Heimskringla - 26.03.1924, Blaðsíða 5

I
WINNIPEG, 26. MARZ, 1924.
heiMskhingla
5. BLAÐtílÐA
Bændum útvegaðir vinnumenn frítt
af nýlendudeild
• ^
CANADIAN NATIONAL RAILWAY
• •'-lJ
Störf þessarar deilöar eru ávalt að úbreiöast í Vestur-
Canada. Hún reynir aö gera bað sem hægt er fyrir bændur
með því, að útvega beim vinnufólk- Prá Bretlandi, Noregi, Sví-
bjóð, Danmörku og Evrópu löndunum mun hún flytja fólk, bæði
karla og konur, sem á stuttum tíma verða hér ágætir borgarar.
Sá hængur hefir verið á innflutningi til bessa, að vihna hefir
ekki strax fengist fyrir fólkið. Bændur geta mikið hjálpað verki
deildarinnar með bví að vinna sainan við hana og gefa hinum
nýkomnu vinnu, helzt árið um kring. Deildin tekur ekkert fyr-
ir vinnu sína og peninga barf ekki að senda fyrirfram fyrir far-
gjöld bessa Miks. Allar upplýsingar gefnar deildinni eru að-
eins notaðar tJl að gefa beim bendingar er atvinnu leita.
HVER NYR INNFLYTJANDI BÆTIR, AFKOMU ÞÍNA
ALLIR C. N- R. AGENTAR HAFA ÖLL NAUÐSYNLEG
EIÐUBLÖÐ, OG TAKA BEIÐNI YKKAR UM VINNU-
FÓLK. EINNIG MA SKRIFA:
WINJÍIPEG
Genernl Agrlcultural Agent
D. M. JOHNSON
EDMONTON
General Agent
R. C. W, LETT
ir. Þá kosinn Ólaíur Bjarna-
son gagnsóknarlaust.
Varafjármálaritari kosinn
Klemens Jónasson frá Selkirk í
einu hljóði.
Efth’ árangurslausar áskor-
anir til ýmsra manna, sérstak-
lega fyrv. skjalavarðar Finns
Johnson, lét Arnljótur Olson
tilleiðast að taka kosningu,
gagnsóknarlaust.
Yfirskoðunarmenn voru
kosnir H. S. Bardal og Björn
Pétursson.
Nefndin mælti með því, að
skáldin J. M. Bjarnason og
Þorbjörn Bjömsson, er kallar
sig Þorskabít, yrðu gerðir heið-
ursfélagar. Talaði forseti fyrir
því máli. Var samiþykt tillaga
í þá átt, með því að allur þing-
heimur stóð á fætur.
Þá var samþykt tillaga um að
fráfarandi embættismönnum
skyldi greitt þakklætisatkvæði.
og það gert á sama hátt.
Forseti þakkaði þá góða sam-
vinnu á þinginu, góga aðsókn að
samkomum og þingfundum, og
bað alla syngja að endingu þjóð-
söng íslands “Ó guð vors lands”.
Að því búnu sagði hann þingi
slitið.
raunirnar að lialda við tungu við nánari athugun, að eg var það, sem fjöldinn hefir farið og
Þjóðræknisskraf.
Það hefir
hvert koma megi upp lestrar-
sal er opinn sé 1—2 kvöld í
viku, í sambandi við safnið, þar
eð heppileg meðferð þessa májs
muni mest undir deildinni ‘Frón’
komin.—Að þessu búnu var
litið rætt og samþykt lið fyrir
lið.
Þá kom fram nefndarálitið út
af bréfi Mrs. Chiswell frá Gimli.
Telur nefndin þetta mál mjög
áríðandi og leggur til, í fyrsta
lagi, að Þjóðræknisfélagið leggi
árlega til 3 verðlaunapeninga,
úr bronzi, silfri og gulli er nefn-
ist “Verðlaunapeningar Þjóð-
ræknisfélagsins”. Veitist bronz-
peningurinn þeim, sem fram úr
skarar í heimafélögum og sé
eign þess er vinnur. Um silfur-
peninginn skal kept af verð-
launahöfum innan hvers fylkis
í Canada og ríkis í Bandaríkj-
um, þar sem íslendingar búk, og
skal hann einnig vera eign þeSs
er vinnur. Um gullpeninginn
skal aðeins.kept af þeim er hlot-
ið hafá silfurverðlaunin og skal
hann verða eign þess er hann
hreppir í samfleytt 3 ár, en vera
þó í vörzlum þess er vinnur ár
hvert.
í öðru lagi leggur nefndin til,
að á annari hlið verðlaunapen-
inganna sé skjaldarmerki ís-
iands, með ofaní gröfnu nafni
Þjóðræknisfélagsins, en á hinni
skjaldarmerki þess fylkis eða
ríkis er sá er vinnur á heima í,
nieð áletruðu nafni vinnanda.
í þriðja lagi, að framkvæmd-
arnefnd Þjóðræknisfélagsins sé
falið að semja reglugerð og sjá
um alla samkepni, er fram fer
um þessa peninga.
Var nefndarálitið síðan sam-
þykt eins og lesið var.
Þá kom fram nefndarálit, út
af bréfi sr. Jakob Kristjáhssonar
um Eyjólf Eyfells listmálam.
Leggur það til að einhverjum
uianni sé falið að komast sem
íyrst að því hjá listamanninum,
nieð hverjum kjörum hann
uiyndi vilja senda málverk hing-
að vestur, og að framkvæmdar-
uefndin, aðstoðaði þenna mann,
að fenginni þeirri vitneskju.
Tillaga kom fram pm að breyta
til og fela stjórnarnefndinni al-
Serlega þetta mál. Var hún bor-
iu upp og samþykt.
í»á kom fram álit sönglaga-
Uefndar. Tekur hún fram, að
öjörgvin Guðmundssyni sé ljúft
leita þess stuðnings er félag-
kann að geta látið í té, og
sömuleiðis láta handrit sitt af
uendi við félagið, tryggi það
°num alþjóðaprentunarrétt.
htur nefndin heppilegra að fé-
afi® gangist fyrir útgáfu bók-
urinnar, en lítt þektir einstak-
gar, 0g stingur upp á að
°sin S4 nefn(j á þinginu, er í
Saniráði við stjórnarnefndina og
hr. Björgvin Guðmundsson ráði
málinu til lykta á þessu ári.
Síðan var álitið rætt. Bent var
á fjárhagserfiðleika við útgáf-
una, félagið fátækt, en að lok-
•jm var samþykt tillaga um, a^S
v’ísa þessu máli til stjórnar-
nefndar til íhugunar.
Þá kom fram nefndarálit í ís-
lenzkukenslumálinu. Er nefnd-
in þakklát félagsdeildum fyrir
áhuga ámálinu, en vill um leið
leggja til, að hert verði á því
enn meira og að stjórnatnefnd-
in geri tilraunir sem ítrastar að
koma íslenzkukenslu á við há-
skóla fylkisins. — Séra R. Pét-
ursson kvað álitið fara of stutt.
Þyrfti að vinna að því að ís-
lenzkan kæmist að sem náms-
g'ein, ekki gðeins við háskól-
ann heldur og á kensluskrá mið-
skóla fylkisins. Var það gert
að viðaukatillögu og nefndará-
litið samþykt, að því viðbættu.
Dagskrá var þá á enda og
hófust frjálsar umræður. Séra
Rögnv. Pétursson lagði til, að
Guðrn. Grímssyni lögmanni
væri send kveðja þingsins og
honum þökkuð hin framúrskar-
andi og happasæla hluttaka
hans í Floridamálinu alræmda.
Var samþykt, að fela forseta
það mál. Samþykt var og til-
laga frá séra Fr. Friðrikssyni,
að votta frú Láru G. Salverson
og hr. Emile Walters samfögn-
uð þingsins yfir velgengni
þeirra.
Þá var og samþykt hlutteknA
ingaryfirlýsing þingsins útaf
fráfalli fyrv. alþingismanns Jóns
Jónssonar frá Sleðbrjót.
Þá var fundi frestað þar til
‘lokið væri erindi w. Guðm.
Árnasonar, er hófst kl. 8 e. m.
Var það um íslenzka tungu,
fegurð hennar meðferð og mál-
venjur og hið fróðlegasta og
skemtilegasta. Var lionum
greitt þakklæti með lófaklappi
og mieð því að menn risu úr
sætum.
Þá var fundur setttur kl. 9.30
Mr. J. Gillies stakk úpp á, að
sungið væri “Hvað er svo glatt,
sem góðra vina fundur”, og var
það gert af fullum hálsi.
Lá þá1 fyriy embættiskosning-
ar, er frestað hafði verið. Var
stungið upp á B. B. ólson og
Hjálmari Gíslasyni í féhirðisem-
bætti. Afsakaði hinn fyrnefndi
sig og var H. Gíslason því kos-
inn féhirðir gagnsóknarlaust.
Sem varaféhirði var stungið
upp á J. Jóhannessyni, Jakob
Kristjánssyni og J. Gillies,
Brown. Hinir fyrstnefndur af-
sökuðu sig og var J. Gillies því
kosinn án gagnsóknar.
Sem fjármálaritara var stung-
ið upp á Fred Swanson og Kl.
Jónassyni, er afsökuðu sig báð-
margt og mikið
verið hjalað og ritað um viðhald
íslenzks þjóðernis hér í Vestur-
heimi nú á þessum síðustu og
verstu tímum. Framkvæmdar-
nefnd Þjóðræknisfélagsins ,er
falið af þingheimi, og á íslenzku
sinni og þjóðerniskend. Og erf
iðleikarnir verða þeim ofurefli
á stuttum tíma, ef vér, sem eldri
erihn, ekki sýnum þeim, að nat-
iiin samhugur okkar sé meö
þeim í orði og verki. Og vér
berum kvíöboga fyrir því, að
þau ungmenni, sem í timm eða
sex ár samfleytt hafa barist
fyrir íslenzku ungmennafélags-
hreyfingunni af litlum efnum og
með illri aðstöðu, gefist upp
bráðlega, missi kjarkinn og
leggi árar í bát, ef þeim finst,
við lík. tækifæri og þetta, þau
vera rúin samúð eldra fólksins
og dálítið djúpsýnni slcilningi á
baráttu þeirra til þess að ná
markinu, sem vér ætlum þeim:
viðhaldi og þroska{ þess, sem
bezt er í íslenzku þjóðerni hér
vestan hafs.
------------0-----------
Af utanför tiljSvíþjcðar
og Noregs
(Pramhald frá 1. síðu.)
með 39 stiga hita og bólgu í
andliti, sem ágerðist mjög um
kvöldið og næstu nótt. Læknir
var sóttur, og úrskurðaði hann
mig sjúkan af hettusótt! Mér
datt í hug sagan af Helga bisk-
upi Thordersen, þegar hann nær
dr. Magnúsar Pfannenstill. fer enn. Einkenni hennar eru
Þóttu mér það góðar fréttir, því þessi: Hóflaus auðsöfnun, sem
iö hononi var eg lít.ilsháttar myndar vald til að kvelja og
kunnugur áðt r frá samveru ! eyðileggja h'f fjöldans, þar sem
á kristilegum stúdentafundi i hver höndin vinnur á móti ann-
Raumsdal í Noregi 1899. Var i ari þar sem stríð eru talin rétt-
nú hóað í bílú .P’i og ókum ! mæt og það sé gert í kærleiks-
við til bústaðar dómprófasts í j skyni við suma nágranna
útjaðri bæjarins. Biðu mín þar j manns, að fara og drepa hiná
hinir ljúfmannlegustu viðtökur nágrannana; að maður verði
af hendi húsráðanda. Pfannens núkill og frægur á því, að leggja
till dómprófastur er stórlærður í að allir sjái sannleikann og eng-
guðfræðingur og mikils metinn, j eyðileggja annara líf. Á hverri
og fylgir stefnuskrá frjálslyndra1 leiðinni ertu? Bið þá með piér,
guðfræði, eins og aðrir háskóla að allir sjái sannleikanna og eng-
menn í Lund. Eftir nokkur prest iun Þaggi niður sína beztu vit-
skaparár gerðist hann háskóla-
kennari í Lund, og síðustu 15
áirin jafnframt dómprófastur
biskupsdæmisins, en hefir á
þessu ári látið af embætti; því
að svo eru lög í Svíþjóð, að há-
skólamenn skuli fara frá em-
bættíi 65 ára gamlir, til þess að
yngri kraftar geti komist að.
|Eg hefi tvisvar áður verið í
Lundi; annað skjfti aðeins
stutta stund á leið til Stokk-
liólms; hitt skiftið var eg þar
heilan sumardag, en hafði litla
ánægju af dvölinni, því svo
mikil var úrkoma allan daginn,
að ekki var farandi út fyrir dyr.
Mátti eg því heita þar öllu ó-
kunnugur, er eg nú kom þangað
sextugur fekk mislinga í Kofn;i., .*. . _ ,,
, , . , .,,. ,, „ ? l í þnðja sinn. Bærmn er ekki
und: Guðsröddina í sér.
J. O. Norman.
læknir skildi ekkert í sjúkdómi!.. „ , ’ .
. . , „ ,,, . , . „ „ stor, eg hygg litið eitt stærri
biskups, fyr en dilarmr leiddu: , ..., . .
_í Reykjavik að íbuatolu, en minni
allan sannleikann í lios. VarðL*_________ „
„ v.' * <«TT • -lað ummali. En fallegur bær
honum þa að orði: Hvermg íi
„ , .... , • „ ® hann mega teljast, þótt ó-
oskopunum atti mér að detta íi „_______ „ „ „ I
hug, að yður háæruvérðugheit, SS kLu J ^ °§
væri ekki búinn að ljúka sér af ft J? ar’ mj°s’ svo
blöðin er skorað, ai bregða nú! me5 jafn algengan barnasjúk-! t K T s°m UU1 æjum‘
hvatlega við, hræra tungúna og dóm”. Eitthvað líkt þessu varð! J _ U" Ur er m;|OS samall
reiða pennann sem harðast og J einnig lækni mfnum að orði, er °,ær' ..Er haas fyrst getlð 1
tíðast, þessu máli til styrktar.; hann s& hvers kyns var. HéríEsi S°SU’ °S þar talmn kauP'
Ekkert er oss heldur ljúfará Var þó sá munurinn, að eg veit i
Mr. J. O. Norman frá Leslie,
Sásk., leit inn á skrifstofu
blaðsins um daginn. Sagði tíð-
indalítið, annað en einmuna tíð
eins og hér í fylkinu. —
Hann eftirlét oss fáeinar vís-
ur:
Kvittað fyrir “Fornar ástir”
Fornum áetum aldrei brást
út er sástu blæða
Verður skárst, ac^skilja og fást
við sköpun allra gæða.
Þakkar Álfur þetta vel
þín er tilsögn lagin
er hann flytur yfir Hel
um eilífðina og daginn.
Móðurást.
Geislavöndum sendir sól
svo við stöndum góðir
um þau lönd, sem lífið ól
leiðir öndin móðir.
staður mikill. Lék þeim Agli
hlutverk falið. En heldur ekk-j ekki betur en eg fengi þessa
og Þórólfi mjög hugur á að
ert erfiðara, ef sýnilegur árang-1 sömu veiki eitt sinn á æskuár-! komast Þangáð, Því
ur á að verða. Þess vegna er um En hvað sem nú þessu líð- taldi Þar vera févon , en lík-
oss og fátt stærra hrygðarefni, I ur) þá leiddi þetta til þess að legt, að þar mundi verða við- _____
en að reka oss óvægilega á blá- eg varð að vera { rúminu 6 daga taka, er bæjarmenn voru. Egill I Þær um , bindur
kalt og steingert andvaraleysi af þeim 8> sem eg dvaldi f K_ gekk fyrstur mn í borgina. Síð- a]taf gér
Samband.
Ef þú leitir að því bezta
að Aki f ÖUum hér’
Skildast sálin sú hin mesta
sérð hver er.
manna í því efni, bæði hjá ein- höfn að þessu sinni svo,flyðu bæjarmenn. Varð mann-
staklingum, en sérstaklega hjá máttfarinn var eg eftir leguna fal1 mikið- Rændu þeir kaup-
félögum eða flokkum mayna. 1 að feg síst gerði víðreist uni Staðinn> en brendu áður þeir
skildust við. Fóru síðan ofan

J. O. N.
Um daginn boðaði “Ung- borgina þessa daga, sem eg
mennafélag Sambandssafnaðar hafði fótavist þar. Eg hefi þá fil skiPa sinna. Svo segir Egils-
til skemtisamkomu í kirkju ekki heldur meira að segja af sa§a tra' T‘
Fáein orð.
Það er ekki furða þó ritstj.
Ekk'var eg látinn j
safnaðarins. Það hafði vandað þessari Hafnardvöl minni. Hún SjaJda þessa ófagra vigra Lögbergs sé gramur yfir því, að
vel til skemtanarinnar, en samt varð í meira lagi snubbóttt en seiðs þeirra landa minna enda Dr. Á. H. Bjarnason kalli þá
voru áberandi mörg tóm sæti í lánsamur var eg þó, að þetta Serðist þetta hálægt árinu 940,. blaðasnápa , sem skrifa í þa<5
salnum.' Þetta má ekki svo til skyldi að bera einmitt í Khöfn,1 getur margt gleymst á blað, þær voru svo kurteislega-
ganga. — Vér vitum raunar vel, á heimili míns elsta danska vin-! skem,i tllua- Það vj’ðist líka ritaðar ádeilugi^inarnar um
að tímarnir eru erfiðir, að inn- ar úr vandalausa hóp, sem vit- liafa verið „fallið í gleymsku Vígslóða hans St. G. St. og
ganpseyrir var lítið eitt hærri anlega gerði alt, sem í hans Þegar nafni minn Ögmundsson skoðanir hans á stríðiQu mikla,
en vant er að vera, og að fjöl- valdi stóð, til þess að láta fara kom Þar árið 1105 til vígslu- með allri þeirri siðspillingu og
margar samkomur hafa verið sem best um mig; og í annan toku’ ÞV1 að vel var honum svívirðing, sem það hafði í för
haldnar af ýmsum félögum inn- stað, að dóttir mín, Þórhildur, j tekiÓ Þar af Össuri erkibiskup með sér, þó útyfir tæki hið arg-
an safnaðarins undanfarið, en 1 Sem er að búa sig undir hjúkr- j °g kórsherrum. Annars er asta> að innleiða herskyldu í
ekkert af þessu gat samt að unarstörf á einu af sjúkrahús-
eftirtektarvert hve Lundur nýlendum Breta, og draga
voru áliti réttlætt fyllilega tóm- um borgárinnar, skyldi vera ný- kemur við sögu vora þegar á bændasyni í handjárnum til víg-
læti það, er þarna kom í ljós. búin að fá sumarleyfi, er eg
gagnvart Ungmennafélaginu. kom til Hafnar, og því geta
Því þó hvert 'félag fyrir sig vilji; stundað föður sinn í þessum
eðlilega helzt skara eld að eigin ; hvimleiða lasleika hans.
köku, þá ættu öll safnaðarfé-
lögin að vera samhent í þv’", að
skara eld að köku Ungmenna-
félagsins af öllum mætti.
Framtíð íslenzkra safnaða
hér í landi byggist minst á oss,
sem nú erum rosknir og starf-
andi meðlimir. Hún byggist
II.
Síðari hluta dags, sunnudag-
inn 15. sept., kvaddi eg svo K-
höfn að þessu sinni, hélt með
ferjunni yfir til Málmeyjar og
þaðan með járnbrautariestinni
fyrst og fremst 4 Því að hlúa j til Lundar. Vegabréfslaus hafði
sem bezt að kynslóðinni, sem
nú er að vaxa ppp og sem vér
vonum og viljum að feti í fót-
spor vor, Og vermireiturinn sá,
verður að vera sérstaklega
skjólgóður, sem bygður
kríng um nýgræðinginn.
eg að heiman farið og ekki hu^
kvæmst að útvega mér vegabréf
í Khöfn, enda datt mér ekki í
hug, að þess gerðist framar
þörf. Mér brá því heldur en
er í ekki í brún, er til Málmeyjar
kom' og tekið var að spyrja um
Þessi ungmenni eiga sérstak- og rannsaka vegabréf samferða
l'ega erfitt uppdráttar. Ekki mannanna. Þegar að mér kom.
vegna þess eins, að þau eiga
sagði eg eins og satt var, hvern-
eðlilega erfiðara með að leggja ig á stæði fyrir mér. Svíar eru,
eitthvað af mörkum fjárhags-
lega til áhugamála sinna, heldur
sérstaklega vegna eðlilega erf-
iðrar afstöðu sinanr til þjóð-
ernismálanna íslenzku.
Frá barnsaldri verða þau að
nen^a því nær allan sinn lær-
dóm á enska tungu, og um-
gangast stallsystkini sín, sem
j þá tungu tala. Vér sem hingað
komum fullfleyg á vængjum ís-
lenzkrar tun^u, höfum enga
ljósa hugmynd um þá feikna
! erfiðleika, sem orðið hafa og
| eru á vegi þeirra, sem fremst
| standa að íslenzkri málkunnA
áttu í þessum litla hóp, við til-
11. öld Til Lundar fór Bjarn -1 vallari og láta þá berjast nauð-
arðúr bókvísi, eftir að hafa ver j uSa við sér saklausa menn.
ið hér á landi í 5 ár sem krist- i °S er Það ekki goðgá af Dr.
niboðsbiskup, og heldur þar á- B. að kalla þá “blaða-
fram því starfi sínu, fyrir til-|SnaPa> sem skömmuðu St. G.
mæli Knúts konungs ríki. Og st- 1 n8Br heilt ár> fyrir hið
þegar settur er fastur biskup-!snotra kvæði: “Á rústum hrun-
stóll í Lundi nálægt 1060, verð- inna halla”’ sem Pryddi Þjóð'
ur þar fyrstur biskup Hinrik, jræknistfmaritið-
sá er áður hafði dvalist tvö ár
Og ekki var skömm að skáld-
á íslandi, en lést í Lundi tveim skaPnum hans Lárusar Guð-
árum síðar en þangað kom. munássonar til St. G. St: “Alt-
Varð ofdrykkja honum að bana af yrkir meira °S meira’ meira
meini. Á 12. öld sækja 7!afV forsmán karlskrattinn”!
biskupar íslenzkir vígslu til Nei’ Það voru engir meðal
Lundar, þeir Jón ögmundsson j “snáPar”> sem ruddust fram á
! ritvöllinn í þá tíð. ,
Framh.
0r lífsins bók.
S. Baldvinssori.
svo sem kunnugt er, allra
manna kurteisastir; og þegar
eg sagði frá því, hvernig á ferð
minni stæði, var það látið gott
heita, og mér meira að segja
fenginn maður til að bera
ferðatösku mína þangað, sem
tollskoðunin fer fram.
Kl. 10 um kvöldið kómum við
í Lund. Voru þar fyrir á braut-
arstöðinni menn úr gestamót-
tökunefndinni, og var mér tjáð,
af oddvita nefndarinnar að mér
væri ætlaður dvalarstaður,
meðan eg yrði í Lundi, á heimili
dómprófasts og háskólakenn-
ara í samstæðilegri guðfræði,
Ef þú veizt ekki á hvaða leið
þú ert, þá stanzaðu til að
hugsa og hlustaðu eftir þinni
beztu vitund, og hún mun
segja þér, að leiðirnar séu tvær
í heiminum, önnur til þroskun-
ar, en hin til eyðileggingar.
Einkenni leiðanna eru þessi:
Þroskaleiðin er, að þykja
vænt um lífið og hlynna að því
og sjá, að lífið eru geislar frá |
sama ljósinu, og með okkur
besta hugsun sendum við hvor
til annars og með æfing verða
þau eins greinileg og okkar eig- J
in hjartaslög, og við vitum ná- J
kvæmlega hvernig öllu líður. j
Samstilling, með bættri hugsun
er það eina sem þroskar okkur.!
Leið eyðileggingarinnar er
GIGT.
Merkllcg helma-liek uíiik giefln af
ninnnl er reyudl hana Mjftlfur.
ÁritS 1893 fékk eg slæma gigrt.
Kvaldist eg; af henni í 3 ár. yEg
reyndi hvert lyfitS á fætui^ öoi*u.
En bati sá, sem eg hlaut vitJ
þatS, var altaf skammvinnur. Loks
rakst eg á atSfertS, sem læknaði
mi?S metS öllu og sjúkdómur minn
aldref áreitt mig síban. Hefi eg nú
rátSlagt mörgum, ungum og göml-
um, atSferb mína og hefir árang-
uinrn ávalt feritS sá sami og eg
sjálfur reyndi, hpatS veikir sem>
sjúklingarnir hafa veriíS.
Eg rátSlegg hverjum, sem litSa-
gigtar et5a vót5vagigtar kennir, at5
reyna **heimalækningar atSfertS’*
mína. Þ»ú þarft ekki atS senda eitt
einasta cent fyrir þat5. Láttu mér
bara í té utanskrift þína og þér
skal sent þatS frítt til reynslu.
Eftir atS þú hefir reynt þatS og ef
atS þatS bætir þér, þá sendirtSu mér
einn dollar fyrir þatS. En mis-
skildu þat5 ekki, at5 nema þvi atJ-
eins atS þú sért ánægtSur metS
lækninguná, sem þat5 hefir veitt
þér, fer eg ekki fram á atS þú
sendir borgun. Er þetta ekki
sanngjarnt? Dragt5u ekki atJ
skrifa. Gert5u þatS í dag.
Mark H. Jackson, TTo. 149 K. Durs-
ton Bldg., Syracuse, N. Y.
Mr. Jackson ber ábyrgtJ á, atJ hitJ
ofanskrátSa sé satt.
9