Heimskringla - 25.02.1925, Blaðsíða 7

WINNIPEG, 25. FEBRU'AR 1925.
heimskringla
7. BLAÐSÍÐA
The Dominion
Bank
HORNI NOTRE DAME AVE
ofir SHERBROOKE ST.
Höfuðstóll uppb.........% 6,000,000
VaraijótSur .............$ 7,700,000
APar eignir, yfir ....$120,000.000
Sérstakt athygli veitt viðskift-
um kaupmanna og verzlunar-
félaga.
Sparisjóðsdeildin.
Vextir af innatæðufé greiddir
jafnháir og annarsstaðar við-
gengst.
PHONE A 9253
P. B. TUCKER, ráðsmaður.
eftir Sigmund Mowincel, og Det nye
■Testamente i lys af historisk forskn-
ing, eftir Lyder Brunn. iHeiberg er
ekki sjálfur kirkjunnar maður og vil!
skrifa um málin sem visindamaður
utan hinna guðfræSilegu flokka.
Hpnn kallar nýguðfræðina “mar.
garine”, og þó hann fari ýmsum við-
urkenningarorSum um sum atriöi í
| bókum Norömannanna, þykir honum
þó afstaöa þeirra í heild óhrein og ó-
vísindaleg, “vísindi” þeirra séu hvorki
heil né hálf. Hann talar t. d. um hug-
myndina um “skynsamlegt uppbygg-
ingarúrval úr gamla testamentinu”,
þar sem slept væri því, sem helst ætti
aö rekast á lífsskoöun, smekk og vís-
iridi nútímans. En hann segir, aö slíkt
* úrval yröi ávalt litaö af þeirri guö.
fræðisskoöun, sem ríkti i svipinn og
mundi þar að auki bregöa upp fyrir
leikmönnum alveg ósögulegri, og þess
vegna falskri mynd af g. t. og þetta
mundi valda söguhneigðum guðfræð-
ingum alveg jafnmiklum erfiðleikum
og vandræðum, eins og biblíuoftrúin
nú. I báöum bókunum segir hann aö
leikmenn séu oftlega víttir fyrir óvild
sina og tregöu í garð bibhurannsókn-
anna. “En ég get ekki séð”, segir
hann, “aö kristnir leikmenn jhafi
mörku er t. d. mikið um þau rætt. | rangt fyrir sér í þessu. Eins og bæk-
I Danmörku hefir veriö deilt mikið 'urnar sjálfar bera vitni, er nú alveg
undanfariö um skírnina, eöa það, aö eytt sumu því, sem áður áttu að vera
prestur einn, Skat Rördam i Ryslinge,1 grundvallaratriöi, t. d. yfirnáttúrleg
fæðing Jesú. Söguskoöunin þyrmir
engu. Viö skulum nú hugsa okkur,
aö einn góöan veðurdag detti henni i
hug að varpa fyrir borö frásögninni
um upprisuna, sem sögulega séö
fangelsi. Sigurjón Jónsson skipstjóri
á “Veiðibjöllunni” fékk 1000 kr. sekt
og tveir menn, sem riðnir voru við
flutning áfengisins, 600 kr. sekt hvor.
En hið sama gildir um þetta mál sem
Marian.máliö, aö úrslitin eru meö
öllu óviöunandi, því að mikið vantar á
aö alt hiö smyglaða áfengi hafi kom-
| ið í leitirnar.
Kirkja og kristni.
XJmræður um kristindóms- og
kirkjumál ýmiskonar eru nú allmiklar
í flestum löndum álfunnar og all-
hvassar líka viöa. “Lögrétta” hefir
áöur skýrt frá ýmstim atriðum úr
þeim málum, uak þess sem hún hefir
birt greinar um þessi mál hérlendis.
Bæði í Englandi, Noregi og Dan.
breytti nokkuö orðalagi þvi, sem á..
kveöið var viö það tækifæri í helgi.
siöabókj þjóðkirkjunnar. í Noregi
hefir löngum verið róstusamt í trú-
málum, eins og kunnugt er. Eftir all-
langar deilur var svo komiö, að ^ stendur veikum fótum. En þá er, sam
frjálslyndir guðfræðingar réðu þar kvæmt oröum Páls postula, ónýt pré-
•háskólakenslunni, og breiddist þá ný. J dikun vor og ónýt lika trú yöar.
guðfræöin allmikiö út um landiö með Leikmenn geta ekki beðið eftir því,
yngri prestunum. Ihaldsguöfræðingar aö hvaöa niðurstöðum guöfræöilegar
komu þá á fót sérstökum prestaskóla, rannsóknir komast um þaö, hverju
Mjenighetsfákultetet, og1 haföi hann réttast sé aö trúa. Söguleg meöferö
einnig mikil áhrif, en hinar stefn-, á biblíúnni getur ekki til annars leitt
urnar runnu að miklu leyti saman, þó ' en þess, aö hvorki frumkristnin (eftir
ólíkar væru nokkuö í upphafi (ný. því, sem uht er aö gera sér hennar
guðfræðingar, fríhyggjumenn o. fl.). | grein) né kirkju.kristnin sé hin
En nú er kominn fram á sjónarsvið-
iö ennþá einn flokkurinn, og þykir
svo, sem nýguðfræðingarnir sjálfir
“absoluta” trú, heldur aðeins trúar.
brögð á Ixtrö við hver önnur, sem
menn geti valið og hafnaö á frjálsan
séu orönir ihaldssamir og stirönaöir, hátt, án ótta viö bál og brand þessa
og einkum óákveðnir og óhreinskiln. | heims eöa annars — það er aö segja,
ir viö þær kenningar, sem þeir börð- j ef söguskoðuninni er framfylgt af al.
ust upphaflega fyrir. Talsmaður vöru”. En henni er ekki, íramfylgt
þess flokks hefir aöallega verið dr. af alvöru í nýguöfræöilegu ritunum,
theol. Kristian Schelderup. Skrifaði sem um er aö ræöa, segir höf. Þar
hann nýlega í Dagbladet greinaflokk er haldiö opnum einhverjum bak-
um “uppruna kristindómsins í trúar. 1 dyrum, svo hægt sé að strá ryki í
sögulegu ljósi. Einn aðalleiðtogi aug fólksins. Nefnir dr. Heiberg
nýguðfræðinganna fyrri, Lyder Bruun ni. a. afstööu nýguöfræöinga til opin.
varð fyrir svörum, og þótti nú sem berunarinnar. -------
Sch. færi a1t of langt og of geyst og | dönskum ritum um þessi efni má
kallaöi hann frávilling og liöhlaupa Joks nefna Kampen om Kristendom-
frá nýguðfræöinni. Sch. þóttist hafa men> eftir Krarup (1922). nýrrar
talað skýrt og ekki haldiö fram ööru 1 stefnu mann> sem hér hefir til skamrns
en rökréttum afleiöingum hinnar upp tima veris 1esin eftir bók í guöfræöis.
haflegu nýguðfræði, um eöli Krists, I <jeildinni___
upprisuna, friöþæginguna o. fl., eins
Eng.
I kirkjumálaumræöunum í
og alkunnugt er einnig hér. Lagöi landj hefir nýlega komið fram grein
hann fram fyr.r L. B. nokkrar spurn. I sem snertir ]jka þessi somu atriei.
ingar, sem hér eru teknar upp (eftir ^ ef eftir ónefndan mentamann
(i Review of Reviews, des. — jan.
Keilhau í Det Nye Nord) :
1. Var Jesús, að áliti nýguöfræð-
ár), og heitir: Er enska kirkjan
inga, maöur eins og viö, eöa meira en kristin? gegir hann aö kirkjunni og
maöur ? 2. Ef Jesús var meira en áhriíum hennar fari nú hnignandi og
maöur, er þaö þá svo, aö unt sé aö þaö svo. að ve] geti hún verið á helj-
kalla hann guð? 3. Trúa nýguö. 1
fræðingar því, aö Jesús hafi uppvak-
ið dauða? 4. Er Jesús líkamlega
upprisinn frá dauöum? 5. Hefir sérstaka kö]]un kirkjunnar/ Tekur
arþröminni á næstu árum. En orsök-
in sé sú, hversu leiðtogarnir séu loön.
ir og óákveðnir, og svo vantrúin á
■ dauði Jesú friðþægt gegn reiði guðs?
6. Er trúin á Jesús, sem Krist, nauö-
höf. því 3 dæmi, sem hann segir að
fara megi eftir í þessum efnum:
synleg til þess aö verða sáluhólpinn. Trújr engka kirkjan þvi. aö hún hafi
“Hverjum sæmilega óbrjáluðum þá kö]]un ag lækna sjúka? Trúir
manni mætti virðast svo, sem það ætti enska kirkjan a rómversk-kaþólska
að vera tiltölulega auðvelt verk fyn> | sakramenta-skilninginn ? Trúir enska
guöfræöisprófessor aö svara þessum kirkjan á kristilega opinberun og á
einföldu spurningum”, segir Waöið ^ krístilegan gug? _ RekUr höf. svo
ennfremur. “En samt vildi foringi ný. þess} atrigi og þykir svo. sem skoö-
guðfræöinganna, L. B„ ekki svara an;rnar á þeim séu a]hnjög komnar á
þeim, sagöi aö þær væru crðaöar ringulreið| og stafi þaðan hnignun
eins og skilningslausasti og f jandsam. kirkjunnar. Mikiö hafa þessi mál
legasti íhaldsguöfræöingur heföi sett ]íka ofist jnn ; umræðurnar um sam.
þær saman. Síöanhefir ekki '™iVÍnnuniiigllleikanamiljensku0fróm.
deiluna frést út hingað. | versku kirknanna, og hefir “Lögr.”
t Danmörku hafa einnig, e.ns og águr gagt nokug frá þeim má]um.
áöur segir, staðiö deilur nokkrar um __ “Lögrétta”
þessi efni, eöa allmikið veriö um þau
rætt. Má minna- þar. t. d. á greinar og
bók eftir dr. D. Nielseit um “Hinn
sögulega Jesú,” en hann fer sum-
staðar nokkuö í svipaða átt og dr.
Schelderup í Noregi. I þvi sambandi
má einnig, til fróðleiks, minna á grein
Frá íslandi.
Siðara smyglunarmálið. — Dómur
er fallinn í vinsmyglunarmálinu síö-
sem einn kunnasti vísindamaöur Dana, ara. Páll nokkur Stefánsson, sem tal-
sem áöur hefir veriö sagt frá hér í inn er eigandi áfengisins, og hefir
blaöinu, prófessor J. L. Heiberg,
játað að hafa átt alt það mikla verð-
skrifaöi um þessi mál. Ræðir hann mæti, aleignalaus maöur, hefir verið
um tvö norsk nýguðfræðileg rit um j dæmdur í 1000 kr. sekt og 40 daga
biblíurannsóknir, sen. út komu 1922, fangelsi. Jón Guömundsson eigandi
En það voru bækurnar: Hvad har vi “Veiðibjöllunnar”, sem flutti áfengið
som kristne í det gamle Testamente, fékk og 1000 kr. sekt og 20 daga
Veislan á Sólhaugum heitir eitt
hinna frægu leikrita Hinriks Ibsens
og færöist Leikfélagið þaö í fang að
sýna það í fyrsta sinn á anrian í jól-
um. Er meir í borið en vant er, því
«ö Lange Muller, eitt frægasta tón.
skáld Dana, hefir samiö söngva við
leikritið og forspil, og lék sveit
manna þær tónsmíöar á fiðlur og
önnur hljóðfæri, undir stjórn Sigfús.
ar Einarssonar, en fjölmennur kór,
úrvals söngmanna, kvenna og karla,
söng meö á leiksviöinu. Má telja
þessa leiksýningu dálítinn fyrirboða
þess, sen. koma mun meö nýja leik-
húsinu. — Allir munu ljúka upp ein.
um munni um aö vel var af staö far-
ið, þótt ekki væri lýtalaust. Frú
Soffíu Kvaran lætur betur aö leika
en syngja. Nýr leikandi kom fram í
fyrsta sinn, Anna, næstelsta dóttir frú
j Stefaníu. Hún, lék allerfitt hlutverk
og veröur henni lofsamlegast launað
meö þeim ummælum, aö beztu horfur
j viröast vera á aö hún reynist meö
t timanum sönn dóttir móöur sinnar.
Einkanlega ber af, hve skýrt hún ber
frafn.
Nýja sögu eftir síra Jónas heitinn
Jónasson á Hrafnagili, sendir bóka.
jvkjrzlun Þorsteins M. J/ómssonar á
Akureyri á markaöinn. Heitir:
“Hofstaöabræður” og gerist á siöa.
skiftatímunum. Verður síöar getiö.
— “Tíminn”.
-----0------
Handveðið.
NitSurl.
“Þú ert heimskingi”, sagði
foringinn. “Áttu engan bróð-
ur?”
“Jú, Monnion situr þarna við
borðið og étur”.
GIGT
Undursamlegt húsmeðal
Ráðlegging manns er
lengi þjáðist.
Árið 1893 var eg sárþjáður af
vöðva- og liðagigt. 1 þrjú ár
leið eg þær þjáningar, er þeir
einir hafa hugmynd um, er
samskonar sjúkdóm hafa borið.
Eg reyndi meðöl eftir meðöl, en
batinn varð aldrei nema í bráð.
Loks fann ég ráð er læknaði
mig að fullu, svo þessar voða
þjáningar hurfu. Ráð þetta hefi
eg gefið mörgum, er þungt hafa
verið haldnir, og jafnvel rúm-
fastir, sumir hverjir á sjötugs
og áttræðis aldri, og verkanirn-
ar ávalt orðið þær sömu og mér
reyndust.
Mig langar til að allir, sem
þjást af vöðva- og liðagigt
(liðabólgu) reyni kosti þessarar
“heima lækningar” og öðlist
þann bata er hún veitir. Sendu
ekki eyrir, heldur aðeins nafn
þitt og lieimilisfang og eg skal
senda þér þessa ráðleggingu ó-
keypis til reynslu. Eftir að þú
hefir notað hana, og hún hefir
reynst hin lengi þráða bót við
þessari tegund gigtar, þá máttu
senda mér einn dollar, sem eg
set fyrir þetta, en mundu það,
að peningana vil eg ekki nema
þú sért ánægður að borga. Er
þetta ekki sanngjarnt? Því þá
að þjázt og líða, þegar batinn er
þér boðin i fyrir ekkert? Dragðu
það ekki longur. Skrifaðu strax
Mark H.Jackson
No. 149 K Durston Bld.
• S; racuse, N. Y.
Mr. Jackson ber &byrgb 4 aTJ bití
• fanskr'** sé rétt.
Foringinn gekk til hans, sem
farinn var að glíma við kekkina,
og klappaði á öxl honum.
“Hteill og sæll, hefirðu ekki
séð riddara koma hingað?”
Sá sem á* var jTt, borðaði
fyrst einn kökk, lét svo annan
upp í sig og sagði svo:
“Það þekkjum við ekki”.
Foringinn skípaði nú mönn-
um sínum að rannsaka húsið
og matjurtagarðinn.
Þeir fóru strax að rannsaka
alt úti og inni, en urðu einskis
varir.
Á meðan þessu fór fram sat
Roland við borðið og át kekk-
ina. Aldrei á æfi sinni hafði
hann átt við erfiðara starf.
Fimm eða sex kekki var hann
búinn að borða, og þó lækkaði
ekkert í skálinni, kekkirnir sýnd
ust jafnvel fleiri en áður í skál-
inni.
Gramir í skapi urðu Úlanarn-
ir að hætta leit sinni.
“Og samt sáum við glögt að
riddarinn flúði hingað”, sagði
foringinn. Hann tók í hendi
litlu stúlkunnar og sagði mjög
smjaðurslega:
“Heyrðu litla vina, þetta gull-
úr og þessa keðju skaltu fá, ef
þú segir okkur hvar þú hefir
falið riddarann.”
“Fæ ég þetta úr?” hrópaði
litla stúlkan.
“Já, og þessa pyngju líka, í
henni eru 100 luisdorar, og þeg-
ar þú giftir þig, getur þú keypt
fyrir þá bæði hús og land.”
“Þó þér gæfuð mér klukkuna
í Strassborgs dómkirkju, og alla
fjármuni Arthurs konungs, gæti
ég samt ekki sagt yður hvar
riddarinn er, því ég hefi ekki
orðið hans vör”, svaraði stúlk-
an.
Hjarta Rolands barðist ótt.
Eðallyndið litlu stúlkunnar var
meira en hann gat hugsað sér.
Úlanarnir héldu áfram leit-
inni og á« meðan tókst Róland
að tæma skálina, og þegar hann
var loks búinn, sagði litla stúlk-
an:
“Meðal bænda er það siður,
að bróðirinn kyssi systur sína
þegar máltíðinni er lokið”.
“En varir þínar eru svo svart
ar.”
Litla stúlkan gekk út, tíndi
nokkur óþroskuð ber og nugg-
aði þeim um varirnar, svo þær
urðu fagurrauðar.
“Nú vil ég kyssa þig”, sagði
Róland.
“Fyrst þú vildir ekk;i kyssa
svörtu varirnar mínar, skaltu
ekki fá að kyssa þær rauðu”,
sagði hún.
Mjög óánægðir yfirgáfu Úlan-
arnir húsið. Þeir höfðu mist af
húsaranum og urðu því að
hverfa aftur til herstöðva sinna.
Næstu nótt sótti litla stúlkan
beizlið og hnakkinn sem lá hjá
dauða hestinum, í því skyni að
Róland brúkafil það við hest
bróður síns, sem var í hesthús-
inu heima.
“Nú getið þér óhultur haldið
áfram yðar leið”, sagði hún við
Róland, sem á meðan hafði tek-
ið búning sinn upp úr garðin-
um og klætt sig honum. “Hér
er líka nistið yðar.”
“Geymdu það”, sagði Róland,
“ég kem aftur einhverntíma og
kaupi það af þér.”
“Hvað fæ ég í staðinn?”
“Sjálfan mig”.
“Við skulum sjá”.
“Hvað heitir þú, vina mín?”
“Yvonetta!”
Sjö ár eru liðin síðan þettta
skeði. í stað ærlegs hernaðar
hefir endalaust pennastríð og
orðarifrildi átt sér stað.
En á meðan var Yvonetta orð
in að nær því fullþroskaðri,
blómlegri yngismey.
Bróðir hennar var dáinn, svo
að öll umsjón búsins hvíldi nú á
henni, sem er allerfitt fyrir unga
stúlku að annast um. Vitan-
lega komu margir biðlar, en hún
neitaði þeim öllum. sagðist vera
heitbundin öðrum, sem hún
vonaðist eftir á hverri stundu.
Og sú tegund kom-ríá ? uíl
Og sú stund kom líka, að hinn
væntanlegi kom og barði að
dyrum.
| Það var Róland.
I En ásigkomulag hans var
j ekki sem æskilegast. Hann var
í gömlum, slitnum fötum, með
óhreina skó á fótunum og kom
gangandi.
“Loksins komstu þó”, hrópaði
Yvonetta afarglöð þegar hún sá
hann.
“Já”, sagði Róland, “ég kem
til að fá vinnu hjá þér. Eg hefi
mist eigur mínar sökum léttúð-
ar, eyðslusemi og mikillætis. En
samt vil ég ekki gera eins og
| margir aðrir að drepa sjálfan
mig. Eg vil með sjálfsafneitun
og iðjusemi bæta úr broti mínu.
Viltu taka mig fyrir vinnu-
mann?”
“Fyrir vinnumann vil ég ekki
taka þig — en hérna er veðið
þitt, leystu það nú út eins og þú
lofaðir með sjálfum þér, þú átt
að vera bóndi minn og stjórna
öllu á* heimilinu, utan bæjar og
innan.”
Svo faðmaði hún hann að sér
og kysti hann. Þegar hann var
búinn að hvíla sig dálítið, fór
hún með honum til borgarstjór-
ans til þess að tilkynna honum
að þau ætluðu að gifta sig að
þrem vikum liðnum.
Strákarnir og stelpurnar í
bænum hrópuðu á eftir henni
í hæðnisróm: “Þú hefir valið
þér ágætan flakkara fyrir eig-
inmann!”
Að þrem vikum liðnum fóru
þau aftur til borgarstjórans, til
þess að láta hann gifta sig.
Auðvitað voru þau gangandi.
Brúðguminn skrifaði nafn sitt
í vígslubókina, en þar eð brúð-
urin kunni hvorki að lesa né
skrifa, merkti hún þrjá krossa
í stað nafns síns.
Nú sagði Róland við Yvon-
ettu:
“Heyrðu, ég lofaði móður
minni því, að þegar ég\gifti mig
þá* skyldi ég líka láta prest
vígja okkur og blessa.”
“Já, ég vil það líka, en það
kostar peninga og við verðum
að vera sparsöm, því við erum
fátæk”, sagði hún.
“Eg hefi geymt nægilegt til
þess að geta borgað það, svo við
þurfum engu að kvíða þess
vegna.”
Þegar þau nálguðust kirkjuna
sá Yvonetta sér til undrunar að
þar var fjöldi af skrautlegum
vögnum.
“Það er líklega heldra fólk að
gifta sig hérna”, sagði Yvon-
etta, “við skulum bíða þangað
til það er afstaðið.”
“Nei, alls ekki, við bíðum
ekki, í guðshúsi eru allir jafn-
ir”, sagði Róland og leiddi ungu
konuna sína inn”.
Kirkjan var fagurlega skreytt,
á öllum b'ekkjum sátu prúðbún-
ir brúðkaupsgestir, á altarinu
loguðu vaxljós og dýrlingalík-
neskin voru prýdd blómsveig-
um.
Róland leiddi Yvonettu beina
leið að altarinu, þar sem prest-
urinn beið þeirra í messu-
skrúða sínum.
“Segðu mér, vinur minn, hver
borgar öll þessi vaxljós?” hvísl-
aði Yvonetta að manni sínum.
Presturinn vígði þau, og að
því búnu lagði hánn hendur
sínar á höfuð þeirra og sagði:
“Og nú, ofursti Róland, greifi
Braquelord og Yvonetta greifa-
inna Braquelord, verið héðan af
alla tíma sameinuð, og þess
óska ég af alhug, að blessun
guðs hvíli yfir sameining ykk-
ar”.
Allir fögru vagnarnir höfðu
beðið eftir Yvonettu og Ró-
land, og hinu skrautbúna fylgd
arliði þeirra.
* * *
Þessa sönnu sögu mátti lesa
í öllum dagblöðum Frakklands
árið 1877 undir fyrirsögninni
“dagsins nýungar.”
EIMSKIPA og JÁRNBRAUTA
FARBRJEF
og frá öllum pörtum heimsins
UMBOÐ FYRIR ÖLL
UMBOÐ FYRIR ÖLL
EIMSKIPAFJELÖG
ÖKKYPIS AÐSTOÐ VI« ÍTVEGUN VEGA-
BKÉFA, RÆÐISMANNA tlNDmSKR.FTA
IiANDGÖNGUL.EYF'A O. S. FRV.
Farbréf borguð í Canada
VER GETUM HJALPAÐ YÐUR VIÐ
FLUTNING SKYLDMENNA YÐAR TIL
CANADA
Spyrjið ncesta umboðstnann:
CANADIAN NATIONAL RAILWAYS
Styzta leitíin milli Vestur.Canada og ættlandsins er meS Can.
adian National Railways, um Halifax, N. S. eöa Portland, Me.

rm.
Úrval leiða — beint eða um Toronto.
V^T
f
♦♦♦
Timbur, Fjalviður af öll- ♦♦♦
um tegundum, geiréttur ♦♦♦
y NÝÍar vörubirgðir
, ♦♦♦ 1' —---------—----- um tegunuum, geirettur ♦>
♦*♦ og allskonar aðrir strikaðir tiglar, hurðir og gluggar.
♦♦♦ ♦>
Komið og sjáið vörur. Vér erum ætíð fúsir að
X sýna, þó ekkert sé keypt.
«§► TheEmpire Sash & Dood Co.
♦-♦ Limited.
WINNIPEG.
X
♦♦♦ HENRY AVE. EAST
♦!♦
♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦^♦♦^♦♦^♦♦^♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦^♦♦♦♦♦^♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦^♦♦^♦♦^♦♦^♦♦^
r
f
f
f
♦!♦
♦♦♦♦♦♦^♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦^♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦♦^
* KOL! - - KOL!
J
f
f
♦;♦
HREINASTA og BEZTA TEGUND KOLA.
Bæði til HEIMANOTKUNAR og fyrir STÓRHÝSI.
Allur flutningur með BIFREIÐ.
Empire Coal Co. Limited
Sími: N 6357—6358 603 Electric Ry. Bldg.
X
f
f
♦:♦
A A