Heimskringla - 02.10.1929, Qupperneq 2

S. BLAÐSlÐA
HEIMSKRINCLA
WINNIPEG, 2. OKTÓBER, 1929
JACOB BJARNASON
Kveðja
veggjum fram á báSa vegu. Til hægri
standa yfirmenn lögreglunnar og
Þaö hallar degi um haust. Dauf-1 aörir félaigar þínir og starfsbræöur,
blá hafmóöa vestursins varpar þýöleg- I miklir að vexti og svip, og í glitrandi
um kyröarblæ um ládauð vötn og skóg 1
lendar hlíöar. Umhverfis oss mynd-
ar fölnandi laufskrúöiö yndisfagran
marglitan krans, og fjölbreyttir litir
skógbeltanna deyfast smátt og smátt
viö aukna fjarsýn unz þeir blandast
viö dipjmgráa skýbólstra, sem skipa
þéttan vörð við náinn sjónhring. Allt
er svo kyrt og hljótt. Það er eins og
einhver hulinn máttur hafi skipað
sjálfum höfuöskepnunum aö leiða
fram sinn tignasta helgisvip á þess-
um degi.
Hálf-visin, fölnandi laufblööin, sem
eitt og eitt detta af greinum trjánna
svífa hljóðláust og létt til jaröar. Þau.
viröast svo lítil og vesöl, aö þau raö-
ast hliö viö hlið, laig ofan á lag,
unz hver ramefld rót er hulin og
hlúö frá stofni til tágar. Hin vold-
uga svipprúöa eik stendur nakin og
aflvana. Sem ofurlítiö ungabarn
felur hún líf sitt skjóli litlu lauf-
blaðanna, og ber stofninn og grein-
arnar bíöa eftir frjómagni þeirra, til
aö geta aftur birzt í allri dýrö sinni.
Hversu órannsakanlegir eru vegir
guðs sem slíkum sköpum rennir!
* * * *
Manngrúi hnípinn og hljóður *er
að reyna aö þokast sem næst inngörtg-
unni. En öll anddyri, stigar og
gangar eru þegar orðnir þéttskipaðir
konum og körlum og börnum. Og í
hinum mikla sal er hvert sæti skipað,
en þéttar raðir standa með
einkennisbúningum, en daufleg al-
vara hvílir yfir svip þeirra. Söng-
sveit íslenzku kirkjunnar hnípin og
sorgmædd að baki, og mörg hundruð
frænda og vina og kunningja skipa
hvert sæti í þessum geysi-stóra sal.
Viö höfum öll komið til þess að
kveöja í síðasta sinn, og það er svo
margt, sem við vildum minnast og
þakka að skilnaði. Marglitt blóma-
haf, sem nú umkringir þig, ber glögg
an vott um einlægt vinarþel þeirra
sem sent hafa, og er lítil viðurkenn-
ing fyrir þá elsku sem þú hefir auð-
sýnt þeim í samveruiíni. Sefandi
tónar cellosins hans Rogovoy færa
þér ástar þakkir fyrir þá gleöi sem
þú svo oft veittir okkur með þínum
ágæta söng. Litla íslenzka söng-
sveitin okkar ber þér innilegt sam-
hljóma lof fyrir öfluigt fylgi bæöi
þeim og öðrum félagsmálum til efl-
ingar. Starfsbræður þínir votta
þögulir samúð og virðingu fyrir dugn-
aö og trúmennsku í yfir 20 ár. Já,
sérhver einn af öllum þessum fjölda
talar fyrir sig og sína þegar þeir nú
koma til þín og kveöja, einn og einn.
Þessi gamli maöur þarna er hrumur
orðinn og baginn af elli og höktir viö
staf sinn af veikum burðum. En
sjá má að skylt ffnnst honum að hann
skuli ná aö kveðja þig. Eitthvað
hefir hann aö þakka. Hvaö þaö er
veit kannske enginn nema þú og hann,
en þaö minnir mig á drenginn sem
Nægja til þess að kaupa endurgerða
Phonographs hjá McLean
VICTORS
COLUMBIAS
EDISONS
BRUNSWICKS
SÖNORAS
Kostuðu áður $200 til $350. Seljast nú á
$25.00
Þægilegir Borgunarskilmálar
J.J.RMÍLEAN
&CO.
LTÖ,
329 Portage Avenue 419 Academy Road
10th Street, Brandon.
fann litinn fugl, fanginn og frosinn
í svelli. Hann lagðist á klakann
og andaði á væng fuglsins unz hann
losnaði og flaug fri og frjáls, syngj-
andi guöi lof og dýrð. Þó þú værir
stór og sterkur lögregluþjónn/ þá
varstu alltaf eins og þessi litli dreng-
ur — alltaf að hjálpa einhvlerjum
vesalingum þegar þeir áttu bágt, ekki
með því að vera stór og sterkur,
heldur af því að mannúö og réttsýni
réðu gerðum þínum. Og af því
varstu meiri og sterkari, að þú beittir
aldrei þínum miklu kröftum og valdi
nema til eflingar þess góða og til
stuðnings lítilmagnans.
Mér virðist sem bros flögri úm var-
ir þínar þegar við nú kveðjumst og
skiljum, og vel mátt þú brosa þegar
drottningin sjálf, Fjallkonan, móöir
okkar, lýtur að þér og kveður þig
með þessum orðum.
“Haf þakkir, vin, og koss á yðar
enni,
Þér voruð bezti drengur, göfug-
menni,
Með þrek og sál.”
Minning
Þegar móðir kveður barn sitt, er
það snýr göngu sinpi frá fööurhús-
um, þá standa henni tár í augum af
söknuði, aö þurfa aö sjá því á bak.
Sorgmædd lund hennar leitar ósjálf-
rátt þeirra muna, sem því höföu verið
kærir, og hún fer óstyrkum höndum
um slitin gull og gamlar bækur þess.
Þótt hún hefði- áður gefið þessum
munum lítinn gaum, þá eru þeir nú
allt i einu orðnar ástrikar menjar, sem
sefa angistina og kvíðann, er berst
um í sál hennar. Þegar hún svo
tínir þá saman og leggur á öruggan
staö, leiða þeir fram í huga hennar
ljúfar endurminningar, liðinna stunda,
og fyr en varir, er hún farin aö brosa,
—i gegnum tárin.
Okkur fer líkt og móðurinni, þegar ;
við hugsum til vinar okkar, sem svift
var burt á svo óvæntan og sviplegan
hátt. Söknuður, að mega ekki leng-
ur njóta samvistar hans, liggur okkur
þungt á hjarta. Það hryggir okkur
sárt aö hugsa til þess, aö hann, sem
var, að segja má, í blóma lífsins og
sýndist vera svo hraustur og styrkur,
skuli vera svo sviplega horfinn. Og
það þeim mun frekar sem hann hafði,
að því er virtist, notið betri heilsu í
síðustu tvö ár, en nokkru sinni áður.
Með sárum trega minnumst við þess,
að við getum nú ekki leitað góðra
ráða til hans í raunum okkar, eins og
oft'var vant. Það bregður nú ekki
fyrir risavöxnum lögregluþjón, með
hveHdzf bringu og góðlegt vinarbros
á vörum. Það drynur ekki: “Góð-
ann daginn!” jafn innilega og hreim-
mikið og þegar hann var á ferð. Og
léttlynd spaugsyrði hans, sem sí og æ
vöktu bros á vörum okkar, verða
ekki lengur til gleði og örfunar —
alls þessa, og svo margs annars,
söknum við einlæglega. Við Islend-
ingar hér í Seatfle höfum mist einn
okkar mesta og bezta og vinsælasta
leiðtoga, og að verðugleikum syrgj-
uni við fráfall hans af einlægum
hjörtum.
En minning þess manns sem jafn
almennrar hylli naut og Jacob Bjarna
son, lifir í hugum og hjörtum þeirra
sem hann þekktu. I brjóstum okkar
ómar oft af gleðiríkum, hreimmiklum
tónum frá samvistarstundum hans,
svo okkur er skylt að minnast að
nokkru starfs og æfi hans, á þeim
árum sem hann dvaldi á meðal okk-
Þegar við svo snúum hugum okk-
ar að þvi efni, verður okkur þegar
spurn : Hvað var það s ém einkenndi
hann frá fjöldanum ? Hvers vegna
er minning hans ennþá svo skýr, og
nafn hans svo títt á margra vörum?
Hann var ekki skáld, ekki rithöfund-
ur, enginn stjórnmálagarpur eða ann-
að það sem gerir nafn manns ódauð-
legt í sögu þjóðanna. Þó mun hans
enn minnst um langt skeið, sem eins
merkasta Islendings sem hefir dvalið
og dáið hér í þessu landi. Hvers
vegna ?
Þegar ég hugsa aftur í tímann til
þeirra mörgu ánægjustunda, sem ég
naut um það skeið, er ég kyntist Jac-
ob Bjarnasyni, dettur mér strax í
hug atburður, sem kom fyrir ekki
alls fyrir löngu austur í Bandaríkj-
unum. Nokkrir helztu kennarar frá
ýmsum helztu háskólum þar höfðu
fund með sér til þess að komast að
niðurstöðu um, hvert væri fegurst
hugtak sem táknað væri með einu
orði. Þeim kom saman um að það
væri orðið “trygð” (loyaltyj.
Jacob Bjarnason var mikill ntaður
vexti. Karlmennska og þrek var
greypt í andlit hans og byggingu.
Ljúfur var hann öllum stundum við
háa sem lága, og honum lék jafnan
góðlegt bros um varir, við hvern sem
hann ræddi. Hjálpfús reyndist hann
og viðkvæmur þeim sem í nauðum
voru staddir, og virti misfellur ann-
ara á sem beztan veg. Rausn og
höfðingslund einkenndi heimili hans
sem öllum stundum bauð jafnt veg-
faranda sem vin velkominn. Og í
félagslífi og samvinnu var hann jafn
an fremstur í flokki.
Við dáðumst að kröftum hans. Við
virtum hjálpfýsi hans og glaðværð.
Og við stærðumst af rausn hans. En
fyrir trygð hans og stöðuglyndi við
föðurlandið okkar; fyrir ástúð hans
og umönnun fyrir ástvinum sínum og
heimili; og fyrir þá óbilandi atorku
og samvizkusemi, er hann sýndi við
starf sitt í þjónustu þessa lands—
þetta sem mestu varðar í lífi ein-
staklingsins og þjóðanna— fyrir það
er minning hans okkur svo kær. Fyr-
ir það ber honum öndvegis sess með-
al liðinna frænda og vina.
Jacob Bjarnason var fæddur og upp
alinn á íslandi, naut þar menntunar
í Hólaskóla, og fluttist að því loknu
hingað vestur, þá enn á unga aldri.
I nær 30 ár átti hann svo heima hér
í Seattle, en þrátt fyrir það minnt-
ist hann systra sinna heima næstum
því daglega. Endurminningar frá
æskuárum voru honum jafnan kært
umtalsefni. Og hann skrifaðist stöð
ugt á við ýmsa frændur og vini þar
heima um öll þessi ár. Jarðarpart,
sem hann átti heinta, lét hann ekki
falan fyrir nokkurt fé, og annaðist
um sem gullnáma væri, og hafði þó
engan gróða af. En oft spaugaði
hann við kunningjana um búskap
sinn heima á Islandi.
Eg man eftir því að hann hlakkaði
æfinlega til þegar von var á bóka-
sendingum að heiman, enda las hann
allar íslenzkar bækur og blöð sem
hingað bárust. Hann var því ís
lenzkum málum og framförum kunn-
ugur til hlítar, og enn má geta þess,
að hann var um margra ára skeið
féhirðir bókafélagsins “Vestri”, og
annaðist um öll bókakaup þess. Sést
af þessu hve einlæg var trygð hans
til fósturjarðar sinnar, móðurmáls og
þjóðernis.
Þá skal minnst þess, sem bezt sýn-
ir í hve ríkum mæli hann var þeim
mannkostum búinn sem honum hafa
verið tileinkaðir og hve hiklaust og
Sköruglega hann fylgdi þeim fram
þegar á reyndi. Þegar systir hans,
sem kom hingað nokkriv seinna en
hann, missti mann sinn snögglega,
og varð einstæðingur með ungabarn
á höndum sér, þá tók hann þær báðar
að sér tafarlaust, og til deyjandi dags
annaðist hann um þær sem bezti eig-
inmaður og faðir. Hið myndarlega
og gleðiríka heimili, sem þau syst-
CANADIAN
kini hafa stjórnað um öll þessi ár,
hefir verið fyrirmynd í hvívetna, og
mun þeir fáir íslendingar sem hér
hafa komið, að þeir hafi ekki notið
höfðingslundar þeirra og gestrisni.
Um starf Jacobs mætti ýmislegt
sögulegt rita. Hann var fyrst um
nokkur ár lögregluþjónn og síðar yf-
irmaður í lögreglunni. Um langt
skeið vann hann á Washington og
Jackson götum. Höfðust þar við
blökkumenn.og austurlandaþjóðir, og
áður en vinbann var lögleitt voru
knæpur og drykkjukrár svo að segja
á hverju horni. Var hverfið ill-
ræmt mjög. En allir þekktu “Big
Jake,” eins og hann var vanaléga
kallaður, báru virðingu fyrir honum,
en þótti þó í aðra röndina vænt um
hann. Var því oftast friður og
spekt þar sem hann var á ferð. Þó
bar út af þessu. Þrír Grikkir sátu
við staup eitt kveld. Gerðust þeir
ölvaðir og vildu spilla friði manna,
svo það var sent eftir lögreglunni.
Jake fór einn. Grikkjunum þótti
afskiftasemin óþörf, og réðust allir í
senn á Jacob. Færði einn þeirra
flösku í höfuð honum, svo sprakk
fyrir og blóð féll um hann. Segir
svo ekki meira af þeirri viðureign,
en skömmu síðar kom Jacob inn á
lögreglustöð með sökudólgana sinn
undir hverri hendi og einn í fyrir.
Var hann þungur á brún og þó ró-
legur að vanda. Allur rostinn var
kominn úr Grikkjunum.
Oft var hann sendur þangað sem
uppþot voru og óeirðir, því hann gat
jafnan haldið mönnum í skefjum,
Yiss merki
um nýrnaveiki eru bakverkir, þvag-
teppa og þvagsteinar. GIN PILLS
lækna nýrnaveiki, með því að deyfa
og græða sjúka parta. — 50c askjan
hjá öllum lyfsölum. 13)
hversu æstir sem þeir voru. Svipur
og framkoma mikilúðleg, risalegur
vöxtur, drynjandi röddin, og dreng-
lund rík, dugðu honum jafnan vel í
þeim sennum. Sjaldan eða aldrei
greip hann til annara vopna.
* * *
Við berum söknuð og tómleik í
brjóstum þegar við hugsum til þess
að hann er ekki lengur með okkur,
og okkur daprast sýn þegar við horf-
um fram á veginn og sjáum hann
hvergi í hópi frænda og vina. En.
þegar við lítum til baka yfir lífsleið
íslenzka piltsins, sem fátækur og fá-
vís ruddi breiðan veg á enda i fram-
andi landi, og ávann sér ástúð og
virðingu allra sem þekktu hann,—
þá brosum við — í gegnum tárin.
/. 5. Árnason.
þér sem
notiff
T I M B U R
KA UPIÐ
AF
The Empire Sash & Door Co., Ltd.
BirgSir: Henry Ave. East Phone: 26 356
Skrifstofa: 5. gólfi, Bank of Hamilton
VERÐ GÆÐI ÁNÆGJA.
Stofnað 1882
Löggilt 1914
Hitað hafa heimili í Winnipeg
síðan “82”
D. D.Wood& Sons, Ltd.
VICTOR A. WOOD HOWARD WOOD LIONEL E. WOOD
President Treasurer Secretary
< Plltarnlr eem iillum reynn nfi liAknaat)
KOLogKÖK
Talsími: 87 308 Þrjár símalínur
NATIONAL RAILWAYS
JARNBRAUTA OG SKIPA FAR-
BREF TIL ALLRA STAÐA í HEIMI
Sérstakar Ferðir Til Ættjarðarinnar
Ef þú ert að ráðgjöra að fara heim í vetur þá findu farseðlasala Canadian National Rail-
ways. Það borgar sig fyrir þig. Canadian National umboðsmenn eru reiðubúnir að að-
stoða þig í ÖIIu þar að lútandi. Það verða margar aukaferðir heim til ættlandsins á þessu
hausti og- vetri og
Canadian National Railways selur farbréf á öll Atlanzhafs linuskipin og gengur frá öllum
samningum þar að lútandi.
Ociýr yfir D)eseiaiber til Allra Mafnstaöa
Attu Ættingja Heima á Gamla Landinu
sem Vilja Komast til Canada?
SJE SVO, og þú œtlar að hjálpa þeitn til að komast 'hingað
til lands þá líttu inn hjá oss Vér önnumst allar slíkar ráð-
stafanir. >
ALLOWAY & CHAMPION
JÁRNBRAUTA UMBOÐSMENN
UMBOÐSMENN ALLRA LlNUSKIPA FJELAGA.
667 Main Street, Winnipeg Sími 26 361'
Farþegmn mœtt við lending á útleið og heimleið
FERÐIST ÁVALT MEÐ
CANADIAN
NATIONAL
RAILWAYS