Heimskringla - 28.03.1918, Blaðsíða 2

2. BLAÐSIÐA
HEIMSKRINGLA
WINNIPEG, 28. MARZ 1918
---------------------------
BRÉF ÚR BYGÐUM
ISLENDINGA.
L---------------------------
. .......—..
Spanish Fork, Utah,
12. marz 1918.
Herra ritstjóri!
1 dag er regn, fyrsta regnið á þessu
vori. Snjó þann, er féll í vetur, tók
upp af öllu láglendi um síðastliðin
mánaðamót. Siðan hafa verið bæri-
leg veður, og alt útlit fyrir að vorið
sé byrjað. Hefir vetur þessi verið
hér um slóðir hinn allra bezti. Hér
í þessu bygðariagi mátulega mikill
6njór, næstum í tvo mánuði, en
frost lítil. Jörðin kom-því marþíð
undan snjónum, þegar hann leysti,
og gátu bændur þá undir eins farið
að plægja akra sína og búa þá und-
ir vorsáning, sem byrjar nú upp úr
næstu helgi, haldist bliðviðrið, serai
allir vona að Verði, ef eftir vanda
lætur.
Heilsufar hefir yfirleitt verið í
bezta lagi. Skepnuhöld eru góð, og
alt yfirleitt mjög hagstætt. Stórtíð-
indi hafa engin átt sér stað, og engir
nafnbendir iátist, hvorki meðal
landa vora né annara.
Þannig megum vér því segj'a, að
þessi blessaði vetur hafi verið einn
sá bezti, sem menn hafa lifað hér
svo árum skiftir.
Margt og mikið er það nú orðið,
sem menn hafa haft sér til skemtun-
ar og dægrasfyttingar á þessum
vetri, þó fæst af þvi verði hér upp-
talið. En eitt með því merkilegasta
hafa samt verið ferðalög fólks til
suður Caiiforníu, landsins, þar sem
sólin skín á hverjum degi og blóm-
in anga alt árið í kring;’ landsins,
þar sem altlrei sést snjór og sjaldan
verður vart við frost; iandsins,
sern ýmsir halda að fljóti í mjólk og
hunangi. En það er nú máske
draumur, því séð hefi eg og talað
við menn, sem hafa alt aðra skoð-
un; menn, sem halda því fram, að
Utah sé enn þá betra land, bæði'að
landgæðum, tíðarfari og almennri
vellíðan yfir höfuð, og trúi eg því
vel. Við höfum hér ætíð í rninsta
lagi þrjú hundruð sólskins og hlý-
inda daga á hverju ári. Uppskera
bregst aldrei; og'þá mætti nú held-
ur ekki gleyma þessu inndæla, sval-
andi og endurnærandi fjallalofti,
sem alt lífgar og gefur nýtt fjör og
mátt, sem Utah ein er svo auðug af.
En það er samt eiginlega ekki tíðar-
farið, fegurð náttúrunnar eða lista-
verk manna, sem hafa dregið fólk
þangað á þessum vetri, heldur hið
nafnfræga “Oamp Kearney”, þar
sem “Uncle Sam” hefir haft 1 vetur
og hefir enn nálægt 45,000 hermanna,
eitthvað fimtán mílur frá borginni
San Diego. — Það kvað vera mikil
og merkiieg sjón að sjá það; þar eru
nú nokkur hundruð af Útah-ríkis
ungu og beztu sonum við heræfing-
ar, og það er það, sem dregið hefir
svo marga Jiangað suður. Foreldr-
ar að sjá syni sína, máske í síðasta
sinni, og bræður og systur bræður
sfna, auk ails vina og kunningja
fjöldans, sem of Jangt yrði hér upp
að telja. Svo ]>egar þangað er kom-
ið, gleyma menn heldur ekki að sjá
og skoða alt. sem fagurt er og sögu-
ríkt, iistaverk og margt fleira.
Ekki dettur mér í hug að fara að
nafngreina alla, sem suður hafa far-
ið úr þessum bæ, enda myndu ísl.
lesendur lítið við þá kannast, en
það finst mér þó tiIhlýðiJegt, að
geta þass, að landar vorir hafa ekki
verið neinir eftirbátar í þessu frekar
en öðru, sem gagnlégt er og nauð-
synlegt.
Snemma í febrúar fóru þangað
suður sér til skemtunar þeir herr-
ar: Guðmundur Þorsteinsson, Jóns-
sonar læknis úr Vestmannaeyjum,
og Eggert ólafsson, tengdasonur hr.
Markúsar Vigfússonar, forseta hins
ísl. lestrarfélags hér í umdæminu.
Þeir eru nú komnir aftur glaðir í
anda og vel ánægðir yfir öllu, sem
fyrir þá bar á leiðinni.
Hinir aðrir hafa haft sér það til
dægrastyttingar, að lesa Almanak
■O. S. Th. fyrir árið 1918, sem er að
vanda margbreytt og fróðlegt, og
svo höfum vér líka fyrir skemstu
notið þeirrar ánægju að fá að sjá og
lesa þetta nýja blað, sem sumir
kalla “Styrjöld”, af þvf þeir skilja
vfst ekki upp á það bezta mieiuing-
una í vísuorðunum: “Nóttlaus von
aldar veröld, þar sem víðsýnið
skín” — og þvf síður “Voröld.” —En
mér þykir nafnið fallegt, og óska því
blaðinu til heilia og langra lífdaga.
Landi vor Þorbjörn Magnússon,
sem um síðastliðin fjögur ár hefir
dvalið á ýmsum stöðum norður í
Oanada, mest í Nýja fslandi, gerði
osis þá ánægju að lofa oss að sjá
framan í sig hinn 6. fyrri mánaðar.
Hann dvelur nú í Salt Lake City
um stund; iét hann ihií bezta af
öllu, sem fyrir augun bar og hann
kyntist þar nyrðra. En ka’t mun
honum hafa fundist þar, ekki síður
en á gamla landinu.
Jæja, herra ritstjóri! Eg held eg
sé nú búinn að rugla nóg í þetta
sinn og slæ eg því botninn í. l>ú
átt að hafa þetta til páskalesturs.
Þinn
E. H. Johnson.
Sinciair, 8. íebr. 1918.
Herra ritstjóri:—
Það er nú auðvitað orðið all-langt
á eftir tímanum, að fara nú fyrst að
minnast á síðastl. 2. ágúst. En
ef til vill er hér sem oftar: “betra
seint en aldrei.”
Það voru ýms atvi^, sem leiddu
að því að eg afréð að sækja þessa
hátíð fslendi'nga í Winnipeg. Eg
hafði einu sinni áður sótt þann
dag þar hjá þeim, og þótt það væri
fyrir 25 árum síðan þá bar eg alt af
endurminningar þess 1 huga mér.
Hafði eg borið hlýjan hug allan
þenna tíma til hátfðarinnar, að
vísu gleymt mörgu, en haldið sumu.
— Ýmsar sögur og fréttir virtust
benda til þess, að dagurinn væri
fremur að færa sig úr hinum rétta
og sanna íslenzka búningi og margt
fleira; en “sjón er sögu ríkari”, og
vissulega reyndist mér það svo.
En það stóð illa á að fara þessa
ferð: heyskapur var ekki búinn og
svo var hveitisláttur í nánd; og að
fara burt írá þessu öllu, var alls
ekki neinn búmarlnshnykkur, þó
það slarkaðist. — 2. ágúst er rnjög
illa valinn*tíini fyrir okkur bænd-
urna til að geta sótt þenna dag og
þurfa að ferðast mörg hundruð
mílur.
Við tókum sæti í brúna klárnum
(Auto.), og bar okkur allskjótt aust-
ur slétturnar. Klárinn reyndist á-
ræðinn, en þar sem vegurinn var
ekki vel sléttur, hristi hann okkur
öll stundum all-óþyrmilcga, og
meinti það, að við yrðum að fara
dálítið hægra, “og það dugði.”
Sólarhitinn var sterkur, en þó
gola, . sem hreyfði akrana báðum
megin við veginn, og þótt stangirn-
ar væru víða stuttar, þá samt var
alt í fylsta blóma, þótt dálítið sitt
með hverju móti væri.
Þegar komið var austur nálægt
Souris og í nánd við Brandon hæð-
inar, var vegurinn hinn bezti og
alla leið til hinnar gömlu og góðu
Argyle-bygðar. Þar'höfðum við dá-
litla dvöl og héldum ]>aðan áleiðis
til Winnipeg. En þegar við áttum
eftir 40 mílur, skall á okkur helli-
rigning samfara dálitlu hagli. Við
þetta minkaði skriðið á okkur, þvf
nú var komin leðja og vatnið stóð í
tjörnum. 1 staðinn fyrir að komast
til Winnipeg kl. 6 að kveldi, þá var
klukkan orðin liðloga 9, ]>egar við
skriðum út úr hinni jeirkendu
leðju og sluppum heilu og höldnu
á hin uppljómuðu sement-stræti
Winnipeg-borgar. Margur leit þó á
okkur hornauga. ]>ví nú var Brúnn
ófrýnilegur á að líta, og eiginlega
líktist engu öðru en reglulegri leir-
hrúgu.
Næsta morgun gerðu vatnsslöng-
urnar hans Vilia Olson hann Brún
okkar að nýjum, ásjálegum fáki, og
við höfðum mikla skemtun af að
flytja marga ættingja og Vini út í
garðinn 2. ágúst. Morgun þessi var
freiTnur skuggalegur og þegar við
komum í garðinn fyrstu ferðina, var
fátt þar fyrir. Eg tók þó eftir
nokkrum þar, sem báru þess merki
að þeir væru í forstöðu-nefndinni.
Eg starði á þessa menn, því þeir
störðu á veðrið og upp í loftið, og
rétt í þessu fór dálítið að rigna. En
íslenzki fáninn gaf þessu cngan
gaum: stoltur af sögu sinni og þjóð
blakti hann frí og frjáls, og kveið
ekki neinu; mér virtist hann ekki
geta eða kunna að lí'ta niður.
Nú fór að birta til, óg fleiri og
PURITY FLOUR
(GOVERNMENT STANDARD)
Þetta er ekki “Stríðs-Hveitimjöl”
Að eins “Stríðs-tíma-Hveitimjöl”
Canada.
Brúkið það í alla bökun.
poRiiy
FLOUR
"MORE
BPEAO
AND
BETTER
BREAD”
■
144-
fleiri fóru að koma, fyrst í hópum
og síðan í fylkingum. Var þá strax
byrjað með því að kalia börnin í
hópa til að reyna sig á hlaupum og
var byrjað á 6 ára aldri og svo í
liðum þar fyrir ofan.
Nú mátti sjá mörg mannvænleg
andlit, full af gleði og spryklandi
af fjöri, og gengu þessi hlaup alk
lengi, þar til gamlir menn og konur
tóku til íótanna líka. Svo rak hvað
annað: íþróttir af ýmsu tagi, sem
unun var á að horfa. Strax við byrj-
un kapphlaups barnanna var við-
höfð sérstök nákvæmni og um-
hyggja. — Knattleikurinn á mi'lll
ungmeyja frá Winnipeg og Lundar
var ágæt skemtun; þær léku allar
svo jafn-vel að lítið mátti á milli sjá
og algerlega laust við alla misklið,
sem þó á sér oft stað í knattleik. —
En íslenzku glímurnar urðu mér
að dálitlum vonbrigðum; eg átti
von á meiru þar, því hér glímdu
bara tveir mena, og það var alt og
sumt; þeir glimdu samt vel og
lengi, og hefðu þeir verið fleiri,
þá hefði þetta vissuíega verið gam-
an. Eg vildi mega mælast til, að
næsta 2. ágúst væri höfð myndar-
leg bændaglíma að gömluin og góð>-
um sið, ekki færri en 10 á hvora
hlið; þetta myndi 'hleypa glímu-
skjálfta og berserksgangi í hið ís-
lenzka blóð ykkar. Það lá við að
þetta ætti sér stað, þegar aflraun á
kaðli fór fram á milli Winnipeg og
utanbæjarmanna. Þar var sterklega
togað á báðar hliðar; þar voru ber-
serkir, og eintómir berserkir, en þó
svo jafnir og prúðraiannlegt lið, að
hvergi getur betra. Þetta tog stóð
yfir all-lengi, þvi' hvorugur mátti
betur, unz önnur hliðin þokaðist
nokkra þumlunga og það var allur
gróðinn.
Eg er nú kominn töluvert á undan
dagskránni, því ræðurnar byrjuðu
löngu fyr en þetta fór fram, og eins
og blöðin eru búin frá að segja,
þá var þar hver ræðan annari betri.
En á þessar ræður gátu ekki allir
fengið gott næði til að hlusta, því
hér og þar var verið/ að keppa við
ýmsar íþróttir og fylgdi þvi sean
eðlilegt var töluvcrður hávaði. Þó
bar ekki mikið á þessu fyr en á leið,
en þá líka heyrðist varla neitt að
gagni. Enda er Ímð hyggja mín, iað
flestar ræðurnar hafi verið mikiLs
til of langar, þótt hvert orð í þeim
væri skínandi gull. Það má alls
ekki bviast við, að mörg hundruð af
kornungum æskulýð geti setið graf-
kyrr 1 marga klukkutfma undir
slíkum Jónsbókar-lestrum, hversu
góðir sem þeir eru í alla staði, sem
þessir líka voru. Öllu má ofbjóða.
Þessi æskulýður er þarna kominn
til að skemta sér og til að skemta
öðrum; enda gerði hann það með
aðdáun og í fylsta máta. Það er
æskunni óeðlilegt að vera hreyfing-
arlaus eðia með öllu hávaöalaus svo
langan tfma.
Þá er að minnast á uppboðið með
nokkrum orðum; það var gert um
nokkur pör af hermannasokkum og
var Ijr. Brandson uppboðsmaður;
tókst þetta mjög vel og fóru sokk-
arnir á geypiverði, sem búast mátti
við á þessurn stað; en eg sá seinna
allan sokka-bunkann, sem Íslenzkar
konur höfðu prjónað, og öll þessi j
sokkapör voru í fylsta máta vel
vönduð að öllum frágangi, sérstak-
lega hlý og sterkleg, og þeir her-
rnenn sem svo hepnir voru að fá að
njóta þeirra, og sem ef til vill hafa
bjargað lífi einihverra, ]>á hafa þau
pörin, sem ekki voru seld, orðið enn
þá þyngri á metaskálinni, og það
að mun.
Barnasýningin var unaðsleg, enda
var þar viðhöfð hin mesta og bezta
nákvæmni. Og hafi það ekki verið
himnesk englasveit þá voru það
jarðneskir englar, sem þarna gat að
lfta; og aldrei gleymi eg ]>eim yndis-
lega hópi, er sýndi svo vel hvað
móður-umhyggjan kemst langt.
Margt lrefi eg nú hlaupið yfir,
surmi gleymt en sumu slept af &■
settu ráði. — Það síðasta um kvökl-
ið var dansinn. Það var aðallega
vals, sem verðlaun voru gefin fyrir,
og tóku þátt í honum fjöldi manns.
Það var allTengi dansað áður dóm-
ur var feldur um listina. Eg skrif-
aði hjá mér það sem eg áleit vera
beztu pörin, og það hitti svo skríti-
lega á, að einmitt þau fengu verð-
launin. Eg hefi ]>ví ástæðu að á-
líta sjálfan mig all-hæfan dans-
dómara.
Já, þessúm degi var þó sannarlega
vel varið. Eg hitti þar fólk, serai var
mér samferða frá íslandi fyrir 28 ár-
umj hafði eg aldrei séð það síðan
fyr en þarna; og þarna rakst eg líka
á uppalningsbróður minn, sem eg
aldrei hafði séð síðan fermingar-
daginn hans, og var eg búinn að
frétta úr bréfi frá íslandi, að liann
hefði drnknað af fiskiskipi við
Eyjafjörð. En þarna kom hann
þráðbeinn og snarJifandi og heils-
aði mér með nafni; þekti eg hann
líka óðara.
Það er því ekki að eins bæði fróð-
legt og skemitilegt að sækja hátíð
íslendinga í Winnipeg, heldur er
það sem æfintýri er enginn sannur
fslendingur má missa af um langan
tíina. Hér er um sanna íslendinga
að íæða og ekki að eins það, heldur
sanna Canadamonn líka; og ekki
get eg séð neitt því til fyrirstöðu
að þeir geti verið þetta hvorttveggja
í senn. Þetta kom ósjálfrátt í huga
mér, þegar hornaflokkurinn þeirra
lék íslenzku lögin fögru og inndælu
og þar á meðal lO'fgjörð þeirra
Matthfasar og Sveinbjörns: “Ó guð
vors Lands!” o.s.frv.
Eg skil nú við 2. ágúst 1917 ineð
mörgum og góðum og hlýjum end-
urininningum í 'huga og ineð sönnu
þakklæti. Nefndin, sem fyrir hátíð-
inni stóð, var með afbrigðum í alla
staði og sérstaklega alúðleg og nær-
gætin við gestina og barnahópinn,
sem hún hafði yfir að sjá meðan
kapphlaup og leikir stóðu yfir.
Eg óska þeim börnum ölium gæfu
og gengis, er í garðinum voru þenna
dag. Það var þó sannarlega falleg-
ur hópur.
Svo fór eg raú fljótlega að hugsia
til heimferðar oftir glaða og góða
stund. Við beltum nú í hann Brún
öliu sem h'ann þoldi af þessu gasó-
líni og hertum töluvert upp skeif-
urnar hans, þvf í Winnipeg voru
nú 3 eða 4, sem þóttust eiga heimt-
ing á að slást í förina vestur. Það
voru því ekki færri að tölunni en
sjö manns, sem settust upp á Brún
og fylgdi þar með hrúga af töskum,
sem alliar voru meira en troðfullar.
En hvað um það, garmurinn skreið
á stað og það möglunariaust; og
liann skeiðaði vestur slétturnar
þíður eins og biærinn, og það var
uin sóLalagið á sunnudagskvöld að
Brúnn stnazaði við dyrnar heima
eftir heillar viku ferð, sem hann
taidi 960 mílur; og aldrei bilaði
hið ailra minsta nokkur hlutur á
allri leiðinni; þetta þótti sumum ó-
trúlegt, en satt er það samt.
En—byggakurinn rétt við húsið
stóð hvítur til uppskeru og hengdu
stráin höfuð sín eins og bau segðu:
“Þú ættir þó sannarlega að skainin-
ast þín fyrir að vera burtu heila
viku, rétt þegar mest er að gera.”—
Og eg fann að þetta var liverju orði
sannara. Og áður langt leið var eg
tekinn til starfa og koininn ímínar
góðu “overalls.”
A. Johnson.
að bregða ætti upp myndinni f að-
aldráttum fyrir íslenzkum biað-
lesenduin.
II.
Rocam-Bolo.
Landráðamaður
Eftir síra F. J. Bergmann.
Frá Frakklandi.
Ekki er mönnum meiri forvitni á
að heyra frá neinu landanna, er við
stríðið eru riðin, en Frakkiandi.
Fyrir 1870 voru augu allra manna á
Frakklandi og höfðu verið um
langan tíima.
Frakkar voru þá öndvegisiþjóð
Norðurálfu. Þeir voru viðurkepdir
að standa í fyrstu röð fylkinga
m'enningarinnar. En svo var Frakk-
iand lostið kinnhestinum eftir-
minnilega 1870. Síðan ihefir no'kkurn
skugga borið yfir og sólskinið
frakkneska naumast verið jafn-
bjart.
En síðan stríðið hófst, sem nú
stendur yflr, er eins og sólin frakk-
neska hafi fengið birtu sína aftur.
Nú horfa allir til Frakklands. Það
er aftur orðið heilagt land í fegurri
merkingu en áður. Listfengi og feg-
urðarvit ]>jóðarinnar gerði áður
garðinn frægan.
Nú er það stöðuglyndi og við-
náonsþrótttur þjóðarinnar í píslum
og hörinunguni, og frábær fórnar-
fúsleikur, sem gerir bjart í landi.
Margvfslegar eru píslirnar og í ó-
tal inyndum. Þær eru ekki einung-j
is í því fólgnar, að Tiáloga liver vopn-
fær inaður, sem til er í, landinu, j
verður að standa í skotgröfunum. í
Heldur eru þær einnig fóignar í
glæpsamiegri prettvísi, sem nokkur
Jandsins eigin harna gerast sek um. j
Það er sárast, þvf þjóðarheiður-'
inn hefir ávalt af Frökkum verið;
settur öllu ofar. Að ryðblettir falli!
á ]>ann fagra skjöld, vekur ávalt
mikia gremju. En á þessuin tí.mum,
er líf liggur við, tekur það út yfir j
alt, að til skuli vera menn af frakk-
nesku bergi brotnir, er selja vildi ó- j
vinúnuin iff þjóöarinnar.
Mörg siík mál hefir þjóðin haft;
með höndum nú um þetta leyti og
liefir sumra þeirra verið minst áður.
En þeir sem vilja kynna sér lund
þjóðanna og gera sér sem glegsta
grein sáiarlífs þeirra, þurfa að kynn-
ast fleirum en göfugmennum og
snillingum. Enginn þekkir neina;
þjóð til hlítar neana sá, sem líka
virðir fyrir sér svip glæpamanna
hennar.
Sökum þess er það sjálfsagt, að
lærður Norðmaður einn, búsettur íj
Parísarborg, hefir gefið nákvæmia j
lýsingu af réttarhaldi yfir einum
þessum landráðainanni. Sú lýsing
er rituð í síðastliðnum febrúamián- j
uði, og er svo snjöll, að mér finst,
Hann var svo heppinn þessi Norð-
maður, að fá aðgönguleyfi að rétt-
arsialnuin til að lilýða á réttarhald-
ið, sem fram átti að fara, yfir manni
þeim, sem Bolo nefnist, og sakaður
hefir verið um landráð. Hans ihefir
áður verið getið.
Kéttarsalurinn var ekki stærri en
það, að svo sem tvö hundruð til-
heyrendur komust þar fyrir.
Deginum áður réttarhaldið hófst,
bauðst 'miljónamæringur einn til að
skifta við einhvern á aðgöngumiða,
sem gilti um heilt ár og hann hafði
borgað fyrir fram, fyrir 100 kveld, að
hljómJistarhöll borgarinnar, — og
öðrum að réttarhaldinu. Hann
laugaði svona mikið til að sjá Bolo
og virða hann fyrir sér. En fekk
ekki.
Svona var rifist um þá skemtan
nú um strfðstímann.
Ekki var það ómaksins vert, að
lýsa réttarhaldinu öllu, sem líka
hefðl orðið liangt mál. Mest var urai
vert, að iýsa manriinum, eins og
liann kom fyrir í réttarsalnum. Sá
sem sat nokkurar seilingar að eins,
frá Bolo, fekk gott tækifæri til að
virða ihann fyrir sér.
Þegar þangað var koinið, mun fá-
um hafa fundist, að þeir vildi frem-
ur'eiga þess kost að fá að sitja 100
kveld í hljóinleikahöilinni, en einn
dag í réttarsalnum. Svona var for-
vitnin mikil. Svona var sú sýning
áhrifamikil, sem hér átti fram að
fara. Hér var tilefnf bæði til alvöru-
gefni og hláturs. .
Alvara og hlátur gengu hlið við
hlið. Þarna situr maður, sem veit
að líf liaris er 1 mikilli hættu. Verð-
ur þess vart? Eins lítið og unt er
að liugsa sér.
Hann virðist leika við hvern sinn
Hann virðist leika við hvern
Frammi fyrir áheyrendum ber hann
sig eins trúður. Framan í kvemfólk-
ið eins og ástamaður og hetja. Þeg-
ar hann svarar þeim, sem inálið
Hin þunga
Byrgði.
Hin stóru tíðindi þessara tíma,
sem vér nú lifum á, koma við
hverju heimili. Byrðar jaær, sem
vér verðum að bera, útheimta
það, að vér lítum óvanalega vel
eftir heilsu vorri, því án góðrar
heilsu getum vér tæplega risið und-
ir þeim. Triner’s American Elixir
of Bitter Wine er á þessum dögum
það meðalið, sem mjög mikil þörf
er á. Harðlífi, meltingarleysi,
skerpuleysi og öll önnur veikindi,
sem stafa frá maga óreglu, munu
fljótlega hverfa við brúkun Trin-
er’s Elixir. Þetta meðal hreinsar
magann, hjálpar meltingunni, eyk-
ur lystina og styrkir allan líkama
þeirra er nota það. Kostar $1.50
og fæst í lyfjabúðum. Triner’s
Liniment á ekki sinn líka við gigt,
bakverk, sárum aflvöðvum, togn-
un, mari, bólgu o.s.frv. Kostar
70t cts. Joséph Triner Company,
Manufacturing Chemists, 1333—
1343 S Ashland Ave., Chicago,
III.
I
Triners meðul fást öll hjá Alvin
Sales Co., Dept. 15, P.O. Box 56
Winnipeg, Man.
Gigtveiki
Yér læknum öll tilelli, þar sem
liðirnir er rfkki allareiðu eydd-
ir; með vorum sameinuðu að-
ferðum.
Taugaveiklun.
Vér höfum verið sérlega hepn-
ir að lækna ýmsa taugaveikl-
un; mörg tilfelli voru álitin
vonlaus, sem oss hepnaðist að
bæta og þar með bæta mörg-
um árum við æfi þeirra serai
þjáðust af gigtinni.
Gylliniæð.
Vér ábyrgjumst að lækna t!l
fullnustu öll tilfellil af GyUini-
æð, án hníf* eða svæfingar.
Vér bjóðum öllum gestum,
sem til bæjarins koma, að
heimsækja
MINERAL SPRINGS
SANITARIUM
WIJÍNIPEO ,MAN.
Ef þú getur ekki komið, þá
skrifa eftir myndabæklingi
og öllum upplýsingum t”
G. THOMAS
Bnrdal BI#ck, Shcrbrook® St^
Whmlpeg, Man.
Gjörlr vlT5 ör, klukkur og allskonar
gull og sllfur stáss. — Utanbœjar
viögerbum fljótt sint.
.........- 4
Dr. M.B. Halldorsson\
401 BOTD BUILBING
Tnl». Mntn 3088. ear Port. <fc Bta. j
Stundar elnvörSungu berklasýki |
og aöra Iungnajsúkdöma. Er aö I
finna á skrifstofu slnni kl. 11 til 12 I
kh 2 til 4 ojn.—Helmllt aO I
46 AJloway ave.
------------ •
TH. JOHNSON,
Crmakari og Gullsmiður
Selur giftingaleyfisbróf.
Sérstakt athygli veltt pöntunum
og viögjóröum útan af landl.
248 Main St. . Phone M. 6606
J. J. Swanaon H. O. Hlnrlknon
J. J. SWANSON & CO.
rASTBIDNASALAIt 08
pentaKn mlSInr.
Talsiml Maln 26Í7
Cor. Portage and Garry, Wlnnlpeg
MARKET HOTEL
14« Prlnr fmu Street
4 nótt markaSlnum
Beatu vlnföng. vlndlar og a«-
hlynlng góS. Islenkur veitlfiga-
matSur N. Halldórsson, leltlbeln-
Ir Islendlngum. v
1*. O'CONNEL, Elgandl WluHlpeg
Arnl Anderson B. p. Garland
GARLAND & ANDERSON
L6GFHÆÐINGAK.
Phone Main 1661
iðl Xleetrie Railw&y Chr.mbers.
Talsíml: Maln 6302.
Dr. J. G. Snidal
TANNLÆKNTR.
614 SOMERSET BLK.
Portage Avenue. WINNIPEG
Dr. G. J. GisJason
PhyniciiB and Sutjccob
Athygli veitt Augna, Eyrna og
Kverka SJúkdómum. Auamt
innvortis sjúkdómum og upp-
flkuröi.
18 South 3rd St., Grnnd ForL'n, N.D.
Dr. J. Stefánsson
401 BOYD BVILDING
Hórnl Portage Av«. og Edmonton St.
Stundar eingöngu augna, eyrna,
nef og kverka-sjúkdóma. Er a® hltta
frá kl. 10 tll 12 f.h. og kl. 2 tll 6 e.h.
Phone: Main 3088.
Helmlll: 106 Ollvla St. Tals. G. 2216

Vér höfum fullar blrglSlr hreln-
ustu lyfja og meöala. KomltS
meö lyfseöla ySar hlngatS, vér
gerum metSulin nákvœmlega eftlr
ávisan læknislns. Vér sfcnnum
utansvelta pöntunum og seljum
giftingaleyfi. : : : :
COLCLEUGH & CO.
Noírc l)amf Jt Shcrhrookc St*.
Phone Garry 26^0—2691
A. S. BARDAL
selur líkklstur og annast. um út-
farlr. Allur útbúnatSur sá besti.
Ennfremur selur hann allsko^iar
minnlsvartSa og legstelna. : :
813 SHERBROOKE ST.
Phone G. 2152 WINNIPEG
ÁGRIP AF REGLUGJÖRÐ UMS
heimilisréttarlönd í Canada
og Norðvesturlandinn.
Hver fjölskyldufaölr, etSa hver karl-
maöur sem er 18 ára, sem var brezkúv
þegn i byrjun strlbsins og hefir verlO
þaJS sítSan, et5a sem er þegn BandaþjótS-
anna etSa óháörar þjótSar, getur tekiW
heimillsrétt á fjórtSung úr sectlon af d-
teknu stjórnarlandi 1 Manitoba, Sas-
katchewan etSa Alberta. Umsækjandl
vertSur sjálfur atS koma á landskrif-
stofu stjórnarinnar etSa undlrskrlfstofu
hennar í því hératst. 1 umbot51 annars
má taka land undlr víssum skllyrtSum,
Skyldur: Sex mánatSa íbútS og ræktun
landsins af hverju af þremur árum.
1 vissum hérutSum getur hver land-
neml fenglt5 forkaupsrétt á fjðrtS-
ungi sectionar metS fram landi sinu.
VertS: $3.00 fyrh- hverja ekru. Skyldur:
Sex mánatSa ábútS a hverju htnna
næstu þriggja ára eftlr hann heftr
hlotitS eignarbréf fyrir heimilisréttar-
landi sínu og auk þess ræktatS 50
ekrur á hinu selnna landl. Forkaups-
réttar bréf getur landnemi fengitj um
leitS og hann fær heimilisréttarbréfitS,
en þó metS vissum skilyröum.
Landnemi, sem fenglJS hefir heimiiísl!
réttarland, en getur ekki fengltS for-
kaupsrétt, (pre-emption), getur kéypl
heimilisréttarland 1 vissum hérutSum.
VertS: $3.00 ekran. VertS«r atS búa &
landinu sex mánuöi af hverju af þrera-
ur árum, rækta 60 ekrur og byggja hús
sem sé $300.00 virtSi.
Þeir sem hafa skrifati sig fyrir heim-
ilisréttarlandi, geta unnltS landbúnaö-
arvinnu hjá bændum i Canada árlt)
1917 og tími sá relknast sem skyidu-
tími á landi þeirra, undir vtssum skil-
yrt5um.
Þegar stjórnarlðnd eru auglýst etSa
tilkynt ú annan hátt, geta helmkomnir
hermenn, sem veritl hafa I herþjónustu
erlendis og fengitS hafa heitsarlega
lausn, fengitS elns dags forgangsrétt
tfl atl skrifa sig fyrir helmllisréttar-
landi á landskrifstofu hératSstns (an
ekki á undirskrifstofu). Lausnarhréf
vertiur hann atS geta sýnt skrifstofu-
stjóranum.
W. W. CORY.
Deputy Minlster of Interior.
Blöti, sem flytja auglýsinvu þessa I
helmllisleysl, 1^5, enga borgun fyrir.