Heimskringla - 18.12.1929, Blaðsíða 5

WINNIPEG, 18. DES., 1929
HEIMSKRINGLA
21. BLAÐSÍÐA
Anderson yfirliöþjálfi hélt rakleitt
til tjaldstaöar þeirra félaga, er nú var
yfirgefinn. Þar var einungis ösku-
hrúgu að finna. En honum virtist
sem hér vaeri ekki að ræða um leif-
ar venjulegs tjaldstaðarelds. Ösku-
hrúgan virtist ekki svo niðurbrunn-
in, sem venjulegt er, og liturinn var
nokkuð annarlegur.
Anderson rótaði lengi í öskunni, en
fann ekkert, er grunsamlegt væri.
Hann litaðist um, eftir fleiri vegsum-
merkjum. Augun staðnæmdust við
greinar á tré, er eldurinn hafði verið
gerður undir; staðnæmdust einmitt
þar, er var lóðrétt fyrir ofan ösku-
hrúguna. Anderson klifraði upp í
tréð, til þess að forvitnast nánar um
það er hann sá.
Það stóð heima, að þar sem reyk-
urinn hafði leikið um börk grein-
anna, og náttsvöl laufin, hafði setzt
kvoðukennt sót, er hér og þar hafði
runnið saman í svolitla brækjudropa.
Auðséð var þeim manni, er bæði
hafði athyglisgáfu, reynslu og álykt-
unargáfu, að hér hafði nýlega verið
brennt einhverskonar holdvef eða
fitu. Verið gat að hér hefði verið
steikt sú villibráð, er lagt hefði að
velli skotið, er Indíánarnir heyrðu
nm nóttina. Önnur ástæða, sem
vert er að athuga frekar, gat líka
iegið til þessa. '—^
Anderson ákvað að halda áfram
rannsókninni.
Hann komst á slóð Kings og fann
hann í smáþorpi einu.
“Hvar er félagi þinri?” spurði
Anderson.
King sagði honum önuglega hið
sama og Indiánahöfðingjanum, að
þeir félagar hefðu komið sér saman
um að hittast við Styrjuvatn, nokkr-
um vikum seinna. Hann játaði að
þeir hefðu orðið saupsáttir, en þó
jafnað þaö með sér. Hefði talast
sv0 til, að ef Hayward vildi taka upp
félagið aftur við King þá er mánuður
væri liðinn, þá skyldi hann hitta King
við Styrjuvatn. Annars ætlaði Hay- um hans.
vvard að freista gæfunnar annarsstað-
ar.
“En ég held ekki að ég og piltur
þessi komum okkur sarnan,” sagði
King að lokum. “Hann er of fastur á
fé sínu, og annaö hefir hann ekkert
til félags okkar að leggja. Svo ég
held ekki að ég sé að doka lengur
við eftir honum. Eg hefi önnur
úrræði betri í huga, og ég held ég
leggi á stað í fyrramálið.”
“Vera má að þú eigir betri úr-
ræði annarsstaðar,” sagði Anderson,og
fylgdi vel á eftir orðunum. “En þú
verður nú hér, unz ég heyri eitthvað
frá Hayward eða fjölskyldu hans —
eða hef upp á honum. Þú ert hér
með handtekinn, sakaður um morð.”
King bliknaði, og þrútnaði svo af
heiftarbræðí. “Þú hefir ekki snefil
sagði
Öruggast hefði verið fyrir King enn á lífi í Vestur-Kanada; rosk
að grafa Ha>-ward. Hefði hann . inn rnaður, kominn á eftirlaun. Sagan
af sönnunum á móti mer!
hann.
Þetta var svo satt, að svo mikils
álits sem hestliðamir njóta, sérstak-
lega í afskekktum héruðum, þá voru
þó langflestir á þessum slóðum sam-
mála King um það, að hér hefði
Anderson beitt gjörræði. Sjálfur var
Anderson í raun og veru vondaufur
um að hann gæti safnað nægum sönn-
unargögnum til þess að sakfella King.
En hann vildi ekki eiga á hættu, að
missa King úr höndutn sér, svo að
hann ekki kæmist á slóð hans aftur.
l>ess vegna varð King nú að sitja
í haldi í þorpinu. En lögregluhest-
liðið sendi þegar símskeyti til fjöl-
skyldu Haywards á Englandi, ti! þess
að vita hvenær hefði síðast til hans
frétzt. Skeyti kom um hæl, að
bróðir hans færi að vörmu spori vest-
ur um haf til þess að veita lögregl-
unni allar upplýsingar.
En Anderson hvarf nú aftur þang-
að, er hann hugði að glæpurinn
hefði verið framinn. Hann snuðr-
aði þar um allt til þess að leita aö
vegsummerkjum. Hann átti eftir að ]
gert það, þá vár harla lítil von um
að finna líkið í þessum villiskógum.
Samt sem áður leitaði Anderson og
leitaði, án þess að finna nokkuð.
Þó gat og hugsast að jafn öruggt
hefði verið og töluvert auðveldara
að sökkva líkinu í eitthvert síkið, eða
einhverja tjörnina, sem eru alveg ó-
teljandi á þessum sjóðuni.
Anderson var langt frá næstu hest-
liðastöð, og likurnar fyrir sekt Kings
voru enn svo rýrar, að hann gat ekki
fengið senda fleiri hestliða sér til
hjálpar, við leitina.
Og hvítu mennirnir á þessum slóð-
um sannfærðust æ betur um það dag
frá degi, að King sæti að ósekju í
varðhaldi, og datt því ekki i hug að
rétta Anderson nokkra hjálparhönd.
Jafnvel Indiánarnir vildu enga aðstoð
veita honum nema fyrir borgun.
Anderson hafði með sér $100., al-
eigu sína. Hann afréði nú að hætta
öllu sínu fé og allri orku sinni til*
þess að leiða þetta mál til lykta. Ef
King hafði ekki grafið leifar Hay-
^vards, þá hlutu þaír að vera á ein-
hverjum tjarnarbotninum. Og þá var
sennilegt að King hefði fleygt þeim
í það tjarnardapiö er næst var.
Anderson varði þvi öilu fé sínu
til þess að borga Indíánunum fyrir
að ræsa fram tjarnardapið. Það var
siðasta teningskast hans. Hann leit
sjálfur eftir verkinu. Og þegar svo
var komið að allt vatn var í burtu
og botnleðjan ein eftir, fór hann
sjálfur ofan í og fór að gramsa í
leirnum.
Indíánarnir, sem grafið höfðu fram
tjarnardapið horfðu á. steinhissa. Þeir
vissu að hestliðinn fékk enga auka-
þóknun fyrir þetta ógeðfellda starf.
Samt hefði hinn æðisgengnasti gull-
grafari ekki getaö leitað með meiri
ákafa og þrályndi eftir írnynduðum
í fjársjóð en þessi vfirlrðþjálfi í Hinu
finna aðal sönnunargagnið gegn Kanadiska Lögregluhestliði Hans Há-
King. Ef Haynvard hefði verið
myrtur, þá varð að hafa upp á leif-
C^soecccoccosoðððscososððSMsecQecoseososeðosðososðor.
NEALS STORES
“WHERE ECONOMY RULES”
BLUE RIBBON TE,
1 pd. pakki
56c
BUTTER, Pride of the West Brand, Fancy Quality,
■ Rich and Creamy, 1-lb. carton ......... 42c
EGGS, B. C. Fresh Pullet Extras,
Per dozen ........ .........................49c
CHIPSO.
Large Packet................................1 “2
CRISCO, 1 1 U
1-lb. tin ..............................
23c
TOMATOES, Frankfort Brand, Ontario Full Pack,
Large No. 21 tin, 2 tins . ...........25c
BLUE RIBBON BAKING POWDER
1 pd. baukur . 20c
CRANBERRY SAUCE, All Ready for...
Use. Delicious. No. 11 size tin 22c
NABOB TEA,
l.lb. Packet
52c
AND LOTS OF OTHERS
733 Wellington (við Beverley) 717 Sargent Ave.
759 Notre Dame Ave. 666 Sargent (horni Agnes St.)
I
8
|
i
|
X I gögnunum
K sögu að segja
8
er sönn. Hún er rituð af einum
sagnaritara hins fræga Scotland Yard,
er skrásetur það, sem merkilegast
þykir í annálum lögreglunnar á Bret-
landi og í nýlendunum. Hann telur
þetta eitt hið merkasta atriði i annál-
um lögregluhestliðsins. En um það
fer hann þessum orðum í formála:
“Hin alkunna samliking um að
leita að saumnálinni í heystakknum,
gefur enn þann dag í dag bezta hug-
mynd um það starf er kanadiska lög-
regluhestliðanum er svo oft ætlað
að inna af hendi. Oft er hestliðinn
einn síns liðs, langt frá öllúm manna-
byggðum að kalla má, er hann verður
að leggja í þesskonar leit; margar
dagleiðir frá næsta félaga sínum, og
aleinn, verður hann að glíma við ráð-
gátur, og reyna að leysa þær, er
reyna myndi til fulls á slúngnustu
leynilögreglumenn frá Scotland Yard
En sá er munurinn, að þar sem em-
bæ‘tisbróðir hans í London getur þeg-
ar notað sér al!t það, er vísindaleg
reynsla síðustu tíma hefir lagt lög-
reglunni til fulltingis, og notið að-
stoðar einhvers allra fullkomnasta
lögregluliðs í heimi til þess að snara
glæpamanninn. þá verður hestliðinn
oftast einn síns liðs að leita að sönn-
unargögnum og rekja spor glæpa-
mannsins um óbyggðarflæmi, sem
éru á stærð við dálitla heimsálfu, og
hin erfiðustu yfirferðar, sumar og
vetur.”
—S. H. f. H.
Sólskinsfæða
að
ís-
^^^^^^coccoccoeosoocosccccoococcooooooooooosococoBcS
tignar Konungsins, er stóð þarna í
mitti i andstyggilegri aurleðjunni og
pældi með íingrunum i gegnum hvert
einasta teningsfet.
Eftir hvíldarlaust tveggja daga
rót í Ieðjunni hætti Anderson. Ind-
íánarnir urðu enn meira hlessa, er
| þeir sáu þá ánægjuró, er var yfir
| andliti haps, þó‘t að visu væri hann
] úttaugaður af þreytu. Þeir fengu
I ekki skilið þessa hinrinlifandi ánægju
] hestliðans vfir tveimur jakkahnöpp-
I um, vasahníf og fáeinum beinum, því
i nær ókennilegu drasli svona upp úr-
, tjarnleðjunni. ,
En þessa fáránlegu dýrgripi batt
I Anderson vandlega í knýti, fór að
I vörmu spori til þorpsins; tók King
úr haldinu og fór með allt saman til
] Edmonton.
| Þar var rannsóknarréttur setjur
yfir King.
Og nú kom að góðu haldi nærvera
bróður Edwards Hayward. Hann
hafði konrið frá Englandi meðan
Anderson var i leitinni að sönntinar-
Og hann hafði kynlega
Aður en fjölskyldan
heyrði nokkuð frá lögregluhestliðinu,
hafði systur þeirra bræðra á Engand^
dreymt að Edward bróöir hennar var
skotinn í bakið; lik hans brennt á
báli og beinaleifunum kastað í tjarn-
ardap eitt.
Og fyrir rannsóknarréttinum bar
bróðir Edwards það vitni er þyngra
varð á metunum en nokkur draumur.
Hann kannaðist við vasahnifinn, er
Anderson hafði fundið í tjarnleðj-
junni; hafði sjálfur gefið bróður sin-
■ um hann í afmælisgjöf. Og hnapp-
) arnir, sem Anderson hafði fundið,
voru merktir nafni klæðskera eins i
! þeirri borg á Englandi, þar sem Hay-
wards fólkið var búsett.
j Og beinin, sem Anderson hafði tek-
ið með sér voru mannabein, partar
af hryggjarliðum. Og í einum þeirra
sat byssukúla. Sérfróður maður Um
| skotvopn bar 'saman hlauprispurnar á
þeirri kúlu við hlauprisplirnar
; nokkrum kúlum, er hann skaut úr
i skammbyssu Kings, og fann að þcint
I bar nákvæmlega saman. — Þá var út-
! séð um King.
Hann var hengdur. Og lögreglu-
, hestliðið endurgreiddi Anderson yf-
| irliðþjálfa hundrað dalina, aleiguna, er
| hann hafði lagt í sölurnar fyrir trú
sína á réttan málstað.
• • «
Anderson yfirliðþjálfi mun vera
vernda skýlurnar víða herberg-
in frá sólargeislunum, og lok-
aðir gluggarnir banna sólar- og
lífsloftinu að streyma inn.
Svo er þröngbýli og háar
byggingar borganna þess vald-
andi, að víða er þar skuggi, sem
vera ætti sól. Og þar er reykur
inn o g rykið líka svo ríkilát,
að þau ráða oft meira en hálfu
ríki móti sólskininu.
Og þá er sólargangurinn víða
mjög stuttur að vetrinum og
lítið skin að hafa, og sumstaðar
ekkert, þegar dagur er skemst-
ur. Einnig þokur og rigningar
og skýjað loft, svo að sólin sést
ekki nema í svip í marga daga
og stundum ekki heilu vikuna
út.
En þá er það, að gigtin og
kvefið og magnleysið koma ó-
boðnir gestir til fólks sólarleys-
isins og setjast upp hjá því svo
sem viku eða hálfs mánaðar
tíma—í myrkrinu.
Af eigin reynd kannast margir!
við lasleikann og drungann í
skammdeginu, sem kemur með
dimmunni og smáhverfur aftur
þegar daginn fer að lengja. í>að
liggur í augum uppi að sólarlitlir
dagar valda þar mestu um.
Eftir því sem athuganir vís-
indamannanna komast næst, þá
er sólarljósið “afar nauðsynlegt
í lífinu. Það er fæða þess og
meðalið bezta, sem líkaminn
sýgur í sig eins og mat og drykk
og geymir þangað til hann þarf
á að halda.
vísindamanns vísu. Eitt er víst,
að allir höfum vér heyrt getið
um “að sleikja sólskinið!’’ Ekki
er sú tilgáta neitt ólíkleg að
framtíðin kenni mönnum að
veita sólskininu betur inn í
býli sín en enn hefir þekkst —
bera það í svo þéttum húfum
að þær haldi því en missi það
ekki eins og Bakkabtæðrahúf-
urnar.
Þegar heil kyiislóð er búin að
hlaða saman gögnum, gem
geyma eiga sólskinið, kemur
einn síðastur, sem raðar þeinl
rétt.
Hans verður heiðurinn.
Ef til vill verður þá Bakka-
bræðra ekki getið. Samt voru
þeir fyrstu mennirnir, eftir því
sem sögur segja, sem þetta
reyndu, þótt það misheppnaðist.
Aðhlátrar urðu launin.
Þeir eru fæstir bomir til
frægðar, sem fyrst reyna.
En undrunarverðast af öllu,
væri þó það, ef undir tungurót-
um hæðnishlátra margi-a alda,
hefðu af forsjóninni verið fald-
ir dýrmætustu gimsteinarnir
þrír:lífsteinninn, óskasteinninn
og vizkusteinninn.
Eitt er víst:
Þeir eru allir synir sólskins-
ins, hvort sem það er borið í
húfu eðá hjarta.
—Þ. Þ. Þ.
Fólk hlær líklega ennþá
sögunni um Bakkabræður
lenzkra þjóðsagna, sem segir
frá því hvernig þeir reyndu að
bera sólskinið inn í kotið sitt.
En fáum athugulum mönnum
mun nú á tímum koma til hug-
ar að hlægja að þeim fyrir það,
að þeir reyndu að birgja upp
bæinn sinn af blessuðu sólskin-
inu, heldur sökum þeirrar að-
ferðar, að bera það inn í -húf-
unum sínum.
Samt gæti sú aðferð verið eld-
gamall helgisiður eða táknmynd
sóldýrkandans forna, þótt breyt-
ingum hefði tekið, og gætu því
allir menn allra þjóða talið sig
til skyldleika við ' þenn^n sól-
skinssið Bakkabræðra, ef þeir
kynnu að rekja ættir sínar nógu
langt aftur í tímann.
En hér skal engin tilraun gerð
til að reyna að breyta Bakka-
bræðrum í vitringa eða sóldýrk-
endur, né reynt að liagga því
almenningsáliti að þeir hafi
unnið fyrir gýg, er þeir reyndu
að bæta birtuna í kotinu. Samt
er það barnalega lotningarrík
sjón og spádómsfull, að sjá þá
alla þrjá í anda, berhöfðaða,
vera að vinna við það að hand
sama sólskinið og tosa því inn
í bæinn.
En á öðru skal athygli vakin.
Þótt ekki tækist þeim að
handsama sólarljósið, þá birgðu
þeir þó sjálfa sig upp af sólskin-
inu, meðan þeir hömuðust ber-
höfðaðir út í sólskininu.
Því sólin er eigi aðeins viðhald
lífsins með ljósi sínu og hita,
heldur er sólskinið líka fæða alls
sem lifir og fær að njóta þess,
eftir því sem nýjustu rannsókn-
ir vísindamanna skýra frá.
Sólarljósiö er bezti heilsu-
lífs-elixírinn, sem enn þekkist.
Líkami manna og dýra endur
nýjar sig og styrkir sig á því og
notar það seint og snemma sem
vörn móti allskonar sýkluni og
a sjúkdómum. * Einkum eru það
dýrin, og sérstaklega lægri teg-
undir þeirra, sem virðast nota
sólskinið afar mikið til aukn-
ingar mótstöðuafli veikindanna.
Því miður njóta mennirnir
þess og “neyta’’ minna en vera
ætti.
Það er lítið urn gluggana hjá
fleirum en Bakkabræðrum. Og
þótt þeir séu nógu margir og
stórir á sumum stöðum, þá
Hingað komu í fyrradag þeir feðg-
j ar Snjólfur og “Joe” Austman, skot-
Sá tími kernur, að mennirn- kempa Kanada, frá Kenaston, Sask.
ii læra betur að njóta sólskins- Verða þeir hér fram um hátíðarnar.
daganna, en nú á sér stað, og | _________
með þ\í gera sig hæfari að Hing'að kom í gærdag Mr. Jóhann-
mæta öllum illum fylgjum sól- j es peterson frá Wynyard. ' Sagði
aileysis og skammdegis. Það iiann tíðindalítið þaðan að vestan.
er sama og íslenzkan talar um ______
að borða við ókomnum sulti. | Hingað kom nýlega hr. Sigurgeir
Annars má vel vera að ís- ^ Pétursson frá Hayland, Man. Dvelur
lendingar hafi fyrstir manna : hann hér fratn undir hátíðirnar.
komið auga á fæðugildi sólar | Ekkert sérlegt kvað hann að frétta
ljóssins, þótt þeir hafi máske þaðan að norðan, nema almennt
ekki gert sér grein fyrir því á fiskileysi.
J. A. JOHANNSON
Filling Station
Cor. Sargent & Banning Sts. Winnipeg
Um leið og vér þökkum hinum mörgu viðskiftavinum
vorum fyrir viðskiftin á liðnu ári, óskum vér þeim
Gleðilegra Jóla og Farsæls Nýárs.
The Empire Motor Ltd.
Óska
sínum mörgu íslenzku skiftavinum
Gleðilegra Jóla
og
Farsæls Nýárs
The Empire Motor Ltd.
—selja hina frægu—
WILLIS KNIGHT og WHIPPET BÍLA