Heimskringla - 07.11.1918, Page 2

2. BLAÐSfÐA
HEIMSKRINGLA
WINNIPEG, 7. NÓV. 1918
Fómin-sigurverðið
Kæða flutt nf Capt. Frank Ed-
uurdN—brezkum herforlngja—
A hnnkaMt jóra fundl f Minne-
upolÍM l>ann 28. jöní 1918. Heftr
ræfia l>eMMÍ veriö MérprentutS og
hennl öthýtt f öllum helxtu
borfcum C'anada og llandarfkj-
anna.
(NiSurl.) ~
Vitið þér hve langur þessi her-
garSur er? Hann er 400 mílur,
nær alla leiS frá Svisslandi til sjáv-
ar. Eg veit þér hafiS öll mynd
hans greypta í huga; en stundum
finst mér, sem myndin sé ekki
nægilega skýr til þess aS gefa ySur
glögga og rétta hugmynd um hiS
feikilega landflæmi, sem lagt hefir
veriS í eySi í þessu stríSi.
Þér syngiS oftlega: ‘Keep the
Home Fires Burning”, svo unun er
á aS hlýSa. En eg er viss um, aS
ySur finst oft og einatt, þá þér
syngiS þenna söng, aS þaS séuS
ekki þér, sem nú haldiS heima-eld-
unum lifandi. Ó, þakkiS guSi,
Ameríkumenn, aS þér lifiS í þessu
unaSsríka og fagra landi, svo langt
frá eySileggingu og hörmungum
þessa hryllilega stríSs. “HaldiS
heima-eldunum lifandi.” MuniS
aS heima-eldar ySar lifa í dag sök-
um óteljandi þúsundir heima-elda
hjá annari þjóS hafa veriS slöktir.
Heima-eldar ySar lifa af því önnur
heimili hafa fórnaS eldi sínum í
vöm sinni; börn ySar eru óhult og
ánægS sökum fórnar óteljandi
þúsunda ungra barna í öSrum
löndum. “HaldiS heima-eldunum
lifandi.” Þeir loga nú í skjóli
þeirra varnarvirkja, er ná yfir alt
norSanvert Frakkland; landamæri
lands ySar er nú ekki heimaströnd
ySar, heldur hinn skurSgreypti
varnargarSur yfir þvert Frakk-
land.
Eg hefi stundum gengiS til og
frá í þessum fremstu skurSum í
köldu og 'hráslagalegu veSri og
hefi þá séS smáeldana, sem her-
mönnum í fremstu skotgröfum er
leyft aS hafa; litlar holóttar eld-
fötur, er ein handfylli af kolum
eSa öSru eldsneyti hefir veriS lát-
in í, og eins og geta má nærri, loga
eldar þessir dauflega í hinu raka-
þrungna lofti skotgrafanna. Eg leit
til þeirra og datt í hug, hve aumk-
unarverSir þeir væru. Svo leit eg
til þeirra aftur og sagSi: "Nei,
öSru nær, þetta eru tignarlegir og
veglegir eldar, .veglegustu eldar
veraldarinnar, af því þeir eru
fremstu varnareldar frelsisins um
heim allan.” Já, haldiS heima-
eldum ySar lifandi, en muniS aS
slíkt er eingöngu mögulegt í skjóli
viS ySar hraustu og fórnfúsu
drengi í skotgröfunum.
En hvílíkan kostnaS hefir hann
ekki bakaS Frakklandi, þessi
400 mílna varnargarSur? Hve
stór svæSi hafa þar ekki veriS
eySilögS. Fyrst sjáiS þér fremsta
varnargarS óvinanna; fremstu
skotgrafir þeirra, skörSóttar og í
óreglulegum bugSum. Þar fyrir
aftan, eitthvaS fjórSung úr mílu,
er aSstoSar hergarSurinn (support
line), og eitthvaS mílu þar aftur
af getur svo aS líta stöSvar vara-
liSsins. Þar svo enn aftar taka viS
einlægir varnargarSar, unz komiS
er aS stórbyssunum, sem svo
Magasjúkdómar
orsakast af sýru
Hvernig hægt er að bæta sýrða
meltingu.
Svo kallaðlr magakvlllar, elns og
meltingarleysi, vindur, sýra, magaverk-
ir og uppsölugirni, orsakast venjulega
af of mikllli framleiöslu af súr í mag-
anum. og sem myndar vind og sýröa
meltingu.
Vindurinn þenur út magann, og or-
sakar hina óþægilegu, brennadi til-
finnlngu, sem kallast brjóstsviöi, og
sýran kitlnr og særir hinar viökvæmu
magahimnur. Orsök alls þessa er i
ofauklnni framleitislu af sýru.
Til þess ati koma í veg fyrir þessa
framlelöslu sýrunnar i fæSunni, og
gjöra magann heilnæman, skaltu taka
teskeitS af Bisurated Magnesíu” í kvart
glasi af vatni, heitu et5a köldu,-.— eftir
máltít5, et5a hve nær sem vindsins et5a
sýrunnar vertSur vart. —Þetta hreinsar
magann og eytsir verkun sýrunnar á
fáum augnablikum,— og er á sama
tima algerlega skatSlaust og ódýrt
metSal.
Mót-sýru efni, eins og Bisurated
Magnesia, og sem fæst hjá öllum lyf-
sölum í duft etSa plötu formi, gjörir
maganum mögulegt at5 vinna verk sitt
án atSstotSar meltlngarflýtandl metSala.
Magnesia er seld 1 ýmsum myndum,
svo veritS vlssir um atS þér f&iV Bisur-
ated Magnesla, sem er eina tegundir er
dugar vitS ofannefndum kvillum.
standa þétt saman, að oft er nærri
ómögulegt að aSgreina eitt skot-
byrgið frá öðru.
Á milli skotgrafa þeirra og okk-
er er hið svonefnda “Engra manna
land.” Fólk hefir spurt mig:
“Hvað er það breitt, þetta Engra
manna land? Hvað var langt til
skotgrafa óvinanna fyrir handan
það?” Og margir hafa orðið hissa
er eg sagði þeim, að einu sinni
hefði eg verið í skotgröfum, þar
að eins voru 35 stikur (yards) til
næstu skotgrafa þeirra þýzku. Vér
heyrðum á samtal þeirra, heyrðum
þá hrópa yfrum og stundum í alt
annað en vingjarnlegum tón, og
oftar en einu sinni heyrði eg her-
menn vora svara þeim í sömu
mynt.
Ofur smávaxinn brezkur her-
maður tók eitt sinn fanga afar-
stórvaxinn og föngulegan prúss-
neskan fyrirliða og var eftirtekta-
vert að sjá hve stórmenskulega
fyrirliði þessi horfði niður á hann,
þar sem þeir stóðu saman. Horfði
niður á hann, frá hvaða sjónar-
miði sem er, andlega og líkamlega
og á allan annan hátt, svo nærri
gegndi furðu að hermaðurinn
brezki skyldi ekki hverfa með öllu
við hliðina á slíku stórmenni. Að
endingu sagði fyrirliðinn við hann,
með mestu fyrirlitningu: “Þú
berst eingöngu peninganna
vegna.” Hugsið yður, banka-
stjórar, slíkt sagt við brezkan ó-
breyttan hermann — þér vitið
hvað hann fær í laun. Tuttugu og
fimm cent á dag; hann berst og
deyr fyrir 25 cent á dag — og
þegar hann fær þetta á sér stað
ýmislegur frádráttur, lífsábyrgðar-
iðgjöld, sektir og fl., svo þegar
tekin er til greina sú örsmáa upp-
hæð, sem eftir er, þá er bókstaf-
lega illgirnislegt að segja brezkan
hermann berjast peninganna
vegna. Nei, nei, Tommy Atkins
berst fyrir alt annað, sem honum
er helgara og hjartfólgnara en
peningar. Hnnn satendur aldrei í
stríði peninganna vegna, og í þetta
sinn varð hann ekki í orðahraki.
Hann leit upp til hins þóttafulla
Prússa og inti hann eftir, fyrir
hverju hann væri að berjast. “Eg
berst fyrir heiðri og sóma,” svar-
aði hinn. "Við erum þá báðir að
berjast fyrir því, sem við eigum
ekki neitt af,” varð bezka her-
manninum að orði.
— Þér vitið, fyrir hverju vér
erum að berjast. Guð hjálpi þeim
manni, sem er svo blindur að hann
veit það ekki. Slíkt er yður aug-
ljóst, Ameríkubúar, er takið nú
þátt í sama hildarleiknum. Athug-
um fólkið, er heimili sín átti í hinu
svokallaða Engra manna landi —
eg ætla ekki að færast í fang að
lýsa því, þeirri ægilegu eyðimörk,
þar áður voru blómleg héruð,
snotur bændabýli og falleg kaup-
tún. Nú er þetta alt horfið, alt
sem miðar þægindum og fegurð
burtu skafið.
Eg á myndir, er sýna konur
leitandi að heimilum sínum. Þær
geta ekki fundið staðina, þar sem
heimili þeirra áður stóðu. Sér-
hver hlaðvarpi er nú sundur graf-
inn, vegirnir eru orðnir að sorp-
rennum, akrar og garðar eru
greyptir skurðum í allar áttir, sex
feta djúpum, moldinni hefir verið
hrúgað í hauga um alt landið, alls
staðar sjást hinar gríðarstóru hol-
ur eftir sprengikúlurnar, þetta tutt-
ugu fet þvert yfir og fimtán feta
djúpar, fullar af úldnu og dauðu
vatni. Ekki ber sjaldan við, að
lík ógreptaðra manna finnast í
þessum hryllilegu sprengikúlna-
holum. Nálægt Souchez, eftir
hina áangurslausu tilraun Frakka
að taka Vimy hæðina 1915,
fundust eitthvað átta eða níu mán-
uðum síðar um 1 00,000 ógreptruð J
lík frakkneskra hermanna. Þetta
er yEngra manna land.” Nú eru
þeir allir greftraðir og grafir þeirra
vel hirtar -- en 1916 höfðu þó
legið þarna ógreftraðar svo mán-
uðum saman, þessar 100,000
hinna vösku Frakklands sona.
Viljið þér svara einni spnrningu
minni þenna morgun } Hvað á að
verða um vesalings frakknesku
bændurna, eða um fjölskyldur
þeirra réttara sagt? Þeir eru farn-
ir, en hvað á að verða um konur
þeirra og böm? Ef til vill munuð
þér svara, að séð verði fyrir þeim.
Af hverjum? Af frakknesku
stjórninni? Nei, Frakkland er nú
of fátækt; hefir lagt aleigu sína á
altarið. Af Englandi? England
er of fátækt líka og verður fátæk-
ara með hverjum degi. Af Ame-
ríku? Nei. Ameríka er ábyrgðar-
laus af slíku. Takið eftir, karlar
og konur, það er að eins ein þjóð
á yfirborði þessarar jarðar, sem er
siðferðislega ábyrgðarfull frammi
fyrir guði og mönnum fyrir þessu
og þar af leiðandi skyld að greiða
þessu frakkneska fólki allar skaðar
bætur. Það er brýn og helg skylda
hvers einasta manns í þessu frjálsa
landi, að leggja fram ítrustu krafta
jafnvel til þyngstu fórnar í þágu
þess sigurs, er geri Þýzkalandi,
höfundi allra þessara þjáninga og
kvala, óumflýjanlegt að bæta fyr-
ir allan þenna stórkostlega skaða
og eyðileggingu.
Þetta er ekki tilfinninga mál,
heldur guðinnblásin og helg
skylda vor allra. Eg get með
sanni sagt, að þjóðirnar að baki
hergarðanna eru nú siegnar hrygð
og harmi. Þær lifa nú á stríðs-
tímum og undir herréttar lögum.
Vitið þér hvað það þýðir, að hafa
margar miljónir hermanna í land-
inu og þann feikilega vígbúnað,
sem þessu er samfara? Þetta þýð-
ir, að akbrautir og alfaravegir eru
lítt mögulegir umferðar. Eg hefi
séð gamla bóndakonu í að eins
fjórðung úr mílu fjarlægð frá
heimili sínu bíða svo klukkustund
um saman eftir' tækifæri að kom
ast yfir veginn og heim. Þér eig-
ið í vændum að hafa feykilegan
flutning með höndum af öllu tagi
og margar miljónir manna verða á
sífeldu ferðalagi til og frá, og sér-
hver miljón hermanna, sem þér
sendið, mun hafa í för með sér
vaxandi örðugleika og hnekkja
stórlega mannkrafti lands yðar.
Þannig hafa kröfur stríðsins og á-
byrgð sú, sem því er samfara,
hnekkjandi áhrif á iðnað og annað
í löndum stríðsþjóðanna. Við slík
stríðskjör verða þær nú að una;
hvert einasta bóndabýli og heimili
á Frakklandi eru nú meira og
minna notuð sem skjólhýsi fyrir
hermenn. Þegar hermenn vorir
koma úr skotgröfunum, eru þeir
þreyttir og illa til reika. Liðstyrk-
ur er sendur og stöðugur liðsflutn-
ingur á sér stað; á hverju bónda-
býli eru festar upp leiðbeiningar,
er gefa til kynna hvar hver her-
sveit eigi að dvelja. Hermönnun-
um er skipað niður svo mörgum í
hverju húsi, svo mörgum í hverju
fjósi og hlöðu, og svo framvegis,
og verða bændurnir að leggja til
stráið handa þeim að sofa á.
Hvaða þóknun fá þeir í staðinn?
Stríðsþóknun — eitt cent á hvern
mann yfir nóttina, það er alt. Og
þetta hefir gengið í fjögur ár.
Þegar ein hersveit er að fara, er
önnur að koma, og eitt herbergi í
hverju íveruhúsi er úthlutað fyrir-
liðunum, þar þeir matast og sofa
og gegna öllum umsjónarstörfum
fyrir hersveit sína. Hvað um
bændurna, heimilisfeður og mæð-
ur þessara búgarða? Annars er
ekki í raun og veru um neina heim-
ilisfeður að ræða í þessu sam-
bandi. Þeir eru ekki þarna til
staðar og margir þeirra, óteljandi
þúsundir þeirra koma aldrei aftur.
Konur þeirra eru nú einar eftir. |
Hvernig bera þær sig, eru þær j
ekki nöldrandi og kvartandi? Nei, |
háttvirtu konur Ameríku, og ef
þér þektuð stríðið til hlítar,
mynduð þér ekki spyrja slíkrar
spurningar. Þær segja: “Þetta er
stríð, þetta er stríð” og umbera
svo alt með dæmafárri hugprýði.
Enda vilja þær, sem von er, þús-
und sinnum heldur ljá húsnæði
hinum viðmótsþýðu og hreinhjört-
uðu amerísku og brezku drengj-
um, en hinum gagnólíku óvina her-
mönnum, er viðhafa alt sem ilt
er og ranglátt. Konur Frakklands
eru undrunarverðar og láta engan
bilbug á sár finna. Þetta er saga
stríðsins, Ameríka — ver guði
þakklát, að enn hefir það ekki þig
gripið slíkum heljartökum.
Mætti eg segja að endingu, eg
mun nú ekki halda yður mikið
lengur, að kvenþjóð Englands er
engu síður undrunarverð ? Mynd
uð þér ekki verða hissa, ef eg
segði yður, að nú starfa á Frakk-
landi um 10,000 brezkar konur,
ekki sem hjúkrunarkonur Rauða
Krossins, við þær er ekki átt, held-
ur vinna þær við erfiðisvinnu á
bak við herlínurnar. Þannig vinna
nú með jarðöxum og rekum æðri
skóla stúlkur og kennarar og ungar
heimasætur, er notið hafa allrar
ástar og blíðu foreldra húsanna;
hingað eru þær nú komnar til þess
að vinna og erfiða Hvers vegna?
Sökum þverrandi mannkrafts vors,
Ameríka, sökum þverrandi mann-
krafts vors. Þær hafa farið 10,-
000 talsins, til þess að hver þeirra
gæti losað einn brezkan hermann,
svo fyrir tilhlutun þeirra fengjum
vér hrept 10,000 fleiri hermenn í
skotgrafirnar — til þess að verjast
og berjast þangað til Ameríka
er til fulls reiðubúin að koma þeim
til aðstoðar.
Á leiðinni frá Glasgow niður
Clyde sá eg margar þúsundir
brezkra kvenna starfandi við
skipasmíðar við hlið karlmann-
anna, brezka kvenþjóð leggjandi
fram fylstu krafta til skipasmíða,
svo hægt yrði að flytja matvöru
erlendis frá til Heimila vorra og
hermanna og til þess hægt yrði að
flytja yfir hafið lið yðar hermönn-
um vorum til hjálpar á vígvöllum
Frakklands og annars staðar. Á
Englandi gegna konur nú öllum
kaupsýslustörfum, mörgum útibú-
um banka vorra er stýrt af konum
og sömuleiðis gegna þær öllum
öðrum bankastörfum. Á járn-
brautarstöðvum vorum eru þær
nú dyraverðir og burðarsveinar.
Ef þér nú ferðuðust um England,
yrðu það konur, sem á að heita
má hverri stöð kæmu til þess að
taka á móti töskum yðar og fjalla
um farangur yðar, ef þér væruð
nógu kvenlegir að leyfa slíkt.
Og vitið þér — eg ætla að enda
með þessu—, að það var kven-
þjóð Englands, er heiminum kom
þezt til bjargar árið 1915. Eg fel
yður dómsúrskurðinn: Eg var
staddur á hinum fremstu orustu-
svæðum það ár og í einu tilfelli
urðu varnarvirki vor fyrir slíkri
skothríð, að þau voru alveg tætt
til agna. Allan daginn og nóttina
hömuðust hermenn vorir við að
endurbyggja þau og stöðugt hélt
þó skothríðin áfram. Menn voru
limlestir og deyddir 4 hrerju
augnabliki og mannfallið var stór-
kostlegt og hryllilegra en orðum
taki. Maður eftir mann féll og
hver vélbyssan eftir aðra þögn-
uðu. Stórbyssur óvinanna héldu
þó áfram uppihaldslaust. Eg sím-
aði til stórskotabyrgja vorra fyrir
aftan, að gjalda líku líkt og draga
ekki af. Svo biðum vér, að baki
vorra sundurtættu varnarvirkja,
eftir að heyra sprengikúlur stór-
skotaliðs vors þjóta yfir höfðum
vorum oss til varnar . En heyrð-
um ekki neitt. Eg símaði aftur:
"Hefjið stórskotahríð tafarlaust,
erum í hættu og mannfallið ógur-
legt”, og svo biðum vér og biðum
en alt til einskis. Þegar eg á end-
anum sendi eitt skeytið enn og vér
-----------------------
Já, Verkurinn fer!
Við fyrsta áburðinn linar
verkurinn og því betur sem
þú nuddar inn hinni góðu og
læknandi olíu, er felst í Oham-
berlain’s Linimont, fvví betur
líður þér og þú finnur að veru- i
leg lækning er að eiga sér stað. |
Þetta ágæta fjölskyldu meðai,
Chamberlain’s
Liniment
á sér engan |
jafnoka við
gigt, bak-
verk, verkj-
gigt, flug-
um í vöðv-
um og lim-
tim. Ágætt
tO áíburðar
er kvef og
hésti geng-
ur. Fæat í
apótekum.
1
vorum að heita mátti að þrotum
komnir, fékk eg loksins þetta svar:
"Haldið áfram, haldið áfram.
Verjist hvað sem kostar, en stór-
skotahríðar er ekki að vænta —
höfum engar sprengikúlur.”
Ó, Ameríka! Þú veizt ekki
hvað stríðið þýddi fyrir oss í
byrjun, svo hörmulega óviðbúna
og illa stadda. Enn hljóma mér
fyrir eyrum orðin: “Vér höfum
engar sprengikúlur” — og þó eru
til t>eir heimskingjar nú í dag, sem
segja England hafa viljað þetta
stríð. “Vér höfum engar sprengi-
kúlur”. Þarna voru nú hermenn
vorir, heyjandi orustu með holdi
sínu og blóði, en engar sprengikúl-
ur til — þegar sprengikúlur óvin-
anna féllu jafnt og þétt og uppi-
haldslaust.
Herra Lloyd George, minn mik-
ilhæfi samlandi, kallaði saman
konur Englands og spurði þær:
"Viljið þér bjarga hergarði vor-
um?” Þær svöruðu hiklaust:
“Já.” Átta hudruð þúsundir
þeirra hófu tafarlaust vinnu í verk-
stæðum vorum, sem nú voru not-
uð til skotfæragerðar; og nú í dag
höfum vér 93 hergagnastöðvar
(arsenals) og 5,000 stórar skot-
færagerðar verksmiðjur, sem al-
gerlega eru undir umsjón stjórn-
arinnar, og fimm miljónir brezkra
kvenna vinna í þeim og annars
staðar, Englandi og hermönnum
vorum til bjargar. Þannig bjarg-
aði kvenþjóðin hergarði vorum
1915 og má því með sanni segja,
að þá hafi hún komið alheimi til
b j argar.
Og þetta er það, sem skapar
mér þá vissu í brjósti, að við mun-
um vinna sigur. Það er bjargföst
vissa mín. Eg get engan veginn
skilið hvers vegna Þýzkaland gat
ekki sigrað 1915 og í vafa um
hvort eg fái nokkurn tíma skilið
það. Það ár og í byrjun 1916, á
því hryllilega tímabili, tók eg eitt
sinn 250 menn í fremstu skotgraf-
ir. Mest af tímanum urðu þeir að
hreyfast um í vatni og snjókrapi,
upp til mittis, og þarna urðum vér
að vera í 23 daga, af því ekkert
varalið var þá til að leysa oss frá
verði. Af þessum 250 mönnum
kom eg til baka með 60 kryplinga,
(Famh. á 3. bls.)
Skilmálalaus upp-
gjöf.
Eitur er æfinlega til í líkömum
fólksins. Það flyzt bezt í burtu í
gegn um þarmana. Margir hættu-
legir sjúkdómar stafa af því, að
stoppelsi á sér stað í þörmunum og i
hægðir eru teptar og óreglulegar.1
Triner’s American Elixir of Bitter
Wine er einmitt meðalið til að
hjálpa í svoleiðis sökum. Það
heimtar af eiturgerlunum skilmála-
lausa uppgjöf. Það verkar þarm-
ana algjörlega. Og þar eð það er
tilbúið úr bitrum jurtum og hreinu
rauðvíni, þá er það bæði hressandi
og bragðgott. Fæst í lyfjabúðum
og kostar $1.50. — Gömlu óvinirn-
ir, gigtin og fluggigtin, eru enn ná-
lægir. Verið viðbúin og kaupið
strax Triner’s Liniment til að verj-
ast með. Kostar 70 cts. — Ef lyf-
salinn hefir ekki Triner’s meðul, þá
getur hann útvegað þau — takið
engin önnur.— Joseph Triner Com-
pany, 1333-1343 S. Ashland Ave.,
Chicago, 111.
r---------------—
The Dominion
Bank
HORNI NOTRB DAMK AVB. OO
SHERBKOOKB ST.
HIifniiMtðll, urpb. ........* 6,000,000
VaraajOður .................9 7,000,000
Allar elgnlr ...............878,000,000
Vér ðskum eftir viDskiftum verzl-
unarmanna og ábyrgjumst atl gefa
þelm fullnægju. SparisjótSsdeild vor
er sú stærsta sem nokkur bankl
hefir í borginni.
Ibúendur þessa hluta borgarinnar
ðska ab sklfta vlti stofnun. sem þelr
vlta at5 er algerlega trygg. Nafn
vort er full trygging fyrir sjálfa
ytSur, konu og bðrn.
W. M. HAMILT0N, Ráðsmaðnr
PHONB GARRY S4M
w-. ....f
G. A. AXFORD
LÖGFRÆÐINGUR
603 Paris Bldg., Portage & Garry
Taisími: ain 3142
Winnipeg.
J. K. Sigurdson, L.L.B.
Lögfræðingur
708 Sterling Bank Bldg.
(Cor. Portage Ave. and Smith St.)
’PHONE MAIN 6256
----------------
Arnl Anderson E. P. Garland
GARLAND & ANDERS0N
LðGFRÆBINGAR.
Phone Main 15*1
•41 Blectrle Railway Ohamber*.
1 w
Dr. /VI. B. Hal/dorson
401 BOYD UI II.UIVG
Tala. Maln 3088. Cor Port. A Bdu,
Stundar einvörtiutogu berklasýkl
og atira lungnajsúkdðma. Er atl
tinna á skrifstofu sinni kl. 11 til 12
Lm- °g kl- 2 tU 4 e.m.—Heimili ati
46 Alloway ave.
------—_________________ J
Talslml: Maln 5302.
Dr. y. Q. Snidal
TANNLÆKNIR.
«14 SOMER8ET BLK.
Portage Avemie. WINNIPEG
Dr. G. J. Gislason
Physlclan and Suriceon
Athygli veitt Augna, Eyrna og
Kverka Sjúkdómum. Ásamt
innvortis sjúkdómura og upp-
skurHl.
18 Sonth 3rd St., Grand Fort«, N.D.
Dr. J. Stefánsson
401 BOYD Bi ri.UIMi
Hornl Portage Ave. og Edmonton St.
Stundar eingöngu augna, eyrna,
nef og kverka-sjúkdðma. Er ati hitta
frá kl. 10 til 12 f.h. og kl. 2 til 5 «.h.
Phone: Main 3088.
Heimlli: 105 Ollvla St. Tals. G. 2815
Vér höfum fullar hlrgtlir hreln-
ustu lyfja og metSala. KcfmitJ
m«J lyfsetSla ytSar hlngatt, vór
gerum metSulln nákvæmlega eftir
ávísan læknlslns. Vér slnnum
utansvelta pöntum-m og seljum
giftlngaleyfl. : : : :
COLCLEUGH & CO.
Ifotre Dnme A Sherbrooke Sta.
Phone Garry 2890—2691
*
i
A. S. BARDAL
selur likkistur og annast um út-
farlr. Allur útbúnatiur sá bestl.
Ennfremur selur hann aliskonar
mlnnlsvartia og legstelna. : :
318 SHERBROOKE ST.
Phone G. 2152 WINNIPBG
TH. JOHNSON,
Ormakari og GullsmiSur
Sdur giftingaleyíisbréí.
Sérstakt athygli veitt pöntunum
og vitigjörtSum útan af landl.
248 Main St. Phone M. 6606
J. 1. Swanson H. G. Hlnriksson
J. J. SWANS0N & CO.
FASTEIGNASAIaAR 09
peninga mlttlnr.
Talafml Maln 2597
Cor. Portage and Garry, Wlnnlpe*
MARKET H0TEL
146 Prlnr fmm Street
á nóti markatJlnum
Bestu vínföngr, vindlar og aT5-
hlyningr góð. Islenkur veltlnga-
maöur N. Halldórsson, lelöbein-
lr Islendingum.
P. O’CONNEL, Eigandi Wlnnlveg
GISLI G00DMAN
TINSMIÐVR.
VerkstæÖi:—Horni Toronto Bt. og
Notre Dame Ave.
Phone Helmllla
Garry 2988 Garry 899
Lagaákvarðanir viðvíkj
andi fréttablöðum
1.) Hver maSur, sem tekur reglulega
á móti blaði Irá pósthúsinu,
stendur í ábyrgð fyrir borgun-
inni, hvort sem nafn hans eða
annars er skrifað utan á blað-
ið, og hvor' sem hann er áskrif-
andi eða ekki.
2) Ef einhver segir blaði upp, verð-
ur hann að borga alt sem hann
skuldar því, annars getur útgef-
andinn haldið áfram að senda
honum blaðið, þangað til hann
hefir geitt skuld sína, og útgef-
andinn á heimting á borgun
fyrir öll þau blöð, er hann hefir
sent, hvort sem hinn tekur þau
af pósthúsinu eða ekki.
3) Að neita að taka við fréttablöðum
eða tímaritum frá pósthúsum,
eða áð flytja í burtu án þess að
tilkynna slikt, meðan slík blöð
eru óborguð, er fyrir lögum
skoðað sem .tilraun til svika
(prima facie of intentional
fraud).