Heimskringla - 27.06.1918, Síða 2

2. BLAÐSIÐA
HEIMSKRINGLA
WINNIPEG, 27. JÚNI 1918
Hverfandi iðnaður
Þýzkalands
(LausL þýtt út “Lit. Dig.”)
Einangrunin mikla, sem þýzk
þjóð á nú viS aS búa, getur ekki
skoSast hagvænleg, sízt þegar til
lengdar lætur, enda munu nú
ÞjóSverjar yfirleitt teknir aS sjá
þetta og skilja og um leiS aS
verSa meir og minna kvíSa fullir
hvaS framtíSina snertir. Efst í
huga þeirra flestra virSist nú sú
spuming: “Hvernig skyldi sam-
bandi þýzkalands og Ameríku
reiSa af eftir stríSiS?” Af þýzku
blöSunum aS dæma, virSist þessi
kvíSi hafa gert vart viS sig ekki
eingöngu í miSstöSum iSnaSarins
á þýzkalandi, heldur líka í hafnar-
bæjum og siglinga-útgerSar stöSv-
um. Almenn skoSun þar virSist
vera, aS Ameríka muni “af alefli
reyna aS hnekkja hlunnindum
Þýzkalands” meS því aS útiloka
þýzkan markaS frá því óunna
efni, sem keypt var hérna megin
hafsins fyrir stríSiS. AS vanda
ber meir á lastmælum og hótun-
um í meSferS þýzku blaSanna á
þessu máli en vitsmunalegum
rökum. ÞjóS vorri er hótaS
öllu hörSu, ef hún ekki hegSi sér
skikkanlega eftir stríSiS. Til dæm-
il kemst blaSiS Deutsche Zeitung
■í Berlín þannig aS orSi:
“Ef Ameríka neitar aS selja
oss baSmull, þá munpm vér neita
aS selja þangaS pottösku (pot-
ash) , og sem er Ameríkumönnum
ómissandi áburSarefrii. Á því hef-
ir Dýzkaland veraldar-víSa einka-
sölu. Og neiti Ameríka oss um
gasoline-olíu- og kornvöru, fær
hún engin litunarefni frá oss, eng-
ar lyfjavörur, glervörur eSa ljós-
fræSingaáhöld — í fám orSum
sagt, engar þær vörur eSa annaS,
sem í liSinni tíS þefir veriS flutt
frá Þýzkalandi til Ameríku.”
“Vér höfum enga vissu fengiS
fyrir því enn þá, aS hve miklu
leyti vöruflutningar komist á
frá Þýzkalandi til Ameríku eftir
stríSiS; en út frá því mun þó ó-
hætt n aS ganga, aS engi
af stríSslöndunum eSa óháSu
löndunum geta komiS í vorn staS
sem framleiSendur þess marga og
mikla, sem Ameríka hefir frá oss
keypt.”
Á eftir öSru eins málaglamri og
rosta er hressandi aS snúa sér viS
til stjórnarblaSsins Norddeutsche
AHgemeine Zeitung og verSa þar
þess áskynja, aS---þrátt fyrir alt
grobbiS—muni Þýzkaland í raun
og veru engan varning hafa til út-
flutnings aS stríSinu loknu. Ein
staShæfing þess ríkishelgaSa
blaSs er sem fylgir:
“Af I 700 spuna- og vefnaSar-
verkstæSum, eru bara 70, sem enn
starfa fullum krafti, og af skó-
gerSar verkstæSum, sem áSur
voru 1400, eru nú aS eins 300 eft-
ir. Á undan stríSinu voru olíu-
verkstæSi vor 750 talsins—aS
eins 15 þeirra halda nú áfram
starfi meS fullum krafti. HvaS
silki iSnaS vom snertir, verSur
ekki annaS sagt, en hann sé allur
í molum.”
Þetta mikla óstand, sem iSnaS-
urinn á Þýzkalandi er kominn í,
hlýtur aS skelfa hagfræSinga þar
og af blaSinu Frankfurter Zeitung
aS dæma, er Dr. Helfferich, fyrr-
um ríkiskanzlari og þar á undan
forstöSumaSur Deutsche bankans,
nú alt annaS en vongóSur hvaS
framtíS Þýzkalands snertir. Skýr-
ir blaS þetta frá ræSu, er hann
nýlega flutti á fundi verzlunar- og
iSnaSarmanna. Fór hann í ræSu
þeirri hörSum orSum um verzlun-
arbann Breta og kvaS hann þaS
brot á öllum lögum og reglum siS-
aSra þjoSal SagSi hann Breta
þannig hafa kept aS því mark-
miSi aS einangra þýzka þjóS og
þröngva kosti hennar á allar lund-
ir. Ekki væri því heldur aS neita,
aS þeim hefSi tekist aS koma ár
sinni þannig fyrir borS, aS fjár-
hagslega stæSu ÞjóSverjar nú aS
stórum mun ver aS vígi en áSur.
Um þetta komst Dr. Helfferich
meSal annars þannig aS orSi:
“Ef friSarsamningar, er á endan-
um verSa gerSir, ákveSa oss ekki
fullar skaSabætur fyrir þaS, sem
óvinirnir hafa fyrir oss eySilagt
eSa frá oss tekiS í útheiminum, ef
samningar þessir ákveSa oss ekki
fullkomiS frélsi til athafna og
framtakssemi af öllu tagi á ver-
aldar sviSinu, þá er framtíS þýzk-
rar þjóSar óneitanlega hnekt og
kraftar hennar lamaSir. Vér
krefjumst fylstu skaSabóta fyrir
öll lagabrot og alla þá eySilegg-
ingu, er vér höfum orSiS aS þola.
—Vér krefjumst aS halda óhöll-
um hlut í öllum þessum ágreinings
málum og fá aS njóta fylstu jafn-
réttinda viS hin stórveldin; krefj-
umst þess, aS höfin séu frjáls og
stofnsett sé fullkomiS verzlunar-
frelsi, þar engin sérstök bönn eigi
sér staS í vorn garS.”
Kröfur Dr. Helfferichs kunna
aS líta vel út á yfirborSinu, en
vandina mesti, sem fram undan
honum liggur, er aS fá oss til aS
samþykkja þær. ViSkomandi
þessu^firSast þeir í Vínarborg
vera óllu glöggsýnni, en á sér
staS meS stjórnmálagarpa og hag-
fræSinga í Berlín. BlaSiS Ábeit-
er Zeitung gerir þessari ræSu Dr.
Helfferichs ekki hátt undir höfSi
eSa kröfum hans. Um þetta kemst
þaS blaS svo aS orSi á einum
staS:
“Hve mikill, sem sigur vor er í
dag og hve stórkostlegur sem
hann kann aS verSa, fær hann
aldrei áorkaS því, sem vara-
garparnir skammsýnu á vora hliS
vænta eftir. Sigur vor fær ef ti
vill hnekt hernaSarhug Frakka og
komiS Englandi og ítalíu til þess
aS fallast á aS friSur sé sauninn,
en enginn sigur vor á landi fær
þó yfirbugaS England og Banda-
ríkin meS öllu og þrengt svo aS
þjóSum þessum, aS þær verSi til-
neyddar aS afvopnast og sam-
þykkja skilmálalaust hverja þá
friSarkosti, er vér setjum þeim —
eins og Rússland varS aS gera —
Engin stórveldi jarSar fengju kom-
iS slíku til leiSar á meSan brezki
flotinn er ósigraSur og ræSur á
höfunum.
Jafnvel þó herkænska Hinden-
burgs og hugprýSi ÞjóSverja ynni
fullkominn sigur á landi, jafnvel
þó brezki herinn væri hertekinn í
heilu lagi, Frakkland afvopnaS og
neytt til friSar, jafnvel þá myndu
England og Ameríka halda stríS-
inu áfram — verzlunarbann þess-
ara þjóSa haldast og völdin á sjó
enn vera í höndum Breta. Og þó
þær af einhverjum orsökum gætu
ekki eSa vildu ekki halda hildar-
leiknum áfram, þó friSur væri
saminn og stríSi sagt slitiS, myndu
þær samt sem áSur hafa sér í
höndum þaS vopn, er oss nú staf-
ar einna mest hætta af. Vér gæt-
um ekki komist af til lengdar, ef
ekki fengjum vér korn, kopar og
baSmull frá Ameríku, nickel frá
Canada, baSmull frá Egiptalandi
og Indlandi, togleSur frá nýlend-
unum brezku og margt annaS,
sem áSur*höfum vér orSiS aS fá
frá löndum þessum.
Eftir stríSiS verSur skortur á
öllum þessum vörum og efni og
mikil kepni á meSal þjóSa, er fá
aS njóta þeirra. Ef England og
Ameríka neita oss um slíkt, þá,
erum vér sigraSir — þrátt fyrír
alla sigurvinninga vora, og þá
friSarsamninga, sem vér getum
samiS viS aSrar þjóSir.”
Ókeypis til þeirra «m
Þjást af Brjóstþynfslum
Sttt HtlmllIiinifSal, Scm Mfl Brflka Aa
Þtas a* TrppaHt Frfl Vlanu.
Vér hofum aýjaa vra at5 lækna and-
arkeppu (asthma) og viljum aJ5 þér
reynits þat5 á okkar kostnatS. Hvort
sem þú hefir þjátSst lengur etia skemur
af Hay Fever etSa Athsma ættír þú at5
senda eftir fríum sköratum af metSali
voru. GJörir ekkert til i hvernig lofts-
laei þú býrt5, et5a hver aldur þinn er
etSa atvinna, ef þú þjáist af andar-
teppu, mun þetta metial vort bæta þér
fljðtlega.
Oss vantar sérstaklega atS senda
tne15p.lU5 til þeirra.msem átiur hafa
brúkatS etSa reynt ýmsar atirar a*-
fertSir etSa metSul án þess atS fá bata.
Vér viljum sýna öllum þeim, sem
þjást—á vorn eigin kostna*—, atS ati-
ferts vor læknar strax alla andarteppu
eg brjéstþrengsli.
l»etta tilboti vort er of mtkils
ttl atS sinna því ekki sA-ax í
SkrifitS nú og byrji* strax atS l*k
SenditS enga peninga. AtS eins
nafn ytSar og utaaáskrlft — gjöritS
í dag.
VUBB ASTHMA COCPOlt
FRONTIER ASTHMA CO., Reom
692 T, Niagara and Hudson Streets.
Buffalo, N. Y.
Send Sree trial ef your methofl te
-----O----
“Hvað sem það kostar”
ÞaS er algengt orStcik þotta, á
vígsviSum Frakklonds og Belgíu,
þegar eitthvaS þarf a8 fram-
kvæma, sem alvitlaust mundi tal-
i8 allstaðar og æfinlega nema mitt
í svæsnum orustum. Þegar þaS
boð gengur út, aS þetta eSa hitt
skuli gera “hvaS sem þaS kosti“
(fat all costs), þá er þaS í raun
réttri skipun um aS ganga í ögigor-
ustu viS dauSann sjálfan. Því
miSur hefir dauSinn þar oft yfir-
höndina, en oftar en hitt ber þ®
sá, er lífiS lætur, virkilega sigur-
inn úr býtum. ÁSur en fullhuginn
lætur líf sitt, hefir hann venjulega
int verk sitt af hendi, en þaS þýS-
ir, aS meS lífi sínu hefir hann þá
leyst tugi þúsunda herbræSra
sinna úr gi^eipum dauSatns, og ekki
ósjaldan snúiS yfirvofandi ósigri
í stóran sigur.
Mörg sagnabrot um slíkar
háska-ferSir eru nú þegar á prsfriti,
þó fá séu í samanburSi viS þaS,
sem síSar verSur, og varpa þau
sem geislastöfum á störf og þraut-
ir einstaklinganna. þó geislastafir
þessir séu ónógir og vari litlu leng-
ur en þrumuljós í náttmyrkri, gefa
þeir þó þeim, sem heima sitja,
taokifæri til þess aS sjá í svip of-
urlítiS horn af vígvelli, og til þess
aS geta greint ögn af athöfnum
einstaklingsins, en sem annars
koma sjaldan fram, í almennum
stríSsfréttum. Þessi litlu sagna-
brot leiSa jafnframt í ljós þann
sannleika, aS enn eru menn fimir,
hugprúSir og hraustir, engu síSur
en á söguöldinni frægu, þó aS aS-
ferSin og vopnin, vitanlega, séu
nú öll önnur.
“Brot” þaS, er hér fer á eftir,
er tekiS eftir fréttablaSi í London,
en lautenant einn í fþig-liSinu
sagSi blaSamanninum:
“Þegar skamt var fariS frá búS-
um dróg “Willie” sig út úr “flota”
okkar og hvarf von bráSar út í
geiminn — inn yfir her-merkilínu
óvinanna. Honum hafSi veriS
“sett fyrir” aS gera “eitthvaS”,
“einhversstaSar ”. Hann var lang-
bezti vegvitinn og loft-fara stjórn-
arinn í okkar flug-deild, enda
hafSi hann ferSmesta og bezta
loftfariS. Þetta vissum viS flug-
bræSur hans, en samt fanst okkur
sjálfsagt aS kveSja hann í seinasta
sinn, meS sjálfum okkur, en ekki
upphátt, er viS sáum hann leita
burtu frá flota okkar ViS vissum
þá, aS hann var sendur til þess aS
framkvæma eitthvaS, “hvaS sem
þaS kostaSi”
“Enginn okkar vissi hvert ferS
ferS hans var heitiS. ÞaS vissu
ekki aSrir en hann sjálfur, her-
sveitar-höfSinginn aS sjálfsögSu,'
og nokkrif hinna æSri hershöfS-
ingja. En af því aS “útvalinn"
var færasti flugmaSur og vegviti í
flota okkar, réSum viS aS verk-
efniS væri áríSandi og meiia en
meSalmanns meSfæri.
“ViS miSdagsborSiS bar margt
á góma, aS venju, en meS ná-
kvæmri samvizkusemi sneiddu
allir hjá því umtalsefni, sem efst
var í allra huga. þaS sýndi sig
bezt, er flugliSs-foringi okkar,
mitt í masinu, varpaSi öndinni og
sagSi: “Vesalings Willie.” 1
sama vetfangi voru öll önnur u»n-
talsefni gleymd, en allir tóku aS
ræSa um þessa háskaför, og lagSi
hver sitt til.
“Sé þaS á nokkurs manns valdi,
þá kemur ‘Willie’ ‘heim’ meS
kugginn heilu og höldnu”, sagSi
einn, og voru allir samdóma.
“Já,” sagSi flugliSs-foringir.ri
aS lyktum, “þaS má treysta hon-
um til aS halda fleýtu sinni fyrir
óvinunum, meSan lífiS endist.”
Datt svo niSur taliS, er hvers-
dagsstörfin tóku viS aftur.
Um miSaftan fóru þeir loftverS-
ir aS tínast "heim”, er uppi höfSu
veriS síSan um hádegi, en enginn
þeirra færSi frétt af sendimanni.
Litlu síSar gekk þaS boS út frá
hersveitar - höfSingjanum, aS
skráSar skyldu allar eignir
“Willa”, sem í herbúSunum væru.
Þessi boSskapur sýndi, aS þá
hlaut aS vera liSinn, og þaS fyrir
löngu síSan, sá tími, sem álitinn
var meir en nægur til lúkningar
fyrirsettu verki, og aS innan
skamms mundi nafn “Willa” birt-
ast á nafnaskrá þeirra, sem eru
“horfnir”
Stuttu fyrir sólsetriS fór sú
fregn eins og eldur í sinu, aS flug-
vél sæist í norS-vestri. Sólin var
komin niSur undir sjóndeildar-
hringinn og varpaSi breiSum
kvöIdroSa slæSum í allar áttir.
Og þar, viS rönd sólar, meS kvöld
roSann aS baki sér, sást nú greini-
lega aS loft-far var á ferS. Stækk-
aSi þaS óSfluga, er þaS nálgaSist,
og var auSsætt aS stefnt var eftir
striki aS flugvéla-byrgjunum fyrir
vestan herbúSirnar. ÞaS var eng-
um blöSum um þaS aS fletta, aS
hér var “Willi” meS “kugg" sinn
á heimleiS, og bijSu nú flugbræSur
hans fagnandi eíftir honum.
“VeSur hafSi veriS hiS æskileg-
asta allan daginn og dúnalogn og
blíSa breiddi sig yfir bólgiS og
blóSrísa landiS um sólsehirsleyt-
iS. Svo mikil var nú kyrSin, aS
glö'gt mátti heyra skröltiS í her-
flutnings vögnunum, er hjólin urg-
uSu viS steinlögS stræti í þorpi
einu í meir en tveggja mílna fjar-
lægS. Og enginn var svo heyrn-
ardaufur, aS ekki heyrSi hann
venjulegar víg-dunur og dynki í
norSurátt, þó breiS væri spildan
milli herbúSanna og fremstu víg-
grafninga. En eins kyrt og var
úti, heyrSist þó ekki minsti þytur
í flugvélinni. Hún sveif um loftiS
meS jafnri ferS og þögul eins og
dauSinn /
“Heyrir þú til vélarinnar?”
spurSi hersveitar - höfSinginn,
I remur sjálfan sig en aSra, enda
svaraSi enginn, því meS sjálfum
sér voru allir aS spyrja hins sama.
“Hann er náttúrlega olíu-Iaus, eft-
ir svo langan tíma," sagSi hann
svo sem svar upp á eigin spum-
ingu.
“Hann er aS renna sér heim,”
sagSi þá flugliSs-foringinn. “Væri
nokkurt afl eftir í vélinni, mundi
hann ekki halda sig svona nælrri
jörSu.”
“Alveg rétt! AuSvitaS!” varS
hersveitar-höfSingjanum aS orSi,
en varS þó hálf hverft viS, eins og
manni, sem vaknar af draumi.
ÞaS var líka eitthvaS geigvænlegt
viS aS sjá þenna gamm svífa þög-
ulan um loftiS og nálgast jörSina
meS ógnar hraSa, — líkast því er
skíSamaSur brunar um harSfenni
niSur bratta hlíS.
“ÞaS er ’WilIi”, sagSi nú laut-
enant einn, er sótt hafSi kíki sinn,
“en flugvélin er víst illilega löm-
um.”
“Látum nú sjá,” sagSi hersveit-
ar-höfSinginn og þreif kíkirinn.
Hann leit í hann og skilaSi honum
aS vörmu spori, en sagSi ekki
orS.
“FlugliSs-foringinn leit í kíkir-
inn næst og sagSi ekkert, en óaf-
vitandi saup hann hveljur og lagSi
þá kulda-hroll um þá, sem hjá
stóSu.
LoftfariS var nú nærri komiS
aS loft-skipa byrgjunuín og var
ekki meira en svarar þrjátíu fet-
um frá jörSu. Ef stefnan hefSi
veriS tekin meS meiri halla í upp-
hafi, þá mundi loftfariS hafa rek-
iS sig á þekju einhvers byrgisins.
En mælingin reyndist rétt. ÞaS
snerti enga þekjuna.
Áfram sveif loftfariS niSur á
jörS og tók lendingu á loftskipa-
grundinni eins léttilega og eSli-
lega, eins og er fugl sest á kvist,
örfá skref frá bræSrunum, sem
biSu. “Willi” var kominn heim
aftur meS “kugginn” sinn, en hví-
líkt flak! Enginn þeirra, er þar
voru, hafSi áSur séS nokkuS í lík-
ingu viS þetta. ÞaS leit út eins
og brjálaSur maSur hefSi vaSiS
um loftfariS frá enda til enda og
rist og stungiS alt sem högg festi
á. Auk heldur þverbanda-kerfiS
í miSrúmi loftfarsins var svo
kubbaS sundur, aS ekki voru eft-
ir nema tíu eSa tólf bönd til þess
aS tengja saman bolinn og væng-
ina.
Já, “Willi” hafSi lokiS fyrir-
settu verki og var kominn “heim”
aftur. En kostbær var ferSin.
MeS höfuS hnigiS á bringu sat
hann í stjórnarasæti sínu—ör-
endur.
Eftir aS hafa snúiS viS til heim-
ferSar, og lífsafl hans tók óSum
aS þverra, hafSi hann sett stýriS
eftir kompás-striki, skorSaS stýr-
is-ásinn meS fótunum, en stjórn-
sveifinni hélt hann fastri meS
höndum og hnjám, og því trausta-
taki slepti hann ekki, þó sál hans
væri fyrir löngu flogin til friSsam'-
ari, sælli bústaSa.”
Ahugas.—Þeim, sem eru alls-
ókunnir flugvélum og meShöndl-
un þeirra, þykir þessi frásögn má-
ske æSi ótrúleg, ef ekki vita ó-
möguleg. En sannleikurinn er,
aS frásögnin er meir en sennileg.
Flugmenn renna sér, eSa skauta
(volplane) þannig “heim” á
hverri stundu dags og nætur, er
þörf gerist, eSa til aS æfa sig.
Flugvélin er þannig búin, aS á
þess kyns “skautaför” fer hún á-
fram full fimm fet fyrir hvert eitt
fet, sem hún sígur. Og flugmaS-
urinn hefir ætíS hjá sér öll tæki til
þess aS sjá í vetfangi, hvaS langt
hann er frá búSum sínum, í hvaSa
átt og hvaS hátt hann er frá jörSu.
Getur hann því nákvæmlega vit-
aS, hvar hann lendir, þegar hann
byrjar aS “renna sér” til jarSar,
--ef veSriS er hagstætt og öldu-
rót lítiS í lofti.— [E. J.J
------o------
Skilnaðar samsæti í
Arborg
Dað segir gamalt spakmæli, “að
hljóður sé liygginn maðúr.” Ef það
skyldi, hvernig sein á stendur, vera
satt, erum við víst, norðuíbúar Nýja
íslands, fremur vitrir en ihitt, ef
dæma ætti eftir því, hve iengi vér
getuiri stundum látið nýungarnar
hjá os« liggja í þagnargildi.
Eg var staddur í Winnipeg ný-
lega og átti tal vlð einn af blaða-
skúmunum þar um vegirin og dag-
inn. Meðal annars barst talið að
fréttum norðan úr Nýja íslandi, og
mintist eg þess, að Dr. Pálsson
hefði fyrir n*kkru síðan flutt það-
an, og væri nú seztur að í Elfros í
Sask. Blaðamaðurinn rak upp stór
augu og sagðist vera hissa, að hann
li.ofði ekki heyrt þetta fyrr-i. 3?eir
eru svona, Þleseaðir blaðavitring-
arnir, að þeir vita ekki alt-og þurfa
öðru hvoru fræðslu með, rétt eins»
og við hinlr.
l>ar sem eg var sjálfur n«rður í
Nýja íslandi um það ieyti, er Dr.
Pálsson var að fara þaðan, iangar
mig, “fyrst ailir aðrh- þegja,” að geta
tíðindanpa, með þínu leyfi, ritstjóri
sæll, aem gerðust þar um þær
mundir.
Fyrir Sjúkleik Kvenna.
Dr. Martel’s Female Pills hafa ver-
it5 gefnar af læknum og seldar hjá
flestum lyfsölum í fjórðung aldar.
TakiT5 engar eftirlíkingar.
Pað var góður tfmi, eftir að það
var orðið hljóðbært að Dr. Pálsson
ætJaði að flytja i Iburtu, að fólk
virtist ekki trúa ,því eða leggja mik-
ið upþ úr því; því fanst það naum-
ast geta verið satt, sem það heyrði
um það. Hvað til þess trúleysis
kom, getur verið erfitt að segja. Ef
til vill hefir sumum þó fundist það
ótrulegt vegna þess, að læknirinn
var hér uppalinn að mestu og hefir
varið stanfsæfi sinni, það sem af er,
hér, hefir þolað þlítt og strítt á
æsku og manndómsárunum ineð
vinum og vandamönnum hér og á
því vafalaust margar ljúfar og
hjartfólgnar endunminningar bund-
nar við þenna stað eða þessa bygð.
Að öðru ieyti mun allmörgum einn-
ig hafa fundist það ótrúlegt vegna
þess, og þeir hygg eg að ihafi verið
fleiri, að auðsætt var, að með burt-
för ilæknisins “gnapti hér fyrir skildi
skarð,” eins og Matthías kemst ein-
hvers staðar að orði, skarð, sem ó-
þægilega gat komið sér, og menn
vildu ekki fyr en í síðustu lög trúa,
að þeir yrðu reyndir með.. En hvað
helzt, sejn olli efanum ihjá fólki um
þetta, kom það seinna greinilega á
daginn, að burtförin var með föst-
um ásetningi hafin, og að brátt var
ekki til annara úrræða að grípa, en
að kveðja Mr. og Mrs. Dr. Pálsson.
iBurtfarar-dagurinn var ákveðinn
3. júní. Þrem dögum áður, eða 31.
maí, safnaðist svo álitlegur hópur
vina og veiunnara Mr. og Mrs. Dr.
Pálssonar saman í samkomuhúsi
Árhorgar, til þess að kveðja þau að
ekilnaði, að við slík tækifæri hér
hefir aldrei annar eins sézt. Tók öll
bygðin þátt í samisætinu, svo langt
er Dr Pálsson var þektur og landar
byggja, svo sem Riverton, Hnaus-
ar, Geysir, Ánborg, Framnes, Víðir
og einstakir inenn lengra að, og gat
maður ekki varist þeirri hugsun, að
vel hefði þeim hjónuim orðið hér til
vina, er litið var yfir húsið og öll
sæti sáust skipuð við borðin og
meira en það. Sátu þó margir
heima, sem ætluðu að sitja sam-
Híetið, og sumir urðu að snúa hei.m
aftur, sökum veganna, sem voru al-
veg að verða ófærir, því það hafði
(Eairih. á 3. hls.)
Nauðsynlegt fyrir
heilsuna
Að maginn hægi sér daglega, er
nauðsynlegt fyrir heilsuna. Þegar
harðlífi teppir það, þá safnast sam-
an í þörmunum í 72—96 klukku-
stundir, og er slíkt afar hættulegt
fyrir heilsuna. JEinkanlega á sumr-
in, er nauðsynlegt að hægðunum
sé haldið reglulegum. Og það er
hægt að halda þeim svo með að
brúka Triner’s American Elixir of
Bitter Wine. Þatta meðal hefir
undraverð áhrif , það fríar þig við
harðlífi, höfuðverk, taugaveiklun
o.s.frv. Fæst í lyfjabúðum, kost-
ar $1.50. — Triners Ántiputrin er
ágætt sóttverjandi meðal til ytra
brúks. Reynið það til að þvo
munn yðar, til að verka sár, o. s.
frv. Kostar 75 cts. og $1.50. —
Fyrir gigt, fluggigt, tognun, bólgu
o.sfrv., er Triner’s Liniment bezt
Kostar 70 cts. — Joseph Trinpr
Company, 1333-1343 S. Ashland
Ave., Chicago, 111.
Land til sölu
Nálægt Lundar,
Manitoba
S. W. V* 10-20-4 W. lst. M. Inngirt,
uppsprettutjörn á iandinu.
Landið í grend við Lundar er sér-
staklega vei iiagað fyrir injólkurbú-
skap og “mixed farming”. Gnægð af
góðu vatni, landið freanur slétt og
nægur popiar skógur fyrfr eldivið.
Yerðið á þessari kvart section er
$2,400, borgist $500 í peningum og af-
gangur eftir samkomulagi.
Skrifið eða íinnið,
ADVERTISER,
902 Coníederation Life Bidg.
Dept. H. Winnijtég..

G. A. AXFORD
LOOFRÆÐINGUR
503 Paris Bldg., Portage & Garry
Talsími: ain 3142
Winnipeg.
v.

ftíUI AUUCIOOU

GARLAND& ANDERSON
LSGrRÆBINGAR.
Phon. Maln 1561
K01 ElMtrie Railway Chambin.
Dr. /VI. B. Hal/dorsson
401 BOTD BCILDING
TaL». Maln 30SS. Cor Port. A EMm.
Stundar etnvfSrtSungru berklasýkl
og atSra lungnajaúkdðma. Er atS
tinna fl Bkrlfstofu stnnl kl. 11 U1 12
kl’ 2 tn 4 e-m-—HelmUi atS
46 Alloway ave.
T&lslml: Maln 6802.
Dr. J. Q. Snidal
TANNLÆKNIR.
«14 SOMERSET BLK.
Portage Avenue. WINNIPEQ
Dr. G. J. Gislason
Ph^ifelaa and Snrgeon
Athygli veltt Augna, Eyrna o*
Kverka Sjúkdómum. Asamt
lnnvortis sjökdómum og upp-
skuröi.
18 Soath 8rd St., Orand Forti, M.D.
Dr. J. Stefánsson
401 BOTD BUrLDIBG
Hornl Portafl. Ava. og Eðmonton St.
Stundar elngöngu augna, .vrna,
n.f og kverka-njúkdöma. Er atS httta
frfl kl. 10 tll 12 f.h. og kl. 2 tll 6 *.h.
Phone: Main 3088.
Helmlll: 106 Ollvta 8t. Tal*. O. 2216
Vér hðfum fullar blrgtSlr hr.ln- F
ustu lyfja og metSala. KomltS A
mets lyfsettla ytSar hlngatS. vflr F
gerum metSuIln nflkvœmlega eftlr A
flviean læknlslns. Vér thmmn f
utansvelta pðntum.m og s.ljum A
gtftlngaleyH. : : : : F
COLCLEUGH & CO. t
Notre Damf A Sherhronke S(a. f
Phone Garry 2690—2691 \
A. S. BARDAL
selur llkklstur og annast um ðt-
farlr. Allur fltbúnatSur sfl bestl.
Ennfremur selur hann allskonar
mlnnlsvartSa og legsteina. : :
818 SHERBROOKB ST.
Phon. G. 21B2 WINRIPEG
G. THOMAS
Bardal Block, Shcrbroeke gt,
Wlnnlpeg, Maa.
Gjörlr vlð úr, klukkur eg allskon&r
gull eg sllfur stflss. — Utanbæjar
vlðgerðum fljótt sint.
TH. JOHNSON,
Úrmakari og Gullsmiður
Selur glftingaleyfisbróf.
Sflrstakt athygU veltt pöntunum
og vlðgjörðum útan af landi.
248 Main St. - Phone M. <606
J. J. Swans.n H. O. Hlnrlka.on
J. J. SWANSON & CO.
P ASTEIGBA8ALAR OG
pcafaga aalBlar.
Talatml Maln 26S7
Cop. Portage and Garry, Wlnnlp.g
MARKET HOTEL
14« Prlnc taa Street
fl nótl markatSInum
Bw.tu vlnföng. vindlar og aB-
hlynlng gótl. islenkur veitlnga-
ma*ur N. Halldór.son, l.ltlb.in-
ir l.iandingum.
P. OTOIfMBL, Elgandl Wlsslpeg
---------------------------V
GISLI GOODMAN
T1N9MIÐVR.
V«rk«t»151:—Horni Tnronto IL og
Notre Dame Ave.
rhmme HelmUli
Garry 2M8 Garry SM
----------------------------1
Lagaákvarðanir viðvíkj-
andi fréttablöðum
1.) Hver maítur, sem tekur reglulega
á móti bUði frá pósthúsinu,
stendur í ábyrgð fyrir borgdk-
inni, hvort sem nafn hans eða
annars er skrífað utan á blað-
iS, og bvor sem hann er áskrif-
andi eVa ekki.
2) Ef oinhver aegir blaði upp, verS-
ur hann ai borga alt sem hann
skuldar því, annars getur útgef-
andinn haldið áfram ai senda
honnm blaði’S, þanga'S til hann
hefir geitt skuld sína, og útgef-
andinn á heimting á borgun
fgrir »11 >au blóð, er hann hefir
sent, hvort sem hinn tekur þau
af pósthúsinu eða ekki.
3) Að neita að taka við fréttablöðum
eða timaritum frá pósthúsum,
- eða að flytja í burtu án þess að
tilkynna slíkt, meðan slík blöð
eru éberguð, er fyrir lögum
skoðað sem . tilraun til swika
(prima íacie of intontional
fraud).