur. Komst hann úr föt-
unum og synti svó alldengi. Loks
Væri upphæðirnar ekki greidd-
ar, var einhver skuldareikningur
saminn og hann rekinn framan f
inann, eða háar sektir voru á inann
lagðar. Ef til vill var sá, sem neit-l
aði að greiða, sendur til sætis. Súj
mállýzka merkir að vera sefctur í j
fangelsi.
Almennum blaðlesendum verð-
ur nokkuð ski'ljanleteTa, eftir að
liafa lesið þessa lýsingu á rúss-j komu franskir flugmenn auga
nesku ])jóðlífi, isem vfst er f aUaj,llann og letu “rakettu” falla niður
staði rétt, hve greiðloga Þjóðverj- ^ f sjginn uirthverfis hanm. Hélt
um gengui að hafa ráð Rússa í: jlann fyrst ag þetta væru sprengi-
hendi sér.
kúlur, en flugmenninnir fóru þann-
Þjóð, sem lifað hefir um margar j ig að því að sýna mönnum í landi
aldir eftir slíkum hætti, er ekki bú-i hvar hann væri. Olsen vrnr tvo
in að losa sig við alla annmarkana, j kilometra frá landi þegar ihonum
sem eru á lífi hennar, þó stjórnar-
bylting verði í landi með skyndi.
Kafbátahernaðurinn.
(Eftir Vísi.
Fréttaritari danska blaðsins
“Politiken” í Paris sendi blaðinu j
eftirfarandi pistil, sem hér er birt- j
ur í iausl. þýðingu.
Aldrei hefi eg heyrt hræðilegrij
frásögn um aðfarir þýzkra kaf-j
bába en þá, sem eg heyrði þrjál
norska sjómenn segja í dag. Menn
þessir eru nýkomnir til Parísar og
eru þeir einir eftir á lífi Norð-
manna þeirra, sem voru skipverj--
ar á norska skipinu “Kong Haa-
kon” frá Haugasundi, sem sökt
var 24. júní. En á skipinu voru
24 Norðmen.n alls. — Af komust
auk þessara þriggja manna, ensk-
var bjargað. En félagar hans
fundust ekki.
Þessir þrír Norðmenn, sem af
komust, voru allir fluttir til Par-
ísar og þaðan til Eniglands, þegar
þeir fóru að hressast oftir hrakn-
ingana.
-------o-----
Frá Jóns Bjarnasonar
skóla.
Hinirl
Það hefir verið mikið um skemt-
anir á Jóns Bjarnasonar skóla þess-
I ar síðustu viku. En það hefir líka
j verið starfað mikið andlega og lík-
amlega. Próf hafa staðið yfir og
I kennararnir sögðu að nemendurnir
■ hefðu yfirleitt staðið sig vel f með-
j allagi. Piltarnir hafa unnið sig
sveitta og ]>reytta við að slétta
I völlinn hjá skólanum fyrir skauta-
| svell; og það lítur nú út, sem að
vonir þeirra eigi að rætast—til þess
I þarf nú ekki nerna frost og vatn.
ur lvyndari og Spánverji.
skipverjarnir fórust ailir, Kveldjg h. “atrákakveldig..
bókstaf egasundurtættu af k^um kom skólafóikið saman til að
kafbátsms, sem óaf átanlega vorU| Skemta sér Þag yar mikig um
dynja á sklplnu- lneðan glaðværð sem ekki linti fyr en
iátnar
menmrmr
ana.
voru að komast í bát-
klukkan hálf-tólf.
j Ráðgert var að hafa skemtifund
“Kong Haakon” og annað norskt, 2. nóvember og þá einnig kapp-
skip, “Barbro” frá Kristjaníu, voru j ræðu. En af því ekki allir kapp-
um miðnætti milli 23. og 24. júnf ræðendur gátu verið viðstaddir,
ásamt 8 skipum öðrum frá ýms-1 þá var stungið upp á því að fresta
um löndum stödd alllangt frá j fundinum. Það þótti of langt að
ströndum Frakklands, er þýzkur bíða til næsta föstudags, svo nem-
kaíbátur réðst á þau. Fyrsti sökti
hann grísku skipi; það sökk á 30
sekúndum með allri áhöfii, 19
rnanns, “Kong Haakon” gerði til-
raun, til að komast undan, með því
að sigla í eintóma króka, en eftir
endurnir komu saman og skerntu
sér með leikjum.
Svo kom næst aðal skemtifund-
urinn á fimtudagskveidið 8. þ.m.
Kennarar skólans voru þar, ásamt
öllum nemendum; auk þess voru
nokkrir gestir viðstaddir. Samkom-
an byrjaði iaust fyrir kl. 8, með þvi
að skólablaðið var lesið upp; svo
söng söngflokkurinn. Næst byrj-
aði kapjiræðan, sem var aðal
“stykkið” á skemtiskvánni, Um-
ræðuefnið var, eins og áður hafði
verið getið um: “Ákveðið, að nú-
tíðar fsl. bókmentir iiafi meiri á-
hrif á þjóðina en fornaldar bók-
mentir.” Fyri.r játandi hliðina töl-
uðu Lilja Johnson og Guðmundur
Guðmundsson, en fyrir þá neifcandi
Jón Straumfjörð og Helga Guð-
mundssom Lilja Johnson, sem tal-
aði fyrst, hélt góða ræðu og bar
liana skörulega fram. Hún benti á
nokkra af íslenzkum skáldum og
rithöfunduin sfðari tíma og hélt
því fram, að þar som viðfangsefni
þeirra og liugsanir stæðu í miklu
nánara sambandi við þjóðlífið nú
á dögum en það, sem eldri höfund-
ar hafi fram leitt, og þar sem mál
nútíðarinnar væri fuilkomnara og
auðskiidara en fornmálið, hlyti nú-
tíðar íslenzkar bókmentir að liafa
meiri áhrif á þjóðina en fornaidar-
bókmentir. Þar að auki gat hún
þess, að á síðari tímum hefði verið
])ýtt mikið af beztu bókmentum
annara þjóða og hlyti það að hafa
mikii áhrif. á ísl þjóðina. Fram-
sögumaður neitandi liliðarinnar
hélt því fram, að fornmálið hefði,
minna af útlendum slettum en nú-
tíðarmálið, og væri því fegurra og
óofað kraftmeira og nægilega ljóst
til þess að þeir, sem leggja sig eftir
bókum, iæsu það viðstöðuiaust
og drægju þaðan sínar beztu hug-
myndir. Haivn kvað engan efa vera j
á því, að fornbókmentirnar hefðu j
meira mentalegt gildi *og einnig |
meiri áhrif þess vegna, þar sem þær
væru viðurkendar með beztu bók-
mentum lieimsinis, og á þeim væru
nýrri bókmentir bygðar og þess
vegna væru áhrif nútíðar bókment-
anna partur af áhrifum fornaldar-
bómentanna.
Þá talaði Guðm. Guðmundsson;
iiann gat þess, að þýðing biblíunn-
ar, sem tilheyrði nútfðar bókment-
um, hefði öðrum bókum meiri og
betri áhrif. Helga Guðmundsson
sagði, að hermenniirnir fslenzku f
þessu stríði hefðu tekið hetjuskap
hinna fornu Islendinga sér til fyrir-
myndar, þegar þeir iegðu lífið í söl-
urnar fyrir frelsi og frægð fóstur-
landsins, og væri það áhrif forn-
bókmentanna, þvf að þær geymi
þessar fyrirmyndir.
Dómarar kapjiræðunnar voru
þeir M. Paulson, J. J. Bildfell og S.
W. Melsted. Mr. Paulson bar fram
úrskurðinn, sem hljóðaði svo, að
neitandi hliðin hofði unnið. Hann
lýsti ánægju sinni yfir því, hve vel
þetta unga skólafólk hefði farið
með jafn erfitt efni og þettá, sem
það nú hefði kapprætt.
Þessu næst flutti Ida Swainsson
gamankvæði og Emily Bardal lék
á pfanó. — Þá voru flestir búnir
að fá nægju sína af andlegri fæðu.
Svo var framreitt gott íslenzkt kaffi
með “bakningum” af sama tagi.
Þetta kom- nýju fjöri í menn, svo
unga fólkið tók til óspiltra mál-
anna við ýmiskonar leiki, hverra
gildi æskan að ein« getur metið.
þó er ekki að skilja, að að eins unga
fólkið hafi skemt sér, því að sumir
af þeim eldri köstuðu ellibelgnum
og léku sér eins og þeir væru á-
hyggjulaus ungmenni. Klukkan
nærri elelfu var leikjum hætt. Svo
var sungið “Eldgamla ísafold”,
“God save tlie King,” og “God save
our men.” Að því búnu fóru allir
heim í glöðu skapi.
H. J. Stefánsson.
-------o-------
Ný og undraverð
uppgctvun.
Eftir tíu ára tilmunir og þungt
erfiði hefir Próf. D. Motturas upp
götvað meðal, sem er saman
blandað sem áburður, og er á-
byrgst að lækna hvaða tilfelli
sem er af hinum hræðilega sjúk-
dómi, sem nefnist
Ggtveiki
og geta allir öðlast það.
Hvf að borga lækniskostað og
ferðakostnað í annað loftslag, úr
því hægt er að lækna þig heima.
Verð $1.00 flaskaan.
Fóstgjald og stríðsskattur 15c.
Einka umboðsmenn
MOTTURAS LINIMENT CO.
P. 0. Box 1424
(Dept. 8) Winnipeg, Man.
H
ÉR er vinur sem
í raun reynist.
I
HartJlífi er böl ellinnar — flest
laxerandi meöul særa. varist þau
og brúkiö Chamberlain’s Tablets,
mildasta og bezta hreinslunarlyf
sem til er fyrir unga, miö-aldra
og gamla. 25c. flaskan hjá lyf-
sölum og í búöum eöa meí
pósti frá
Chamlierlnln Medlcine Co.
Toronto.
Cbamberlain Medicina Co„ Toronte
CHAMBERLAINS
. tablets .
HRAÐRITARA
0G BÓKHALD-
ARA VANTAR
Það »r orðið örðugt að fá
eft skrifstofufólk vegna
þess hvað margir karlmenn
hafa gengið í herinn. Þeir
sem laert hafa á SUCCESS
BUSINESS College ganga
fyrir. Snccess skólinn er sá
stærsti, sterkasti, ábyggileg-
asti verilunarskóli bsejarins
Vér kennum fleiri nemend-
um en hinir allir til samans
—höfum einnig 10 deildar-
skóla víðsvegar um Vestur-
landið; innntnm meira en
5,000 nemendnr árlega og
eru kennarar vorir æfðir,
kurteisir og vel starfa sín-
um vaxnir. — Innritist hve-
nær sem er.
The Success
Business College
PortOKf OJE EdmoDton
WINNIPEG