Heimskringla - 25.02.1925, Side 5

WINNIPEG, 25. FEBRUAR 1925.
5. BLAÐSIÐA
n
HEIMSKRINGLA
greitt meö vöxtum. Er af þessu aug-
Ijóst aS sigur Bandamanna í ófriðn.
um er miklu stórkostlegri heldur en
þjóSunum var heitiS á stríSsárunum.
Þá var aS því kept, eftir þvi sem fól'ki
var tjáS, aS brjóta á bak aftur keis.
arann og herandann þýzka. Þetta
tókst, eins og kunnugt er. Keisarinn
flúSi land og herandinn var fluttur úr
landi. Hann tók sér bólfestu í lönd-
um Bandamanna. Þetta var vitaskuld
mikilsvert. En um hitt dreymdi fæsta,
aS sigurinn mundi verSa svo mikill,
aS íbúar MiS-Evrópu yrSu ekki ein.
göngu aS þrælum, heldur alþýSa
manna í löndum sigurvegaranna
sjálfra.
Völundur.
-------x-------
Salmagundi.
Fyrir nokkrum árum var mér skylt,
stöSu minnar vejgna, aS taka lítillega
þátt í ÍS fagna nýjum, ungum presti,
sem þegiS haföi brauS í Vesturland-
• inu. Var hann þá nývígSur og kom
beint úr skóla.
StriSiS mikla var þá nýafstaSiS og
enn í fersku rninni. Eg tók eftir því,
aS í barmi prestsins var hinn alþekti
hnappur, sem afturkomnir hermenn
flestir báru, meS áletraninni: “For
Service át the Front”. í fávizku
minni hélt ég þá aS þessi orS þýddu
þaS, aS sá sem bæri, heföi einhvern
þátt tekiö í orustum eöa starfaS á
orustusvæSunum. Vék ég aS þessu,
og reyndi aS haga orSum mínum
þannig, aS prestinum mætti aukast
sómi. Sagöi ég aö hnappur þessi bæri
mér Vott þess, aS hinn ungi sálarsorg-
ari þættist ekki þess ofar, aS gera
skyldu sína hver svo sem hún kynni
aS vera, og hvert sem hún heimtaöi
þaS, aö hann bjargaSi sálu manns
eSa deyddi jaröneskan líkama hans.
ÞaS hafSi mér skilist aö vera erindi
hermanna á vígvöll, aS veröa bani
sem flestra andstæöinga, beinlínis eöa
óbeinlvús.
* • *
Prestur snérist öfugur viö þessari
“árás” minni, og bar af sér harölega
og meS þjósti. SagSist hann ekki'hafa
unniö aö þvi, aö deySa nokkurn
mann, heldur aö því aö endurlífga
og hjálpa sjúkum og sködduSum.
Þótti honum þaö meira viö hæfi þess
manns, sem helgaö heföi lif sitt þjón-
ustu drottins vors Jesú Krists. AS
bera þaö á hann, aö hann heföi tek-
IS nokkurn þátt i því aS veita öörum
sár eSa bana, fanst honum vera i
hæsta máta móSgandi, og snérist reiS-
ur viö. VarS úr þessu hiö mesta
hneyksli.
* * *
Eg skammaöist mín “ofan í hrúgu”,
en gat þó ekki fyrir sjálfum mér for-
svaraö aö öllu leyti andmæli prestsins.
Því lengur sem ég velti þessu fyrir
mér, því minni þótti mér ástæöa
prestsins aö taka þetta svona nærri
sér. AnnaShvort var þaö rétt eSa
rangt aS drepa eSa styöja aö drápi
manna í stríöinu. ÞaS var þó jafn
rétt eöa rangt fyrir alla. Ef þaö var
rétt fyrir Jón og Ara, bóndason og
búSarsvein aS drepa óvinina og ég
mintist ekki aS hafa heyrt þess latt af
prestunum, þá fanst mér þaö mundi
einnig hafa veriö rétt fyrir þjón drott
ins aS drepa. Fékk ég í huga mín-
um enga úrlausn þessa mábs, og fór
því á fund annars prests (Methodista)
í sama bænum, og lagöi fyrir hann
alla málavöxtu. Var honum, sem öör-
um þar í bænum, kunnugt um þetta,
og stóö því ekki á svari. Var hann
kollega sinum fyllilega samdóma i þvi,
aS hvaö réttlátt sem þaö væri aö
drepa menn i striöum, og hvaö nauS-
synlegt sem þaö væri, þá væri þaö
samt ósamboöiö þjónum frelsarans, aS
leggja liö aö ööru leyti en því, aS
binda sár og hlynna aö sjúkum. Sjálf-
ur haföi hann veriö þjónn á sjúkra-
húsi á Englandi meöan á striöinu
stóö.
• * *
Hér fanst mér þá, og finst enn,
vera nokkurt ósamræmi. Mér geng-
ur illa aö skilja hvernig þjónn herr.
ans geti veriö ofar skyldunni, ef ann.
ars er um skyldu aö ræöa. En svo
er ég flestum fáfróöari, og skilning-
ur minn ekki mikill á þessum sviöum.
Skal þvi eySa um þetta sem fæstum
oröum.
En nokkuS rann mér til rifja í svip-
inn. Fékk ég staka og hjartnæma
bölvun á öllum prestum. Þó hefur
þetta rénaS aö mestu leyti eSa öllu
fyrir þá heppni mína, aS kynnast
presti, sem er mesta valmenni. Þó!
hefi ég aldrei þoraS aS minnast á
þetta viS hann, af ótta fyrir því, aS
hann tæki í sama streng og hinir.
L. F.
---------x-----------
Silfurbrúðkaup.
Fimtudagskveldiö 19. febrúar síö-
astliSinn var samankominn allmikill
fjökli manna í Goodtemplara húsinu
hér í bænum, í því skyni aö samfagna
þeim hjónum, Mr. Siguröi Oddleifs.
syni og konu hans, í tilefni af silfur.
brúSkaupsdegi þeirra. Mannfagnaö
þennan sátu ekki eingöngu skyldmenni
og tengdafólk, heldur og margvís-
legir vinir og kunningjar er fanst þeir
standa í svo mikilli þakklætisskuld viö
þau hjón, aö hún gæfi þeim heimild
til þess aö dvelja meö þeim kvöld-
stund þessa. Var þaö mál manna, aS
þó aö þarna væru staddir um eitt-
hundraö manna, þá væri þaS ekki
nema nokkur hluti þeirra kunningja,
er fýst mundi hafa til þess aö votta
silfurbrúöhjónunum hamingjuóskir
sinar. VarS þess greinilega vart, aö
víöa stóS vináttan fótum undir, þ\»í
aö þarna voru nokkurskonar full-
trúar frá margvislegum félögum og
stofnunum, er notiö höföu þeirra
hlunninda — sumar um mörg ár —
aö þau hjónin höföu variö starfs.
kröftum sínum í þeirra þjónustu. Má.
þar tilnefna Goodtemplararegluna,
SambandssöfnuSinn í Winnipeg og
Þjóöræknisdeildina Frón.
Samsæti þessu stýröi Mr. Gunn-
laugur Jóhannsson. Er þaS ötull for.
seti. Gætti hann þess aö láta menn
hafa nóg aö starfa, þvi jafnskjótt og
brúöhjónin voru til sætis gengin,
kvaddi hann síra Rúnólf Marteins-
son til þess aö ávarpa þau. Var
sungin brúSkaupssálmurinn “Hve
gott og fagurt” á undan ávarpi
prestsins, og mæltist honum vel. Þá
stefndi forseti síra Ragnari E. Kvar.
an fram á gólfiö. Haföi honum
veriö faliö aö afhenda brúöhjónun-
um silfurbakka nokkurn til minja um
hátíSiskvöld þetta, og var á bakkan.
um allálitleg fjárupphæö, sömuleiöis
í silfri. Er hann hafSi lokiö þvi er-
indi var sezt aö veitingum. Voru
þær rómaöar af hverjum manni, og
aö verSIeikum. En nú tók forseti
fyrir alvöru- til starfa. Stefndi hann
herskara allmiklum ræöumanna fram
tii þess aö túlka vilja og tilfinningar
þingheims i garS silfurbrúöhjónanna.
Mælti þar fyrstu sira Hjörtur J. Leo.
Var þaö sköruleg ræöa og skáldleg.
Af öörum ræöumönnum man ég eftir
þessum: Þorsteini BorgfjörS, Berg-
sveini M. Lqng, Ásbirni Eggertssyni
og Mrs. Swanson. Auk þeirra flutti
Mr. Jón Jónatansson kvæSi þaö, er
prentaö er hér í blaöinu. Þá las og
forseti upp bréf þaö eöa ávarp frá
Mr. Pétri SigurSssyni, er sömuleiöis
er birt í blaöinu. Þá töluöu og aö
lokum brúöhjónin bæöi og þökkuSu
vinsemdina er þeim hefSi veriS sýnd.
Mjlli ræSuhaldanna skemtli kvart^tt
úr söngfélagi Goodtemplara meS
song, auk þess aS mikill almennur
söngur fór fram.
Rétt um það leyti, sem staöiö var
npp frá borðum var tekin ljósmynd
af silfurbrúShjónunum og sonum
þeirra tveimur, er þarna voru stadd-
ir.
Siguröur Oiddleifsson er Stranda-
maöur aö ætterni. Er hann sonur
Oddleifs SigurSssonar frá Kolbeinsá
í HrútafirSi. Eru þatt hjón þvi úr
sínum landsfjóröungnum hvort, á ís-
landi, því GuSlaug Vigfúsdóttir Odd-
leifsson er ættuö úr Rangárvallasýslu.
Segja kunnugir, aö maSur hennar
nefni hana oft RangárvalIaprýSi.
Getur þaö nafn hvergi betur niöur
komiö, þvi Mrs. Oddleifsson er fríö-
leikskona mikil. Um syni þeirra
hjóna má þaS segja, aö þaS sér á, aö
þeir eru af myndarfólki komnir, svo
eru þeir gervilegir. Eldri sonurinn
Edward, hefir þegi^S verölaun miki!
fyrir námsdugnaö sinn x skóla, og er
íþróttamaður í bezta lagi. Um yngri
soninn, Axel, er mér þaö eitt kunn-
ugt, er ég sá, og þaö er aö hann lík--
isr móöur sinni mikið aS útliti. Reyn.
ist hann öSrum kostum svo búinn,
sem fríBleikanum, þá er þar meira
en meöal mannsefni á feröinni. Sím.
skeyti hafSi silfurbrúShjónunum bor.
ist í hendur frá þriöja syni Mr. Odd.
leifssonar. Er þaö Ágúst Gt Oddleifs-
son, verkfræðingur í Bandaríkjunum.
Er sá maður þegar kunnur orðinn
! meðal Islendinga fyrir afburSa náms-
þrek sitt. ÁriS 1921, er hann Iauk
fullnaðarnámi sínu viö Harward há-
skólánum, þá hann gullmedaliu frá
skólanum aS skilnaði. Hlaut hann
bezt próf af 743 námsmönnum ev
samskonar prófi luku. En Mr. og
Mrs. Oddleifsson hafa ekki eingöngu
haft barnalán mikiö. Þau hafa þar
aS auki átt því láni aö fagna, aS vera
virt og metin svo af meöborgurum
sínum, sem drengskaparfólk eitt er
metið.
R. E. K.
-----.----x----------
Til Mr. og Mrs,
Sigurður Oddleifsson.
Kæru silfurbrúðhjón!
GuS blessi ykkur á þessum heiöurs-
degi og þessari fagnaSarstundu ykk-
ar, sem eflaust minnir á mörg gleSi-
rík farsældar ár. ÞiS standiö nú á
bjartari sjónarhæö og getiS litiS til
beggja hliða. Að baki eru mörgu
og kæru endurminningarnar. Sól-
bjartur ástarlífsmorgun og hlýr fyrri-
partur dags. Nú er eins og hádeg.
ismarki sé náö, en framundan er
seinnipartur dagsirrs, vonarrikur og
hlýr og hin innri sjón eygir jafnvel
alla leiS hina fjölbreytilegu geisla.
dýrS sígandi kvöldsólar, sem breið-
ir töfrablæinn, er engin tunga megn-
ar aS lýsa yfir alt umhverfiS og kallar
fram kærustu endurminningar bliS-
veöurdagsins.
Morguninn er æfinlega glæsilegur.
Blærinn þá vekjandi og fjörgandi, en
hver stund dagsins sem líSur, veitir
nýja reynslu og sálinni betra jafn.
vægi, tengir þá sem samferða eru
sterkari vináttu og hollustu böndum,
og því lengra sem líSur á daginn,
veröur au^legS andans meiri og æðri
rósemd fyllir sálina því meir, sem
kvöldkyröin nálgast. ÞaS er þá sem
vér höfum stigiö inn á land draum.
anna af landi æsku.vonanna. Svo
hvort sem er þá morgun, miödagur,
eöa kvöld, ef lífiB þeim indælt, sem
elskast.
Morgunsins vekjandi bliðublær
baðar hvert strá í daggarúöa,
frjóvast þá jörS og grundin grær,
geisladýrö sólar móti hlær,
hvert laufblaö í lífsins skrúða.
MeS hækkandi sólu hlýnar láö. —
Hjarta, sem bænararma teygir
ljóselska móti lífsins náö,
og láni því fagnar, sem hefir þáö,
aldrei þaS aldur beygir.
Af hádegistindi sálin sér,
siödegis milda stundu breiða
kvöldroSann yfir ey og sker,
andnes og voga, sveit og ver.
Og kvöldloftiö hreina, heiöa.
HvaS jafnast fær á viö aftanskin,
meö endurminning um sæludaga?
Hér finnur því betur vinur vin,
sem vegur lengist, — en árin hin
fornu — þá frægöarsaga.
ViS sjáum ykkur í huganum á
brúSarbekknum, brosandi og ung í
anda eins og fyrir 25 árum, hann sem
höfuðiS en hana sem kórónu svo
enginn metnaður þarf aS veröa, hver
staöan hinni vegsamlegri. Eg þykist
fullviss um, aö væri ég nú horfinn
til ykkar og kominn undir áhrif
veizlugleðieinar, aö þá mundi lifna
betur yfir hugarins löndum, og ég þá
geta mælt fyrir skál ykkar. En nú
verðum viS aö nota þennan miða til
aö samfagna ykkur. ViS sendum þá
okkar hlýjustu hamingjuóskir, þökk-
um fyrir góða viðkynningu og met-
um aö veröleik þann skerf, sem þiö
hafiS lagt til þess, aS byggja upp og
bæta mannfélagið á þessum 25 árum,
sem þiS nú hafiö lagt aS baki. Ósk-
um aö framtiðin veröi blessunarrík
og björt. AS ykkur endist kraftar
til aö vinna því, sem satt og göfugt
er, aö sálarsjónin veröi æ skýrari.
kraftar, hæfileikar og þekking fari
vaxandi meö hverju aldtirsári, sem
leiöir nær fullkomnunar takmarkinu.
Kær kveðja til allra viSstaddra vina
ykkar.
Frá Mr. og Mrs. P. Sigurðsson,
Selkirk.
---------x--------
Silfur br uðkaups visur
TIL
MR. og MRS. S. ODDLBIFSS.ON
Þótt knúð sé st'ef í stuSlaþröng
og steSjaS saman línum.
ViS heyrum ekki silfur.söng
í samfellunum mínum.
Því harpan út í horni stóS
og horfð’ á vetrardaginn.
Hún segist ekki syngja ljóS
unz sumar fyllir bæinn,
ViS bíöum ekki eftir því
— þaS er svo langur tími —
því böndttm frosts er foldin í
og fullur gluggi' af hrími.
En þaS oss mesta yndi er
— þó alt þaS fari‘ aö. vonum —
aS sjá svo marga saman hér
meö silfurbrúöhjónunum.
ViS snúum hug því horfna aö
— sem hlýtt í minnum vaki —
og oss er skylt aö skoða þaS,
sem skuld á okkar baki
við þau, sem réttu hendur hlýtt
og hug til sinna granna.
Þeim hversdagslániS heilsi blítt
og hylli góöra manna.
Við sáum stundum fólk á för
svo fölt, og niðurbrotiö
meS lúaspor, og æfiör
og undir byrSum lotiS.
En margir fóru framhjá þar
meö fóta — léttu — tökin
og höföu í vösum hendurnar
en höfuö reigS á bökin.
ÞiS, lögSuö hvorki met á mann
og mæltuö ei til skulda
og vóguS ekki vegmóSann
i vandlætingar.kulda, '
en, höföuS oftast tíma til —
í töf, á feröavosi
— aö hlýja þeim viö arin-yl
cg öryggið í brosi. 1
ViS silfurbrúöhjón sæmum hér,
— viö settum oss til valda —
og ætlum seinna’ ef auönan lér
þeim önnur brúökaup halda
þá lengra fram á líöur öld
og lifsins hallar fulli,
viS æfidagsins dýrlegt kvöld
í demöntum og gulli.
Jón Jónatansson.
-------x-------
Arsfundur
Sambandssafnaðar.
Ársfundur SambandssafnaSar í
Winnipeg, var haldinn sunnudags-
kveldin 1. og 8. febrúar.
Um leið og forseti «afnaS|arinjS,
Dr. M. B. Halldórsson, setti fundinn
mintist hann nokkurra atriöa í sögu
safnaöarins á árinu liðna, er hann
kvaS hafa verið hið mesta happa ár.
fyrir söfnuöinn.
Á þessu ári hefSi söfnuSurinn selt
eign sína á horni Sargent og Sher.
brooke str., svo hann gat borgaS aS
fullu veöskuld þá er hvíldi á kirkj-
unni og prestshúsinu, $35,000. Á ár.
inu hefSu verið keyptir nýjir eikar.
bekkir upp á r'úma $400. Þeir væru nú
að fullu borgaðir, einnig hefði
söfnuöurinn ráöist i aö kaupa pipuor-
gel, sem kostaö heföi innsett rúma
$1700; þaö væri einnig borgaö aS fullu
Öllu þessu hefði söfnuöurinn
orkaS á þessu liðna ár, sem var þó
orkað á þess uliðna ári, sem var þó
eitt af þeim erfiSustu er yfir Winni-
peg hafa komið, hvaö viðskiftalif
og atvinnumál snertir. Þessi farsæla
afkoma safnaöarins væri aö þakka
hinni aödáanlegu samvinnu hinna
ýmsu félaga innan safnaðarins og
höfSinglegum tillögum þeirra er þess
hafa veriS megnugir. Kvaðst hann
vilja votta öllum sitt innilegasta
þakklæti, sem söfnuði vorum hefSi
orðið aö liði á árinu og liðnum ár-
um. Óhttgsandi kvaS liann þaS, aS
sú stefna og kenning, er þvíltk
blessun fylgdi, yröi ekki til gæfu
hverjum, sem hana styöur.
A8 endingu þakkaSi forsetinn sér.
staklega kvenfélaginu fyrir drengi-
legan stuöning, heföi þaS veriö eins
og á undanförnum árum hinn mesti
bjargvættur safnaöarins; eins vottaöi
hann þakklæti til félagsins “Aldan”
og Leikfélagsins, sem undir leiðsögn
prests safnaöarins heföi getið sér
hinn bezta oröstír fyrir leiklist sína
og smekkvísi viS aö velja fögur og
lærdómsrík leikrit, sem öll hafi veriö
félaginu, til sóma og söfnuðinum
tekjulind.
Þá voru lagðar fram fjárhags-
skýrslur safnaSarins, er sýndu aö
tekjur safnaöarins á árinu námu
$7,721.40, útgjöld $7,231.76, í sjóöi
$489.64.
Skýrslurnar voru Samþyktar. 1
safnaöarnefnd voru kosnir:
Dr. M. B. Halldórsson,
Ólafur Pétursson,
Páll S. Páissön,
Jakob F. Kristjánsson,
Jón Tómasson,
Sigfús Halldórs frá Höfnum,
Fred Swanson.
Hjálparnefnd: —
Síra Rögnvaldur Pétursson,
Ingibjörg Björnsson,
FriSrik Kristjánsson,
Mrs. Sveinbjörn Gíslason,
Mirs. Oddný Helgason,
Miss HlaSgerSur Kristjánsson.
Djáknar: —
Jóhann Vigfússon, *
Pétur Thomson.
Sunnitdagaskólastjóri, GuSm. E.
Eyford; yfirskoSunarmaSur fyrir
safnaöarins hönd Björn Pétursson.
Skýrsla kvenfélagsins:
I sjóSi frá fyrra ári ....... $ 16.20
Inntektir á árinu .......... 1,131.56
Utgjöld á árinu ........... $1,102.49
I sjóöi 1. febr. 1925 ......... 45.27
$1,147.76
Skýrsla félagsins “Aldan”: —
I sjóöi 1. febr. 1924 ......... $ 32.46
Inntektir á árinu .... ........ 497.43
$529.89
Utgjöld á árinu .......... $491.70 !
I sjóöi 1. febr. 1925 ......... 38.19
Fjármálaskýrslla sunnudaga^kól-
ans: —
I sjóöi 1. febr. 1924 ........ $56.76
Tekjur á árinu ............ 80.64
$137.40
Utgjöld á árinu ............. $85.08
I sjóöi 1. febr. 1925 ....... $52.32
Skýrsla hjálparnefndarinnar:
í sjóöi 1. febr. 1924 ....... $ 7.55
Tekjur á árinu .............. 283.94
$291.49
Utgjöld á árinu ............. $256.29
I sjóBi 1. febr. 1925 ....... 35.20
Skýrsla prests safnaBarins. Störf
þau, er báöir prestarnir, síra Ragnar
E. Kvaran og síra Rögnvaldur Pét-
ursson, hafa unniö í nafni safnaöar.
ins.
Messur í kirkjunni 50, auk þess
hefir síra Ragnar E. Kvaran flutt 10
messur utan bæjar; skírnir 8, ferm.
ingar 8, útfarir 12, hjónavígslur 3;
23 nýir meölimir innrituöust í söfn-
uSinn á árinu.
Prestur safnaöarins kvaðst naum.
ast finna orS til aS votta söfnuöinum
þakklæti sitt fvrir ástúölega sambúö
og samvinnu. Fanst þaö ganga krafta.
verki næst, hve safnaöarnefndin og ^
félög innan safnaðarins heföu sýnt ^
mikinn dugnað viö aS lyfta öllum
skuldum af kirkjueigninni, þrátt fyr-
ir aukakostnaS, sem ráðist hefði ver.
iS i, svo sem pípuorgel o. s. frv.
KvaSst hann óska aö söfnuöurinn
heföi betri og færari mann en sig
fyrir prest, og ef til vildi væri venja
Methodista heppilegust, aö skifta um
presta á 3. ára fresti. Samt sem áöur
heföi hann ekki orðiS þess var, aö
söfnuöurinn vildi losna viö sig. Svo
hann heföi afráöiS, samkvæmt ósk
safnaðarnefndar, aö dvelja enn um
hríS viS söfnuSinn — og var þessu
tekiS meS fögnuði og dynjandi lófa-
klappi.
Páll S. Pálsson kvaö þakklætistil.
finninguna djúpsetta í brjóstum allra.
og gerði tillögu, aö presti væri greitt
þakklætisatkvæði fyrir vel unniö
starf — og var þaö gert meS því að
allir risu úr sætum sínum.
Ársfundinum var lokiB meö venju-
Iegu samsæti er KvenfélagiS stóS
fyrir. — Var samkomusalurinn þétt-
setinn og voru nokkur störf afgreidd
og nokkrar tölur fluttar yfir borð-
um um velferðarmál safnaöarins.
Safnaðarnefndinni var greitt þakk-
lætisatkvæSi samkvæmt tillögu herra
SigurSar Oddleifssonar, er kvaðst
aldrei hafa heyrt glæsilegri skýrslur
lesnar í nokkrum félagsskap, og sem
spáðu góöu um framtíS kirkju vorr-
ar og þeirra hugsjóna, er hún berst
fyrir. GerSi hann tillögu aS safnaðar.
nefndinni skyldi greitt þakklæt-
isatkvæöi, og var þaö stutt; og risu
allir úr sætum sínum og klöppuöu lof
í lófa.
FRED SWANSON.
ritari.
------0-----
Frá Islandi.
Nýlega er dáinn (12. þ. m.) Han.
nes bóndi Magnússson á Stóru.Sand-
vík í Flóa, rrferkisbóndi. Lætur eftir
konu og 12 börn.
13. þ. m. strandaöi enskur botn.
vörpungur, Viscount Allenby, viS
Horn hjá Þorlákshöfn. Þaö var^einn
togaranna, sem géra á út úr Hafnar-
firöi/ jSkipverjarnir 10 björguöust
slysalaust á kaðli í land og með hjálp
þaðan. 8 þ. m. strandaöi einnig gufu-
skipiS Riding á Skarðsfjöru í MeSal
land. ÞaS var flutningaskip til ensku
útgeröarinnar í HafnarfirSi, sem
átti togarann, sem aS ofan getur.
Skipverjar komust i land daginn eft-
ir, og höföust viö þar á sandinum,
unz þeirra varö vart þrem dögum
seinna. Einn skipverji slasaSist.
Minningarrit hefir fríkirkjusöfn.
uöurinn í Reykjavík gefiS út um 25
ára starf sitt og ritar hinni gamli
prestur safnaSarins, síra Ólafur Ól-
afsson. FróSleg og ánægjuleg er sú
saga, og ritiö í alla staSi til sóma.
Var lokiö viS viöbót kirkjunnar nú
fyrir jólin og hin prýSilegasta.
Togararnir, Egill Skallagrimsson
og NjörSur, hafa báSir veriö dæmd-
ir í 15 þús. kr. sekt fyrir landhelgis-
brot, í hæstarétti, en undirréttur
hafði sýknaö báöa. Brotin voru fram
iní okt. 1923.
Vinnuhjú fyrir bændur
Nú er verið að gera sérstakar ráðstafanir til að útvega
þeim sem vilja
Hjú til bændavinnu frá
ÞÝZKALANDI.
UNGVERJALANDI.
PÓLLANDI.
og öðrum löndum í Mið-Evrópu.
Ef þér biðjið um vinnuhjú frá Bretlandi eða Skandinav-
isku löndunum, væri gott að þér segðuð um leið hvort
þér mynduð taka fólk frá Mið-Evrópu, ef hitt væri ekki
fáanlegt.
Fáið eyðublöð til notkunar hjá næsta stöðvarstjóra, eða
* skrifið á íslenzku til
DAN. M. JOHNSON,
Western "Manager,
Colonization and Development Department,
Room 100, Union Station, Winnipeg.
(