Heimskringla - 08.08.1928, Page 5

WINNIPEG 8. ÁGÚST 1928.
HEIMSKRINGLA
5. BLAÐSIÐa
ÞJE R SEM NOTIÐ
TIMBUR
KAU PIÐ A F
The Empire Sash and Door
COMPANY LIMITED
Birgðir: Henry Ave. East Phone: 26 356
Skrifstofa: 5. Gólfi, Bank of Hamilton
VERÐ GÆÐI ÁNÆGJA.
útlöndum, sem henni eru til sóma;
þá læra born vor aS þekkja landiö,
sem foreldrar þeirra komu frá, og
þá vikkar faðmur þjó'ðarinnar hér,
sem hefir tekið á móti oss svo blíð-
lega.
Það verður fognr samhljómun þá
— þeg-ar ljóðin þjóta til himins úr
lifandi börkum og hjörtum — þessi
ljóð: “God Save our Gracious King”
“My Country ’Tis of Thee” og
“Eldgamla Isafold.”
* * *
Hættum að grobba. Köstum af
oss öllu því ljóta sem til er í oss
og vorri þjóð en tökum það sem er
gott og göfugt, vandað og ráðvant,
sterkt og framsamt og framsýnt og
þolinmótt og kurteist og ósérplægið
og löghlýðið. — Tökum það, því
allt þetta er til í hinu góða íslenzka
þjóðerni. Brúkum það Guði til
dýrðar, þióð vorri til blessunar og
oss til heiðurs.
Písum upp sem nýir menn í nýrri
tíð og nýju landi. Vér höfum lif-
að of mikið í og af fornaldarfrægð-
inni. — Gleymum ekki henni en
brúkum hana. Látum oss byggja
brú yfir 600 ára niðurlægingu,
og látum hana þá koma til vor til
hvatar og endurfæðingar. Það
verður góður blendingur — hið forna
stóra og hið nýja stóra. Hugsum
um þetta allit*, vér Islendingar, bæði
hér og heima á Islandi.
---------x----------
Gullbrúðkaup
Þriðjudaginn 10. júli síðastliðinn
var gullbr.úðkaup þeirra hjóna Kristi
áns Kristjánssonar Þorsteinssonar
Gíslasonar frá Stokkahlöðum í Eyja-
firði og konu hans Svanfríðar Jóns-
dóttur Benjamínssonar frá Syðra-
lóni á Langanesi haldið að heimili
þeirra hjóna austur af Eyford, af
börnum þeirra, nágrönnum og vin-
um.
Um eða yfir 200 manns var þar
samankomið, — allt eldra fólkið úr
Eyford söfnuði, og þar að auki
fólk úr flestum pörtum byggðarinn-
ar, bæði frá Garðar, Mountain,
Hallson og Cavalier, auk margra
frænda og vina vestan frá Sask. Öll
börn þeirra hjóna og fjölskyldur
þeirra sátu veizluna, nema kona eins
bróðursins, sem lá veik norður í
Winnipeg, og ein sonardóttir vestur
í Wynyard, sem ekki gat komið.
Börnin eru 9, sex synir og þrjár
dætur, og barnabörnin rúm 30, og er
það fríður hópur.
Um tuttugu ár voru liðin frá þvi
að börnin höfðu öll verið saman
heima í einu, og má því nærri geta
hve hin öldnu hjón muni hafa glaðst
yfir að fá að hafa allan barnahópinn
enn einu sinni heima hjá sér, þó
ekki gæti verið nema um stutta stund
að ræða, og þar að auki 30 barna-
börn.
Ætli það sé öðrum en útvöldum
óskabörnum drottins, sein veitist sú
ánægja'?
Samsætið átti að byrja kl 2 e. h.
og átti að haldast í .fögru skógar-
skjóli norðan við húsið. Voru þar
borð uppsett, dúkar settir á borðin,
og hafði kvenfólkið, er fyrir veizlu-
haldinu stóð, prýtt borðin og skreytt
á mjög smekklegan hátt og ekkert
.fé verið sparað til þess að gera
blettinn þann eins aðlaðandi og ynd-
islegan og hægt var. Veður hafði
verið hið ákjósanlegasta fyrri part
dagsins — glaða sólskin og heitt.
En rétt eftir hádegi fór að syrta til
í lofti, og um það leyti sem sam-
saötið skyldi byrja var farið að
þruma og veður orðið svo tvísýnt,
að ekki þótti ráðlegt að setjast að
borðum. Beindust óskir og vonir
allra að sjálfsögðu að því að-bægja
regninu frá, því öllum var það ljóst
að ef skúr kæmi yrði hann veizlu-
spillir. Og svo hafði rignt undan-
farið að ekki þurftu akrar eða engi
á neinu regni að halda um æði tíma.
En í baráttu hinni ströngu, milli
Ávarp Fjallkonunnar
Flntt í Winnipeg 2. Ágúst 1928.
Nú lít ég hér blessuð börnin mín,
sem brimrótið frá mér skildi.
Hvern einasta morgun í sólarsýn
ég sá þau og faðma vildi.
í svefni, við dúnmjúkt draumalín
hver draum-mynd fékk eilíft gildi.
Við Jónsmessuheiðis himin-yl
flaug hugur til vestur leiða,
þars hetjurnar leituðu hafnar til
um hafdjúpið reginibreiða.
í hrifning var leikið hvert hættuspil,
og hérna beið ströndin þreyða!
Um Sóley í norðri sumar skín,
frá sæ inn að dalsins kynni.
Hiver jökull er búinn í brúðarlín,
sem blikljós af móður sinni.
Þótt köld sýndist ytri ásýnd mín,
bjó eldfjall í sálu minni.
Með íslenzkri hugást ég horfi’ í dag
á hópinn minn glæsifríða.
Við hlustir mér ómar ljúflings lag
frá landnámi fyrri tíða.
Hvert norrænt orð og hvert æðaslag
skal ódreymdra sigra bíða.
Þótt himininn sökkvi í hljóðan mar
og hrynji hver borg til grunna,
ég fylgi’ ykkur út yfir aldirnar
að upptökum lífsins brunna.
í uppsprebtum ljóðs ég lauguð var
og lærði þar fyrst — að unna.
Einar P. Jónsson.
vona og óska gestanna annarsvegar,
en náttúruaflanna hinsvegar reynd-
ust náttúruöflin sterkari, því yfir-
dundi allsnarpur skúr. Og var sein
hann vildi segja: “Þiö vesalingarn-
ir verðiö aö æfa ykkur betur í
samúð og góðvild áöur en ykkur
tekst að ná mér í þjónustu'ykkar.”
I En þess má geta, trúlitlum mönnum
| til hughrevstingar, að það rigndi
miklu meira bæði fyrir norðan og
sunnan. Eftir regnið var ekki til
tak að hafa samsætið út í skógar-
jaðrinum því allt var þar blautt.
iVar því það ráð tekið að hafa þaö
á grasfleti rétt austan við húsið.
Sátu brúðhjónin og presthjónin á
svölunum framan við húsið, en all-
ur hinn hópurinn settist á stóla og
bekki frarnan við svalirnar. Þegar
rnenn höfðu sest kom kvenfólkið
með veitingar, al’skonar krassingar,
og þarf ekki að' lýsa þeirn því ís-
lenzkt 'kvenfólk er svo alþekkt, í
hvaða bygð sem er, fyrir rausn og
höfðingskap þegar um veizluhöld er
að í'æða, að það nægir að segja:
Hér var islenzkur kvenhugur og
íslenzkar kvenhendur að verki.
hann heldur þær megi miða til um-
bóta, enda er hann enn ungur i anda
þó kominn sé fast að áttræðu, með
Sterka trú á framtíðinni, og óbilandi
von, ef ekki, vissu, um bjartari
lönd framundan.
Þó að regnið bæði tefði fyrir og
heldur spilti veizluhaldinu fór það
hið þrýðilegasta fram. Allt var svo
frjálst og óþvingað. Samúðin virt-
ist svo sterk milli fólksins, að það
var sem alla langaði til að gleðja
alla, og andrúmsloftið svo heilnæmt
og hressandi, að maður hlaut að
óska þess að maður gæti sem oftast
lifað í jafn hreinu andrúmslofti.
Með öðrum orðurn: Allt virtist
bera ótvíræðan vott um að menn
voru þarna samankomnir í þeim eina
tilgangi að gleðjast með gömlu hjón-
unum á þessum heiðursdegi þeirra,
og óska þeim allrar blessunar.
Guð blessi gömlu hiónin, heimili
þeirra og ástvini, um alla ókornna
tíð.
G. J.
(Aths:—Kvæði K. N’s. verður að
bíða næsta blaðs sökum þrengsla.)
Þegar menn höfðu matast setti
séra Sigmar samkomuna með þvi
að lesa biblíukafla og flytja bæn.
Að því loknu var sunginn sálmurinn
alkunni: “Hve gott og fagurt og
inndælt er.” Svo flutti séra Sigmar
mjög laglega ræðu til brúðhjónanna;
lýsti hún innilegum hlýleik ti! þeirra
fyrir þá kynningu sem hann hafði
haft af þeim. Minnstist hann þess
að fyrir rúmu ári síðan 7. júni 1927
hafði verið 50 ára giftingarafmæli
þeirra hjóna. Hafði börnum
þeirra og öðrum vinum langað til að
minnast þessa atiburðar þá, en sökum
veikinda innan fjölskyldunnar hafði
ekki verið hægt að koma því við þá,
en nú væri það sorgarský að miklu
leyti hjá liðið, og því værum við
hér saman komin til þess að gleðjast
nieð þeim, þakka þeim og óska
þéim allrar blessunnar á ófarinni
braut. Að ræðunni lokinni afhenti
hann þeim gullsjóð frá gestunum,
er hann bað þau að þiggja sem lítinn
vott um góðvild þá er borin væri til
þeirra. Einnig afhenti hann Mrs.
Kristjánsson gullsjóð frá kvennfélagi
Eyfordsafnaðar er hún er meðlimur
í og hefir staríað með í rnörg ár.
Mr. Kristjánsson þakkaði fyrir gjaf-
irnar og góðvildina er þeirn hjónum
væri sýnd, með örfáum velvöldum
orðum, og bað svo Gamalíel Þor-
leifsson að gera það enn betur fyrir
hönd þeirra hjóna. Varð Mr. Þor-
leifsson við því boði og fórst það
vel af hendi.
Næst söng ungfrú Margrét Snæ-
dal solo, en Cornelía Olafsson spilaði
undir.
Svo flutti byggðarskáldið góð-
kunna K. N. Júlíus mjög fallegt
kvæði til brúðhjónanna, og verður
það birt í Heimskringlu með þessum
linunx.
Að því búnu kallaði séra Sigmar
á Gamalíel Þorleifsson og bað hann
að taka við fundarstjórn, og gaf
honum fullt vald til þess að kalla
á hvern sem honum sýndist til ,að
tala, og notaði Mr. Þorleifsson vald
sitt óspart. — Kallaði á hvern ræðu-
manninn fætur öðrum, og á flesta
með snjöllum formála. Og enginn
þorði annað en hlýða, þar sem hann
hafði vald frá prestinum til að kalla
á menn.
Þessir tóku til máls auk forset-
anna:
Benóni Stefánsson, Páll Jóhanns-
son þingmaður, Sigmundur Laxdal,
Halldór Reykjalín, Aðalsteinn Guð-
mundsson og Gunnar Jóhannsson.
Allar voru ræðurnar þrungnar af
innilegum hlýleik til brúðhjónanna,
ásamt þakklæti og aðdáun fyrir vel
umiið æfistarf í þarfir góðra mál-
efna.
Einn af ræðumönnunum, (mig minn
ir forsetinn) sagði að mikið hefði
verið lesið og hugsað, og margt
djarfmannlegt orð talað á heimili
þeirra hjóna, því Kristján er síles-
andi þegar hann rná koma því við,
er þaulkunnugur íslenzkunt bók-
mentum að fornu og nýju, og mun
enn lesa flestar islenzkar bækur er
vestur flytjast, auk blaða og tima-
rita, enda fylgist hann vel með öllu
sem er að gerast og er alls óhræddur
að ljá nýjum stefnum fylgi sitt ef
------X------
Frá Islandi.
Sainband íslcnskra sannúnnufclaga.
Reykjavík 15. júní.
Aðalfundi þess lauk i dag fyrir
hádegi. »
1 stjórn félagsins voru endurkosn-
ir Sigurðx1r Bjjarklind, kaupfélags-
stjóri á Húsavík, og Þorsteinn Jóns--
son, kaupfélagsstjóri á Reyðarfirði.
Auk þeiri'a skipa nú stjórnina Ing-
ólfur Bjarnason, A’þingismaður i
Fjósatungu, og er hann ormaður,
Jón Jónsson, bóndi í Stóradal og Ein-
ar Arnason, Alþingismaður á Eyrar-
landi. Varaformaður var endur-
kosinn Þorsteinn Briem, prestur á
Akranesi, og varastjórnarnefndar-
nxenn Tryggvi Þórhallsson forsætis-
ráðherra og Sigurður Jónsson bóndi
á Arnarvatni. Endurskoðendur
voru kosnir Metúsalem Stefánsson
búnaðarmálastjóri og Bjarni As-
geirsson Alþingismaður, Reykjum.
HITT OG ÞETTA.
I síðastliðnum mánuði var dregið
um vinningana í happdrætti einu í
París. Stærsta vinningin hlaut blá-
fátækur klæðskeri í Rouboix. Hafði
snauður viðskiftavinur látið hann
hafa happdrættismiðan upp í skuld.
Þegar ktæðskerinn frétti um þá
hamingju, er honum hafði fallið i
skaut, varð hann frá sér numinn af
gleði, eins og nærri má geta, því
að vinningurinn nam mörgum milj-
ónum franka. Daginn eftir að hann
vissi, að vinningurinn hafði fallið i
hans hlut, fór hann til Parísar til
þess að sækja peningana. En í
París átti hann ekki náðuga daga.
Fjöldi manns kom þangað sem hann
bjó og allir þóttust þurfa að gefa
honum leiðbeiningu um, hvernig
hann ætti að verja peningunum. Einn
seldi honum bíl, annar lét hann líf-
tryggja sig og sá þriðji seldi honum
hluti í verzlun sinni. Loks kom
ljómandi falleg og vel búin stúlka,
fór með hann á rakarastofu, í fata-
búð og i gimsteinabúð og lét dubba
hann upp og skipaði honum að kaupa
skartföt og gimsteina. Síðan fór
hún með hann í veitingahús, þar sem
biðu 20 vinir hennar. Tókst að
eyða um nóttina «m 30 þús. frönkum
af fé klæðskerans.
Um morguninn var hann heldur
en ekki timbraður. Honum fannst
lifið grimt og harðleikið, og hann
ákvað að skera sig á háls. Tók
hann stóran rakhníf og brá á háls
sér. En áður en klæðskeratetrinu
blæddi út, kom að maður, og sótti
lækni. Var nú farið með klæðsker-
ann í sjúkrahús, og tókst að bjarga
lífi hans. Og þá er honunt var
batnað, var hann sendur heim til
Rouboix. En hörmungar hans voru
ekki enda nær. Þá er heim kom
biðu hans 3000 bréf. Sum voru
frá kvenfólki er vildi giftast hon-
um, önnur frá fátæklingum, er báðu
hann að hjálpa sér — og enn önnur
frá kaupsýslumönnum, er vildu, að
hann gerði félag við þá. Maður-
inn varð frá sér nttminn af örvænt-
ingu, stökk út um gluggan — og hef-
ir ekki sést síðan.
Orðsending til
Ritstjóra Lögbergs
Kæri gantli vinur E. P. J.
1 síðasta Lögbergi, 26. júlí, birt-
ir þú ritstjórnargrein undir yfir-
skriftinni: “Undirskriftirnar,” og
stendur þar nteðal annars: “Þjóð-
ræknisdeildin í Wynyard mótmælti
styrknum opinberlega samkvæmt stm
skeyti því, er Mr. Bildfell las upp á
stóra fundinum 1. ntaí, þótt hún
hinsvegar vildi ekki greiða nefndinni
vantraustsy fitlýsingu.”
Eg þykist viss unt, að tneð þess-
um ummælum hafir þú óviljandi
skýrt rangt frá, en ekki af ásettu
ráði “hagrætt sannleikanum.” —
Mér er ekki kunnugt ttnt að Þjóð-
ræknisdeildin hér í Wynyard ’ hafi
sent umrætt skeyti, eða nokkurt
annað, til Heimferðarnefndar Þjóð-
tæknisfélagsins, í sambandi við deil-
ur Veátur-'Islendinga um heimferð-
armálið. —
Ljúft mun þér vera að leiðréttu
þessa missögn, bæði sannleikans
•vegna og hins, að kasta ekki að ó-
þörfu skugga á þjóðlrælknisdeiiDdina
"Fjallkonan,” nteð því að ætla henni
slíkt glappaskot sem skeytis-sending-
in var, eins og málið horfði við fyr-
ir “fundinn mikla.”
Vinsamlegast,
- Asgcir I. Blöndat.
----------x----------
Frá Leslie
Leslie, Sask.,
14. júlí, 1928.
Kæri ritstjóri Heimskringlu!
Eftirfylgjandi fundarumgetning
ert þú beðin að birta í Heimskringlu.
10 júlt þ. á. hélt þjóðræknisdeildin
Iðunn fttnd að Leslie, Sask.
Ásamt fleiru sent til ttmræðu kom
á fundinum var heimferðarmálið
Umræður snérust allar heimferðar-
r.efndinni í vil.
Að umræðum loknum gerði Mrs.
Anna Sigbjörnsson eftirfylgjandi,
tillögu, setn yfirlýsingu frá fundin-
um. Tillagan var studd af Bjarna
Davíðssyni.
“Þjóðræknisdeildin Iðunn Iýsir
fuilu trausti sínu á heintferðarnefnd
Þjáðræknisfélagsins, og heitir henni
óskiftu fylgi. Tillagan var sam-
þykkt með 15 atkvæðum gegn 1.”
Lengi lifi Islendingar!
R. Arnason.
E.S.—Lögltergi er vinsamlega leyfð
endurprentun.
----------X-----------
Eftirmáli
Þessar fallegu visur, eftir einn af
fjærstöddum vinum hinnar látnu, las
séra H. Sigmar í kirkjunni við út-
för Mrs. Önnu Gestsson, frá Eyford,
N. Dakota.
Er vinunutn fækkar, sem vernduðu
oss bezt,
þá veturinn kaldara næðir.
Og því er það, Anna, er sól þtn er
sezt,
að sárunum inn á við blæðir.
t
Og sálin þess óskar, nteð saknaðar-
geð,
þann sumarvin aftur að finna,
sem vafði oss elskunnar vinfesti
með
i vermireit blómanna sinna.
Þitt hjarta var vordaga veröldin
hlý,
sem vildi öll börnin sín gleðja,
Sú mynd verður hugum þeim heilög
og ný,
sem hugsa’ um þig, gráta og
kveðja.
I guðsfriði, Anna! Sú hönd, sem var
hlíf,
í hug þér, á erfiðum vegi,
hún blessandi signi þitt sofandi líf,
sem sólin á komandi degi.
----------x—----------
Heimdreymi
Flutt í Winnipcg 2. Agúst 1928.
í allsnægta útlegðinni
átthaga vitja nú,
fjarlægðar fjötrum bundnir
fangarnir — ég og þú.
Heillar í hugsýn landið,
hvíslar í eyra blær.
hrynjanda-málsins hreimgnótt,
sem hörpuna fegurst slær.
Árdags- og aftanroða
umvafin, björt og hlý,
draumalendan þín legi
lognskygðum speglast í.
Margvísar muna þínum
minningar hópast að—.
Brosa þín bernsku-leikföng,
blómin, á helgum stað.
Fjalllendis-blóma fjölskrúð
fagnandi’ í kransinn þinn
fléttar þú: Baldursbrána,
Burkna og Humalinn.
í minningu móðurinnar,
sem moldaði tárin heit
og Gleym-mér-ei gróðursetti
í gróandans akurreit.
Og lengra þig hrifinn lokkar
ljóshyggð í veldi sitt
Fjallkonnímynd, friðar —
frumóska — ríki þitt
eygir þú inn í blámann;
eilífðar- vakin þrá
brennur, en brjósti þínu
blæðir til lífsins þá.
Hafið til heimkynnanna
heimþrá er aðeins spor.
Fylling fegurstu vona
framundan: íslenzkt vor!
Heillar í hugsýn landið,
hvíslar í eyra blær,
hrynjanda-málsins hreimgnótt,
sem hörpuna fegurst slær.
Ármann Björnsson,