Heimskringla - 28.01.1925, Blaðsíða 7

WINNIPEG, 28. JANOAR 1925.
HEIMSKRINGLA
7. BLAÐStÐA
The Dominion
Bank
horni notre dame aye
oe SHERBROOKE ST.
HöíuSstóll uppb......$ 6,000,000
VarasjóÖur ...........$ 7,700,000
Al*ar eignir, ylir ...4120,000.000
Sérstakt athygli Teitt vitSskift-
um kaupmanna og verzlunar-
félagm.
Sparisjóðsdeildin.
Vextir af innatæðufé greiddir
Jafnháir og annarsstaðar við-
sengst.
PHONE A 9253
P- B. TUCKER, ráðsmaður.
I íslenzkri dalalæðu,
1 merkingu.
Og þegar öllu er á botninn hvolft,
á hann, og lokið á hann lofsorði.
Hafi þeir allir margfalda þökk
fyrir komuna, og það væri gaman að
mega einhverntíma í nálægri fram.
tíð, eiga von á þeim aftur til að gefa
okkur eina skemtandi kvöldstund.
* * •
En þrátt fyrir dauðann og doðann, unga fólkinu meS dansinum, ef dans
þá var nú dálitill ys og þys fyrir jól- | skyldi kalla, — þessa aðdáanlega,
in. Fólk fór að ganga hraðara og
jafnvel að flýta sér, sumir nærri því
að hlaupa, — og þá helst í búðirn.
ar.
í orðsins fyrstu Helena, Mont.; alt sýndit vera
hér á leið minni til Blaine á ferð og
I flugi, bæði til lands og sjávar. Sög-
unarmylnur á sjónum og bændur að
þá er hér ekki hinn allra minsti áhugi f]ytja sikurrófur ti, markaSar. Eg
fyrir nokkru þvi, sem gæti haft
skemtandi eða fræðandi áhrif, (og
Roð og Uggar.
Eftir J. B. Holm.
Héðan frá Mountain og nærsveit-
ls er ekkert að frétta, sem ég man
*u seni stendur. Hér eru eiginlega
aJIir dauðir, í það minsta andlega
dauðir, og ég held jafnvel, veraldlega
!ika. Aðeins ekki nógu dauðir til að
vera grafnir, enda líka ærið kostnað-
arsamt, og ekki leikur til þess ,ger_
andi.
I’að var hér jtil skams tíma, að
hægt var með lagi að deyja, og vera
grafinn af “Counity”-inu eða þvi
opinbera fyrir 25 siífurpeninga, (ekki
gátu þeir nú haft 30 eins og höfuð-
prestarnir), en nú er vist búið að
skrúfa það upp í 50 eða meir, svo það
þarf
enginn að hugsa sér að deyja á
County”.inu í neinu hagnaðar-
skyni. Auðvitað er það bót í máli
að bændurnir borga það, eins og
margt annað, og fleira í sköttum sín.
urr>, en þó með illu, ýmist bölvandi
eða grátandi, eftir því sem upplag-
er, en æfinlega með illu.
Uppskera var hér víðast hvar góð
meiri en í meðallagi, og verð á hveiti
°g ^llri kornvöru ágætt, svo bænd-
ur ættu eiginlega að hafa. peninga til‘
að brenna, samt hefi ég nú ekki séð
»einn kveikja/ í pípunni sinni með
5 eða 10 dala seðli ennþá. — En svo
er nu “Lögberg” á hverju strá !
Kartöflurnar sviku þó hraparlega
eins og fvr, á þeim var mjiig lágt
verð; það er óþokkajurt, sem fá-
um mun reynast happasæl, enda eru
menn líka farnir að skammast sín að
nefna þær á nafn, og jafnvel. farn-
ir að éta þær í pukri.
* * *
Hér hefur engin samkoma verið
Iialdin; það er að segja, samkoma til
skemtunar og fróðleiks, síðan í októ.
bermánuði, að þeir Jrá Winnipeg
voru á ferð hér. Eg hefi altaf átt
v°n á að einhver héðan mintist á þær
samkomur í blöðunum; þær voru
sannarlega þess verðar, en það hef.
,f einhvernveginn orðið útundan.
Síðastliðinn október komu hér suð.
ur þeir sira Ragnar E. Kvaran, sira
Kr. Friðriksson frá Wynyard, sira
Rögnvalditr Pétursson og hr. Sigfús
Halldórs frá Höfnum, ritstjóri
Heimskringlu”, og héldu samkoni-
ur að Akra, Gardar og Mounitain.
Síra Kvaran Ias upp og söng eitin
eða tvo einsöngva; síra Fr. Frið-;
rtksson hélt langan fyrirlestur um
trúmál, og hr. Halldórs söng nokkra
emsöngva. F.innig sungu þeir sam.
an n°kkur lög, hann og síra Kvaran.
var það ágæt skenntun, því báð-
lr eru ágætis söngmenn.
Kg hefi sífjjan heyrt jnarga tala um
upplestur síra Kvarans með aðdáun,
°£ er ]>að að maklegleikttm, því svo
sntldarlega gefst, mönnum, í það
ni>nsta ekki hér, færi á að heyra
lesið
UPP- Og sjaldan, eða aldrei,
hefi ég heyrt fólk hlæja eins innilega
samkomu, eins og þegar hann las
UPP kafla úr “Vistaskifti” eftir föð-
ur sinn, og “Uppreis-tin á Brekktt”,
t,r Gest Pálsson. Og sýnir það best
r Þar hefur verið leikandi list 4
Ug etnsong Kvarans
Kveldriður”, kvæðið eftir Grítn
ontsen, en íagið ejíir Sigvalda
Kaldalóns, gleymi ég aldrei. Það
e| I'I vill eitt það bezta og ein.
kennilegasta tneislaraverk, (sjent hér
efir keyrst, — og ramm.íslenzkt.
Um fyrirlestur sira Friðriks get ég
!*tið sagt; ég heyrði ekki nema lít-
'ð af honum. En margir hafa minst
Þar stóðu blessuð börnin með gal
opna litlu munnana, eða þá stóru
munnana, eftir því af hvaða bergi
þatt voru brotin og horfðu á stórar og
breiðar spildur af útbreiddu “húm.
búggi”, og öll hugsuðu þau vist það
■sama: “Hvað skyldi ég þá fá í jóla.
gjöf” ? — Og svo kom loksins fagn-
aðarhátíð kristinna manna.
En hátiðaviðbrigðin eru eiginlega
mest fyrir prestana, því þá eru kirkj-
urnar fullar eða í það minsta hálf-
fullar af lifandi fólki. Og allir
horfa á jólatréð. En á vanalegum
ntessudögum mega þeir gera sér að
góðu að messa yfir stórri og langri
flatneskju af sætum með einstaka
karli og kerlingu á stangli,' eins og
duflum út á rúmsjó. Og yfir þessu
mega aumingja mennirnir þruma
hjartnæmar ræðttr og langar, — lang-
ar bænir, sem fáir heyra eða reyna
•að heyra eða skilja. — Ja, hvílikt lif!
Mér finnst það útheiinta rnann, sent
alinn hefir verið upp á sjáfarsíld
og sjálfrunnu þorskalýsi, að þola það
til langframa. Og svo eftir að hafa
horft á jólatréð og marglesið stóru,
gyltu orðin, sem fest eru upp þvert
yfir kirkjuna: “F'riður á jörðu”, fer
fólkið heini til sin, og er hárvist með
að koma ekki nálægt nokkurri kirkju
þangað til á næstu jólum.
En þó er einn flokkur meðbræðr.
anna, sem ekki heftir rnikið af þeint
“frið a jörðu” að segja, og það er
vesalings Kalkúninn, eða Tyrkinn,
sem svo er kallaðttr.
Fyrir jólin, þetta sáttarsamband
Guðs og manna, er þeim umsvifalaust
sagt blóðugt strið á hendur, ekki af
hund-tyrkjum eða heiðingjum, held-
ur eins og oftast nær, af kristnum
mönnum; það eru þeir sem herská-
astir eru nú á þessum menningar.
tímum, þá eru þeir strádrepnir, hvort
sent þeir eru feitir eða horaðir,
sjúkir eða heilbrigðir, og alt er plokk-
að og soðið fyrir jólin, þó það sé
ekkert nema hamttrinn og beinin, og
þá er það oröinn jólamatur kristinna
manna.
Og yfir þessurn kalkúna-kroppttm,
hvort heldur þeir eru feitir eða hor-
aðir, ætir eða óætir, eru sendar
brennheitar bænagerðir út í geim_
inn — til Guðs, — ekki fyrir jólin
og það sem við þau er tengt, — nei,
heldur bara fyrir matinn!
Jólin eru ekki orðin annað en
matarmarkaður munaðar og vellyst-
inga. Allflestir unglingar, sem nú
vaxa upp, vita ekki minstu baun tim
grttmlvallar -altr i ð i jólahátíðarinnar;
öll hugsun þeirra, ef annars er um
nokkra hugsun að ræða, er rígnegld
við einhverja æðiskenda tilfinningu.
sem virðist vera eitthvert sambland
af tilhlökkun og kviða. Jólagjafir
efst á baugi, jólamatur næst: fín og
falleg föt, eti ekki skjólgóð föt, og
— og dans á eítir.
Trúað gæti ég þvi að Hallgrimur
Péturssón hafi ekki ætíð staðið á
þantbi af fuglasteik og skorpusteik og
kryddbúðingum, og liggur þó eftir
hann ódauðlegt verk, þar sem Passitt-
sálmarnir ertt; hann gat sungið fyr.
ir þvi. Þar voru engar nautnir að
ræna hann róm” eins og Stephan G.
kemst að orði, — ekki svo að skilja,
að það liggi ekki nóg eftir lúthersku
vesturheims prestana okkar. Jú, sei,
sei, jú, en það verður ekki (af góð-
unt og gildum ástæðum, k-m ekki
skttlu hér upptalin), nenta smá
“bevís” sem örðugt verður að halda
til haga.
Það er ekki svo að skilja, að ég
sé að kasta neinum hnútum að prest-
unum í þetta sinn, þeir eru eflaust að
gera það bezta sem þeir geta, og vildu
að sjálfsögðu sjá kirkjur sínar fullar
af fullorðnu fólki og unglingum
hvern messudag. F.n áhugi fólksins
fyrir kristindómsmálunum er ekki
lengur lifandi. Nei hann er orðinn að
taldi í einum bæ yfir 20 vagnhlöss í
lest, öll með sikurrófur, og þó var
ekki hjá prestunum heldur) nema hjá talsveríS rigning, en þeir þarna vestra
sýnast ekki hræðast smáskúra.
Um klukkan 1. e. h. kom ég til
Blaine, og var mér þar vel fagnað aí
minum gömlu kunningjum ,Mr. og
Mrs. Jósephsson, og þó að ég væri
frískur alla þessa löngu leið, sem er
yfir 1800 mílur, eða um það, var ég
samt glaður að vera kominn á enda-
stöðina; enda hefði mér ekki verið
betur fagnað, þó í föður og móður.
djöfullegu uppfynding, sem togar og
teygir hverja ærlega sál, sem gefur
sig henni á vald, út á eyðimörk hugs
unarleysis og siðspillinga. Þar getur
maður séð ungar og uppvaxandi
stúlkur uppmálaðar með öllum litum
regnbogans, — ekki mjög klæddar,
nema einhverjum litilsháttar fótabún.
, með piltum sínum, tvistígandi huS hefói. eg komið, og mun eg ei
»ngi
hvort framan við annað, með allskyns
ánalegum fettum og brettum.
[Aths.—Oss finst háttv. greinarhöf-
undur vera nokkuS þunghentur á
dansinum og unga fólkinu. Ætli þaö
sé ekki líkt aö mannkostum nú og
fyrir 15—25 árum, er vér, sem úr þeim
hóp erum komnir aö áratölu, vorum
á líku reki. Og ef manngildiö væri
ekki þa?S sama, mundi þat5 þá ekki kcnar líf við mig- SVO ée
vera eldri kynslót5inni atS kenna?—
Rltfttj.].
FréHab»"éf. ’
Kæra “Heimskringla”!
Af því að ég hefi verið á ferð og
flugi undanfarið, langar mig til að
biðja þig að ljá eftirfarandi linum
rúm.
Eins og áður hefur verið minst á
i “Lögb.”, lagði ég á stað frá Cava.
lier þann 8. nóvember, áleiðis til
Blaine, Wash., og hefi ég ekki neitt
um vesturferð mína að segja, þvi
samferðamaður minn, S. Thorvalds-
son, sagði alt sem færandi var í frá.
sc.gn, þar til við skildum að kvöldi
þess 10. s. m. í bænum Everett, Wash.
gleyma þeirri viðtöku.
Næsta dag fór ég að leita mér að
plássi til að sofa í, og leigði ég lít-
ið herbergi hjá Mr. og Mrs. D.
Kárason, fékk rúmstæði og borðaði
hér og hvar, þar sem ég var staddur
í það og það skiftið, og gerði ég það
í einn mánuð, en ekki átti þess.
fór til
’hjona, sem mér voru að góðu kunn,
og lá maðurinn veikur, svo konani
mátti næstum vaka nætur sem daga,
og fanst mér réttara af mér að vera
þeim til skemtunar, þar sem svona
stóð á fyrir þeim, heldur en að ráfa
á milli manna, og hafa ekki neitt
að gera. Eg hjálpaði dálítið með
útiverkin og þess á milli las ég og lá
fast við rúm veika mannsins, og eftir
næstum 3. vikna dvöl mina hjá þeim,
var maðurinn orðinn mikið hressari,
og daginn sem eg lagð af stað kvaddi
ég þessi hjón, Bjarna og Unu
Sveinsson, og árnuðu þau mér allra
heilla.
Hann hefur von um að komast
aftur á fætur, ef ekki neitt kemur
fyrir.
Þaðan fór ég til K. J. Brandsson.
Hann, býr 4)4 mílu suðvestur af
Blaine; flutti þangað 1921 og keypti
Eg stansaði þar næstu nótt, og lagði ,
svo á stað norður til Blaine, og þótti I41 ekrur af landi mefi ö,lu
mér ekki veðrið sem æskilegast: Isem var 5 eða 6 kýr, 1 hestur og
kalsarigning allan daginn, en daginn
áður var 8° fyrir neðan zero
GIGT
Ráðlegging manns er
lengi þjáðist.
svona hitt og annað, og borgaði, að
t \ ég helcl, $5,500.00 fyrir. Húsin eru
| sæmilega góð; en lítið var ræktað af
jlandinu, um 16—20 ekrur, en nú hef-
ur hann ræktað heilmikið; hann er sá
mesti afkasatmaður til vinnu, sem ég
hefi þekt. Þegar maður horfir heim
til hans, er engu líkara, en að þar
\-peri ein af niðursuðuverksmiðjjun-
um, og skal ég nú með fáum orðum
lýsa handtökum Brandsons næstlið-
Undursamíe^thósmeðali11^10 ár
Fyrsta árið bvgði hann hænsnahús
20X80, a1t spónlagt á veggi, þak og
þá fóðurhús við endann, 16X20-
Næsta ár bygði hann við endann á
fóðurhúsinn annað hænsnahús 20X
---- ! 80; alt þetta verk gerði Brandsson
, ! aleinnn. En þriðja árið enn eitt
Árið 1893 var eg sáiJjjaður af hænsnahúSi sem er fráskilig hinum af
vöðva- og liðagigt. I þrjú ar ’ s5mu stær^ þar hafgi hann lítilshátt-
leið eg þær þjáningar, er þeir ar hiálp viii rafta og þaE Og þó hef-
einir liafa hugmynd um, er ir hann haft margt annað að hugsa
samskonar sjúkdóm hafa borið., um Svo sem skepnuhirðingu o. s. frv.
Eg reyndi meðöl eftir meðöl, en En svo er þann ekki einn, því kona
batinn varð aldrei nema í bráð. hans er hetja, og lætur hún sitt ekki
Loks fann ég ráð er læknaði j eftir Tiggja, að gera garðinn
mig að fullu, svo þessar voða . frægann. Og nú langar mig að lýsa
þjáningar hurfu. Ráð þetta hefi' hvað Brandsons hjónin gera með öll
eg gefið mörgum, er þungt hafa þessi hænsnahús, og svo hvað þau
verið haldnir, Og jafnvel rúm- hafa þénað á hænsnarækt síöastl. ár.
fastir, sumir hverjir á sjötugs A1!s eru 1500 hænur, hvert hús tek.
og áttræðis aldri, og verkanirn- ur 500. Inntekt yfir árið nam um
ar ávalt orðið þær sömu og mér $2.00 á hverja hænu. Eg var hjá
reyndust. jþeim um hálfan mánuð, áður en
Mig langar til að allir, sem ég fór, og tók hann þá vikulega 14
þjást af vööva- Og liðagigt' Eassa af eggjum til Linden, sem er
(liðabólgu) reyni kosti þessarar j ein eggja-verzlunarstöðin, og kemur
“heima lækningar” Og öðlist;hann Þa vanalega með vikuforða af
þann bata er hún veitir. Sendu ■ íóðri til baka.
ekki eyrir, heldur aðeins nafn ‘ Sumir landar í kringum Blaine
þitt og lieimilisfang og eg skal hafa “ræít vei a hænsnarækt srðastl.
senda þér þessa ráðleggingu ó- 2 ar’ og Vl1 nefna Þa sem e"
keypis til reynslu. Eftir að þú,helcl aS mest hafa srætt. á hænsna-
hefir notað hana, og hún hefir!rækt- Þaö er Pétur’ sonur Péturs;
reynst hin lengi þráða bót við isonar’ sem ,ensi bjo
unga út. Nú eru allflestir bændur
farnir að setia upp hænsnahús af
þeirri gerð sem félagið segir fyrir
um. Því alt verður að vera eftir
reglum, því annars geta menn ekki
komist í félagið.
Eg er orðinn nokkuð langotður
ii.Ti þessa hænsnarækt, og vil eg blðja
idla, sem þessa þessar línur, að virða
það á betri veg.
Eg fór vestur til að verða þar vetrar
langt, en mér einhvernveginn féll
ekki veður þar. Samt held ég, að
þátt í óyndi mínu hafi átt, að ég
hafði ekkert fast heimili. Var það
! annað en ég hafði vanist undanfarin
35—40 ár, með mannmargt hús,
| ástríka konu og góð börn. Ekkert er
| samt að finna af þvi í Blaine, og
| ekki þarf fólk úr fjærlægðum bygð-
| um að forðast Blaine, þar er gest.
risni og gott viðmót, hjá hverjum
manni og konu, sem maður mætir.
Eg vil einnig minanst á mann, setn
heitir Ari Guðmundsson, mig minn-
ir, að hann kæmi síðastliðið vor frá
Saskatchevvan, Canada, er þoldi ekki
loftið og kuldann, en kom svo til
Blaine, og leigði þar í útjaðri bæjar.
ins hús, sem dálítið hænsnahús
fylgdi. Keypti hann 200 hæsnaunga
og hefir hann hirt þær og ekki haft
annað að gera. I nóv. og des. fékk
hann 175 egg á dag, og er það næst-
urn óvanalegt, en hann er einn, og
hefir ekkert að hugsa um annað en
hænsnin.
Washington-ríkið er álitið allra
bezta pláss til hænsnaræktar,
og ég með eigin augum hefi séð, að
þar má græða á hænsnarækt. ef nógu
vel er hugsað um þau, og ekki höfð
of mörg járn í eldinum.
Ef einhvern skyldi lapga til að
frétta meira um hænsnarækt, eða um
hvert ekki væri til sölu i Blaine eða
nágrenninu, heppileg lönd, þá aðeins
veit ég af einu plássi: 5 ekrum vel
húsuðum og með nýju hænsnahúsi, á
ágætum stað.
Á þriðjudaginn 13. þ. m., Jagði
ég á stað frá Blaine, suður til Ever.
ett, rúmar 100 mílur; var þar næstu
nótt, og þann dag allan. Snjóaði lít-
ið eitt þann dag, og eins á miðviku-
.dagsmorguninn, þegar ég llagði á
stað þaðan um kl. 10.
(Meira).
Hallson, 20. janúar 1925.
S. A. Anderson.
þessari tegund gigtar, þá máttu
Dak. Hann byrjaði 1921—'22, og
senda mér einn dollar, sem eg
set fyrir þetta, en mundu það,
að peningana vil eg ekki nema
þú sért ánægður að borga. Er
þétta ekki sanngjarnt? Því þá
að þjázt og líða, þegar batinn er
þér boðinn fyrir ekkert? Dragðu
það ekki lengur. Skrifaðu strax!
! var svo efnum húinn, að geta byrjað
alt skuldlaust. Keypti hann 10 ekrur
með húsum af föður sínum, og borg.
aði út í hönd $2,500.00, og átt svo
eftir nóg til að geta keypt storan
hóp af ungum og bygt húsin fyrir þá.
Nú nýlega gengur fjorir landar og
þrír útlendingar í félag og keyptu út.
Mark H. Jackson
ungunarvél, sem mun hafa kostað yf-
ir $4,000.00 og ungar hún út í einu
30,000 eggjum. Pétur B. Pétursson
er umsjónarmaður með $100.00 í
No. 149 K Durston Bld Imána8ar,aun- Þegar íórvar +bú;
Uiu. I Jg ag selja elstu ungana 0g toluvert af
Syracuse N Y ! Þeim yngri. Verð á ungum er frá
J 9 15^—20/ hver. Hæst verð á ungum
ofanskráöa^sé rltt.ábyr8,S á at5 hi,í er 1 febr. °g uiarz. 22 daga tekur að
við ársloka kveldið er margt á að
minnast,
á mótinu þegar að kunningjar finn.
ast.
Um fjórðungshlut aldar oss frætt
hefir Vestri
á frjóvkvistum bókmenta í íslenzkum
lestri,
það er vor nytsamá gullaldargróð-
ur,
göfgasta perlan vor mainingarsjóð-
ur.
Nú fyrst að jafngamall öldinni er
’ann
ægishjálm gullroðinn vil ég að beri
’ann, •
ýfir flest systkinin hér bæði Og heima,
hásætið óska ég látum hann geyma.
i
Vestri nær skipaði í fylkingu forðum
fólkið samtengdi með þróttfyltum
orðum,
heitið, sem unnum var hljómfegra en
stálið
vér hétum að varðveita islenzka mál_
ið.
Við bundumst að vernda okakr bók-
menta auðinn,
“því bóklausum anda er markaður
dauðinn,
sú binding var krapþrungnum inn-
sigluð orðum,
sem ættjarðarsvanurinn*) gaf okkur
forðum.
i
Eg sé hann í anda af hugsjóna
hæðum
við hreinsun á afgömlum sáttmála-
skræðum,
og Imóta svo hál fgleymdu máldaga
brotin,
unz mestu til snillingsins kraftur er
. þrotinn.
: Vér, sem að byggjum hér Vínlandið
góða,
j vandlega gætum þess dýrmæta gróða
er gaf oss í heimamund feðranna
foldin,
fágæta demanta á íslenzka moldin.
i . 1
i Vér óskum að Vestri enn lifi hér
lengi
,og leiki með eldfjöri á bókmenta-
strengi,
I munum það einatt: ef málið oss
gleymist,
mömmunni gömlu um hjartað þá
eymist.
> [>> . , Hún er svo viðkvæm, sú háaldra
Lestrartelagio Vestn 1 j móðir,
Sc^ttle henni ei skapraunið vinirnir góðir,
, ,, , hún kennir börnunum hreimfagra
Á gamlárskvöld 1924. \ mál^
haldbetra og skýrara en meitlaða
stálið.
Tímarnir hverfa, jafnt aldir sem árin ,
á burtu fylgja þeim gleðin og tárin. I
Alt i frá veraldar upphafi fyrsta
á skiftist sólin og hretviðrið byrsta.
Með hverju ári mennigin dafnar
Að síðustu bið ég að hefjustum
handa,
hryndum úr veginum því sem vill
granda,
misfellur lífsins, bætt þekkingin jafn. 1 . , , „.
viljann og kraftana ur læðmgi leysum,
, , . , . , , , ’ á Leifs-grundu bautarstein fagran
a þessari heimsbraut ver þurfum oll
oss reisum.
agan
þar um best fræðir oss veraldar.
sagan.
Jón Yukonfari.
"Isl-cndingar viljum vcr allir
yera.” — Jón Sigurösson.
1 höllinni nú þegar sveit Vestra er AmS ; _ ^ cy ^
samkvœtnt bciðni lilutaðcigcnda.
og sýnir þar boðsgestum mannuð og
jöfnuð,
Ritstj.

t
X
Nýjar vörubirgtíir
Timbur, Fjalviður af öll-
„„ um tegundum, geiréttur
og allskonar aðrir strikaðir tiglar, hurðir og gluggar.
f
T
T
f
f
Komið og sjáið vörur. Vér erum ætíð fúsir að
JL sýrta, þó ekkert sé keypt.
♦*♦ TheEnipire Sash & Dood Co.
♦♦♦ Limited.
♦♦♦ HENRY AVE. EAST. WINNIPEG
♦?♦ «♦
f
❖
♦;♦
❖

f
f
X
KOL! - - KOL!
>♦♦♦♦♦♦
t
♦?♦
t
♦!♦
HREINASTA og BEZTA TEGUND KOLA. '
Sæði til HEIMANOTKUNAR og fyrir STÓRHÝSI.
Allur flutningur með BIFREIÐ-
*♦ Empire Coal Co. Limited
V Sími: N 6357—6358 603 Electric Ry. Bldg.
♦♦♦ v
*
I
t
t