Heimskringla - 02.05.1918, Blaðsíða 2

2. BLAÐSIÐA
HEiMSKRINGLA
WINNIPEG, 2. MAI 1918
Njósnarkvendi Þjóð-
verja
Eins og kunnugt er, hafa þýzkir
njósnarar látið mikið til sfn taka
síðan styrjöldin byrjaði. Fæstar
þjóðir hafa farið vanhJuta af návist
Jx*irra og haifa þeir aldrei látið sig
vanta, Jx'gar eitthvað það var að
gerast, er þeim fanst gagntegt og á-
ríðandi að Btjórn heixnalands þeirra
fengi fréttir um. Á undan Jxátttöku
Bandaríkjanna í stríðinu voru J>eir
þar á hverju strái og flestar spreng-
ingar og önnur speBvirki, sem þar
v>oru framin, áttu rót að rekja til
þeirra. Þýzku njósruararnir svífast
einskis og hika efcki við neitt til
þass að koma áformum sfnum f
framkivæmd. Starfsihringur J>eirra
innibindur hlutlausu löndin engu
síður en óvinalöndin og þeim er
engu sfður ant um að fcoma af stað
sanfsærum og fremja raargvísleg
spellvirki en að afla sér upplýsinga
um athafnir óvinanna. Má þvf með
sanni segja að þeir hafi víkkað og
stæfckað vanaleg verkvið njósnar-
anna.
Sérataklega eftirtektavert við
þýzku njósnarana er það hve marg-
ir Jæirra eru konur. Kvenþjóðin á
Þýzkalandi virðist vera sénstökum
eiginieikum gædd til J>ess að
“'snuðra” um hagi annara, því öðru
nær er en njósnarfcvendin þýzku
séu eftirbátar karimiannanna, J>egar
kemur til Jxess að njósna og afla
frétta. Og eðliiega ihafa konurnar
þýzku getað framkvæmt þá hluti,
eem hverjum karimanni hefðu
ríéynst ofurefli. ,
Nýlega iézt í varðhaldi í Banda-
ríkjunum Mme. Despina Davido-
vitch Storeh, er fyrir nokkru síðan
var tekin föst í New York og sökuð
um að vera þýzkur njósnari. Kona
þessi var fögur mjög og viðmót
hennar heiilandi og aðlaðandi.
Hiafði hún verið í njósnarferðum
fyrir Þjóðverja síðan tná byrjun
etríðsinis og lagt sig fram við hvert
tækifæri JJl þess að lokka ýms
Jeyndanmál upp úr brezkum, frafck-
neskum og ítölskum liðsforingjum,
og eftir að Bandaríkin voru kotnin
í hildarleikinn, beitti hún töfrum
sínum engu síður gagnvart liðsfor-
ingjum J>eirra. Ekki er enn víst,
hve mfklu hún hefir áorkað, en
vafalaust var hún aðdáaniega vel
fallin til siíkis starfa. Henmar
ekyndilegi dauðdagi forðaði henni
að líkindinum fró lierréttihuin og
samifarandi iífiáti, J>vi óofað hefðu
öriög hennar orðið söm og annara
þýzkra njósnara, sem uppvísir
verða. Munu flestir af lesendunum
minnast njósnarkvendisins fræga,
Miata Hari, sem lífiátin var á Frafck-
iandi. Engir af þýzkum njósnur-
um hafa gengið rösklegar frarn en
hún gerði. Fögur með afbrigðum,
fræg danýinær, og gædd einhverju
töfrandi og heillandi seguimagni,
fékk hún dáleitt marga af karl-
inönnum Jieim, sern hún komst í
kynni við. Brezkur Iherforingi einn
varð fyrir því óiáni að verða tryltur
af ást til hennar og upp úr honum
fékk hún veitt margar ínjög ná
kvæmar upplýsingar uin brynvagn-
ana brezku (tanks). Áður langt
leið komst J>ó upp um liana, og var
hún tekin föst og líflótin af her-
stjórn Frakka.
Svo virðist, sem keisarinn þýzki
hiafi aflað sér margra sinna ötulustu
og beztu njósnara á roeðal leik-
kvenna, toæði í eigin landi sinu og
annaris staðar. Einna fremst i flokki
njósnara hans var Mme. Eiena Teu-
dorina, heimí5fræig söngkona frá
Rumeniu og sem reyndist afar
hættuleg ifyrir bandajijóðirnar. Var
hún hnept i varðhald í janúarmán-
uðl J>etta ár söfcum uppiýsinga er
fengist höfðu um hana í gegn um
leynilögreglu Bandaríkjannia. Mme.
Teudorina gat sér heimisírægð sern
söngkona fyrir eitthvað tuttugu ár-
um síðan og steig sitt fyrsta sigur-
spor í borginni Róm. Síðar ferðað-
iist hún um Bandarífcin og Suður-
Ameríku og hlaut mesta Jof hvar
sem hún fór. Eftir að stríðið hótet
vöktu henniar tíðu ferðir á milli Ar-
gentinu og New York aimenna eftir-
tekt og ekki sízt sökum þess, að
hinn alræmdi Spurlos Versenkt
Luxburg sást svo iðulega i sam-
fylgd roeð henni. Vakti þetta einna
fyrst grun á henni og var J>á farið
að hafa náfcvæma gát á athöfnum
hennar öllum og lerðalögum. Á
endanum var ,hún svo handtekin
um borð á Skipi einu og fliutt á
brezkt herskip. Þar v'ar farangur
toennar sfcoðaður og fundust J>ar
mörg skjöl, mjög sakleysisleg á ytra
yfirborði, en við frekari skoðun
reyndust þau J>ó flest skráð leyni-
letri. “Lykillinn” að leyniietri Jæssu
fanst hvergi, unz sjóliðsforingjanum
brezfca hugkvæmdkst að Iáta þjón-
uistu konu á skipinu skoða hörund
fangans með keiniskmn efnum.
Þegar J>essi kemisku eifni voru bor-
in á axlarblað söngkonunnar, kom
‘’lykiliinn” í ljós iskýrum stöfum, og
þá fyrst hægt að hafa fuil not af
skjölunum í farangri hennar.
Hvernig hún hefir ætlað að nota
þenna lykil sjálf, svo merktan á axl-
arblað hennar, er ofraun mannlegu
ímyndunarafli að skilja.
önnur fræg leikkona er nú f varð-
haldi í Parfsaiborg og sökuð um
njósnir. Heitir hún Sumey Depsy
og var um eitt akeið meðlimur í hin-
um fræga “Bernihardt« leifcflokk.”
Maður hennar, EmimM'le Guillier að
nafni, var verkismiðjueigandi þar til-
búnir voru fætur og artificial llmir
og hafði ihann J>ví frjálsan aðgang
að öllum sjúkrahúsum. Hinar tíðu
ferðir fconu hans til Sviss vöfctu
fyrist athygli frakknesku lögregl-
unnar, því fiá stríðsbyrjun hefir
Sviiss morað af þýzkum njósnurum.
Þaðan hafa þeir flestir komist til
Frakklands, Beigfu eða ítal'íu og
var enginn hægðarauki á ferðum
að koma í veg fyrir þetta. Ef Mme.
Guillier íinst sek, liggur ekki ann-
að fyrir henni að vera skottn, því á
stríðistímuin er enginn greinarmun-
ur gerður á því, hvort njósnarlnn
er fcarl eða kona. Ef svo væri, þá
er öðru nær en konunni yrði sýnd
meiri vorfcunsemi, þar sem marg-
sannað er, að sem njósnari er ein
kona jafnoki roargra karlmanna.
Henni bjóðaist mörg tækifæri, sem
hann fer algerlega vatihluta af og
hæfileikar hennar til Jxhs að sýnaist
og viðahafa uppgerð eru margfalt
meiri en hans.
Fremist f röð allra þýzkra njósn-
ara á undan strfðinu er sögð að
hafa verið kona ein, Feliee Sohmidt
að nafni. Árið 1915 var látið svo
uppi, að ihún væri ger útlæg úr föð-
miandi sínu sökum þoss, hve hlið-
holl ,h ú n væri ibandaþjóðunum.
Hélt 'hiin J>á til Englandis og
dvaidi uin hríð í Lundúnaborg.
Gerði hún sér upp eld})runginn á-
huga fyrir málstað bandamanna
og þetta og fegurð hennar og gáfur
gerðu hana brátt vinsæla á ir■ ■ ■ 1
R‘ðra fólksins f höfuðborg Eng-
lands. Erindi hennar J>angað mun
hafa verið að geia tilraun að iheilla
Kitdhener jai’l með töfmm sínum.
En eftir að fundum lieirra bar sam-
an og ihún Jiafði horft í andlit hans
um stund, komst hún að þeirri nið-
urs'öðu, að njósnaastörf hennar
myndu bera langt um ineiri árang-
ur ó Frakklandi, í Honolulu eða
cinih'verjum öðmm stað en Eng-
landi. Dvöl hennarþar eftir attourð
þenna var efcki löng og spurðist
næst til hennar í borginni Mar-
seiMes á Frakifclandi. Fékst ihún þar
við aldinaisölu í ])jóðræknis]>arfir
og sem fyrri vafcti hún aðdáun allra
hvar sem ihún fór. Dag einn sást
hún þó vera að gera uppdrátt af
stói’byissu, er Frakkar höfðu f srníð-
um, og var ]>ess J>á ekki lengi að
bíða að hún væri dregin fyrir her-
rétt. Skömmu síðar var hún Iíf-
látin.
Rittoöfundar, sem skrifar í blaðið
New York Times, segir að njósnar-
fcerfi Þjóðverja toafi verið svo víð-
tækt í Eviópu í byrjun stríðsins, að
annað eins eigi sér ekki dæmi f ven
aldansögunni. Þýzkir njósnarar
f vom ])á að toeita mátti alstaðar ná-
Iægir —einn af þjónunum ó heimfli
ÁBQiiiths, })á verandi stjórnarráð-
herra Engla.nds, reyndist að vera í
tölu þeirra.
Sami maður segir stjórn Þýzfca-
lands nú hafa 100,000 njósnarfcvendi
í vinnu sinni. Þetta er stór hópur
og að ilsku og harðfengi em konur
þessar engir eftirfbátar þeirra þýzku
kvenna, »em gerðust njósnarar í
fransk-þýzka stríðinu 1871. Þvert á
móti benda flostar líkur ti'l þesis, að
þær séu ]>eim .fyrirrennurum sín-
um að mun fremri — ifska J>eirra og
grfmdaihugur öllu meiri. Framar-
lega í röð núverandi njósnarkvenna
frá Þýzkalandi er Frú von Schroe-
der. Hún er sögð að vera frábæram
gáfum gædd og það sem sérstaklega
er eftirtektarvert við hana er, hve
víðtækrar Jyekkingar hún hefir afl-
að sér á Amerfkumönnum og stjórn
málum Jæirra.
Á Þýzkalandi er fconan annað
hvort þræll eða þjónn, eða J>ar mitt
á milli, og gegnir J>ví stórri furðu,
að toún sfculi svo viljug að fómfæra
lífi sínti í J>arfir föðurlandsins—og
al'ls Jhhss þrælahalds, sem þýzkri
stjórn er jafnan samfara.
-------o-------
Ymislegt um vopnaburð
Sverðið er með elztu vopnum, sem
sögur fara af og við það era tengd
ar margar endurminningar liðinn-
ar hreysti. Listfengi í stórum stíl
og 'stálhraustan lffcama hefir það
vopn útheimt og verið að því isyti
ólfkt byssunni — sem f höndum
vesalmennis getur lagt jötunmenn-
ið að velli. Upphaffega kemur
sverðið frá foru-Egyptum og var
notað f PaJeistinu, á Sýrlandi og 1
Litlu Asíu, á Indlandi og um allan
vesturhluta veraldarinnar. Hjá forn
Egyptum birtist sverðið fyrst f
þrenns konar myndum, n. il. beint,
beygt og "háibbeygt”. Sfðar á tím-
um, þegar sverðið hafði tekið á sig!
áfcveðnari lögun, var kappkostað
mjög að prýða það með ýmisu mótf,
sénstaklega hjöltu J>ess. Sverð Faró-
anna var með gullspengdu hand-
fangi ogskreytt á allar iundir. Róm-
verjar börðust með stærri sverðum
en Grfkkir og á keisaravaldsdögum
J>eirra báru Jæir sverð sín f allavega
skreyttum «]íðrum og mátti þá með
sanmi segja, að iþau væru dýrindis
skrautgripir. Á meðal Tyrkja og
annara þjóða, sem þeirra trú ját-
uðu, hlaut enginn kappi glæstari
frægðar-titil, en að vera sagður bera
“Sverð AJla'h”. Kíuverjar bjuggu til
’sverð úr járni snemma á tfmum, ár-
ið 1879 fyrir Krists burð.
Steinkúlur vom fyrst notaðar ár-
ið 1514, en sprengikúlur var ekki al
mrent farið að mota fyr en árið 1634.
Skipi með wprengikúlum am borð
mun fymt liafa verið hrint af stokk-
um af Frökkum árið 1681. Skip, sem
byssur hafa um borð, stærri og
smærri, koma til sögunnar í byrjun
sextándu aldar. %
Kanónur (cannons) er fyrst farið
að nota árið 1338. Fallbyssur, léleg-
ar og klunnaiegar, eru fyrst smíð-
aðar úr ilátúni árið 1635. Stórskota-
byssur liðna tímans hafa rnargar
hlotið að vera mestu furðuverk, þvf
oft eru þær tilbúnar úr eins óálit-
legu efni og unt er að hugsa sér.
Leðurtoyssur voru notaðar á dög-
um Hinriks VIII. og er þelrra sér-
staklega gietið í umsátinu um borg-
ina Boulogne. Hlutir Jæssir fund-
uist í turninum í Lundúnaborg og
voru á þá letruð orðin: “Non Marti
opus eist eui von deficit Mercurius.”
Skotar viðhöfðu leðurhyssur árið
1640, er J>eir sóttu gegn virkjum Oon-
ways lávarðar við Newboume. í
grafhvelfingu á eynni Chinal, ná-
lægt Usumacinta í Mexico, fanist
kanóna fjögurra feta og ellefu þuml-
unga löng og búin til úr svörtum
leir, og kúltar fundust J>ar einnig úr
saina efni. Haldið er, að ]>egar
Oortez hélt undan eftir orustuna
mifclu við Ceuta, þá hafi íbúarnir
búið til úr leir eftirlíkingar af spán-
verskum byss'Utii í þeirri von að þær
gætu komið að eins góðunn notum.
.Járnkúlur komu ekki til sögunn-
ar fyr en árið 1550. Ilorinannabyss-
ur (muskets) eru íymt notaðar árið
1414 f umisátrinu fræga við Arras, en
“keðju^skotvopn” vora fyrst upp-
fuindin af hoilenzkum sjóliðsfor-
ingja, DeWitte að naifni, árið 1666.
Bystsu'stingurinn var uppfundinn
á Frakklandi í kring um 1670. Skam-
ibyssur voru fymt viðihafðar «f
brezku riddiaraliði árið 1544, en fyrir
marghleyptum iskamm'byssum var
fyrst tekið einkalieyifi árið 1835 af
manni Ooit að nafni—sem þær eru
enn kendar við.
Árið 1521 voru byssur látnar koma
í stað boga og örva í brezka hern-
um. Spánverjar voru fyretir allra
þjóðia til þess að vopna fótgöngulið,
sit't með ibyssuim.
Blýkúlur gera ifyrst vart við sig i
lok sextándu aldar. “Minie rlffill-
inn” 'Svo nefndi var upp fundinn 1
kring um árið 1833 af M. Miniie í Vin-
cenens.
Múrbrjóturinn (bhe battering
ram) kemur fyrst tilsögunnar á
dögum Artmonesar, 441 fyrir Krist.
En Palamedas var ifyrstur til að
skipa heninönnum í reglubundna
fyikingu á vígvelli—í orustunum
við Arges.
Hann er einnig talinn upphafs-
maður að því, að verðir og njósnar-
menn eru settir kring um herstöðv-
ar og eins er haldið, að hann hafi
fyrstur skipað mönnum sínum að
viðhafa sín á milli ákveðið orðtak
(watch word).
Frægust'U riddaraliðsinenn forn-
aldarinnar voru Parthianar (Par-
thia var konungsríki í Vestur-Asíu).
Við innrás þeirra í Júdeu árið 40 f.
Kr., orsökuðu ijceir bvo stórkosblega
eyðileggingu í landinu, að 100 ámm
sfðar eru ógnir og skelfingar þess
bímia Jóhannesi postula efni í eina
af hans skýrusbu myndum.
Fyreti sjóbardagi, sem sagan get-
ur um, átti sér stað á milli Korintu-
manna og óvina Jieirraifrá Corcyreu,
þar þeir fyrnefndu isiigruðu. Var
þetta árið 664 f. Kr.
Arið 1588 viðhöfðu Engiendingar
fyrist herskip, í sjóorustu við flota
Spánverjia.
Púður var þekt í Kína snemma á
tímum.>Sáimiblöndun saltpéture, við-
arkola og þrennistethis er nú alþefet
um heim allan. Sprengiefni var
þannig tilbúið á tólftu öld, af bæði
kristnuirn þjóðum og Márum á
Spáni. Rogcr Baeon fcynti það ifyrst
á Englandi á öndverðri þrettándu
öld, en J>á var tiiltoúningur þeas svo
ófullkominn, að l>að kom að sára-
litluin notum. Þýzkur munfcur,
Berthold Sehwartz að nafni, upp-
fann nýja aðferð til 'þess að búa Jiað
tfi árið 1320. Framþróun vísind-
anna hefir <«rt J>að að verkum, að
aðferð sú hefir verið fullkomnuð og
endurbæbt sfðan — og aðrar aðferð-
ir uppgötvaðar —þanmeð aðferð til
þess að húa til hið svonefnda
“reyfclausa” púður.
Dynamít-sprengieifnið, sem dregið
er af grísku orði er þýðir kraftur,—
var fynst uppgöbvað af A'seagna Sob-
rero árið 1846. Tuttugu árum síðar
keypti Alfred Nobel einkaleyfi að
tilbúningi ]>eas.
-------*----:—
Alitlegt mannsefni
A'lbert prinz, annar í röðinni ai
fiinm sonum Georgs konungs, hefir
verið gerður að leiðtoga í fluglið-
inu og þreytti sitt fyrsta “flug” ný-
lega án nokkure taugaóstyrks eða
ótta. Eftir þetta dvaldi hann
naasta sunmudag í “Buckingham”
höllinni hjá foreldrum sínum, hélt
svo til strandar á mánudagsmorg-
uninn til þess að gegna sínu nýja
embætti í flugliði sjóflotans. Áður
hafði hann vorið í sjóhernum, em
orðið að hætta sökum heilsulas-
leika.
Hann er nasst elzti sonur og er
einu ári og sex mánuðum yngrf en
krónprinzimn. Svo undarlega hefir
atvikast, að “prinzimn af Wales,”
ríkiserfingi krúnunnar, sern æbíð
hefir verið talinn óhraustlegur
injög og veikibygður, hefir nú verið
í hernum á Frakklandi í sfðast lið-
in 'tvö ár og þess aldrei getið, að
hann hafi sjúkur verið einn etnasta
dag, en Alibert bróðir toarrs aftur
á móti, sem af ölium ihefir verið
sagður ihrausbbygður og þrekinik-
111, hefir á þeissum sama tíma átt
við miegnasta heilsulasleika að
strfða.
Sú venja gengur í erfðir við kon-
ung'sættina hrezku, að elzti sonur
er lá’tmrn ganga í sjóheriinn og iæra
]>ar alt með eins mikilli alúð og
iiann ætti að gera þetta að atvinnu
grein. George konungur varð á sín-
um tíma að leggja stund á slíkt og
gerðist hamn brátt ötuill og dugleg
ur sjóliðsmaður. Sj)augiieg saga er
sögð frá abhurði einuin í Mfi hams á
þeim dögum. Var hann einn dag að
aðstoða við kyndingu, ailur þakinn
kolaryki og isvertu, og er hann gek.k
upp á þilfarið, kom Bandarífcjaniað-
ur einn, sem uin borð var á skipinu,
til hans, og bað hann benda sér á
prinzinn. Sagan skýrir ekld frá því,
hvernig manni J>essnmi liafi orðið
við, er hann fékk að Tlta, að Jieissi
sótugi sjómaður, er hanrr tala'ði við,
væri enginn annar en prinzinn
sjálfur.
Þegar stríðið byrjaði hafði Altoert
jminz iokið við nám á isjóhersskól
um, sem 'staðið hafði yfir um fjögra
ára skeið, og var þá sjóliösforingjæ
refni áskipinu Collingwood. Að eins
Jirettán ára gamall var hann látinn
byrja nám við Royal Naval skólann
í Osborne og síðar gekk hann á
samkyns skóla í Dartmouth. Við
báða Jvessa skóla stundaði hann
nám iriieð þvi markmiði að taka við
foringjastöðu við sjóheriinn. Gaf
hann sig mikið að véiafræði og öðr-
um gagnlegum námsgreinum, sem
lúta að ýmsu sbarfi bæði á sjó og
l'andi, og riast einnig vanalegrar
toerskóla kenslu í sjóinanna fræði.
Kom ’brátt í ljós, að hann inyndi
geta orðið hinn "lagvirkasti”, enda
keinur siíkt sér vel hverjum sjóliðs-
foringja; ]>egar hann var heima hjá
foreldrum sínum og á ferðalögum
með þeiin, kom hans verklega þekk-
ing oft að góðu gagni, þegar J)örf
bar undir og (hann varð að færast i
verkarnanna stellingar til þess að
kijtpa einlhverju í lag. Lauk hann
undiitoúningsnáini sínu Jiannig, að
hann var í siglingum um tíma með
skipinu Ouimberland og gaf sig J/
eingöngu við vanalegri sjómensku.
Á Jieim íerðalögum kom hann i
ýinsa fjariæga staði—t.d. Teneriffe,
St. Lucia, Trinidad, Baitoados, Jam
aiea, Havana og Bermuda. Var hon-
um einnig hugleikið mjög að koma
tiil Bandaríkjanna áður hann tæki
til starfa f sjóhernum, en af ein-
hverjum orsökum varð honum ekki
unt að koma þ&ssu f framkvæmd.
Það var árið 1909 að hann hóf
nám við Royal Naval skólann, eins
og að ofan er sagt, og árið 1913 var
hann gerður að liðsforingjaefni á
skipinu Oollingwood. Strax í byrj-
un stríðsins var hann þmnginn aí
viija að taka sem nmstan J>átt í því
og hefir þá að líkindum lagt of hart
að «ér. Veikindi tóku að ásækja
hann hvað eftir annað og sem lltt
stuðluðu að hugarró þessa fram-
gjarna og áhugamikla æskumanns.
Skömmu fyrir árslok 1914 sýktist
hann af botnlangabólgu og varð að
fara undir uppskurð. Lá hann J>á
rúmfastur uin tíina og margir mán
uðir liðu áður hann fengi að sinma
nokkrum störfum. Undl hann þessu
illa og við fyreta tækifæri hélt ihann
til skips sins og tók þar við starfa
J>eim, sem ’hann áður hafði haft.
Var hann í sjóorustunni við Jót-
landisskaga og gat sér góðan orðstír
með framkomu sinni bæði þá og
við önnur tækifæri.
6-lánið hélt samt áfram að leggja
hann f einelti, því í nóvemibermán
uðl 1915 lagðist hann f annað sinn
og var iþá fluttur á sjúkraskipið
Rohilla. Eftir að hann hafði tekið
J>eim bata að hann gat tekið til
starfa aftur, var hann gerður að
sub-lieuteuant á skipi sínu og von-
uðu allir, að hann fengi að halda
heiltsu og kröítum og mesta stríð
han.s við kvilla og lasleika væri nú
um garð gengið. En Jætta fór á
annan veg, Jxví haustið 1916 var
liann fluttur sjúkur af skipi sínu
einu sinni enn þá, og þjáðist bann
í Jietta sinn af iillkynjuðuin maga-
sjúkdómi. Afturbata hans seinkaði
mjög sem fyrri og leið því langur
tfini áður hann gæti hialdið til
skips síns aftur. Hugur hanis var
þó hjá sjóliðinu 'illum stundurn og
dróg hann ekki að leggja sig fram
í þarfir Jæss, undir eims og hionum
var nægilega batnað til l>ess að
geta gefið sig við ýmsum Jæim störf-
m, er ekki útheimtu mi'fcla líkam-
lega áreymslu. Gerðist hiann þá for-
vígiismaður fjársöfnunar í “sjó-
mannasjóðinn” — sem ]>ektur er
undir nafninu King George Sailors'
Fund, og myndaður var f ]>eim til-
gangi að aðstoða sjómenn og
skyldulið þeirra.
Mest af öllu þráði þó Alhert prinz
að komast sem fyret til baka í sjó-
liðið og taka þar við sinni fyrri
stöðu. Ekki fékk hann fullnægt
Jneirri löngum sinni fyr em seint í
maf 1917. Um þessar mundir hlaut
I han.n iheiðuremerki, er hann mat
mikils, og var þetta “orða”, sem
horim var veitt af konungi Italíu.
Ekki verður ]>ó sagt, að hann sé til-
takanlega gjarn á slfkt og er hann
í allri framkomu mjög blátt áfram
og laus við alt stærilæti. Þegar
hanm war á sjóhersskólamiin í Dart>
mouth lærði hann að leika á
manjotoljóðfæri, og síðan hefir
hann hljóðfæri þetta ávalt með sér
á ferðalögm sínum. Fyrirliði einn
við þrezka isjóflobann iiefir svo sagt,
að hinn ungi og glaðlyndi prinz
dragi sig aldrei í hlé ])egar söngsam-
komur séu haldnar fyrir mennina.
Kyngur hann ýmsa af alþýðuisöngv-
uim Bandaríikjanna mjög vel og hef-
ir gaman af þeim.
Alt gekk nú upp á það ákjósanleg-
as*a fyrir prinzinum l>angað tiJ síð-
as'a haust, að hann veiktist hastar-
lega 'Og var þá tafarlauist fluttur ó
sjúkrahús. Aftur varð hann að
ganga undir uppskurð, því maga-
meinisemd sú, sem hanm ])j'áðist af,
varð ekki læfcnuð á annan hátt,
Hepnaðist uppskurðurinn vel; en
læ'knuin, sem istunduðu prinzinn,
kom öllum sarnan um það, að heiisu
sinnar vegna yrði toann að leggja
niður sjómensku mieð öilu. Leiddi
þetta til þeirra ráðstafana, að hann
gengi í flugliðið er honum hatnaði.
Fáir raunu þó ihiafa búiist við svo
bráðurn fram'förum hjá honum
og að innan lítils tíma til þess
að gera 'hefði hann fullkomnað siig
svo í fluglistinni, að geba tekið við
foringjastöðu við flugherinn. Tím-
inn einin Jeiðir í ljós, hvort líkams-
bygging 'hams þolir þetta betur en
sjómenskuna. — Ekki er ólíklegt, að
Albert jirinz renni stumdum öfund-
arauguin til bróður síms, sem þrátt
fyrir undanfarandi öhrausfcleika,
hefi.r verið svo 'heilsugóður síðan
stríðið byrjaði. Hiann ihefir barist í
fremstu skotgröfum á Frakklandi
og margsinnis ferðast til hersvæða
ItaMumanina og iþá oft verið stadd-
ur á þeim atöðvum þar hættan var
most.
En þó Albert prinz hafi svo heilsu
tæpur verið síðan stríðið skall á,
ber hann okki nokkur óhraustleika
(Famh. á 3. bls.)
Ókeypis til þeirra sem
Þjást af Brjóstþyngslum
NfH llrlmlll>metal, Sem Mfl Brfika Al
l>ena aí Teppaat Krft Vlnnn.
Vér höfum nýjaa veg aö lækna and-
arteppu (aethma) og viljum aö þér
reynil þaö á okkar kostnaö. Hvort
sem þú hefir þjást lengur eöa skem-
ur af þessari veikl, þá ættir þú a®
senda eftir fríum skömtum af meöali
voru. Gjörir ekkert ttl i hvernig lofts-
lagi þú býrö, eöa hver aldur þlnn er
eSa atvinna, ef þú þjáist af andar-
teppu, mun þetta meöal vort bæta þér
fljótlega.
Oss vantar sérseaklega aö senda
meCaliB til þeirra, sem áöur hafa
brúkaö eCa reynt ýmsar aCrar aC-
ferölr eía meCul án þess aí fá bata.
Vér viljum sýna öllum þeim, sem
þjást—á vorn eigin kostnaC—, aS aö-
ferö vor læknar strax alla andarteppu
og brjóstþrengsli.
Þetta tllboö vort er of mikils viröi
til aC sinna því ekki strax í dag.
SkrifiC nú og byrjHS strax aö læknast.
Sendíö enga peninga. ATS eins fult
nafn yöar og utanáskrlft — gjörlö þaO
i dag.
t---------------------------—-------
FKKK ASTHMA COlIPOJi
FRONTIER ASTHMA CO„ Room
582T, Niagara and Hudson Sts., Buf-
falo, N. T.
Send free trial of your method to
- - - i )
HEIMSKRINGLA er kærkom-
inn gestur íslenzknm ber-
mennum. — Vér sendum
hana til vina yíar hvar sem er í
Evrópn, á hverri vikn, fyrir aleins
75c í 6 mánuði eía $1.50 í 12
mánuli.
Box 3171. THE VIKING PRESS Ltd
G. A. AXFORD
LÖGFRÆSINGUR
503 Paris Bldg., Portage & Garry
Talsími; Tain 3142
Winnipeg.
Arni Anderaon E. P. Garland
GARLAND & ANÐERSON
LflúFHÆieiXGAfl.
Phonfl Main lltl
«•1 Electrifl Railway Ctoambera.
Úr. M. B. Halldorsson
401 BOYB BLII.0ING
Tal«. Matm 3M8. Cor Port. Jt Kdn.
Stundar elnvöröungu barklaaýkl
og aöra lungnajsúkdéma. Er at
tinna á skrlfstofu slnnl kl. 11 U1 U
f.m. og kl. 2 W1 4 e.m.—Helmlli aS
46 All«way av«.
Talsímt: Maln 6802.
Dr, J. G. Snidal
TANNLÆKNXR.
«14 SOMERSET BLK.
Portage Avenuo. WINNIPJtO
Dr. G. J. Gis/ason
Pkreletaa aad garseoo
Athygll veitt Augna, Byrna og
Kvorka SJúkdéraum. Asamt
Innvortis sjúkdómum og upp-
skurVi.
18 Sonth Sré 9t„ Graad Forts, Pf.D.
Dr. J. Stefánsson
461 *»YD BUIL.B1YG
Hornl Portaga Ava. og Edmonton St.
Stundar eingöngu augna, eyrna,
naf og kverka-sjúkdéma. Er a« hitta
frá kl. 10 tU 12 f.h. og kl. 2 til S e.h.
Phane: Main 3088.
Helmlll: 105 Ollvla St. Tals. G. 2218
Vér höfum fullar birgglr hrein-
uetu lyfja og metala. Kemit
metl lyfseSla ytfar hlngatl, rér
gerum megulln nákvæmlega eftlr
ávisan tæknisins. Vér siinnum
utansveita pöntunum og seljum
giftingaleyfi. : : : : .
COLCLEUGH & CO. i
Notrp Dnme A Sherbrooke Sta.
Phonm Garry 2690—2691
5
>1. S. BAfíDAL
selur líkklstur og anrias*. um út-
farlr. Allur útbúnahur sá bestl.
Ennfremur selur hann allskonar
minnlsvartla og legstelna. : :
SIS SHERBítOOKK 8T.
Phono G. 2152 WINXIPBG
G. THOMAS
Bnrdal Dlock, Sfaerbrooke 9t„
WlaaipeK, Man.
Gjörlr vl3 úr, klukkur og allskonar
gull og silfur stáss. — Utanbæjar
viSgerSum fljétt sint.
TH. JOHNSON,
Ormakari og GuIlsmiSur
Selur giítiBgaleyfiabréf.
Sérstakt atbygll valtt pSatunum
og vlógjoroum útan af landl.
248 Main St. . Phone M. 6SM
J. J. Bwansen H. G. Hinrtkeeon
J. J. SWANSON & CO.
PASTKIGNASALAR OG
pentnga mtoiar.
Talsiml Main 2SS7
Cor. Portage and Garry, Wlnalpeg
MARKET HOTEL
14d Prinr m Streat
á nótl markaSlnum
Bnatu vinföng, vindlar og a«-
hlyning gé«. Islenkur veltlnga-
maSur N. Halidórssoa, leiSbaln-
tr lalendingum.
P. O'CeNNBL, Elgandi Wlanipeg
t ' ---—
GISLI GOODMAN
TIN9MIBUH.
Verkstætl:—Hornl Toronto 8t. og
Notre Dame Ave.
Pbone Helnellla
Garry M88 Garry 8M
------------------------A
———a—^m
Lagaákvarðanir viðvíkj-
andi íréttablöðum
1.) Hver maður, sem tekur reglulega
á móti blaöi frá pósthúsinu,
stendur í ábyrgð fyrir borgun-
inni, hvort sem nafn hans eða
annars er skrifað utan á blað-
i«, og kvor1. sem hann er áskrif-
andi eða ekki.
2) Ef einhver segir blaði upp, verS-
ur hann að borga alt sem hann
skuldar því, annars getur útget-
andinn haldið áfram að senda
honum blaðið, þangað til hann
hefir geitt skuld sína, og útgef-
andinn á heimting á borgun
fyrir öll þau blöð, er hann heíir
sent, hvort sem hinn tekur þau
af pósthúsinu eða ekki.
3) Að neita að taka við fréttablöðum
eða tímaritum frá pósthúsum,
eða að flytja í burtu án þess að
tilkynna slíkt, meðan slík blöð
eru óborguð, er fyrir lögum
skoðað sem . tilraun til svika
(prtona facie of intentional
fraud).