Heimskringla - 29.11.1917, Blaðsíða 7

WINNIPEG, 29. NTV. 1917
HEIMSKRINGLA
7. ÐLAÐSIÐA
Frú Teresa Fenn
Saga frá Vancouver, B. C.
Eftir
J. M. BJARNASON.
(Niðurl.)
Sagan af hinum hvíta manni
og Vöndu kóngsdóttur.
Einu sinni í fyrndinni var Indí-
ána-kóngsdóttir, sem Vanda hét.
Hún var svo fríð, að jafnvel sjálft
tunglið í allri sinni dýrð, þegar
]>að er rauðast, gat ekki komist i
samjöfnuð við hana. Þegar hún
fæddkst, sást halastjarna mikil í
norðaustri, og sögðu stjörnuspá-
menn að það táknaði það, að úr
þeirri átt kæmi sá, er yrði eigin-
maður hennar — glæsilegur og
voldugur höfðingi. En með því að
Vanda var fædd á Míkmakalandi,
sem nú er nefnt Nýja-Skotland, þá
þótti mönnum það næsta ótrúlegt,
að mannsefnið hennar kæmi úr
þeirri átt, því mienn vissu ekki af
neinu landi til norðausturs frá
Míkmakalandi, nema Norðurljósa-
eyjum; en tólf þúsund tungl höfðu
kviknað og dáið frá Wt að nokkur
hafði komið þaðan. Faðir Vöndu
var Kúrna konungur hinn ríki, sem
alment var kallaður Eldur í auga.
Hann sór þess dýran eið við Sól og
Mána, að enginn skyldi fá dóttur
sinnar, nema kóngssonurinn á
Norðurljósa-eyjum. — Og svo liðu
tfmar fram. Sumar kom eftir vet-
ur, og vetur eftir sumar. Rjúpan
og hérinn höfðu fataskifti haust
og vor; bifurinn bygði sér bæ; og
•híðbjörni'nn gekk til hvílu í lok
laufvinda-mánaðar, svaf allan vet-
urinn og saug hramminn. Og
Vanda kóngsdóttir óx og dafnaði,
varð allra kvenna fríðust sýnum,
og svo vitur, að hún las hvers
manns hugsanir í augnaráði hans,
og talaði við elginn og öndina á
þeirra eigin tungu. Þegar hún var
gjafvaxta orðin, komu frægir kapp-
ar og kóngssynir að sunnan og
vestan með ógrynni af íögrum
fjöðrum og öðrum kosta-gripum,
sem 'boðlegir þóttu fríðum kónga-
dætrum, og lögðu þá íyrir fætur
hennar, þar ®em hún sat við dyrn-
ar á hinu konunglega wigwam
(Indíána-tjaldi), og báðu þeir allir
um hjarta hennar og hönd. En
með því að enginn þessara frægu
kappa og kóngssona hafði svo mik-
ið sem augum litið hinar fjarlægu
Norðurljósa-eyjar, þá urðu þeir all-
ir að halda heim aftur, konulausir
og með sárt enni. — — — En svo
bar það við eitt kvöld, síðla sun>
ars, að menn sáu sjóskrímsli eitt
mikið með gínanda gini stefna að
landi. Stormur stóð af hafi, og
brimið sauð og vail við hina klett-
óttu strönd. Mönnum stóð geigur
mikill af skrímslinu, því þeir hugðu
•að það mundi ganga á larfd upp
og gera skaða. En svo kom nátt-
myrkrið, og sást ekki lengur út
fyrir landssteinana. Þegar dagaði,
var skrímslið horfið, en í þess stað
sáust ellcfu ókunnir menn í fjör-
unni. Þeir voru allir hvítir sem
vofur, höfðu glóbjart hár, sem féll
í lokkum um herðar þcim, og allir
höfðu þeir skegg, síð og breið. Þeir
voru í síðum skyrtum úr einkenni-
legum vefnaði, sem vopn bitu illa
á, og höfðu stálhúfur á höfði, en
að öðru leyti fáklæddir, og að
vopni hafði hver þeirra langa,
beitta sveðju. Allir voru þeir
vöxtuiegir og vænir sýnum, en þó
bar einn langt af þeim öllum, bæði
fyrir vaxtar sakir og fríðleiks, og
þóttust m-enn vita, að hann væri
foringinn. — Kúma konungur bað
menn sína að grenslast eftir, hvert
erindi þeirra væri. “Ef þeir fara
með friði,” sagði hann, “þá viljum
vér bjóða þeim heim i wigwam vort
og reykja með þeim friðarpípuna;
en fari þeir með ójöfnuð, þá skul-
MAGAMEÐUL
ERU HÆTTULEG
Jífl rftJSIrjcitja Iirknar Mavrnesfu.
Hve hættulegt þah er, atS hella i
hugsunarleysi í maga sinn margskyns
lyfjablöndum og metiulum skilst oft
ekki fyr en um seinan. ÞaB virtiist
svo autivelt ag gleypa inntöku af ein-
hverri sérstakri blöndu etSa taka soda,
pepsln et5a "bismuth” pillur á eftir
máltíöum og afleitsingarnar af þessari
heimsku vertSa oft ekki sýnilegar fyr
en mörg ár eru litiin, þegar einhver
illkynjutS maga ígertS gerir vart vitS
sig. It5run er þá gagnslaus og þatS
er strax 1 byrjun, þegar meitingar-
leysi, hartSlifi, brjöstsvitSi, uppþemb-
lngur o. fl. benda á of mikinn súr i
maganum og ómelta fætSu, þats er þá
aT5 reyna ver’ður at5 finna þessu bot.
Lyfjablöndur og: met5ul eru Óvit5eig-
andi og oft hættuleg — þau hafa lítil
et5a sama sem engin árif á hinn illa
súr og þess vegna eru læknar ab
leggja þau nit5ur og rátSleggja nú
þeim, sem sjúklr eru af meltingarleysi
et5a öt5rum magasjúkdómum, at5 los-
ast vit5 þetta, allan súr í maganum og
annat5, met5 því at5 taka inn ögn af
hreinni Bisurated Magnesíu í stat5inn
fyrir met5ulin. Bisurated Magnesía er
alveg ugglaus gegn öllum súr í maga
og fæst í öllum lyfjabút5um. I>at5 er
alveg hættulaust og at5 heita má
bragt51aust og ein teskeit5 af því, tekln
i heitu et5a köldu vatni á eftir máltít5-
um, er vanalega fullnægjandi til þess
at5 eyt5ileggja súrinn i maganum og
kemur í veg fyrir möguleika þess atS
ger hlaupi i fætiu þá, sem bort5ut5 er.
um vér ekki fyr hæfcta, en þeir hajfa
allir líf eitt látið.” — Þegar þeir
fundust (hinir hvítu menn og
sendimenn Kúma konungs), þá
skildu hvorugir aðra. Og allan
þann dag var blóðugur barda-gi
háður niður við 'Sjóinn; en hvorir
það voru, sem vöktu ófriðinn, segir
sagan ekki. Um sólarlag voru allir
hinir hvítu menn fallnir, nemia for-
inginn. Hann stóð einn uppi, og
varðist enn lengi, og feldi margan
mann, og var vörn hans lengi í
minnum höfð. En eftir því tóku
menn (þegar hann var orðinn einn
eftir síns liðs) að hann sótti það
fa-st að komast út í sjóinn. Loks-
ins varð hann yfirkominn af mæði
og sárum, og gátu Indíánar þá feist
á honum hendur og fært hann í
fjötur. Næsta dag skipaði Kúma
kon-ungur að skera skyldi hjartað
úr bandingjanum lifandi. "Vér
liöfum orðið fyrir manntjóni miklu
af völdum þessa manns,” sagði
Kúma konungur, “og má því ekki
minna vera, en vér fáum úr honum
hjartað.” Menn gerðu góðan róm
að þessari skipun konungs. En
þegar að því var kórnið, að skera
skyl-di til hjartans á hinum hvíta
manni, þá gekk hin fríða og tígu-
lega Vanda kóngsdóttir fram fyrir
föður sinn og mælti: “Einnar bón-
ar vil -eg biðja þig, faðir minn.” —
“Hvað viltu?” sagði Kúma konung-
ur.—“Gefðu mér ihjarta hins hvíta
manns,” sagði hún. — “Bæn þín er
veitt, og njóttu vel,” sagði hann.—
“Viltu þá sverja þess dýran eið,
faðir minn, að hjarfcað verði aldrei
frá mér tekið?” Og konungur sór
þess dýran eið við Sól og Mána, að
að -hjarta hins hvíta manns skyldi
aldrei frá henni tekið verða. —
“Skerið þá ekki til hjartans!”
hrópaði V-anda kóngsdóttir og
lagði hönd sína á brjóst hins hvíta
manns. — “Hví ekki að skera til
hjartans?” sagði Kúma konungur
og lét brúnir síga. — “Af því að
nú á e g þetta hjarta, og hefi þá
trú, að það geymist bezt í brjósti
hins hvíta manns,” sagði hún. —
“En maður þessi er óvinur vor, og
hann má ekki lifa,” sagði Kúma
konungur, og það brann eldur úr
augum han-s. — “Faðir minn,” sagði
V-anda kóngsdóttir, “það samir
ekki konungi að rjúfa dýran eið.
En ef þú lætur taka mann þenna
af lífi, þá hefir þú ekki einungis
rofið ei-nn eið, heldur tvo; því
að vita skaltu, að þessi hinn hvíti
maður er kóngssonur frá Norður-
ijósa-eyjum. H-ann er -liingað kom-
inn til að færa mér hjarta sitt, og—
þetta eru viðtökurnar.” — Kúma
konungur þagði um stu-nd og var
hugsi. “Ekki er þér vitsins varnað,
dóttir mín,” sagði hann loksins,
•sté fram pg leysti sjálfur böndin af
hinum hvíta manni, og lagði hönd
dóttur sinnar í hönd hans. “Njóttu
vel, dóttir góð,” bætti h-ann við,
"en mundu það, að þú verður aldr-
ei drotning á Norðurljósa-eyjum,
því -eg sver þess minn síðasta eið,
og hinn dýrasta, að þið skuluð
aldrei úr riki mínu fara, hvorki lif-
andi né dauð.”--------Og svo liðu
tfm-ar fram. Vetur koin eftir sum-
ar, og sumar eftir vetur. íkorninn
safnaði vetraforða á haustin, elg-
urinn feldi ihornin, og refurinn gróf
sig í fönn. Og Vanda kóngsdóttir
og hinn hvíti maður unnust hug-
ástum; þau bjuggu í hinu konung-
iega wigwam, og áttu eina dóttur
barna, og náðu hárri elli. — Og
Vanda sagði dóttur sinni þessa
sögu, og hún sagði hana aftur
sinni dóttur. Og þa-nnig barst sag-
an frá móður til dóttur, alla leið
niður til frú Teresu Fenn.--------
En sögunni er ekki alveg lokið.
Eftt lítið atriði er ennþá eftir, og
það er svona: Einhverju sinni bar
l>að við, nokkru áður en hinn hvíti
maöur dó, að þrír tugir íölleitra
manna komu þar á land, og báðu
Indíánar hann (hvíta ma-nninn) að
komast að erindi þeirra. Sat hann
á tali við þá lengi dags, og fékk
hann einum þeirra að skilnaði litla
Indíána-öxi (tomahawk). Gekk
hann -síð-an heim til konu sinnar
og var um tíma á eftir þöguli og
þungbúinn. En ókunnu mennirn-
ir hurfu, og vissi enginn, hvað af
þeim varð. — Flaug nú saga sú ura
alt Míkmakaland, að menn þessir
hefðu verið samlandar hins hvíta
manns, og hefðu þeir verið að leita
að honum og viljað endilega fá
hann heim með sér, en hann ekki
viljað fara frá konu sin-ni og dótt-
ur. Og hafði hann sent Indíána-
öxina heim til bróður -sfns á Norð-
urljósa-eyjum með þeim ummæl-
um, að hún skyldi vera geymd þar
af ættmönnum hans, og ganga ei-ns
og annað erfðafé mann frá manni í
þeirri ætt þangað til hennar (ax-
arinu-ar) yrði vitjað af þeim afkom-
anda hans, sem af sjálfum sér lærði
að mæla á tungu sinna hvítu for-
feðra; og munui sá hinn sami fram-
vísa svipaðri öxi, þcgar hann kæmi.
-------Og svo iiðu tímar fram.
Vetur kom eftir sumar, og sumar
eftir vetur. Menn fæddust og dóu.
og fluttu-st yfir úm til hinna víð-
áttumiklu v-eiðistöðva á Ódáins-
landi. Og ætt hins hvíta manns
og Vöndu kóngsdóttur varð bæði
stór og göfug. Og þar með er sag-
an á enda.
“Trúir þú sögunni?” sagði eg við
Teresu.
“Hví -skyldi eg ekki trúa henni,
fyrst þ i ð trúið sögunni um fund
Vínlands og manninn, sem sendi
gullhringinn og sverðið til 1«-
lands?” sagði Teresa; “enda finst
mér sagan ekkert ótrúleg; og mér
finst eg lík-a hálfpartinn finna það
í blóði mínu og beinum, að eg sé af
norrænu bei’gi brotin.”
“Eg held bara að þú sért íslenzk,”
sagði konan mín.
Nú er Teresa komin norður til Al-
áska. Hún fór þangað nýlega með
manni sínum, og á heim-a í Junoau.
Við höfum fengið bréf frá henni.
Segir hún að sér líði vel að mörgu
1-eyti, en að sér leiði-st þó allmikið
með köflum. Biður hún okkur að
senda sér íslenzk blöð og bækur
og þar á meðal kvæðið “Lilju” eftir
Eystein múnk Ásgrímsson. Og höf-
um við reynt að verða við bón
hennar. — Við höfum saknað iienn-
ar mjög mikið og munum jafnan
minnast hennar með innilegu
þakkiæti og vinarhug.
26. okt. 1915.
HEIMSKRINGLA er kærkomhn-
gestur íslenzka hermönnn-
um. Vér sendum hana tii TÍna jrí-
ar hvar sem er í Evrópo, á hverri
vikn, fyrir aí eins 75c í 6 biíbiX
eða $1.50 í 12 mánnði
Box 3171. THE VIKING PRESS Ltd
Gigtveiki
Merkilegt heimameSal frá manni er
þjáSist. — Hann vill láta aðra
krosbera njóta góðs af.
Sendu engra pviiIkh, en nafn og firftun.
Eftir margra ára þjánlngar af gigt
hefir Mark H. Jackson, Syracuse, N.-
York, komist a$ raun um, hvaía vot5a
óvinur mannkynsins gigtin er. Hann
vill at5 allir, sem lít5a af gigt, viti á
hvern hátt hann læknat5ist. Lesiö
það sem hann segir:
“Eg hn fðf sftrn verkf aem flUgruTSu
meU eldleicnm hraðu um lfðamðtfn.
Vorið 1893 fékk eg mjög slæmt gigt-
arkast. Eg tóK út kvalir, sem þeir
einir þekkja, sem reynt hafa—í þrjú
ár. Eg reyndi marga lækna og margs
konar meðul. en þó kvalirnar linuðust
var það að eins stundar friður. Loks
fann eg meðal, sem dugði og veikin
lét alveg undan. Eg hefi gefið þetta
meðal mörgum, sem þjáðust eins og
eg, og sumum sem voru rúmfastir af
gift, og lækning þess hefir verið full-
komin í öllum tilfellum.
Eg vil að allir, sem þjást af gigt, á
hvaða stigi sem er, reyni þetta undra-
meðal. Sendið mér enga peninga, að
eins fyllið inn eyðumiðann hér fyrir
neðan og eg mun senda meðalið ó-
keypis til reynslu. Eftir að hafa reynt
Í»að og fullvissast um að þetta meðal
æknar algerlega gigt yðar, þá sendið
mér einn dollar,— en munið, að mig
vantar ekki peninga yðar, nema þér
séuð algerlega ánægðir að senda þá.
Er þetta ekki sanngjarnt? Hví að
líða lengur, þegar lækningin er við
hendlna ókeypis? Bíðið ekki—skrifið
þegar í dag.
—
PREE TRIAL COLPON
Mark H. Jockson,
457D Gurney Bldg.,
Syracuse, N. Y.
I accept your offer. Send to:
Atkvæía yðar og Áhrifa
æskt fyrir
Gockburn
sem
Gontrotler
Vandamál borgarinnar vaxa
hlutfallslega við örðugleika styr-
jaldarinnar. Ráðning þeirra út-
heimtir víðtæka reynslu og stöð-
uga stjórn við stýrið. -— Kjósið
Cockburn.

HVÍ AÐ EYÐA
LÖNGUM
TlMA MEÐ
“EYfRAД
BLÓÐ
í ŒÐUM!
Spyrjið tjílfan yð*r þesiaoi spurningum:
Eftirtaldar tilkenningar eru auðkenni ýmsra alvarlegra sjúk-
dóma, sem oft lykta í vitfirringu og dauða:
1. Þreyttur? 2. Svartsýnn? 3. Svimar? 4. Bráðlyndur?
5. Höfuðverk? 6. Bngin frameóknarþrá? 7. Slæm melting?
8.. Minniebiluin? 9. Mæðigjarn? 10 Hræðsla? 11. Kjarkiaus?
Svefnleysi? 13. Dofi? 14. Skjálfti? 15. Tindadofi? 16. Sár, kaun,
koparlitaðir blottir af blóðeitran? 17. Sjóndepra? 18. Ský fyrir
aujtum? 19. Köldugjarn—með hitabylgjum á milli? 20. ójafn
bjartsláttur? 21. Garna-gaul? 22. óregla á hjartanu? 23. Sein
blóðrás? 24. Handa og fótakuldi? 25. Lítið en litmlkið þvag,
eítir að standa mikið í fæturna? 26. Verkur í náranum og
þreyta 1 ganglimum? 27. Catarrh? 28. Æðahnútar? 29. Veik-
indi 1 nýrum og blöðru? 30. Karlmanna veiklun?
Menn á öllum aldri, í öllum stöðum þjást af veikum taug
um, og allskonar veiklun, svo þú l>arft. ekki að vera feiminn
við að lei.a ráða hjá þeésum sérfræðingi í sjúkdómum karl-
manna.
Hvere vegna er biðstofa mín æfinlega full? Ef mínar að-
íerðir væru ekki heiðarlegar og algerlega 1 samræmi við nútím-
ans bez.u þekkingu, þá hefði eg ekki það traust og þá aðsókn
frá -fólkinu í borgin-ni Ohieago, sem þekkja mig bezt. Flestir
af þeim, sem koma til mín, eru sendir af öðrum, sem eg hefi
ihjálpað 1 líkuin tilfellum. Það koatar þig ekki of mikið að
láta mig lækna þig. Þú losast við veiklun þína og veikþ—
Komdu og tal-aðu við mig, það er fyrsta sporið í rétta átt,
og kostar þig ekkert. Margir af sjúklingum mlnum koma lang-
ar leiðir og segja mér að þeir hafi allareiðu eytt miklum tíma
og peningum í a ð reyna að fá bót meina sinna i gegn um bréfa-
skifti við fúskara, sem öllu lofa í auglýsingum sínum. Reynið
ekki þá aðferð, en komið til mln og látið skoða yður á réttan
hátt; engin ágizkun. — Þú gefcur farið heim eftir viku. Vór
útvegum góð herbergi náiægt lækn&stofum vorum, á rýmilegu
verði, svo hægra sé að brúka aðferðir vorar.
n*, I W Room 208 and 209, 2nd
mJY» 1. YV • nodgens, Floor, Crilly Building
35 South Dearbom St., Cbicago, III.
Eg Vonast Eftir Fylgi Yíar
Við Endur-Kosningu
CONTROLLER
J. J. Wallace
fyrir
Board of Control
fyrir árið 1918
Átta ára reynsla í borgar-
málum.
KJÖRDAGUR 30. NÓV. N. K.
kl. 9 f.h. til 8 e.h.
NÝTT STEINOLÍU LJOS FRÍTTf
BETRA EN RAFMAGN EÐA GASOLÍN OLlA K RXK A * •
Hér er tækifæri at5 fá hinn makalausa Aladdin
Coal Oil Mantle lampa FRITT. skrifiö fljótt enir
upplýsingum. I>etta tilboÖ verður afturkallað
strax og: vér fáum umboösmann til at5 annast söl-
una í þinu héraði. I»að þarf ekki annað en sýna
fólki þennan Aladdin lampa, þá vill það eignast
hann. Vér gefum yður einn frltt fyrir að sýna
hann. Kostar yður lítinn tíma og enga peninga.
Kostar ekkert að reyna hann.
BRENNUR 70 KL ST. MEÐ EINU GALLONI
af vanelegri steinolíu; enginn reykur, lykt né há-
vaði, einfaldur, þarf ekki að pumpast, engin hætta
á sprengingu. Tilraunir stjórnarlnnar og þrjtíu og
fimm helztu háskólum sanna að Aladdin gefur
þrlMvar sinniim melra Ijón en beztu hólk-kveik
lampar. Vann Gull Medaliu á Panama sýning-
unni. Yfir þrjár miljónir manna nota nú þessa
undra lampa; hvít ljómandi ljós, næst dagsljósi.
Abyrgstir. Minnist þess, að þér getið fengið lampa
ftn þeNR að borg:a eitt einaMta cent. Flutningsgjaldið A*Lnm «ít í*
er fyrir fram borgað af oss. Spyrjið um vort fría 10- VCi OSKUIÐ iO 13
daga tilboð, um það hvernig þér getið fengið einn af ITM ROFKM FTtiN
þessum nýju og ágætu steinolíu lömpum ökeypiM. — UIUDUlliJIHIinn

MANTLE LAMP COMPANY, 2«S Aladdln BulldlnK, WINNIPEO.
Stærstu Steinolíu Lampa Verkstæði í Heimi.
B0RDVIBUR MOULDINGS.
Við höfum fullkomnar birgSir af öllum tegundum
VerSskrá verður send hverjum þeim er þess óskar
THE EMPIRE SASH <6 DOOR CO., LTD.
Henry Ave. Eact, Winnipeg, Man., Telephone: Main 2511
EySíS Vetrinnm þar sem
VeíriÓ er Gott
VANCOUVER
VICTORA og
NEW WESTMINSTER
Hringferðar farbréf með
Sérstöku skemtifarar veröi
Til sölu á vissum dögum í
DESEMEBER, JANÚAR og FEBROAF
Af braut vorri sjást fögru
CANADISKU KLETTAFJÖLLIN
á 500 mílnas væðL
Á þesum vetri farið alla leið til
HONOLULU
CANADIAN PACIFIO RAILWAY
TJmboðsmenn vorir veita allar
nánari upplýsingar
“Mesta Járnbrant Heimsins.’’
Uujiflf*11-—