Heimskringla - 07.07.1926, Blaðsíða 4

4. BLAÐSIÐA.
HEIMSKRINGLA
Ifdinslmngla
(StofnuTt 1886)
Kfninr ðt fl hverjum mlffvlkodearl.
EIGENDUK:
VIKING PRESS, LTD.
853 og 855 SARGENT AVE., WINNIPEG.
TalRfmi: N-0537
VerTJ blaTSslns er $3.00 ársangrurlnn borg-
lst fyrirfram. Allar borganir sendist
THE VIKING PRE6S LTD.
SIGEGS HALLDÓRS Irá Höfnum
Ritstjóri.
JAKOB F. KRISTJÁNSSON,
Ráðsmaður.
l'tnnAekrlft tll blnifNlna:
THE VIKING PKESS, Ltd., B»x 8105
UtnnflNkrlft tll rltnt Jftrana:
EDITOR HKIMSKKINGLA, Box 3105
WINNIPEG, MAN.
“Heimskringla is publlshed by
The VlklnK Prenn Ltd.
and printed by
CITY PRINTING *Sc PCBLISHING CO.
85S-8M Saraent Ave., Wlnnlpeft Man.
Telepbonet N 0537
WINNIPEG, MANITOBA, 7. JÚLl, 1926
Skammgóöur vermir.
aði tollmálaráðuneytið verst, og hlaut
svo öldungaráðsmensku að launum. —
Nefndin var hér einnig meðsek Mr. King.
En máske ekki eðlilegt að hún hefði miRl
ar aðgerðir um þetta atriði, á meðan að
King sjálfur tók sér fyrir hendur, heldur
að breiða yfir ‘dánmensku’ Mr. Bureau
en hitt, þegar ekki alls fyrir löngu í
þinginu. Hið eina rétta hefði verið, flokks
ins vegna, og allra hluta vegna, að kasta
Mr. Btireau og öllu hans hafurtasjíi hr'ein
lega fyrir borð, til þess að létta á byrð-
ingnum, og viðurkenna tafarlaust sann-
leikann, sem nú er kominn í ljós, að það
er Mr. Boivin fyrst og fremst að þakka,
að rannsókn var hafin. Oþverrinn var
orðinn svo magnaður, að hann sjálfkrafa
hóf stórhreingerningu í ráðuneytinu, ér
hann tók við því, hóf sjálfur rannsókn,
er leiddi í ljós þau gögn, er fréttir frá Ott-
awa nú herma, að einhverjir undirmenn
lians hafi skotið til conservatíva, er taf-
arlaust notuðu þær upplýsingar, er þeir
þannig höfðu fengið í hendur til þess að
styrkja kröfur sínar um rannsóknar-
nefnd.
Sökum þessa ráðleysis og glappaskota
Mr. Kings og liberalanna í rannsóknar-
nefndinni, stóð liberali flokkurinn sérlega
óheppilega að vígi, þá er kom til þings-
ályktunarinnar um álit rannsóknarnefnd-
arinnar, og sérstaklega þá er búið var að
samþykkja vantraustsyfirlýsinguna.. —
Almenningur hláut að líta svo á, að toll-
svikin hefðu því nær eingöngu átt sér
stað í stjórnartíð Mr.. Kings; að þau
hefðu aðallega átt sér stað í Quebecfyik-
inu (þ. e. a. s. meðal liberala), og að hinn
nýi tollmálaráðherra hefði eftir megni
reynt að feta í fótspor fyrirennara síns.
Hinn nýi forsætisráðherra, Rt. Hon.
Arthur Meighen, þurfti ekki lengi að bíða
vantraustsyfirlýsingarinnar. Hún reið
yfir hann tveimur sólarhringum eftir að
hann tók við stjórnartaumunum. Við
þessu mátti auðvitað búast á hverri
stundu. Mr. Meighen stóð ekki þannig
að vígi í þinginu, að hann hefði lands og
þjóðar vegna nokkurntíma átt að láta
sér. koma til hugar að taka við forsætis-
ráðherraembættinu, eins og á stóð. __________ . , ,uc,.uo.o ollia
En þeim herrum stjórnmálagörpunum I Hér höfðu conservatívar fengið^ betra
hættir nú einmitt til þess að líta minna vopn f hendur, og skaðvænlegri mót-
á það, hvað landi og þjóð kann að ver.i stöðumönuunum, en þeir nokkurntíma
fyrir beztu, heldur en á þann stundar | máttu búast við, og hefði Mr, Meighen
hagnað, eða augnabliksupphefð, er þeir vnja.ö leyfa ríkisstjóranum að rjúfa þing,
sjá sér fært að krækja í. Því sárara hlýt- er Mr. King æskti þess, þá hefðu liber-
ur það að svíða fylgismönnum Mr. Meig- aiar orðið að ganga berskjaldaðir og hlíf-
hen, að ekki er hægt að hugga sig \ið arsnauðir í kosningabardagann, sem þá
það, að tilræði hans, að hrifsa stjórnar- hefði eingöngu snúist um tollsvika-
táumana, hafi orðið flokknum til dýrðar hneykslið. Hefði Mr. Meighen haft still-
eða hagnaðar að minsta kosti, þó ekki ingu til að nota sér þetta varnarleysi Mr
bataðist föðurlandið á því. Einnig frá Kjngs 0g liberalanna, er ekkert senni-
flokksins sjónarmiði, hefði leiðtogi con- legra en að conservatívar hefðu unnið ó-
servatíva og liðsforingjar hans, ekkert tvíræðan sigur í haust, og trygt sér völdin
getað aðhafst vitlausara en þeir gerðu næstu fimm árin að minsta kosti. I
Og ber enn að sama brunni með það, er stað þess iætur Mr. Meighen valdagræðg-
vér sögðum eitt sinn áð’ur í þessum dálk- ina hiaupa ineð sig f gönur, tekur ábyrgð
uni; eitthvað á þá leið, að Rt. Hon. Arth- á íáðstöfun ríkisstjóra, til þess að
ur Meighen kynni að vera gáfumaður, en ná í embættið, sem hann þó mátti vita,
að hann væri fremur lélegur flokksfor- að sat iaust f höndum hans, og gefur þar
ingi- með mótstöðumönnum sínum hið voða-
Það er óhætt að segja, eftir þessa legasta vopn í hendur: ákæruna um það,
sennu, að hann er meira en fremur lé- að hafa reynt að nauðga þingræði og
legur, hann er fádæma lélegur flokks- I síjórriarfari, og yeikja aðstöðu ^Canada
foringi. Eins og klaufaskapur og flokks- sem samveidis í brezka veldinu.
plægni liberalanna, voru þó búin að spila * * *
í hendurnar á honum. Eplið var þrosk- Um það atriði eru nú að' vísu skiftar
að, og liberalarnir búnir að búa honum skoðanir. Það ér að segja, Mr. Meighen
hægan sess, svo að það á sínum tíma gæti og iigsmenn hans halda náttúrlega fram,
fallið honum í skaut, fyrirhafnarlítið. En að ekki sé um neitt slíkt að ræða. Eri
í stað þess að bíða rólegur átekta, er þess utan snuast fáir á hans sveif, hvort
valdagræðgin (önnur getur orsökin ó- heldur er að ræða um hlutleysingja eða
mögulega verið, af því að ekki má alger- mótstöðumenn hans. Og sennilega verð-
lega frýja svo reyndum flokksforingja ur það ráð, er landsstjóri tók, að synja
vits) svo mögnuð og svo óþolin, að ó- þingrofs, sá biti, er að bana verður
mögulegt er að bíða uppskerutímans; nei f Mr. Meighen við næstu kosningar, svo
eplið skal niður strax. Og það er prikað greypilega sem það reið í bág við stjórn-
eftir því með óhljóðum og ofbeldi, þang- arfarsvenjur. •
að til að það næst; jú, mikil ósköp, og Mr. Meighen hefir auðvitað reynt að
hvílíkur ávöxtur! enginn gómsætur eða verja aðgerðir ríkisstjórans, og þar með
safamikill Gravensteinn, heldur Dauða- sínar, með ýmsu móti, meðal annars með
hafsepli, vanskapaður fjandi, mettaður af því að vitpa til skoðana Asquiths, sem
gallsýru, sem herpir saman kokið á con- getið er um f siðasta hiaði. En þær ’skoð_
servatívaflokknum, svo að sennilega ríð- anir eru að engu hafandi, svo kröftuglega
ur honum að fullu nú við kosningarnar. sem þeim var mótmælt þá af öllum öðr-
* * * um en nánustu fylgismönnum Asquiths.
Liberalar voru þó sannarlega búnir að Orsökin til þess að Asquith brást á þetta
gera það, sem segja mætti að í þeirra ráð, var sú, að hann vildi ekki þurfa að
valdi hafi staðið, til þess að næstu kosn- halda MacDonald lengur í sessi en sínu
ingarnar færu Mr. Meighen í vil. Ljberal hófi gegndi, og vildi geta steypt honum,
arnir sem sátu í rannsóknarnefndinni ef sér sýndist, án þess að þurfa að ganga
höfðu nefnilega vanrækt skyldu sína við I til kosninga, í þeirri von að konungur yrði
flokkinn, og reyndar líka við land og | þá að leita til sín um að mynda ráðuneyti.
svara ríkisráðherranum og parlamentinu j
til gerða sinna persónulega; hann er hægtj
að setja af, þótt sjaldgæft sé, ef stjórn-
inni þykir hann hafa misbeitt embætti
sínu, og á hann er hægt að fella, hvort
sem hann á það skiiið eða eigi, ásökun
um það, að hann hafi dregið vissan taum
í embættisfærslu sínnj En q)íkt má
aldrei henda konungsvaldið sjálft. Segir
prófessorinn, að svo mikill munur sé á
aðstöðu þessara landshöfðingja og kon-
ungsvaldsins til þingræðisins, að alger-
lega sé þýðingarlaust að vitna frá einu
dæmi til annars.
Til þess að skýra betur afstöðu kon-
ungsvaldsins brezka til þingrofa, má taka
hér upp það sem Free Press tilfærir
og rektor eða forseti Harvard háskól-
ans fræga, Lawrence Lowell, segir í bók
sinni “Enskt stjórnarfar’’ (Government of
England). Til þeirrar bókar er vitnað í
Englandi, svo sérfróð og vísindalega at-
hugul þykir hún vera. Þar segir svo:
“Hin aðferöin, sem konungsvaldið getur
gripiö til, til stjórnarskifta, væri sú að synja í
samþykkis einhverju þvi, er stjórnin teldi sér |
bráÖnauðsynlegt til þess aö haldast viiS i1
sessi. Dæmi eru til þess að fulltrúi konungs-
valdsins Lsjálfstjórnarnýlendunum hefir tek-
ið sérýþað vald, en. ekki er sennilegt að það j
korni fyrir á Englandi. Til dæmis hefir lands- !
höfðingi oft synjað nýlendustjórn um þing- j
rof, vanalega af þeim ástæðum, að kosningar!
væru nýiega um garð gengnar, ellegar þá af
því að ekkert mál væri á döfinni milli flokk-!
anna svo viðurhlutamikið, að ástæða væri til!
þess að leita úrskurðar kjósenda. ‘A Englandi
hcfir aftur á móti slíkri stjórnarbciðni aldrei j
vcriff synjaff, síffan 1784, að William Pitt kom\
á þeirri mcginreglu, að stjórn sem bíffur ó (
sigur í neðri málstofunni, megi skjóta máli\
sínu til kjósenda, í staff þess aff segja af sér; |
■og ekki er heldur líklegt aff þess verffi sýnjaff, \
af því aff enskir stfórnmálamenn skilja svo j
greinilega pólitískar drcngskat’arreglur (the ,°ta j'lrn“ritl° 1 stað útgetinn
rulcs of political fair play), aff -ckki er liklegt ,' A' E’ SkaSf?ld Sat l)ess- a« við
aff þeir misbeiti valdinu til flokkshagnaðar.” aU °a UU1 u^sun
* * *
Nú veltur alt
Frá 4, ársþingi.
(Frh. frá 2. bls.
3. Fundur þessi heitir: “Sunnu-
dagaskólaþing Hins Sameinaða
Kirkjufélags Islendinga í Norður-
Ameríku”.
Fræðslumál sunnudagaskólanna
kornu þá til umræðu. Nefndarforseti,
Miss O. J. Jóhnson, las upp svo-
hljóðandi nefndarálit:
“Nefndin leggur til að Kirkjufé-
lagið setj i sér það markmið:
1. Að sjá um að samin sé sundur-
liðuð námsskrá (gradet course of
study) fyrir sunnudagaskóla félags-
ins.
2. Að sjá um að afla þeirra bóka
og kenslutækja, sem fyrirhuguð
námsskrá tiltekur, svo fljótt sem unt
er.
3. Að sjá um að kenslubækurnar
séu fáanlegar bæði á ensku og is-
lenzku.
4. Að sjá um að samin sé helgisiða
bók sem fyrst fyrir. sunnudagaskól-
ana.
5. Þing þetta kjósi þriggja manna
milliþinganefnd til þess að annast
um framkvæmdir í þessu máli, og skili
sú nefnd af sér til stjórnarnefndar
Kirkjufélagsins eigi síðar en 1. okt.
1926.”
Samþykt að taka álitið lið fyrir
lið.
Yið þriðja liðinn urðu miklar um-
ræður. Mrs. Maria Björnsson mælti
ákveðið gegn notkun enskunnar við
sunnudagaskólana. Séra R. Péturs-
•son áleit lið þenna helzt til efnismik-
inn; Ieitt væri að gera samþyktir um
það, sem óframkvæmanlegt væri. Ut-
gáfurnar, sem fram á væri farið,
kostuðu þúsundir. Ef til vill mætti
nota tímaritið í stað útgefinna bóka.
WINNIPEG, 7. JÚLÍ 1926.
Arnason áleit, að enskuna gæti
Kirkjufélagið hvorki leyft né bann-
að út á meðal safnaðanna j hins veg-
ar virtust erfiðleikar hins íslenzka
nams vaxa mönnum um of í augum.
Og vel mætti hafa gagn af enskum
kenslutækjum, með þeim hætti, að
kalla mætti það með réttu islenzkt
nám. Mrs. G. Johnson kvaðst
mundi vera þakklát fyrir styrk og
góðar bendmgar, hvaðan sem þær
kæmu, og þá eins úr enskum hókurn.
— Mrs. F. Swanson kvað reynslu fyr
ir því fengna, að sunnudagaskóli
Sambandssafnaðar í Winnipeg misti
börnin í enska skóla fyrir íheldni
sína við íslenzkuna. — Þá tók til
máls, að veittu leyfi þingsins, Mr.
Lárus Arnason frá Betel; lýsti hann
reynslu sinni af sunnudagaskólamál-
um í Brandon á liðn.um árum.
I því barst boðskapur öllum þing-
heimi og öllum viðstöddum, að kven-
félagið hefði hressingar á boðstólum
úti í samkomuhúsinu. Var fundi
tafarlaust frestað. —
Er mikill fjöldi manna og kvenna
hafði gætt sér á veitingum kvenfé-
Iagsins, var fundur settur aftur kl.
4.30. Var þá nefndarálit fræðslu-
malanefndar samþykt óbreytt, og
samkvæmt 5. lið kosin þriggja manna
milliþinganefnd til þess að annast
framkvæmdir. Hlutu þessir kosn-
ingu: Séra A. E. Kristjánsson, séra
R. Pétursson og /Séra Fr. Friðriks-
son. Samþykt var ennfremur sú
og upplýsingar,
fyndist sér margt benda til þess, að
á því, hvern skilning !?** sk*di. n°‘kun enskunnar- BaS
menn leggja í afstöðu þessa lands til forsett sera GuSntund Arnason að
heimsveldisins brezka. Gcti þegnar þess a V'8 un‘irstJ°rn 1 bdl, °g bað
sætt sig við, að rétti Canada sé ekki um orð,S- KvaS hann her vera aS
gert hærra undir höfði en nýlendunum ræða utnftnal ol,kra skoðana og mis-
(Crown Colonies eða Protqctorates), | fmn,nga' Rett v-i það og
þá er auðskilið, að ráð það, er Mr. Meig-! uauðsyn,e^ aS ,nenn settu trdar- og
hen tók með ríkisstjóra, er ekki sérstak-! k,rklumalm fyrst ’ efst
lega álösunarvert frá stjórnarfarslegu a ugama a* n v*n her um
sjónarmiði. En sé haldið fast við það C,“ a» "***’ vært ekkt fram ur
sem er, að Canada sé fuilmyndugt sam-| ÍT T " , Sv° væn
veldi í heimsveldinu brezka, þá hefir Mr. j Veg‘U’ °gum vor estra hatt
Meighen ráðið ríkisstjðranum, persónu- i ’ ^ g°Öa’ er ‘engd væri
gervingi konungsvaldsins, illu heilii, og! t erni voru og sogu væn oss svo
þjóðin ætti að láta hann skilja það i sér L« t\ 7 **
í Þaö tækl ondvegissætiö i hugu
um vor
um. Nú liefði kirkjan altaf verið
ein oflugasta lyftistöng íslenzkrar
tungu og þjóðrækni. Mætti kirkjan
því ekki í neinu fljótræði renna af
hólmi strax og erfiðleikarnir á því
þjóð, með þeirri tillátssemi við conserva
‘tíva, að, krefjast ekki rannsóknar á toll-
svikahneykslinu að grunni, þ. e. a. s.
aftur í stjórnartíð Meighens, því að auð-
séð er, að þar var einnig nóg að festa
hendur á, og að suma verstu óþrifageml-
ingana, eins og t. d. hinn illræmda Bi-
saillon, þáði Kings stjórnin að erfðum frá
fyrirrennurum sínum.
Önnur vitleysan sem liberölu nefndar-
mennirnir gerðu, var að láta birida rann-
sóknina langmest við Montreál, stærstu
borg Quebecfylkisins, sem er höfuðvígi
liberalflokksins, eins og þar væri endilega
spillingin verst, en heimta ekki t. d.
rannsókn jöfnum höndum í Toronto,
þar sem er bækistöð -conservatíva, eins
og þar væri nauðalítið að finna.
Við þetta bættist og það glappaskot
Mr. Kings, að offra Mr. Boivin, einhverj-
Hvernig fór, er kunnugt. Asquith var
kveðinn algerlega niður og álit hans tætt
í örmul. Veigamesta mótbáran kom
sjálfsagt frá J. G. Swift-MacNeil, sem er
prófessor í stjórnarfarslöggjöf við þjóð-
arháskóla frlands og gegndi þingstörfum
í 31 ár. Ritaði hann bréf til stórblaðsins
Times um þetta efni. Er of langt að bir'ta
•það hér, en aðalefnið er að gera skarpan
greinarmun á aðstöðu landshöfðingja í
nýlendunum (Crown Colonies), gagnvart
forsætisráðherrum þeirrá, og á aðstöðu
konungs gagnvart forsætisráðherrum sín-
um. Konungurinn er ábyrgðarlaus gagn-
vart öllum, og því er það löngu orðin hefð
á Englandi, til þess að forðast dóma al-
menningsálitsins á gerðum hans, og til
þess að óhugsandi sé, að álit hans bíði
nokkurn hnekki, að hann lætur forsætis-
ráðherra éína jafnan bera alla ábyrgð,
um nytasta manni smum, fyrir sjálfan sig j og ráða því hvað gera skal. Á hinn bóg-
og hinn forna gæðing Bureau, er útsvín- inn á landstjóri í “Crown Colonies’’, að
í haust við kosningarnar.
Framsóknarflokkurinn hefir víða feng-
ið ámæli fyrir framkomu síná. Hefir það
verið bygt á flugufregrium, er nú reynast
ósannar hver af annari. Síðast í gær bar
Mr. Campbell það algerlega af sér í Free T "' *■
t, „ ox , / V, í ■ * ‘ , færu að magnast, að rúma íslenzk-
Press, að nokkur hæfa væn fynr því, að ; , * , *,
,, J * ’ j una í fræðslukerfi sunnudagaskól-
Mr. Meighen hefði nokkurt loforð gefið T x ö,
m , , * . , ., , . , . ! anna. Leiðir kynnu að opnast til út-
ser um það, að hann skyldi ekki leita - f . . .• . , f. , ,
, . . , J , gafu hentugra kensluboka á ís-
kosmnga yr en a titeettum tlma, ef hann ,œzku. Ef vi„ , ,inlaritis
eng, nmgilegan stuðnmg hja framsoknar- ieyst vandamilils. ef ,* v„, f fjö|
flokknum, eins og skyrt er frá á öðrum •* * ¥ a., :
. x , . „ , , I ritunarvel orðið til gagns, o. s. frv.
stað her í blaðmu. Er vænt til þess að Ar„ „ ,, ./. ’ ,
•* * ,T _ , „ , .. , , . ; Mr- H- Petursson aleit hættulaust að
vita, að Mr. Campbell hefir ekki okrað á OQmK .. • ,
, • , ,, „ I sampykkja hðinn; og áreiðanlegt væri
atkvæðt sinu, heldur farið samkvæmt Q« KQrf- , ■
„ . • tt , a® parfirnar rnnan Kirkjufelagsins
sannfærmgu smm. Hafði þetta sett óhug
í marga. Eftir flugufregnunum að aust-
an leit hálfgert út fyrir það, að Campbell
hefði staðið í hrossakaupum, og aðeins
felt King, til þess að láta Meighen sitja
von úr viti. En óhugsandi er, að kjós-
endur hans og hinna fjögra framsóknar-
mannanna, hafi sent þá á þing í þeim
erindagerðum.
* * *
Það má segja aðjmeð vantraustsatkvæði
, , , ; i,c nciuur viruriegt, ao
framsoknarmanna a hendur Meighen, ftrr-j ganga fram hj4 þörfum þeirra barna.
ir v^ldahrifs hans, hafi ræzt vonum fram- er eingöngu gætu numiö á enskri
ar ur ogongunum A hinn. bóginn átti tungu. Hins vegar hefði hún viljað
King fyll,lega skihð þann afellisdóm, er, setja markis eins h4 islenzkunnar
honum fell i skaut, enda ma telja víst, að vegna> og framast væri nnt Mr A
hann fái þar af numið. Það var auðvitað . Þorðarson taldi enskuna orðna yfir-
oheppilegt, að svo mörg nytsamleg frum-, ]eitt heppilegri við fræðslána en ís-
vorp skyldu lognast út-af í höndum þings-! ]enzkuna; þegar böm væru búin að
ms, það er að segja þau sem hið hásæla ganga í0 mánugi 4 enskan skóla> Ki
oldungaráð hefði þá ekki stútað. En þaðj íslenzkunám þeim of erfitt Míss O
þurfti að stinga á kýlinu, svo ummunaði ! j. Johnson áleit ekki ástæðu til að
og draga .graftrarnaglann fram í dagsljós-
ið. Það ríður að vísu á miklu um Hudsons
flóabrautina, kornlögin, hermannalöndin,
sveitalánin o. s. frv. o. s. frv. En miklu
meira ríður á því að mokaður sé Ágíasar-
fljor stjornmálanna 1 þessu landi, svo að að hefjast handa í þágu íslenzka
rettsýni og ósérplægni ráði stjórnarfari. j námsins, — hvort þar ætti að yfir-
Þá fyrst horfir rétt. , i stíga erfiðleikana eða ekki. Gerði
. °S ÞV1 fór vel sei« fór, að kjósendur | Miss Johnson sér von um, að unt
fá, að láta vilja sinn í Ijós, með því viti j væri að hrinda , framkvæmd hinum
sem þeir þar til hafa, þótt vér mættum að ( nauðsynlegu útgáfum, að vísu ekki
vísu öll hafa dálítið meira af þeirri vöru j á þessu fyrsta ári einu, en ef til vill
hversdagslega, hvað þá heldur er mikið er á næstu 5—6 árum. — Séra Guðm
í húfi.
væru tvennskonar og hefði nefndin
viljað taka tillit til beggja.--Séra
R. Pétursson mælti enn gegn tillög-
unni, m. a. af fjárhagslegum ástæð-
um. Bað forseti þingheim að at-
huga þenna lið í sambandi við fyrstu
tvo liðina, er takmörkuðu útgáfu-
skylduna við getu félagsins. — Séra
Fr. Friðriksson skýrði frá þeim
skilningi nefndarinnar, að ekki væri
kurteist. né heldur viturlegt, að
óttast það, að íslenzkunámið yrði
nein ofhleðsla á börnunum. Oþarfi
væri og að fjölyrða um það, hvort
máiið ætti að nota. Urlausnarefnið
væri það eitt, hve röggsamlega ætti
viðaukatillaga frá séra R. Péturssyni,
að skipa séra Ragnar F. Kvaran i
nefndina, auk hinna þriggja.
Hclgisiffamálinu var vísað til 3
manna þingnefndar: Séra A. E.
Kristjánsson, Séra G. Arnason og
Mr. B. Sigurðsson.
l’á kom ,til umræðu “Innganga i
Kirkjufélagið og samband við ut-
anfélagssöfnuði. Benti séra R.
Pétursson á það, að til væru söfnuðir
fJtan Kirkjufélagsins, sem æskilegt
væri að væru innan þess. Fyrst og
fremst ættu þeir þar heima, og auk
þess þyrfti Kirkjufélagið á allan
hátt stuðnings þeirra; þá væri og
gott, að ekki yrði á þá bent sem sönn
un þess, að félagið þætti ekki sam-
vinnuvert. 1 þetta mál var kosin
þessi þriggja manna þingnefnd: Séra
R. Péturson, Dr. S. E. Björnsson, og
séra Friðrik Friðriksson.
Til þess að íhuga útbrciðslu- og
prcstþj ókustuthál, var þessi nefnd
kosin: Séra R. Pétursson, Mr. Sig.
Magnússon, Séra A: E. Kristjánsson,
Mr. A. Fyjól fsson, Mr. J. B. Johnson.
Fjármálanefnd: Mr. G .0. Ein-
arsson, Mr. P. K. Bjarnason, Mr. p.
Thomson.
Ný mál tekin á dagskrá :
Tillaga frá séra Guðm. Arnasyni,
studd af séra R. Péturssyni.að full-
trúar þeir, er kvenfélögin kysu á
þing sitt árlega í sambandi við hið
almenna arsþing Kirkjufélagsins,
skyldu jafnframt hafa fulltrúarétt-
indi á almenna þinginu. — Samþykt.
Séra R. Pétursson bað úm álit
)ingsins á því, að Kirkjufélagið geng
ist fyrir því, aff ungur maffitr effa
ung stúlka, yrffu scnd, ef fáanleg
vttru, hclzt nú á líðanda sumri, suð-
ur á Tuckerman trúarbragffaskolann í
Boston, Væri þar kend sunnudaga-
skolakensla, stofnun sunnudagaskóla
og viðhald o. s. frv. Séra Guðm.
Arnason áleit fyrirtæki þetta geta
orðið sunnudagaskólum Kirkjufélags-
ins til hins mesta gagns; efaði hins
vegar að það væri fjárhagslega kleift.
Spurði hvort vænta mætti nokkurs
styrks í þessu sambandi. Kvaðst séra
R. Pétursson eiga styrks von frá öll-
um þeim, er skyn bæru a það hví-
líkt heilalspor mætti með þessu ?tíga.
’Ff vel lánaðist með valið á þeim,
er suður færi, yrðu menn áreiðanlega
örlátir til þessa máls. Var málið
falið þessari briggja manna irilli-
þinganefnd: Séra R. Pétursson, séra
A. E. Kristjánsson, séra Fr. Friö-
riksson.
Þá las forseti bréf, er þinginu
hafði borist frá íslenzku I. O. G. T.
stúkunum í Manitoba. Séra G. Arna-
son áleit siálfsagt að sinna máli
þessu. Vafamál væri þó um áhrifá-
gildi prédikana þeirra, er fram á
væri farið, ekki sízt ef sökudólgar
>-rðu hvergi nærstaddir, er þær væru
fluttar. Sunnudagaskólar ættu hins
vegar að geta miðlað góðri og heppi-
legri fræðslu í þessum efnum, ef
vel væri á haldið. I málið var kosin
þessi nefnd: Séra G. Arnason, Mrs.
H. V. Rennesse, Mrs. F. Swanson.
Þá vakti séra G. Arnason máls á