Heimskringla - 09.07.1924, Blaðsíða 4

*. BLAÐSIÐA
HEIMSKRINGLA
WINNIPBG, MAN. 9. JÚLÍ.
Hdmskríngla
<Stofnu« 1886)
Kemur fit A hverjum mlfSvIkudegrÍ.
EIGENDUR:
VIKING PRESS, LTD.
853 og 855 SARGENT AVE., WINNIPEG,
TalMíml: 1V-65S7
Ver5 bla^sins er $3.00 árgangurinn borg-
ist fyrirfram. Allar borganir sendist
ráSsmanni blaðsins.
SIGFÚS HALLDÓRS frá Höfnum
Ritstjörl.
HÁVARÐUR ELÍASSON,
Ráðsmaður.
1'tanflKkrift til l»l«5sin»:
THE VIKING PRESS, Ltd., Box 3105
UtnnfiMkrift tll ritnt jflrnnK:
EDITOK HEIMSKHIXGLA, Box 3105
WINNIPEG, MAN.
“Heimskringla is published by
The Vlking Preu Ltd.
and printed by
CITV PRINTING PLBLISHING CO.
853-S55 Sargent Ave., \VInnlpegr, Man.
Telephone: N 6537
WINNIPEG, MANITOBA, 9 JDLI, 1924
Þjóðræknisstarfsemi
í>að hefir jafnan verið alsögn meðal allra
kjóða, að enginn væri spámaður í sínu föð-
urlandi. Ekki hehr minna borið á þessu
hjá oss íslendingum en öðrum mönnum, og
því ver, sem vér erum betur ættaðir, bet-
ur tilorðnir, og betur mentaðir yfirleitt en
aðrar |>jóðir.
Heima á Islandi ‘‘dependeruðum vér af
þeim dönsku”. Alveg fram á síðustu daga,
í minni þeirra manna, sem nú eru yngstir
komnir til fullorðinsára. — Líkt hefir venð
að segja hér vestra. Þeir er hingað fluttust,
töldu margir þá eina von gæfusamlegasta, að
kasta sem fyrst burtu öllum ættarmerkjum
og þjóðareinkennum, en samlagast sem fyrst
engilsaxnesku heildinni. Altaf hafa þó verið
nokkrir menn hér vestan hafs, sem ekki ein-
ungis skildu það, að með því að vera tryggir
þegnar þess sem bezt er í íslenzku þjóðar-
fari, myndu þeir sjá framtíð þessa mikla nýja
ættlands niðja sinna bezt borgið, heldur
einnig hafa verið viljugir og áfúsir, að leggja
Iíf og fé í sölurnar fyrir þá hugsun. Þeir
hafa ekki látið glopuryrði hinna og þessara
gatnagosa leiða sig frá þeirri stefnu, ekki
látið gauðyrði liðhlaupanna teyma sig í
gönur. Þessir menn eru nú, eftir áratuga
stríð, að byrja að skera upp ávextina af holl-
ustu sinni.
I Þessir menn hér vestra hafa starfað í
sama anda og þeir menn heima, er svo fast
trúðu á íslenzka lífsmögnun, að þeir töldu
oss fámenningunum fært, að standa einir sér,
í alheimssamkepninni til fullnaðarþroska. Ár-
angur þeirar baráttu var viðurkent sjálf-
stæði vort 1918.
En með því vanst meira. Með unnu
sjálfstæði vanst það á. að þó stórþjóðirn-
ar brostu í fyrstunni drýgindalega í kamp-
in og yptu öxlum við þessari hlægilega litlu
smáþjóð á hala veraldar, sem í kálfæði hefði
rifið sig lausa úr hömlunum, þá fóru þær þó
að taka eftir sumu af því sem gerðist nveð-
al íslenzkra manna. meira en áður hafði ver-
ið. Þeim fanst víst flestum í fyrstu — og
vér erum smeikir um að enn þá séu lof
margir á meðal vor hér vestra sem finst —
að hér hafi verið snúið á heimskuráð af hálfu
Islendinga. En þeir gátu ekki algjörlega
gengið fram hjá okkur, sem fullvalda ríki, í
öllu tilliti, þó ekki væri nema fyrir kurteis-
issakir.
Þeir fóru þá til málamvnda, að athuga,
hvað markverðast væri við þessa smáþjóð
fyrir utan Heklu, Geysir. Snorra og golþorsk-
inn. Og þá fóru þeir að reka augun í nútíð-
arbókmentirnar. Og þá fóru augu flestra
þeirra að liúkast upp fyrir þeim sannleika
— sem Þióðveriinn einn hafði áður vitað
um — að mikið af ný-íslenzkum bókment-
um. stingur grænum frjóstofni upp úr kal-
írulum jurtagróðri nútíðarbókmentanna.
Beztu menn þeirra fóru að reka sig á nöfn
Gests Pálssonar; Matthíasar Jochumssonar
(sem Shakespeare þýðanda); Einars H.
Kvaran; Gunnar Gunnarssonar og Jóhanns
Siguriónssonar.
Einn af þeim fáu djöfullega heimskulegu
málsháttum, sem íslenzk tunga hefir lagt sig
niður við að mynda. er sá. að bókvitið
verði ekki í askana látið. Vegna þess hve
margir hafa orðið til þess að trúa slíkri
fávizku, hafa fjölda margir góðir drengir
hér vestra helzt viljað kasta Islendingseðl-
inu út á berangur. Þó hefir ættarhamingja,
ættarstolt og ættrækni fslendingsins jafnan
barist svo hvast á móti þeirri fimbulheimsku,
að fögnuði sætir. Af þeim rótum er Þjóð-
ræknisfélag Islendinga í Vesturheimi sprott-
ið.
Fjöldi þeirra manna er í félaginu standa,
hafa ef til vill litla trú á tilgangi þess, á
möguleikum þess. Þeir hafa fremrur gengið
í þann félagsskap vegna þjóðarstolts, —
vegna 'þess, að 'þeir töldu sér ámælisefni, ef
um þá yrði sagt, að þeir hefðu ekkert gert til
þess að velta steini úr götu, heldur en að
þeir byggjust við verulegiun árangri. Og
nú á síðari tímum hafa hlutir fallið svo hér
vestra, að margir beztu menn hafa ýmsra
hluta vegna, er aðeins snerta félagið inn-
byrðis, álitið alt J>ess starf unnið fyrir gíg.
Félagið hefir lifað stutt og starfað lítt,
þó það hafi starfað vonum fremur. Þess
gleðilegra er að vita umi þann heiður, sem
það hefir getið íslenzkri orðsnild, og list-
rænum íslenzkum gáfum. i
Nú er svo komið, að fyrir athafnir
beztu manna félagsins, er eftirtekt hinnar
voldugustu þjóðar heimsins varanlega vakin
á oss, og þeim gáfum, semi vér höfum flutt
með oss til þessa mikla lands. Svo vel hefir
ritstjóri Þjóðræknistímaritsins gert það úr
garði undanfarin ár, og sérstaklega nú, að
eitthvert allra frægasta tímaritið, sem gefið
er út meðal enskumælandi þjóða, í höfuðstað
Bretaveldis kemst þannig að orði um sáðasta
ársrit félagsins: . “Tímarit (Winnipeg)
menningarmálgagn Islendinga í Canada, er
unaðslegt sambland af bundnu og óbundnu
máli . Hefir að ínnihalda vísindalegar mál-
fræðisritgerðir, og birtist í snildarfögrum
búningi.”
I þessu enska tímariti er dæmt um svo að
segja öll merkustu tímarit heimsins (þar á
meðal “Eimreiðina”). En ekkert tímarit
fær jafn algjörlega Iofsamleg ummæli og
Þjóðræknistímaritið.
Altaf er það svo að “góður er hver geng-
inn”. En hamingjunni sé lof fyrir það, að
Vestur-Islendingar þurfa ekki að bíða eftir
því, að hrer þeirra beztu manna séu orpin
moldu, áður en þeir hljóta nokkra viðurkenn-
ing. Látum oss nú að minsta kosti vera ein-
huga um að þakka þeim mönnum, er tíma-
ritið hafa svo snildarlega úr garði gert:
Skáldunum, er hafa gefið því andagift sína;
fræðimönnunum, er hafa gefið því beztu
vizku sína, og ritstjóranum, er svo vel hefir
skilið hismið frá hveitinu, og með svo mik-
illi prýði og samvizkusemu lagt síðustu hönd
á verkið. Látum oss sannfærast um það, að
þess betri bjóðræknisfélagsmenn, sem vér '
erum, bess betri borgarar eigum vér að verða :
í þessu yndislega landi.
Látum þessa viðurkenningu verða oss
hvöt til þess, að styðja Þjóðræknisfélagið.
gleyma lítilsyerðum kritum, efla trúna á það,
að í sál íslendingsins liggi það frækorn, sem
sáð var fyrir öldum, sem á eftir að færa
nýjan, heilnæmari og göfugri gróður — |
sterkán gróður, sem á eftir að kæfa illgresið
— inn í hvern þann akurreit mannfélagsins,
þar sem Islendingurinn festir rætur.
Islendingadagurinn.
Þjóðminningardagur okkar Islendinga, 2.
ágúst, nálgast nú óðum. Vill því nefndin,
sem kosin var til að standa fyrir hátfða-
haldinu hér í Winnipeg, minna fólk á, að
greiða sem bezt götu þeirra sem að málinu
vinna á einn eða annan hátt.
Atkvæðagreiðslunni um það, hver skipa
skuli sæti Fjallkonunnar verður lokið 15.
iúlí, kl. 8 að kveldi. Þá kemur Islendinga-
dagsnefndin samian á skrifstofu “Lögbergs”,
til að taka á móti atkvæðunum og telja þau.
Allar þær konur, sem um sætið hafa
keípt verða að mæta á þeim fundi, eða
senda fulltrúa fyrir sína hönd, til að vera
við afhendingu atkvæðanna og talning, skila
öllum peningum og óseldum atkvæðaseðlum
og skal það tekið skýrt fram, að ef einhver
þeirra kvenna, sem bátt hafa tekið í samr
kepmnni til þessa, eða einhver fyrir þeirra
hönd mætir ekki á fundinum, þá missa þær
hinar sömu rétt sinn til frekari þátttöku.
Fyrirkomulag atkvæðagreiðslunnar hef-
ur verið þannig, að nefndin lét prenta miða
sem eru hvorttveggja í senn atkvæðamiðar
og aðgöngumtiðar. Á stofn miðanna eru
prentuð nöfn umsækiendanna og merkir sá,
er atkvæði greiðir, kross við nafn þeirrar
konu er hann vill kjósa. Hinn helmingurinn
af miðanum, gildir fyrir aðgöngumiða að
hátíðahaldinu í River Park 2. ágúst.
Miðunum hefur nefndin útbýtt til um-
sækjendanna eftir því, sem hver hefur ósk-
að eftir. En sölu miðanna og innheimtu
gjaldsins annast konurnar sjálfar, og ber
hver þeirra ábyrgð á þeim miðum sem hún
hefur veitt móttöku. Þó má skila aftur til
nefndarinnar öllum óseldum miðum, sem I
ekki hafa verið rifnir af stofninum. At- |
kvæði sem greidd kunna að hafa verið þeim
umsækiendum, er síðar hafa dregið umsókn
sína til baka, eru ógild. En handhafar mið-
anna geta samt notað þá fyrir aðgöngumiða ;
að hátíðahaldinu.
Búning Fjallkonunnar kostar nefndin að
öllu leyti. Og hefur verið ákveðið að hún
skuli bera kórónu á höfði, klæðast ljósblá-
um kyrtli með gyltu belti, skór og sokkar
samhtir kyrtlinum. En skikkjan sé blá að
lit nokkru dékkri en kyrtillinn.
fslendingar! Kaupið allir aðgöngumiða
fyrir 15. júlí, svo þér getið greitt atkvæði
um það hver skipar Fjallkonusætið.
Fyrir hönd nefndarinnar,
Jón Ásgeirsson,
Hjálmar Gíslason.
Annað ársþing hins
Sameinaða kirkjufé-
lags Isl. í N.-Ameríku.
Annað ársþing kirkjufélagsins hófst 28.
júní 1924, kl. 2.30 e. h. í kirkju Sambands-
safnaðar í Winnipeg, Man. Sálmurinn nr.
637 í íslenzku sálmabókinni var sunginn og
Íýsti síðan forseti kirkjufélagsins, séra Ragfn-
i ar E. Kvaran, þingið sett, og flutti þing-
[ setningarræðu sína. Að svo búnu hófust
| venjuleg þingstörf.
Kosnir voru í kjörbréfanefnd, Kristján
Bjarnason, Friðrik Sveinsson og Jóhannes
| Melsted. Gaf nefndin skýrslu umí að þessir
prestar og fulltrúar væru miættir á þinginu.
Fulltrúar fyrir Quill Lake söfnuð:
S. Goodman, J. G. Christianson, Thor.
Jensen, J. Melsted, (M. 0. Magnússon var
fjarverandi).
Sambandssöfnuði í Winnipeg:
Guðm. E. Eyford, Dr. M. B. Halldórs-
son, Jóhannes Gottskálksson, Halldór Jóh-
annesson, Guðmiundur Magnússon.
Gimlisöfnuði:
Guðm. B. Magnússon, Steindór Einars-
son.
Árborgarsöfnuði: ;
B. F. Lífman, P. K. Bjarnason.
Frá Árnessöfnuði:
Bjöm Magnússon. Sigurjón Jónsson.
Frá Lundar-söfnuði:
T. B. Tónsson, Einar Johnson.
Þar að auki voru eftirfarandi mönnum
veitt þingréttindi:
G. 0. Einarsson, frá Árborg; Andrési
Fjeldsted, Oak Point; F. Sveinsson, Winni-
peg; S. Biörgvin Stefánssyni, Winnipeg;
Eiríki Scheving, Lundar.
Prestar viðstaddir:
Séra Ragnar E. Kvaran, séra Friðrik A.
Friðriksson. séra Eyjólfur J. Melan, séra
Albert E. Kristjánsson, séra Guðm. Árna-
son, séra Rögnv. Pétursson.
í dagskrárnefnd voru kosnir: séra Al-
bert E. Kristjánsson, B. F. Lífmann, og dr.
M. B. Halldórsson. Lauk sú nefnd störfum
sfnum skjótlega og voru tillögur hennar
sambyktar.
Fyrst Iágu þá fyrir skýrsur embættis-
manna. En vegna fjarvista þótti ráðlegt að
fresta þeim lið.
Næst lá fyrir inntaka nýrra safnaða í
Kir'kjufélagið. Kom þá fram umsókn frá
“Sambandssöfnuði Árborgar” um inntöku,
og var hún veitt samkvæmt fyrirmælumi
grundvallarlaganna.
Þá komu útbreiðslumál á dagskrá. Til-
laga kom frá B. L. Lífmann og séra Frið-
rik Friðrikssyni, um að setja málið þegar í
nefnd, en umræður urðn bó töluverðar. Séra
Ragnar E. Kvaran hafði í ræðu sinn bent
á að félag, sem ekki væri að vaxa væri í
rauninni að deyja. núverandi prestar félags-
! ins væru önnum hlaðnir. og því væri börf á
j auknum mannafla. Guðmundur Eyford
í taldi æskilegt að til útbreiðslustarfsins vatíru
fengnir mentaðir menn. sern þektu og skildu
kröfur tírnans. Gottskálksson kvað vafasamt
að kalla prest heiman af íslandi, án þess
að hafa sérstakt kall að bióða honum. Séra
Friðrik Friðriksson benti á bá hreyfingu nú-
tímans, að leikmenn önnuðust um gúðsþjón-
ustur. bæði prédikanir og helgisiði, og gæfu
þannig prestum safnaðanna tækifæri til að
vitia prestlausra isafnaða. Guðm. Eyford
tók í sama 'trenginn. og taldi æskilegt, að
Ieikmenn sem prédikuðu fengju aðstoð
Drestanna við undirbúninginn. Séra Albert
E. Kristjánsson* kvað það gleðilegt tákn
j tímians, að leikmenn væru farnir að annast
5 prédikunarstörf. Beindi hann athygli manna
i að þeirri hugmynd um- námsskeið fyrir
. sunnudagaskólakennara, er séra Ragnar E.
; Kvaran hefði vakið máls á. Áleit hann, að
I slík námsskeið gætu jafnframt stutt að pré-
! dikunarstarfi leikmanna. — Eftir nokkrar
frekari umræður voru bessir kosnir í út-
frekari umræður voru þessir kosnir í út-
breiðslunefnd: Séra Albert E. Kristiánsson,
hr. B. F. Lífmann, hr. Steindór Einarsson, hr.
J. Gottskálksson og hr. S. Goodman.
Þá tóku við skóla- og fræðslumál fé-
Jagsins og urðu miklar umræður. Höfðu
menn ýmsar sögur að segja af sunnudagar
skóla-starfseminni í sínum bygðum. Kvört-
margir undan kennaraskorti og allir undan
vöntun hæfilegra lesbóka og annara kenslu-
tækja. Til máls tóku m. a. séra R. E. Kvar-
an, séra A. E. Kristiánsson, hr. Guðm. 0.
Einarsson, séra Fr. Friðriksson og hr. Frið-
rik Sveinssor, Mæltu leikmenn mjög með
því, að prestar gerðu það að
föstum lið á starfsskrá sinni að
gefa sunudagaskólakennurum
fyelzt víkulega leiðbejningar um
kensluna. Studdust menn þar við
reynslu af því, hve slíkt fyrir-
komulag hefði gefist vel með
Sambandssöfnuðinum í Winnipeg
síðastliðinn vetur.
1 fræðslumálanefndina voru
síðan kosnir: Hr. Guðm. E. Ey-
ford, séra Fr. A. Friðriksson, hr.
Guðm. B. Magnússon, hr. Krist-
ján Bjarnason og séra E. J. Mel-
an.
Næst á dagskrá var helgisiða-
málið. Hafði stjórnarnefnd kirkju-
fél. ekki séð sér fært að hafa
framkvæmdir í því máli á liðnu
ári. Tillaga kom frá séra A. E.
Kristjánssyni og hr. Thor Jensen,
að setja málið ^egar í þriggja-
manna þingnei
iTil m,áls tóku hr. B. F. Lífmann
hr. Jóh. Gottskálksson, séra Fr.
Friðriksson, hr. Guðm. Eyford, hr.
Guðm. 0. Einarsson o. fl. Breyt-
ingartillögur við aðaltillöguna, sem
fram komu voru að lokum tekn-
ar aftur og till. séra A. E. Krist-
jánsson og hr. Thor Jensen sam-
þykt. I nefndina voru skip-
aðir séra Fr. Friðriksson, séra
Albert E. Kristjánsson og hr. Hall-
dór Jóhannesson.
Þvínæst var skipað í fjármála-
nefnd þeim herrum Birni Magn-
ússyni, Thor Jensen og B F. Líf-
mann.
Nú var áliðið dags og barst þá
sú frétt, að séra Rögnvaldur Pét-
ursson, er halda skyldi fyrirlestur
kl. 8 að kvöldinu væri forfallað-
úr. Var þá samþykt að nota
kveldið til almenns umræðufund-
ar. Gerði séra Guðm. Árnason
þinginu þann kærkomina greiða,
að taka að sér, að innleiða umræð-
ur.
Kl. 8.15 hófst svo umræðu-
fundurmn. Umræðuefnið var
“Fundamentalism” og “Moder-
nism” (íhaldshyggja og nýhyggja)
Gekk frummælandi að verki með
mælsku og skýrleika, rakti sögu
og tildrög þessara hreyfinga, lýsti
hinni hörðu baráttu þeirra á yfir-
standandi tíð, og ræddi nokkuð
að lokum um horfur þeirra fram-
vegis. Síðan tó'ku ýmsir til máls,
m. a. séra R. E. Kvaran, hr. G. E.
Eyford, hr. Fr. Sveinsson, hr. J.
Gottskálksson, séra Fr. Friðriks-
son. séra A. E. Kristjánsson, séra
J. P. Sólmundsson og séra Guðm.
Árnason. Þótti umræðafundur-
inn takast hið bezta og mikið bet-
ur farið en heima setið. Áður en
menn kvöddust gæddu konur
Sambandssafnaðar þingheimi á
kaffi og kökum.
Sunudaginn 30. júní kl. 3. e.
h. flutti séra Rögnvaldur Péturs-
son fyrirlr>tur sinn um “Kirkj-
una” og fóru fram allmiklar um-
ræður á eftir.
KI. 7. s. d. fór fram guðs'þión-
usta í kirkju Sambandssafnaðar,
og flutti séra Albert E. Kristjáns-
son prédikun um “Ávaxtasamt
trúboð.”
__________ ]
Annar þingfundur.
var settur mánud. 30. júní, kl. 1 1
f. h. á sama stað.
Álit útbreiðslumálanefndarinnar
lá fyrir til umræðu. Var það á
þessa leið:
Nefnd sú, er skipuð var til þess
að athuga útbreiðslumál kirkjufé-
lagsins leggur til:
I) Að kosin sé þriggja manna
milliþinganefnd, er hafi með hönd
um þessi mál á árinu. Teþum vér
æskilegast, að sú nefnd leiti eftir
möguleikum á því, að bæta ein-
um manni við starfsmannahóp fé-
lagsins, sem ferðist út unii bygð-
ir lslendinga til þess að flytja á-
hugamál vor og leiti þeim fylgis.
Vér leggjum ennfremur til, að
þessir menn skipi nefndin: séra
Ragnar E. Kvaran, séra Rögn-
valdur Pétursson og séra Albert
E. Kristjápsson. ,
2) Nefndin leggur ennfremur
til,vað þ ingið skori á söfnuðina að
þeir heimiili væntaniegri milli->
þinganefnd að ráðstafa störfum
presta safnaðanna í útbreiðslu-
þarfir um fjögra vikna tíma ár-
lega.”
Skýrði nefndarform., séra A. E.
Kristjánsson nefndarálitið og
mælti með því. Séra Rögnvaldur
Pétursson gerði þá breytingartil-
lögu við fyrri lið nefndarálitsins,
að við hann skyldi bæta nöfnun-
um “séra Guðm. Árnason, séra Eyj’
J. Melan, sr. Fr. Friðriksson”. Hr.
P. K. Bjarnason, hr. J. Gottskálks-
son og hr. Thor Jensen andmæltu
breytingartillögunni. Hr. G. 0.
Einarsson miælti með henni og
studdi hana. BreytingartiIIaga við
breytingartillöguna kom fram frá
hr. B. F. Lífmann, þess efnis, að
auk prestanna skyldi hr. P. K.
Bjarnason eiga sæti í útbreiðslu-
nefndinni. Eftir nokkrar umræð-
ur var samþykt að fela prestum
félagsins útbreiðslumálin á næsta
ári; var það hin upphaflega breyt
ingartillaga séra Rögnvaldar Pét-
urssonar með nýju orðalagi.
Var fundi síðan slitið.
---------- \
Þriðji þingfundur
var settur kl. 2 e. h. s. d.
Álit kenslumálanefndár lá þá
fyrir, svohljóðandi:
Nefnd sú, er skipuð var til þess
að athuga og gjöra tillögur um
fræðsumál “Hins Sameinaða
Kirkjufélags” álítur:
1) að ákjósanlegt sé, að sunnu-
dagaskólanefndir og kennarar fé-
lagsins leggi kapp á, að hagnýta
sér vikulega, eða svo oft seml
kringumstæður leyfa, leiðbeining-
ar um kensluna frá hlutaðeigandi
presti.
2) leggur nefndir. til, að tafar-
laust sé gangskör að því gerð, að
afla kirkjufélaginu biblíumynda,
og semja og prenta með þeim les-
mál, og taki myndir þessar og les-
mál við af stafrófskveri, til and-
legrar fræðslu og lestraræfinga.
3) Kirkjufélagið sjái um að
ekki farist fyrir að semja fyrir
næsta þing lesbók við hæfi vest-
ur-íslenzkra unglinga, sem notuð
sé til undirbúnings undir Barna-
biblíuna”.
Eftir nokkrar umræður um
nefndarálit þetta, sem einkum
snerust um fjármálahliðina á
prentun mynda-lesmálsins og les-
bókarinnar, voru tillögur nefndar-
innar samþyktar. Tillaga séra
Rögnvaldar Péturssonar, studd af
hr. G. 0.‘Einarssyni, iþess efnis.
að fela stjórnarnefndiinni ,fram-
kvæmdir í þessum efnum var sam-
þykt.
Skýrsla gjaldkera, sem áður
hafði verið frestað, lá þá fyrir. I
fjarveru hr. Hannesar Péturs-
sonar lagði séra Rögnvaldur Pét-
ursson fram skýrsluna, sem sýndi
útgjöld á árinu $362.95, en tekj-
ur $560.00. Var skýrslan sam-
þykt.
Þá kom á dagskrá helgisiðamál-
ið. Álit nefndarinnar var á þessa
leið:
Nefnd sú, er skipuð var til
þess að íhuga helgisiðamál kirkju-
félagsins Ieggur til:
1) Að helgisiðamálið sé falið
þriggja presta milliþinganefnd.
2) Að nefnd sú leitist við að
hafa tilbúið fyrir I. janúar 1925,
helgisiðahandrit, sem eftir bann
tíma komi sem fyrst til álita fyrir
söfnuði kirkjufélagsins, og liggi
fyrir til afgreiðslu á næstkom-
andi kirkjubingi.
3) Nefndin bendir á, í sam-
bandi við þær raddir, sem heyrst
hafa heiman frá íslandi, um nauð-
syn endurskoðunar á helgisiðum
og helgisiðatækjum því að æski-
legt væri að leita hið bráðasta
samvinnu um þau mál úr iþeirri
fátt. , ;
Var fyrsti liður nefndarálitsins
samþyktur umræðulaust.
Breytingartillaga hr. J. Gott-
skálkssonar við annan lið þess
efnis,, að nema þar tímaákvæðið
“1. jan. 1925” í burtu var feld og
orðalag nefndarinnar samþykt ó-
breytt.
3. liður sarrtþyktur óbreyttur.
Kosningu í helgisiða-miillibinga-
nefnd hlutu séra Fr. Friðriksson,
séra Albert E. Kristjánsson og séra
Ragnar E. Kvaran.
Þá voru fjármál aftur tekin til
umræðu. TiIIaga kom frá séra
Friðrik Friðrikssyni, um að fela
stjórnarnefndinni, með gjaldkera í
broddi fyíkingar, meðferð fjár-
mála á næsta ári. En er röddum