Heimskringla - 03.01.1918, Síða 7

Heimskringla - 03.01.1918, Síða 7
WINNIPEG, 3. JANÚAR, 1918 HEIMSKRINGLA 7. BLAÐSiÐA EFTIRMÆLl. Þú útsjón mikla, er engin verSlagsskrá til aura gulls né silfurdala metur, um náttarþel, er norðurljósin kljá þann neistavef, sem á hinn ríki vetur, meS augna minna orkulitlu sýn aS útskerinu sný eg vegu kalda, er mararfang af maureldunum skín og máni selur bárum gull í falda. Er norSurljóssins kvikar bylgjublak, og brúnir fjallsins nemur síS á kveldi, og sitt hiS mikla báran reisir bak og byltist um í sínu regin-veldi, — í bygSina eg mæni þá til þ í n , sem þröngbýl er, og geSjast reyndar fáum, og einnig þegar ljóSar lögin sín hin ljósmötlaSa gola á firSi bláum. Eg kem til þín, er kaida byggir sæng í kallinu, sem hreykir steini bauta. AS láni tekur sál mín vindsins væng og verpur sér í milli himinskauta. ViS héluglugga hróSrar þröstur minn meS höfSi lyftu reynir tæki fengin; hann vildi geta vininn ljúfa sinn til viStals kallaS, þann sem nú er genginn. Hinn snauSa, er átti auSlegS andans fjár viS útskeriS, sem norSurhafsins bylgja þá hvítu tásu lyppar niSrí lár, og lætur þeirri iSju kvæSi fylgja; — hinn ríka mann, er átti andans sjón um ISavölI og kringum brunninn norna, frá Heljarsókn aS Háva konungs trón, frá Hellulandi og austur aS glóSum mor(g)na. 1 tungu vorfar silfurnámu seim þú sóttir þér — á bekk þinn stráSan hálmi; og um þá gripi hélztu höndum tveim, er h ú n lét slegna úr sínum rauSa málmi. Hve Saga hefir sínum vinum lýst meS silfurlampa: skini úrvalsstjarna, og þá meS sinni djúpu fræSi fýst aS finna málsins blóm og orSsins kjarna. Nú geymir moldin stirSa hagleikshönd, sem hefSar til og frægSar* var þó borin. ÞaS sannar jörS, er brumast blómalönd í bygSinni viS sáluhliS á vorin. En “Þökk” eg sínum þekki verkum á, er þínum augum hefir nábjörg unniS og látiS aftraS löngun, von og þrá, aS listamenskan g æ t i skeiS sitt runniS I rjóSrinu, sem ríkan fær og hinn og rekkju þína geymir undir mosa, er sunnu Ijúft aS heilsa um hádaginn og hýrum röSli um náttmálin aS brosa.. 1 þröngbýlinu er dýrmæt sólarsýn, og sælt aS hvíla í náSum aftanbjarma. ViS aringlóSir aftans leita eg þín meS augum þeim, er snildarmanninn harma. Er sölnar strá og sýlar hamraturn og sækir feigSin þann, sem meS mér gengur, þá verSur mér á vörum þessi spurn: hvort veitist þ é r nú stefnufrestur Iengur? — Á hælum mínum hríS og moldryk hvín, og hvert mitt spor er fylt af þeirra rokum. Eg uni því, e f draumur sá ei dvín: aS deyi eg inn í kvöldroSann aS lokum. GuSm. FriSjónsson. — EimreiSin. LOÐSKINN 1 HIJDIR J ITLL Ef Þér TUjiS hljáta fljótustu shil á aadvirSi h»sfca vwrtJ fyrir lóSskinn, húðir, utl fl. sanárS þetta tfl. Frank Massin, Brandon, Man. l)* pt H. SkrfftC effcir prísum og shipping tags. BORÐVIÐUR SASH, ÐOGRS ARD MOULWNGS. Við höfum fullkomnar birgSIr af öllum tcgxmdum VerSakrá verður send hverjum þeim er þesa öskar THE EMMRE SASH & DOOR CO., LTD. Henry Ave. East, Winnipeg, Man., Telephone: Main 2611 Yald Mammons. Það er ’kunnugt, að Þjóðverjar hafa haldið því fram, að það hafi ráðið úrslitum um þátttöku Banda- ríkjanna í ófriðnum, að auð'kýf- ingarnir þar hafi óttast, að þeir myndu tapa fé því, sem þeir hefðu lánað bandamönnum, ef þeir (bandamenn) yrðu undir í Ófriðn- um. En< sé svo, þá er hitt ekki síður víst, að ótti auðmannanna í Þýzkalandi við að missa fé sitt, ræður miklu um fram'hald ófrið- arins. Jafnaðarantenn vilja láta semja frið án landvinninga og skaðabóta. Það voru Rússar, sem fyrstir settu þá kröfu fram, en síðan hafa jafnaðaranenn um allan heim tek- ið undir það. Það eru yfirleitt mennirnir, sem litlu hafa að tapa. En í öllum löndum er meiri og minni mótspyrna á móti þessari kröfu. Hvar hún er mest, skal ó- sagt látið. Meiri hluti þýzka þingsins hefir samþykt yfirlýsingu um að friðinn beri að semj.a á þeim grundvelli. Stjómin vill ekki samsinna því, en þorir ekki að ganga í berhögg við meiri hlutann. Ef friður yrði saminn án skaða- bóta, þá yrði hver þjóð að bera sinn herkostnað. Ef ríkin rísa ekki undir skuldabyrðinni, þá hljóta einstaklingarnir, sem fé hafa lánað, að tapa. Þýzki her- kostnaðurinn er allur tekinn að láni innanlands. Það hefir verið taiinn einna mestur styrkur Þýzka- lands. Hinir innlendu skuld- heinituimenn hafa vafalaust opin augu fyrir ]>ví, hver 'hætta þeim er búin af því, ef Þýzkaland fær engar skaðabætur. Og meðan nokkur von er um, að Þjóðverjar geti unnið sigur í ófriðnum, imá gera ráð fyrir því, að þeir rói öll- um árum á móti því að friður verði saminn án skaðabóta. Þýzka blaðið “Deutsoihe Tages- zeitug” hefir nýlega gert friðarsam- þykt þingsins að umræðuefni, og fer um hana þessum orðum: “Slíkir friðarsamningar (án land- vinninga og skaðábóta) myndu leiða af sér alger ifjárþrot Þýzka- iands. Fyrir ófriðinn var þjóðan auður Þýzkalands milli 330 og 390 miljarða marka, og af því hefir nær helmingi verið eytt til ihen kostnaðar. Án skaðabóta myndi ríkið sligast undir skuldahyrðinni á fyrstu 10 árunum eftir að frið- ur yrði saminn. Þjóðverjar yrðu að greiða 12 miljarða marika ár- lega í vskatt, í stað 3% fyrir ófrið- inn. Hvenig ætti ríki, sem fján hagslega er á heijarþröm og þrátt fyrir afskaplega verðhækk- un lífsnauðsynja, að geta bætt á sig slíkri byrði? 6 miljarðar myndi verða það alla mesta, og það þó reynast ifull erfitt. “Hafa jafnaðarmennirnir, sem eru að skrafa úm frið og um það, að Þýzkaland ipuni geta uppfylt skuldbindingar sfnar, hugleitt það, ihvernig ala eigi önn fyrir sjúkum og farlama hermönnum og koma iðnaðj og verzlun í sama horf, án þess áð. nota friðarsamningana til þess að tryiggja sér svo miklar skaðabæLur, að fullnægt verði öll- uih skuldbindingum, og, enn frem- ur, til þess að afla hráefna þeirra, sem nauðsynieg eru til að endur- reisa iðnað ríkisins og verzlunar- samband? Þjóðverjar eru ekki svo blindir, að þeir láti sér nægja fög- ur orð um frið og góðan vilja í stað fjár.liagslegra skaðabóta, sem þeir verða að krefjast fyrir alt sem þeir hafa iagt í sölurnar.”—Vísir. Sjómannafundurinn í Lundúnum. ' Alþjóða sjómannafundur var haldinn í Lundúnum f ágústmán- uði og isóttu hann fulltniar frá Neregi, Svíþjóð, Danmörku, Hol- landi, ítaiiu, Rússlandi, Belgíu, Kvenfólkið eftir ófriðinn. Ensk kona skrifaði nýlega grein um það, hver áhriif ófriðurinn hefði á konur í ófriðarlöndunum og held- ur (hún því fram, að þær muni breytast mjög mikið frá því sem áður var. “Margir halda, að þær verði al- veg eins og áður, og það kann vel að vera, að margar þeirra óski þess, en þær fá því ekki ráðið.” Nýlega sá eg unga stúlku skoða sig í spegli. Hún sá drætti í and- litit sínu, drætti, sem báru vott um viijafestu og dræt i, sem báru vott um þrek. “Eg verð aldrei ungleg í útliti framar,” sagði hún; “þessir dræítir sjást aldrei í ungum and- litum.” Konurnar vita það ekki sjálfar, hve .mjög störf þau, sem þær nú liafa tekið við af karlmönnunum, breyta þeim, breyta útliti þeiira, framgangi og lundarfari. í sveitinni slátra þær alidýr- unum. Þeim feliur það verk ekki illa, en hvort sem þeim fcilur það eða fellur ekki, þá hafa slík störf áilirif á þær. Annað hvort bæla þær niður tilfinningar sínar eða l>ær hafa sljófgast. Gröngulag kvenna er orðið alt annað en áður. Maðir gelur ekki komist hjá því að vonjast á að taka leragri skref, þegar maður þaif alt af að flýta sér. Þær eru að verða ákveðnari í framgöngu. Munurinn sést t.d. á því, hveimig þær ryðja sér til rúms í sporvögn- unnm. Stúikur sem vinna verk karlmanna komast ekki hjá því að venjast af kvenlegri blíðu. Sumar konur vilja ekkei't frem- ur en þessa breytingu. Þær reyna á allan hátt að líkjast karlmönn- um. Þær iáta snoðklippa sig, þær stika stórum, þær kalla hvor aðra uppnefnum, þær reykja og þær blóta. Karlmenn hafa ætfð viljað að konur væru þannig, að þeir gætu dáðst að þeim. Þessar konu gera sitt til þess að þeir geti það ekki. Þeim nægir það ekki að vera konur! Þær geta eklci komist bjá því að taka á sig karlmannsbrag, þegar þær vinna verk karlmanna, en þær gætu varðveitt það bezta af kveneðlinu. Það eru ekki tárin, sem gera kon- urnar kvenlegar; það er háttprýði og biíða. Menn verða að venjast við konur nýja tímans. Mönnuiú kemur á óvart ihvernig þær eru orðnar. Ung stúlka, sem ihafði mist ást- kæran bróður sinn á vígvellinum, bældi niður tilfinningar sínar og hélt kappsamlega áfram að vinna verk sitt í bergagnaverksmiðjunni. Maður nokkur spurði hana blátt áfram hvernig á þessu stæði. “Það er ekki af tilfinningaleysi”, sagði hann, en það var efi í röddinni. En það var einmitt þrautseigjan, sem kvenfólkið er að öðlast, sem þar kom íram. Það er ekki víst, að karlmönnum sé neitt um þessa þrautseigju gef- ið. Þeir vilja miklu fremur hafa vissa eiginleika fyrir sig. En ófrið- urinn Ivefir tekið af þeim ráðin. Konumar verða aldrei eins og þær voru áður.”—Vísir. Frakklandi, Canada, Ástralíu, Nýja p t Sjálandi og Vestur Indium. | í ensku blaði frá 25. ágúst er það haft eftir fundarstjóranum, Have- i lock Wilson, að aðal verkefni fund- j arins hafi verið að íhuga hina “sví- I virðilegu” bardaga aðferð kaffbát- anna. “Vér sjómenn munuin krefjast þess,” segir H. W., “að allir kaf- ’bátafforingjar og allir valdhafar, sem við kafbátahernaðinn eru riðnir, verði leiddir fyrir alþjóða- dómstól og rannsókn hafin gegn þeim um það, hvort þeir hafi eikki gert sig seka um miorð, og ef nið- urstaðan verður «ú, að þeir verði þá dæmdir og þeim hegnt, svo sem vera ber. Fundurinn sainþykti meðal ann- ars, að allir fuptrúarnir skyldu segja sig úr alþjóða bandalagi því, sem aðsetur hefir í Berlín og að mynda nýtt bandalag hlutlausra sjómanna og bandamanna; í öðru lagi var samþykt að neita að vera á skipi með Miðrfkjamönnum, ef krffbátahernaðinum yrði ekki breytt. Loks saimþykti fundurinn að iýsa velþóknan sinni á þeirri á- kvörðun brezku stjómarinnar, að neita um vegabréf handa fulltrúum á Stookholmsfundinn.—Vísir. L • • • • Ein á báti Hafiðþérborgað Heimskringlu ? Eg hefi fengið af því nóg, oft með sára lófa, út á lífsins ólgusjó ein á báti að róa. Sjaldan hefir lognblíð lá létt á þreyttum mundum, það hefir gefið oftasc á og yfir gengið stundum. Eg hefi líka orðið mát og undan látið sk'-fða. Enginn veit, hvað einn á bát á við margt að vtviða. Þegar eg eygði engin lönd og ©kkert fann mér skýli, þá hefir drottins hjálparhöndt haldið bát á kiii. Þú sem elskar alla menn og allra greiðir veginn, lofaðu mér að lenda senn við landið 'hinum tmegin. Fyrir handan feigðarströnd, fjarri sorg og kviða, segja þeir enn þá óbygð lönd úti f geimnum viðp. Þar mun eitthvert eyðisvið öndu fyrir mfna. Það er aldrei vandgert við vesalinga þína. Engan heimta eg Edenskóg eða dýrðarheima, Lof mér bara að liía í ró og liðnum tíma gleyma. Herdís Andrésdóttir. — Skírnir. Fyrir höfuðverk—hér er orsökin og lækningin líka. Flest fólk þjáist meira og minna af höfni5verk — óregla i maga, llfur etSa meltingarfœrum er orsökin — allir geta oröítS læknatSir—ein kona segir: "Chamberlaln’s Tablets gjöröu mér meira gott en eg gat vonast eftir—llæknutíu höfutiverkinn—vindþembu—og hrestu upp allan likama mlnn — og eg er ortiin önnur manneskja.” Ekkert tilfelli of hart fyrir þessar lltlu rautSu heilsu-uppsprettur. 25 cent. glasiti. Hjá lyfsölum etSa metS póstl, frá Chamberlain Medlclne Company, Toronto. CHAMBERIAINS TABLETS Heimskringlu BSaS FÓLKSINS og FRJALSRA skoðana og elsta fréttablað Vestur-lslendinga ----------------^-------------------------------------------------------- Þrjár Sögur! og einn árgangur af blaðinu fá nýir kaupendur, sem senda oss fyrirfram eins árs andvirði blaðsins. — Fyr eða síðar kaupa flestir Islendingar Heismkringlu. — Hví ekki að bregða við nú og nota bezta tækifærið? — Nú geta nýir kaupendur valið þrjár af eftirfylgjandi sögum: “SYLVIA.” “HIN LEYNDARDÓMSFULLU SKJÖV’ “DOLORES.” “JÖN OG LÁRA.” “ÆTTAREINKENNIÐ.” “HVER VAR HON?” “LARA.” “LJÓSVÖRÐURINN.” “KYNJAGULL” “BRÓÐUR- DÓTTIR AMTMANNSINS.” Sögusafn Heimskringlu Þessar bækur fást keyptar á skrifstofu Heimskringlu, metSan upplagið hrekkur. Enginn auka kostnaður vi?S póst- gjald, vér borgum þann kostnatS. Sylvía $0.30 Bróðurdóttir amtmannsinl 0 30 Dolores 0.30 Hin levndardómsfullu skjöl 0.40 Jón og Lára 0.40 Ættareinkennið 0.30 Lára 0.30 Ljósvörðurinn 0.45 Hver var hún? 0.50 Kynjagull 0.35 Forlagaleikurinn 0.50 Mórauða músin 0.50 Spellvirkjamir 0.50

x

Heimskringla

Beinleiðis leinki

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Heimskringla
https://timarit.is/publication/129

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.