Heimskringla - 15.01.1930, Blaðsíða 2

2. BLAÐSÍÐA
HEIMSKRINGLA
WINNIPEG, 15 JAN., 1930-
ísland og Alþjóðasambandið
(Allmikiö hefir verig raett um hugsan- lagsins eru háð í Geneve á Svisslandi
lega þátttöku íslendinga í þjóSbanda-
laginu. Birtir Hkr. hér álit eins
helzta stjórnmálamanns íslendinga,
Jónasar Jónssonar dómsmálaráSherra,
eftir stjórnarblaSinu “Timanum.”—).
ísland og Danmörk gerSu samning
um gömttl og ný stjórnskipiileg deilU-
mál sín á milli síSasta voriS, sem
heimsstyrjöldin stóS yfir. En upp
úr friSarsamningunum í Vensölum,
áriS eftir spratt þjóSbandalagiS. ÞaS
er byrjun aS innbyrSistryggingu
flestra menningarþjóSa móti yfirganigi
og styrjöldum ágengra þjóSa. í
skjóli þjóSbandalagsins eiga stórar
og litlar þjóSir aS geta lifaS frjálsu
og óháSt; menningarlífi. Aldrei fyr
hefir í heiminum veriS gerS jafn á-
hrifamikil tilraun til aS vernda frelsi
og lif smáþjóSanna eins og stofnun
þ j óSbandalagsins.
ÞaS gegnir mikilli furSu, aS íslend-
ingar voru töluvert lengi aS átta sig á
því, aS fyrir fáar eSa engar þjóSir
í heiminum er þátttaka í þjóSbanda-
laginu jafn nauSsynleg og þýSingar-
mikil eins og einmitt fyrir þá. ís-
lendingar hafa öll þau einkenni og
aSstöSu, sent skapar sjálfstæSa þjóS.
LandiS er glögt afmarkaS frá öSrum
ríkjum. ByggSin er gömul. Ein
þjóS byggir landiS. Allir í landinu
tala sama mál og 'hafa haldiS þeim
siS í þúsund ár. Bókmenntir þjóS
arinnar eru tiltölulega auSugar og
mynda aS heita má óslitna kveSju
frá öllum þeim öldum, sem landiS hef-
ir veriS byggt. AS lokum hefir
þjóSin myndaS sjálfstætt lýSveldi
og haldiS frelsi sínu í margar aldir
Erlend ágengni og innlend spilling or-
sakaSi þaS, aS landiS týndi sjálfstæSi
sínu og hlaut aS lúta framandi þjóS
um margar aldir, unz frelsiS var aS
nokkru endurfengiS í skjóli vaxandi
manndóms í landinu.
íslendingar hafa öll einkenni full
komlega frjálsrar þjóSar. ASeins
tvent getur svift ísendinga frelsinu,
annaShvort ágengni sterkari þjóS'ir,
sem notar sér fámenni íslendinga
eSa þá andleg og siSferSileg veiklun
borgaranna sjálfra, sem uppleysir
þjóSfélagiS og fellir landsins börn í
annaS sinn undir erlent vald. Skal
síSar vikiS aS því hversu þátttaka
íslendinga i þjóSbandalaginu ætti aS
vera allmikil vörn gegn báSum þess-
um hættum.
Fyrst eftir aS ísland var viSur-
kennt sjálfstætt ríki voru 1 ítilsháttar
umræSur viSvíkjandi upptöku íslands
í alþjóSabandalagiS. En ekki verS-
ur séS, aS þar hafi neinn hugur fylgt
máli hjá þeim stjórnmálamönnum,
sem höfSu þá forgöngu um þjóSmálin.
LeiS svo þar til sumariS 1926. Þá
kom ungur, íslenzkur menntamaSur,
Helgi P. Briem, frá Oxford til
Geneve, og kynti sér aSstöSu og skil-
yrSi fyrir inngöngu íslands í þjóS-
bandalagiS. Litlu síSar ritaSi hqnn
grein um máliS i Samvinnuna og
komst aS þeirri niSurstöSu, aS íslend
ingar gætu á engan hátt betur tryggt
frelsi sitt og sjálfstæSi, en meS því
aS ganga í þjóSbandalagiS.
Næsta skref í málinu er þaS, aS
núverandi forsætisráSherra fékk dr.
Björn ÞórSarson til aS fara til Geneve
voriS 1928 og kynna sér rækilega
í september ár hvert. Nú í sumar
stóS svo á, aS ég var erlendis um
sama leyti og þuríti aS sinna erindum
á fleiri en einum staS, ekki allfjarri
Geneve. Þótti mér þá ómaksins vert,
aS íslenzkur þingmaSur heimsækti
þing þinganna áSur en hiS elzta þing
í heimi tæki ákvörSun um þátttöku
sína.
Geneve er ein helzta borgin í Sviss
landi, viS stórt vatn samnefnt. HæS
ótt er í kringum bæinn og fjöllótt
austurátt. Þar eru Alparnir og í
björtum dögum sést af götum bæjar-
ins Mt. Blanc, “hilmir fjallanna” eins
og Byron og séra Matthías nefna
hann. Stór mannflutningsskip ganga
oft á dag milli borga viS Geneve
vatniS. ÞaSan liggja og járnbrautir
og flugleíSir í allar áttir. Má fljúga
þaSan til NorSurlanda á einum degi.
Mjög er skamt frá Geneve í suSur-
og vesturátt aS landamærum Frakk-
lands, ekki nema fáeinir kílómetrar.
Eru borgarbúar alfranskir aS máli,
en í menningu standa þeir nær nor-
rænum þjóSum. Kalvin siSabóta'höf-
undur átti heima í Geneve, og hefir
mótaS borgarlýSinn á varanlegan
hátt. Meirihluti borgarbúa eru
stramgir mótmælendur, fálátir, alvöru-
gefnir, en fésælir, eins og Skotar.
Bærinn er í andlegum efnum líkastur
því, aS hinn mikli siSbótarhöfundur
hefSi alveg nýveriS hætt aS vera and
leg forsjón borgarbúa.
Geneveborg stendur viS sySstu og
vestustú vík hins mikla stöSuvatns.
GarSar stórir og allfagrir liggja út
frá bænum. Vestanvert viS vatn-
iS, utanbæjar, stendur mikil höll,
sem reist er af þjóSabandalaginu.
Þar er verkamálaskrifstofan. Henni
stýrir Albert Thomas, sem er her-
gagnaráSherra Frakka á stríSsárun-.
um, og igat sér þar mikiö frægSar-
orS. Vinna um 400 manns á þeirri
skrifstofu, úr öllum löndum veraldar
aS kalla má. Þar og í sjálfri skrif-
stofu bandalagsins vinna allmargir
menn frá Noröurlöndum. En litlu
fjær vatninu á aS reisa hiS mikla
þinghús þjóöbandalagsins. Var horn-
steinn þess lagöur í sumar. VerSur
sú bygging furöustór; framhliðin
háifur kilómeter. Stíllinn einkenni-
legur, hallarstíllinn, sem nefndur hefir
veriS, nálega allt beinar línur, allt
einfalt en stórskoriS.
eSa vagna og mun þaS tíöara. StóSu
bílar þessir viö gistihúsin, meS fána
sinnar þjóöar, tilbúnir aS flytja full-
trúana til og frá nefndar- eða þing-
fundum, eSa annaS sem meS þurfti.
Sú er venja í Geneve, aS fyrstu
vikuna af september er einskonar eld-
húsdagur, en þó meS nokkuS öSrum
hætti, heldur en gerist í þjóSþing-
unum sjálfum. í Geneve byrjar
þinghaldiS meS því aS skörungar
landanna, aSallega þó hinna stærri,
halda stefnumálaræSur sínar. Um
lailgt skeiS hefir Briand þótt bera
ægishjálm yfir aðra menn á þessum
fundum, en nú í haust þótti McDonald
mestur skörungur. Átti hann þaö
þó fremur því aS þakka, aS Snowden
fjármálaráSherra hans hafSi hrundiS
til baka í Haag yfir.gangstilraunum
Frakka og ítala. Þá þótti og mikiS
koma til Stresemanns, og ugði þá fáa,
aS hann ætti ekki nema fáa daga eftir
ólifaS. Af norrænum mönnum hefir
tæplega gætt svo aS um munaði nema
tveggja manna, Brantings hins sænska
og FriSþjófs Nansen. Nú er Brant-
ing fallinn frá, en Nansen starfar enn
í fullu fjöri.
Tungumálin eru í Geneve líkt og í
Babel forðum, helzt til mörg. ÞjóS-
bandalagið viöurkennir tvö mál jafn-
rétthá: frönsku og ensku. Eru ræöur
jafnaSarlega fluttar á öðru hvoru því
máli, og síSan jafnharöan þýddar
og lesnar upp á hinu málinu. Ef
ÞjóSverjar hefSu ekki tapað í styrj-
öldinni miklu myndi þýzkan
þriSja máliS, en þaö kemur vænt-
anlega fyr en varir, aS hún fær jafn-
rétti viö ensku og frönsku. Ekki
flýtir þaS störfum aS málin fjölgi,
þvi aS þá gengur meiri tími til þýð-
þaS oft um mörg menningarmál aö
kynþættirnir halda saman, og styrkjast
hin norrænu áhrif til muna viö til-
komu Islendiniga í bandalagiS. Þá er
hiS sama aS segja um fulltrúa ÞjóS-
verja, aS þeir veittu greiS svör og
góö um liöveizlu ef á þarf aS halda.
Var þaS mikils virði því aS tveir-
þriöju atkvæöa þarf til að ný þjóS
sé tekin inn í bandalagiS.
Sir Eric Drummpnd var einnig góð
viljaöur og sanngjarn í sínum til-
lögum. Hann viSurkenndi aS skatt-
ur íslendinga, um 20 þús. kr., væri
tiltölulega heldur hár, eftir fólks-
fjölda. ÞaS er lægsta eining nú.
Taldi hann hugsanlegt aS minnka
skattinn, en mér þótti vafasamt, aS
íslendingar óskuðu þess, ef þeir ann-
ars óskuöu inntöku. Myndi þaS þvi
síöur koma til, ef úr yrði þeirri ný-
breytni, sem Hambro forseti norska
þingsins lagði til, aS þjóSbandalagiS
kostaði för þriggja fulltrúa úr hverj Ll
landi á þingfund.
ASrar ástæSur, sem fyr bafa þótt
þröskuldur i vegi íslendinga í þjó^a-
bandalaginu, koma nú ekki lengur til
greina. Þannig sakar þaS ekki þótt
viS höfum engan her, heldur aöeins
lögreglu á sjó og landi. Ekki sakar
heldur þótt önnur þjóð fari nú sem
stendur með utanríkismálin. Ekki er
heldur fámenni þjóðarinnar til fyrir-
stööu. En eins og sést af grein dr.
B. Þ. í Andvara, er hlutleysisyfirlýs-
ingin frá 1918 ekki aS öllu samræm-
vera an]eg inntökuskilyrðum í þjóöa-
bandalagiS. En Sir Eric Drummond
benti á aS þar sem viS hefðum undir-
skrifaö Kelloggs-sáttmálann meS öðr-
um menningarþjóðum, og þar með
bannsungiS öll árásarstríS, þá væru
mestu skörungum samtíðar sinnar, er
meS öllu óvíst aS þeir hefSu búiS
hver aS öörum og frelsi landsins, eins
og raun varS á.—J. J.—Tíminn.
Tíðindalaast á
vesturvígstöðvunum
(Im Wésten nichts Neues)
inga. Streseman hélt ræöu sína á ástæöur nú mjög breyttar frá því sem
þýzku, en þá varS ,aS þýöa hana á
ÞaS mun taka mörg ár aS koma
upp þessari miklu höll. Á meSan
eru skrifstofur og þingfundir þjóö
bandalagsins í stóru hóteli, alveg í út-
jaöri bæjarins, lítiS innar en hiS til
vonandi þinghús.
í þjóSbandalaginu er Englendingur
inn Sir Eric Drummond forseti og hef
ir veriS þaS síSan starfsemi þess
hófst. Eru þeir Albert Thomas og
hamt miklar mótsetningar, en vinna
)ó ágætlega hvor aS sínu verki. Sir
Drummond er hár maöur, grannvax-
inn og magur, fáoröur og gagnoröur,
brosir sjaldan en býSur af sér igóðan
þokka, og það þykist hver maÖur
vita er viS hann skilur, aS ekki muni
efndir bregöast um það, er hann heit-
ir. Albert Thomas er aö sama skapi
ímynd sinnar þjóSar. Hann er lág-
ur vexti,. þrekinn, nokkuS feitur og
alskeggjaður. í æðum hans brenn-
ur hin suðræna glóð. Hann er eld-
fjörugur, hraömælskur og heitur og
skilvrði fyrir inngöngu íslands i •,, - , ,, . c ,
J a s i hlyr í allri framkomu. Mun morgum
þjóöbandalagið. RitaSi dr. B. Þ. I, ,, , , . t ,
koma til hugar er hann kynmst þessum
eftir heimkomu sína tvær greinar um' x ,, • ,
b . monnum, aS ekki breytast þjoðirnar
máliS, aðra lögfræðilegs efnis í And- i •, •*,.....,, XT - , r
s i mikiS a einni old. Nu koma fram
ivara, hina almenns efnis í Samvinn- - c c x ■ ■ n
í forgongumonnum friSarins í Geneve
una. Komst dr. B. Þ. aS sömu niS - , , , . ,
I nakvæmlega somu lundaremkennin ag
„rstöðu og Helgi Briem, aS þaS væri . - Wellington 0g hershöfðingjum Na
lslendmgum emsær hagur aS ganga í ; byrjun 19. aldar. En nú er
þjó&bandalagiS. AS vísu fvlgdi þvi marltmiöiS nokkuS breytt, þó að skap-
ferli þjóðanna haldist.
Um þingtima þjóöabandalagsins er
r.okkur kostnaður, og vissir formlegir
erfiðleikar, en þaS væri ekkert á móti
þeim ávinningi, sem af því Ieiddi aS
taka þátt í hinu skipulagsbundna sam
starfi nálegra allra frjálsra þjóöa,
sem fullkomlega jafnrétthár aSili, eins
og hin elstu menningarríki.
Eftir för dr. B. Þ. fór mjög aS
vaxa áhugi þjóSrækinna manna hér
á landi fyrir því aS ísland gengi í
Geneve yfirleitt borg af ferðamönn-
um, úr öllúm löndum og öllum kyn-
þáttum. Er þar mikill kostur góSra
gistihúsa. Sést nokkuS hvaða full-
trúar búa í hverju einstöku gisti-
húsi, því að fánar þjóSanna blakta
þar á stöngum. Hinar stærri þjóðir
hafa fjölmennar sveitir á þessum þing
þjóSbandalagið og þótti mörgum sem fundum Qg mikiö um sig Bilasýkin
vel ætti viS aS fulltrúar þjóðarinnar hefir nág þangag þv- ag hyer
tækju þá ákvörSun á 1000 ára afmæli
hins íslenzka ríkis.
ASalfundur eða þing þjóSabanda-
sveit
hafði eina eða fleiri bifreiðar til
umráða. Svíar komu í ríkisbíl aS
heiman, en Danir leigSu sér vagn
tvö mál.
Eftir aS lokiS er hinum almennu
umræSum skifta þingmenn sér í nefnd
ir og vinna þar fjölmargir samhliSa.
Eru allir þeir fundir opnir Og oftast
fjöldi áheyrenda. BlaSamenn úr öll-
um löndum vaka yfir hverri nýjumg
og síma og skrifa til átthaganna.
Nú sem stendur er aS heita
ekki nema þrjú menningarriki utan
viS þjóöabandalagiö. Það eru
Bandaríkin, Rússland og ísland. Má
segja þar aS sitt er aö hverjum son-
anna minna. Bandaríkin gerðu Wil-
son hinn mikla forseta sinn, ómerkan
aö geröum hans, af því aS auðmenn
landsins hugöu sér fjárvænlegra aS
standa ekki beint í ábyrgð fyrir víxl-
um hinnar skuldugu Evrópu, meöan
stríössárin væru aö gróa. Rússar
þykjast trúa vesturþjóSunum illa, og
VesturþjóSirnar gruna þá, meS mikl-
um rökum um óvild og byltingarhug.
AS lokum hefir fámenni, fátækt og
einskonar feimni hindrað íslendinga
frá því aS ganga í bandalagiö. ís-
lenzka þjóðin er svo nýorðin frjáls,
aö hún man varla eftir öllum þeim
skyldum og réttindum, sem frelsinu
fylgja.
Ef ísland gengur í þjóðabandalagið
hefir það á þingfundum eitt atkvæði,
eins og stóru ríkin. Er sá siöur
eins og í þjóöfélögunum sjálfum, þar
sem öreiginn hefir atkvæöi viS kosn
ingar eins og auSmaðurinn. Þetta
eru mikilsverS réttindi, þaö sem þau
jiá. En af þeim leiöir aS vísu ekki,
að smáþjóöirnar ráöi í raun og veru
jafnmiklu í Geneve eins og stóru
þjóöirnar. Þegar til úrslitanna kem-
ur ræður mestu hinn raunverulegi
afli hvers lands, eins og sást á því,
)egar Englendingar settust nú í haust
í hinn æðsta sess, af því aS þeir höfðu
oröið Frökkum yfirsterkari í innbyrS-
isá*ökum.
Eg notaði tækifæriS til aS ræöa af-
stöSu og um upptöku íslendinga, í
einkasamtölum við fulltrúa frá ýms-
um löndum, og varS hvarvetna var
samúSar og góövilja. NáSi það
fyrst og fremst til frænda okkar,
NorSmanna, Svia og Dana. Er þaö
alrangt, sem sagt hefir veriS í blaöi
einu hér á landi, aö Danir legðu hindr-
anir í veg okkar. Þvert á móti
gerSu fulltrúar Dana í Geneve og þá
ekki síst utanríkisráöherrann dr.
Munch, allt sem unt var aö gera á
því stigi málsins til þess aS íslenzka
þjóðin gæti sem fyrst gengiö inn í
bandalag þjóðanna. Þykir frænd-
þjóSum okkar, sem fyr voru nefndar,.
fremur aukast sinn vegur viS það aS
fjóröa norræna þjóSin bætist við meS
sjálfstæðum atkvæðisrétti. VerSur
var í striöslokin og áður en þjóða-
bandalagið var stofnaS.
Frá mínu sjónarmiöi er það meö
öllu óhjákvæmileg skylda fyrir íslend-
inga, ef þeir á annað borS ætla að
vera alfrjáls þjóS, aS ganga í banda-
lagiö. KostnaSurinn við þátttöku í
bandalaginu er meö öllu hverfandi í
samanburöi viS útgjöld af utanríkis- 1
ma málunum sem allir þingflokkar hafa
lýst yfir, aS tekin skuli i íslenzkar
hendur. Og smáþjóS, sem eyddi
miku fé til sendiherra í ýmsum Iönd-
um, en þættist ekki hafa ráS á að
senda fulltrúa á þing þinganna, væri
beinlínis hlægileg.
Sennilega er ómögulegt aö auglýsa
sjálfstæði íslands eins vel á nokkurn
hátt eins og meö varanlegri þátttöku
í bandalaginu . MeS þeim hætti væri
ísland í augum heimsins sgtt á bekk
meS öörum frjálsum þjóöum. Á
hverju ári ættu 1—3 fulltrúar hins
íslenzka ríkis kost á aS kynnast for-
gangsmönnum stjórnmála úr öllum
menntalöndum, mánaðartíma árlega
undir jafningjaskilyrðum, en slíkt
tækifæri hefir þjóðmálamenn okkar
algerlega brostiS. ÞaS er með öllu
ómögulegt aö meta á hagsmunavísu,
þá þýðinigu, sem þaö hefir fyrir hina
fámennu íslenzku þjóS, aS skapa sér
slík kynningarsambönd, og um leiS
eiga vísa og samningstryggSa hjálp
allra menningarþjóSa, er nálægt búa,
ef einhver sterkari þjóS vildi granda
frelsi landsins.
Þátttaka í þjóöabandalaginu er
þannig hin bezta vörn fyrir varan-
legu sjálfstæSi landsins út á viö. En
gagnvart hinni innri hættu, þeirri
hættu, sem á 13. öldinni lagði lýS-
veldið í rústir, ætti þátttaka í þjóöa-
bandalaginu aS hafa nokkur áhrif.
Ef Gissur Þorvaldsson og Sturlungur
heföu átt kost á að kynnast árlega
Svo heitir bók ein er kom út i
vetur á Þýzkalandi, en hefir síSan
fariS sigurför um heiminn og er tal-
in bezt allra bóka, sem um stríöiS,
eða út af stríöinu hafa veriS ritaSar.
Lúka allir upp einum munni um
ágæti hennar, bæöi hinir beztu rit-
dómarar á Þýzkalandi, Englandi og
Ameríku og þá eigi síður menn þeir,
aS ætla mætti aS bezt vit hefSu á,
er. þaS eru hermennirnir sjálfir, hvort
heldur þeir börðust ÞjóSverja eöa
Bandamannamegin. “Allir vildu
Lilju kveöið hafa,” á viö um bók
þessa og hermennina. Hún kemur
orSum aS öllu því sem þeir vildu
sagt hafa um ógnir þær er þeir liföu
og áhrif þeirra á sálarlíf þeirra.
En þau áhrif voru svo stórkostleg, og
læstu sig svo djúpt, aS fám mun hafa
verið auðvelt aS koma orSum að
þeim, og losa sig svo úr læðingi
þeirra. Æfi höfundarins sjálfs er
gott dæmi þess, hve raunaleg urSu
örlög þeirra unglinga, er eyddu fyrstu
manndómsárum sínum á, vígvellinum
— jafnvel þótt þeir slyppu þaöan aö
lokum óskaddir.
Erich Maria Remarque er maSur
rúmlega þrítuigur. Hann er af frönsk
um ættum, og höfðu forfeSur hans
hrökklast úr Frakklandi á dögum
stjórnarbyltingarinnar og sezt aS í
Rínarlöndum; 18 ára fór hann úr
skólanum í herinn (1916) og var
sendur á vesturvígstöðvarn^r. MóSir
hans dó, vinir hans féllu í valinn,
og aS ófriöarlokum §tóö hann uppi
einn síns liös. GerSist hann þá
skólakennari í þorpi litlu, hvíldar-
þurfi eins og hann var. En einveran
veitti honum hvcjrki hvíld né ró,
heldur rak hann úr einu í annaS:
fyrst varð hann organisti í hermanna
hæli, þá músík-kennari, smákaupmaS-
ur, bílasali, dráttlistarmaður og leik-
dómari. Þá vann hann álitlega upp*
hæö viS spilaboröið og fór utan fyrir
þaS fé. Er hann kom heim aftur
gerSist hann útllendur fréttaritari,
auglýsinigastjóri auSugs félags, og ab
lokum útgefandi og — vélasérfræöing'
ur í Berlín.
ÁriS sem leiS reit hann svo bók-
ina meS minningum sínum og vina
sinna frá stríSsárunum.
Þrent er þaS einkum, sem bók þessi
leiöir manni fyrir sjónir: styrjöldiit
sjálf í allri sinni grimd og ofsa, fél—
agslyndi hermannanna, og tortíming-
kynslóöarinnar, jafnvel þeir sem
sluppu af vígvellinum voru í raun og
veru “dauðir menn.”
En auk þess kynnumst vér fjölda
af mönnum, mönnum af ýmsum stétt-
utn og ýmsu lundarfari — og einstakl-
ingseinkennum er meistaralega haldiS’
um alla bókina — en hér eru þeir
allir óbreyttir hermenn og félagar.
Bókin er rituö i einákonar dagbók-
arformi, höfundurinn lætur Paul
Baumer segja frá því er drífur á
daga hans og félaga sinna.
Vér mætum þeim fyrst níu kíló-
metra bak viö vígstöðvarnar: herdeilÆ
þeirra er nýkomin úr fremstu gr°f"
unum og hefir orðið fyrir miklu mann.
tjóni, aðeins helmingur kemur aftur-
~r
MUSIC
ídeal Xmas Gift
PORTABLE VICTROLA
$35.00 ■ $1.50 Weekly
ORTHOPHONIC
$95.00 ■ $1.60 Weekly
ELECTRIC RADIOLA
$111.50 - $1.90 Weekly
Installed Complet*
E. NESBITT LTD.
Sargent at Sherbrooke
* . , **
Loweit Tormi In Canar a

þér sem
notið
TIMBUR
KA UPIÐ
AF
The Empire Sash & Door Co, Ltd.
Birgðir: Henry Ave. East Phone: 26 356
Skrifstofa: 5. gólfi, Bank of Hamilton
VERÐ GÆÐI ANÆGJA.
Stofnað 1882
Löggilt 1914
Hitað hafa heimili í Winnipeg
síðan “82”
D. D.Wood& Sons, Ltd.
VICTOR A. WOOD
President
HOWARD WOOD
Treasurer
LIONEL E WOOD
Se<?retary
(Plltarnlr sem ftllnni reynn nfi iwtknnnt)

KOLogKÓK
Talsími: 87 308 Þrjár símalmur
MACDONALD*S
Fine Cut
Bezta tóbak í heimi fyrir þá,
sem búa til sína eigin vindlinga.
Gefinn með
ZIG-ZAG
pakki af vindlingapappír
HALDID SAMAN MYNDASEÐLUNUM