Heimskringla - 30.05.1918, Side 2

2. BLAÐSIÐA
HEÍMSKRINGLA
WINNIPEG, 30. MAl 1918
Yfirlýsing Dr. Muehlons.

Kaflar úr Lichnowsky-dagbókinni,
eem svo mikla eftirtekt hefir vakið
um heim allan, hafa birzt í þrem-
ur undanfarandi blöðum Heims-
krimglu í íslenzkri' þýðingu. í>ar
sem kaflar 'þessir íjalla um beinar
orsakir stríðisins, sem vér Vestur-
fslendingar erum nú hluttakendur
í, ætti þetta að hafa mikils varðandi
þýðingu fyrir oss engu síður en aðr
ar þjóðir. Að dagbók þessi er sam-
in af þýzkum stjórnmálamanni og
þýzkum föðurlandsvini, gefur henni
líka alveg sérstakt gildi. Lich-
nowsky prinz er auðsýnilega eikki
sterkur keisarasinni og virðist alt of
frjólslyndur til þess að geta verið
falstlega trúaður á einveldis stjórn-
arskipulagið sem blessunarríkt og
affarasælt — það vottar dagbók
hans svo ekki er um að viMast. Ef
hann hefði tilheyrt jafnaðarmannia
flokknum eða verið verkamanna
leiðtogi, þá hefði þessi afstaða hans
verið eðlileg í alla staði og ekki at-
hugunarverð. En iþar som hann er
framarlega í röð þýzkra stjórnmála-
manna og igegnir þýði'ngarmikiili
stjórnlarstöðu, verður ekki annað
um hann sagt, en að afstaða hans sé
eftirtebtaverð f meira lagi.
Sumir kunna nú að halda, að
eftir að hann varð sendiherra Þjóð-
verja á Englandi hafi hann iátið
heillast af brezkum áhrifum. Sii^
Edward Grey, J>áverandi utanríkis-
ráðherra Breta, hafi dáleitt hann og
komið honum til þess að aðhyllast
brezkar stefnur í öllum mtálum. Ó-
Mklegt er þó að þeir, sem dagbók
bans lesa með athygli, verði þeirrar
skoðunar, að hann iheillaður eða
töfraður hafi verið. Tilraunir hans
að koma ó betra samikomulagi milli
Englands og Þýzkaiands votta það
gagnstæða, því enginn getur þar
borið honum á brýn, að hann beri
ekki hag sinnar eigin þjóðar mest
fyrir brjósti. Annað líka, sem vert
er að athuiga í sambandi við þetta,
er það, að Lichnowsky prinz er ekki
sá eini Þjóðverji, sem setur sig upp
á móti athöfnum stjórnarinnar
þýzku á þessum tímum. Heima á
Þýzkalandi sj'álfu — langt frá öllurn
brezkum óhriifum — eru til hótt-
standandi og mólsmetandi menn,
sem fyiigja bóbstaflega sömu stefnu.
Má þar fyrstan nefna Dr. Muehlon,
sem þá var einn af forstöðumönnum
Krupp verbstæðanna í Essen. Alt
bendir Mka til þess, að hann hafi
átt litlum vinsæiduin að fanga á
meðal stjórniarsinna, því áður langt
líður segir hann af sér stöðu sinni
við Krupp verksmiðjurnar og flytur
sig til Sviss, þar hann nú á heima.
Þar samdi hann yfirlýsingu síðast-
liðið haust, sem skýrir all-ítarlega
afstöðu hans gagnvart þýzku stjórn-
inni og hefir sú yfirlýsing nýiega
verið birt á Þýzbalandi. Kemur yf-
irlýsing þessi í öllum atriðum ná-
bvæmiega heim við dagbók Lich-
nowsky prinz og leiðir ljós rök að
því að þýzka stjórnin, með keisar-
ann í broddi fylkin^ar, hafi fyrir-
hugað og orsakað strið það, sem nú
stendur yfir. Lesendunum til fróð-
leik* birtum vér hér aðal-kafla yfir-
lýsingar þessarar, er hljóðar sem
fylgir:
“Um miðjan júlí 1914 átti eg sem
oftar samtal við Dr. Helfferich, þá-
verandi forstjóra Deutche bankans
og niúverandi kanzlara. Deutsche
bankinn var orðinn eitthvað hik-
andi í sarnbandi við viss verzlunar-
viðskifti í Búlgaríu og Tyrklandi,
sem Krupp félagið var mikið við-
riðið — hafði samið um tilbúning á
skotfæra birgðum miklum, er send-
Rst áttu í þessi lönd. Er eg krafðist
söfnun myndi hann gera það sama
—'en þetta þýddi stríð og það innan
skammis. Enigin tilslökun eða hik-
un myndi eiga sér stað í þetta sinn.
Einnig fræddi Dr. Helfferich mig á
því, að Austurríkismenn væru hæst
ánægðir með þessa ákveðnu af-
stöðu keisarans.
Þegar eg sagði honum þessa í-
skyggilegu frétt koma mér til að
óttast veraldar stríð í vændum —
fullvissa mig um iþað meira að segja,
kvað hann fult útlit vena að svo
væri. En Fra'kkar og Rússar myndu
þó ef til vlll hugsa sig um tvisvar
áður þeir iegðu út í stríð. En Ser-
bía verðskuldaði ráðningu, hvað
sem á dyndi. Þetta var fyrsta vitn-
eskja mín um ráðetefnu keisara
vors og Au.sturríkismanna. Eg vissi
að Dr. Helfferich var í nánu sam-
bandi við þó helztu menn, sem við
þetta voru riðnir á 'Vora hlið, og
gekk þar af leiðandi ekki að því
þvf gruflandi, að frétt þessi væri
sönn.
Eftir ferð mína til Berlín tilkynti
eg yfirmön.n/um mfnum í Essen
hvers eg hefði orðið áskynja, þeim
Krupp von Bohlen og Halbach.
Dr. Helfferich hafði leyft mér þetta
og hendur mínar þvf frjálsar. Herra
von Bohlen virtist fyllast gremju,
að Dr. Helfiferich skyldi vita svo
mikið og sagði eitthvað á þá leið,
að slíkt orsakaðist af því að stjórn-
arembættismennirnir gætu aldrei
þagað yfir neinu. Svo sagði hann
mér frá ]>ví, að hann sjálfur hefði
séð og talað við keisarann fyrir
nokkrum dögum síðan. Keisarinn
hefði sagt honum frá ráðstefnunni
nýafstöðnu milli hans og Austur-
rfkismanna og hvað þar hefði gerst;
en hefði sagt þetta vera trúnaðar-
mál að svo komnu, sem hann
(Krupp) mætti engan veginn láta
berast til forstöðumanna sinna eða
annara. En þar sem eg vissi þetta
allareiðu, gæti hann fullvissað mig
um, að staðhæfingar Dr. Helfferich
væru sannar. Kæmi niú upp úr kaf-
inu, að Dr. Helfíerich hefði fengið
öllu nánari fréttir en hann (Krupp)
Kvað hann útlitið vera orðið alvar-
legt mjög. Keisarinn hefði sagt, að
hann myndi tafarlaust segja Rúss-
um stríð á hendur, ef þeir byrjuðu
á liðissöfniuni og í þetta sinn myndi
hann taka þá stefnu, að hika ekki
eða hopa, hver sem úrslitin yrðu.
Bú margendurtekna staðhæfing
hans að nú skyldu engir geta
brugðið honum um tilslökun eða
eftirlátssemi, heíði verið nærri því
spaugileg.
Einmitt þann dag, sem Dr. Helff-
erieh hafði tiltekið við mig birtist
hinsta boð Austurríkis til Serbíu.
Eg var þá aftur staddur í Berlín
og lét eg þá skoðun mína í ljós við
Dr. Helfferich, að skeyti þetta væri
afskaplegt, bæði hve anda þess og
innihald snerti. Hann sagði það
hafa afbakast í þýzku þýðingunni;
hefði hann séð iþað á frörasku, og
þar væri andinn alt araniar. Einnig
sagði Dr. Helfferich mér frá því, að
skemtiferð keisarans með skútu
sinni væri að eins “látalæti”; ferð
þessi hefði ebki verið undirbúin
með neinni vanalegri viðhöfn og
keisarinn myndi eiralægt verða á
næstu grösum og í nánu sambandi
við alt sem væri að gerast. Nú væri
svo komið, að ekki væri um annað
að gefa en bíða átekta. Stjórn
austurríkis, sem vitanlega ekki
vænti eftir að kröfum þessum yrði
sint, væri nú í hröðum undirbún-
iragi að hefjast til handa áður hin
stórveldin fengju kost á að miðla
málum. Deutsohe bankinn (.stór-
skýringar á þessari breyttu afstöðu bankinn þýzki, sem Dr. Helfferich
bankans, tilfærði Dr. Helfferich
lokum eftirfylgjandi ástæðu:
að
‘Frá pólitisku sjónarmiði skoðað,
er útlitið mú að verða hið ískyggi-
legasta. Deutsche bankinn verður
þar af leiðandi að fara varlega í sak-
irnar í sambandi við nýja verzlun-
arsamninga erlendis. Sendinefndir
frá Austurríki hafa setið á ráð-
Btefnu ineð keisaranum. Innan viku
hér frá mun Austurríki senda Ser-
bíu hinsta boð (ul'timatum) og til-
taka stuttan tíma til svars. Krafist
verður að mörgum serbneskum liðs
foringjum sé hegnt, austurrískum
yfirvöldum falin öll aðal málsrann-
sókn; í stuttni máli sagt, þessum og
öðrum kröfum verður öllum að vera
fullnægt, eða Austurríki segir
Serbíu stríð á hendur.’
Dr. Helfferich bætti því við, að
keisarinn hefði látið í ljós að hann
væri þessu algerlega samþykkur og
stjóm Austurríkis færi hér alveg
rétt samkvæmt haras skoðun. Mál
þetta væri að eins viðkomaradi þess-
um tveimur ríkjum og myndi hann
því ekki leyfa að önnur ríki skiftu
sér af því. Ef Rússar byrjuðu á lið-
var forstjóri við) hefði þegar gert
allar nauðsynlegar ráðstafanir og
væri því neiðu'búinn að mæta hverju
sem að höndum bæri. Til dæmis
væri bankirara nú hættur að borga
út gull það, sem inn kæmi. SMkt
væri auðveldlega hægt, án þess
nokkur eftirtekt vektist og gæti
eíðar komið að beztu notum.
Tafarlaust eftir að ofannefnt
hinsta boð Austurríkis var sent til
Serbíu, birti þýzka stjómin yfir-
lýsingu þess efnis, að stjórn Austur-
ríkis hefði verið hér ein í ráðum og
spor þetta verið stigið án þess að
þýzka stjórnin hefði verið við þetta
riðin eða um það vitað. Sé reynt að
samríma þessa yfirlýsingu atburð-
um þeim, sem sagt er frá að ofan,
getur ekki öranur útskýring málsins
fengist, en keisarinn hafi bundið sig
hér böndum án þess að gera tilraun
að fá samlþykki stjórnar sinnar —
og á róðstefnu við sendinefnd Aust-
urríkis hafi fulltrúar þýzku stjórn-
arinnar séð um að samþykkja ekki
textann í þessu hinzta boði til
Serbíu. Eg hefi þegar fært nægar
sannanir fyrir því, að innihaldið var
vel kunnugt á Þýzkalandi. Þegar
eg mintist ó yfirlýisingu þessa við
nerra Krupp von Bohlen, virtist
mér hann alt anmað en trúaður á
sannleiksgildi hennar. Lét hann
]iá skoðun í ljós, að í svo istórkost-
legu máli hefðu Þjóðverjar ekki átt
að una við að stjórn Austurríkis
hefði algerlega frjálsar hendur;
skylda helzfu stjórnmólamanna og
keisarans verið að sjá um að þessar
kröfur Austurríkiis hefðu verið ítar-
Lega ræddar og öll atriði þeirra
samlþykt af oss áður þær voru birt-
ar, og iþá um leið hefði stefna vor
verið valin og hægt að gera állar
ráðstafanir þar að Jútandi Hann
sagði enn fremur, að frá hvaða sjón-
armiði, sem það væri skoðað, þá
hefðum vér ekki átt að gefast al-
gerlega á vald Arasturríkis í þessum
sökum og þar með skuldbindast til
þess að mæta þeim afleiðingum, sem
vér hefðum ekki reiknað upp á fyrir
fram. Viðeigandi ástæður urðu að
finraast að öllum skuldbindingum
vorum og þær að miða að einhverju
ákveðnu marki. — í fáum orðram
sagt skoðaði herra von Bohlon
þessa neitunar yfirlýsingu þýzku
stjórnarinnar ósanna frá byrjun til
enda og hneykslanlega frá hvaða
sjónarmiði sem væri — og kvaðst
bann ætla að lýsa henni á þá leið
við herra von Jagow, þáverandi ut-
anríklsráðherra vorn og sem var
góður vinur hans.
Skömmu eftir þessa viðræðu okk-
ar, saigði iherra von Bohl^i mér, að
utanríkisráðherrarara hefði verið ó
bifanlegur hivað þá staðhæfingu
snerti, að hann hefði ekki neitt ver-
ið riðinn við hirasta boð Austurríkis
til Serbíu og Þýzkaland hefði aldrei
gert sllkar kröfur. Þegar Bohlen
dróg efa á þetta og kvað slíka af-
stöðu með öllu óskiljanlega, svaraði
von Jagow því, að sem stjórramála-
maður hefði hanri eðlilega viljað
annað — en á ráðstefnunni hefði
keisarinn farið svo langt í sakirnar,
að samkvæmt vanalegum reglum á
slíkum ráðstefnum, hefði vilji hans
orðið fram að garaga. Úr því hefði
verið of seint að leggja fram nýjar
tillögur. Enda hefði þonum (Jagow)
að endingu fundist bezt, að láta
þetta afskiftalaust — þar sem sú
yfirlýsing þýzku stjórnarinnar, að
hafa ekki verið raeitt riðin við þess-
ar kröfur Austurríkis, hlyti að bafa
góð áhrif í París og Pétursborg.”
Þaranig uppljóstar Dr. Muehlon
hinni ófyrirgeíanlegu tvöfeldni ut-
anríkis ráðherrans þýzka og eiras
þvf, hve feikilega mikils keisarinn
hefir mótt sín. Hann var höfuðið,
sem ilimirnir—embættismenn þýzku
stjórraarinnar — dönsuðu eftir og
auðsýnilega hefir hann viljað stríö
og ekkert annað. Lichnowsky prinz
sýndi fram á hvernig allar milli-
göngu tilraunir mishepnuðust,
bæði Breta og annara, sökum af-
stöðu þýzku stjórnarinnar. Dr.
Muehlon skýrir frá því, sem fyrir
augu hans bar^á Þýzkalandi á með-
an á þessu stemdur, og bregður um
leið Ijósi yfir bvernig þessi afstaða
þýzku stjórnarinnar orsakast. Bóðir
eru menn þessir hátt standandi hjá
þjóð sinni og málavöxtum öllum vel
kunnugir — og báðir eru þeir sam-
liljóða í að kenna stjórra sinni um
að hafa verið aðal orsök stríðsins.
Siðasta ár birti Dr. Muehlon bréf
í blaðinu Humanite, jafnaðar-
manna blaði í París, sem hann
skrifar 7. maí (1917) og stýlað er til
Bethmann-Hollwegs, þáverandi rík-
iskanzlara Þýzkalands. Bréf þetta
er eftirtektavert mjög og hljóðar
þannig f lauslegri íslenzkri þýð-
ingu:
Þrátt fyrir margar og stórvægileg-
ar yfirsjónir ó hlið Þjóðverja, síðan
strfðið byrjaði, hélt eg lengi við iþá
von að ögn af fyrirhyggju og fram-
sýni myndi á endanum gera vart
við sig hjá stjórnendum vorum. í
þeirri von gaf eg mig að nokkru
leyti undir umráð yðar og reyndi
þannig að koma yður til gagras í
Rúmaníu; efnnig tjáði eg mig fús-
ar til allrar aðstoðar í Sviss, þar eg
nú á heima — 'ef markmiðið kepti
að samkomulagi óvina þjóðanna.
Að eg var, og er enn, andvígur öllu
öðru en endurnýjun friðar og sam-
komulags, sannaði eg skömmu eftir
að stríðið skall á, með því að’ segja
af mér forstjóra stöðunni við Krupp
verksmiðjurnar.
Síðan frá byrjun þessa árs er eg
hortfin frá allri von f sam'bandi við
núverandi stjórnendur Þýzkalande.
Friðar tilboð vor án þess að «kýrt
sé frá stríðsmarkmiði voru, áfram-
hald kafbáta hernaðarins, burt-
flutningur Belgíu manna, eyðilegg-
ing með ásettu ráði í prakklandi og
margt annað hefir svo niðurlægt
núverandi stjórnendur alríkisins
þýzka, að eg er fyrir löngu síðan
þess fullvisis, að þeir eru með öllu
óhæfir til þess í einlægni að gera
tilraun að koma á varanlegum friði.
Allra hluta vegna geta þeir því ekki
skoðast fulltrúar þýzkrar
leragur
þjóðar.
Þjóðira þýzka fær ekki bætt úr
þeim ægilegu glæpum sem framdir
hafa verið gegn nútíð hennar og
framtfð, gegn Evrópu og mannkyn-
irau í heild sinrai utan hún eignist
aðra fulltrúa og sem standa á æðra
andlegu þroskastigi. Sann.leikurinn
er, að það er ekki nema réttlátt að
svo ilt orð skuli nú vera á oss kom-
ið um heim allan. Sigur núverandi
stjórnaraðferða á Þýzkalandi, hern-
aðarlegra og stjórnmálalegra, hefði
orðið réttnefnt rothögg
björtum framtíðarvonum
kynsiiras.
lendinga á þessu ári, en séra Pétur
Hjálmsson, sem fremur ytfirsöngva,
hefir þegar getið þeirra í blöðunum
og þarf því ekki að tilfæra nötfn
þeirra hér.
Sem sá maður, er þráir eingöngu
velferð hinnar táldregnu og þjóðu
þjóðar minraar, sný eg fyrir fult og
alt baki að núverandi fulltrúum
þýzkrar keisarastjórraar Og nú á
eg bara þá einu ósk til — að allir
sjálfstæðir eirastaklingar geri það
sama og að sem flestir Þjóðverjar
fái öðlast rét-tan skilning og dug til
athafna.
Þar sem mér er nú varnað að bera
skoðanir mínar undir álit þjóðar
minnar, finn eg mig knúðan að snúa
mér til yðar og tilkynna yður hvern-
ig eg lft á málið og afstöðu vora
eiras og nú horfir.”
BRÉF 0R BYGÐUM
ÍSLENDINGA.
Alt er selt hér og keypt með rán-
verði, svo að fyrnum sætir. T. d.
hafa meðal-kýr verið seldar alt að
100 dölum og allir nautgripir til-
svarandi; sauðfé á fæti 12—'16 dali;
síðastliðið sumar seldist ullar pund-
ið á 61c. Smjör hefir verið frá smjör-
gerðarhúsinu næstl. ár pd. 98—48c.
og raú 50c. í fötum; enda er smjörið
öllum • frá Markerville talið hið vandað-
mann- aðasta og ihliaut hæstu verðlaun á
sýningunni. Eggja-tylftin varð nær
50c. í vetur, er nú 32c. Bundið hey
var, flutt til járnbrautar, $15—$17
tonnið og 'laust hey $10—$12; úti í
sveit var $5—$8. Líkt þessu hetfir
verðið verið á flestu sem selt hefir
verið; svín hafa selst hér 19c. pund-
ið á fæti. En þó þetta verð á vör-
um bænda sé með fódæmum, þá er
þetta varla hlutfallslega jafnhátt og
verðið á innkaupsvörumni, því f
skiftum mun dollarimin ekki meira
virði en 40c—60c. Yel má þó segja,
að 'bæradum hér líði vel og margir
Islendingar orðnir vel efnaðir, og
jafnt yfir munu peningar hafa verið
til nú í nálægri tíð; til þess beiradir
það, að á söluþingum hér hefir alt
sela^ á háu verði og borgast við
hama/rs högg.
En samt sem áður eru hér daprir
tímar og margur mun sá hér, sem
tfús væri að gefa stóran hlut af eig-
um sínum ef friður fengist og öllu
væri óhætt.
(Frá tfréttaritara Hkr.)
Markerville, 2. maí 1918.
Það er orðið býsna langt síðan
nokkuð sást héðan í blöðunum; af
því að eg er að vissu leyti bundinn
því, að senda Heimskringlu gömlu
fáeinar fréttalínur stöku sinnum,
geri eg það í þetta sinn.
Almennar fréttir eru hér í smáum
stýl, nema hér er sama þunga deyfð-
in og alvaran yfir hinum ægilegu af-
leiðingum styrjaldarinnar, sem nú
sýnist hvergi nærri leidd til lykta.
Árið, sem leið, mátti telja meðal-
ár; heyafli í betra lagi og komupp-
skera sem næst í meðallagi. Næst-
liðiran vetur langur, byrjaði í októ-
ber og hélzt fram í apríl; fóðurtími
á skepnum því langur, um 7 mán-
uði; til vorveðráttu brá að vísu með
apríl, en greri seint; má segja, að
enn er ekki bithagi fyrir skepnur,
raema sauðfé. Nú er kallað að sé
góð tíð, samt nokkuð þur, ef hún
breytist ekki.
Snemma í apríl var farið að vinna
akurvinnu, en stendur nú sem
hæst; mikið var óunraið í haust, svo
plægingar hafa nú tatfið fyrir. Búið
að sá hveitikorni og sumir farnir að
sá höfrum; vonandi verður sáningu
lokið um miðjan þenna mánuð, að
mestu leyti. Alt hlýtur að ganga
seinna en að venju; hvorttveggja er,
að bændur hafa stórurn aukið akur-
rækt íyrri árin, og svo eru of fáar
hendur nú til að vinna að fram-
leiðslunni, og nú keyrir fram úr
hófi, nsSr sópað er burt úr héraðinu
stórum hóp af duglegum uragum
ungum mönnum; er nú auðséð, að
bændur verða að gefa upp að miklu
leyti jarðrækt til kornframleiðslu,
og einnig að fækka stórum kvikfén-
aði sínum. Hér sem víðar eru þetta
afleiðiílgar stríðsins voðalega, og
stjórnvizku þeirra, sem með völdin
fara, og að því leyti uppsker nú
þjóðin það sem hún hefir niður
sáð.
Alment hefir mátt kalla, að hér
hafi verið heilbrigði um lengri tíma.
Einstöku sjúkdómstllfelli hafa þó
komið fyrir, einkum af botnlanga-
bólgu sem kostað hefir holdskurði;
kona Ófeigs bórida Sigurðssonar,
hofir legið hættulega haldin lengi, af
luragna sjúkdómi, en mun nú úr
hættu og í afturbata.
Nokkrir hafa dáið hér meðal Is-
G. A. AXFORD
LÖGFRÆÐINGUR
503 Parls Bldg., Portage & Garry
Talsimi: ain 3142
Winnipeg.
Arol Anderaon K. P. Garland
GARLANÐ & ANÐERSON
Lð(iFR.1C8ING*a.
Phona Haln lSfl
Sleetrle Railway Chambar*.
Fyrir nokkru síðan fengum við
sjaldséðan gest herra Jónas Hall frá
Garðar, N.D. Hann var á kynnis-
ferð til Stephans skálds vinar síns
og fleiri kunningja frá fyrri árum.
Jónas er nú hniginn á efra aldur,
en heldur sér samt furðu vel. Hann
er vel skynsamur maður, stiltur og
gætinn; hefir skarpa og ljósa hugs-
un, en talar færra en hairan ihugsar.
Hann er ágætur íslendingur, þrátt
fyrir það, að hann mun standa með-
al hinna fremri í enskri mentun;
það hefir enzt homum, að hann er
sannur maður.
Land þitt og skyld-
ur þínar.
Ef þú álítur skyldu þína að
vinna landi þínu alt það gagn er
þér er unt, þá verður þú fyrst af
öllu að hugsa vel um heilsuna.
Tímarnir krefjast fullra krafta ein-
staklingsins — bæði líkamlegra og
andlegra—til fullkominna afkasta
þess er gjöra þarf, en án góðrar
heilsu getur þú ekki afkastað
neinu. Hraustur magi, er eitt að-
al skilyrði fyrir góðri heilsu, og
Triner’s American Elixir of Bitter
Wine er vissasta úrræðið, þá mag-
inn er úr lagi. Triner’s meðalið
kemur reglu á þarmana, skerpir
lystina, styrkir meltingarfærin og
taugarnar. Fæst í lyfjabúðum og
kostar $1.50. — Triner’s Liniment
mun reka burtu verki gigtarinnar,
læknar fluggigtt, bakverk, tognun,
bólgu, sára vöðva. Kostar 70 cts.
—Joseph Triner Campany, 1333-
1343 S. Ashland Ave., Chicago, 111
f
Dr. /VI. & Ha/ldorsson
BOTD BDII.DING
Tata. Mala MH8. Cr Port. Jt Bda.
Stunðar elaTÍrtuaju berklaaýkl
ob aSra lungnajaúkdéma. Dr aH
(lnaa á skrlfstafu .tnnl kl. II Ul 12
kl' 3 W1 4 H.lmill að
<6 Alloway are.
Tal.fmi: Matn *802.
Dr. J. G. Snidal
TANNLÆKNIR.
814 SOHER8ZT BLE.
Portar. Avenue. WINNIPMQ
Dr. G. J. Gis/ason
Phyalelai aad Svmeoa
Athy»!i voitt Aucnji. Byrna o*
Kvorka Sjókdýmum. Áaamt
lnnvortls ajúkdómum eg upn-
skurhi.
18 South »rd St- Grand Fortrm, If.Ð.
Dr. J. Stefánsson
401 BOTD llim.DINO
Hornl Portaae Ave. og JSðmenten gt.
Stundar .Ingrðnsu auana, errna,
n.f og kv.rka-ajúkdðma. Hr a« hltta
frá kl. 10 tll 12 f.h. og hl 2 tll S a.h.
Phone: Main 368Í.
Heimlll: 186 Ollvta St. Tata. O. 2616
;
Vér höfum fullar btraVlr hreln-
ustu lyfja ogr meOala. KomJB
meö lyfseBla yBar hla*a5. vér
§ rerum meöulln nákvaemleua eftlr
v ávlsan lajknislns. vér ■Innum
0 utansv.lta ^öotuuum og saljum |
J COLCLEUGH & CO. *
V RJotre Danae Jt Sherbrooke Sta. t
1 Phone Garry 2890—2891
A. S. BAfíDAL
selur lfkklstur og annast um út-
farir. Aliur úthúnaSur sá be»ti.
Ennfremur selur hann allskonar
mlnnlsvartSa og legsteLna. : :
818 SHERBROOKE ST.
Pbone G. 21S2 WINNIPEG
G. THOMAS
Bardal Block, Sherbrooke St.
Wtnafpeg. Man.
GJírir viB úr, klukkur og allskonar
gull og silfur stáss. — Utanbœjar
viögeröum fljótt sint.
TH. JOHNSON,
Ormakari og GullsnuSur
Selur Kiftiragaleyiisbróí.
Sérstakt athyRll veitt ptfatunum
og viÖgJSroum útan af lantfl.
248 Main St. ■ Phoat M. 6604
Triners meðul fást öll hjá Alvin
Sales Co., Dept. 15, P.O. Boz 56
Winnipeg, Man.
I
E
INMITT N0 er bezti tími að
gerast kaupandi að Heims-
kringlu. Frestið því ekki til
morguns, sem þér getið gert í dag.
SKkt er happadrýgst.
Upplýsingar óskast.
Heimskringla þaifcftð fá að
heimilsfang eftirtaldra manna
vita um núverandi
Th. Johnson, síðasta áritan Port. la Prairie, Man.
Jón Sigurðsson, áður að Manchester, Waah.
E. O. Hallgrímsson, áður að Jnneberry, Minn.
Miss Amason, áður að Wroxton, Sask.
S. Davidson, áður að 1147 Dominion str., Wpg.
Mrs. W. L. Thomas, áður að Kimberley, Idaho.
Hjörtur Brandsson, éður 9318 Olarke St. Edmonton.
Steindór Árnason, áður að Wild Oak, Man.
Lárus Bjarnason, áður Cortland, Nebrasca.
Þeir sem vita kynnu um rétta áritun eins eða fleiri af
þessu fólki, eru vinsamlega beðnir að tilkynna það á
skrifsteíu Heimskringlu. »
THE VTKING PRESS, LTD.
X. X. twanni
H. G. Hlnrtkuon
J. J. SWANSON & CO.
PASTKIGWASAI.AR OG
mlata nrttlir.
Totlaiml Hnln 8697
Cor. Portnso nnd Garry, Wlnnlpoz
MARKET H0TEL
148
__Shvet
Bátl markablnum
Beotu vinföng, vintflnr OH »0-
hlyníne f4S. falenkur veitmga-
tnnBnr tf. HnHúórsson. ielöbtan-
tr lelendtnguin.
CCONSIL, Elgandl
WtaalHc
GISLI GOODMAN
TINSMIÐDH.
Bt. og
VerkatæBl:—Hornl Toronto
Notre Ð&me Ave.
Phune
Garry
HelnaUta
Gnrry HM
Lagaákrarðanir viðvíkj-
andi fréttablöðum!
1.) Hver maður, sem tekur reglulega
á móti blaði frá pósthúsinu,
stendur í ábyrgð fyrir borgun-
inni, hvort sem nafn hans eða
annars er skriíað ntan á blað-
ið, og hvor1. sem hann er áskrif-
andi eða ekkl.
2) Ef einhver uegir blaði upp, verð-
ur hann að borga alt sem hann
skuldar þvi, annars getur útgef-
andinn haldið áfram að senda
honum blaðið, þangað til hann
hefir geitt skuld sína, og útgef-
andinn á heimting á borgun
fyrir öll þau blöð, er hann hefir
sent, hvort sem hinn tekur þau
af pósthúsinu eða ekki.
3) Að neita að taka við Sréttablöðum
eða tímaritum frá pósthúsum,
eða að flytja í burtu án þess að
tilkynna slíkt, meðan slík blöð
eru óborguð, er fyrir lögum
skoðað sem . tilraun til svika
(prima facio of intentional
fraudV